Szpital Filomeny

Czy lubicie książki, w których akcja toczy się w nawiedzonych miejscach? A co powiecie na nawiedzony szpital? Brzmi ciekawie? Zapraszam was do przeczytania książki Grahama Mastertona "Szpital Filomeny". Znajdziecie tutaj mnóstwo nadprzyrodzonych zjawisk. Spotkacie między innymi duchy i zjawy.

Graham Masterton tym dziełem udowadnia, że jest mistrzem grozy. Powiem szerze, że co jakiś czas byłam przerażona. Mimo tego nie byłam w stanie oderwać się od czytania. Polecam czytać "Szpital Filomeny" w nocy. Gwarantuję wam dodatkowe niesamowite emocje.

Biorąc do ręki tę powieść, nie spodziewałam się, że otrzymam taką ciekawą i wstrząsającą historię.

Wyobraźcie sobie, kupujecie wielki budynek, w którym kiedyś był szpital wojskowy. Macie co do niego ambitne plany. Już widzicie miliony, które na tym budynku zarobicie. Macie już rozpisany plan i zaczynacie działać, a tu nagle...pojawiają się nadprzyrodzone zjawiska. Giną ludzie. Co robicie? Nie przejmujecie się tym, czy raczej uciekacie, gdzie pieprz rośnie. W takiej sytuacji znalazła się nasza bohaterka Lilian Chesterfield. Czy mimo ostrzeżeń i niewyjaśnionych śmierci przerwie pracę? Czy będzie brnęła dalej?

Ja na jej miejscu uciekłabym gdzie pieprz rośnie, albo sprowadziłabym do budynku kilku księży egzorcystów. Tylko czy to by coś dało? Stając do bitwy, trzeba wiedzieć, kto stoi po drugiej stronie. Nie znając tego, można szybko ponieść porażkę. Czy nasza bohaterka ogarnie to, nim będzie za późno? Co tak naprawdę dzieje się w tym byłym szpitalu? Komu zależy na tym, żeby wszystko pozostało, tak jak było?

Jestem zadowolona z tego horroru. Gram Masterton powrócił do swojej znakomitej formy sprzed lat.

Jego książki czytałam, będąc w liceum. Fajnie było powrócić do tego autora.

Biorąc do ręki "Szpital Filomeny" otrzymacie mrożącą krew w żyłach fabułę, wstrząsającą akcję, ciekawe postacie i dobre zakończenie.

Jeżeli lubicie się bać, to ta książka będzie idealna dla was.

Idealna powieść dla wszystkich fanów strasznych historii.

Polecam ten znakomity horror.

Do żadnego horroru nie trzeba mnie zachęcać dwa razy. Szczególnie, gdy wychodzi spod pióra jednego z moich ulubionych autorów. Do twórczości Grahama Mastertona mam ogromny sentyment a wszystko co nowe (nie wznowione) chłonę dwa razy chętniej. Nie mogłam więc oprzeć się lekturze "Szpitala Filomeny", która porwała mnie na kilka jakże wspaniałych godzin!

Przygotujcie się na opowieść pełną wrażeń. Autor, w charakterystycznym dla siebie stylu bajarza, porywa nas w przejmującą, budzącą grozę opowieść, która rewelacyjnie wykorzystuje atuty gatunku. Nie łatwo jest napisać straszną powieść bez filmowych elementów zaskoczenia, ale wprawny pisarz wyciąga wnioski oparte na latach własnych doświadczeń i tak powstaje fabuła mroczna, intensywna i piekielnie klimatyczna, która przyprawia o ciarki a także przyspiesza bicie serca.

Wyobraźcie sobie opuszczony szpital, który ma za sobą lata mrocznej historii. To właśnie na tutejszych korytarzach rozegra się prawdziwa tragedia, gdy do głosu zostaną dopuszczone bezwzględne demony. Szpital Filomeny do dziś okryty jest niesławą i odstrasza każdego kto o nim pomyśli. Lilian Chesterfield wbrew plotkom kupiła ogromną posiadłość położoną w malowniczym parku i postanowiła ją odrestaurować. Nie bała się wszelkich znaków sugerujących, że ktoś (lub coś) co tam mieszka, nie toleruje jej obecności. Do momentu, kiedy zrozumiała, że wpadła w prawdziwe kłopoty.

Brawo za klimat! Brawo za wykonanie! Masterton powraca w swoim dawnym stylu i porywa nas w wir nieprawdopodobnej przygody. Już od pierwszych stron czytelnik ma poczucie nieuchronnej tragedii a im dalej w las, tym więcej drzew przysłania nam widok i gubimy orientację w terenie. Ten chaos jest jednak w pełni zaplanowany, aby czytelnik do samego końca nie domyślił się co dzieje się w mrocznej posiadłości a elementy grozy i zaskoczenia utrzymane na wysokim poziomie potęgują napływ emocji. Stare, tajemnicze posiadłości zawsze budzą respekt i poruszają wyobraźnię, więc w tym przypadku nie mogło być inaczej - zło nakładało się na podejmowane przez główną bohaterkę decyzje i tak napędzała się machina dynamicznej akcji.

Bawiłam się wybornie podczas czytania. Właśnie takiego horroru mi brakowało, z krwi i kości, dusznego, intensywnego, który poruszył wszystkie zakamarki mojej wyobraźni. "Szpital Filomeny" to jazda bez trzymanki, lawina atrakcji i powieść tak dobra, że po prostu nie sposób się od niej oderwać. Polecam czytać wieczorami, dla podbicia klimatu, ale przyznaję, że nawet w biały dzień obecny może być dreszcz przerażenia, gdy każda strona obfita jest w mroczne i trudne do wyjaśnienia atrakcje. Dla mnie - rewelacja!

