Zabiję Cię

Książka "Zabiję cię" jest debiutancką powieścią autorki piszącej pod pseudonimem Vquiet. Ta historia swoje początki miała na platformie Wattpad i uzyskała tam aż trzy miliony wyświetleń. Nie ukrywam, że do jej sięgnięcia zachęciła mnie właśnie wzmianka o liczbie odsłon z Wattpada, ale również intrygujący opis oraz piekna okładka, która bezapelacyjnie przyciąga wzrok! Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze co sprawia, że ksiazke pomimo jej sporej objętości (liczy około siedmiuset stron) czyta się naprawdę szybko. Ja przeczytałam ją na dwa razy i z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów. Fabuła została w bardzo interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie świetnie wykreowani. To postaci bardzo autentyczne, które tak jak my popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, chwili dlatego tak łatwo się nam z nimi utożsamić, podzielając podobne troski i dylematy. Historia została przedstawiona z perspektywy Maddie i Tima, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się dokładnie borykają, jakie doświadczenia i wydarzenia wpłynęły na to jacy teraz są i jak się zachowują a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Postać głównej bohatreki - Maddie wywołała we mnie wiele sprzecznych emocji, były momenty, że bardzo działała mi na nerwy swoim postępowaniem, ale również takie, kiedy zaczęła zyskiwać w moich oczach.. niemniej jednak bardzo mocni mspółczułam tej młodej dziewczynie, której przyszło się mierzyć z naprawdę strasznymi rzeczami. Jeśli chodzi o Tima, to ten chłopak akurat od początku zaskarbił sobie moją sympatię i chciałam dla niego jak najlepiej! Na uznanie zasługują także postaci drugoplanowe, które również wprowadzają sporo do tej historii. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów: alkoholizm, przemoc, narkotyki, fobia społeczna. Tutaj emocji, wylewają się one dosłownie z każdej przeczytanej strony! To nie jest łatwa historia, a taka, która zmusza czytelnika do przemyśleń, pozostając w głowie zdecydowanie na dłuższy czas. Natomiast zakończenie jakie zaserwowała tutaj autorka sprawiło, że moje serce moment stanęło i jednocześnie rozstrzaskało się na drobne kawałki! Bardzo się cieszę, że Vquiet postanowiła na kartach "Zabiję cię" przedstawić właśnie takie problemy, ponieważ uważam, że jest zdecydowanie za mało książek tak dobrze je obrazujących. Apeluję jednoczenie do osób, które same znajdują się w podobnej sytuacji do Maddie bądź znają kogoś kto ma takie problemy - REAGUJCIE, OFERUJCIE POMOC i JEDNOCZENIE W RAZIE POTRZEBY JĄ PRZYJMUJCIE! "Zabiję Cię" to emocjonująca, poruszająca, wartościowa, ale również trudna i bolesna historia! Nie mogę się doczekać następnych powieści spod pióra autorki! Bardzo polecam!

Pamiętaj, proszę: nigdy nie bój się zwracać się o pomoc. 💛

[Współpraca reklamowa z @[Adres usunięty]nictwo]

Cieszę się, że książka rozpoczęła się od wytłumaczenia, z czym zmaga się na co dzień główna bohaterka i umieszczenia informacji – wskazówki, aby nie bać się korzystania z pomocy specjalistów. To bardzo ważne, aby o tym przypominać, normalizować i uzwyczajniać.

Zostało poruszonych wiele trudnych tematów. Na to bezapelacyjnie trzeba być gotowym. Tu aż roi się od TW.

Maddie cóż… moje uczucia względem tej postaci zmieniały się wielokrotnie, ale w ogólnym rozrachunku nie byłam w stanie jej polubić. Mimo braku sympatii czułam w stosunku do niej całą masę współczucia, było mi niewyobrażalnie smutno, że próbowała radzić sobie ze swoją sytuacją na własną rękę, a spotkało ją w życiu wiele niewyobrażalnie okrutnych rzeczy.

