Józef Hen

Józef Hen, jeden z najwybitniejszych pisarzy współczesnych, to autor niezwykle wręcz wszechstronny. Ma w swym dorobku takie dzieła jak "Crimen", "Odejście Afrodyty" czy też "Błazen - wielki mąż".

Józef Hen to dziś absolutny klasyk, nestor współczesnej literatury polskiej. Urodzony w 1923 roku pisarz, daje się nam poznać zarówno jako świadek epoki dawno minionej, wnikliwy obserwator rzeczywistości współczesnej i zarazem skrupulatny badacz wszystkich zagadnień, które jego samego zdołają zafascynować. Ma przeogromny, różnorodny dorobek. Składają się nań powieści, biografie, opowiadania, wspomnienia, scenariusze filmowe i radiowe słuchowiska. Jego barwne, bujne, pełne niezwykłych zdarzeń życie samo w sobie godne jest filmowej bądź literackiej sagi. Sagę taką sam zresztą w dużej mierze już Józef Hen napisał.

Trudno jest w tak krótkiej notce streścić czy skomentować twórczość tak obszerną, bogatą i różnorodną. Z grubsza można pisarstwo Józefa Hena podzielić na trzy obszary. Jednym jest beletrystyka, obszerny wór, do którego trzeba nam wrzucić zarówno "Crimen" (opowieść sensacyjną z XVII wieku), "Królewskie sny" (przerobiony na powieść scenariusz serialu o ostatnich latach życia Władysława Jagiełły) czy też "Odejście Afrodyty": psychologiczny romans, w którym na tle szarej rzeczywistości lat osiemdziesiątych osadza autor akcję swojej własnej "Szkoły uczuć".

Drugim obszarem niech będzie literatura wspomnieniowa. "Nowolipie" czy "Najpiękniejsze lata" ukazują nam dzieciństwo i młodość autora: żydowskiego dziecka z warszawskiego Muranowa, a później tułacza po bezdrożach Związku Radzieckiego. W dorobku Józefa Hena mamy też kilka znakomitych biografii. Należą do nich "Ja, Michał z Montaigne" (porywająca opowieść o życiu i działalności XVI-wiecznego, francuskiego filozofa), "Błazen - wielki mąż" ukazujący nam sylwetkę Tadeusza Boya-Żeleńskiego oraz "Mój przyjaciel król": książka będąca żarliwą, ale absolutnie wierną faktom obroną Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Prawda, że podział zaproponowany powyżej jest w miarę elegancki, ale bynajmniej niewyczerpujący. Wymykają się mu tomy zapisków i dzienników, z których pierwszym jest wydane w 1987 roku "Nie boję się bezsennych nocy". Te luźne notatki Hena, jego wspomnienia, przemyślenia, zapiski to wyprawa niejako za kulisy jego pisarstwa. Wyśmienita, intelektualna podróż, dzięki której pisarz ten staje się nam człowiekiem jeszcze bardziej bliskim i podziwianym.