Anihilacja

Strefa X jest jak nowotwór, rozrasta się bardzo szybko. Rząd strzeże do niej dostępu, wysyła za to grupy badawcze, które kończą się śmiercią bądź szaleństwem uczestników. Ekspedycja dwunasta ma być inna, są w niej cztery kobiety: biolożka, psycholożka, geodetka i antropolożka. Co tym razem pójdzie nie tak?

„Anihilacja” to relacja kobiety, będącej w grupie zgłębiającej tajemnice strefy X. Jest to biolożka, nie znamy jej imienia, ani ile ma lat. Wiemy, że jej mąż był uczestnikiem grupy jedenastej i wrócił w niewyjaśnionych okolicznościach, a jego osobowość uległa zmianie. Dlatego sama zgłosiła się do dwunastej ekspedycji. Tutaj teraźniejszość miesza się z przeszłością, często rozpamiętuje dawne czasy i za sprawą retrospekcji choć trochę ją poznajemy, co ją trapi, jaka jest i czego oczekuje od życia. W trakcie eksploracji zostaje zainfekowana, a to co wydarzyło się potem, jest wypadkową tego zdarzenia.

Autor potrafi czarować słowem, mimo swej niewielkiej objętości książka, stale utrzymuje ciekawość czytelnika, do tego cały czas towarzyszy nam napięcie, jest też kilka zwrotów akcji i zaskoczeń. Powieść ma niezwykły klimat, który trzeba poczuć. Nikt nie wie co czai się w niezbadanych trzcinach, słychać tylko jego odgłosy. Są miejsca skrywające tajemnice i sekrety, które kiedy ujrzą światło dzienne zaburzą wszystko to co do tej pory było im wiadome.

Niewątpliwie jest to ciekawa książka, w głąb duszy człowieka, pozostawionego bez dostępu do technologii, bez kontaktu ze światem zewnętrznym, w obliczu zagrożenia, nieznanego świata, wśród obcych osób, którym nie można ufać, gdzie prawda miesza się z halucynacją. Trzeba zanurzyć się w ten psychodeliczny świat by zrozumieć sens tej historii. Jestem bardzo ciekawa ciągu dalszego.

Do Strefy X przybywają z misją badawczą 4 kobiety: biolożka, antropolożka, geodetka i psycholożka. Ich „misja jest prosta” miały „kontynuować zgłębianie tajemnic Strefy X na zlecenie rządu, powoli badając teren wokół obozu.” Tego samego obozu, z którego korzystało jedenaście poprzednich ekspedycji do Strefy X i który kryje zapiski poprzedników, bo po niektórych ekspedycjach pozostały tylko zapiski. Kobiety musiały zgodzić się na brak elektroniki, używają tylko podstawowych „analogowych” narzędzi. Pierwsze dni przynoszą sporo niespodzianek, zwłaszcza gdy wchodzą do tajemniczej wieży „której nie powinno tam być”, a jednak jest. Wieża zagłębia się w głąb lądu, a na jej ścianach, biolożka odkrywa dziwny, niepokojący napis „Tam, gdzie spoczywają dławiące owoce które pochodzą z ręki grzesznika, przyniosę nasiona śmierci, by dzielić się nimi z robactwem…” Zanim kobieta odkryje dalszy ciąg napisu, w jej stronę wylatują zarodniki „napisu”. Od tego momentu nic już nie będzie takie, jak wydawało się biolożce. Tylko co jest rzeczywistością, a co urojeniem? A może to psycholożka z jej umiejętnością hipnotycznego wpływania na zespół manipuluje jej umysłem?

„Anihilacja” jest tomem otwierającym cykl „Southern Reach” autorstwa Jeff’a VanderMeer’a, dwukrotnego zdobywcy World Fantasy, oraz finalisty Nagród Hugo, Philipa Dicka, International Horror Guild, British Fantasy, Brama Stokera oraz Nagrody Pamięci Theodore’a Sturgeona.

„Anihilacja” to powieść science-fiction, osadzona w bliżej nieokreślonej przyszłości, w której świat jest podzielony murem, na świat, w którym toczy się codzienne życie i tajemniczą Strefę X, która z każdym rokiem rozszerza się coraz bardziej. Strefa X, jest niezamieszkała przez ludzi, opanowana przez naturę, która przejęła nad nią władzę, wchodząc do każdej przestrzeni, nawet do namiotów opuszczonych przez poprzednie ekspedycje. Muszę przyznać, że początkowo wyobrażałam sobie Strefę X, jako Zonę, Strefę wykluczenia wokół Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, ale szybko zmieniłam zdanie, w momencie, gdy zespół zaczął badać tajemniczą wieżę.