To smutna historia, pełna bólu i cierpienia. To obraz wpływu sytuacji, rodziny i relacji na to, kim jesteśmy. Jak i czy w ogóle potrafimy sobie radzić z otaczającym nas światem. Jak wiele krzywdy mogą wyrządzić sobie wzajemnie ludzie. W tym konkretnym przypadku to przeraźliwie trudny obraz, ale dający nadzieję, że po najgorszej burzy można dostrzec słońce. W tym przypadku słońcem okazał się Tim, chłopak, który nie miał oczekiwań i bardzo chciał pomóc. Był ostoją i nadzieją dla Maddie. Nie jestem w stanie jednoznacznie określić czy ta relacja była dobra. Z pewnością była ratunkiem.

Maddie zmieniała się powoli i bardzo żałuję, że nie zostało to dokładniej opisane. Przeciekawe byłoby czytanie o zmianach zachodzących w jej postrzeganiu świata i kiełkujących uczuciach.

Opisy momentami mi się dłużyły, niejednokrotnie miałam odczucie, że niewiele wnoszą do całości fabuły. Często skupiały się na licealnej codzienności, a ja niestety nie lubię o codzienności czytać.

Wiele elementów bardzo mnie poruszyło. Mimo to uważam, że to albo nie była książka dla mnie, albo nie trafiłam na nią w odpowiednim momencie.

Historia zmagającej się z fobią społeczną Maddie, która przez ciężką przeszłość krzywdzi innych. Dziewczyna poznaje tajemniczą osobą ze szkoły, z czasem zaczynają grać razem w gry i rozmawiać. Tim okazuje się być dla niej lekarstwem, pomaga jej zwalczyć fobię. Książka jest przepełniona ważnymi i ciężkimi tematami takimi jak przemoc, narkotyki, fobie i wiele innych. Wyjątkowo ciekawa fabuła, bardzo szybko się czyta i mimo tego, że książka ma 700 stron przeczytałam ją w 2 dni. Bardzo trzymająca w napięciu opowieść, a na końcu łamiące serce zakończenie. Było kilka momentów, które mi nie współgrały w świecie przedstawionym, ale nie wpływają na fabułę. Bohaterowie byli świetnie napisani, pierwszy raz czytałam książkę, w której ktoś interesował się urbexem. Ciekawie przedstawiony temat pasji, który miał wiele wspólnego z fabułą i był dobrze wpleciony. Pasje i zainteresowania bohaterów były bardzo dobrze opisane, naprawdę chciało się o tym czytać. Historia jest przedstawiona z dwóch perspektyw, przez co możemy się dowiedzieć co myślą bohaterowie. Nie żałuję, że przeczytałam tę książkę. Wniosła coś do mojego życia i zmieniła sposób myślenia. Jestem pewna, że będę do niej wracała. Myślę, że każdy powinien poznać historię Maddie i Tima, jednak przez to, jakie są w niej poruszane tematy książka jest jak najbardziej 16+.

"Zabiję Cię" to powieść, która skrywa w sobie wiele warstw i porusza wachlarz tematów, z którymi można się identyfikować. Główna bohaterka, na pierwszy rzut oka wydaje się okrutna i pozbawiona uczuć, ale później odkrywamy, że za tą maską kryje się fobia społeczna, ciągły lęk i trauma. To, co na początku wydaje się nie do zrozumienia, z czasem się wyjaśnia, a każdy lęk, z jakim zmaga się bohaterka, zostaje dokładnie zobrazowany.

W powieści autorka stworzyła wielowarstwowych bohaterów, którzy są rozbudowani i posiadają cechy charakterystyczne - nikt się tu nie zlewa z nikim. Akcja jest dobrze rozplanowana i poprowadzona, dzięki czemu czytelnik ma czas na chwilę oddechu, a wachlarz emocji, jaki się czuje podczas lektury ma szansę na rozłożenie się w całości.

Muszę wspomnieć, że bardzo podobała mi się postać Tima, który był takim słoneczkiem w tej pochmurnej powieści a relacja, jaka wytworzył z Maddie była świetna i naturalna.

