Światło w środku nocy

Nastrojowa, nostalgiczna, życiowa historia, która trzyma przy sobie do ostatniej strony, czyli nowa powieść od Jojo Moyes.

W gronie autorów po których książki sięgam w ciemno i wiem, że mnie nie zawiodą Moyes jest na bardzo wysokiej pozycji. Moim faworytem jest "Razem będzie lepiej", ale tak naprawdę każda z książek tej autorki am w sobie to coś, iskierkę która zapala w czytelniku wewnętrzne emocje i trudno oderwać się od lektury. Nawet po odłożeniu "Światło w środku nocy", czyli najnowszego działa Moyes wciąż wracałam myślami do fabuły, zastanawiałam się co będzie dalej, jak potoczą się losu bohaterów i analizowałam możliwe opcje angażując się na całego w tą historię.

Kobieca, waleczna, silna fabuła początkowo przypomina zwykłą powieść obyczajową, ale im dłużej przebywamy w gronie bohaterek tym więcej dostrzegamy ukrytych znaczeń. Warto więc czytać między wierszami jeśli lubicie doszukiwać się podwójnego dna i jeśli tylko pozwolą Wam na to główne wątki wyciągnięte na pierwszy plan. Autorka pisze o wartości rodziny, przyjaźni, miłości (oczywiście, piękny wątek romantyczny subtelnie zarysowuje się w tle) o waleczności w czasach, gdy najbardziej potrzeba było odwagi. Nie przerysowuje wydarzeń, nie nadaje im pompatyczności a w prosty sposób buduje kolejne wydarzenia na podstawie których poznajemy życie kobiet w 1937 roku, gdzie toczy się akcja.

W kameralnym gronie małego miasteczka położonego u podnóża Appalachów rozpoczyna swoje życie Alice, młoda Angielka, która zdecydowała się wyjść za Amerykanina już po kilku tygodniach znajomości. Niestety nie tak wyobrażała sobie życie u boku ukochanego, nie tak chciała by wyglądał jej świat. Tutaj każdy wie wszystko o wszystkim a obok ustalonych praw są jeszcze te wewnętrzne, niepisane, których również trzeba przestrzegać. Tylko, że to nie czas by załamywać ręce i rozpaczać nad swoim losem. Alice dołącza do konnej biblioteki wraz z dwójką innych kobiet i wbrew zdaniu społeczności rozpoczyna nową pracę.

Nie do pomyślenia, by to kobieta zajęła się pracą. W dodatku dosiadała konia i jechała przez świat. Autorka w subtelnym manifeście kobiecości pokazuje siłę głównych bohaterek bardzo trafnie oddając ich różnorodne charaktery. Spycha mężczyzn na drugi plan, pokazuje ich ówczesną krótkowzroczność i do tego podpina liczne poboczne, równie wartościowe wątki. Dzięki temu otrzymujemy spójną całość, wielowymiarową powieść, której zaułki odkrywa się z rosnącą ciekawością. W gronie trudnych i bolesnych tematów pojawiła się także szansa na lepsze jutro, nadzieja i miłość, czyli wszystko to na czym zbudowany jest świat niezależnie od czasów w jakich żyjemy. Łatwo więc można mówić o licznych zaletach tej książki, ale jeszcze lepiej zdecydować się na lekturę samemu.

Powieści Jojo Moyes nigdy nie są takie same. Pisane są od serca, co widać jak na dłoni, ale gdy jedne wciągają na całego inne są troszkę słabsze jak "Kolor pawich piór" (choć wciąż dobre!). W pełni świadomie mogę jednak napisać, że "Światło w środku nocy" to jedna z najlepszych powieści jakie wyszły spod pióra tej autorki, piękna, urzekająca, wspaniale wykreowana historia, która wzrusza i chwyta za serce. Jestem nią zachwycona a mnogość mądrze i wiarygodnie poprowadzonych wątków sprawia, że ta książka jest idealną propozycją dla każdego, ponieważ nie tylko w piękny sposób mówi o człowieczeństwie, ale i zmusza do myślenia. Wśród wszystkich nowości - lektura obowiązkowa!

"Światło w środku nocy" to emocjonująca historia o odważnych kobietach, które zamiast podporządkować się konwenansom i mężczyznom, idą za głosem własnego serca.

Książka liczy trochę ponad 500 stron, przez które płynęłam niesiona nurtem uczuć i emocji. Były one zobrazowane tak, że odczuwałam je całą sobą. Smutek, radość, niedowierzanie, bezsilność wobec tamtejszych realiów.

Jest to niezwykle dojrzała powieść, której akcja poprowadzona jest kreatywnie, a bohaterowie nie są szablonowi. Pokazuje, że Jojo Moyes jest w świetnej formie, a jej pomysły na kolejne historie wcale nie blakną po każdym kolejnym wydanym tomie, wręcz przeciwnie. Czyta się ją z przejęciem, a odkładając książkę po skończonej lekturze, miałam wrażenie, jakbym wróciła z dalekiej wyprawy. Idealna na kolejny filmowy scenariusz.

