Siedem śmierci Evelyn Hardcastle

Uwielbiam wszelkiego rodzaju kryminały i thrillery, a to zauroczenie w parze z liczbą przeczytanych książek sprawia, że wymagania wciąż rosną. Cały czas szukam czegoś nowego, świeżego, godnego przeczytania i zapamiętania. Można by jednak pomyśleć, że wszystko już było. Tylko czy na pewno?

„Siedem śmierci Evelyn Hardcastle” to tytuł, obok którego nie mogłam przejść obojętnie. Intrygująca fabuła, w bardzo niecodziennym wydaniu, sprawiła, że powieść zrobiła na mnie spore wrażenie. Mocny początek okazał się zaproszeniem do udziału w mrocznej i nietypowej grze, a każdy kolejny rozdział utwierdzał mnie w przekonaniu, że całość jest tajemnicza, nieprzewidywalna i szalenie kusząca.

Wyobraźcie sobie, że musicie odnaleźć zabójcę, posiadając do dyspozycji osiem różnych wcieleń. Mogłoby się wydawać, że jesteście na wygranej pozycji, bowiem w ten sposób otrzymujecie niebywałą możliwość spojrzenia na sprawę z różnych perspektyw. Oczywiście. A gdyby tak okazało się, że każda z tych osób posiada własne sekrety, które więcej komplikują niż odkrywają? A jeśli wraz z kolejnymi wcieleniami przypisywano by Wam także wady i zalety danej osoby?

Dokładnie tak najłatwiej opisać to, co dzieje się na kartach powieści. Kolejne wcielenia to nie tylko możliwości, ale również przeszkody. Zagadki, sekrety, mrok i zło. Osadzając głównego bohatera w różnych ciałach, Turton proponuje czytelnikowi udział w trudnym, ale bardzo pociągającym wyzwaniu. Stajemy się nie tylko obserwatorami, ale wraz z bohaterem staramy się na własną rękę poskładać wszystko powoli w całość. A wcale nie jest łatwo.

Nie wydaje mi się, żeby stworzenie takiej fabuły było sprawa prostą. Autor postarał się, by całość wypadła możliwie logicznie i autentycznie. Nie zaplątał się i ciężko do czegokolwiek się przyczepić, choć podczas lektury w naszej głowie może powstać pewien chaos. I ja taki lekki bałagan czułam, jednak ani przez chwilę nie miałam o to żalu do Turtona. Nie przeszkadzało mi, w jaki sposób ze mną igrał, jak powoli dawkował mi wszystkie informacje, nie byłam zła z powodu kolejnych sekretów i z wielką cierpliwością mozolnie składałam fragmenty tej układanki.

„Siedem śmierci Evelyn Hardcastle” to spora łamigłówka i czytelnicze wyzwanie. Ta powieść nie należy do tych, w których wszystko zostaje podane czytelnikowi na tacy. Przy niej trzeba trochę pomyśleć, skupić się, poświęcić czas i uwagę. I nie można także pozostać obojętnym. Bowiem zarówno pomysł autora, jak i cała otoczka- klimat, bohaterzy, akcja- wywołują w nas konkretne, różnej maści, emocje.

Co jednak dla mnie najważniejsze, ta książka bardzo dobrze wpisuje się w mroczny klimat, łącząc w sobie elementy charakterystyczne dla kryminału i thrillera. Pełna napięcia atmosfera, intrygujące śledztwo, charyzmatyczni bohaterzy, skomplikowana zagadka i dziwne morderstwo to w mojej ocenie składniki idealnego przepisu na sukces. Jeśli i Wy cenicie sobie mroczne, przemyślane i dopracowane powieści, nie macie wyjścia- po prostu musicie sięgnąć po ten tytuł!

DZIEŃ ŚWIST... EVELYN HARDCASTLE

„Siedem śmierci Evelyn Hardcastle” nie jest książką oryginalną, bo motyw, na który została oparta wykorzystano wcześniej nie raz. Najbardziej kojarzy się z „Dniem świstaka”, ale przecież zarówno jeden z epizodów „Z archiwum X”, jak i seria gier / anime / mang „Gdy zapłaczą cykady” oparta jest na tej samej idei powtarzalności konkretnego dnia / okresu czasu, z czego próbują wyrwać się bohaterowie, zmieniając ciąg wydarzeń. Co nie zmienia faktu, że powieść Stuarta Turtona to kawał niezłego kryminału, który jednocześnie daje nieco powiewu świeżości w tym skostniałym, jakże nieatrakcyjnym przez swą wtórność gatunku.

