She Drives Me Crazy

Scottie gra w licealnej drużynie koszykówki. Jakiś czas temu rozstała się z dziewczyną i nie może odnaleźć się w tej sytuacji. Jest to tym bardziej trudne, ponieważ przegrywa mecz z drużyną swojej byłej. Pech chce, że tego samego dnia powoduje stłuczkę, a za kierownicą drugiego auta siedzi czirliderka, Irene. Dziewczyny się nie znoszą, ale muszą tolerować swoje istnienie, podwożąc się od teraz do szkoły. Scottie ma pewien plan, który zakłada udział Irene – chce odegrać się na swojej byłej i zmotywować inne koszykarki podczas meczów. Czy jej pomysł spodoba się czirliderce?

She Drives Me Crazy Kelly Quindlen to powieść młodzieżowa, w której główną bohaterką jest nastoletnia Scottie. Jest ona też narratorką książki – dzięki temu w tekście pojawiają się emocje, a oprócz tego widać, że jest pisany z perspektywy młodej dziewczyny.

Scottie – główna bohaterka – jest osobą, którą trudno mi było czasem lubić, ale rozumiałam jej zachowanie. Dziewczyna jest zraniona – zerwała z nią pierwsza miłość, na dodatek jej eks przeniosła się do innej szkoły, w której kobieca koszykówka ma większe znaczenie. Scottie nie może przestać o niej myśleć, a jednoczenie nie dociera do niej, że ten związek wcale nie był idealny, co wszyscy próbują jej uświadomić. Dziewczyna ma wielkie wparcie ze strony rodziny i przyjaciółki, co było urocze i do pozazdroszczenia. Nie ukrywa swojej orientacji, czuje się w pełni sobą. A jednak popełnia błędy – udaje, ukrywa swoje uczucia, czasem za bardzo naciska na Irene.

Główny wątek książki to oczywiście wątek miłosny. Scottie i Irene zaczynają udawać parę, czerpiąc z tego korzyści – koszykarka próbuje odegrać się na byłej dziewczynie, a czirliderka w końcu przyznaje się do swojej orientacji. Niechęć obu aż wylewa się z kart książki, dlatego trudno uwierzyć w ich związek. Scottie ma żal do Irene za coś z przeszłości, ta natomiast czuje się niezrozumiana przez koszykarkę. Mimo wszystko gdy poznają się lepiej, zaczynają się lubić.

Książka czerpie z popularnych motywów. Mamy tu udawany związek i zmianę z nienawiści na miłość. Nic odkrywczego. Powiewem świeżości może być fakt, że chodzi o dwie dziewczyny – z pozoru różne, a jednak mają ze sobą wiele wspólnego. Powieść nie jest jednak tylko o tym, jak licealni wrogowie zakochują się w sobie. Ciekawie pokazano motyw dwóch rodzin – Scottie ma wsparcie rodziców i sióstr, a Irene musi cały czas udowadniać matce, że bycie czirliderką to coś poważnego i ważnego dla niej. Interesujący jest też wątek sportowy. Damska koszykówka nie ma fanów w liceum dziewczyn, a one same traktowane są raczej niepoważnie – nawet nie mają porządnego trenera. Z drugiej strony obserwujemy czirliderki, które uważane są za puste, a jednak Irene udowadnia, że to też rodzaj sportu, który wymaga poświęceń i treningów. Podobało mi się też to, że poruszono tu wątek lgbt w nieco inny sposób. Nie oczerniano dziewczyn za to, kogo kochają, wręcz uważano, że dokonując wyboru co do partnerki, próbują zdobyć uznanie i przychylność tego środowiska, ugrać coś dla siebie, bo to „modne”. Zaskoczyło mnie to podejście, ale podobało mi się, że je pokazano.

To, co nie podobało mi się w książce, to język. Nie mogłam znieść spolszczonych cheerleaderek i nadużywania w narracji słowa „laska”. Owszem, narracja była bardzo młodzieżowa, ale ciągłe pojawianie się tego słowa nieco mnie drażniło. Nie podobało mi się też słowo „graczki” – można było użyć zawodniczki, koszykarki, dziewczyny z drużyny, a wybrano formę, która za każdym razem, gdy się pojawiła, sprawiała, że zatrzymywałam się w tekście. Może taki był cel?