Powieść porusza wiele ważnych tematów, które mogą być wrażliwe dla niektórych osób, ale są ukazane w sposób delikatny i autentyczny. To nie jest słodka i lekka powiesc. To powieść, która trafia w czuły punkt, poruszając tematy związane z lękami i traumami. Ta cegiełka (ma 700 stron) zostanie ze mną na dłużej.

Ja nigdy jeszcze nie robiłam DNF, ale przy tej powieści miałam w głowie, aby to zrobić. Jednak skończyłam ją, przebrnęłam przez te 701 stron...

W tej książce poznajemy Maddie - dziewczynę cierpiącą na fobię społeczną, zamkniętą w sobie i zamkniętą na cały świat. Maddie krzywdzi innych, bo kiedyś sama została skrzywdzona. W pewnym momencie jej życia niespodziewanie pojawia się chłopak o imieniu Tim, który sam skrywa w sobie nieprzerobione problemy... Między nimi nawiązuje się wyjątkowa więź, jednak skazy i drzemiące w nich demony dają o sobie znać...

Dobra. Aż nie wiem od czego zacząć. Jeśli miałabym na wykresie pokazać, jak czytało mi się tę książkę wyglądałoby to mniej więcej tak: 📈📈📉📉📉📉📉📈📈📈📉📉

Bardzo chciałam przeczytać tę książkę, ale niestety rozczarowałam się nią. Ten tytuł uświadomił mi, że chyba już "wyrosłam" z czytania tego typu książek. Ta książka jest pełna toksyczności, bólu i cierpienia. Nie polubiłam głównej bohaterki, choć naprawdę próbowałam ją jakoś zrozumieć. Przez pierwsze 350 stron strasznie się wynudziłam, nie odczuwałam żadnych emocji. Później akcja nabrała tempa i parę momentów przykuło moją uwagę, ale później znów się pogorszyło. Nie jestem też fanką zakończenia tej historii. Kilkanaście fragmentów zaznaczyłam, ponieważ na to zasługiwały, ale i tak sama ta książka w sobie nie wywarła na mnie pozytywnego wrażenia.

"Zabiję cię" to powieść poruszająca naprawdę trudne tematy, między innymi próby samobójcze, narkotyki, alkoholizm, przemoc. Ta książka przepełniona jest samymi ostrzeżeniami. Jedynie do Tima poczułam jakąś tam sympatię. Widać, że autorka włożyła w tę historię całe swoje serce. Niestety, mojego serca ta książka nie podbiła.

Chaos, mrok i nieprzerwany ból.

💜Chyba nie spodziewałam się, że jakakolwiek książka zabierze ze sobą moją duszę i zostawi mnie z tak wieloma myślami. Historia Maddie, czyli dziewczyny zmagającej się z fobią społeczną była ciosem dla mojego serca i jednocześnie ratunkiem. Dzięki tej książce możemy wejść w umysł osoby chorej i dokonać dogłębnej analizy. Ze względu na wydarzenia z przeszłości, Maddie nie potrafiła już rozróżnić rzeczywistości od fikcji, jej umysł zamykał się na pewne sprawy, nie widziała dla siebie ratunku i początkowo w ogóle go nie chciała. Dziewczyna całkowicie wyłączyła się na emocje i, by poczuć cokolwiek, zdecydowała się krzywdzić innych, robiąc to na swój własny sposób. Zabijała innych, ponieważ ktoś kiedyś zabił ją. Maddie próbowała się bronić, stworzyła „Ją”, bo tylko tak miała możliwość przetrwać.

💜W „Zabiję Cię” przedstawiony problem jest rzeczywisty. Uwierzyłam Maddie i uwierzyłam w jej historię. To bohaterka, której życie jest wręcz koszmarem. Być może ciężko ją zrozumieć, jednak autorka podołała zadaniu. Pozwoliła nam zobaczyć, jak może funkcjonować osoba chora. Przez całą książkę jej zachowanie poddawane jest analizie. To naprawdę jedna z nielicznych pozycji, gdzie problem nie znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Przecież w prawdziwym życiu tak się nie dzieje.