Po słabszych "Kolorach pawich piór" autorka powraca w wielkim stylu. Chociaż może "powrót" to zbyt duże słowo, po prostu najnowsza książka pokazuje, że Jojo Moyes umie wywoływać emocje i zręcznie przenosi je na papier.

"Światło w środku nocy" różni się trochę od wcześniejszych powieści. Tym razem jest to historia umiejscowiona w 1937 roku. Autorka lubi wplatać wątki historyczne, jednak do tej pory mieszały się one ze współczesnymi. A tutaj otrzymujemy powieść historyczną. Jak dla mnie idealnie.

Alice, by wyrwać się z domu wychodzi za mąż za Amerykanina, jednak okazuje się, że trafia w jeszcze gorsze miejsce. Gdy w prowincjonalnym miasteczku utworzono konną bibliotekę, zgłasza się na ochotnika. Praca zmienia całe jej życie, ale też prowadzi do dramatycznych wyborów.

Powieść utrzymana jest w dusznym, małomiasteczkowym klimacie. Trochę jak "Służące" lub "Błoto". Wciągająca, chociaż napisana w taki swobodny, nienachalny sposób. Niezwykle emocjonalna, uczuciowa ale nie ckliwa, za to bardzo prawdziwa. Historia o mądrości, solidarności i sile jaka drzemie w kobietach. Wartościowa i poruszająca trudny temat, który mimo czasu nie stracił na ważności. Mocny manifest kobiecości.

Ja jestem zachwycona tą odsłoną tworczości Jojo Moyes. Myślę, że nie znajdzie się osoba, której nie spodoba się ta powieść. Idealna na prezent, dla siebie, dla mamy, dla babci. Bardzo ją Wam polecam.

Jestem wielką fanką Jojo Moyes, czekam z niecierpliwością na każdą jej książkę. Powieści Moyes są wyjątkowe – bawią, wzruszają do łez, budzą emocje. Od „Światła w środku nocy” po prostu nie mogłam się oderwać, przeczytałam jednym tchem. Historia młodej Angielki, która angażuje się w pracę konnej biblioteki gdzieś w samym sercu Ameryki, uczy podążania za marzeniami. W świecie, w którym niepodzielnie rządzą mężczyźni, może okazać się to trudne. Czy Alice odnajdzie swoją drogę? Nie powiem wam :) Zapraszam do lektury!

Istnieją kobiety silne - Alice młoda Angielka szuka szczęśliwego życia, gdy wydaje się że je właśnie znalazła u boku męża - przystojnego bogacza postanawia z niego zrezygnować. Nawet życie w dostatku może być udręką... Alice próbuje odnaleźć się w małej społeczności gdzie wszyscy się znają i o wszystkich wiedzą. Nadzwyczaj cenią religię i mają swoje zasady. Poznaje Margery - kobietę o złej sławie, która znana jest ze swojego ciętego języka. Drogi obu kobiet się spotykają." Konna Biblioteka" , która stworzyły daje im szczęście, azyl i przyjaźnie na wieki. Początek książki był trudny. Surowy. Dla wytrwałych. Nie mogłam jednak jej nie przeczytać. Jojo Moyes nigdy nie zawodzi. Tak było i tym razem.

"My, kobiety, stajemy przed rozlicznymi niespodziewanymi wyzwaniami, gdy postanawiamy przekroczyć to, co uważa się za obowiązujące nas zwyczajowe granice."

Niezwykle wartościowa, pouczająca, wzruszająca. Taka jest najnowsza powieść Jojo Moyes. Autorka znana szerszemu gronu głównie dzięki "Zanim się pojawiłeś" wraca z kolejną powieścią i kolejny raz nie boi się poruszyć naprawdę ciężkich tematów. Tym razem jest to rola kobiety w społeczeństwie lat 30 XX wieku.

Margery, Alice, Izzy, Beth, Sophia, Kathleen - wszystkie je połączyła działalność Biblioteki Konnej WBA (*agencja Works Progress Administration) w Baileyville. Żadna z nich nie jest cukierkową postacią, której jedynym zadaniem jest zajmowanie się domem, mężem i nienaganny wygląd. Każda z nich musi się zmierzyć z krzywdzącymi opiniami społeczeństwa, które niejednokrotnie wytyka im błędy, niestosowne zachowanie. Wszystko, co nie pasuje do kanonu zachowań kobiety, żyjącej na początku XX wieku jest brutalnie wskazywane i głośno potępiane, głównie przez mężczyzn (niestety). Na kartach powieści poznajemy kobiety, które nie chcą żyć, jak im nakazują mężczyźni; które chcą mieć swoje zdanie i móc wypowiadać je głośno; które nie godzą się na dyskryminację (czy to rasową, czy płciową, czy pochodzeniową); które na równi z mężczyznami potrafią zatroszczyć się o swój byt, przetrwanie w niełatwych warunkach; które nade wszystko nie pozwolą sobie zamknąć ust, bo według mężczyzny "kobiecie to nie przystoi".