She Drives Me Crazy to lekka młodzieżówka z popularnymi motywami, którą można przeczytać w jeden wieczór. Nic wybitnego, chociaż przyznaję, że relacja Scottie i jej byłej dziewczyny była najmocniejszym punktem tej opowieści. Jeśli więc lubicie książki, które nie są przesadnie skomplikowane, mają motyw fałszywych randek i wątek „from enemies to lovers” – na pewno przypadnie wam do gustu ta pozycja.

"Nie wiem, czy potrafię. To tak, jakbym... Jakbym kurczowo trzymała się jakiegoś ostatniego strzępu Tally i choć wiem, że ten strzęp wcale nie jest dobry, to jednak istnieje i... Jeśli go puszczę, zupełnie nic mi nie zostanie."

"Trzeba zrobić w sercu miejsce dla samego siebie. W tym miejscu rośniemy. Stajemy się bardziej sobą."

Scottie wciąż cierpi po zerwaniu ze swoją byłą dziewczyną. Choć po jakimś czasie zaczyna czuć coś do kogoś nowego, to stare uczucie ciągle w niej jest i nie pozwala dziewczynie się uwolnić.

Irene natomiast uznawana jest za" tą popularną cheerleaderkę, wredną i prawdopodobnie trochę pustą". Jednak pozory mylą... i to bardzo.

Obie dziewczyny za sobą nie przepadają, jednak w wyniku stłuczki zmuszone są spędzać ze sobą więcej czasu... w samochodzie w drodze do szkoły. Choć taki układ szybko się kończy, Scottie i Irene wchodzą w nowy. A konkretnie - nowy związek. Udawany, oczywiście.

Tylko dlaczego?

🏀

To była naprawdę przyjemna młodzieżówka! Polubiłam bohaterki oraz ich przyjaciółki i ze szczerym zainteresowaniem przewracałam kolejne strony. Totalnie wciągnęłam się w ich świat i kiedy skończyłam książkę to ciężko było mi wrócić do swojego.

Co znajdziecie w "She drives me crazy"?

🏀 motyw fake dating

🏀 romans damsko-damski

🏀 motyw enemies to lovers

🏀 motyw leczenia się z byłego partnera

🏀 autentycznych i dobrze wykreowanych bohaterów

🏀 girl power

🏀 wspierającą i kochającą rodzinę

Cieszę się, że ta pozycja została wydana w Polsce 🧡

Bardzo czekałem na polskie wydanie tej pozycji! Jeżeli z okazji pridemonth poszukujesz książki związanej z LGBTQ+ jest to idealna propozycja. Jest to raczej klasyczna propozycja YA z wątkiem enemies to lovers, która nie ma niesamowitych zwrotów akcji, jednak pozostaje w pamięci na długo. She drives me crazy jest lekką i przyjemną książką, która porusza ważne (szczególnie dla nastolatków) tematy i problemy. Obie główne bohaterki są bardzo przyjemnie napisane, a ich zaangażowanie w sport jest świetnie uchwycone. Książkę czyta się bardzo szybko, pozostawiając miłe uczucie w sercu. Dodatkowo wielbiciele Stranger Things i lat 80. powinni polubić klimat tej książki :)

Fajna, bardzo przyjemna książka idealna dla nastolatek. Określiłabym ją mianem uroczej - dokładnie taka właśnie jest, pokazuje problemy młodzieży w szkole, przeniosła mnie trochę do moich młodzieńczych lat... Małe zemsty, tajemnice, nieporozumienia - słodko-gorzkie życie nastolatków, opisane prostym stylem, trafiającym do każdego. Książka bardzo luźna, nieprzejmująca, idealna do przeczytania na leżaku na plaży, kiedy chcemy aby lektura nie mąciła nam w głowie ;) Może być też fajnym przypomnieniem dla mam - co czuło się kiedy było się młodszym, a także poradnikiem jak zrozumieć nastolatków...

