Mój ostatni miesiąc

Mi osobiście motyw hospicjum wykorzystany w tej książce podoba się bardzo mocno. 🥺 Pięknie stworzone zostały zarówno historia, jak i charaktery poznanych pacjentów, a także, jak tęsknota po zmarłej osobie może być destrukcyjna. Być może ktoś po poznaniu tej historii zrozumie, że w trudnych chwilach warto szukać pomocy, gdyż czasem sami sobie nie poradzimy. ☹️ Muszę przyznać, że całą książkę czytało mi się naprawdę przyjemnie, do tego stopnia, że ciężko było mi ją odłożyć przed końcem. Na mojej twarzy zawitał zarówno uśmiech, jak i łzy, które w pewnym momencie strugami spływały na strony pięknej, ale bardzo smutnej historii. Sięgając po nią, nie spodziewałem się tego, że wywrze na mnie tak wiele różnych emocji.

Mi osobiście motyw hospicjum wykorzystany w tej książce podoba się bardzo mocno. 🥺 Pięknie stworzone zostały zarówno historia, jak i charaktery poznanych pacjentów, a także, jak tęsknota po zmarłej osobie może być destrukcyjna. Być może ktoś po poznaniu tej historii zrozumie, że w trudnych chwilach warto szukać pomocy, gdyż czasem sami sobie nie poradzimy. ☹️ Muszę przyznać, że całą książkę czytało mi się naprawdę przyjemnie, do tego stopnia, że ciężko było mi ją odłożyć przed końcem. Na mojej twarzy zawitał zarówno uśmiech, jak i łzy, które w pewnym momencie strugami spływały na strony pięknej, ale bardzo smutnej historii. Sięgając po nią, nie spodziewałem się tego, że wywrze na mnie tak wiele różnych emocji.

Mi osobiście motyw hospicjum wykorzystany w tej książce podoba się bardzo mocno. 🥺 Pięknie stworzone zostały zarówno historia, jak i charaktery poznanych pacjentów, a także, jak tęsknota po zmarłej osobie może być destrukcyjna. Być może ktoś po poznaniu tej historii zrozumie, że w trudnych chwilach warto szukać pomocy, gdyż czasem sami sobie nie poradzimy. ☹️ Muszę przyznać, że całą książkę czytało mi się naprawdę przyjemnie, do tego stopnia, że ciężko było mi ją odłożyć przed końcem. Na mojej twarzy zawitał zarówno uśmiech, jak i łzy, które w pewnym momencie strugami spływały na strony pięknej, ale bardzo smutnej historii. Sięgając po nią, nie spodziewałem się tego, że wywrze na mnie tak wiele różnych emocji.

Zostaje Wam ostatni miesiąc życia. Jakby wyglądał ? Czy wykorzystali byście go na coś czego nigdy nie robiliście czy raczej zamknięci w swoich czterech kątach oczekiwalibyście kresu swego życia ?

" Będę żył tak długo jak będziesz o mnie pamiętał. " - sentencja która pozostanie ze mną na zawsze !

Powiem szczerze broniłam się przed przeczytaniem tej książki. Dlaczego ?

Raczej nie miałam ochoty na czytanie młodzieżowej książki poruszającej trudne tematy, ale także niektórymi tematami byłam poprostu zmęczona.

Nie wszystkie recenzje też mnie zachęcały. Dlatego odłożyłam tą książkę w czasie. Cieszę się że podjęłam taką dezycje ponieważ teraz po czasie lepiej zrozumiałam całą powieść.

Autor przedstawia nam bardzo mocne postaci. Sebastiana który po śmierci matki, zaczyna się gubić w swoim życiu. Wpada w nieciekawe towarzystwo ale i omal nie doprowadza do tragedii.

Mateusza - chłopaka z hospicjum, któremu pozostaje miesiac życia...

Mój ostatni miesiąc to bardzo wstrząsająca i emocjonująca lektura jaką było mi dane czytać. Autor idealnie odnalazł się w przedstawianej rzeczywistości. Z pieczałowitością oddał swoich bohaterów w ręce wymagających czytelników.

To co przedstawiła mi ta książka to nie tylko walka o życie ale i walka o własną tożsamość i miłość.

Choć książka powiela wątek LGBT które bardzo często występują w książkach autora to tutaj nie odczuwałam go w sposób taki odmienny. Nie zaskoczył mnie natomiast był dobrze skomponowany w fabule. Fabuła zawierała wiele wzruszających momentów ale też takich w których wątpliwości zostawały wywlekane na powiechnie. Budziło to we mnie ogrom emocji które były potrzebne w tym aby zrozumieć to co zostało przekazane w tekście. Myślę że jest to pierwsza książka autora tak bogata w sentencje, życiowe myśli. Wiele z nich wynotowałam gdyż są prawdziwe ale i na czasie. Akcja toczyła się dynamicznie jednak była spójna i przemyślana. Podobało mi się to co przeczytałam jednak uznałam że w jednym momencie Sebastian doznał zbyt dużego szoku

Związanego ze śmiercią matki ale i z wolontariatem w hospicjum. Duży szok może spowodować całkowitą zmianę swojego życia .. właśnie to zaobserwowałam w tej historii. Dojrzałe świadectwo chłopca. Polecam :)

Przy jakiej książce ostatnio poleciały Wam łzy?

.

Do tej pory czytałam tylko thrillery i przy tym gatunku raczej się nie da wzruszyć w taki sposób, aby się rozkleić, otóż temu gatunkowi towarzyszą kompletnie inne odczucia. Powiem szczerze, że nie spodziewałam się tego, że kiedy będę czytała książkę Marcela, to się rozczulę i poleci mi łezka. Nie byłam gotowa ani przygotowana na taki ładunek emocji ze strony autora, przy wcześniejszych jego książkach towarzyszyły mi kompletnie skrajne odczucia, niezwiązane ze smutkiem czy bólem.

.

Przede wszystkim jest to książka młodzieżowa, ale skierowana też do starszej grupy czytelniczej. Historia ukazująca walkę i emocje towarzyszące osobom zmagającym się z nieuleczalną chorobą, jakim jest rak. Oprócz tego to książka o życiu, śmierci, nałogu i zaakceptowaniu swojej orientacji seksualnej. Smutna, opowiadająca o cierpieniu i o przeżywaniu własnego dramatu każdego z bohaterów. Oprócz pierwszego wątku, jakim jest walka z rakiem, to autor poruszył także historię rozpadającej się rodziny, której z dnia na dzień wali się świat. Bardzo przykra i wstrząsająca historia, po której nie spodziewałam się, że zakończy się w taki sposób.

.

Jest to również moja pierwsza książka poruszająca uczucia dwóch osób homoseksualnych. Byłam bardzo ciekawa, jak autor sobie poradzi z przedstawieniem tego uczucia wobec osób o tej samej płci i udało mu się to genialnie. Z ciekawości zajrzałam i poczytałam recenzję innych czytelników i są przeróżne. Są osoby, którym książka okazała się wspaniałą powieścią o prawdziwych emocjach, ale i znalazły się opinie mniej przychylne i negatywne. Wniosek taki, że co czytelnik to inna ocena, więc nie patrzcie na recenzję, tylko sami się przekonajcie, po której stronie stoicie. Osobiście gorąco polecam 🔥

Lubicie gdy autorzy próbują swoich sił w innych niż dotychczas gatunkach? Marcel Moss w zupełnie nowej odsłonie. Dotychczas specjalizował się w thrillerach psychologicznych, czym zdobył moje czytelnicze serce. Tym razem jednak postawił na coś zupełnie innego i w najnowszej książce przedstawia nam historię Sebastiana, pogubionego licealisty, który, aby odzyskać chęć do życia, zostaje wolontariuszem w hospicjum. W placówce poznaje Matiego i Aggie, pacjentów toczących ostatni etap bitwy z niepokonanym przeciwnikiem, którzy mimo wszystko nie tracą nadziei.

Powieść zahacza o ważne i niełatwe tematy społeczne, czy po prostu życiowe. Poznajemy bohaterów zmagających się z nieuleczalnymi chorobami, traumami z przeszłości, uzależnieniami. Jesteśmy świadkami rodzącego się uczucia między pacjentem hospicjum a członkiem personelu. Obserwujemy determinację i chęć walki o życie, ale też zrezygnowanie, bunt, rozpacz i ogromny strach przed tym, co może przynieść kolejny dzień.

Niestety jest jedna rzecz, do której mogę się przyczepić. Mam wrażenie, że ta historia dzieje się zbyt szybko, jakby autor usilnie dążył do zaplanowanego zakończenia, nieświadomie zabierając nam możliwość przeżywania fabuły i zżycia się z bohaterami. A jest co przeżywać zważając na tematy przedstawione w powieści.

Wątek romantyczny także rozwinął się w bardzo szybkim tempie. Żałuję, że nie mogłam odrobinę dłużej poobserwować nieśmiało kiełkującego uczucia, motyli w brzuchu bohaterów, chemii między nimi i zwiększającej się bliskości. Zabrakło mi tej więzi z bohaterami i kibicowania im, co bardzo lubię w powieściach młodzieżowych z wątkiem LBGT+.

Mimo tej małej uwagi cieszę się, że Marcel próbuję czegoś nowego i mocno mu kibicuję!

"Mój ostatni miesiąc" to książka skupiająca się na historii Sebastiana i Mateusza. Nagła śmierć matki wywraca do góry nogami życie nastoletniego Sebastiana. Pogrążony w depresji chłopak oddala się od bliskich i wpada w podejrzane towarzystwo. Gdy pewnego dnia pod wpływem używek omal nie doprowadza do tragedii, zmartwiony ojciec podejmuje wobec niego stanowcze kroki. Mężczyzna nakłania syna do odbycia wakacyjnego wolontariatu w podwarszawskim hospicjum. Wierzy, że opieka nad ludźmi nieuleczalnie chorymi pomoże zbuntowanemu Sebastianowi na nowo docenić życie. Wkrótce chłopak poznaje chorego na raka Mateusza. Ten wyjawia Sebastianowi, że zdaniem lekarzy został mu miesiąc życia. Zamierza jednak oszukać śmierć, a nowy znajomy ma mu w tym pomóc. Rozpoczyna się pełen humoru, wzruszeń i cennych życiowych lekcji wyścig, w którym stawką jest każdy dodatkowy dzień. W jego trakcie Sebastian i Mateusz nie tylko odkrywają prawdę o sobie, ale i przekonują się, że miłość i pamięć mają dużo większą moc niż śmierć.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Marcela Mossa i zdecydowanie nie ostatnie! Teraz koniecznie muszę przeczytać jego pozostałe książki bo to co ze mną zrobił "Mój ostatni miesiąc" jest niesamowite. Zaczynając od stylu pisania autora, który krótko mówiąc jest świetny. Lekki, przyjemny dla oka i sprawiający, że przez książkę się płynie i nawet nie zauważa się, że to już koniec. Bardzo przypadł mi do gustu. Kolejną kwestią jest fabuła, która... tak chwyciła mnie za serce, że aż brak słów. Autor poruszył w niej niezwykle ważne sprawy jakimi są między innymi poczucie straty, uzależnienia, uczucia a w tym problemy z jakimi mierzą się młodzi ludzie. Została ona poprowadzona w odpowiednim tempie i wszystko działo się tak jak należy. "Mój ostatni miesiąc" tak jak mówiłam to książka o uczuciach, o miłości, o przyjaźni. To książka pełna emocji i bólu. Nie zliczę ile razy pociły mi się oczy a ile razy wyłam jak bóbr!🥺 Podobnie jak fabuła, moje serce równie mocno skradli bohaterowie czyli Sebastian i Mateusz. Rany pokochałam tych chłopaków i być może też przez to przeżywałam ich przygodę równie mocno co oni. Ich relacja też działa się stopniowo i pomału co totalnie mnie urzekło. Mateusz miał taki niesamowity charakter, że dosłownie mam wrażenie, że nie da się go nie kochać! Zdecydowanie ten chłopak nie zasłużył na to co zgotował mu los. Podobnie zresztą Sebastian, na którym śmierć mamy pozostawiła duże piętno, ale mimo to jego też pokochałam. Bardzo polubiłam też Agnieszkę. Bohaterowie zostali naprawdę świetnie wykreowani. Chyba nikogo nie zdziwi to, że zakończenie rozerwało moje serce i mimo, że się go spodziewałam to miałam potężny napad płaczu i niesamowity ból serca...😭. Ale ta historia zdecydowanie była tego warta!💜