Narracja prowadzona jest pierwszoosobowo z punktu widzenia biolożki. W tym miejscu warto dodać, że autor zastosował ciekawy zabieg – odebrał wszystkim uczestniczkom ekspedycji imiona, pozostawiając im tylko ich funkcje, tłumacząc to wymaganiami stawianymi uczestnikom ekspedycji przez rząd. Akcja powieści, osadzona w Strefie X, tylko z czterema bohaterkami, to również ciekawy pomysł, zwłaszcza, że dowiadujemy się niewiele na temat innych uczestniczek niż biolożka, choć nawet ona nie zdradza wszystkiego.

Styl autora bardzo przypadł mi do gustu. Jest niezwykle obrazowy, bez problemu mogłam wyobrazić sobie otoczenie, miałam wrażenie, że oglądam wszystko oczami biolożki.

Sama powieść, choć niedługa, bo mająca zaledwie 226 stron, mocno miesza w głowie i wywołuje chęć rozgryzienia zagadki Strefy X. Po skończeniu czytania powieści, musiałam zgodzić się z biolożką, że „Obserwowanie tych zjawisk zdusiło we mnie ostatnie popioły tlącego się przymusu by wiedzieć wszystko…cokolwiek”. Chociaż nie, ja wciąż nie odkryłam wszystkich tajemnic Strefy X, chcę wiedzieć!

Podsumowując: „Anihilacja” to powieść wymykająca się schematom. Z jednej strony tajemnicza, z drugiej niemalże oniryczna, w której senne marzenie zmienia się w koszmar, z trzeciej strony niezwykle oryginalna.

Jedyne co mogę zrobić to zachęcić was do sięgnięcia po tę powieść, gwarantuję, że nie będziecie się nudzić i że emocji wam nie braknie.

Serdecznie polecam!

🔬🌍 Nastał ten moment. Chwila, w której zanurzam się w opowieść, która odcisnęła na mnie głębokie piętno. Anihilacja to nie jest zwykła książka science fiction. To bardziej dziennik, spowiedź biolożki, która staje się kronikarzą ekspedycji do miejsca niepojmowalnego. To strefa, która nie pozwala o sobie zapomnieć.

🔬🌍 Strefa X jest jak choroba tocząca ziemię, a jej tajemnica przyciąga badaczy jak światło przyciąga ćmę. Kolejne wyprawy przepadły w jej odmętach, ale dwunasta ekspedycja ma być inna. Cztery kobiety wyruszają, by zbadać ten dziwny ekosystem, ale szybko przekonują się, że ich podróż to nie tylko eksploracja nowego terenu. To konfrontacja z czymś, co wymyka się definicjom, co przenika do wnętrza ich umysłów i zmienia je na sposób, którego nie można objąć rozumem.

🔬🌍 Wieża, która nie wznosi się ku niebu, ale schodzi w głębię ziemi, to jeden z najbardziej enigmatycznych elementów tej powieści. W jej wnętrzu pulsuje tajemnica, a na ścianach pojawiają się słowa, które zdają się oddychać. Czy to związek z jakąś nadnaturalną siłą? Czy to tylko halucynacje? VanderMeer prowadzi narrację w sposób niemal hipnotyczny, stopniowo wciągając czytelnika coraz głębiej w labirynt zagadek.

🔬🌍 Ta książka to nie tylko thriller sci-fi. To powieść o utracie siebie, o stopniowym rozpadzie tożsamości i strachu, który jest niemal namacalny. Narracja jest surowa, ale jednocześnie poetycka. Czyta się ją jak zapis snu na pograniczu jawy i koszmaru, gdzie każda kolejna strona potęguje poczucie dezorientacji.Muszę się wam przyznać kochani pierwszy raz sięgnęłam po powieść z nurtu new weird i było to przeżycie niemal mistyczne. Spodziewałam się science fiction, a dostałam mieszankę grozy, literatury pięknej i filozoficznej medytacji nad granicami poznania. To opowieść, która wchodzi pod skórę, zostawiając niepokój i niedosyt.