Wow- wspaniały, powielający się w każdym filmie schemat "enemies to lovers". Powiem tak, książka nie jest zbyt ambitna, ale wcale nie musi taka być. Idealna na relaks po ciężkim dniu i chwilowe przeniesienie się do innego świata. Powieść ukazuje nastoletnie życie, wzloty i upadki i oczywiście wątek miłosny- czuć było chemię między głównymi bohaterkami. Generalnie mogę polecić tą książkę, tylko proszę nie oczekiwać od niej zbyt wiele :) Bardziej będzie nadawała się do młodszych odbiorców, aniżeli tych starszych.

Książka przeznaczona dla nastoletnich czytelników, przez dorosłych będzie raczej odbierana jako dość przewidywalna i nudna. Prosta historia miłosna w amerykańskim stylu, z nieoczywistych rzeczy miłość wydarza się między dwoma dziewczynami. Dużą zaletą jest poruszanie zagadnień związanych z LGBTQ+, co przyczynia się do normalizowania tematu. Zostały również wplecione rady na temat relacji a właściwie, żeby w tej relacji nie zatracić siebie, jak radzić sobie z trudnościami, czy docinkami. Fajna pozycja dla młodzieży, napisana prostym językiem czyta się szybko i przyjemnie.

Młodzieżowa, luźna książka, którą śmiało można polecić każdej dojrzewającej nastolatce :) She Drives Me Crazy to opowieść o młodzieńczych rozczarowaniach, zachwytach, intrygach. Opowieść o dwóch dojrzewających nastolatkach, które niekoniecznie się lubią...ale zostają na siebie w pewien sposób skazane :) Ta książka dla młodzieży będzie pewnego rodzaju lustrem, opowiada o sytuacjach, z którymi zmagają się współcześni nastolatkowie. Pozycja, która z pewnością dodaje otuchy! Będzie idealna na niezobowiązujący prezent!

UDAWANY ZWIĄZEK W TĘCZOWYCH BARWACH

Jeśli jeszcze nie wiecie, to muszę się Wam przyznać, że mam ogromną słabość do motywu udawanego związku - czy to w książkach, czy w filmach. Jest w tym jakiś urok, nawet jeśli od początku wiadomo, jak potoczy się historia. Tutaj jednak można stwierdzić, że autorka postarała się, żeby nie było tak szablonowo. Scottie cierpi po rozstaniu z Tally, która zmieniła towarzystwo, szkołę i teraz gra przeciwko niej w konkurencyjnej drużynie koszykówki. A do tego po okropnym meczu dochodzi do wypadku samochodowego z Irene - popularną cheerleaderką, której nawiasem mówiąc, Scottie nienawidzi. Gdyby tego było mało, matki dziewczyn wpadają na pomysł, by te przez jakiś czas dojeżdżały razem do szkoły. Ale na jeszcze lepszy pomysł wpada potem Scottie - chce by Irene udawała jej dziewczynę, by wzbudzić zazdrość w byłej, a do tego podnieść popularność swojej drużyny koszykówki. No i cóż... Wszystko się komplikuje i pojawiają się uczucia. ALE, nie jest wcale płytko i banalnie. Mamy tutaj motyw wychodzenia z szafy i to dosyć problematycznego, bo jednak dzieciaki w szkole średniej niekoniecznie grzeszą taktem i ogarnięciem. Do tego to też nie jest tak, że klin klinem i nagle zapominamy o poprzedniej relacji. Nasza bohaterka ma problem z odpuszczeniem i domknięciem rozdziału o nazwie Tally. I słusznie, że autorka to ukazuje, w końcu w życiu też nie jest łatwo pogodzić nam się z rozstaniami. Do tego nasza Scottie ma problemy z samooceną, ale czy udało jej się je zwalczyć? Tego Wam nie zdradzę.

Na pochwałę w tej książce zdecydowanie zasługuje ukazanie relacji rodzinnych - rodzina Scottie to prawdziwy skarb. Nawet w przypadku innych bohaterów mamy później miłe sceny, które pokazują jak rodzice wspierają swoje dzieci. I cieszę się, że tak było, bo ukazanie zdrowych relacji rodzinnych stanowiło ładną przeciwwagę do innych problemów, z jakimi mierzyli się bohaterowie.