💜Maddie i Tim to dwójka bohaterów, których historia dogłębnie mną wstrząsnęła. Ich przeszłość, próba radzenia sobie z problemami, co często prowadziło tylko do ich pogłębienia oraz wydarzenia które działy się w czasie rzeczywistym. Ogrom emocji, masa wylanych łez i przeżycia, których nigdy nie zapomnę i jestem pewna, że nic im nie dorówna.

💜Ta książka została dopracowana w każdym szczególne. Historia nie pędzi, a kreacja bohaterów zasługuje na oklaski. To osoby pełne pasji, a my możemy przeżywać z nimi ich najgorsze i najlepsze momenty.

💜Dopiero po skończeniu lektury zrozumiałam, że Maddie od początku wołała o pomoc. To bohaterka, która wzruszyła mnie całkowicie i nigdy jej nie zapomnę. Uświadomiła mi, że czasami sami sobie robimy największą krzywdę, nie zdając sobie z tego sprawy.

współpraca barterowa wydawnictwo mustread

„Zabiję cię” to pierwsza książka jaką dostaliśmy do recenzji, także byłam mega podekscytowana. Nie wymagałam też wiele od tej historii, gdyż mam lekkie uprzedzenie do książek z Wattpada. Dzięki temu nie rozczarowałam się, ale też się nie zachwyciłam.

Książka opowiada historię Maddie i Tima oraz ich problemów, czyli fobii społecznej i uzależnienia od narkotyków. Zaznajamiamy się także z historiami przyjaciół głównych bohaterów, które pomimo większego potencjału przez te 700 stron nie zostały niestety wyprowadzone poza roli przyjaciela.

A propo fobii społecznej, nie mam zbyt dużego rozeznania w temacie, ale fobia Maddie w pewnych momentach książki zanika, co nie jest jakkolwiek wytłumaczone, dopóki nie wpada w narkotyki. Nie sądzę, żeby był to dość rzeczywisty obraz choroby. Przez całą książkę bardzo brakowało mi zasięgnięcia pomocy specjalisty przez obu głównych bohaterów. Nastolatek ,niewiadomo ile książek by nie przeczytał, nie powinien być niczyim psychologiem, jeśli mamy do czynienia z tak poważnym problemem.

Niektóre wydarzenia były naciągane, nawet nierealne czasami. Najgorsze były te iście melodramatyczne. Mega uwierało mnie to, że książka ma pełno cech wskazujących, jakby akcja miała się dziać w Polsce, ale potem dowiadujemy się, że to w Stanach.

SPOILER Tak jak na przykład zakończenie i scena na torach. Niby miała mieć głębsze znaczenie, ale nie dość, że była nierealistyczna to jeszcze czuło się, że chce wydusić z nas łzy (które u mnie nie popłynęły). Mam też pewne zastrzeżenia co do faktu, że Maddie przez traumę wypaczała wszystkie wspomnienia związane z rodzicami. Brzmi to dość abstrakcyjnie, tym bardziej w sposób jaki się dowiedziała.

Chyba najgorsze jednak jest to, że główna puenta książki, czyli że warto zawsze sięgnąć po profesjonalną pomoc totalnie nie wybrzmiewa. Maddie uzyskuje pomoc w epilogu, a wcześniej jej stan poprawia przyjaciel wcielający się w rolę psychologa. Odniesienie do tego, co mamy wynieść z książki dostajemy dopiero w podziękowaniach, które nie oszukujmy się mało osób czyta.

Książkę czyta się szybko, a momentami jest urocza. Poleciłabym osobom, które uwielbiają książki z wątkami o chorobach psychicznych, ale musicie przygotować się na wady całej opowieści. Sprawdźcie TW i wiek, od którego powinno się ją czytać.

Macie czasem tak, że boicie odezwać się do obcej osoby? A może stresowaliście się kiedyś zadzwonić do kogoś, kogo nie znacie? A co gdyby każda wasza interakcja z ludźmi wywoływała u was niesamowity stres, przerażenie, i powodowała ataki paniki? Tego właśnie doświadcza Maddie - bohaterka powieści „Zabiję cię” Vquiet. Walczyć z tym problemem pomaga głównej bohaterce jej znajomy Tim, z którym rozmawia przez internet.

