Baśniowa opowieść

Stephen King zjednał sobie fanów na całym świecie i nauczył nas jednej podstawowej rzeczy: nigdy nie osiada na laurach. Każda jego nowa powieść niesie ze sobą nadzieję na wielką przygodę oraz emocje, które otulają nas niczym ciepły koc. Autor ma specyficzny styl i jego historie nie zawsze wszystkim przypadną do gustu, ale ci, którzy trwają u jego boku, nigdy nie są rozczarowani. Osobiście uwielbiam wczesną twórczość Kinga, jego pierwsze lektury, które są piekielnie klimatyczna, ale ostatnie nowości jakie nam serwuje również mocno trafiają w mój gust a o "Baśniowej opowieści" mogłabym mówić cały czas a i tak wciąż nie mogłabym się jej nachwalić.

Lektura początkowo nie imponowała mi tak jak się tego spodziewałam. Bałam się nawet, że autor stracił charyzmę i jego opowieść okaże się zupełnie nijaka. Wstęp bowiem okazał się nużący, mocno naciskał na detale, które wydawały mi się niepotrzebne, ale im więcej stron przerzuciłam, tym łatwiej było mi zrozumieć dlaczego King postąpił tak a nie inaczej. Jego nowa powieść wymagała takiego wprowadzenia, nawet jeśli było ono przez pierwsze rozdziały dość ciężkawe, ponieważ fabuła składała się na wiele wątków, wprowadziła wielkie grono bohaterów, wplatała twisty, nawiązywała do własnych zasad, wartości i panujących w historii obyczajów, więc by to wszystko zrozumieć i by w tym wszystkim się odnaleźć potrzebna była nam chwila mocniejszej koncentracji.

Opowieść jest wyjątkowa pod każdym możliwym względem. Pięknie wpływa na wyobraźnię, porywa nas w wir wielkiej przygody, sprawia, że dość pokaźna liczba stron nie ma żadnego znaczenia. Siedemnastoletni Charlie Reade jest taki jak my, cichy i niepozorny, raczej wycofany, więc z łatwością można się z nim utożsamić oraz stanąć za nim murem, by kibicować mu w drodze do odkrywania nowego świata. Otrzymuje bowiem możliwość wejścia do równoległego wymiaru, w którym toczy się wojna między dobrem a złem a stawka jest znacznie większa niż jednostronne zwycięstwo. Czy Charlie podoła wyzwaniu? Czy odnajdzie w sobie wolę walki? A może opowie się nie po tej stronie co powinien?

Główny bohater nie miał łatwego życia. Od zawsze otaczała go tragedia oraz trudna przeszłość, ale z upływem nastoletnich lat uczył się żyć z bagażem doświadczeń. Ułatwiało mu to spotkanie na swojej drodze wyjątkowych przyjaciół: psa Radara i pewnego starszego pana. To właśnie Howard Bowditch zmienił przyszłość Charliego i tym samym zaprosił czytelnika w wyjątkową podróż, ponieważ na terenie jego posiadłości stała szopa a w niej: drzwi do innego wymiaru. Muszę przyznać, że pomysł na fabułę od samego początku miał sens i konkretne przesłanie a autor pozytywnie zaskoczył mnie podjętymi motywami. Pomiędzy wierszami wyczytać można charakterystyczne elementy twórczości autora a na równi z nimi pojawiają się świeżynki, które dodają fabule pazura. Dynamiczna akcja, mnóstwo emocji, rosnąca w czytelniku ciekawość oraz potrzeba jak najszybszego wyjaśnienia tajemnic sprawiają, że od lektury po prostu nie można się oderwać.