"Mój ostatni miesiąc" to książka pełna emocji, pełna uczuć o miłości i przyjaźni. To książka pokazująca jak wiele młodzi ludzie potrafią przejść i z jakimi problemami muszą się mierzyć. To książka z cudownymi bohaterami, którzy potrafią chwycić za serce. To książka, która na długo zostanie w mojej pamięci i w sercu. Serdecznie polecam!🥺💜

Bardzo lubię twórczość Marcela Mossa, dlatego chętnie sięgnałem po "Mój ostatni miesiąc". Podobnie jak w przypadku innych książek pozycja ta bardzo przypadła mi do gustu. Przedstawiona tutaj historia jest nietuzinkowa i wychodzi poza wszelkie schematy. Powieść ta wciągnęła mnie bez reszty i wzbudziła we mnie różne emocje, zarówno radość, smutek, zaskoczenie i nie tylko. Byłem bardzo ciekawy, jak potoczą się losy Sebastiana i Michała. Więź pomiędzy głównymi bohaterami była niesamowita, a opisy i dialogi są naprawdę przepiękne.

Marcel Moss napisał książkę, która, mimo że skierowana do młodzieży śmiało może zostać przeczytana przez osoby dorosłe. Jest do bólu prawdziwa i szczerze pokazuje niesprawiedliwość losu, a także trudy życia zawierając przy tym również dużo pozytywnych emocji. Tytułowym bohaterem jest Sebastian, nastolatek, który po śmierci mamy mierzy się z wieloma trudami życia codziennego. Akcja książki toczy się w hospicjum, co potęguje oddziaływanie na emocje podczas czytania. Książka potrafi niejednokrotnie wzruszyć i wycisnąć łzy. Według mnie warta przeczytania.

Marcel Moss bardzo mnie zaskoczył i było to zdecydowanie pozytywne zaskoczenie. Przyzwyczaiłem się do zdecydowanie innego typu książek u tego autora i zdziwiło mnie, kiedy zacząłem czytać "Mój ostatni miesiąc", że książka może być tego autora. Jest to zdecydowanie atut, ponieważ potrafi skutecznie przykuć uwagę czytelnika i pokazać swoją wszechstronność. Co do książki, dawno nie czytałem tak wzruszającej pozycji. Książka poruszyła mnie dogłębnie, ponieważ widzę w niej cząstkę siebie i swoich emocji, tak niedawno przeżywanych.

Dawno nie czytałam tak wzruszającej książki, która wzbudziłaby we mnie tak wiele emocji. Kiedyś uwielbiałam książki Marcela Mossa, jednak nie wiem właściwie z jakiego powodu, trochę zaniedbałam jego twórczość. Powrót okazał się jednak bardzo ekscytujący i słuszną decyzją było sięgnięcie do tej pozycji. Trudny temat - choroby nowotworowe, które powodują lęk i poczucie bezradności, problemy współczesnego świata. Do tego wątek przywiązania, miłości i straty - bardzo mocne powiązanie, które sprawia, że książka przepełniona jest po brzegi emocjami. Polecam.

Nie spodziewałam się po autorze tak pięknej książki, przez którą wylałam morze łez. Zwracam honor, Panie Marcelu oby więcej takich lektur, sięgnę po każdą z nich. Książka bardzo przypomina mi o wielu sytuacjach z mojego życia i życia otaczających mnie ludzi, o których się słyszy, mimo wszystko do których nie da się przywyknąć. Tak samo, jak nie sposób jest zapomnieć o straconych latach dotkniętych chorobą jak i rozerwanych więziach, tak samo nie zapomnicie o tej książce. Z całego serca polecam. Piękna książka i bardzo wartościowa.

Marcel Moss po raz pierwszy wydał książkę z serii Young Adult – mówiąc inaczej literaturę skierowaną do młodzieży. Fandom pisarza nie był zbytnio zadowolony. Czy mieli rację?

Jest to opowieść o Sebastianie – chłopaku pogrążonym w depresji, nieradzącym sobie z emocjami, który bierze narkotyki. Pod wpływem używek ociera się o śmierć i niemal popełnia zbrodnię. Jego ojciec podejmuje pewne kroki. Zapisuje głównego bohatera do wolontariatu w podwarszawskim hospicjum. Ma nadzieję, że w Edenie na nowo odnajdzie sens życia i doceni to, co ma.

Pewnego dnia poznaje Mateusza chorującego na raka. Został mu tylko miesiąc życia. Wspólnie odkrywają, ile barw może mieć życie. Każdy z nich zmaga się z traumą z przeszłości – tylko razem mogą wyjść z tego silniejsi. Pomiędzy Mateuszem a Sebastianem tworzy się niezwykła więź. Odkrywają, czym jest miłość i jaką ma moc.

Mój ostatni miesiąc to coś więcej niż lektura dla młodzieży. Porusza tak wiele istotnych wątków z punktu widzenia młodej osoby. Śmierć kogoś bliskiego, brak chęci istnienia, zagubienie. Wszystko wraca jak bumerang w życiu głównych bohaterów. Na nowo będą musieli rozdrapywać rany z przeszłości, by móc ruszyć dalej.

Książki o przemijaniu, celu egzystencji człowieka to bardzo trudne tematy. Autor poprowadził je w moim odczuciu wzorowo. Mój ostatni miesiąc nie stał się lekturą filozoficzną. Życie głównych bohaterów stanęło w miejscu. Pewne wydarzenia skłaniają ich do odkrywania siebie na nowo. Sebastian i Mateusz zaczynają doceniać drobne, pozytywne elementy z życia codziennego.

Marcel Moss zaskoczył czytelników. Nie spodziewałem się książki z serii Young Adult z wątkiem LGBT. Może zacznijmy od tego. Postacie literackie to homoseksualiści, choć ten wątek nie został jakoś mocno rozwinięty – ukazano bliską relację pomiędzy Sebastianem i Mateuszem. Jest to książka o silnej przyjaźni.

Recenzja na: CzasoStrefa

To moje drugie spotkanie z twórczością Marcela Moss i żałuję,że tak rzadko czytam jego książki a "Mój ostatni miesiąc" jest po prostu rewelacyjny.

Marcel Moss porusza tu całą gamę trudnych tematów - śmierć bliskiej osoby, żałoba, depresja, uzależnienie od narkotyków czy alkoholu, przemoc domowa, trudna sytuacja rodzinna, utrata pracy i jej konsekwencje, homoseksualizm i poszukiwanie swojego prawdziwego "ja". Nie dziwi więc, że książka to istny rollercoaster emocjonalny, który sprawił, że w oku zakręciła mi się nie jedna łza.Polecam

Gdy autor postanawia napisać książkę w zupełnie innym gatunku decydujecie się ją przeczytać? Czy jednak odpuszczacie z myślą że nie jesteście w stanie wyobrazić sobie innej formy danej przez autora?

Nikt nie powinien być zdziwiony z wiedzą że Marcel Moss jest jednym z moich ulubionych autorów. Po jego książki sięgam w ciemno nawet nie czytając opisiu. Nie tak dawno temu autor zaskoczył nas informacją, że jego nowa książka będzie w zupełnie innym gatunku literackim niż do tej pory. Nie obeszło się bez ataku na autora. Moje zdanie jest takie że każdy autor i autorka powinni się rozwijać czy to pisząc w innym gatunku czy tematyce. Byłam ogromnie ciekawa "Mój ostatni miesiąc". Bardzo na nią liczyłam. Czy warto po nią siegnąć?

Może to będzie odkrywcze ale autor świetnie odnalazł się w nowym dla siebie gatunku. Znamy go od makabrycznych i momentami odrażających thrillerów. Czy uważacie że był to skok na głęboką wodę? Jeśli tak to powiem Wam, że bardzo udany ☘️

"Mój ostatni miesiąc" doprowadził mnie do łez. Nie sądziłam że uronię choćby jedną łzę, jednak płakałam. Płakałam że wzruszenia, złości na los ludzki. Płakałam razem z bohaterami, gdy każde z nich żegnało osobę dla siebie ważną.

Większość akcji dzieje się w hospicium więc nastrój jest dość nostalgiczny.

Pokochałam na swój sposób każdego z bohaterów. No może oprócz rodziców Mateusza 😒 Marcel wykreował barwnych i nietuzinkowych bohaterów przez co przez książkę się płynie. Nie będziesz w stanie jej odłożyć zanim nie poznasz zakończenia które.. Cóż, może zaboleć.

Lektura pokrzepiająca, dająca nadzieję na lepsze jutro. Dodatkowo uczy nas by dbać o swoich bliskich jak i o samego siebie.

Marcel jest świadomy że piszę książki "Na raz". Tak samo ta pozycja czyta się sama.

"Mój ostatni miesiąc" ma podkład na  zostanie bestsellerem 2022 r.

Nastoletni Sebastian po śmierci matki jest pogrążony w depresji, oddala się od bliskich i wpada w podejrzane towarzystwo. Jego ojciec postanawia nakłonić syna do odbycia wolontariatu w hospicjum. Sebastian poznaje tam chorego na raka Mateusza, któremu prawdopodobnie został miesiąc życia. W trakcie spotkań chłopcy odkrywają prawdę o swoich uczuciach. Jak przebiegnie ich relacja? Czy śmierć jest w stanie ich rozdzielić?