"Światło w środku nocy" to nie tylko manifest kobiecości. To przede wszystkim opowieść o sile kobiecej przyjaźni. Przyjaźni dojrzałej, prawdziwej, czasem trudnej. Takiej, która przetrwa wszystko, nawet największe przeciwności. To również powieść o sile miłości ponad wszelkimi podziałami i konwenansami.

Nie zdradzę więcej szczegółów. Natomiast gorąco zachęcam, żeby sięgnąć po najnowszą powieść Jojo Moyes. Naprawdę warto!! Być może po tej lekturze inaczej spojrzymy na czasy, w których żyjemy. I docenimy wszystkie kobiety, które podobnie jak bohaterki, walczyły o to, abyśmy mogły być teraz tu, gdzie jesteśmy.

„Światło w środku nocy” to wyjątkowa opowieść o walce kobiet, aby mogły decydować o sobie. To opowieść o przyjaźni, o przeciwstawianiu się podziałom, odnajdywaniu w nowym środowisku, a także o miłości (opartej na szacunku oraz wzajemnym zrozumieniu).

Niesamowicie urzekła mnie historia konnych bibliotekarek. Idea przemierzania wielu kilometrów w trudnych warunkach (związanych z ukształtowaniem terenu, czy też pogodą), aby podzielić się wiedzą z osobami mieszkającymi w odosobnieniu to niesamowity przykład, jak ważna kiedyś była rola bibliotekarza.

Książkę czyta się wyjątkowo szybko. Kolejne strony mijają, a my z jednej strony chcemy poznać zakończenie, a z drugiej za nic w świecie nie chcemy rozstawać się z bohaterkami!!

Hej :) Jak już zapewne zauważyliście, ostatnie dni prawie całkowicie wyłączyły mnie z życia 😢. Ale spokojnie, nie poddaje się 😂 Chodź mam lekki nadbagaż zaległości, myśle że w krótkim czasie zaprezentuje wam wszystkie nadchodzę premiery. Jedną z książek którą właśnie niedawno skoczyłam, jest - Światło w środku nocy, autorstwa Jojo Moyes.

Tym razem autorka przenosi nas w lata trzydzieste XX-wieku, historia ukazująca wole walki i siłę kobiet jak najbardziej trafiła w mój czuły punkt. Głównymi bohaterkami są Alice oraz Margery, chodź każda z nich wywodzi się z innego środowiska to niewątpliwie te dwie kobiety połączy wspólny cel - walka o wolność słowa i prawa kobiet !! Wspólne plany tych wspaniałych bohaterek, które postanowiły przeciwstawić się tak poniżającemu traktowaniu, powstały w tak nietypowym miejscu jak - konna biblioteka :) Nie uważacie, iż nawet ten jeden fakt przemawia na korzyść dla tej książki
Walka nie będzie prosta, a dodatkowa sytuacja rodzinna Alice przysporzy jej jeszcze więcej bólu i cierpienia, chodź nie wątpliwie będzie również jej dodatkową motywacją.

Zauważyłam ostatnio iż, książki Jojo wzbudzają bardzo skrajne emocje. Jest wśród nas wiele fanek autorki, które odnajdują w każdej z książek pozytywne cechy, oraz wiele osób którym niestety zupełnie nie odpowiada, styl bądź sposób przedstawienia historii. W zupełności to rozumiem każdy z nas ma swój, indywidualny gust. Lecz oczywiście najważniejszy się rozgłos, a o taki Jojo Moyes nie musi się martwić :) Wyżej przedstawiona historia, w mojej ocenie jest naprawdę intrygująca. Chodź nie uważam się za feministkę, moim zdaniem nawet w dzisiejszych czasach spotykamy się z poniżaniem lub lekceważeniem nas z powodu płci. Ta książka uświadamia, ile inne kobiety poświeciły dla nas, polecam !!

Książka wspaniała, jak każda tej autorki. Lekka, łatwo się czyta. Serdecznie polecam

Nareszcie! W księgarniach nowa powieść Jojo Moyes, której lektura już za mną.

Większość zapewne poznała tę autorkę przy okazji ekranizacji jej książki Zanim się pojawiłeś.

Tym razem wraz z Alice, młodą mężatką wyruszamy z Anglii do odległych Stanów Zjednoczonych lat 30 ubiegłego wieku. Rzeczywistość rozczarowuje, a lekarstwem okazuje się podjęcie pracy w konnej bibliotece.

Książka o książkach- czy może być coś wspanialszego?

Lekkie pióro pani Moyes prowadzi nas przez 540 stron powieści.

A jeśli jeszcze dodam, że po przeczytaniu pierwszych 30 stron, uśmiechnęłam się minimum 30 razy,to po prostu musicie ją przeczytać.

Dopiero styczeń, a ja chyba już znalazłam najlepszą książkę roku. Trudno będzie ją przebić.

