Symetria dusz. Raven. Tom 3

Trzeci tom książek z cyklu "Raven" był dla mnie swoistym wybawieniem od pytań pozostawionych przez poprzednią część. W mojej opinii książka jest świetnie napisana, wciągająca i jedyne czego żałuję, to że nie jest dłuższa.

Polecam wszystkie trzy tomy całym serduszkiem fanom Fantasy połączonego z lekkim teen romansem!

Piper musi zapomnieć o żałobie - granica między światem żywych i umarłych została przekroczona. Musi poprowadzić żniwiarzy na wojnę. W dodatku ród Czarnych Wron pozostał bez dziedzica, a przywódca Czerwonych Jastrzębi spiskuje przeciwko dziewczynie. Jakby mało było tego, chce wydać ją za mąż za swojego syna, którego Zane nie znosi. A Cash lubi nawiedzać Piper. Wbrew pozorom chce jej pomóc. Ale czy jego intencje są prawdziwe?

Starszyzna nie popiera jej związku z Zane'm, ale ci mają to gdzieś. Podejmują ryzykowne, ale skuteczne działania. Dowiadują się też o istnieniu tajemniczej relikwii, dzięki której można przywrócić zasłonę oddzielającą świat żywych od świata umarłych.

Czy uda im się ją znaleźć? Kto wygra wojnę? I co takiego zrobi Zane i Piper, by uratować świat?

***

No i mamy finał serii! Byłam bardzo ciekawa, jak to się wszystko skończy i cóż, czuję się usatysfakcjonowana.

Z pewnością Piper zaszła wewnętrzną przemianę. Szybko wydoroślała, ale to nie zmienia faktu, że wciąż jest trochę naiwna. Za to potrafi się odpłacić, kiedy dostaje po tyłku. Uczy się co raz więcej o swojej mocy i stara się jak najlepiej wywiązywać z nowych obowiązków.

A jeśli chodzi o związek Piper i Zane'a, to....Ta dwójka razem zaczęła mnie irytować. Ich zachowanie zaczęło mnie denerwować. Tacy typowi zakochani nastolatkowie. I dialogi między nimi również zaczęły być trochę takie...infantylne. Przykro to mówić, ale tylko czekałam na jakąś akcję i innych bohaterów.

Jednak jeśli chodzi o całość i sam fakt, że jest to finał serii - to tak jak wspomniałam, jestem zadowolona. Było sporo akcji, opisy fajnie to oddały. Mogłam się poczuć jakbym była wewnątrz tych walk.

Wspomnę jeszcze o okładkach - jak tak dłużej się zastanowię, to chyba nie do końca mi się podobają. Są trochę takie sztuczne... Ale nie zrażajcie się!

Bo cała seria Raven jest naprawdę godna uwagi i mogę Was zapewnić, że ani przez chwilę nie będziecie się przy niej nudzić :)

Recenzja pochodzi z bloga http://[Adres usunięty]

Nadszedł czas, którego tak bardzo nie lubię, chodzi tutaj o zakończenie serii, która w jakiś sposób stała się dla mnie przyjemnym zwieńczeniem spędzonego z nią czasu. Wraz z każdym tomem czuliśmy, że seria Raven miała swoje wzloty i upadki. Wciągała wręcz zapraszająco, innym razem zaskakiwała ogromem uczuć, których zdawało się być zbyt wiele, prowadząc przy tym fabułę do przodu. Jak wypada w ogólnym rozrachunku? Czy apokalipsa naprawdę jest nieuchronna? Nic nie można zrobić, aby ją powstrzymać? Czy Piper uda się uratować świat bez poświęcenia? W obliczu konsekwencji wyboru, którego musi dokonać można mówić o jakimkolwiek szczęściu? Czy ty byłbyś gotowy wybrać między własnym szczęściem, a życiem niewinnych ludzi? Jakiego dokonałbyś wyboru?

"Przyszła pora, by oddzielić ziarno od plew i zrobić porządek ze zdrajcami."

Nic nie będzie takie samo, nie po tragicznych w skutkach wydarzeniach z koronacji Piper. Bariera ograniczająca światy upadła sprowadzając niebezpieczeństwo na całą ludzkość. Zander oddał życie wierząc, że dzięki jego poświęceniu dziewczyna będzie w stanie ocalić świat. Granica między światem żywych i umarłych przestała istnieć, RavenHollow stało się zagrożone z powodu częstych ataków zjaw, które są krwiożercze i niebezpieczne. Potyczka za potyczką, wojna wydaje się nieunikniona, czy Piper będzie w stanie ją powstrzymać, zwłaszcza teraz, kiedy przeżywa żałobę po śmierci narzeczonego? Zane, który jest Kosą Śmierci nie odstępuje Białego Kruka na krok, próbując zapewnić Piper ochronę. Świat stanął na głowie. Zagłada zbliża się wielkimi krokami, czy nasi bohaterowie będą w stanie ją zatrzymać? Ilu jeszcze straci życie? Rada ponownie usiłuje narzucić dziewczynie małżeństwo dla dobra ogółu z kimś, do kogo nic nie czuje, czy ulegnie odgórnej decyzji, czy zawalczy o swoje uczucia? Czy jest jakaś niewielka szansa na to, aby mogła podążyć za głosem swojego serca?