Czy kiedykolwiek byłeś/-aś w nawiedzonym miejscu lub nawiedzonym domu? Wierzysz w coś takiego? Może masz jakieś ciekawe doświadczenie z takim miejscem?

***

„Pewnych demonów lepiej nie budzić…”

„Szpital Filomeny” to kawał dobrej lektury w klasycznym stylu. Jest to stary, dobry Masterton, który serwuje nam powieść z szybkim tempem akcji, nawiedzonym szpitalem, zjawiskami paranormalnymi, dziwnymi wydarzeniami i mrokiem, który otula nas coraz mocniej z każdą kolejną przeczytaną stroną.

Sama w sobie fabuła jest ciekawa. Jednak to klimat robi tutaj największą robotę i powoduje, że fani horroru z całą pewnością będą usatysfakcjonowani z lektury. Autor bowiem posiada niesamowity dar do kreacji plastycznych opisów oddziałujących na wyobraźnię czytelnika. Potrafi tworzyć klimat od którego ciarki przebiegają po ciele, a włos jeży się na głowie i o to właśnie chodzi w horrorach!

„Myślałem, że to się już skończyło. Ale wczoraj w nocy wrócił i był gorszy i wyraźniejszy niż kiedykolwiek. Zupełnie, jakbym tam znowu był”.

Spodobało mi się, że Masterton do swojej fabuły potrafi wpleść wątki dość nieoczywiste i niespotykane. W tym wypadku chodzi o wierzenia i legendy innej kultury - w tym wypadku z Afganistanu. Pozwoliło mi to dowiedzieć się czegoś zupełnie nowego, ale i niesie za sobą swego rodzaju morał co też nie jest takie oczywiste w horrorach.

„Szpital Filomeny” to świetny horror, który czyta się z zapartym tchem i odczuwa się go całym sobą. Mroczny klimat otula niczym kołderka, a cierpienie i krzyk bohaterów nucą melodię grozę. Jak dla mnie genialna książka i zdecydowanie Wam ją polecam!

SZPITAL PRZERAŻENIA

Niemal rok czekania (okej, jedenaście miesięcy, by być dokładnym) i w końcu mamy „Szpital Filomeny” po polsku. Z tym przekładem tytułu to tak trochę niefortunnie, bo oryginał brzmi „The House at Phantom Park” i naprawdę lepiej to wypada, ale jest jak jest. No a tytuł, tytułem, a tymczasem środek jest naprawdę dobry. Kawał fajnej lektury w klasycznym stylu, nawiedzony dom, a właściwie szpital, dziwne wydarzenia, gęstniejący mrok… No fajnie wypada, z tymi plastycznymi opisami autora w szczególności, ma klimat i naprawdę dobrze się to wszystko czyta.

Lilian Chesterfield żyje z kupowania ruin, które odnawia i sprzedaje za solidne pieniądze. Biznes, jak każdy inny, ale czasem w tych opuszczonych domach kryją się sekrety, z jakimi lepiej nie mieć do czynienia. A ona wkrótce sama się o tym przekonuje, kiedy kupuje stary wojskowy szpital. Bo coś tu się dzieje, coś tu jest nie tak i coś nie życzy sobie jej obecności. A że kobieta nie zamierza się poddawać, sytuacja z każdą chwilą staje się coraz bardziej niebezpieczna i zmienia w coraz gorszy koszmar…

Nawiedzony dom, no z tym mierzy się każdy pisarz horrorów. Z nawiedzonym szpitalem? Temat w sumie ten sam, kategoria ta sama, ale tu już tak trochę mocno się zaczyna to kojarzyć z „Królestwem” Larsa von Triera. Remake tego serialu zrobili Amerykanie, King tam przyłożył rękę i swoje trzy grosze wtrącił, a potem to trochę tego się narobiło. I teraz Masterton dorzuca coś od siebie i naprawdę fajnie to robi. Spotkałem się nawet z opiniami, że to najlepsza jego książka w ostatnich latach. I coś w tym jest, choć dla mnie, fana jego twórczości, ogólnie w ostatnich latach proza Mastertona dobrze się ma, a „Szpital Filomeny” to kolejne tego potwierdzenie.

Siła powieści? Przede wszystkim, wiadomo, klimat. Bo jak Masterton pisze, to jakoś przemawia to do wyobraźni i pewnie niektórych wystraszy. No mnie nie, ale jak zawsze mówię, ja się na horrorach nie boję, bywa. Ale doceniam nastrój, doceniam jak to wszystko jest budowane i jak fajnie pisarz wykorzystuje te wszystkie klasyczne myki. No bo mocno klasyczna jest to książka, taki gatunkowy standard, zgrany motyw właściwie, a jednak Masterton daje radę i dobrze to odtwarza, dorzucając coś od siebie i bawiąc tym, co przecież ewidentnie sam uwielbia.

No i tym razem nie przegina z seksem. Bo wiecie, jak to u niego bywa, cuda, że nawet twórcy „Kamasutry” zawstydzeni, dziwactwa, że branża porno uczyć się może i błędy, że można się pośmiać. A tu wszystko jest dobrze, no nie będę Wam zdradzał czy ten seks jest, czy go nie ma, sami odkryć musicie, ale ogólnie temat nieprzekombinowany, a zabawa dla miłośników horrorów i literatury z dreszczykiem na poziomie.

Więc warto. Kto lubi Mastertona, będzie zadowolony. Fajna, klasyczna gatunkowo (a zarazem dla tej klasyki hołd), dobrze wykonana rzecz, którą czyta się z przyjemnością.