"Baśniowa Opowieść" pięknie wpływa na wyobraźnię. To odpowiedź, która mimo fantastycznego wydźwięku bardzo mocno oddaje prozę życia i sięga po tematy z którymi mierzymy się na co dzień. King pod płaszczykiem wielkiej przygody pisze o samotności, braku rodziny, przyjaźni, miłości do zwierząt czy wielkiej odwadze, która pojawia się w nas w najmniej spodziewanym momencie a my pochłaniamy to wszystko z wielkim zaangażowaniem, ponieważ losy Charliego ani przez moment nie są nam obojętne. Mnóstwo emocji, lawina doświadczeń i ponadczasowa walka dobra ze złem w rękach mistrza wskoczyły na najwyższy poziom.

⭐RECENZJA⭐

Stephen King po raz kolejny udowodnił, że nie tylko umie pisać horrory, kryminały, czy powieści fantasy. Teraz wszedł na wyższy level i napisał pełnowartościową, mądrą baśń, która oczarowuje czytelnika od samego początku. Nie spodziewałam się, że ta książka tak mnie zauroczy, tak mnie pochłonie, spowoduje, że zmięknie mi serce. Niby z początku nic się nie dzieje, niby jest to taka przeciętna historia, która nie leci na łeb na szyję, jednak z kartki na kartkę coraz więcej się zaczyna dziać, wchodzimy w świat magii, w świat nieprawdopodobnych wydarzeń. Było to coś pozytywnego, coś fajnego, ale również zaskakującego. Nasz główny bohater jest nastolatkiem, który postanowił pomoc pewnemu panu, który miał również psa. Zdradzać Wam fabuły nie będę, ale chce Wam napisać, że przyjaźń jaka nawiązała się młodego mężczyzny z psem była niesamowita. Bardzo lubię, gdy w lekturach autorzy pokazują, że nie tylko może istnieć mocna więź człowieka z człowiekiem, ale właśnie ukazują, że człowieka ze zwierzęciem również. Polubiłam głównego bohatera, uważam, że jego kreacja była dobra, czuć było bijace emocje od niego, oraz to, z czym się mierzy. Czuć było mnóstwo pozytywnych, ale i zarazem ciężkich emocji. Nieraz miotał się między taką sytuacją, a taką. W niektórych momentach wyłam, bo to, jak traktował swojego przyjaciela psa, łamało mi serce. Chciałabym żeby każdy człowiek był taki, jak nasz główny bohater. Ale także chce pomóc za wszelką cenę swojemu mniejszemu przyjacielowi, mimo, że nie ma szans na poprawę. Ta determinacja, odwaga, upartość, mądrość i miłość - to wszystko scaliło naszą postać i był tym, kim był. Jeśli chodzi o samą historię, to nie było jakiegoś takiego szału. Fabuła toczyła się swoim tempem, czasem jakaś akcja była i jej zwroty. Tutaj więcej nic nie mam do dodania. Końcówka tej powieści spowodowała, że wyłam, ale to dobrze. Książki mają wzruszać, dawać do myślenia, a tutaj tak było. Wydaje mi się, że pisarz Stephen King chce nam pokazać, że co by nie napisała - urzeknie nas i ze mną tak zrobiła. Polecam z całego serca!

🐕

Współpraca z @wydawnictwoalbatros 💚

🐕

Opowieść o zwykłym chłopcu, któremu pisane są niezwykłe rzeczy.

Charlie to siedemnastolatek, który w swoim życiu przeszedł wiele. Po śmierci matki musiał szybko dorosnąć i zająć się sobą, a także ojcem. Szukając swego rodzaju ucieczki od domu poznał Howarda Bowditcha. Odludka mieszkającego w rezydencji na szczycie wzgórza, dla którego nastolatek wykonywał różne prace. Po jego śmierci odziedziczył rezydencję wraz z otaczającym terenem, gdzie stała szopa. Szopa, z której wydobywały się tajemnicze dźwięki…

Sięgając po książki Kinga zawsze wiem, że będę usatysfakcjonowana z lektury. W przypadku „Baśniowej opowieści” byłam pod kompletnym wrażeniem tego co autor przekazał w nasze ręce, a uwierzcie, że po „Mrocznej wierzy” czekałam na tę powieść z ogromną niecierpliwością.

