Ciemne słońce. Podróż przez czas. Tom 3

Trzeci tom przygód Noama, Nury i Dereka, którzy zyskali nieśmiertelność w czasie potopu, rozgrywa się w Memfis - stolicy starożytnego Egiptu, a także w czasach współczesnych. Losy bohaterów są splecione ze sobą i choć stuletnie przerwy spowodowane śmiercią i odradzaniem się nie są przeszkodą w dążeniu do osiągnięcia bezgranicznej miłości Noama do Nury. Nie zwalniają też Noama przed wewnętrzną walką, na szali której stoi dobro i zło. Książkę można czytać oddzielnie, bo autor w stosownych momentach odnosi się do wcześniejszych tomów i wyjaśnia powiązania, jednak ze względu na piękny styl pisania, warto sięgnąć do poprzednich książek. Warto to zrobić też ze względu na bogactwo przypisów i objaśnień świadczących o ogromnej pracy Schmitta na dokumentach i faktach naukowych stanowiących podstawę jego twórczości. Autor pięknie łączy fakty historyczne z fikcją literacką, dokumenty z legendami, filozofię z wierzeniami. Dla mnie to książka pełna mądrości, książka którą czytam z wielką przyjemnością.

Podróż Noama przez czas trwa.

Wszystko się powtarza i obraca we własną karykaturę? A rzeczywistość? Czy to tylko jedna z fikcji?

Kim jesteś Noamie, że tak się wymykasz czasowi?

Powrót do ukochanych miejsc nigdy nie przywraca przeszłości. Wręcz przeciwnie, przekreśla ją po raz drugi.

Znów rozdziela go z Nurą i wiąże na krótko jego serce z inną kobietą.

Jak cień podąża za nimi Derek, ale czy on może się zmienić? A gdyby go tak pokochać i z nim nie walczyć?

Kolejna odsłona niesamowitej historii wydana w pięknej szacie graficznej. Jak dobrze, że Autor zaplanował osiem części tej historii, bo będzie można się nią delektować dłużej.

Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz recenzencki.

Éric-Emmanuel Schmitt, autor wielu znanych powieści i dramatów, w książce "Ciemne słońce" kontynuuje swoje podróże przez wieki w poszukiwania głębszych prawd o ludzkiej naturze na tle zmiennych epok. Jego najnowsza powieść to kontynuacja cyklu „Podróż przez czas”, w którego skład weszły „Raje utracone” i „Brama do nieba” i która nie tylko skłania do refleksji, ale także otwiera przestrzeń do dyskusji nad tak fundamentalnymi zagadnieniami jak życie i śmierć.

Przekleństwem głównego bohatera, Noama jest nieśmiertelność. Zarówno on jak i jego ukochana, Nura, będąca zarazem siostrą, żyją by umrzeć, umierają, by się odrodzić. A zarazem poszukują siebie nawzajem, bo los ich rozdziela. Nie tylko los staje im na drodze, ale również ich brat, Derek, który przez wieki podąża ich śladem. Brzmi to dość nieprawdopodobnie i przyznaję szczerze, że trochę czasu zabrało mi wejście w zaproponowaną przez Schmitta konwencję.

W „Ciemnym słońcu” mamy dwa plany czasowe. Większość czasu spędzamy z bohaterami w starożytnym Egipcie. Z bliska przyglądamy się życiu zarówno Egipcjan jak i dworu faraona, ich wierzeniom i mitom np. losom Izydy i Ozyrysa. Możemy obserwować zwyczaje pogrzebowe w „domu umarłych”, życie panów do towarzystwa i inne elementy obyczajów starożytnych, ale tez specyficzne spojrzenie na historię Mojżesza, plagi egipskie i wyjście Hebrajczyków z Egiptu. Z Egiptu zaś przenosimy się do Sztokholmu, gdzie młoda aktywistka Britta Thoresen zostaje zaatakowana i jej życie wisi na włosku. Spotykamy Noama i Nurę w zupełnie innych okolicznościach: Britta jest córką Nury i Svena, a Noam krąży wokół nich jako przyjaciel rodziny.

Schmitt umiejętnie balansuje między trudnymi momentami w życiu Noama, a chwilami, które niosą ze sobą iskrę nadziei. Nie wiemy, jak bohaterowie ze starożytności dotarli do czasów współczesnych, więc autor pozwala nam myśleć, że cykl doczeka się kolejnego tomu. W sieci znalazłam informację, ze został on zaplanowany na osiem części, jednak nie udało mi się potwierdzić tej informacji.

Schmitt jest w świetnej formie. Mimo początkowych problemów z wejściem w konwencję „Podróży przez czas”, po raz kolejny uwiódł mnie swoimi słowami. Trudno się oderwać od fabuły, jednak autor wymaga pewnej, podstawowej wiedzy o świecie, o historii, a także o wierzeniach starożytnych. Podejrzewam, że bez tej wiedzy lektura może być utrudniona i nie dawać tyle radości.