To moje drugie spotkanie z twórczością autora, poprzednio czytałam książkę "Zaginieni", która jest kryminałem, zatem "Mój ostatni miesiąc" jest dla mnie zupełnie nową osłoną autora. Przyznaje, że bałam się tej książki, nie widziałam czego mogę się po niej spodziewać, jednak kiedy zaczęłam czytać historię Sebastiana i Mateusza przepadłam na dobre. Z pewnością wpływ na to ma styl autora , lekki i przyjemny w odbiorze, który sprawia, że nie można się oderwać od jego książek. Fabuła ogromnie mnie zaintrygowała i moim zdaniem pomysł na nią jest takim powiewem świeżości w polskiej literaturze, mało kto odważyłby się napisać o takiej tematyce dokładając do tego widmo śmieci. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy obojga bohaterów, co pomaga nam dużo lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, jakie emocje nimi targają oraz jak ukształtowała ich przeszłość. Niektóre rozdziały były tak bardzo poruszające, że musiałam na małą chwilę przerywać czytanie, by uspokoić myśli, mowa tutaj o historii Mateusza, kiedy przeczytajcie sami będziecie wiedzieć dlaczego. Autor w swojej powieści porusza naprawdę wiele ważnych i ponadczasowych tematów, są to między innymi: problem z narkotykami, depresja, żałoba, choroba, odkrywanie własnej seksualności oraz homoseksualizm, zatem przygotujcie się na istną bombę skrajnych emocji. "Mój ostatni miesiąc" to niezwykle wartościowa historia, która z pewnością zmusza do głębszej refleksji, uświadamia co jest w życiu najważniejsze: przyjaźń, miłość i pamięć. Polecam! Moja ocena 9/10.

„Mój ostatni miesiąc” to z jednej strony zupełnie inna od poprzedniczek powieść autora, chociażby ze względu na fakt, że nie jest thrillerem i jest skierowana do młodzieży i młodych dorosłych. Jednak z drugiej strony jest podobna. Tak samo jak poprzedniczki porusza szereg wartych zastanowienia tematów, istotnych nie tylko dla młodych ludzi, ale dla każdego, kto nadal poszukuje siebie lub zmaga się z podobnymi problemami. Mowa jest w książce o depresji, alkoholizmie, zażywaniu środków psychoaktywnych, o ich wpływie na młody organizm i konieczności podjęcia leczenia. Niemniej istotną kwestią jest żałoba i przeżywanie straty. W powieści pokazane zostało, że każdy przechodzi ten etap na swój sposób, że dobrze jest mieć w tym okresie w swoim otoczeniu jakieś wspierające ramiona, a także, że niezależnie od tego, co człowieka spotkało, ma prawo cierpieć, nie może sobie tego prawa odbierać, zakładając, że przecież inni mają gorzej. Wątek dotyczący śmierci obecny jest w tej historii już od pierwszych stron i jest jednym z kluczowych jej wątków. Zaraz obok tematu odkrywania własnej orientacji seksualnej. Od początku powieści wchodzimy w nią z ogromnym ładunkiem emocjonalnym, który w trakcie jeszcze bardziej się zwiększa. Historia opowiedziana w książce porusza do głębi i nie ma siły, aby nie uronić podczas lektury choćby jednej łzy. Wzruszający jest nie tylko główny wątek, jakim jest znajomość Sebastiana z poznanym w hospicjum Matim, a także z Aggie, młodą dziewczyną, która również choruje na raka. Równie emocjonalne są opowieści obu chłopców o ich przeszłości. Trudne dzieciństwo Matiego to historia, która odciska swój ślad w duszy czytelnika i sprawia, że ciężko jest się po lekturze pozbierać. Natłok emocji jest tutaj wręcz niewyobrażalny. Ja nadal po lekturze powieści bardzo powoli dochodzę do siebie.

Kolejną rzeczą, która łączy thrillery autora z young adult, które wyszło spod jego pióra, są retrospekcje. Podobnie jak przy każdej jego powieści, tak samo tutaj aktualne wydarzenia mieszają się z tymi z przeszłości. I jedne i drugie są naprawdę ciekawe, jednak retrospekcje dają dobre spojrzenie na to, kim stali się bohaterowie, co nimi kierowało i co zaprowadziło ich w miejsce, w którym aktualnie się znajdują. Fajnie obserwuje się przemianę Sebastiana. Być może dzieje się ona zbyt szybko, jednak mimo szybkiego tempa wypada autentycznie. Chłopak początkowo zbuntowany, konsekwentnie niszczy swoje zdrowie, a nawet próbuje zniszczyć życie. Nie wzbudza sympatii podczas pierwszych rozdziałów. Poznanie w hospicjum tych wszystkich ludzi, którzy tak bardzo chcieli żyć i łapali każdą minutę tego życia, zmienia Sebastiana nie do poznania. To zawsze był dobry chłopak, pomocny, troskliwy, jednak pogubiony. Poznanie Matiego uzmysłowiło mu wiele spraw i pozwoliło wypłynąć na wierzch tym cechom, które do tej pory były blokowane. Najfajniejszą postacią w powieści jest Mati – tak pełen życia, pozytywnej energii udzielającej się wszystkim wokół, mimo choroby i mimo wszystkiego, co musiał w swoim młodym życiu przejść, a było tego sporo. Powieść niesie ze sobą wiele cennych przesłań. Od tych dość oczywistych, jak to, że trzeba cieszyć się życiem, czerpać z niego garściami, doceniać wszystkie upływające chwile, być wdzięcznym za czas i ludzi, którzy nas otaczają. Do tych mniej oczywistych o życiu w zgodzie ze sobą, o tym, aby nie starać się podporządkować czyimś oczekiwaniom. I o tym, żeby nie spieszyć się z odnalezieniem prawdziwego siebie. Bo na wszystko przyjdzie czas. Życie młodego człowieka to czas poszukiwań i w odpowiednim czasie odkryje również tę najważniejszą prawdę, prawdę o sobie.

„Mój ostatni miesiąc” to chwytająca za serce opowieść o przyjaźni, miłości i dojrzewaniu do bycia sobą. Zostawia czytelnika z garścią cennych przemyśleń i długo nie pozwala dojść do siebie. Serdecznie polecam!

Marcel Moss i jego książki do tej pory znałam głównie ze słyszenia i widzenia. Nie miałam jeszcze okazji przekonać się na własnej skórze, jak pisze ten autor i co ma do zaoferowania przy swoich powieściach. Wszystko zmieniło się w momencie, gdy w moje ręce trafiła najnowsza jego książka, utrzymana w klimacie znacznie odbiegającym od tego, co zazwyczaj wychodzi spod jego pióra. Czy young adult w wykonaniu autora thrillerów ma prawo być dobry? O tym w tej recenzji.

Sebastian miał wszystko. Nagła i niespodziewana śmierć matki wywróciła jego życie do góry nogami, a on sam zaczął popadać w coraz większe otępienie. Kolejne imprezy, butelki alkoholu i kreski wciągane ze znajomymi sprawiły, że Sebastian powoli zaczął gubić się we własnych myślach. Gdy pewnego dnia o mało co nie doprowadza do tragedii, dostaje ultimatum – albo coś zmieni, albo ojciec nie będzie go utrzymywał. Tym sposobem chłopak trafia na wakacyjny wolontariat do hospicjum. Tam poznaje realia życia schorowanych ludzi i to nie tylko starszych. Jest tam również sporo młodych, w tym i Mateusz, któremu podobno został tylko miesiąc. Czy tak postawiona diagnoza ma szansę ulec zmianie? Czy da się oszukać śmierć?

Główny bohater zasługuje na uwagę, choć nie wzbudził on we mnie samych pozytywnych uczuć. Sebastian jest chłopakiem, który skupiając się na swojej żałobie i smutku zaczął przy okazji niszczyć swoje zdrowie i w zasadzie życie. Ćpanie i picie do upadłego to NIGDY nie jest rozwiązanie problemów, choć niezwykle ciężko jest przyznać komuś, że ma się z tym problem. Ten aspekt byłam w stanie zrozumieć - na każdego może spaść podobna sytuacja i nie ma się co dziwić, że bohater ten nie był w stanie poradzić sobie z tym wszystkim. Kiedy rozpoczął wolontariat, zaczął tym samym wzbudzać moją sympatię - zaczęłam patrzeć na niego jak na chłopaka, który bardzo chce naprawić swoje przewinienia, a jednocześnie odbyć życiową lekcję. Z czasem jednak ponownie zaczęło się coś psuć, a Sebastian zaczął stawiać się w roli rycerza na białym koniu, który wszystkich będzie godził i naprawiał ich życia. Choć jest to postać bardzo dobrze wykreowana i przedstawiona, to nie mogę zaliczyć go do swoich ulubieńców, a wielka szkoda.

Autor porusza tutaj wiele wątków, lecz tym głównym jest wątek dotyczący śmierci. Jest on obecny już od pierwszej strony, więc czytelnik wchodzi w tę książkę już z dość sporym bagażem emocjonalnym. Z mojego punktu widzenia oraz z moich odczuć po skończeniu tej pozycji wychodzi, że nie jest to nic złego. Myślę, że dzięki temu ta powieść tak mocno mnie do siebie przywiązała i nie pozwoliła o sobie zapomnieć. Choć na powierzchni dominuje dość luźne podejście do życia bohaterów, to jednak po zagłębieniu się w to wszystko można dostrzec ich cierpienie i przede wszystkim strach. Nie będę też ukrywać tego, że podczas lektury nieraz miałam łzy w oczach.

Marcel Moss ma bardzo dobre pióro, dzięki któremu czytanie tej książki było czymś odświeżającym i przyjemnym. Nie jest to książka bez wad, a jednak jest w niej coś, co mnie kompletnie oczarowało i co stawia ją w moich oczach całkiem wysoko wśród innych pozycji young adult. Cieszę się, że miałam szansę ją poznać i przeżyć wszystkie te emocje wraz z bohaterami. Żałuję, że podczas lektury nie miałam przy sobie znaczników, ponieważ książka ta zyskałaby z pewnością wiele zaznaczonych fragmentów - lecz nic straconego, może za rok zrobię sobie reread i odnajdę więcej świetnych cytatów?

Jeżeli lubicie literaturę młodzieżową, która jest dosyć lekka, a jednocześnie potrafi przygnieść człowieka do ziemi, to... ten tytuł jest zdecydowanie dla Was. Wiem, że nie wszystkim przypadnie on do gustu, jednak warto spróbować i przekonać się samemu. Ja z pewnością będę sięgać po inne powieści autora i zdecydowanie czekam na kolejne książki z tego gatunku spod jego pióra.

Po thrillery Marcela Mossa zawsze sięgam w ciemno. Mam po prostu pewność, że mi się spodobają - jedne lubię mniej, inne bardziej, ale żaden mnie jeszcze nie rozczarował. Bez wahania (i z ogromnym zaciekawieniem) sięgnęłam więc po “Mój ostatni miesiąc” - pierwszą młodzieżówkę w dorobku autora.

Wiedziałam, że Marcel Moss lubi pisać tak, by czytelnik z wrażenia spadł z krzesła. Ale nie miałam pojęcia, że potrafi doprowadzić do tego, bym zalała się łzami i siedziała nad książką ze złamanym sercem. Autor podjął w swojej książce niezwykle trudną tematykę - pracy w hospicjum pełnym nieuleczalnie chorych ludzi.