🔬🌍 Nie polecam jej każdemu. To powieść specyficzna, wymagająca, niebanalna. Nie każdy odnajdzie się w tej hipnotycznej narracji i nie każdy będzie w stanie poddać się jej duszącemu klimatowi. Ale jeśli ktoś szuka literackiego doznania, które zostaje w umyśle na długo, to Anihilacja jest idealnym wyborem. Dla mnie ta książka była wstrząsającą podróżą, którą warto odbyć. Z niecierpliwością wyglądam kolejnego tomu, aby ponownie zanurzyć się w tej niepokojącej, ale fascynującej rzeczywistości. Bo przecież każdy z nas ma w sobie czuły punkt, który może zostać zainfekowany tajemną mocą Strefy X. I matko.. jak ja nie mogę się doczekać kolejnego tomu !

Anihilacja to wznowienie powieści Jeffa VanderMeera, która wcześniej ukazała się na rynku wydawniczym pt. Unicestwienie. Książka zostala także zekranizowania. Ten amerykańsko-brytyjski horror sci-fi możecie znaleźć pod tytułem Anihilacja.

To pierwszy tom cyklu Souther Reach.

Strefa X to tajemnicze miejsce, do którego dotarło już jedenaście ekspedycji. Rząd strzeże tajemnic tych terenów i zapewnia, że dwunasta wyprawa ma być inna. Wybierają się na nią cztery kobiety: biolożka, antropolożka, psycholożka i geolożka.

Historię poznajemy z perspektywy biolożki. Jej obserwacje, przemyślenia, lęki i wspomnienia tworzą opowieść niebagatelną. Strefa X, którą odkrywamy wraz z kobietą również ma ogromne znaczenie. Natura, fauna i flora, grzyby każdy dźwięk i odgłos przyczynia się do budowania napięcia, tworzenia atmosfery. Opisy przyrody są tu niezwykle malownicze. Tajemniczy, niepokojący świat z wieżą (tunelem) stwarza wrażenie jednocześnie realne i zupełnie oderwane od rzeczywistości.

Dziwna to była książka. Językowo bardzo przyjemna, pomysł też niczego sobie. Narracja prowadzona niespiesznie podniosła poziom niepokoju. Jednak nie pochłonęła mnie ta opowieść. Nie pochłonęła tak jakbym sobie życzyła a jednak intrygowała na tyle, by brnąć w nią głębiej i głębiej. Deliryczna, eksperymentalna, dystopijna, która dla niektórych będzie ucztą, a dla innych dziwnym tworem. Bez wątpienia jednak jest to książka wychodząca poza ramy i choćby z tego powodu warta poznania. Spróbujecie?

Współpraca reklamowa

Miejsce poza ludzką kontrolą i zrozumieniem, czyli Strefa X jest sceną, gdzie toczy się historia powieści. VanderMeer stopniowo kreował atmosferę niepewności, niepokoju i zaskoczenia. Miarowo zanurzałam się w świat, gdzie granica między nauką a szaleństwem, rzeczywistością a snem są mgliste, a sama historia i mnie zaczęła stymulować do snucia swoich wizji.

„Anihilacja” jest niezwykła i ciągle odkrywała przede mną nowe tematy od powierzchownych przemian i przemijania, po nieco bardziej egzystencjonalne jak dezintegracja tożsamości i stopniowo posuwającej się obcości i rozwarstwienia naturalnego. Ta historia niezwykle prowokuje, a padające pytania mogą powodować dyskomfort, bo badałam tutaj, chociażby wątek ludzkiej kontroli i jej utraty, a także tego jakie mogą być jej następstwa.

Jestem absolutna fanka tego jak autor prowadził historię i jak za sprawą narracji, a w zasadzie umieszczaniu symboliki, czy niedopowiedzeń zmuszał do refleksji o naturze człowieka i jego granicami poznania. Mnie ta atmosfera tajemnicy i psychologicznej ciasnoty mogącej niejednokrotnie wprowadzić w poczucie zagubienia przekonała zupełnie.

„Anihilacja” to książka dla czytelnika odważnego i lubiącego literackie wyzwania, jednak co najważniejsze trzeba być gotowym na refleksję nad istotą ludzkiego bytu, a refleksje te mogą nie być najprzyjemniejsze. VanderMeer stworzył dzieło pełne zagadek i niedopowiedzeń, jednak oferujące surrealistyczny wgląd w naturę ludzkiej egzystencji oraz relacji między człowiekiem a nieznanym. Mój wniosek jest taki, że te historie można pokochać i czerpać z niej garściami, ale równie dobrze można się na nią, pogniewać bo mam świadomość, że może wywołać u wielu frustracje. Jednak absolutnie wobec tej książki nikt nie pozostanie obojętny, bo charakteru jej nie brakuje.