Niby jest to klasycznie baśniowa opowieść, która w wykonaniu Mistrza Grozy jest genialna. Na każdym kroku widzimy motywy tak dobrze nam znane z innych jego książek i specyficzne wyłącznie dla jego twórczości. Początkowo dość skrupulatnie zostajemy przeprowadzeni przez życie Charliego, momentami nawet do znużenia. Przyglądamy się jego przyjaźni ze starszym mężczyzną i pieskiem Radarem. Widzimy jak młodzieniec opiekuje się panem Bowditchem, a ich więź się zacieśnia. Tak naprawdę nie dzieje się tutaj nic nadzwyczajnego prócz dziwnych dźwięków wydobywających się z szopy. Aż tu nagle starszy mężczyzna umiera i nasz bohater wyrusza w podróż do baśniowej krainy, gdzie dobro walczy ze złem i na nastolatka czego cała seria przygód i nie lada problemy. Spotyka tam ludzi cierpiących, ale i staje się więźniem, który bierze udział w grze, gdzie na szali leży jego życie, ale i wyzwolenie od zła tajemniczej krainy. Także w tym momencie nie ma co narzekać na nudę i uwaga - zakończenie jest genialne! Kompletnie się go nie spodziewałam. Autor w świetny sposób pociągnął całość.

„Baśniowa opowieść” to książka, która będzie idealna na każdego fana książek Mistrza Grozy, ale i osób które niekoniecznie lubią się bać, a chciałyby się przekonać o co właściwie chodzi z tym zachwytem wobec autora. Książka ta jest gwarancją świetnej zabawy i przygód, których nie przeżycie z inną książką. W wielu momentach doszukujemy się także nawiązania do otaczającego nas świata, co sprawia, ze książka jest niezwykle aktualna. Zdecydowanie polecam!

Kto jest fanem Stephena Kinga, łapka w górę!👍 Ja jestem i to od wielu, wielu lat. 😊 Dla mnie ten autor jest mistrzem grozy i nie ma sobie równych. Zdaję sobie sprawę, że nie każdy lubi jego twórczość, ale ja, jeśli o Kinga chodzi, to jestem wręcz bezkrytczna. 😌

Postaram się jednak podejść do tej recenzji profesjonalnie i opisać Wam moje szczere wrażenia, które mam po przeczytaniu najnowszej książki Stephena, czyli "Baśniowej opowieści". 📖

Na wstępie zaznaczę, że nie jest to horror. Nie jest to nawet thriller ani nic, co wywołałoby strach czy chociażby gęsią skórkę. Jest to raczej nietypowa dla Kinga historia, która bardzo mocno zahacza o świat fantastyki. A z fantastyką również jest mi po drodze, dlatego mocno wierzyłam, że "Baśniowa opowieść" mi się spodoba. Nie było inaczej. 🙂

Historię czytało mi się świetnie. Wprawiła mnie w zachwyt, oczarowała i nie dawała o sobie zapomnieć przez cały okres lektury, jak również długo po jej skończeniu. 😍 Sporą część książki stanowi obyczajówka, która traktuje o więzi rodzącej się między chłopcem po przejściach i jego starszym sąsiadem. Część druga, która zawiera już wiele więcej fantastycznych wątków, jest tak świetnie wymyślona, że podczas czytania niemal uwierzyłam, że wszystko jest prawdą. A przecież autor opisał jedynie to, co zrodziła jego wyobraźnia. 😌

Jedynym minusem książki może być fakt, że King niezbyt przyłożył się do scharakteryzowania bohaterów. Poznajemy ich tylko z grubsza, co nie daje możliwości polubienia ich i zżycia się z nimi.