Zapraszam na bloga O Czym Szumią Kartki

Bohaterkami naszej powieści są silne i mądre kobiety, które mimo przeciwności losu nie poddają się i walczą o swoje prawa. Czytając powieść historia w niej zawarta wydaje się bardzo realistyczna, emocje i uczucia towarzyszą czytelnikowi na każdej stronie. Podczas czytania jesteśmy świadkami przemiany naszej bohaterki, która na początku była nieśmiała i wycofana w silną i niezależną kobietę. Oprócz Alice bohaterką powieści jest również Margery, którą polubiłam za jej szczerość, kobieta wie dokładnie czego chce i dobitnie wyraża swoje zdanie, jednak gdy zaczyna jej coś zagrażać jak każdy człowiek odczuwa strach.

Autorka przedstawia nam niebanalną historię, która ma w sobie wiele wartości, i nie jeden czytelnik będzie poruszony opowieścią o silnych kobietach. Plusem w powieści jest to, że wątek romantyczny nie jest na pierwszym miejscu tak jak w innych powieściach obyczajowych. Ważnym tematem w książce jest przyjaźń, jedność oraz samo działanie biblioteki, która pomaga nie tylko dzieciom ale także dorosłym. Dokładne i piękne opisy przyrody i miejsc sprawiły, że razem z dziewczynami ruszałam w drogę aby rozdać książki.

Książka oczarowała mnie swoją realnością, klimatem oraz bardzo wciągającą historią, bardzo polubiłam bohaterki od pierwszej strony.

Autorka pisze lekko i barwnie. Bardzo ciekawy pomysł na fabułę powieści, od której nie sposób się oderwać, mimo swoich rozmiarów książkę czyta się szybko. Jest to powieść o potędze przyjaźni oraz o walce o swoje pragnienia i prawa kobiet, które w dawnych czasach miały ograniczone możliwości wyrażania swojego zdania.

Alce od zawsze była buntowniczką, więc kiedy poznaje przystojnego Amerykanina, szybko ulega jego wdziękowi, a jej rodzina chętnie wysyła córkę za ocean. Marzenia o życiu w mieście i obracaniu się w kręgu śmietanki towarzyskiej, okazuję się tylko fantazją. Codzienne życie przytłacza Alce. Teść jest tyranem i fanatykiem religijnym, a mąż? Cóż… dawno nikt mnie tak nie zaszokował!

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Jojo Moyes okazało się bardzo udane. Nadal jestem w szoku po lekturze tej książki.

Autorka wykreował postaci z krwi i kości, które popełniają błędy, często mówią rzeczy, których później żałują, dokonują złych wyborów. I o to w tym chodzi, te kobiety ŻYJĄ! Są takie jak MY! Popełniają błędy, ale dlatego, że pragną czegoś więcej, gonią za szczęściem, przeciwstawiają się społeczeństwu i łakną niezależności.

Alice szuka ucieczki od despotycznego teścia i męża, którego trudno określić. Jest nijaki, bez charyzmy i jakiejkolwiek siły przebicia i choć nie jest najgorszy, bo ma w sobie to coś, to rozczarowywał mnie nieustannie. Alce oddech od codzienności znajduje w konnej bibliotece, a konkretnie mówiąc, jest to obwoźna biblioteka dla najuboższych. Grupa kobiet rozwozi książki po terenach otaczających Baileyvie, co nie należy do najłatwiejszych zajęć. Bibliotekarki niejednokrotnie muszą zmierzyć się z naładowaną strzelbą i zła pogodą.

Odważne? Z całą pewnością! Pełne pasji? Jak najbardziej! Wrażliwe? Choć bardzo starają się to ukryć, to drzemie w nich prawdziwy tajfun emocji. Narrator skupia się przede wszystkim na Alice, ale Margery, która wydaję się twarda jak skała i spaja całą bibliotekę, też odgrywa znaczącą rolę w tej powieści.

Akcja rozwija się powoli i to jest jedyny minus. Jednak największym pluszem, jest styl autorki i jej umiejętność szafowania emocjami, to wyszło jej genialnie. Kształtuję opowieść stopniowo, jednak dzięki temu lepiej poznałam bohaterki i ich rozterki. Szczególnie to się tyczy Margery, która jest cudownie niezależną i skompilowaną kobietą. Wątek miłosny też jest i rozwija się bardzo naturalnie, nie dominuję, a dodaję jedynie rumieńców.

„Światło w środku nocy” jest lekturą, która chwyta za serce! Aż trudno uwierzyć, z czym kobiety musiały się mierzyć niespełna 100 lat temu, a dawniej było jeszcze gorzej. Realia przedstawione w tej powieści potrafią przytłoczyć, ale też dodają sił. W surowym i biednym Kentucky znalazła się grupa kobiet, która dzięki swojej odwadze i sile ducha, zawalczyła o swoją niezależność i prawa! Muszę przyznać, że same zakończenie ogromnie mnie rozbawiło, bo było ono takim pstryczkiem w nos dla jednego z bohaterów i długo śmiałam się tak samo jak pozostałe bohaterkami tej książki.