Warto też wspomnieć, że książka w dużej mierze kręci się wokół sportu. Nie jestem jego jakąś szczególną fanką, ale tutaj mi to nie przeszkadzało, bo pokazywało jedną ciekawą walkę naszej Irene - o to, aby bycie cheerleaderką również zakwalifikowano do bycia sportowcem. W końcu to "tańczenie i skakanie w przerwach między rundami meczu" wymaga niekiedy o wiele lepszej kondycji i formy, a także długich treningów.

W skrócie - She drives me crazy, to nie tylko książka z motywem udawanego związku i od nienawiści do miłości, ale także książka, która traktuje o poważnych tematach, bez zbędnego nadęcia. I z ręką na sercu przyznam Wam, że niezależnie od orientacji głównych bohaterek, każdy młody człowiek będzie mógł w tej książce znaleźć coś, z czym będzie mógł się identyfikować.

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, w których pierwszoosobową narrację powierzono jednej z naszych głównych bohaterek - Scottie. I to właśnie ją poznajemy o wiele lepiej. Dzięki narracji z jej punktu widzenia, mamy lepszy wgląd nie tylko do jej głowy i tego, co myśli i czuje bohaterka, ale także do jej rodziny i domu, a także kręgu przyjaciół.

K.Quindlen ma bardzo prosty, a jednocześnie niezwykle przyjemny styl pisania. Książkę czytało mi się bardzo szybko i z uśmiechem na ustach. Nie miałam żadnych zgrzytów w czasie lektury.

PODSUMOWUJĄC

She drives me crazy to niesamowicie mądra, a jednocześnie zabawna historia z motywem udawanego związku, która porusza masę tematów, które są bliskie młodym ludziom. Odnajdywanie siebie i swojej wartości, dokonywanie coming outu i mierzenie się z tego konsekwencjami, dochodzenie do siebie po poprzednich relacjach, problemy, jakie wynikają z postrzegania ludzi przez pryzmat schematów - Kelly Quindlen w mistrzowski sposób wplata to wszystko w swoją opowieść, nie zapominając jednocześnie o zapewnieniu czytelnikowi rozrywki. To taka lekka i przyjemna książka, która ma w sobie też wartości i życiowe lekcje, o których jeszcze chwilę pomyślimy po zakończeniu lektury.

Spędziłam z tą książką wspaniale czas i serdecznie Wam ją polecam! Mam nadzieję, że też będziecie zadowoleni z lektury!

Amanda Says

"She drives me crazy" Kelly Quindlen 🏀💓

Co może być gorszego od przegranego meczu koszykówki rozpoczynającego nowy, ważny sezon koszykarski?

Przegrany mecz z drużyną twojej byłej dziewczyny...

Po feralnej porażce i beznadziejnym wystąpieniu w meczu reprezentacyjnym, Scottie myśli, że już nic gorszego nie może się jej przydarzyć tego dnia.

Szyderstwa ze strony rywalizującej drużyny jej byłej dziewczyny to pikuś w porównaniu z tym w co nastolatka wpakuje się po meczu.

Po emocjonującej rozgrywce Scottie jest roztrzęsiona do tego stopnia, że podczas cofania auta ze szkolnego parkingu, wjeżdża w zderzak samochodu kapitance drużyny cheerleaderek- Irene Abraham.

Co gorsza Irene nie jest pierwszą lepszą głupiutką cheerleaderką, lecz szkolną nemezis Scottie numer jeden.

Jednak jak na ironię losu przystało, uszkodzone auto wcale nie jest w tym wszystkim jeszcze najgorsze!

Z powodu naprawy samochodu Irene, Scottie jest zmuszona do codziennego podwożenia dziewczyny do szkoły.

Wszechświecie miej nad Scottie litość!

Czy dziewczynom uda się jakoś nie pozabijać w drodze do szkoły?

A może nawet nawiążą między sobą nić porozumienia?

No cóż...

Zanim do tego dojdzie, czeka je prawdziwa droga przez mękę!

"She drives me crazy" autorstwa Kelly Quindlen to pozycja, której polskiej premiery wyczekiwałam z wielką niecierpliwością.

Gdy w końcu książka ukazała się na polskim rynku wydawniczym dzięki wydawnictwu Jaguar wiedziałam, że będzie to mój must read na czerwiec.