Podsumowując, ta prosta, aczkolwiek porywająca i wspaniała historia, bardzo przypadła mi do gustu. 💙 Zawarte w niej życiowe prawdy, skrzętnie opisane wątki i ciekawa, zapadająca w pamięć fabuła sprawiły, że nie mogłam oderwać się od czytania. 📖 Nic dodać, nic ująć - "Baśniowa opowieść" to prawdziwy majstersztyk. 😍👑

Zaczytywałam się książkami Mistrza Kinga jeszcze gdy byłam nastolatką. I nie wszystkie jego powieści przypadły mi do gustu. Czasami to jest taki poziom pokręcenia, że nie potrafiłam tego ogarnąć. Jednak gdy wydawnictwo Albatros wydało "Baśniową opowieść" to wiedziałam, że na pewno tę książkę chcę przeczytać. Mimo, że powieść liczy 700 stron to taki rodzaj książki, który się nie nudzi.

Charlie Reade jest zwykłym nastolatkiem. W bardzo młodym wieku stracił mamę. Jego tato popadł przez to w alkoholizm. Jednak udało mu się pokonać nałóg. Wtedy nasz bohater złożył przyrzeczenie Bogu, że odwdzięczy mu się za to, że tata przestał pić. I takim sposobem Charlie uratował swojego sąsiada, pana Bowditcha przed śmiercią. I tutaj dostrzegł swoją szansę spłacenia swojego długu. Nie przypuszczał, że pomagając Howardowi uwikła się w historię, która zmieni całkowicie jego życie. Inny świat na niego czeka oraz przygody które przeżyć może tylko on..

To była naprawdę iście baśniowa opowieść. Tym razem autor dość łagodnie nas potraktował, choć były momenty grozy. W ogóle nie czułam, że historia ta ma taką dużą objętość. Gdy się zanurzyłam w fabułę to kartki same uciekały spod palców. Bardzo się zżyłam z głównym bohaterem i tak bardzo chciałam, żeby udało mu się uratować ten inny świat. Mamy tutaj elementy powieści obyczajowej, fantastyki, a nawet dramatu. Wszystko opakowane w baśniową otoczkę. Jeśli lubicie taki klimat rodem baśni braci Grimm to koniecznie przeczytajcie tę książkę. Mistrz King nie wychodzi z wprawy.

„Człowiek nigdy nie wie, kiedy życie szykuje mu jakąś paskudną niespodziankę, prawda?”

Podobało mi się, powieść spasowała się z oczekiwaniami, wciągnęła w swój świat, a w zasadzie powinnam napisać w światy. Perfekcyjnie skonstruowana fabuła. Atrakcyjnie podane wprowadzenie do klimatu i postaci, uwzględnienie sporej dawki uszczegółowienia, właśnie ten typ narracji Stephena Kinga najbardziej mi odpowiada. Oddziaływał na wyobraźnię, sprawiał, że czułam obecność w scenariuszu zdarzeń, miejscach, czasie i przy bohaterach. Kiedy historia nieco przygasała, coraz słabiej brzmiał jej wydźwięk, okazywało się, że autor dawał jedynie zaczerpnąć tchu w przygodzie i wprowadzał kolejne intrygujące niespodzianki. 

Ewidentnie widać było, że zabawa w fantastykę może dać wiele przyjemności i przynieść niezłą satysfakcję. Niecodzienność incydentów frapująco poprowadzona, czasem mniej wyraźnie, kiedy indziej jakby spontanicznie, by za chwilę wejść w znany kierunek. I odwołania do znaczących elementów kultury masowej, znakomitych produkcji filmowych i dzieł literackich, w tym własnych utworów pisarza, aby urozmaicić i wzmocnić odbiór stylu napięcia i grozy. Komfortowo czułam się w takiej konwencji rozrywki, zwłaszcza że tłumaczenie odzwierciedlało sugestywne opisy. 