Piękna powieść o sile kobiet. Walce o swoje prawa! Ta historia dodaję sił! I długo pozostanie w pamięci. Polecam 8/10

Alice, wychowana w angielskiej rodzinie, która wysoko ceniła utrzymanie statusu quo oraz pozorów, stawia swoje dotychczasowe życie na głowie, uciekając w małżeństwo z przystojnym Amerykaninem. Po przeprowadzce do sennego miasteczka ulokowanego na południu Stanów, słynących ze swojego konserwatyzmu, mierzy się nie tylko z wyobcowaniem, ale również pogłębiającym się rozczarowaniem. Jej nowej życie dalekie jest od sielanki, a miesiąc miodowy skończył się zanim się zaczął. Samotna i znudzona do granic młoda kobieta, uginająca się pod jarzmem cudzych oczekiwań oraz surowym spojrzeniem teścia mającego hopla na punkcie sprawowania kontroli, zaczyna się buntować. Punktem zwrotnym staje się zgłoszenie na ochotnika do pracy w nowo powstałej konnej bibliotece. Praca, która początkowo miała być jedynie kolejnym sposobem na ucieczkę, przynosi Alice nie tylko chwilę wytchnienia od niezdrowej atmosfery panującej w jej nowym domu, ale też poczucie celu oraz zupełnie nieoczekiwanie... nowe przyjaźnie na całe życie. Alice zmienia się pod wpływem nowych znajomych, odkrywając upragnioną wolność oraz to, czym jest prawdziwa miłość.

"Dotarło to do mnie, kiedy tu siedziałem. Może właśnie to powinniśmy zrozumieć, Alice. Że pewne rzeczy są darem, nawet jeśli nie można ich zatrzymać. - Zamilkł i dokończył dopiero po chwili. - Może sama świadomość, że coś tak pięknego istnieje, jest wszystkim, na co tak naprawdę możemy liczyć".

"Światło w środku nocy" to nie tylko powieść traktująca o książkach oraz ich zbawiennym wpływie, jaki wywierają na przeróżnych ludzi. To przede wszystkim opowieść o odkrywaniu siebie oraz swojego miejsca w świecie nieprzyjaznym kobietom oraz o wyłamywaniu się z odgórnie narzuconych konwenansów. To historia o pięknym oddaniu oraz jeszcze piękniejszej przyjaźni, a także poddająca w wątpliwość katolicką obłudę oraz wszechobecną hipokryzje. Moyes nie unika trudnych tematów, a przy tym czyni to z wdziękiem niepozbawionym poczucia humoru.

"Światło w środku nocy" to w moim odczuciu najlepsza powieść w dorobku pisarki, a przy tym najbardziej wielowątkowa, wielowarstwowa. Chodźcie i tak jak ja się w niej zakochajcie.

Nowa powieść Jojo Moyes przenosi nas do Kentucky pierwszej połowy XX wieku, do niewielkiej górniczej miejscowości ukrytej wśród gór.

Młoda Angielka poślubia przystojnego Amerykanina i wyjeżdża z nim na drugi koniec świata. Historia niemalże jak z bajki, jednak bez szczęśliwego zakończenia, bo mąż nie traktuje jej jak żony, a teść cały czas ingeruje w ich życie. By wyrwać się z czterech ścian, w których się męczy, Alice dołącza do tworzonej przez kobiety obwoźnej biblioteki. Przemierzając konno trudne tereny, nawet zimą dostarczają ludziom rozrywki i pomocy.

To wokół biblioteki zaczyna się toczyć jej życie, jego sens. Tu nawiązuje prawdziwe przyjaźnie, poznaje okolicznych mieszkańców i ich problemy.

Nie wszystkim jednak podoba się biblioteka. Niektórzy, kierowani zawiścią i obłudą, zrobią wszystko by ją zamknąć.

Autorka ukazuje lokalną społeczność, z całym wachlarzem nękających ją problemów od przemocy wobec kobiet, rasizmu, nieludzkich warunków pracy górników, po brak podstawowej edukacji.

Pokazuje również żywioły natury. Jej piękno, gdy kroczymy trudnymi górskimi szlakami wraz z bibliotekarkami. I jej surowość, gdy niszczona przez ludzką chciwość, obraca się przeciw człowiekowi i sama niszczy wszystko co stanie jej na drodze.

To wzruszająca opowieść, wzbudzająca wiele emocji. Od rozbawienia, przez dumę, aż do złości. O kobietach walczących o siebie, swoje szczęście i godność, przekraczających zwyczajowo przyjęte w ówczesnym czasie granice tego co kobietom wypada i wolno.

