Urbex History. Fukushima. Wchodzimy do skażonej strefy

Jestem "jutubowym" ignorantem. Panów nie znałam wcześniej. Nie znałam ich programów. Tym samym, nawet nie miałem potrzeby sobie wyobrażać, jakie są moje oczekiwania. Interesował mnie temat. Ocenę książki muszę rozdzielić na dwa zagadnienia, treść i styl, nie da rady inaczej bo to jak dwa skrajne bieguny.

Co do treści. Naprawdę fajnie wydana pozycja.  Dużo bardzo informacji, dużo wiedzy zawiera. Mnóstwo zdjęć, mapy. Cała wyprawa szczegółowo opisana, od trasy, przez hotel, jedzenie, po samo miejsce. Jakie zniszczenia, co "przetrwało", jak dziś wygląda zasiedlanie terenów. Bardzo dobre kompedium wiedzy, bo jest i w skrócie opisana historia katastrofy i opisy stref. Niemal każdy krok Panów jest obfotografowany, udokumentowany. Przy okazji, mamy podaną też garść informacji o kulturze, zwyczajach Japończyków. Jakim są narodem, co u nich jest przyjęte. Smaczku dodają rozdziały z wyprawy do Aokigahary, lasu samobójców oraz z dnia spędzonego w Tokyo. Myślę, że jak na dość nieobszarną publikację czytelnik otrzymuje dość obszerne dane. Rozdziały zakończone są także kodem qr odsyłającym do filmików. Myślę, że jedno dopełnia drugie ale...właśnie. Filmy sobie zupełnie darowałam i tym samym przechodzę do stylu. Moje wielkie, i rzutujące na całość, "ale". Dialogi Panów skutecznie i systematycznie zniechęcały mnie do treści. Młodzieżowe, wyluzowane paplanie co ślina na język przyniosła. Zew czasów youtuba. Mnie to nie rusza. Ja chyba już jestem za stara na te docinki, odzywki, informowanie mnie o beknięciu, pierdnięciu itp. itd. Trzech niby mężczyzn a jednak chłopców. Wiem, sprzedaje się jak ciepłe bułki. Takie pojebane czasy, książka stricte o Fukishimie nie sprzeda się tak jak ta o Fukishimie z bekającymi narratorami. Widocznie jestem pozbawiona poczucia humoru bo dla mnie dialogi Panów to wczesna podstawówka. Osobiście wolę poważniejszy przekaz, tym bardziej, że temat słaby do śmieszkowania.

„Pragnienie stało się faktem. Dla żadnego z nas nie był to łatwy czas, ale gdybym mógł, zdecydowałbym się jeszcze raz na to doświadczenie, ponieważ to właśnie w takich chwilach odkrywamy, kim tak naprawdę jesteśmy i dokąd dążymy. A my podążaliśmy za naszym radioaktywnym marzeniem.”, czyli „witajcie na następnej wyprawie”.

Fukushima. Wchodzimy do skażonej strefy to już druga książka chłopaków z kanału Urbex History, którzy w swoich filmach na YouTube ukazują miejsca opuszczone. Zawsze wyczekuję piątkowego filmu i jeszcze ani razu się nie zawiodłam, dlatego widząc ich książkę w zapowiedziach, od razu zapisałam ją na listę do przeczytania.

Witajcie na następnej wyprawie – tym razem zabierzemy was do Japonii, a głównym celem naszej podróży będzie skażona strefa w Fukushimie.

Japończycy mówią, że czas w tym miejscu zatrzymał się 11 marca 2011 roku, kiedy tsunami wywołane przez największe od 140 lat trzęsienie ziemi doprowadziło do awarii reaktorów w elektrowni atomowej Fukushima Daiichi. Miasta i wioski w promieniu kilkudziesięciu kilometrów opustoszały. Przykrył je opad z radioaktywnej chmury.

Jak jest tam teraz, prawie dekadę później? Czy już można czuć się bezpiecznie? Czy mieszkają tam ludzie? Jak wysoka jest radiacja? Wyrusz z nami do miejsca, którego nazwa u wielu wywołuje zimny dreszcz, i stań naprzeciw uszkodzonych reaktorów.

Jednak emocje nie opadną jak wskazówki dozymetrów, a wyprawa nie dobiegnie końca wraz z historiami opowiedzianymi nam przez mieszkańców skażonej strefy. Zanim wrócimy do domu, wejdziemy jeszcze razem do miasta duchów, przedrzemy się przez las Aokigahara, zwany lasem samobójców, i zobaczmy świętą górę Japończyków – wulkan Fudżi (aktywny, choć śpi już ponad 300 lat!).

Poznaj Fukushimę, o jakiej nie przeczytasz w żadnym przewodniku, i zobacz Japonię naszymi oczami.

Kanał Urbex History jest jedynym kanałem na YouTube, który oglądam na bieżąco już od ponad dwóch lat. Z filmami z Fukushimy też byłam na bieżąco i są jednymi z moich ulubionych na kanale. Te jedenaście filmów przybliża nam życie ludzi po awarii elektrowni, tsunami i trzęsieniu ziemi. Ale co działo się za ich kulisami? O tym właśnie przekonacie się dzięki książce.