Lubię, kiedy zwykłego człowieka stawia się w wyjątkowej sytuacji. Wkracza w coś tajemniczego i nieprawdopodobnego, a towarzyszące mu istoty odgrywają ważną rolę. King potrafi sprawić, że pospolite przedmioty, obojętnie duże czy małe, skrywają moc transformacji i nowego znaczenia. Znakomicie sportretował postaci, żyły, czuły i działały. Nie dało się nie czuwać odważnie nad Charliem, niecierpliwie śledzić losy siedemnastolatka postawionego przed mega wyzwaniami, natury zewnętrznej i wewnętrznej. Na jego drodze pojawiał się zbiór akcentów właściwych dla przygód fantasy, baśniowych i magicznych, warto je było poznać w innej scenerii losów, odmiennej koncepcji i nowej kolorystyce. Bookendorfina

Stephen King to jeden z najlepszych autorów wszech czasów. Taka jest moja skromna opinia. Chyba przeczytałam każdą jego książkę i nie mogłam pominąć "Baśniowej opowieści". Podoba mi się to, że autor na nowo powrócił do fantastyki. Według mnie mógłby częściej tego dokonywać. W szczególności, że tak dużo osób uwielbia ten gatunek literacki. Wiem, że nie każdej osobie podobają się jego książki, ale "Baśniowa..." powinna podbić Wasze serca. Tym bardziej że całość czyta się naprawdę przyjemnie i lekko.

Najnowsza książka Stephena Kinga nosi idealny tytuł, bo ta licząca ponad 700 stron opowieść jest baśniowa pod każdym względem. Jak w każdej baśni mamy tu i walkę dobra ze złem, i masę fantastycznych postaci, wartości, którymi warto się w życiu kierować i odrobinę smutku. Jest też oczywiście bohater, który choć nieidealny, odkrywa w sobie pokłady zarówno olbrzymiej odwagi, odpowiedzialności, jak i głębokich uczuć. I jeśli połączymy te elementy ze słynnym gawędziarskim stylem autora, to możemy zniknąć w zachwycającym świecie fantazji na wiele godzin.

Zdecydowanie nie jest to powieść wywołująca dreszcz strachu, a wręcz uśmiech i wzruszenie. Kiedy śledzimy trudny okres dorastania głównego bohatera, naznaczony tragedią i smutkiem, kiedy później towarzyszymy jego rozwijającej się przyjaźni z pewnym osobliwym staruszkiem i jego psem, emocje dopadają nas same. Jest to tak prawdziwe i poruszające, tak głębokie i szczere.

I muszę przyznać, że pierwsza część rozgrywająca się w rzeczywistości zachwyciła mnie bardziej niż przygody Charliego w magicznym świecie, do którego trafia. To tu następuje przemiana ze zwykłego, choć zahartowanego życiowym doświadczeniem chłopaka w bohatera, na którym ciąży odpowiedzialność nie tylko za splugawioną złem piękną krainę i jej mieszkańców, ale znacznie, znacznie więcej… I niestety tu czasami opowieść nieco mi się dłużyła.

Baśnie w swoich oryginalnych wersjach zawierają dużo mroku i okrucieństwa. Również w obu światach kreowanych przez Kinga natrafiamy na postaci dobre i te zatrute chciwością, nienawiścią i chęcią zemsty. Autor opisuje ich wygląd i zachowania barwnie i z właściwym sobie rozmachem. Łatwo przywołać w wyobraźni obie krainy i ich bohaterów, ale to szczególnie pierwsza część, ta mniej baśniowa pochłonęła mnie bez reszty i poruszyła moje serce.

Agnieszka Kusiak

Czy można zatracić się w trójkącie, który tworzą zamknięta na kłódkę szopa Howarda Bowditcha, stary pies Radar i nastolatek Charlie Reade? Czy powieść z pogranicza metafizyki może dziś zaciekawić? I w ogóle, czy Stephen King nie jest już przereklamowany? Czy nie czas na zasłużoną emeryturę i wycofanie z rynku wydawniczego?NIE, NIE!

Stephen King z każdą powieścią udowadnia swój mistrzowski styl. Udowadnia pisarski kunszt. Z każdą kolejną publikacją zaskakuje i fascynuje jednocześnie. To mistrz wyobraźni, budowania fabuły i skrzętnego wodzenia czytelnika za nos. Jednak Kinga albo się kocha, albo nie lubi. Albo czyta się wszystko jego pióra, albo nie sięga się po nic.