"She drives me crazy" to pełna humoru i sarkazmu historia, z motywem rywalizacji sportowej i wątkiem miłosnym wlw, która ogromnie przypadała mi do gustu !

Niesamowicie wciągająca i błyskotliwa pozycja o toksycznej relacji i drodze do odnalezienia siebie.

"She drives me crazy" to idealna lektura dla fanów twórczości Alice Oseman i Casey McQuinston.

Gorąco polecam i zachęcam do lektury!

Wielu z nas czekało na premierę powieści Kelly Quindlen, tak zachwalanej i chętnie czytanej za granicą. Wszystko wskazywało na to, że czeka nas lektura pomysłowa i urocza, która udowadnia, że najlepsza miłość to ta nieprzewidywalna.

"She Drives Me Crazy" kierowana do młodzieży tak naprawdę zjedna sobie czytelników w każdym wieku. Opowiada o nastoletniej, młodzieńczej miłości, ale przekaz kierowany jest w świat, do wszystkich, niezależnie od literackich upodobań. To prosta książka, lekka i bardzo przyjemna, miejscami zabawna, kiedy indziej zatrzymująca nas przy konkretnych wartościach, ale to co najbardziej mi przypadło do gustu to sam fakt, że ma w sobie głębię i zaskakującą prostolinijną szczerość.

Zaczyna się od nienawiści, kończy na miłości. Scottie i Irene darzą się szczerą niechęcią. Łączy je trudna przeszłość oraz wydarzenia do których niechętnie wracają. A jednak jedno zamyślenie kosztuje dziewczyny wspólne podróżowanie do szkoły, ponieważ zdarzył się wypadek, jeden samochód wylądował w warsztacie a matki bohaterek uzgodniły, że Scottie i Irene mogą przecież wspólnie dojeżdżać do szkoły. Sytuacja niełatwa, ale będąca jednocześnie wstępem do pewnej intrygi, która mocno namiesza w ich wspólnym życiu.

Dobra zabawa, kilka słownych przepychanek, uczenie się siebie na nowo i pokonywanie przeciwności. Tak mniej więcej rysuje się fabuła powieści Quindlen, która pięknie oddaje hołd queerowej prozie. Główne bohaterki szybko zjednują sobie uwagę czytelnika a ich młody wiek udowadnia, że emocji nie zabraknie, bo przecież te pierwsze miłosne rozterki wydają się najbardziej angażujące. Zabrakło mi jedynie pewnych szczegółów, które lepiej pozwoliłyby mi wejść w umysł Scottie czy Irene, ponieważ nie zawsze czułam to samo co bohaterki i tym samym nie zawsze łatwo było mi zrozumieć ich decyzje. Nie mniej przyznaję, że te małe komplikacje nie przeszkodziły mi w cieszeniu się przygodą.

"She Drives Me Crazy" to lekka, sympatyczna lektura do przeczytania w jeden wieczór. Ładnie nawiązuje do konkretnych wartości, ponieważ mówi, by nigdy nie zatracać siebie, nawet jeśli jesteśmy z kimś w szczęśliwym związku. Pokazuje, że każdy z nas jest indywidualną jednostką, ale i udowadnia, że zgrany duet może pokonać wszelkie przeciwności. Kelly Quindlen zabiera nas więc w podróż ku miłosnym perypetią młodych bohaterek i zaznacza, że romantyczne chwile nie ominą żadnego z nas.

„Fake it till you make it”.

„She drives me crazy” to książka autorstwa Kelly Quindlen, wydana przez Wydawnictwo Jaguar.

Scottie ma za sobą wyjątkowo nieudany mecz koszykówki. Nie dość, że jej drużyna przegrała, to przegrała z nie byle kim. Rywale z Candlehawk nie tylko są mocną drużyną, ale jeszcze… od niedawna dysponują koszykarką Tally – byłą dziewczyną Scottie. Mecz jest pełen emocji, a Scottie po wszystkim jest tak roztargniona i zirytowana, że wjeżdża w zderzak swojej szkolnej nemezis – królowej cheerleaderek Irene Abraham. Czy może być gorzej?