„Powiem ci coś: odpowiedni moment to nie wszystko. Wierz mi. Jeśli będziesz czekać na idealną chwilę, możesz się nigdy nie doczekać”.

„Symetria dusz” sprawiła, że historia otrzymała powiew świeżości, sprawiając, że ci, którzy nie byli zadowoleni po lekturze „Czarnej wrony” powinni zmienić zdanie. Książka ma wyższy poziom od drugiego tomu, sprawia, że na nowo jesteśmy zaciekawieni światem i tajemnicami RavenHollow. Weil postawiła na akcję, nie ma tutaj miejsca na nudę, czy zbytnie rozciągnięcie niepotrzebnych kwestii. Wojna zbliża się wielkimi krokami, Żnwiarze muszą zdecydować, po które stronie stanąć w ostatecznej rozgrywce, czy nadal pozostaną wrogo nastawieni do Piper? Co się w niej zmieniło? Natężenie obsesyjnego myślenia na temat Zane’a nieco zelżało, w porównaniu do „Czarnej Wrony”, takie okrojenie wyszło opowieści na dobre, sprawiając, że wątek paranormalny wysuwa się na prowadzenie, tak jak powinno.Główna bohaterka wydaje się być bardziej dojrzalsza niż w poprzednich tomach, jakby pogodziła się ze swoim brzemieniem i chciała mu sprostać. Przede wszystkim zaczęła działać, próbuje walczyć tak jak potrafi, nie czeka, aż ktoś wykona za nią całą robotę. Stała się silniejsza, mimo, tego, czasem decyzje, które podejmuje stają się niezbyt przemyślane. Piper mierzy się z wieloma problemami i egzystencjalnymi rozterkami, pojawiają się nowi i starzy wrogowie. Mamy zupełnie nowe wątki, powraca klimat grozy i mroku, który tak bardzo mi się podobał w „Białym Kruku”.

Uważam, że „Symetria dusz” jest bardzo dobrym zakończeniem serii o Białym Kruku, pełną akcji, która sprawia, że czytelnik chce, jak najszybciej dowiedzieć się, jaki będzie finał historii nieco zagubionej nastolatki, która dojrzała stając się prawdziwą przywódczynią gotową walczyć o to, co kocha i w co wierzy.

Jako że bardzo spodobały mi się pierwszy i drugi tom tej serii, jasnym było dla mnie, że sięgnę i po trzecią, a zarazem ostatnią część. Nie miałam jakiś wielkich oczekiwań, po prostu byłam bardzo ciekawa, jak zakończy się ta historia. Jakie są moje odczucia? Zapraszam do recenzji!

Myślę, że w tej recenzji nie będę się zbytnio rozpisywać, ponieważ ogół fabuły zakładam, że większość zna, więc skupię się na moich odczuciach. Generalnie akcja tej części kręci się wokół tego, iż w Raven Hollow dzieje się coraz gorzej, a granica pomiędzy światami się zaciera. Do świata przenika coraz więcej zmór i zjaw, a los wszystkich leży w rękach Białego Kruka, innymi słowy, w rękach Piper.

Piper stoi przed dużym dylematem, z jednej strony Rada narzuca jej osobę mężczyzny, którego ma poślubić, a z drugiej serce dziewczyny rwie się do Zane'a. Co wybierze? To co powinna, czy to co chce zrobić? Przyznam, że w tej części Piper sprawia wrażenie osoby mądrzejszej, trzeźwo myśli o tym, co należy zrobić i działa, po prostu działa. Nie siedzi z założonymi rękami i nie czeka aż inni odwalą za nią brudną robotę, ale sama próbuje walczyć. Podoba mi się ta przemiana, zrobiła się z niej silna dziewczyna, która twardo stąpa po ziemi. Czasem jej się zdarza podjąć nie do końca przemyślaną decyzję, ale stara się jak tylko umie. Zane z kolei.. zmiękł. Ale tylko w stosunku do Piper. Nadal bywa dupkiem, ale jakim uroczym dupkiem! Miłość odmienia, a po nim zdecydowanie widać, jak bardzo kocha Piper. Zresztą z wzajemnością.

Jedyny mój zarzut dotyczy tego, jak autorka potraktowała kwestie żałoby Hunterów i Piper... Mam wrażenie, że ta śmierć przeszła bez większego echa... Okej, na początku pojawiło się kilka wzmianek, było parę łez, ale potem jakby wszyscy o tym zapomnieli... A ON przecież odrywał sporą rolę w poprzednich tomach! A tak, mam wrażenie, że Weil potraktowała ten wątek nieco po macoszemu, byleby pasował jej do fabuły. [...]

Ciąg dalszy na blogu - [Adres usunięty]