Dla mnie żaden inny pisarz nie ma takiego fachu, jak właśnie King. Wszystko, co mogłoby zakrawać na trywialność, u niego idealnie współgra. I nie dość, że tworzy spójną całość, to jeszcze fascynuje. Tu jawa przenika sen, sen wchodzi w jawę. Trudno czasem te światy rozdzielić, a co najlepsze, czytając uzmysławiasz sobie, że one siebie wręcz uzupełniają, potrzebują się wzajemnie. Jedno nie istnieje bez drugiego, a razem tworzą coś na miarę jednej przestrzeni.

Charlie Reade ratuje życie panu Howardowi Bowditchowi, który trafia do szpitala. Tym samym nastolatek zostaje opiekunem starego psiaka, suki Radar. To ona, co wyraźnie podkreśla pan Howard. Stara Radar, ukochana od lat. Od wypadku opiekę przejmuje Charlie i od tego momentu wszystko zaczyna kroczyć w sobie tylko znanym kierunku. Pojawiają się tajemniczość, domysły i niedowierzanie. Niektórych sytuacji nawet człowiek nie jest w stanie pojąć.

Życie, jakże ono przewrotne jest. Ono sobie sterem i okrętem.

U Kinga wystarczą trzy postacie, by zbudować fenomenalną powieść o genialnie prowadzonej fabule. Tylko King potrafi pisać tak, że czytasz do sto pięćdziesiątej strony, gdy ze zdziwieniem stwierdzasz, że cię pochłonęło. Że niby nic się nie dzieje. Nie ma śmierci, nie ma horroru z wampirami w tle, krew się nie leje. Nie dzieje się nic... strasznego. Nie ma nawet szybkiej akcji. A jednak, jak przyklejony do „Baśniowej Opowieści” jesteś niezachłyśnięty jej głębią. Wszystko za sprawą świetnego języka, dialogów i dopracowanie nie tyle każdego z bohaterów, ile scen z nimi i słów, jakie padają. To misternie budowana powieść z pogranicza metafizyki. To pełna smaku, pasji i emocji powieść mistrza Stephena Kinga. To perła pośród nijakości. Zawsze.

Agnieszka Kusiak

Czy można zatracić się w trójkącie, który tworzą zamknięta na kłódkę szopa Howarda Bowditcha, stary pies Radar i nastolatek Charlie Reade? Czy powieść z pogranicza metafizyki może dziś zaciekawić? I w ogóle, czy Stephen King nie jest już przereklamowany? Czy nie czas na zasłużoną emeryturę i wycofanie z rynku wydawniczego?NIE, NIE!

Stephen King z każdą powieścią udowadnia swój mistrzowski styl. Udowadnia pisarski kunszt. Z każdą kolejną publikacją zaskakuje i fascynuje jednocześnie. To mistrz wyobraźni, budowania fabuły i skrzętnego wodzenia czytelnika za nos. Jednak Kinga albo się kocha, albo nie lubi. Albo czyta się wszystko jego pióra, albo nie sięga się po nic.

Dla mnie żaden inny pisarz nie ma takiego fachu, jak właśnie King. Wszystko, co mogłoby zakrawać na trywialność, u niego idealnie współgra. I nie dość, że tworzy spójną całość, to jeszcze fascynuje. Tu jawa przenika sen, sen wchodzi w jawę. Trudno czasem te światy rozdzielić, a co najlepsze, czytając uzmysławiasz sobie, że one siebie wręcz uzupełniają, potrzebują się wzajemnie. Jedno nie istnieje bez drugiego, a razem tworzą coś na miarę jednej przestrzeni.