Tytułowe światło w środku nocy możemy potraktować dosłownie, jako miliony świetlików rozświetlających magicznie okoliczne góry. I metaforycznie, jako walkę kobiet w patriarchalnym świecie, czy rolę książek i edukacji w tym oddalonym zakątku. Możemy też odnieść do trudnego życia osobistego naszych bohaterek. Czy i dla nich rozbłyśnie światło w środku nocy?

Cudowna, mądra powieść.

Alice wyszła za przystojnego Amerykanina i przeprowadziła się do Baileyville w Stanach Zjednoczonych. Okazało się, że ślub był jedną wielką pomyłką. Mąż jest w stosunku do niej oziębły, w żaden sposób nie okazuje jej uczuć, a do tego bohaterka musi mieszkać z apodyktycznym teściem, który uważa, że kobieta nie ma prawa głosu, a jedyną książką, którą uznaje, jest Biblia. Ukojenie przynosi jej praca w konnej bibliotece. Jej zadaniem jest dostarczanie ludziom magazynów, powieści i komiksów. Kontrowersję wzbudza zakazana książka, która ma edukować ludzi w kwestii seksualnej. Duża część mieszkańców uważa, że mąci ona w głowach lokalnym kobietom…

Najbardziej do gustu przypadł mi klimat tej powieści. Lata 30. XX wieku, kiedy na świecie panował wielki kryzys gospodarczy, głównym źródłem zarobku była kopalnia, a kobiety w dalszym ciągu postrzegane były jako istoty, które powinny być podporządkowane swym mężom, a ich miejsce było w domu, przy dzieciach. Kiedy grupa niezależnych kobiet wskoczyła na konie i śmiało docierała z książkami do najdalej oddalonych chat, w miasteczku wybuchł istny chaos. Dla właściciela kopalni, który jest teściem Alice, nie było po myśli, to, że ludzie uczyli się czytać i zaczynali rozumieć różnego rodzaju pisma.

Margery – pomysłodawczyni konnej biblioteki najbardziej przypadła mi do gustu. To kobieta, która nie chce się podporządkowywać i niczego się nie boi. Wie, czego chce, jest uparta i nikt nie jest w stanie przeszkodzić jej w realizacji zamierzonych celów. Dzięki niej pozostałe dziewczyny stają się pewniejsze siebie i zaczynają walczyć o godne życie.

„Światełko w środku nocy” czasami wzrusza, a czasami szokuje. Przykuwa uwagę swą realnością i mimo objętości liczącej prawie pięćset pięćdziesiąt stron, czyta się je w zawrotnym tempie. Jojo Moyes, w ciekawy sposób ukazała życie kobiet w tamtych czasach. To zupełnie coś innego, niż to, co do tej pory wyszło spod jej pióra. Książka jest pełna emocji. Mimo że na co dzień raczej nie sięgam po pozycje z wątkiem historycznym i wolę, gdy akcja toczy się w obecnych czasach, to ta pozycja podbiła moje serce i trafiła na półkę z ulubionymi powieściami. Czasami warto sięgnąć po coś, co na pozór wydaje się nie w naszym klimacie.

„Światełko w środku nocy” to książka o sile przyjaźni, o walecznych kobietach z pasją, o heroicznej walce o godne życie, o powoli rodzącej się miłości. To także pozycja przepełniona bólem, niesprawiedliwością, dyskryminacją. Potrafi wywołać uśmiech, a zaraz potem sprawić, że łzy ciekną czytelnikowi po policzkach. Gorąco polecam! Jestem pewna, że się nie zawiedziecie.

Alice nie czuje się dobrze wśród bliskich osób, którym wadzi i ciągle ich zawodzi, więc kiedy poznaje przystojnego Amerykanina, który jest nią urzeczony nie waha się ani chwili i wyjeżdża do Baileyville. Tam jednak wcale nie jest lepiej, gdyż w domu rządzi teść, którego zdanie jest najważniejsze. Dziewczyna jest na językach całego miasteczka, tylko dlatego, że przybyła z ponurej Anglii. Jednak w jej życiu wszystko się zmienia, kiedy zostaje otwarta konna biblioteka. Na jej czele staje Margery, która nie boi się mówić i robić tego co myśli, co przez niektórych nie jest dobrze widziane. Kobieta jednak zna swoją wartość i nie ma zamiaru siedzieć cicho, kiedy może zrobić coś dobrego. Alice dzięki Margery poznaje dzikie górskie szlaki i zaczyna również patrzeć na wiele innych spraw z zupełnie innej strony. W tym świecie pełnym rządzących mężczyzn Alice zamierza iść z podniesioną głową i własnym zdaniem, a dzięki znajomości z Fredem zrozumie, że wcześniej tak naprawdę nie kochała.