Rzadko już sięgam po takie typowo obyczajowe młodzieżówki, ale tu czułam, że tematyka może być mi bliska. Sama jako nastolatka miałam podobne problemy do tych, z którymi zmaga się Maddie. Dlatego, gdy dostałam książkę od wydawnictwa i zobaczyłam tę piękną okładkę, byłam bardzo pozytywnie nastawiona.

Czy mi się podobało? Tak, ale nie bez „ale”. Autorka ma ciekawy, barwny styl, historia jest wciągająca, a głównych bohaterów nie da się nie lubić - zwłaszcza Tima, który jest idealnym wzorem cierpliwego, wyrozumiałego i wspierającego przyjaciela.

Było jednak kilka problemów - mieszanie kultury amerykańskiej z polską, czasami dziwne wypowiedzi bohaterów, którzy brzmią, jakby czytali informacje z Wikipedii (nie uwierzę, że przeciętny 18-latek ma tak rozległą wiedzę medyczną), rozwlekanie wątków, które nie dodawały wiele do fabuły, a także mało barwni bohaterowie drugoplanowi. To wszystko sprawiało, że ciężko mi było dokończyć lekturę, mimo że byłam szczerze przejęta losami bohaterów.

Dlatego książka dostaje ode mnie tylko 3 gwiazdki, bo mimo dużego potencjału, jestem jednak trochę wymagającym czytelnikiem - nawet gdy mowa o książkach młodzieżowych czy YA.

@patidoludzi

"Przeszłość mnie goni, nieustannie i nieprzerwanie, z każdej strony, o każdej możliwej porze".

Historia w książce jest z jednej strony trudna a z drugiej wielowarstwowa. Trafia w czuły punkt. Główna bohaterka Maddie na samym początku mówi wprost, że sprawianie bólu innym sprawia jej przyjemność. I jeśli ktokolwiek z Was doświadczył dręczenia w szkole, czy innym otoczeniu, to wstęp do historii może wywołać nieprzyjemne wspomnienia. I ciężko będzie mieć sympatię do głównej bohaterki, ale im dalej posuwa się historia tym łatwiej zrozumieć to co widzi jest inne od tego co się dzieje.

"To, że zamkniesz oczy, nie spowoduje, że świat dookoła zniknie. Tak samo jak to, że nie masz serca, nie spowoduje, że wokół nie będzie miłości".

Na wielki plus zasługuje kreacja głównej bohaterki i to jak zostały ukazane nam jej uczucia względem siebie traumatycznych zdarzeń, mechanizmu obronnego oraz tego jak oddziałuje z innymi osobami. To co na początku wydawało się dziwne, w którymś momencie się wyjaśnia. Mimo to każdy lęk z jakim zmaga się bohaterka został nam dokładnie zobrazowany przez co powieść wydaje się oparta na faktach autentycznych.

Na uwagę zasługuje też wykorzystanie jednego z hobby Maddie czyli urbexu. Jak dla mnie to powiew świeżości, bo spotykam się z tym po raz pierwszy. Ale bardzo podobały mi się historię wokół samego tematu. Z dreszczykiem emocji.

Książka to cegiełka, przeszło 700 stron ale czyta się dość szybko. Trochę się bałam tego co będzie w środku, ale ta historia nie jest skierowana na romans. Tu jest bardzo ważna przyjaźń i budowanie relacji i to dostajemy. Oczywiście pojawia się trochę dramatu i niektóre sytuacje są trudne same w sobie. W książce są pokazane różne rodzaje walki nie tylko z żałobą ale i uzależnieniem. Także każdy z nas może wyciągnąć jakieś wnioski.

Pióro autorki jest bardzo przyjemne, nie odczujecie żadnych zgrzytów. Są rzeczy które momentami są źle rozmieszczone ale to szczegóły, które nie zmieniają historii samej w sobie, a podsuwają nam różne scenariusze, szczególnie przy samym finale.

Jeśli lubicie trudne tematy w książkach, a fobia społeczna nie jest dla Was czymś obcym to bardzo polecam sięgnąć po Zabiję Cię. Opisy są wielowątkowe i bardzo realne przez co kreacja głównej bohaterki tylko zyskuje. Nie zrażajcie się ilością stron, dla tej książki warto.