Charlie Reade ratuje życie panu Howardowi Bowditchowi, który trafia do szpitala. Tym samym nastolatek zostaje opiekunem starego psiaka, suki Radar. To ona, co wyraźnie podkreśla pan Howard. Stara Radar, ukochana od lat. Od wypadku opiekę przejmuje Charlie i od tego momentu wszystko zaczyna kroczyć w sobie tylko znanym kierunku. Pojawiają się tajemniczość, domysły i niedowierzanie. Niektórych sytuacji nawet człowiek nie jest w stanie pojąć.

Życie, jakże ono przewrotne jest. Ono sobie sterem i okrętem.

U Kinga wystarczą trzy postacie, by zbudować fenomenalną powieść o genialnie prowadzonej fabule. Tylko King potrafi pisać tak, że czytasz do sto pięćdziesiątej strony, gdy ze zdziwieniem stwierdzasz, że cię pochłonęło. Że niby nic się nie dzieje. Nie ma śmierci, nie ma horroru z wampirami w tle, krew się nie leje. Nie dzieje się nic... strasznego. Nie ma nawet szybkiej akcji. A jednak, jak przyklejony do „Baśniowej Opowieści” jesteś niezachłyśnięty jej głębią. Wszystko za sprawą świetnego języka, dialogów i dopracowanie nie tyle każdego z bohaterów, ile scen z nimi i słów, jakie padają. To misternie budowana powieść z pogranicza metafizyki. To pełna smaku, pasji i emocji powieść mistrza Stephena Kinga. To perła pośród nijakości. Zawsze.

Jako miłośniczka prozy Stephena Kinga z chęcią sięgnęłam po jego nową książkę. Do moich ulubionych tytułów należą „Mroczna strefa”, „Cmętarz zwieżąt”, „Cujo". Tym razem nie jest to horror a baśń. Nie jest to pierwsza tego typu książka Kinga, warto tutaj wspomnieć o baśniowych „Oczach smoka” czy „Talizmanie” napisanym razem z Peterem Straubem.

„Baśniowa opowieść” zaczyna się i przez połowę historii toczy się jako zwykła powieść obyczajowa, by za połową zaprowadzić nas do innego świata i jego potworów. Charlie Reade po tragicznej śmierci matki zmaga się z alkoholizmem ojca. „Dzięki” obietnicy założonej Bogu, ojciec wychodzi z nałogu, a chłopak postanawia spłacić dług poprzez pomoc schorowanemu starszemu panu i jego psu.

W książce mamy znane już tematy i wątki takie jak: alkoholizm ojca, wychodzenie z nałogu (trochę tu informacji o Anonimowych Alkoholikach), przyjaźni chłopca ze starszym mężczyzną, o mrocznej stronie człowieka, o światach równoległych. Śledzimy dojrzewania chłopca poprzez doświadczanie ekstremalnych zdarzeń. Lubię Kinga za sam styl pisania, więc nie żałuje czasu spędzonego nad tą lekturą, choć nie mogę napisać, że historia mnie porwała. Nie znalazłam tu niczego nowego, jakby samego Kinga w Kingu było za mało? Wolę jednak starsze powieści Mistrza Horroru, ale i tak pewnie sięgnę po kolejną nową. „Baśniowa opowieść” została wydana w dwóch wersjach. Zdecydowanie polecam tę ilustrowaną.

MJ

Szkolny Klub Recenzenta

,,Baśniowa opowieść" Stephena Kinga to obszerna publikacja, na którą warto się skusić w ciągu kilku wolnych dni.

Głównym bohaterem tego wydania zakwalifikowanego do gatunku fantastyki został chłopiec, Charlie Reade. Świetnie odnajdował się on w sporcie oraz nie najgorzej się uczył. Nastolatek musiał jednak mierzyć się z przykrymi wydarzeniami, które miały już miejsce w jego życiu. Matka zmarła potrącona przez nieznanego sprawcę, a ojciec po jej śmierci zaczął pić. Chłopiec w ramach dbania o siebie wykonywał czasem różne prace dla pana Bowditcha. Po jego śmierci okazało się, że wewnątrz szopy znajdował się portal do innego świata.