“Mój ostatni miesiąc” to książka o stracie, o radzeniu sobie z własnymi demonami, ale także o miłości, przyjaźni i rodzinie. O woli walki i o tym, jak wielkim darem jest życie. I chociaż sama końcówka jest dość przewidywalna, dużo wątków bardzo mnie zaskoczyło. Nie wiedziałam, że będzie to historia o uzależnieniu czy o trudnych relacjach rodzinnych. Nie spodziewałam się też, że autor w tak emocjonalny sposób pokaże realia życia w hospicjum i z ciężką, nieuleczalną chorobą. Z tego względu zdecydowanie nie jest to książka dla każdego. Jeśli jednak czujecie się na siłach, by czytać o takich rzeczach, polecam ją Wam z całego serca.

Jeśli lubicie młodzieżówki, których autorzy nie boją się trudnych tematów i przy których trzeba zaopatrzyć się w paczkę (albo i dwie) chusteczek - koniecznie sięgnijcie po "Mój ostatni miesiąc".

"Mój ostatni miesiąc" Marcel Moss

Książka na którą czekałam, już sama okładka wzbudza ciekawość. Autor znany głównie z thrillerów psychologicznych. Tym razem zadebiutował w gatunku young-adult.

Jak autor sobie poradził ?

Uważam, że Marcel Moss całkiem dobrze sobie poradził. Myślę, że nie jest to powieść tylko dla nastolatków. Historia, która spotkała bohaterów naprawdę daje do myślenia, uświadamia, że życie jest, krótkie i kruche.

W książce poznajemy losy nastoletniego Sebastiana, który po śmierci matki wpada w podejrzane towarzystwo , żeby uśnieżyć swój ból zażywa używki.

Gdy pewnego dnia po zażyciu narkotyków chłopak prawie umiera. Zmartwiony ojciec postanawia pomóc swojemu jedynemu synowi. Mężczyzna namawia syna do odbycia wolontariatu w hospicjum. Tata Seby jest przekonany, że praca w tym miejscu pomoże chłopakowi docenić życie.

Chłopak poznaje nie dużo starszego Mateusza, który choruje na raka. Szybko się zaprzyjaźniają. Okazuje się jednak, że łączy ich coś więcej . Niestety Mateuszowi został tylko miesiąc życia. Chłopak na przekór innym chcę oszukać śmierć.

Historia, która, wzrusza nawet bardzo nie da się nie płakać w trakcie czytania. Myślę, że długo zostanie w mojej pamięci.

Sebastian nie może sobie poradzić ze stratą matki, obwinia siebie za ten czyn, a by uciec od poczucia winy i żałoby, sięga po używki. Podczas jednego ze spotkań, gdy nastolatek zażywa narkotyki, próbuje się zabić. Cudem udaje się wyperswadować mu ten pomysł. Ojciec postanawia pomóc chłopakowi i wysyła go do hospicjum na wolontariat. Tu Sebastian poznaje osoby, które zmagają się z chorobami, ale nie poddają się. Zaczyna rozumieć, że jego życie wcale nie jest takie najgorsze.

Mój ostatni miesiąc Marcela Mossa to powieść young adult – pierwsza w dorobku autora. Książka nawiązuje do innej serii pisarza – powieści o Liceum Freuda. Narratorem pierwszoosobowym jest Sebastian. To nastolatek, który po śmierci matki sięga po używki, by zagłuszyć ból po jej stracie. Jest nie tylko rozżalony, ale też traktuje ojca jak wroga. Odnosi się do niego pogardliwie, a wszelkie próby rozmowy odbiera jak atak.

Fabuła skupia się przede wszystkim na zmianie, jaka zachodzi w Sebastianie, gdy trafia na wolontariat do hospicjum. Tu poznaje osoby, które mają przed sobą ostatnie chwile, a jednak czerpią z życia garściami – nie boją się podejmować decyzji, zakochiwać, żartują i zawierają nowe przyjaźnie, mimo że ból nie ułatwia im codziennego funkcjonowania. Sebastian poznaje Agnieszkę i Mateusza, z którymi od razu łapie kontakt. Zaczyna rozmieć, że jego problemy w obliczu ich choroby są niczym.

Autor serwuje kilka wątków, jednak nie komplikuje fabuły. Po pierwsze poza motywem choroby mamy też trudne relacje rodzinne – zarówno u Sebastiana, jak i Mateusza kontakty z rodzicami nie są najlepsze, jednak ten pierwszy przynajmniej może liczyć na wsparcie i troskę, a ten drugi musi walczyć praktycznie sam. Po drugie jest tu bardzo ważny motyw przyjaźni. Pacjenci szybko zawierają nowe znajomości, nie mają czasu na podchody, bo mają przed sobą niewiele życia. Ich zachowanie jest zrozumiałe i prawdopodobne, natomiast jeśli chodzi o wątek miłosny, który miał być osią centralną tej opowieści, to skrócenie czasu w relacjach jest moim zdaniem kiepskim ruchem. Wystarczy chwila, by bohaterowie się zakochali. Nie wypada to dobrze, wręcz sztucznie, jakby na siłę. Natomiast motyw związku Sebastiana i Mateusza, który od początku jest przewidywalny, był czymś, po czym spodziewałam się więcej. Sebastian przed wolontariatem nie do końca wiedział, jak się odnaleźć, nie był pewien swojej orientacji, bo starał się ją wyprzeć, ale bardzo szybko zdecydował się na relację z Mateuszem, co mnie zdziwiło. Zaskoczeniem były też dialogi – czasem miałam wrażenie, że bohaterowie sięgają po takie odzywki, które już dawno wyszły z powszechnego użytku, a tu były na porządku dziennym (na przykład mówienie o kimś „ciacho”).

Mój ostatni miesiąc to pierwsza tego typu książka w dorobku autora, więc można mu wybaczyć kilka niedociągnięć. Mam jednak wrażenie, że na tle innych powieści Mossa ta pozycja wypada bardzo blado. Zabrakło mi historii i wątków pobocznych, chociaż ucieszyłam się, gdy w fabule oddano na chwilę głos Sebastianowi – i tu było widać styl autora, który pokusił się o stworzenie opowieści pełnej brutalności i bezsilności. Niemniej wiele kwestii w książce wypadło dość słabo – Sebastian mógł dowiedzieć się wszystkiego od personelu szpitalnego, mimo że nie był krewnym nikogo z pacjentów, a on sam był postacią zlepioną z kilku różnych cech, ale bez głębi. Podobała mi się zmiana, jaka w nim zaszła, to na pewno jest ogromny plus w fabule, że mogliśmy to śledzić.

Bardzo lubię twórczość Marcela Mossa. Uwielbiam to, jak komplikuje fabułę i splata historie pozornie obcych sobie postaci. Tu jednak zabrakło mi czegoś. Miałam wrażenie, że brakuje wątków pobocznych, a fabuła mknęła jak film na przyspieszeniu. To mogła być naprawdę dobra, mocna książka, z ciekawym wątkiem miłosnym. Cieszę się, że poruszono temat choroby, podobał mi się związek dwóch chłopaków, ale finalnie nie zachwyciłam się tym tytułem.

Może wielkiego wow nie było, ale jestem zadowolona z lektury. Jak najbardziej mocna czwórka się należy. Miła odmiana u Autora :)

Autor: Marcel Moss

Tytuł: Mój ostatni miesiąc

Wydawnictwo: Filia

Do książek autora podchodzę bez wahania. Kiedy zobaczyłam, że tym razem przygotował ona dla nas pozycje z innego gatunku bardzo się ucieszyłam. Lubię, kiedy autor sprawdza swoje możliwości, dlatego jeszcze bardziej chciałam ją przeczytać.

Od początku wydawała się ona być specyficzna, jakoś główny bohater działał mi na nerwy. Cały czas czułam emocje bohatera, dlatego wiedziałam, że nie może poradzić sobie z pewną sytuacją, która go zastała. Mimo tego wiedziałam, że nie jest z tym sam, lecz on nie zwracał na nic uwagi, co mnie trochę denerwowało. Kiedy akcja zaczęła przyspieszać zdziwiło mnie postanowienie jego ojca. Zaintrygowałam się, bo chciałam dowiedzieć się więcej na ten temat. Kiedy bohater zgodził się na jego propozycję, byłam bardzo szczęśliwa. Podobało mi się to, że mogłam zaobserwować zmianę bohatera.

Pojawiło się dużo momentów w których byłam wzruszona. Nie mogłam nawet odłożyć tej książki, ponieważ to co się działo spawało, że bardzo się z nią zżyłam. Bohaterowie, którzy zostali tutaj przedstawieni mieli bardzo świetne poczucie humoru, mimo swojego losu. Uwielbiałam w nich, to że byli bardzo pozytywni i nie chcieli pokazywać tego, że naprawdę jest źle. Cholernie było mi przykro przy pewnych sytuacjach, jeżeli czytaliście to wiecie o co mi chodzi. Poza tym cieszę się, że bohater odkrył siebie i postanowił być tak jak chce.

Jeżeli jeszcze jej nie przeczytaliście, to koniecznie do niej zaglądajcie.

Ocena 9/10

Głównym bohaterem powieści jest Sebastian, który po śmierci mamy wpada w złe towarzystwo i sięga po używki i narkotyki. Kiedy sprawa zachodzi tak daleko, że chłopak targnie się na swoje życie, ojciec Sebastiana postanawia, że zostanie on wolontariuszem w pobliskim hospicjum.

{🏳️‍🌈}przede wszystkim chce zaznaczyć, że nie jest to piękna książka. Opowiada ona o naprawdę trudnych tematach (TW: śmierć bliskiej osoby i.t.d) jednak pomimo tego miałam wrażenie, że gdzieś ta książka dała mi takie, uczucie zrozumienia? Na pewno w pewnych kwestiach. W sobie ma ona mnóstwo złotych myśli i rad życiowych.

{🏳️‍🌈} tak jak mówiłam (w sumie pisałam) na relacji - ogromnie dziękuję @[Adres usunięty] za napisanie tej książki, bo na pewno nie jednej osobie dodała ona odwagi! Myślę, że "mój ostatni miesiąc" to też strasznie wzruszająca opowieść, bo do ostatniej chwili trzyma nas w napięciu. Kiedy ja skończyłam, zdałam sobie sprawę, że nie byłam gotowa na zakończenie...

{🏳️‍🌈} Dodatkowo jest to jedyna książka, którą przeczytałam, gdzie nie występują jawne prześladowania osób lgbtq+, co też bardzo mnie zdziwiło!

"Najpierw musimy stawić czoła prawdzie o sobie, by móc być prawdziwymi dla innych."

Lubicie czytać książki, które Was wzruszają? Skłaniają do refleksji nad życiem i śmiercią?

Taką książką właśnie jest "Mój ostatni miesiąc" Marcela Mossa. Dziwne? Też się tego nie spodziewałam, więc jakie było moje zdziwienie kiedy w oczach zaczęły pojawiać się łzy.