Polecam~

TW: samobójstwo, narkotyki, alkohol, dręczenie, agresja, przemoc.

Historia zdecydowanie 16+.

Lubimy nosić maski.

Są nasza unikalną barierą na otaczającą nas rzeczywistość.

Jak wiele prawdy ukrywają?

Jak wiele o nas mówią?

Kojarzycie te wszystkie cudowne ilustracje, w których człowiek za maską otwiera usta w niemym krzyku? Czytając tą książkę miałam ten obraz wiele razy przed oczami. Problemów ukazuje wiele od szykanowania, dręczenia, agresji, bicia, do nałogów alkoholowych i narkotykowych. Dodatkowo zobaczymy wersje, w której przeraża nas życie. Kiedy to ofiara staje się katem. Oczywiście wszystko ma swój początek i koniec. Każda strona prowadziła nas do zrozumienia tej historii. Czysty przypadek, który łączy bohaterów jest niecodzienny ich opowieści, historie nakładają się na siebie tworząc spektakularną rzeczywistość. Więź, która się tworzy pomiędzy bohaterami jest namacalna i piękna. Kiedy jedno się zamyka drugie potrafi go otworzyć.

Podziwiam autorkę - temat jest okropny, tragiczny i co najgorsze nadal niestety dość powszechny. Ludzie cierpią, są ofiarami niekiedy w bardzo młodym wieku, a my nie wiemy, jak im pomóc. Traumatyczne przeżycia, reakcje. Podobało mi się też to jak podeszła do osób nadwrażliwych, choć nieco spłyciła temat. Nie do końca opisała też system pomocy, bardziej ogólnikowo niż konkretne szczegóły.

Sama historia jak na 700 stron mogłaby być zdecydowanie krótsza. Autorka dość obszernie opisuje to co dzieje się w głowie naszej Maddy - doceniam, rozumiem to czasami było przytłaczające. Koniec był delikatnym szokiem, bo transformacja bohaterów na tle tych wszystkich stron jest niesamowita to jednak wydaje mi się, że na koniec zbyt szybko chciała zakończyć tą historię i pominęła wiele szczegółów, gdzie wcześniej ich było masę.

Czy jest warta przeczytania? Jak najbardziej. Myślę, że wielu z nas odnajdzie coś w tej historii: przystojnego Matta, cudowną Stellę, czy słodkiego Camerona, a może to będzie bicie serca i uczucia, które usilnie próbuje w nas wpompować. Jednak może też to być totalne przygnębienie, a nawet jeszcze silniejsze emocje.

Moje czarne serducho śpiewa i koi się przy takich historiach - zaczyna czuć...

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Fabuła mi się podobała, mimo że miejscami była trochę za wolna. Jednak nie przeszkadzało mi to w ogólnym odbiorze, a na końcu akcja przyspiesza i trzyma w napięciu. Relacja między głównymi bohaterami jest dobrze poprowadzona i, co moim zdaniem najważniejsze, nie jest zbyt szybka. Kolejnym plusem jest to, że została poruszona tematyka chorób psychicznych. Zakończenie tej historii jest bardzo dobre i kompletnie mnie zaskoczyło. Ostatnie 100 stron trzyma w napięciu i zdecydowanie jest emocjonalnym rollercoasterem. Nie przejmujcie się grubością tej książki, ponieważ czyta się ją bardzo dobrze i ciężko ją odłożyć.

Największy problem miałam z główną bohaterką, która przez większą część książki bardzo mnie irytowała. Przeszkadzało mi to, że Maddie krzywdziła innych, a powód, który miał wpływ na jej zachowanie, jest moim zdaniem zbyt mało rozwinięty, biorąc pod uwagę długość tej historii. Miałam nadzieję, że będzie więcej informacji o przyczynie tego, co się stało.

Natomiast w przypadku Tima podobała mi się jego przeszłość oraz fakt, że miał swoje problemy. Wątek z jego karierą muzyczną również był interesujący. Co do bohaterów drugoplanowych, to niestety nie wyróżniali się zbytnio (oprócz Matta), i pod koniec miałam problem z ich rozróżnieniem.