Evelyn Hardcastle umiera. Codziennie o jedenastej wieczorem, w tym samym miejscu, w tych samych okolicznościach, na tym samym balu. Aiden Bishop, skazany na przeżywanie wciąż tego samego dnia, codziennie budząc się w ciele innego z gości, musi odkryć kto za tym stoi i ją ocalić. Czy uda mu się osiągnąć ten cel w osiem dni?

Na wstępie wspomniałem o serii „Gdy zapłaczą cykady”, której lektura, tak się złożyło, zbiegła się w czasie z poznaniem tej powieści. Gdybym nie znał japońskiego dzieła, pewnie „Siedem śmierci” zrobiłoby na mnie o wiele większe wrażanie, jednak stało się inaczej. Tu i tam bowiem te same wydarzenia obserwujemy z perspektywy różnych postaci, wciąż przeżywających ten sam dzień. Każda perspektywa wnosi coś nowego, każda nieco się różni, tak jak różnią się odrobinę kolejne wersje tego samego dnia. A z tego wszystkiego trzeba wyłuskać to, co ważne, poskładać i wygrać wyścig z czasem o życie. Na tym poziomie obie opowieści są niemal identyczne, oczywiście różnią się wykonaniem, szczegółami i podejściem do tematu, ale podobieństwa są wyraźne na pierwszy rzut oka – wyraźniejsze nawet niż skojarzenia z „Dniem świstaka”.

To pierwszy z minusów, choć trudno go za takiego uznać, bo w końcu motyw ten, zapożyczony z buddyzmu, nie jest w popkulturze nadużywany. Po prostu jego wyrazistość sprawia, że zawsze będzie porównywany do poprzedników. Drugim z minusów jest styl, rzemieślniczo dobry acz nieskomplikowany. Całość czyta się szybko, to fakt, ale przydałoby się więcej artyzmu. Więcej przejść i zróżnicowania między kolejnymi perspektywami a także literackiego wysmakowania. Cała reszta jednak jest jak najbardziej udana, a same „Siedem śmierci” warte polecenia każdemu miłośnikowi lektur z dreszczykiem.

Bo sam pomysł jest ciekawy i całkiem dobrze wykorzystany. Bohater, z jego brakami w pamięci, przeskokami do różnych perspektyw i zagubieniem prezentuje się nieźle. Udana jest sama zagadka, nie odkrywcza, ale ukazanie jej w opisany już przeze mnie sposób daje nieco świeżości i pozawala wprowadzić zaskoczenia tam, gdzie, z tego co już się dowiedzieliśmy, nie powinno ich być. Wszystko to jest też przyzwoicie opisane – może niewyróżniające się na tle współczesnych powieści, ale też i nie rozczarowuje.

W skrócie to całkiem udany współczesny thriller z przełamującą go fantastyczną nutą. Lektura w sam raz na kilka brzydkich popołudni albo deszczowy weekend z książką w ręku. I chociaż piosenka ta akurat do kryminału nie pasuje, trudno czasem oprzeć się ochocie zanucenia „I Got You Babe” przy kolejnych przebudzaniach głównego bohatera.

Który TY odkryje prawdę?

Sądzisz, że znasz swoją osobę doskonale, że wiesz, jak się w określonych okolicznościach zachowasz, wiesz co powiesz, wiesz, jakie decyzje podejmiesz. Codziennie parzysz w lustrze na swoją twarz i nawet jeśli nie do końca jesteś zadowolony ze swojego wyglądu, to czujesz się bezpiecznie, bowiem jedyne zmiany, jakie cię dotyczą, to te związane z upływem czasu. Jak byś się jednak czuł, gdybyś pewnego dnia obudził się nie pamiętając kim jesteś? Nie znając swojego wyglądu, charakteru ani nie będąc właściwie pewnym, co w danym miejscu robisz?