Zastanawiacie się czasami, jak to będzie, gdy stracicie najbliższą, najważniejszą osobę? Mnie to nawiedza dość często i nie są to myśli, które sprawiają, że dzień staje się lepszy. Nie napawają optymizmem, rodzi się dużo pytań i nie jesteśmy w stanie przewidzieć, co się wydarzy w naszym życiu.

Historia Sebastiana i Matiego pokazuje, w jak najbardziej nieoczekiwanym momencie można zaznać szczęścia, nawet tego chwilowego, tej kropli radości, która sprawia, że ma się powód do uśmiechu i żyjemy nadzieją, by obudzić się na następny dzień obok drugiej osoby, móc się przywitać i czuć, że jest się szczęśliwym. Kiedy czekanie na koniec staje się początkiem czegoś pięknego...

Większość akcji w "Mój ostatni miesiąc" rozgrywa się w hospicjum Eden, gdzie Sebastian zostaje wolontariuszem. To tam w końcu otwierają mu się oczy na życie, które dotychczas prowadził. To tam poznaje przyjaciół, o których walczy do ostatnich chwil. To tam poznaje miłość, tą prawdziwą, która sprawia, że czuje się kompletny. Czuje się... sobą.

Marcel Moss ponownie porusza całą gamę trudnych tematów - śmierć bliskiej osoby, żałoba, depresja, uzależnienie od narkotyków czy alkoholu, przemoc domowa, trudna sytuacja rodzinna, utrata pracy i jej konsekwencje, homoseksualizm i poszukiwanie swojego prawdziwego "ja". Nie dziwi więc, że książka to istny rollercoaster emocjonalny, który sprawi, że w oku zakręci Wam się nie jedna łza, a po lekturze refleksyjnie podejdziecie do tematu życia i śmierci.

Wiedziałam, że to nie będzie "głupiutka" młodzieżówka i z czystym sumieniem mogę ją polecić nie tylko nastolatkom, ale i dorosłym czytelnikom. Jest to całkowicie nowa odsłona autora, zupełnie inna twarz. Czy Marcel zdał test? Jeśli chodzi o mnie, zdał go śpiewająco i coś czuję, że nie przestanie zaskakiwać swoich czytelników.

Gratuluję Marcelowi książki, która mówi o szczerej, prawdziwej miłości, dążeniu do szczęścia, pamięci o tych, którzy już odeszli, walce o siebie i innych.

Jest to książka inna od tych, do których przyzwyczaił nas autor, ale inna nie znaczy gorsza. W mojej ocenie jest to tytuł, po który zdecydowanie warto sięgnąć.

Zacznę od tego, co mówiłam już nie raz – nie wiem, jak Marcel Moss to robi, ale jego książki czyta się błyskawicznie. Wciągająca fabuła, język, dzięki któremu wręcz płynie się przez kolejne rozdziały, ciekawie wykreowane postacie – to wszystko sprawia, że książka jest nieodkładalna. No i powiem Wam, że zaskoczyły mnie poruszone przez autora tematy i to, w jak ciekawy sposób zostały ze sobą połączone. te wątki są niełatwe, zmuszające do myślenia, a przede wszystkim poruszające wiele emocji. Polały się łzy…

Ta książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że tak, jak my, czytelnicy sięgamy po różne gatunki, tak i autorzy mogą tworzyć książki z różnych gatunków. Polecam, namawiam, zachęcam Was do przeczytania tej książki.

„Najpierw musimy stawić czoła prawdzie o sobie, by móc być prawdziwymi dla innych”.

Nagła śmierć matki niszczy dotychczasowy świat Sebastiana. Strata wywołała ból, a ten nie mija. Młody chłopak wpada w podejrzane towarzystwo. Narkotyki i alkohol to jego droga ucieczki. Wybawieniem okazuje się wolontariat w hospicjum. Chociaż to miejsce innym kojarzy się z cierpieniem i śmiercią, dla Sebastiana jest lekcją jak być szczęśliwym i doceniać życie.

Wkrótce Sebastian poznaje chorego na raka Mateusza. Lekarze nie mają wątpliwości, został mu miesiąc życia. Chłopak nie poddaje się, zamierza oszukać raka, oszukać śmierć i żyć według własnych zasad. Tak zaczyna się historia, której nie zapomną. Może jeden dobry dzień jest lepszy od całego życia błędów?

Kiedy dowiedziałam się, że Marcel Moss wydaje książkę young adult, pomyślałam sobie - co by nie było, muszę poznać historię bohaterów. Opinie „To nie dla fanów książek Marcela” jakoś do mnie nie przemawiały. Jako fanka Mossowych kryminałów, postanowiłam wyjść ze swojej przysłowiowej „strefy komfortu”. Najgorszym błędem byłaby rezygnacja, ponieważ wtedy nie widziałabym i nie czułabym tego co wiem i co czuje po przeczytaniu tej książki.

„Mój ostatni miesiąc” to książka pełna emocji. Te dobre przeplatają się z tymi gorszymi, radość zastępuje smutek, a smutek radość. Ta książka porusza trudne tematy. Autor udowadnia, że wiek to tylko liczba, a przekonania i stereotypy, którymi karmiono nas w dzieciństwie to raptem połowa prawdy. W tej książce młodzi ludzie walczą o siebie. Może za wcześnie, a może jednak nie.

Recenzję postanowiłam napisać zaraz po zamknięciu książki. Czasami potrzebujemy chwili na przemyślenie fabuły i naszych emocji. W tym jednak wypadku nie chciałam czekać. Emocjonalna wyprawa, którą zafundował mi autor to dobra lekcja, z której chce korzystać tak długo jak się da.

Na koniec dodam tylko, że jeżeli postanowiliście zrezygnować z przeczytania tej książki to zmieńcie zdanie. Przekonajcie się, że warto.

Pierwszy raz sięgnęłam po taką książkę. Ale że czytam każda książkę autora musiałam sięgnąć obowiązkowo i po nią. Trochę się obawiałam że nie trafi ta historia do mnie ale się myliłam.

To było fenomenalne, piękne i wzruszające .

Autor w książce przekazał przekazał wartości a przede wszystkim że warto szanować swoje życie bo nie wiadomo kiedy nadajdzie koniec . Z drugiej strony jak zmieniamy się przez otoczenie do okola nas . Przy książce miałam nie raz łzy w oczach ponieważ autor uśmiercił parę bohaterów których na prawdę polubiłam. Pokazał nam jak myśli osoba która wie że w każdej chwili może umrzeć . Ale najważniejsze to odnaleźć samego siebie i swoje uczucia i potrzeby . Ponieważ główny bohater bał się być sobą. Związek pomiędzy mężczyznami jest opisany w książce co dla wielu z nas może wydawać się obrzydliwe ale Autor opisal wszystko ze smakiem i delikatnie .

No i znalazłam to co najbardziej lubię w książkach Mossa ten wątek tajemnicy który nie jest zdradzana od razu a stopniowo, przeszłość bohaterów która nie była kolorowa . Zdecydowanie w tym wydaniu również lubię autora i nadal zostaje na mojej liście ulubionych polskich autorów i będę sięgać po wszystko w ciemno . Ponieważ styl I problemy jakie porusza bardzo mnie ciekawią I interesują i za każdym razem książkę czytam ekspresowo . Jeżeli zastanawiacie się czy sięgnąć po ten tytuł odpowiadam wam że warto w tym wszystkim mamy wplątaną nie jedna historie i z pewnością któraś trafi do czytelnika. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem i gratuluję @[Adres usunięty] kolejnej perełki .

Jednym z moich ulubionych współczesnych autorów jest Marcel Moss. Postanowiłam przeczytać jego najnowsze dzieło „Mój ostatni raz”. Tym razem autor postanowił zabrać się za literaturę młodzieżową. Stworzył kolejne bardzo dobre dzieło pełne różnorodnych emocji.

Tutaj znajdziecie między innymi:

- przemoc fizyczną i psychiczną

- trudną miłość (źle postrzeganą w naszym społeczeństwie) pomiędzy chłopakiem a chłopakiem

- walkę z ciężką chorobą, rozterki, rozczarowania

- proces umierania i samo umieranie

- problemy finansowe, alkoholizm

Poczytajcie jak destrukcyjny wpływ na rodzinę ma alkoholizm. Dowiedzcie się jak to wszystko przeżywają dzieci. Mam nadzieję, że dzięki tej powieści co niektórym pootwierają się oczy i zrezygnują z nadmiernego spożycia alkoholu. Nadmierne spożywanie alkoholu prowadzi do przemocy fizycznej i psychicznej oraz do rozpadu wielu rodzin, a także do śmierci.

Czy nieuleczalnie chorzy ludzie przebywający w hospicjum mają prawo do miłości – nawet tej nieakceptowanej przez społeczeństwo? Oczywiście, że tak. Każdy ma prawo do własnego szczęścia. Może zdarzyć się cud i dzięki miłości wyrwą się z objęć śmierci. Część z pacjentów pod wpływem tych emocji może zapragnąć żyć i poddać się dodatkowym terapią ratującym życie. Kolejni dzięki pięknej miłości umierają w przekonaniu, że jest ktoś dla kogo coś znaczyli i że zawsze będzie ktoś kto o nich będzie pamiętać. Pamiętajcie, że zmarli żyją tak długo, dopóki o nich pamiętamy. Nie zapominajcie o zmarłych. Umieranie to dosyć ciężki i trudny temat. Dziękuję Marcelu Mossie, że poruszyłeś ten temat.

Trudna miłość tzn. miłość pomiędzy dwoma osobnikami tej samej płci w naszym społeczeństwie jest nieakceptowana. A ja wam powiem, że to jest sprawa pomiędzy obojgiem ludzi. Nie wchodzę w wybory innych z butami. Poczytajcie jak tą sprawę rozwiązał autor.

Bardzo przejmująca książka pokazująca jak wygląda brutalne życie. Niestety życie nie zawsze jest idealnie piękne.

Mamy dwóch głównych bohaterów.

Sebastian – był naocznym świadkiem tragicznej śmierci swojej mamy. Przeszedł prawdziwą traumę. Stoczył się na samo dno, gdyby nie wyciągnięta ręka pewnej osoby już dawno nie byłoby go na tym świecie. I w tej sprawie autor pokazuje nam jak bardzo ważna jest pomoc drugiej osobie. Obecnie nasz bohater leczy się przez pomaganie umierającym w hospicjum pacjentom. Codziennie staje oko w oko ze śmiercią. Polubiłam tego zbuntowanego bohatera. Mocno kibicowałam Sebastianowi w odkryciu prawdziwego szczęścia. Czy mu się to udało? Czy chociaż przez chwilę był szczęśliwy?