Podsumowując, polecam tę książkę każdemu, kto lubi książki, które poruszają ważne tematy i wzbudzają emocje.

"Zabiję cię" od Vquiet to książka, która samą okładką przyciągnie do siebie wielu czytelników. Przyznam, że ja również dla niej przepadałam. Ale czy za nią skrywa się równie piękna treść?

Maddie to osoba, która na pierwszy rzut oka wygląda na okrutną, pozbawioną uczuć łamaczka chłopięcych serc. Nikt jednak nie wie, że pod tą maską kryje się fobia społeczna, ciągły lęk, trauma. Jest też Tim, który sam zmaga się z demonami przeszłości. Tych dwoje poznało się w dość nietypowy sposób a swój udział miała w tym matematyka. Czy Maddie w końcu otworzy się na innych? Czy w końcu da komuś szansę bez łamania serca sobie i innym?

Myślę, że samo przedstawienie głównej bohaterki intryguje. Z takim uczuciem i ja rozpoczęłam lekturę. Maddie to postać, z którą chce się odkrywać przyszłość i powracać do przeszłości. Jest bohaterką rozbudowaną, pełną różnych zainteresowań, cech charakterystycznych. Nie dotyczy to tylko jej. Nawet postacie poboczne zostały niezwykle wykreowane, każdy z nich doczekał się swojej historii. Jest to rzadko spotykane, zazwyczaj widzimy raczej mało znaczące zarysy. Tutaj mamy okazję poznać każdego, wyrobić sobie zdanie na ich temat. MUSZĘ także wspomnieć o Timie. Osoba, która wnosi promyk słońca do historii mimo wielu deszczowych chmur, z którymi sam nie raz musi się zmagać. Połączenie jego i Maddie nazwałabym "golden retriever x black cat", a ich relacja była jedyna w swoim rodzaju, naturalna, nie przyspieszona.

Przy czytaniu o ich losach nikt nie będzie się nudzić. A samemu procesowi będzie wam towarzyszyć mnóstwo emocji. Współczucie, gniew, smutek przeplatane dumą i szczęściem. Akcja jest dokładnie rozplanowana. Dzieje się naprawdę dużo, ale nic nie jest wciskane na siłę a czytelnik ma czas na chwilę oddechu. Była to dla mnie książka typu "jeszcze jeden rozdział" i na nim zdecydowanie się nie skończyło. I ostatnie rozdziały. Nawet nie wiem, jak wyrazić słowami to, co wtedy czułam. Byłam wstrząśnięta a wciąż nie mogłam przestać czytać.

Podbiła moje serce i trafiła do ulubieńców tego roku. Naprawdę warto zapoznać się z tą historią i mam nadzieję, że kogoś z was do tego przekonałam.

Nie zapomnijcie, że książka porusza wiele ważnych tematów, które mogą być wrażliwe dla niektórych osób. Zapoznajcie się z nimi zanim postanowicie przeczytać.

Książka, na którą po pierwszym rzucie oka, nie zwróciłabym uwagi, jednak przeczytanie było jedną z lepszej decyzji. Bardzo podobały mi się wykreowane postaci i to ze mogłam się razem z nimi rozwijać, a cała fabuła była pełna zwrotów akcji, przez co nie można było się od nie oderwać. Mysle, ze w idealny sposób przedstawia myśli i zachowania ludzi z różnymi problemami. Zabije cie, to książka z pewnością nie dla osób wrażliwych, a przed przeczytaniem, polecam Wam przygotować się na emocjonalny roller coaster

Jestem zakochana! Ta książka wzbudziła we mnie tyle emocji. Sama w sobie jest wartościowa i porusza tematy o których w tych czasach najwiecej powinno się mówić. Maddie i Tim pokazali mi jak przypadkowa znajomość może wyciągnąć z dołka nawet i tą osobę która w przeszłości doznała więcej niż nie jeden człowiek w całym życiu. Uważam, że każda osoba sama dla siebie powinna ją przeczytać, a ja polecam ją każdemu z całego serca.