Wyobrażenie, jak musi wyglądać koszmar takiego człowieka, przekonamy się sięgając po największą zagadkę kryminalną XXI wieku, czyli książkę „Siedem śmierci Evelyn Hardcastle”, autorstwa Stuarta Turtona. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros książka, to skomplikowana łamigłówka, której złożoność może przyprawić o ból głowy nawet Sherlocka Holmesa, ale… od której rozwiązania nie można się oderwać. Od pierwszej strony powieści zostajemy wplątani w intrygę, która wydaje się nie mieć końca, a koszmar jest tym bardziej realny, że fizycznie odczuwamy skutki bieżących wydarzeń. Czy uda nam się rozwiązać zagadkę? Tak naprawdę mamy niewiele czasu, który nie dość, ze biegnie nieubłaganie, to jeszcze z każdą porażką musimy zaczynać nasza pracę od nowa. Dlatego też to lektura dla wytrwałych poszukiwaczy przygód i lub prawdy, którzy nie zrażą się kolejnymi niepowodzeniami, a tych będzie sporo, zanim w ogóle zorientujemy się o co w tym wszystkim chodzi i przestaniemy czuć się niczym bezwolne pionki na szachownicy życia.

Przenosimy się do mrocznej posiadłości zatopionej w lesie, do Blackheath House, gdzie lord i lady Hardcastle wydają bal maskowy z okazji powrotu ich córki Evelyn z Paryża. Tak naprawdę jednak, dziewiętnaście lat spędzonych przez Evelyn poza domem, zupełnie odarło ją z poczucia przynależności, ale i pozwoliło odetchnąć. Dziewiętnaście lat zesłania było tak naprawdę karą – tyle czasu bowiem minęło od śmierci syna państwa Hardcastle, którym Evelyn miała w feralnym dniu jego zamordowania się opiekować…

Zanim jednak trafimy do tego domu, pełnego postaci rodem z gabinetu osobliwości, błądzić będziemy po otaczającym rezydencję lesie, z kompasem w rękach i oddechem mordercy na plecach. Na dodatek będziemy mieć świadomość, że z uwagi na naszą lękliwość, chwilę zawahania, życie straciła kobieta, niejaka Anna. Kiedy wreszcie dotrzemy do domu, nie znając swojej tożsamości, ani nie pamiętając nic z poprzedzających ucieczkę przez las wydarzeń okaże się, że jesteśmy lekarzem, Sebastianem Bell, jednym z gości zaproszonych na owo przyjęcie. Żaden z posiadanych przedmiotów nie wyda nam się jednak znajomy, nie uda nam się również odtworzyć ostatnich chwil świadomości. Nikt tak naprawdę nie uwierzy też w morderstwo kobiety w lesie, choć najwyraźniej coś tam się wydarzyło – świadczyć może chociażby nasza pocięta nożem ręka.

Czy w odkryciu, kim tak naprawdę jest Sebastian Bell pomoże nam Evelyn? Już sama jej mroczna historia, o przyjęciu które w istocie jest dla niej karą, jest ponura, nie mówiąc już o tajemnicy, którą córka państwa domu zdradza na temat Bella – ponoć rozprowadza ON narkotyki. Nie zmienia o faktu, że ktoś jednak dzień wcześniej wysłał mu wiadomość, prosząc o spotkanie na zewnątrz. Czy była to Anna i dlaczego nikt z zaproszonych gości jej nie zna? Co więcej, dlaczego Sebastan Bell następnego dnia budzi się… jako inna osoba? Kim tak naprawdę jest i co go sprowadza do tego upiornego domu? O co tak naprawdę w tym wszystkim chodzi? Odpowiedź na te pytania jest nawet bardziej skomplikowana niż nam się wydaje szczególnie, że każdy trop wydaje się być błędny, zaś zamordowaną ponoć jest … sama Evelyn.

Książka „Siedem śmierci Evelyn Hardcastle” jest niczym zapętlona gra komputerowa, która uzależnia. To bez wątpienia nowa jakość kryminału, choć wyzwaniem jest przebrnięcie przez kilka pierwszych dni / rozdziałów, kiedy jeszcze trudno nam zorientować się o co chodzi. To powieść, gdzie prawda jest tylko złudzeniem, to rozrywka intelektualna najwyższych lotów.