W książce główny wątek to oczywiście hate to love, enemies to lovers. Przez to, że samochód Irene będzie jakiś czas w warsztacie, Scottie zmuszona jest wozić do szkoły swojego wroga numer jeden. Dziewczyny mają nieciekawą wspólną przeszłość, więc nie będzie to przyjemne doświadczenie. Chociaż… może uda się sprawić, aby obie strony miały z tej sytuacji jakieś korzyści?

„She drives me crazy”, swoją drogą – bardzo podoba mi się ten tytuł, opowiada historię dwóch dziewczyn, które zmuszone są jeździć ze sobą do szkoły. Z biegiem czasu zaczyna obowiązywać obie strony umowa, a relacja między niepałającymi do siebie sympatią dziewczynami się rozwija.

Autorka stara się poruszać problem podziałów w szkole, rywalizacji i braku sprawiedliwości. Z drugiej strony mamy oczywiście coming out, kwestie związane z wsparciem lub jego brakiem ze strony rodziny i przyjaciół. W książce bardzo widoczne jest to, że nastolatkowie bardziej żyją czyimś życiem, niż własnym. Żyją sensacją i plotkami, oceniając bez zrozumienia i przypinając komuś łatki ot tak. Wszystkie wydarzenia szkolne były tutaj rozpisane tak, jakby naprawdę były najważniejszą kwestią dla uczniów. Nieważne, kto i w jakim środowisku się obraca, to i tak pewne wydarzenia będą dla niego sensacją na ogromną skalę. Wydaje mi się, że już odchodzimy od tego, aby naprawdę aż tak interesować się czyimś życiem, czyimś związkiem, czyimiś sukcesami i porażkami, zresztą ciągle wszędzie podkreślane jest, żeby dawać ludziom przestrzeń, żeby nie wtrącać się w nieswoje sprawy, a „She drives me crazy” to szereg zachowań, które są nacechowane bardzo jednoznacznie. Jest to pójście w sensację i zrobienie ze szkoły czegoś na kształt pokazówki. Nie podobała mi się jednostronność w przedstawianiu świata przez autorkę.

Mimo tego, że w książce jest wspomniane o coming oucie, to też jest on przedstawiony w bardzo toksyczny sposób. Irene od początku jest kreowana na typową, popularną w szkole dziewczynę. Naprawdę ucieszyłam się, gdy dowiedziałam się, o co tak naprawdę chodzi Irene, jakie ma problemy, z czym musi się zmagać na co dzień i czego się obawia. Pomyślałam, że będzie to fajny wątek, bo właściwie mówi o tym, że nieważne jakie ktoś sprawia wrażenie, to nie powinniśmy go oceniać ze względu na to, że nie wiemy z czym toczy walkę. I to do momentu było dobrym zabiegiem. Ale…

Głównym rozwiązaniem problemów Irene mogłyby być pieniądze. Scottie namawia więc Irene, aby zgodziła się zrobić coś dla niej w zamian za potrzebną jej gotówkę. Ten wątek też nie byłby zły, gdyby nie fakt, że Scottie chce, aby Irene udawała jej dziewczynę. Zacznijmy od tego, że każdy w szkole uważa, że cheerleaderka jest heteroseksualna. Nie jest. Więc przystając na propozycję Scottie, Irene musi zrobić swój coming out. Z dnia na dzień, bez przygotowania, bez poukładania sobie wszystkiego. Niekiedy lepiej rzucić się na głęboką wodę, ale… czy to wszystko nie było zbyt bardzo wymuszone? Jeśli jedynym rozwiązaniem problemów i dylematów Irene są pieniądze, to czy dziewczyna ma jakieś wyjście?