Przez ponad trzysta stron wraz z Łukaszem, Konradem i Kubą odkrywamy realia dzisiejszej Fukushimy. Autorzy pokazują, jak Japończycy walczą z promieniowaniem, jak powoli to miasto odradza się i co jeszcze pozostało do zrobienia. Zadziwiające jest to, jak wiele rzeczy zachowało się. W niektórych miejscach brakuje tylko ludzi, aby to ponownie zaczęło działać. W Polsce miejsca opuszczone są wyczyszczone przez szabrowników. W Japonii panuje zupełnie inna kultura i jeśli coś nie należy do Ciebie, to tego nie zabierasz. Przytoczę przykład opuszczonej szkoły, gdzie wszystkie sprzęty (w tym komputery), materiały dydaktyczne, mydło (u nas nawet w czynnych szkołach go nie ma :D) pozostało na swoim miejscu i tylko czeka na powrót uczniów. Kolejnym przykładem mogą być sklepy, gdzie nawet znajdziecie nienaruszony alkohol i całe wyposażenie (z którego korzystają obecnie szczury). Wszystko pozostało na swoim miejscu od czasu katastrofy – znajdziecie tutaj nawet kilka zabytkowych samochodów.

Trzęsienie ziemi i tsunami zebrało swoje żniwa i tam, gdzie kiedyś była miejscowość, teraz jest puste pole. To przerażające jak szybko i łatwo natura może zniszczyć to, co człowiek budował latami. Fukushima. Wchodzimy do skażonej strefy to bardzo ciekawa książka, która ukazuje prawdziwy obraz Fukushimy. Język jest potoczny i pełen zabawnych wstawek, ale i ciekawych faktów. Kuba, Konrad i Łukasz co chwila się kłócą i spierają ze sobą, co nadaje nam trochę wątku komediowego. I te komentarze na marginesach – świetne! A do tego wszystkiego mnóstwo barwnych zdjęć! Wielkim ułatwieniem jest także mapka, dzięki, której łatwiej się odnaleźć. Urbex History odwiedzają także słynny las samobójców – Aokigahara.

Chłopcy z Urbex History odwalili kawał dobrej roboty przy tej książce i mam nadzieję, że jeszcze nie raz spróbują swoich sił w pisarstwie. Naprawdę doceniam pracę, jaką wkładają w przygotowania do filmów. Nie tylko możemy obejrzeć opuszczone miejsce, ale i także dowiemy się o jego historii. Jeśli jeszcze ich nie znacie, to nie zwlekajcie dłużej i zajrzyjcie na ich kanał na YouTube, gdzie już mają prawie milion subskrypcji. Na pewno się nie zawiedziecie!

11 marca 2011 roku doszło do jednej z największych katastrof nuklearnych w historii. Wskutek trzęsienia ziemi w Japonii wiele nadbrzeżnych wiosek zalało kilkunastometrowe fale tsunami, co było jednocześnie przyczyną serii wypadków jądrowych w elektrowni Fukushima. Żywioł zabrał ze sobą wiele ofiar oraz domów, w których mieszkały, zaś wybuchy pozostawiły niewidzialnego wroga – promieniowanie. Twórcy kanału Urbex History wybrali się w wyprawę do odległej Japonii, by przybliżyć swoim widzom i czytelnikom ogrom tragedii oraz jej skutki.

Ogromnym plusem tej pozycji jest jej wydanie. Pomijając takie niuanse jak dobrej jakości papier, interesująca okładka to przede wszystkim kusząca jest tutaj duża liczba fotografii wykonanych przez autorów, zamieszczanych zazwyczaj przy okazji omawiania danej lokalizacji. Dzięki temu można poczuć się jak czwarty członek ich nierozerwalnej ekipy i wczuć się w klimat wybranego miejsca. Oczywiście genialnym dopełnieniem w trakcie czytania książki będzie obejrzenie filmów, do których zresztą znajdziecie odnośniki po lekturze poszczególnych rozdziałów.

Muszę przyznać, że humor chłopaków z początku mocno nie przypadł mi do gustu przez co książka wydawała mi się nieco infantylna. Słowne przepychanki i trochę gimnazjalne żarty zniechęcały mnie do lektury przez pierwszych kilkanaście stron, ale im dalej się zaczytywałam, tym mniej mi to przeszkadzało, a z czasem - nawet zaczęło podobać. Ten, kto jest stałym oglądającym kanału Urbex History wie, że śmieszkowanie jest tam na porządku dziennym. Rzadko jednak sięgam po pozycje, w których narracja jest prowadzona na tyle lekko i bez spiny, więc musiałam do tego przywyknąć. Z innych wad mogłabym wymienić jedynie to, że trochę za dużo pojawiło się tutaj nic nie wnoszących dialogów – osobiście wolałabym więcej treści stricte nawiązującej do tematu książki. Mam jednak na uwadze fakt, że pozycja ta jest dedykowana głównie widzom kanału, którzy niekoniecznie muszą być zagorzałymi czytelnikami i taka przystępna forma okazała się zarazem o wiele bardziej uniwersalna.

Chłopaki z Urbex History odbyli długą drogę (dosłownie i w przenośni), by znaleźć się w tym miejscu, w jakim są obecnie. Razem tworzą najpopularniejszy w Polsce kanał zajmujący się urbexem, a mimo to w dalszym ciągu bije od nich otwartość, pokora, luz i autentyczność – a te cechy, zwłaszcza w środowisku urbexowym, to niespotykana rzadkość. Twórcy książki zabrali mnie w podróż do odległego japońskiego miasta, które z ogromną chęcią chciałabym odwiedzić, ale z pewnością nigdy nie nadarzy mi się taka sposobność. Tym bardziej cieszy mnie fakt, że mogłam tam być, choć nie fizycznie, a wszystko to za sprawą ciekawie opisanej przez chłopaków wyprawy.