Justyna Gul

Qultura słowa

Powieść kryminalna zazwyczaj skupia się na zbrodni, okolicznościach jej popełnienia, oraz ukazuje mechanizmy, które kierują śledczego do odkrycia sprawcy. Rasowe kryminały na stałe wpisały się w świadomość czytelników za sprawą Sherlocka Holmesa, Poirota, czy też ojca Browna. W tym temacie zdaje się, że już nic nas nie zaskoczy. Jedyna przyjemność z takiej lektury, to próba odgadnięcia sprawcy jakiejś zbrodni tuż przed wyjawieniem tego przez autora. Na szczęście są powieści – które mimo że wpisują się w utarte schematy – potrafią zaskoczyć i to nawet bardzo. Przykładem takiej powieści może być nowość na naszym rynku wydawniczym o tytule „Siedem śmierci Evelyn Hardcastle”.

O książce możemy dowiedzieć się że:

O jedenastej wieczorem Evelyn Hardcastle zostanie zamordowana. Masz osiem dni i osiem wcieleń. Pozwolimy ci odejść pod warunkiem, że odkryjesz, kto jest zabójcą. Zrozumiano? W takim razie zaczynamy…

Evelyn Hardcastle będzie umierać każdego dnia, aż do momentu, gdy ktoś, kim jest jej zabójca. Wśród gości zaproszonych do Blackheath jest kilku ludzi, którzy próbują to zrobić. Nie mają równych szans ani równych możliwości. Stale przeżywają ten sam dzień, usiłując rozwiązać zagadkę, lecz każdy wieczór nieubłaganie przeszywa dźwięk wystrzału z rewolweru…

Jeśli Aiden Bishop nie zwycięży w wyścigu o odkrycie tożsamości mordercy, nigdy nie opuści posiadłości. Ma osiem szans: każdego ranka przez osiem dni obudzi się w ciele innego gościa... Jeśli nie uda mu się znaleźć zabójcy, cały cykl zacznie się od początku. I znów będzie musiał odkrywać, kim są jego przeciwnicy i który z nich pod eleganckim ubraniem skrywa śmiertelnie ostry nóż…

Zachęcam do lektury.

Interesująca powieść. Możemy się zastanawiać, kto zabił, ale i także nad tym, skąd Aiden znalazł się w tym dworku i kto „podarował” mu aż osiem wcieleń. Na początku nie pamięta niczego, jednak po jakimś czasie jego pamięć posiada wszelkie informacje potrzebne do rozwiązania tej sprawy. Która się komplikuje kiedy giną kolejne osoby. Szkoda, że nie wyjaśniono, co to za miejsce. Czyściec? A może wysoko rozwinięta przyszłość, w której tak właśnie karze się przestępców? Kto wie… Jedno jest pewne. Z chęcią poczytałbym więcej o tym miejscu, a ściślej – o tym co to za miejsce. Na pewno warto – zachęcam wszystkich do zaznajomienia się z książką.

Zaskakująca? Jeszcze jak. Do tego z dawką humoru, ocierająca się o absurd, pełna tajemnic i morderstw.

Dla Aidena Bishopa pobyt w posiadłości Blackheat to swoisty dzień świra. Każdego rana przez 8 dni budzi się w ciele innego z zaproszonych gości, przejmując ich charaktery i cechy, ale i ograniczenia. Jego zadaniem jest odkryć kto stoi za śmiercią córki właścicieli podupadającej posiadłości, Evelyn Hatdcastle. I aby się uwolnić musi to zrobić pierwszy, ma bowiem w tym wyścigu konkurentów.

Historia niezwykła i zupełnie zakręcona, na której początku jesteśmy jednym wielkim zdaniem zapytania. Kim jest tajemnicza Anna i dlaczego pomaga Aidenowi w dochodzeniu? Czemu utknął w tym miejscu? Ile cykli minęło, podczas których nie udało się znaleźć zabójcy? Na kogo może liczyć, a kto skrywa swe prawdziwe oblicze? Czy konkurencja gra uczciwie, czy znacznymi kartami?

Tymczasem w posiadłości zaczynają umierać kolejne osoby i wraca sprawa zamordowanego przed 19 laty chłopca. Czy właśnie w przeszłości trzeba szukać rozwiązania zagadki?

