Stranger Things. Attack of The Mind Flyer

Zaczynamy od rozdania każdemu graczowi płytki postaci, którą kładzie przed sobą. Następnie sortujemy karty przygód, w zależności od tego ile osób gra będzie to i inaczej wyglądało (dokładnie rozpisane w instrukcji, którą znajdziecie na stronie Rebel). Kolejnym krokiem jest wzięcie odpowiedniej liczby kart łupieżcy umysłów i gofrów (również w zależności od ilości graczy) i potajemnie sprawdzamy, co za karty otrzymaliśmy, a każdy, kto dostał kartę łupieżcy umysłów, zostaje opętany. Pozostałe karty przygód tasujemy i rozdajemy po 3. Następnie układamy talię wspólną.

W swojej turze gracz odkrywa wierzchnią kartę z talii wspólnej i kładzie na stole w taki sposób, aby wszyscy ją widzieli. W zależności, jaka jest, następują dalsze etapy gry.

Rozgrywka może się skończyć na dwa sposoby, gdy tylko 1 albo 2 graczy wciąż są w grze lub po rozpatrzeniu trzeciej karty spotkania. Jeśli minimum 1 wolny gracz wciąż jest w grze, drużyna wolnych graczy, jeśli nie wygrywają opętani.

Zasady gry nie należą do łatwych czy banalnych. Potrzeba chwili, aby je zrozumieć, a także mieć instrukcje „pod ręką” podczas grania (przynajmniej na początku). Jednak moim zdaniem to nadaje grze ciekawości. Gra jest niebanalna, nie nudzi się szybko.

Wizualnie gra jest ciekawa. Mamy do dyspozycji różnorodne karty z przyciągającymi wzrok grafikami. Ich jakość uważam za bardzo wysoką, podczas gry nic złego się nie dzieje.

Stranger Things: Attack of the Mind Flayer to ciekawa propozycja dla młodzieży i dorosłych. Polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

POWSTRZYMAĆ ŁUPIEŻCĘ UMYSŁÓW

Na Netflixie pojawił się właśnie najnowszy sezon „Stranger Things”. A na sklepowe półki trafiła oparta na serialu gra karciana „Stranger Things: Attack of the Mind Flayer”, która pozwoli graczom wcielić się w jedną z dwóch stron konfliktu. A przy okazji poczuć się, jak bohaterowie serialu.

O co w tym wszystkim chodzi? Jeśli pytacie o serial, to fabuła zabiera nas do lat 80. XX wieku, gdzie w małym miasteczku grupa bohaterów, głównie nastoletnich, musi stawić czoła złu, jakie nawiedziło ich okolice. I powstrzymać byty z innego świata przed przedostaniem się do naszego.

I w podobnej sytuacji znajdujemy się w grze. Stwór zwany łupieżcą umysłów opanowuje kolejnych ludzi, którzy mają mu posłużyć do przeprowadzenia inwazji na Ziemię. Trzeba go powstrzymać, ale czy to możliwe, skoro wśród graczy znajduj się osoby już opętane?

„Stranger Things: Attack of the Mind Flayer” to prosta, ale wciągająca karcianka, która całkiem dobrze oddaje ducha serialu. Gracze (od czterech do dziesięciu osób – i to dla mnie jest właściwie jedyny minus gry, bo czasem przydałoby się dopasowanie jej do mniejszej liczby ludzi biorących udział w zabawie) dzielą się na dwie drużyny. Jedna jest wolna od wpływu łupieżcy umysłów, druga opętana przez niego. Ci pierwsi mają powstrzymać wroga, opierając się jego atakom, ci drudzy chcą doprowadzić do własnego zwycięstwa poprzez opętanie albo pozbawienie przeciwników przytomności. Problem w tym, że każdy gracz wie jedynie po której stronie sam się znajduje…

Gracze wcielić mogą się w jednego z dziesięciu najważniejszych bohaterów „Stranger Things”: Mike’a, Nastkę, Willa, Dustina, Lucasa, Max, Steve’a, Nancy, Billa albo Jonathana. I od teraz, mając do dyspozycji karty przygód i spotkań (te pierwsze mogą opętać, anulować kartę, zadać cios, przynieść pomoc albo po prostu zapewnić punkty, drugie reprezentują różne miejsca znane z serialu i co należy w nich robić), muszą doprowadzić do wygranej. Ale kto wygra to odwieczne starcie dobra i zła? Przekonać się można już mniej więcej po dwudziestu minutach, bo tyle zajmuje rozgrywka.

Ale jest to rozgrywka wciągająca. „Stranger Things: Attack of the Mind Flayer” nie jest grą o nie wiadomo jak rozbudowanym i skomplikowanym silniku, to prosta zabawa dla paczki przyjaciół czy rodziny, niemniej w tym tkwi jej siła. Przyznam, że zawsze najlepiej bawię się, sięgając po karcianki, które nie wymagają zbyt długiego przyswajania zasad, a zatem i powrotu do sprawdzania ich w trakcie samej gry, a po prostu pozwalają się cieszyć sesją. I ta produkcja dokładnie to oferuje. Wciąga, bawi, potrafi wywołać napięcie, nie nudzi, a i całkiem dobrze oddaje ducha serialu. Ładnie wykonana, ma i swój urok, i odpowiedni oldschoolowy nastrój, czyli dokładnie to, co mieć powinna.

Ja jako fan serialu i karcianek jestem usatysfakcjonowany. To naprawdę dobra propozycja, może trochę szkoda, że dla większej grupy graczy, ale to właściwie drobiazg. A już na pewno na tle wszystkich pozytywów, jakie oferuje. Niby to tylko siedemdziesiąt kart i dziesięć żetonów, a ile w tym frajdy. Wcale nie tylko dla fanów „Stranger Things”.