Mateusz – to nasz drugi główny bohater. Dwanaście lat temu miał idealne życie. Jeździł na zagraniczne wycieczki, mieszkał w pięknym dużym domu a przede wszystkim miał kochającą rodzinę. Z ojcem mógł porozmawiać na każdy temat. Jednak fortuna kołem się toczy. Przez machlojki wspólnika ojca – wszystko się posypało. Stracili piękny dom, nie wyjeżdżali na wakacje i rodzina przestała być idealna. Ojciec jak to w takich sytuacjach bywa popadł w alkoholizm. O wszystko obwiniał swoją żonę i synów. Stosował przemoc zarówno fizyczną i psychiczną. Terroryzował swoich dwóch wspaniałych synów Adriana i Mateusza. To co jeszcze się działo w tej rodzinie zmroziło moją krew w żyłach. Masakra jak z idealnego mężczyzny można się szybko przeistoczyć w prawdziwą bestię. Będziecie w szoku poznając alkoholika Zbyszka. A co w tym czasie robiła ich mama? Obecnie Mateusz prowadzi nierówną walkę z nieobliczalnym przeciwnikiem. Przebywa w hospicjum. Nie ma ochoty dalej walczyć. Pomału poddaje się. Nie chce poddać się dalszemu leczeniu. Dlaczego? Czy znajdzie się ktoś kto pokaże Mateuszowi, że jeszcze może być pięknie? Czy zdarzy się cud i nasz bohater wygra z chorobą? Czy raczej przegra walkę? Dziękuję za ten wątek. Pozwolił mi szeroko otworzyć oczy i zrozumieć, że warto pomagać nawet, gdy wiemy, że sprawa jest z góry przegrana.

Przygotujcie chusteczki, bo popłynie wam niejedna łza. „Mój ostatni miesiąc” jest trudną powieścią, którą każdy młody człowiek powinien przeczytać. Może zapobiegnie to powstaniu kolejnych alkoholików i przemocowców. Poczytajcie co prawdziwa przyjaźń i miłość robi z człowiekiem. A i w tej historii znajdziecie również inne postacie, ale o tym przekonacie się sami.

Czy ojciec alkoholik zasługuje na pomoc, wybaczenie czy raczej na karę? Czy zaoferowalibyście swoją przyjaźń i miłość osobą umierającym znajdującym się w hospicjum? Czy bylibyście stanąć do walki oko w oko ze śmiercią?

Jestem zadowolona z tego, że mogłam poznać historie Mateusza i Sebastiana, a także kilku innych osób.

Wy przeczytajcie „Mój ostatni miesiąc”, a ja czekam na kolejne dzieło autora.

Ps.

Śmierci nie można się bać trzeba z nią stanąć oko w oko i walczyć o każdy dzień. A tak naprawdę ze śmiercią mamy codziennie do czynienia. Każdego dnia ktoś umiera. Musimy nauczyć się godzić ze śmiercią, ponieważ nie zawsze mamy na nią wpływ. Poza mordercami i samobójcami czy rozszerzonymi samobójcami nie możemy przewidzieć dokładnej daty naszej śmierci. Dlatego jeżeli możemy sprawić, radość umierającej osobie to nie zmarnujmy tego. Dla nas to tylko chwila dla nich to ważne doświadczenie, które sprawi, że odejdą z tego świata szczęśliwi.

Z całego serca polecam „Mój ostatni miesiąc” - #mommy_and_books

Zacznę może od tego, że trochę nie wiem, jak zacząć pisanie tej opinii. Delikatnie mówiąc mam mętlik w głowie, a mój umysł jeszcze w pełni nie ogarnął emocji, jakie wywołała u mnie ta historia. Nie mam tez większego doświadczenia w czytaniu takich książek. Wydawca zapewnia, że „Mój ostatni miesiąc” idealnie nadaje się dla fanów takich pozycji, jak „Gwiazd naszych wina” czy „Nasz ostatni dzień” - ja, bez bicia, przyznaję, że ich nie czytałam, więc ani tego nie potwierdzę, ani nie zaprzeczę. Co więc mogę zrobić? Mogę głównie opisać Wam moje własne przemyślenia i to co czułam w czasie lektury...

Zacznijmy może jednak od samej treści.

Mamy tutaj Sebastiana – młodego mężczyznę, który dopiero poznaje smak dorosłości i jak się okazuje, nie do końca sobie z nią radzi. Pogrążony w żałobie po mamie próbuje ukoić ból zapijając go alkoholem i dobijając narkotykami. Pogrąża się w tym wszystkim tak bardzo, że w końcu, traci nad tym kontrolę. Gdy sprawy przybierają drastyczny obrót i niemalże doprowadzają do jego śmierci, do akcji wkracza jego ojciec. Mający dość wybryków syna mężczyzna stawia przed dni ultimatum: albo chłopak odbędzie bezpłatny wolontariat w warszawskim hospicjum, albo będzie musiał zacząć żyć na własny koszt i utrzymanie.

Nie mając większego wyboru, Sebastian podejmuje się wyzwania i zaczyna wolontariat wśród ludzi, dla których medycyna już nic więcej nie może zdziałać w walce z ich chorobami. Wkrótce los stawia na jego drodze Mateusza. Od samego początku coś ich ku sobie przyciąga. Mati jest zabawny, inteligentny, bystry... i niezaprzeczalnie jest jednym z pacjentów hospicjum, któremu lekarze dają nie więcej, niż miesiąc życia. Tyle, że Mateusz nie ma zamiaru się z tym pogodzić i tego zaakceptować – uparcie postanawia wywalczyć sobie więcej czasu. W swoją nierówna walkę z rakiem postanawia wciągnąć również nowego wolontariusza...

W ten sposób zaczyna się ich wspólna historia. Chwilami zabawna, czasami wręcz komiczna, a czasami smutna i bolesna...

I tutaj się zatrzymam, żeby czasami nie napisać zbyt wiele i nie zdradzić szczegółów.

Kiedyś usłyszałam od znajomego, że dobra książka powinna poruszać ważne tematy – myślę, że w takim razie ta książka bardzo, by mu się spodobała. „Mój ostatni miesiąc”, porusza bardzo wiele z takich tematów: od uzależnienia, po bolesną żałobę, aż to relacji z najbliższymi, odkrywanie samego siebie i swoich potrzeb, chorobę i godzenie się z nieuniknionym. Jednocześnie muszę tutaj zaznaczyć jedną rzecz: niektóre z tych wątków są trochę potraktowane „po macoszemu” i moim zdaniem aż się proszą, żeby bardziej je rozbudować i dopieścić. Czasami w czasie czytania, a już szczególnie pod koniec książki czułam pewien niedosyt. Brakowało mi tam jakiegoś większego BUM, jakiegoś wyraźniejszego zamknięcia pewnych wątków. Zdaje sobie jednak sprawę z tego, że mogę być ciut bardziej wymagająca, niż, młodsza ode mnie, docelowa grupa odbiorców ;)

Podsumowując: myślę, że „Mój ostatni miesiąc”, to całkiem niezła książka – nie idealna, ale na tyle dobra i poruszająca na tyle istotne i ważne kwestie, że z czystym sumieniem podsunę ją nastolatkom z mojego otoczenia. Niech czytają – trochę ku przestrodze, a trochę żeby w przyszłości potrafili prawidłowo ustawiać swoje priorytety.

Miłość jest najważniejsza, czyż nie?

I nie mowa tutaj tylko i wyłącznie o miłości partnerskiej, ale i rodzinnej oraz przyjacielskiej 😉🤗

⭐RECENZJA PRZEDPREMIEROWA⭐

"Będę żył tak długo, jak będziesz o mnie pamiętał."

🥰

Sebek.

Aggie.

Mati.

Hospicjum.

Przeszłość.

Śmierć.

Dalsze życie.

🥰

@[Adres usunięty] zaskoczył mnie bardzo, ale to bardzo pozytywnie ów książką. Miałam co do niej ogromne oczekiwania, które zostały spełnione. Na początku może się wydawać, że będzie to taka prosta historia, którą przeczyta się i od razu się o niej zapomni. Jednak nic bardziej mylnego! Mamy tutaj wzruszającą i chwytającą za serce fabułę oraz cudownych bohaterów, którzy nie mają łatwego i prostego życia. Mamy tutaj tak prawdziwą i "namacalną" historię, że aż jest to nie do uwierzenia. Powiem Wam, Kochani, że ta fabuła jest taka życiowa, taka realna, że nie potrafię tego opisać słowami! Marcel w tej powieści oddał swoje serce, każdą minutę, którą poświęcił na napisanie tej powieści, odczuwa się. Nie jest to historia napisana na siłę, ani na odwal się, jest to historia płynąca z serca. W ów lekturze bardzo podobało mi się to, w którym kierunku zmierzała cała fabuła i domyślałam się, co się podzieje z kartki na kartkę, jednak kompletnie mi to nie przeszkadzało. Właśnie wręcz przeciwnie, strona za stroną podbudowywały mnie i moje poglądy oraz to, co czuję! Jest w książce jeden fragment, który zapadł mi w pamięci oraz wyrył się w moim sercu, ale jest mi bardzo bliski i usłyszałam go kiedyś od bliskiej mi osoby! Za co dziękuję! 🤗

Sebastian, Agnieszka, Mateusz - to niesamowicie dobrze wykreowani bohaterowie. Czuć było bijący od nich realizm, emocje oraz to, z czym się mierzą w codzienności. Przeszłość i teraźniejszość nie jest dla nich łatwa, a przyszłość stoi pod ogromnym znakiem zapytania. Mimo ich tragizmu, bije od nich pozytywizm, ale i taki pozytywny sarkazm. Owszem, jak bywa w każdym życiu, mamy wzloty i upadki, lecz liczy się to, że jest ta osoba obok nas, która będzie z nami na dobre i na złe. Liczy się to wielkie wsparcie przy tej trudnej drodze życiowej. Te nasze postacie pokazują nam, że co by się nie działo, to trzeba żyć, jeśli nie dla siebie, to dla tej osoby, którą się kocha. Ta powieść daje do myślenia, nie jest ona banalna, ale właśnie o to chodzi! Lubię lektury, które nie są proste, które każą myśleć oraz łapią za serce i trzymają je długo, długo. Zakończenie w tej powieści rozwaliło mnie na łopatki. Wiedziałam, że to tak się skończy, jednak gdzieś była ta nadzieja. Na koniec chcę jeszcze wspomnieć o języku i stylu napisanej lektury, które są zarazem lekkie i przyjemne. Czuć, że autor ma dar lekkości pióra i umie wszystko okrasić tak, żeby się człowiek nie męczył. W tym miejscu, jestem skłonna powiedzieć, że w moim odczuciu oraz moim skromnym zdaniem jest to najlepsza książka @[Adres usunięty] za, którą w tym miejscu Ci dziękuję! Zdobyłeś nią moje serce i porwałeś od samego początku! 😘🤗

🥰

Czy lektura Marcela jest wyciskaczem łez? Oj tak! Ja bardzo rzadko płaczę podczas czytania, a tutaj wyłam jak bóbr!

Czy polecam Wam ją z całego serca?