Lektura jest bardzo obszerna, więc na jej przeczytanie należy sobie zarezerwować bardzo dużą ilość godzin. Nie jest to jednak czas stracony, gdyż ta fantastyczna pozycja Stephena Kinga jest bardzo wciągająca i nie sposób przejść obojętnie obok tego wydania. Do tej pory czytałam tylko kilka książek tego autora, więc tym chętniej sięgnęłam właśnie po to wydanie.

Lubię zagłębić się z ciekawą lekturę, a te z dorobku zagranicznego pisarza właśnie takie są. Dzięki różnemu przekrojowi gatunków, w których tworzy na pewno nie można narzekać na schematyczność w przypadku jego wydań.

,,Baśniowa opowieść" Stephena Kinga to jedna z tych historii, które są niezwykle ciekawe i z tego powodu warto jest mieć ten tytuł na uwadze.

Fantastyczna książka, którą przeczytałam w jedną noc! Trzymający w napięciu dreszczowiec, od którego nie można się oderwać. Fabuła doskonale poprowadzona w charakterystycznym mrocznym i tajemniczym dla Kinga stylu. Idealna książka na jesienne wieczory. Główni bohaterowie są bardzo ciekawie wykreowani. Jest to opowieść świeża i zaskakująca, pełna napięcia i zwrotów akcji. Każdy znajdzie coś dla siebie! Polecam wszystkim fanom pisarza oraz tym, którzy jeszcze nie mieli okazji spotkać się z twórczością Kinga.

Z królem nad literackimi królami jest tak, że cały czas pisze i wydaje regularnie od wielu lat. I mimo, że tworzy nierówno, to jednak fani ciągną do niego jak ćmy do światła i pochłaniają to, co wyjdzie spod jego pióra, w dwie, najwyżej trzy noce. I odwdzięcza się im czasem autor, wypuszczając ze swoich rąk niemalże powieść idealną, do której potem wraca się z olbrzymią przyjemnością.

Siedemnastoletni Charlie wydaje się być normalnym nastolatkiem, jednak jest chłopcem po przejściach. Jego mama ginie w wypadku, a ojciec coraz częściej szuka otuchy w alkoholu. Chłopak ma dość swojego życia, ciągłego strachu o to co będzie dalej i w przypływie rozpaczy obiecuje bliżej nieokreślonemu komuś, że zrobi wszystko, żeby jego ojciec przestał pić. Tak się staje, a tajemne moce same wyciągają do Charliego ręce po zapłatę.

King lubuje się w wielostronicowych opisach. Zawsze był w tej kwestii skrupulatny i tutaj nie jest inaczej. Z rozmysłem i w swoim stylu wprowadza czytelnika do historii, nadając tej nudnej początkowo opowieści odrobiny pieprzu i przedstawia ją w sposób różnorodny. Początkowo więc czytelnik myśli, że ma do czynienia ze swego rodzaju książką obyczajową, która wkrótce przeistacza się w przygodówkę, powieść grozy i opowieść fantastyczną w jednym. Można by więc ją śmiało nazwać baśnią z morałem, może mało optymistyczną i przerażającą, ale jednak baśnią.

Ta wielostronicowa historia o przyrzeczeniu sobie pewnych rzeczy i dotrzymywaniu danego sobie słowa, daje nadzieję, że honor jest jeszcze coś wart w tych szalonych czasach i warto byłoby się nad tym zagadnieniem głębiej pochylić. To też opowieść o nieprawdopodobnej sile przyjaźni, mądrości życiowej i charakterach ludzkich, które nie zawsze są oczywiste.

Nie skłamię mówiąc, że autor jest w doskonałej formie. Mimo potężnego dorobku literackiego i wielu wydanych książek, wciąż podąża za czytelnikami. Doskonale odnajduje się w popkulturze i kpi ze swojego wieku udowadniając, że wiek to tylko liczba i w życiu liczy się wyobraźnia.

Wspaniała, magiczna i pyszna powieść!