Przedziwna opowieść, pełna zdarzeń, które wzajemnie się uzupełniają i zazębiają. Zdarzeń, które początkowo pozornie oderwane i bez związku, z każdym kolejnym dniem i wcieleniem dają coraz jaśniejsze światło na sprawę.

Zakończenie rewelacyjne, zaskakujące i dające wiele odpowiedzi, których wypatrywałam z zapartym tchem.

Polecam miłośnikom klasycznych kryminałów w stylu Agathy Christie, ale zapewniam, że znajdziecie tu coś więcej.

Jestem totalnie oczarowana wydaniem, treścią i twórczym majstersztykiem książki ,,Siedem śmierci Evelyn Hardcastle" . Thriller najwyższych lotów. Trzymający w napięciu od pierwszych stron i robiących ogromne zamieszanie w głowie czytelnika.

Wielowątkowość, duża liczba bohaterów, przeskoki w czasie wymagają od nas sporego zaangażowania oraz skupienia. Bardzo łatwo zgubić nawet najdrobniejszy szczegół, który może naprowadzić nas na rozwiązanie zagadki.

Nie wyobrażam sobie, aby zostać uwięziona w pętli czasu, walczyć z uciekającymi minutami i ciągle ocierać się o śmierć i najgorsze, każdego, tego samego ranka budzić się w innym wcieleniu. Taki los spotkał głównego bohatera. Wielokrotnie gubił się ON w swoich myślach i uczuciach. Jednak miał jeden stały punkt odniesienia, kobietę, którą pragnął uratować z tego całego czasowego zamieszania.

Klimat książki jest świetny, bardzo łatwo można wczuć się w poprzednią epokę. Wyobrazić sobie salę balową, te piękne suknie, eleganckich mężczyzn...

,,Siedem śmierci Evelyn Hardcastle" to książka wciągająca, a wręcz uzależniająca. Intrygująca, mieszająca w głowie. Autor nie pozwala odpocząć ani na chwilę, zmusza do pełnego skupienia przez liczne zwroty akcji oraz czasowe przeskoki. Ani przez chwilę nie myślałam aby książkę odłożyć, wręcz przeciwnie chciałam tylko więcej.

Jestem zachwycona najprościej ujmując. Oprawa książki jest niesamowita. Twarda okładka, złota czcionka dodaje elegancji i podkreśla jej wyjątkowość.

Z czystym sumieniem, polecam!

Stuart Turton napisał niezwykle oryginalną, klimatyczną, inteligentną i diabelnie skomplikowaną powieść, którą naprawdę pokochałam! Na jednym troszeczkę podszywa się pod klasyczną zbrodnię w stylu Agathy Christie z klasą złotego wieku, ale kryje się tam dużo więcej. W rzeczywistości wiele z obecnych w tym gatunku tytułów jest takich, różnorodnych jak postaci na imprezie w wiejskiej rezydencji. Nie jest przesadą stwierdzenie, że jest o wiele więcej, w tym obecność skoku w czasie, a absolutnie nic nie jest takie, jak się wydaje. Przed zamordowaniem Evelyn Hardcastle, 19 lat temu doszło do kolejnej śmierci, w której mroczna historia spędza sen z powiek mieszkańców i gości rezydencji Blackheath. Aiden Bishop jest gościem na przyjęciu, na którym Evelyn zostaje zamordowana, uwięziony w koszmarnym Dniu Świstaka, skazany do ponownego przeżycia tego dnia, dopóki nie rozwiąże zbrodni i nie znajdzie mordercy. Każdego dnia przyjmuje na przyjęciu ciało innej postaci, ze wszystkimi wynikającymi stąd komplikacjami, takimi jak różne kręgi przyjaciół i wrogów.

.

Turton przedstawia nam niezwykle szczegółową, pomysłową i ambitną historię z piękną i liryczną prozą. Chociaż uważam, że jest świetna, nie jest to książka dla wszystkich. Autorowi należy pogratulować pisania opowiadania, które, choć okazjonalnie irytuje, pozwala czytelnikowi ćwiczyć swoje małe szare komórki! Jest to książka dla tych, którzy lubią być wyjętymi ze strefy komfortu, lubią intrygujące zagadki i mają upodobanie do ciekawskich i dziwnych sytuacji. Ta książka jest błyskotliwa i pokręcona, do tego niezmiernie fascynująca.