"Światło w środku nocy" to piękna, wciągająca, momentami wzruszająca historia o sile kobiet, walce o siebie i swoje szczęście. O przyjaźni, miłości, rodzinie. O tym, że mimo trudnej sytuacji należy się podnieść i udowodnić wszystkim wokół, że bohaterka nie da się tak łatwo złamać. Książka, która pokazuje jak kilka różnych kobiet o odmiennych zdaniach, poglądach jest w stanie się porozumieć i stworzyć silną więź, której każda z nich potrzebowała. Jak mimo kłód rzucanych pod nogi należy wstać i walczyć dalej, gdyż bohaterki walczą w słusznej sprawie. Bardzo podobały mi się kreacje głównych bohaterów. Szczególnie Alice wywarła na mnie pozytywne wrażenie, gdyż widać jak wielką przemianę przechodzi w książce. Jak z nieśmiałej, cichej dziewczyny, zmienia się w pewną siebie, odważną kobietą, potrafiącą brać to na czym jej zależy. Margery również należy się uznanie, gdyż mało kto potrafiłby tak się postawić i walczyć nie tylko w swoim imieniu, ale również wielu innych, którzy po prostu się boją. Książkę czytało się bardzo dobrze. Mimo, że początkowo troszkę przerażała mnie jej objętość wogóle jej nie odczułam, gdyż tak się wciągnęłam w tą historię, że nim się obejrzałam już byłam przy końcu. Rewelacyjna lektura, z ciekawymi postaciami i barwną, zapewniającą wiele wrażeń historią, która wiele uświadamia i uczy. Bardzo polecam.

Pierwsza książka tej autorki na mojej półce, w mojej głowie i łapkach! Zdecydowanie bałam się czy książka mi się spodoba. I możliwe, że gdyby nie wasze pozytywne recenzje poprzednich książek to nie sięgnęłabym po nią. Gdy nadarzyła się okazja, aby ją przeczytać, długo się nie zastanawiałam. I tak oto mogę szczerze powiedzieć, że to nie jedyna książka tej autorki, którą mam zamiar przeczytać.

Nasza główna bohaterka Alice, wyszła nieodpowiedni za mąż. I można powiedzieć, że ma wszystko. Jej mąż jest przystojny, ma dom i mogłabym tak wymieniać w nieskończoność. Jednak to jej wcale nie uszczęśliwia. Pewnego dnia jest szansa aby dostała pracę w bibliotece. Jak mogłoby być inaczej bohaterka kłóci się przez to z swoją mężem oraz ojcem. I postanawia tam iść. Poznaje tam kolejną bardzo ważną kobietę Margery, która pokazuj jej inny świat. Jest bardzo odważna i nie wstydzi się powiedzieć czegoś głośno. Uwierzcie mi Margery zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Uważam,że Jojo Moyes świetnie ją wykreowała. Pokazała nam na kontraście dwie różne bohaterki i gdy czytałam książkę zadałam sobie pytanie: Którą z nich jestem? Jak działam w swoim życiu? Czy jestem taka odważna jak Margery? Czy bardziej nie chce się rzucać w oczy i zostać z tyłu? Jeśli macie odwagę odpowiedzcie na te pytania nawet po cichu gdy czytacie tą recenzję. Nie oczekuję, że będziecie chcieli pisać to w komentarzach na dole.

Jojo Moyes pisząc książkę odwołała się do lat trzydziestych ubiegłego wieku, a jeśli już ktoś jest ze mną tutaj dłużej to doskonale wie, że ja takich książek raczej nie czytam. Bardzo często tego typu książki zwyczajnie mnie nudzą. Tutaj było inaczej! Charakter pisma jaki ukazał się w tej książce był lekki, spokojny i dlatego książka wydaje się taka duża, ponieważ autorka nie śpieszy się z fabułą. Stara się aby każdy wątek był opowiedziany od początku do końca. Oczywiście grubość może was przerazić, ponieważ mnie też przeraziła. Ale nie ma się co zrażać. Uważam, że czasami warto spróbować ją przeczytać.

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

Jojo Moyes potrafi być autorką nieprzewidywalna i tym razem nie ukrywam, że przeniosła mnie w świat pełen tajemnic, ale co za nim się ukrywa to magia, która wciąga w wir zwrotów akcji mogących zmienić w życiu bohaterów bardzo wiele w najnowszej powieści przedstawionej przez nią w najnowszej książce pt. ''Światło w środku nocy''.

Tym razem poznajemy główną bohaterkę imieniem Alice, jej rodzinę, znajomych oraz mieszkańców Baileyville, z którymi toczy osobisty bój o to, aby mogła czuć się dobrze w ich towarzystwie i zagrzać swoje miejsce przez nią dotąd przez nią nieznanym.

''Światło w środku nocy'' to powieść o tym, że nic, co ludzkie nie jest mi obce, a prawdziwa miłość się odnajdzie nawet w momencie, kiedy nawet tego od losu nie oczekujemy.

Urzekły mnie w tej powieści pełne otwartości i odwagi dialogi, które zrobiły na mnie pozytywne wrażenie.

Alice udowodniła nam, że można się z nią zaprzyjaźnić, a przy okazji dostrzec w jej samotności ogromną wrażliwość, którą posiada.

