Duma i gniew. Spisek

,,Nigdy nie jest tak, jak być powinno”

Miłosz Rastawicki, zostaje zmuszony do ucieczki za granicę. Swój pobyt we Francji, wykorzystuje na wypełnienie misji, którą powierzył mu sam Stanisław August. Nieświadomy tego, że jego ukochana została wdową, wdaje się w romans, który niesie za sobą pewne konsekwencje. W międzyczasie Aleksandra, owładnięta tęsknotą i namiętnością, stawia wszystko na jedną kartę i wyjeżdża do Paryża, wprost w ramiona rozgorzałej rewolucji. Nie ma świadomości, jak wielkie niebezpieczeństwo ściągnie zarówno na siebie, jak i na miłość swojego życia.

Niezwykle barwna i wyniosła Konstancja, nieco spuściła z tonu. Wciąż chce być w centrum życia brata, ale na swoich warunkach. Z łatwością manipuluje otoczeniem, które zdaje się być ślepe na jej egoizm i grę pozorów. Do Bogdana, zaczyna powoli docierać, że jest jedynie pionkiem w rękach ukochanej siostry. Jednocześnie mimo, że zniszczyła mu życie, wciąż wodzi za nią maślanymi oczami, licząc, że w końcu odwzajemni jego uczucia. O ile wcześniej, Konstancja mnie fascynowała, tak teraz, po tym czego się dopuściła, straciła wiele w moich oczach. Nie była ideałem ale miała w sobie pewnego rodzaju magnetyzm, który dodawał jej uroku. Myślę, że teraz zaczyna prezentować, swoje prawdziwe oblicze i stać ją na wiele więcej, niż do tej pory pokazała.

Autorka, tym razem bardziej zagłębia się w historię, opisując burzliwe wydarzenia końca XVIII wieku, zarówno w Europie, jak i w Polsce. Wewnętrzne konflikty i intrygi, uchwalenie konstytucji oraz wybuch rewolucji francuskiej, to tylko kilka z nich, zgrabnie wplecionych w fabułę książki. Momentami odniosłam wrażenie, że nawet nieco górowały nad fabułą, ale mi to nie przeszkadzało. Ta seria to opowieść o miłości i lojalności, nie tylko wobec drugiego człowieka ale także wobec ojczyzny. Całkowicie nieprzewidywalna i obfitująca w liczne zwroty akcji. Mam nadzieję, że wkrótce doczekamy się kontynuacji, gdyż zakończenie pozostawiło mnie z chęcią poznania dalszych losów bohaterów.

Mistrzyni powieści historycznych znów w akcji. XVIII wiek ożył na kartach jej książki a znane nam ze szkoły postaci ubarwiły opowieść.

Aleksandra po śmierci małżonka przybywa do Warszawy. Stara się dowiedzieć gdzie jest Miłosz i udać się do niego. Stolicę Francji przejmują rewolucjoniści. Młody szlachcic wraca do Polski gdy tymczasem zakochana w nim Aleksandra rusza do Paryża. Czy drogi zakochanych zejdą się w tych niebezpiecznych czasach?

Intrygi, spiski, zdrady, zamachy rozgrzewają akcję. Nienawiść i przemożna chęć zemsty wychodzą naprzeciw miłości i poświęceniu. Zdrada siłuje się z patriotyzmem.

Autorka plącze wątki, gmatwa ludzkie losy, wystawia na niebezpieczeństwo swoich bohaterów. Jej tło historyczne jest gęste, gwałtowne, naszpikowane faktami. Bohaterowie są intensywni, charakterni i różnorodni. Aleksandra to niespokojna i zadziorna białogłowa. Miłosz to uosobienie patrioty i prawdziwego mężczyzny. Barszczewscy to rodzeństwo z piekła rodem.

Uwielbiam wszystkie postaci, choć niektóre, na szafot się nadają, ale to Matylda (służka Aleksandry) skradła mojej serce. Jej wydawałoby się prosta inteligencja, dosadność, uszczypliwość, celność wypowiedzi doprowadziły mnie wielokrotnie do niedającego się powstrzymać śmiechu.

Znakomite powieści obyczajowe z wielką historią w tle tworzy Joanna Jax, która ze wspomnianego gatunku uczyniła swój znak rozpoznawczy. I jak świetnie się po nim porusza!

Kilka miesięcy temu zaprezentowała pierwszy tom nowej serii, której akcja rozgrywa się na terenie transformującej się, doświadczającej rozbiorów Rzeczpospolitej, w burzliwych latach końca XVIII wieku, w których to probuje odnaleźć się dwójka młodych ludzi, przypadkowo złączona ze sobą przez pokrętny los. Mowa oczywiście o cyklu „Duma i gniew”.

Po bardzo udanych „Uciekinierach”, czas na jeszcze bardziej udany „Spisek”!

Przeogromnie cieszy mnie możliwość patronowania tym powieściom, ponieważ z pełną odpowiedzialnością mogę rzecz, iż jest to mój absolutnie ulubiony cykl autorstwa Joanny Jax, umiejscowiony ubóstwianej przeze mnie i. całą pewnością jednej z najciekawszych epok historycznych. Autorka jednak nie tylko wybornie oddała ducha tamtejszych realiów, ale dodatkowo przeprowadziła przez nie czytelników poprzez naprawdę angażującą i tak po ludzku ciekawą historię Aleksandry Łubieńskiej i Miłosza Rastawickiego, a więc młodej szlachcianki i syna pisarza sądowego na dworze królewskim, szlachcica o nieco większych koneksjach niż dama jego serca, wydana zresztą wbrew swojej woli, za mąż, co przekreśla ich nadzieje na wspólną przyszłość. Chociaż…

W „Spisku” (tak, konieczne jest poznanie tomu pierwszego) poznajemy dalsze losy bohaterów. I tak oto: Miłosz, wykorzystując przymusową ucieczkę poza granice państwa, podejmuje się prowadzenia tajnej misji na jego rzecz, co sprawia, że nieoczekiwanie wpada w sam środek międzynarodowych perturbacji. W tym samym czasie jego ukochana Aleksandra zostaje… wdową. Widząc w tym wydarzeniu szansę na wspólną przyszłość z Miłoszem, wbrew zdrowemu rozsądkowi i konwenansom, wyrusza za mężczyzną do ogarniętej rewolucją Francji.

Ach, jak znakomicie to się czytało (audiobook ponoć też świetny)! Jak płynnie, lekko i diabelnie emocjonująco! Jak bardzo ta historia jest „moja”, w każdym jej, nawet najdrobniejszym aspekcie. Wielokrotnie już zapewniałam Was, że Joanna Jax jest mistrzynią researchu, gruntownie przygotowuje się do każdej nowej powieści. Tak było także w przypadku cyklu „Duma i gniew”. „Spisek” to ponownie wspaniała i porywająca przygoda, aż kipiąca od intryg, knowań, politycznych przewrotów, rodzinnych tajemnic, porywów serca. A wszystko to na tle jednego z najciekawszych okresów, nie tylko w historii Polski, ale i Europy.

Nie byłam w stanie odłożyć książki.

Uwielbiam i ogromnie polecam!