Bez dwóch zdań! Ta powieść to #musthave i #mustread bez zbędnych pytań i zastanawiania się! 😜🤪 Po prostu musicie ją mieć! 😁

🥰

"Najpierw musimy stawić czoła prawdzie o sobie, by móc być prawdziwymi dla innych."

🥰

Powieść @[Adres usunięty] ma swoją premierę 1-go czerwca! Więc już bliżej niż dalej! Jeśli ktoś z Was używa legimi, to niech na nią czeka, ale jeśli kochacie i cenicie papier, to zamawiajcie ją w przedsprzedaży! Gwarantuję Wam, że nie pożałujecie! 🥰

Współpraca z @wydawnictwofilia @wydawnictwohype 💚

🥰

Marcel Moss jest znanym i cenionym pisarzem thrillerów oraz powieści, które poruszają ważne, aktualne społeczne problemy. Teraz autor otwiera nowy rozdział w swej twórczości. I z bardzo dobrym skutkiem, ukazując swój pisarski talent w nowym gatunku – young adult, kierowanym do nastoletnich czytelników. I choć już nastolatkiem nie jestem, to jako dorosły czytelnik, chętnie poznałem historię zapisaną na kartach książki „Mój ostatni miesiąc”. Mam nadzieję, że to nie ostatnia książka autora w tym gatunku. Marcel Moss – i want more. Myślę, że podobnego zdania będą Ci czytelnicy, którzy sięgną po najnowszą książkę jednego z najpopularniejszych pisarzy w Polsce.

„Mój ostatni miesiąc” to niezwykle poruszająca historia nastoletniego Sebastiana pogrążonego w depresji po śmierci matki. Chłopak wpada w podejrzane towarzystwo, sięga po używki, które prowadzą go na skraj tragedii. Ojciec chłopaka chcąc pomóc mu wyjść z depresji, namawia go do odbycia wolontariatu w podwarszawskim hospicjum. Mężczyzna ma nadzieję, że nowe doświadczenie pomoże mu docenić życie i stanąć na nogi. Sebastian w hospicjum poznaje chorego na raka Mateusza, któremu został miesiąc życia. Znajomość ta zmienia życie chłopaków. Między nimi powstaje miłosna więź.

Marcel Moss zapewnia czytelnikowi wiele poruszających emocji, jak i również nie zabraknie humoru. Autor poprzez tę historię nawiązuje do tematu homoseksualizmu, tak bardzo spychanego na społeczny margines. „Mój ostatni miesiąc” to mocny głos w kwestii miłości, która nie znajduje przychylności. Jest piętnowana. Niech ta książka będzie dla każdego z nas możliwością spojrzenia na tę kwestię. Ta historia to bardzo ważna lekcja tolerancji, zrozumienia. Każdy kto sięgnie po tę książkę zrozumie, że miłość należy się każdemu.

Marcel Moss sprawił, że wzruszenie towarzyszyło mi podczas lektury tej książki. To najbardziej poruszająca powieść autora, której historię warto wziąć do serca. Pisarz jak zwykle trafnie punktuje społeczny problem, tak bardzo dziś aktualny. Problem, którego nie można zamieść pod dywan, lecz warto o nim mówić. A „Mój ostatni miesiąc” jest doskonałym pretekstem do podjęcia dyskusji. Ta książka zadaje wiele pytań. Odpowiedzi zawarte są w naszych sumieniach. A ja z czystym sumieniem mogę polecić Wam najnowszą książkę Marcela Mossa.

Książka „Mój ostatni miesiąc” ukazała się nakładem Wydawnictwa Hype

Jeśli jesteś wrażliwcem, to "Mój ostatni miesiąc" z pewnością Cię wzruszy.

.

Życie Sebastiana nie jest usłane różami, ponieważ od początku kiedy go poznajemy jesteśmy świadkami tego, jak nie radzi on sobie z uzależnieniem od używek. A temat jego mamy, to temat na który chłopak kompletnie nie potrafi rozmawiać, przez co zamyka się w sobie jeszcze bardziej. Zdesperowany ojciec zachęca chłopaka do wolontariatu w podwarszawskim hospicjum i tutaj zaczynamy emocjonalny roller coaster. Wydarzenia z Edenu dostarczą Wam z pewnością chwilowej radości, złości, wkurzenia, poczucia niesprawiedliwości, ale przede wszystkim ogromnego smutku. Smutku z powodu następstw wydarzeń na które zarówno nasi bohaterowie jak i my nie mamy wpływu. Smutku z powodu historii drugiego bohatera, o której on sam nam opowiada.

.

Ale żeby nie było, tak depresyjnie to w tej historii mamy również cudowne osoby, takie jak Magda, Aggie oraz mama Sebastiana, o której chłopak opowiada nam poprzez swoje wspomnienia. Te trzy kobiety to bardzo ważne postacie w życiu Sebastiana, ponieważ wnoszą one światło do jego życia. W szczególności Aggie, która jest dla niego chociaż takim chwilowym Promykiem.

.

Książka Mossa porusza bardzo ważne problemy, które myślę, że zawsze będą w jakiś sposób aktualne. Akceptacja swojej orientacji, umiejętność poradzenia sobie ze stratą ukochanych osób, przeciwstawienie się problemom w rodzinie czy odwaga w poproszeniu o pomoc. Jedna książka, a tyle ważnych kwestii. Więc sami rozumiecie dlaczego nie sposób było nie uronić chociaż jednej łzy. Ja Wam przeogromnie polecam tę książkę, a sama bardzo chciałabym żeby autor napisał kiedyś kontynuację, ponieważ jestem ciekawa jak dalej mogłoby wyglądać życie Sebastiana, który w tak młodym wieku musiał poradzić sobie z tyloma emocjami.

3.5 / 5 ☆

Życie Sebastiana diametralnie się odmienia, gdy u jego progu wita śmierć – nastoletni chłopiec traci matkę. Bohater nie potrafi poradzić sobie z towarzyszącym mu bólem i postanawia sięgnąć po możliwie najgorszy sposób. Trafia do podejrzanego środowiska, gdzie popada w nałóg. Używki stopniowo zaczynają wyniszczać jego organizm, aż chłopak osiąga stan krytyczny. Jego ojciec postanawia wziąć sprawy we własne ręce i zadbać o zdrowie syna. Przedstawia mu propozycję pracy w warszawskim hospicjum, jako wolontariusz. Sebastian przystaje na propozycję rodzica i postanawia spędzić letni czas na pomocy chorym ludziom. Poznaje tam wiele nowych osób, w tym Mateusza, który wywraca jego życie do góry nogami. Jak potoczą się dalsze losy chłopców? Czy czas spędzony w hospicjum pomoże Sebastianowi pogodzić się z utratą bliskiej osoby i nałogiem?

„Mój ostatni miesiąc” autorstwa Marcela Mossa to książka, która porusza multum ważnych, a zarazem ciężkich tematów. Narkomanizm, alkoholizm, przemoc domowa, śmiertelna choroba, strata bliskiej osoby i próby pogodzenia się z nią, presja rodziców, samobójstwo – wszystkie wymienione problemy możemy spotkać w najnowszej młodzieżówce, dlatego uważam, że jest ona niezwykle wartościową pozycją.

Na samym wstępie otrzymałam prolog, który już od początku złapał mnie za serce i był zapowiedzią cudownej historii. Fabuła była wciągająca, ale początkowe sceny z Magdą po prostu mnie irytowały – mam wrażenie, że z tą bohaterką nie polubiłam się już na starcie, mimo że koniec końców zmieniła swoje działania.

Bohaterowie byli jednymi z najbardziej bliskich i ludzkich postaci, jakie miałam okazję spotkać. Myślę, że każdego z nich potrafiłabym znaleźć w otaczającym nas świecie, i to było właśnie piękne. Poznałam wśród nich wrogów, jak i sprzymierzeńców. Mama Sebastiana – jej osoba i troska przyniosły mi ogrom ciepła. Pani Wasylina – kochana i urocza kobieta, która uciekła z Ukrainy i odnalazła schronienie w domu głównego bohatera, jako pomoc domowa. Przyznam, że niecodziennym widokiem był bieżący temat inwazji Rosji na naszych sąsiadów.

Styl pisarski autora był bardzo przyjemny, dzięki czemu książkę czytało się niezwykle szybko. Niestety mam wrażenie, że momentami starała się być za bardzo młodzieżowa – dialogi niekiedy wydawały się nienaturalne, rodzice byli nazywani starymi, a także występowało mieszanie języka polskiego z angielskim, co niestety również nie przypadło mi do gustu. „Mój ostatni miesiąc” to pozycja, w której również mieliśmy okazję spotkać się z polskimi imionami, nazwiskami, miastami i dzielnicami – było to moje wyjście ze strefy komfortu, bo nie przepadam za taką formą, ale będę się do niej przekonywać.

Dostawaliśmy zarówno rozdziały z perspektywy Sebastiana, jak i Mateusza, dzięki czemu przybliżało nam to ich postać i urozmaicało dalsze poznawanie. Wątek miłosny nie był do końca rozbudowany - zaczął rozwijać się dopiero pod koniec i mam wrażenie, że był nieco gwałtowny i naciągany.

Zakończenie było do przewidzenia – co prawda nie siedziałam zalana łzami, ale było mi szczerze przykro. „Mój ostatni miesiąc” to wartościowa książka o skrzywdzonych przez los bohaterach, która uzmysławia nam, jak wielu rzeczy nie potrafimy doceniać. Dopiero w obliczu prawdziwych tragedii, zaczynamy się nad nimi zastanawiać. Moja końcowa ocena byłaby bardziej przychylna, gdyby nie ta nuta polskości. Będę się do tego przekonywać, ponieważ jestem świadoma, jak bardzo jest to krzywdzące dla autorów. Podsumowując jest to pozycja poruszająca wiele ważnych i ciężkich tematów, dlatego uważam, że każdy powinien się z nią zapoznać.

„Najpierw musimy stawić czoła prawdzie o sobie, by móc być prawdziwymi dla innych (...)”.

Niech Was nie zmylą cukierkowe kolory na okładce i niepozorny tytuł. Spójrzcie kto to napisał.. Marcel Moss. To nazwisko gwarantuje, że wcale nie będzie słodko.. Jeden z najpopularniejszych polskich autorów thrillerów zaskoczył wszystkich i tym razem pozwolił nam poznać zupełnie nową odsłonę swojej twórczości. Stworzył powieść YA, która chwyta za serce.

Sebastian nagle i bez ostrzeżenia stracił matkę, która była niezwykle ważną osobą w jego życiu. To zdarzenie obróciło w gruzy jego świat. Chłopak zamkną się w sobie, pogrążył w depresji, przestał dbać o swoje zdrowie i życie. Gdy pewnego dnia jego „wyczyn” omal nie kończy się tragedią, ojciec postanawia dać mu lekcję życia. Mężczyzna przekonuje Sebastiana, by odbył wakacyjny wolontariat w podwarszawskim hospicjum. Jest przekonany, że takie doświadczenie pomoże młodemu człowiekowi zrozumieć, jaką wartość stanowi zdrowie i życie, pozwoli mu znaleźć równowagę.