Analizując dalej problematykę ujętą w książce, to przedstawione są tutaj zmagania nastolatków – ich pierwsze miłości, zauroczenia, toksyczne relacje. Ukazane jest to, jak ludzie postępują, gdy w grę wchodzi presja otoczenia. Pojawiają się kłamstwa, intrygi, udawanie kogoś, kim się nie jest lub ukrywanie tego, kim jest się naprawdę. Są to ważne wątki, które z pewnością powinno się poruszać. Tylko, czy aby na pewno dokładnie w taki sposób? Warto też wspomnieć o tym, bo jest to akurat plusem książki, że „She drives me crazy” porusza kwestię podziałów, oceniania, traktowania gorzej osób, które mają cele i dążą do ich realizacji, skupiając się na prawach, które powinien mieć każdy. Autorka w swojej książce zwraca uwagę na podejście do kobiet, jeśli chodzi o zaangażowanie w sport, czy też na różnice wynikające z odmiennego traktowania osób, które preferują inny rodzaj sportu. Tutaj chodzi mi o różnice między futbolistami, koszykarzami i cheerleaderkami – każda z tych grup traktowana jest lepiej lub gorzej, w zależności od tego, czym się zajmuje, nieważne, że wkłada całe serce i mnóstwo wysiłku w to, co robi. W książce mamy podkreślony brak uznania dla cheerleaderek, umniejszanie ich zasługom. Ten temat, podejmowany przez autorkę, jest ważny i zasługuje na to, aby podkreślić, że było to dobre posunięcie, skłaniające do refleksji.

Przede wszystkim, główny minus tej książki jest też taki, że książka jest dość płaska, nie angażuje zbytnio czytelnika, a główne bohaterki niestety nie są jak robaczki, które wpełzają do naszych serc i zostają tam na dłużej. Pewnie, w którymś momencie zaczynają uczyć się na swoich błędach i lepiej podchodzą do wszystkiego i wszystkich, ale… Scottie na ogół zachowywała się skandalicznie, oceniając po pozorach, nie zważając na uczucia, nie robiąc sobie nic z tego, że przecież każdy jest człowiekiem, ma jakąś przeszłość. Nie docierało do niej nic, zupełnie nic. Uparcie starała się wzbudzić zazdrość w byłej dziewczynie, wykorzystując przy tym Irene.

Plusem książki jest problematyka, zachowanie dobrze wykreowanych postaci drugoplanowych (postaci, które bardziej da się lubić od początku), wspierająca rodzina Scottie, a także finalnie próba docierania do siebie wzajemnie, ale też i poznawanie samego siebie. Scottie, na swój sposób, walczyła z demonami przeszłości i starała się uporać z konsekwencjami toksycznej relacji. Irene, mimo że była królową cheerleaderek, miała własne problemy, z którymi się zmagała, a gdy poznaliśmy ją bardziej, to można było faktycznie ją zrozumieć. Plusem jest też umieszczenie akcji na szkolnych korytarzach, na lekcjach, w drodze do szkoły – akurat to otoczenie będzie przystępne dla osób w podobnym wieku, co główne bohaterki. Jeszcze z plusów, to fajna jest ta otoczka sportowa, która nadaje klimatu książce.

Moim zdaniem „She drives me crazy” jest książką, która powinna być bardziej przyziemna. Tutaj mało co dzieje się naturalnie, a wszystko wygląda jak w „High School Musical”. I nie zrozumcie mnie źle, książkę czytało mi się całkiem w porządku – pomijając kwestię najprawdopodobniej słabego tłumaczenia, które sprawiało, że momentami czułam, że coś poszło nie tak. Nie wspominając już o tym, że tytuł jest po angielsku, a w tekście są paskudnie brzmiące, jak dla mnie, „czirliderki”. Ogólnie nie było źle, tylko, jeśli nadchodzi czas recenzji, a wiem, że większość wątków miała potencjał, tylko w jakiś sposób zmarnowany czy to przez Scottie, czy przez zbyt wąski zamysł autorki, czy przez tłumacza, to nie jestem w stanie ocenić tej książki jakoś bardzo wysoko. Żyjemy w czasach, w których pewne działania nie powinny być promowane, bo są niesmaczne, nie na miejscu. Jeśli nie skupiałabym się na tych odczuciach, to ocena byłaby wyższa. Aktualnie, mając na uwadze inne książki o podobnej tematyce, muszę przyznać, że tutaj mało co zostało poprowadzone fair. A szkoda! Z drugiej strony, nie jestem też w stanie książki ocenić bardzo źle, bo, jak wypisałam wyżej, ma ona swoje plusy i można z niej również sporo wyciągnąć. Może gdyby jednak zrobić z tego film z jakąś dobrą ścieżką dźwiękową, to byłoby lepiej…? Tak, „She drives me crazy” ma vibe totalnie nastolatkowo-filmowy. To mogłoby się udać.