Podsumowując, "Ciemne słońce" to kolejna udana powieść Érica-Emmanuela Schmitta, w której autor, korzystając ze swojej mistrzowskiej umiejętności budowania napięcia emocjonalnego, stawia ważne pytania o sens życia i śmierci, miłości i nienawiści. To książka, która pozostaje w pamięci na długo po jej przeczytaniu, zmuszając do przemyśleń na temat samego siebie i miejsca, jakie zajmujemy w świecie. Na szczęście wszystko wskazuje na to, że wkrótce będzie można przeczytać kontynuację tej historii.

"Żeby nie cierpieć, trzeba by nie kochać.

Żeby nie kochać, trzeba by przestać żyć."

Nura w życiu Noama pojawiła się osiem tysięcy lat temu, kobieta, którą kocha i będzie kochał na wieki.

"Jak to możliwe, że się nią nie znudził? Dlaczego serce bije mu szybciej, ilekroć ją widzi? Jaki cud zapobiega osłabieniu zmysłów, które na ogół wywołuje przyzwyczajenie? Tym cudem jest Nura: z nią każdy raz jest tym pierwszym."

Autor zabiera nas do starożytnego Egiptu, zabiera nas we wspaniałą podróż, która dostarczy czytelnikowi mnóstwo emocji, podróż, która pozwoli zagłębić się w tutejsze życie, tradycję, kraj. Wydarzenia biblijne mieszają się z fikcją, autor przytacza nam mity, znajdziemy tutaj także wiele ciekawostek historycznych, po prostu autor włada olbrzymią wyobraźnią, nic dziwnego, że książka zawiera tak interesujące a zarazem mądre treści.

Schmitt zabiera nas do stolicy Egiptu, do Domu Umarłych, Domu Uciech, hebrajskiej dzielnicy jak i do pałacu faraona.

Ukazuje nam losy Ozyrysa, jednego z najważniejszych bogów i jego żony Izydy a także historię Noama i Nury - wiecznych kochanków.

"Ciemne słońce" to opowieść o walce dobra ze złem, a przede wszystkim o miłości, bezgranicznej miłości, opowieść, która zmusi nas do refleksji. Bardzo mądra i zdecydowanie warta uwagi książka, niestety nie czytałam poprzednich tomów i z pewnością będę musiała je nadrobić, jednak autor wiele wątków wyjaśnia w trakcie, więc mimo wszystko odnalazłam się i bardzo miło spędziłam z nią czas.

Jeżeli chodzi o twórczość Schmitta uwielbiam książkę "Oskar i pani Róża" - chyba każdy ją zna, prawda?

Teraz już wiem, że będę musiała koniecznie poznać pozostałe spod pióra autora. ❤️

Czytajcie! 🥰

Lubicie sięgać po książki, w której występuje mitologia?

Ja lubię takie urozmaicenia, takie książki odbieram zupełnie inaczej i zawsze chętnie po nie sięgam.

✨ „Ciemne słońce” Éric-Emmanuel Schmitt ✨

Ta pozycja to literatura piękna, a Schmitt czaruje językiem na każdej stronie. Nie mogę powiedzieć, że historię połknęłam na raz, bo tak nie było, dawkowałam ją sobie odpowiednio, ponieważ ma prawie 500 stron. Nie jest to ten typ literatury, przez który można bezmyślnie przelecieć. Autor stworzył dzieło, któremu trzeba się poświęcić, oddać, kontemplować w spokoju, z czystym umysłem, a także trochę nad nim pomyśleć.

Jest to trzecia część z cyklu „Podróż przez czas”. Zachęcam do zapoznania się z poprzednimi tomami, bo Noam ma nam dużo do opowiedzenia. Jest to w końcu wyjątkowy bohater, który nie zniknie, a jeśli się to stanie, odrodzi się na nowo. Czy ta klątwa jest przekleństwem, a może darem od bogów? Zależy, jakby na to wszystko spojrzeć. Jeśli chodzi o miłość, jest to pod tym względem przekleństwo, ponieważ od stuleci podąża za Nurą, wyjątkową kobietą (chociaż w moim odczuciu delikatnie irytującą), którą kocha i z którą nie było mu dane zaznać szczęścia. Także widzicie, przekleństwo i jednocześnie błogosławieństwo, ale kto wie, co przyniesie nam przyszłość?

Podoba mi się to, że Schmitt nie boi się tego, o czym pisze i precyzyjnie wpłata w fabułę wątki mitologiczne, a także biblijne. Myślę, że jeśli dostałabym tę książkę do przeczytania w liceum, okazałoby się, że Mojżesz jest tu symbolem i nic nie jest tu przypadkowe. Oczywiście jak najbardziej tak jest.

Widać jak na dłoni, że autor nie oddał się przypadkowi i przygotował się do napisania nie tylko tej części, ale całej serii. Jest to książka, przy której warto się zatrzymać, pomyśleć i czekać na kolejne części, które liczę, że będą równie dobre jak dotychczasowe.

Czy polecam tę pozycję? Jak najbardziej! Chociaż nie jest to łatwa książka, warto po nią sięgnąć i pomyśleć o ludzkiej egzystencji.