Bezwzględne pragnienia. Królowe i potwory. Tom 2

Sloane to przyjaciółka Nat, którą fani serii mogli poznać już w poprzednim tomie. Lecz znacząco różni się od przyjaciółki, a to za sprawą jej podejścia do życia i ludzi. To kobieta niereformowalna, która w kilku zdaniach wypadających z jej ust niczym z karabinu maszynowego, może rozbroić najbardziej poważnego człowieka. Jest zadziorna, nieustraszona i skora do dostosowania się do każdej sytuacji, w której się znajduje. Dodatkowo jest nad wyraz lojalna, jednak nieliczni mogą się o tym przekonać, bowiem trudno jest stać się dla niej kimś ważnym. Mężczyzn traktuje niczym chwilowe zabawki i nie uznaje czegoś takiego, jak związek. Ponadto prowadzi bardzo zdrowy styl życia, ubiera się kompletnie niestosownie do wieku i potrafi zjednać sobie każdego. Do tego jest nieprzeciętnie inteligentna, dzięki czemu jest żywym przykładem, że pozory mogą mylić. To kobieta, którą warto mieć po swojej stronie. Jednak mało kto zna całą jej historię…

Declan jest związany z irlandzką mafią od lat. Poświęcił się temu niebezpiecznemu zawodowi, odstawiając na bok jakiekolwiek sprawy prywatne. Jest niezwykle szanowany wśród pracowników, jednak ma swoje zasady i nie stara się z nimi zaprzyjaźniać. Niewiele mówi, potrafi zgromić jednym spojrzeniem, a ludzie czują wobec niego respekt. Nie przywykł do nieposłuszeństwa, a na swoją renomę pracował długo i ciężko. Mało co jest w stanie wytrącić go z równowagi, lecz, jak szybko się okazuje jest to możliwe, gdy ma się taki charakter jak Sloane. A przy zderzeniu z jej usposobieniem z Declana wydobywają się najmroczniejsze cechy. Czy mężczyzna tak przywykły do posłuszeństwa okiełzna swoją zakładniczkę?

„Bezwzględne pragnienia” to zdecydowanie lepszy tom serii, a to za sprawą głównej bohaterki. To Sloane napędza fabułę, a jej niedorzeczne monologi, cięte riposty i sarkazm stanowią szalenie mocny atut powieści. To dzięki niej chce się czytać kolejne strony, będąc ciekawym jej kolejnych pomysłów, zadziorności, ale i magicznego przepisu na owijanie sobie – teoretycznie groźnych ludzi, wokół palca. Jeśli chodzi o napięcie między bohaterami, to jest ono jak najbardziej widoczne, za sprawą silnych charakterów kreowanych postaci i zderzenia dwóch tak sprzecznych mentalności. Oczywiście erotyka też się tutaj pojawia, jednak, ku mojej uciesze, trzeba na to trochę poczekać i absolutnie nie przyćmiewa to głównego wątku książki, a raczej stanowi jego uzupełnienie. Smaku dodaje fakt tajemnic głównych bohaterów, które idealnie korespondują z ich kreacją i spójnie tłumaczą ich obecne postawy życiowe. Ponadto dzięki Sloane, Autorka wplata w tę z pozoru lekką powieść, ważny wątek dotyczący samoakceptacji i tego, jak dzieciństwo może wpływać na dalsze ludzkie losy. I choć niektóre elementy gangsterskiego świata wydają się nieco przekombinowane, to można na nie przymknąć oko, biorąc pod uwagę całą resztę lektury. Spędziłam z nią bowiem świetny czas i chciałabym, by pojawiało się więcej tak wybitnie skonstruowanych kobiecych postaci jak Sloane.

„Nie pamiętam. Wydaje się, jakby czas podzielił się na „przed” i „po”, jakbyśmy złamali prawa fizyki i przybyli w małej bańce mydlanej na wyspę, gdzie wcześniej nic nie istniało”.

Ależ mnie ta książka odprężyła! I rozbawiła! I w ogóle ociekała taką rozkoszą! Owszem, główna bohaterka zostaje porwana, ale swoim poczuciem humoru wychodzi z tego obronną ręką. Skupia wokół swojej osoby uwagę, jest urocza, a jej charyzma sprawia, że nawet „porywacze” jedzą jej z ręki.

Sloane to mocna babka. Bohaterka, która skrywa się pod powłoką sarkazmu, poczucia humoru i ogromnej inteligencji. Za jej siłą skrywa się historia, której kompletnie się nie spodziewałam. I tym bardziej każde zdanie tej książki czytałam jak urzeczona.

JEEEEJUUU. Ta gorąca relacja między bohaterami była momentami nie do zniesienia. Serio!♥ Ten ogień wręcz palił, zwłaszcza w momentach, w których rozgrywała się bitwa o kontrolę.

Declan i Sloane to starcie dwóch mocnych charakterów i mogę się mylić, ale tak podobnych bohaterów nie znalazłam jeszcze w żadnej książce. Władza i dominacja to stałe elementy towarzyszące bohaterom, ale co w momencie, gdy trafia się na przeciwnika, który podziela te same wartości?

„Bezwzględne pragnienia” mają w sobie całą masę emocji, a relacja bohaterów, która rozwija się od nienawiści, przez pogardę, do szacunku i miłości jest tak piękna, romantyczna i naturalna, że czułam ją całą sobą. Kocham to! I kocham humor tej powieści. Chcę jeszcze raz! Naprawdę, zrobię chyba za chwilę #rereading, bo już czuję, że tęsknię! Zachęcam całym swoim serduszkiem do lektury tej powieści.