Mimo tego, że uwielbiam młodzieżówki, tak uważam, że tutaj nie wszystko jest w porządku i coś nie zagrało odpowiednio.

Jeśli chcecie się przekonać, czy książka przypadnie Wam do gustu, sięgnijcie po „She drives me crazy”. Wydaje mi się, że jest to książka, przy której nie trzeba bazować na recenzjach, a jednak przekonać się na własnej skórze.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

„Czy ona sobie wyobraża, że tożsamość to coś, co można na siebie narzucić i ściągnąć jak kurtkę?”, czyli queerowa komedia romantyczna.

Czerwiec to tzw. pride month, czyli miesiąc dumy. Z tej okazji pojawia się wiele premier z reprezentacją LGBTQIA+. She drives me crazy jest jedną z nich. Lubię sięgać po młodzieżówki, by odpocząć od cięższych książek, a najnowsza książka od Kelly Quindlen idealnie się do tego nadawała. Jest to pierwsza książka autorki, która została wydana w Polsce. Na swoim koncie ma jeszcze dwie inne – Late to the Party oraz Her Name in the Sky.

Po krępującej porażce w meczu koszykówki przeciwko drużynie swojej byłej dziewczyny, siedemnastoletnia Scottie sądzi, że najgorsze już się stało. Niespodzianka! Ledwie chwilę później udaje się jej wjechać w zderzak samochodu należącego do jej szkolnej nemezis, równie pięknej, co wrednej czirliderki, Irene Abraham.

Dziewczyny łączy trudna przeszłość oraz nieskrywana wzajemna niechęć. Ostatnim, o czym marzą, są wspólne podróże do szkoły… A jednak zostają do nich zmuszone. Samochód Irene ląduje w warsztacie, Scottie nie ma więc innego wyjścia niż robić za taksówkę. Przynajmniej tak to widzą matki nastolatek.

Sytuacja okazuje się jednak mieć swoje plusy. Scottie marzy o tym, by odegrać się na toksycznej byłej, a także przestać być szkolnym pariasem. Irene brakuje kasy na naprawę wozu i jej kariera czirliderki staje pod znakiem zapytania. Dziewczyny mogą sobie pomóc… Tyle że okazuje się to trudniejsze, niż mogłoby się wydawać.

She drives me crazy to książka, w której pojawia się wątek enemies to lovers. Relacja hate/love została już chyba przemaglowana na każdy możliwy sposób. Jednak autorce udało się stworzyć ciekawą i oryginalną historię o nastoletnich dziewczynach, które postanawiają zacząć się na niby umawiać. Jest to powieść, która porusza temat reprezentacji LGBTQIA+, coming outu czy też toksycznych związków. Przedstawia, jak radzić sobie z hejtem. Ukazuje również, że warto być sobą i nie udawać kogoś innego przed osobą, z którą jest się w związku.

She drives me crazy to lekka powieść młodzieżowa, która pod otoczką przyjemnej historii stara się przedstawić trudy nastoletniego życia. Na pewno wiele osób może się utożsamić z bohaterami tej książki. Można także zauważyć, jak autorka chce pokazać, że sporty z kobiecymi drużynami są równie ważne, a jednocześnie zupełnie niedoceniane. Scottie i Irene są postaciami bardzo wyrazistymi i można je polubić.

Ta młodzieżówka nie jest książką zbyt odkrywcza czy też wnosząca coś nowego, ale mimo to myślę, że może pomóc nastolatkom w odkrywaniu siebie. She drives me crazy to opowieść dosyć urocza i słodka, a także pełna ciepła i nadziei na lepsze jutro. Książka na pewno spodoba się fanom komedii romantycznych. Jeśli lubicie motywy fake dating oraz enemies to lovers to ta opowieść jest dla was. Całość to lekka i przyjemna lektura, idealna na wakacje. Przeczytacie ją błyskawicznie (liczy ona nieco ponad 300 stron) i z uśmiechem na twarzy.