Początkowo sceptycznie nastawiony do pomysłu ojca Sebastian zgadza się jednak spróbować. Coś, co w jego mniemaniu było karą, okazuje się być wyzwaniem.

W hospicjum chłopak doświadcza wachlarza emocji, poznaje ludzi i świat, o którym miał jedynie wąskie wyobrażenie. Tu poznaje też Mateusza – nieuleczalnie chorego chłopaka, któremu zdaniem lekarzy został miesiąc życia. Mateusz jednak jest wojownikiem, chce oszukać śmierć.. W nowym znajomym upatruje przyjaciela, który mu w tym pomoże wygrać walkę o życie. Historia życia Mateusza jest gorzka i smutna. Sebastian staje się jego nadzieją na lepsze..

„Mój ostatni dzień” to literatura dla młodzieży, bo to ona może najwięcej z niej wyciągnąć cennych życiowych lekcji, mądrych spostrzeżeń i bezcennych wskazówek. Nie zmienia to faktu, że wzrusza również „wapniaków”. Marcel Moss po raz kolejny pokazał, że nie można szufladkować ludzi, w tym autorów, miał odwagę poruszyć nie jeden trudny temat i bez ogródek wyliczać, co jest w życiu najważniejsze.

O tym, że każdy ma prawo kochać, żyć, błądzić. O tym, że choć to czasami nie łatwe, nie wolno uzależniać swojego życia od oczekiwań innych. O budowaniu mostów nad przepaścią.. I o tym, że życie nie pyta, samo wybiera kiedy kończy się nam czas, więc nie warto go marnować na rzeczy, które nie są tego warte.

Polecam.

3.5 Zacznę od tego, że gratuluję autorowi za napisanie czegoś tak odmiennego od jego dotychczasowych książek. „Mój ostatni miesiąc” to książka która niesamowicie mną wzruszyła i złamała mi serce. Historie obu mężczyzny były bardzo smutne i muszę przyznać że uroniłam na nich kilka łez. Nie wyobrażam sobie co ci bohaterowie musieli odczuwać. Bardzo podziwiam Marcela za poruszenie tylu tak ważnych tematów. Cała historia jest piękna, a zarazem nieszczęśliwa. Zarzuty mam co do polskich imion i miast ale to tylko moja uwaga. Rzeczą która przeszkadzała mi w książce jest jedynie źle wykreowany wątek miłosny. Nie czułam pomiędzy postaciami żadnego napięcia a ich uczucia przeszły od dwuznacznych tekstów do miłości. Uważam, że gdyby nie to, ta książka byłaby fenomenalna. dodatkowy plus za dodanie na końcu numerów np. do telefonu zaufania.

❗️śmierć, alkoholizm, narkotyki, depresja, przemoc

G[Adres usunięty]

"Mój ostatni miesiąc" to było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i jak najbardziej udane. Przyznam szczerze, że nie wiedziałam czego się spodziewać, ale wiedziałam, że książka lekka nie będzie. Lektura zdecydowanie dla tych czytelników mniej wrażliwych, inaczej można wylać morze łez.

Autor porusza dużo ważnych i trudnych tematów, które mogą się nam z jednej strony wydawać odległe, ale z drugiej mogą spotkać każdego z nas.

Na początku książka mi się dłużyła i ciężko mi się było wkręcić przez długi wstęp, później już było coraz lepiej.

Sebastian przez swoje lekkomyślne zachowanie i problemy musi odbyć wolontariat w hospicjum, który na zawsze zmieni jego życie, chociaż nic na to nie zapowiadało. Książka naprawdę była piękna, ale czegoś mi brakowało. Relacja między bohaterami rozwinęła się za szybko, ale z drugiej strony nie mieli czasu. Jednak zabrakło mi między nimi chemii i namiętności. Ich relacja jako przyjaciół była przedstawiona świetnie, ale jako pary już nie do końca. Tak poza tym to pokochałam tę dwójkę. Sebastian był przy Matim w jego najtrudniejszych chwilach i wspierał go bez względu na wszystko. Myślę, że chłopak nie mógł trafić na nikogo lepszego.

Tak samo autor bardzo dobrze przedstawił relację między wszystkimi bohaterami, którzy się przyjaźnili. Przeżywali trudne chwile, ale nie brakowało im poczucia humoru i optymizmu, zwłaszcza Aggie.

Autora ma lekki i przyjemny styl, do tego uwielbiam romanse mm, więc przez książkę się płynęło. Nawet nie zorientowałam się jak dotarłam do ostatniej strony.

Muszę teraz nadrobić pozostałe książki autora, ale mam nadzieję, że wyda więcej z gatunku YA.

[RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

MÓJ OSTATNI MIESIĄC

Autor: Marcel Moss

Wydawnictwo: Filia,

Premiera: 01.06.2022

Marcel Moss znany głównie z thrillerów i serii kryminalnej ECHO zaskoczył Czytelników nową odsłoną swojej twórczości i powieścią z gatunku young adult, chociaż wierni fani Autora wiedzą, że bohaterami serii z LICEUM FREUDA byli młodzi ludzie. Dla mnie Marcel Moss jest Autorem, którego książki biorę w ciemno. Zawsze z niecierpliwością czekam na nowe premiery i jestem bardzo ciekawa czym nas zaskoczy. Okładka nowej książki wzbudziła mieszane reakcje wśród odbiorców. Ja bardzo lubię graficzne okładki i myślę, że świetnie pasuje do treści – dwóch chłopaków, główni bohaterowie, czyli Sebastian i Mati.

Sebastian wchodzi w dorosłe życie, wciąż szuka swojej tożsamości, właśnie zdaje maturę, jego życie zmienia się jednak o 180 stopni, kiedy w wypadku traci matkę. Chłopak wpada w złe towarzystwo i zaczyna staczać się na dno, imprezy, alkohol, narkotyki… ociera się nawet o samobójstwo. Załamany ojciec chce wyciągnąć syna na prostą, proponuje mu pracę jako wolontariusz w hospicjum. Sebastian początkowo nie chętny na propozycję ojca, w końcu zgadza się pojechać do Edenu. Ojciec chłopaka wierzy, że opieka nad śmiertelnie chorymi ludźmi pomoże mu docenić własne życie. Czy tak się stanie? Wkrótce Sebastian poznaje chorego na raka Mateusza, między chłopakami zaczyna nawiązywać się bliższa relacja. Okazuje się, że lekarze dają Matiemu ostatni miesiąc życia. Wszyscy walczą o każdy dzień… Czy uda się? Czy Mateusz wyzdrowieje? A Sebastian doceni to co ma?

Jestem pozytywnie zaskoczona książką MÓJ OSTATNI MIESIĄC i tym jak wszystkie najdrobniejsze wątki układają się jak puzzle w jedną wielką i wspólną całość. Autor jak zawsze postawił na trudne i ważne tematy, ale tym razem było też bardzo wzruszająco, nie zabrakło scen chwytających za serce. Dobrze, że dla równowagi były też te pełne humoru. Marcel Moss odważnie postawił też na wątek tęczowy. Niektórzy Czytelnicy byli tym faktem oburzeni nie czytając nawet lektury. Możliwe, że dla osób z odmiennymi poglądami niektóre scenki mogą być… kontrowersyjne, ale moim zdaniem wątek Matiego jest tym kluczowym puzzlem w całości. I gdyby Autor postawił na dziewczynę to ta książka nie byłaby już tak wyjątkowa. MÓJ OSTATNI MIESIĄC to książka dla młodych osób spełniająca nie tylko funkcję rozrywkową , ale będzie też życiową lekcją. Ważnym tematem książki są relacje międzyludzkie, w dużej mierze te w rodzinie, na linii rodzic-dziecko. Cała historia jest smutna, ale jednocześnie też posypana promykami nadziei. Pokazuje, że warto doceniać to co mamy, cieszyć się każdym dniem, dbać o zdrowie, wyjaśniać na bieżąco nieporozumienia w rodzinie i żyć pełnią życia, bo w każdej chwili może przyjść taki moment w którym będzie już za późno, by coś powiedzieć, zmienić i zrobić. Czasem nasze problemy wydają nam się nie do pokonania, a w zderzeniu ze śmiertelną chorobą okazuje się, że były błahostkami. Sebastian jest bardzo młodym chłopakiem, a przeszedł już w swoim życiu bardzo wiele. Jeszcze więcej złych rzeczy spotkało też Mateusza, trudne dzieciństwo, choroba… . Czy dane im będzie zaznać szczęścia? Śmiało sięgajcie po ten tytuł, jestem pewna, że będziecie zadowoleni.

,,Wyobraź sobie, że wzbijasz się w powietrze i unosisz wyżej niż inni. Stać cię na to. Musisz tylko w siebie uwierzyć, tak jak ja w ciebie wierzę".

Słuchajcie, nie ma słów by opisać jak bardzo wzruszająca jest ta książka. Przy tym zionie prawdziwością przemijania, szybszego dorastania i błahych decyzji, które niewłaściwie podjęte potrafią odebrać to, co najważniejsze.

Książka dzieli się na bohaterów, którzy ponad wszystko kochali swoich rodziców i takich, których znienawidzili. W większości są to młode osoby, którym się wydaje, że świat zawsze będzie stał dla nich otworem. To postacie, które noszą na ramionach balast przeszłości i dzieciństwa, które nie zawsze było idealne. Niekiedy pojawiają się tutaj ludzie słabi, którzy zamiast działać, szukają wszędzie winnych, byle tylko nie u siebie. Brutalnie krzywdzą najbliższych tłumacząc się i składając obietnice bez pokrycia. Nie widzą złych ścieżek po których kroczą, dlatego spotyka ich nieszczęście.

Powiedziałabym, że choć mamy tu postać przodującą, to jednak każdy bohater wraz z własną historią będzie tutaj ważny. Nie mniej jednak Sebastian przejdzie ogromną przemianę. Poprzez prace w hospicjum pozna ludzi i wartość ludzkiego zdrowia.

,,Chciałbym zatrzymać czas i sprawić, by ta chwila trwała wiecznie. Myślałem, że z czasem pogodzę się z przeznaczeniem Matiego. Teraz wiem, że nie dam rady. Panicznie się boję, że go zabraknie. Nie wyobrażam sobie, że stracę kogoś, kto stał się dla mnie całym światem".

Nie chcę wam tu spojlerować, bo cokolwiek bym nie chciała napisać, to zbiera mi się na płacz. Przy końcu książki zupełnie wymiękłam i dałam ponieść się prawdziwości uczuć, jakim nie każdy bohater mógł się pochwalić. Spodobał mi się tutaj wątek samoakceptacji. Tak naprawdę póki postacie przed czymś się broniły były nieszczęśliwe. Niestety spotka ich wielka strata i emocje z którymi nie będą potrafili sobie poradzić. Niekiedy różne rzeczy trzymają ich przy życiu, jednak najbardziej będą podkreślone tutaj marzenia. Tylko dzięki nim będą mieli tą jedną chwilę dla siebie więcej...