Kluczową tutaj postacią dla mnie była Margery, ale czy ona potrafi przekonać do siebie pomimo tego, że posiada, mocny i twardy charakter należy ją dobrze ją poznać i jej mocne z czasem zdania, które bywały mocne i wypowiadane przez nią stylowo.

W tej powieści każdy z Czytelników znajdzie coś dla siebie.

Polecam przeczytać tę powieść.

Jojo Moyes poznałam za sprawą chyba jej największego bestsellera pt. „Zanim się pojawiłeś”. Autorka zdecydowanie skradła moje serce tą powieścią. Wywołała u mnie ogromne wzruszenie i sprawiła, że z moich oczu popłynęło kilka łez, co zdarza się naprawdę rzadko. Dlatego też, gdy pojawiła się okazja zrecenzowania jej najnowszej powieści pt. „Światło w środku nocy” nie wahałam się zbyt długo. To była bardzo dobra decyzja, gdyż Moyes po raz kolejny mnie totalnie oczarowała.

Alice czuje się jak wybrakowana wersja samej siebie. Szybki ślub z przystojnym Amerykaninem okazuje się pomyłką. W domu rządzi teść, który książki inne niż Biblia uznaje za stratę czasu. Na dodatek plotkuje o niej całe Baileyville, tylko dlatego że przybyła z dalekiej i równie nudnej Anglii.

Otwarcie konnej biblioteki prowadzonej przez kobiety burzy spokój miasteczka. Na jej czele staje Margery, która brzydzi się hipokryzją i, o zgrozo, ma własne zdanie na każdy temat.

Alice rusza na dzikie górskie szlaki z lekturami wzbudzającymi kontrowersje. Oliwy do ognia dolewa fakt, iż wśród kobiet zaczyna krążyć zakazana książeczka, która – jak twierdzą niektórzy – mąci im w głowach i budzi grzeszne myśli…

Choć od Margery różni ją prawie wszystko, Alice odważy się iść za głosem wolności w świecie pełnym zakazów. A dzięki przyjaźni z Fredem zrozumie, że nigdy wcześniej naprawdę nie kochała.

Dawno już nie czytałam tak klimatycznej, pełnej emocji obyczajówki, która aż tak mnie pochłonęła jak „Światło w środku nocy”. Zawsze byłam wielbicielką wartkiej akcji, zawiłej fabuły itp. Wolno rozwijające się obyczajówki uważałam za historie bez wyrazu, często nieco zbyt mdłe. W tym jednak przypadku Moyes pokazała, że w tym spokoju, prostocie tkwi piękno, którym każdy czytelnik może być zachwycony. Ja byłam.

Tak jak już wyżej wspomniałam, książka jest bardzo klimatyczna. Akcja historii rozgrywa się początkiem XX wieku w górskim miasteczku. Co ciekawe, autorka, pisząc tą powieść inspirowała się prawdziwymi wydarzeniami. W latach 1935 – 1943 w USA naprawdę rozwinęła się tzw. „konna biblioteka”, dzięki której mnóstwo ubogich rodzin mieszkających na wsiach, mogło nauczyć się czytać, poszerzać swoje horyzonty.

Jojo Moyes wykreowała całą gamę różnorodnych bohaterów. Jestem przekonana że zagoszczą nie tylko w moim umyśle i sercu, ale u każdego, kto sięgnie po tą niesamowitą powieść. Wbrew pozorom, to nie Alice odgrywa w tej książce pierwszorzędną rolę, ale Margery. Obie bohaterki (tak samo jak i pozostałe kobiety pracujące w bibliotece) wywarły na mnie ogromne wrażenie. Wychodzą one z pewnej strefy komfortu, by walczyć o swoje prawa, marzenia, a przede wszystkim o swoje szczęście. Stanowią również odzwierciedlenie prawdziwej przyjaźni.

Dla mnie, „Światło w środku nocy” ma pewien „feministyczny wydźwięk”. Owszem, znajdziemy to wiele innych motywów jak: przyjaźń, wielopokoleniowe waśnie, nieludzkie traktowanie pracowników kopalni, czy życie na wsi. Nie mniej jednak powieść ta, to przede wszystkim historia o walce kobiet o swoje prawa. Prawo w kwestii pracy, poszerzania swojej wiedzy czy sprawiedliwego i równego traktowania ze strony mężczyzn.

Choć książka liczy sobie ponad pięćset stron, to jednak pochłonęłam ją w bardzo krótkim czasie. Sama jestem zaskoczona tym, jak bardzo dałam się oczarować tej historii. Podczas lektury ostatniego rozdziału ogromnie żałowałam, że to już koniec.

Z tego co wiem, to „Światło w środku nocy” to zupełnie nowa odsłona autorki. Uważam ją za bardzo udaną i niezwykle cieszy mnie to, że rok 2020 mogłam rozpocząć z tak fantastyczną książką. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko ją Wam gorąco polecić. Zapewniam, że się nią nie rozczarujecie!

Moja ocena: 9/10