Rebeka

Tytuł książki na pewno sugeruje jedno: kobieta o tym imieniu odegra dużą rolę w powieści i wywrze znaczący wpływ na losy bohaterów. I rzeczywiście, tak się dzieje. Chociaż Rebeki nie ma już na tym świecie, jednak pojawia się nieustannie w myślach i słowach Maxima de Winter, była bowiem jego żoną. Z biegiem czasu okazuje się, że zginęła w niejasnych okolicznościach, a wspomnienia o tym wydarzeniu dręczą wdowca. Życie mężczyzny nabiera innych barw, gdy nieoczekiwanie poznaje młodą i skromną kobietę, a niemal nazajutrz oświadcza się jej i poślubia. I właśnie nieśmiała nowa pani de Winter okazuje się narratorką powieści.

Akcja toczy się bardzo wolno, można rzec: w starym, angielskim stylu z czasów przedwojennych. Pojawia się sporo drobnych, z pozoru nic nie znaczących zdarzeń, rozmów, wzmianek o postaciach czy opisów miejsc. Być może, niektórzy czytelnicy poczują znużenie, jednak jest to zabieg celowy, ponieważ dzięki temu tworzy się specyficzna atmosfera. Coraz mocniej odczuwa się tajemniczość z elementami grozy, a nawet psychozy, gdy Maxim zachowuje się coraz dziwniej i miewa urojenia. Natomiast kiedy pojawia się pani Danvers, przełożona służby w Manderley, majestatycznej posiadłości de Winterów, wręcz można poczuć się jak w thrillerze. Mniej więcej od połowy akcji odczuwa się narastające napięcie, nową panią de Winter coraz bardziej intryguje zagadka Rebeki i rola jej męża, wnika w tajemnice domu, a nawet odważa się zmierzyć z niesamowitą panią Danvers.

Tajemnica śmierci tytułowej kobiety zostaje wyjaśniona na ostatnich stronach, a główną rolę odgrywa narratorka powieści. Dzięki jej dociekliwości państwo de Winter rozpoczną nowy etap życia w zupełnie innym miejscu, gdyż posiadłość Manderley spotka los, którego nikt się nie spodziewał.

Książkę, mimo jej sporej objętości, czyta się przyjemnie, bez zmęczenia ilością stron. Może okazać się interesującą lekturą na długie wieczory zimowe w czasie przymusowego pobytu w domu.

ZJ

Szkolny Klub Recenzenta

Obejrzałem film "Rebeka" na Netflixie i już wiedziałem, że muszę mieć tę książkę. Powieść ma wspaniały klimat, dzięki któremu nie miałem problemu z tym by się w nią wczuć. Na początku trochę mi się dłużyło, ale odkąd główni bohaterowie poznają się bliżej nie sposób oderwać się od ich historii. Nie jest to zwykła opowieść o miłości jakich wiele. Mimo, że przeczytałem już bardzo wiele romansów, dałem się w trakcie czytania parę razy naprawdę zaskoczyć. Nic tu nie jest takie jakim wydaje się na początku. Książka tajemnicza, pełna trudnych emocji, klimatyczna. Od samego początku czujemy, że nad bohaterami wisi jakiś sekret, który będzie za sobą nieść poważne konsekwencje. Przekręcamy więc kolejne strony z niecierpliwością oczekując na punkt kulminacyjny, który zapewniam, że was nie zawiedzie!

Dzień dobry 🍁 Mam wielką przyjemność zaprezentować Wam książkę która naprawdę mnie poruszyła. Książka Daphne Du Maurier „Rebeka” napewno jest Wam znana dzięki ekranizacji która pojawiła się niedawno na platformie Netflixa. Ja jednak postanowiłam iż w pierwszej kolejności muszę przeczytać książkę 😍

Chodź początek powieści mógłby sugerować nam historie niczym wyjętą z baśni Kopciuszka, to proszę niech pozory Was nie zwiodą. Młoda kobieta, która obejmuje stanowisko damy do towarzystwa pewnej zarozumiałej i zgorzkniałej staruszki napotyka na swojej drodze czarującego właściciela jednej z najpiękniejszych posiadłości w Anglii - Manderley. Mimo dzielącej ich przepaści społecznej, zakochują się w sobie i w krótkim czasie zostają małżeństwem. Wszystko zmienia się kiedy wracają do Manderley, a nowa Pani De Winter poznaje nowe oblicze męża oraz szczegóły życia jego poprzedniej żony - Rebeki....

Muszę przyznać że pierwsze sto stron książki nie napawało mnie entuzjazmem wobec niej. Dość drugie, szczegółowe opisy trochę mnie przytłaczały jednak kiedy fabuła zaczęła nabierać tępa wręcz nie mogłam się od niej oderwać. Ostatnie dwieście stron, wręcz pochłonęłam nie mogłam skupić się na niczym innym, musiałam poznać jak najszybciej zakończenie tej zaskakującej historii. Oj, uwierzcie mi tu dzieje się naprawdę dużo 🙈 Wieczorem postanowiłam iż obejrzę ekranizacje, i jednak w tym przypadku się zawiodłam. Film nie oddaje zupełnie emocji które dostarczyła mi książka, a zmienione fragmenty wręcz mnie irytowały. Chodź trzeba przyznać iż posiadłość w filmie prezentuje się naprawdę rewelacyjnie. Podsumowując, CZYTAMY KSIĄŻKĘ 😄❤ film nie koniecznie 🙈 Polecam, to mój hit tej jesieni 🍁😍

Bycie drugą żoną nie jest zwykle komfortową sytuacją, niezależnie od tego, jak przebiegał poprzedni związek, jak wyglądało rozstanie i wejście w drugie małżeństwo. Jednak zdecydowanie gorsza jest sytuacja, kiedy drugie małżeństwo zostaje zawarte z wdowcem. Wówczas zwykle pierwsza żona okazuje się być niedoścignionym ideałem, szczególnie że już nie wypada się na nią gniewać, zapomina się o wszystkich złych cechach, a we wspomnieniach wszystkich pozostaje nieskazitelna. Trudno jest walczyć z duchami, zatem druga żona jest w takiej sytuacji na przegranej pozycji. Szczególnie, jeśli ten fakt ją deprymuje, jeśli potęguje jej niepewność czy nieśmiałość, jeśli nie jest przekonana co do uczuć mężczyzny.

Kiedy Maxim de Winter, ponad czterdziestoletni wdowiec oświadcza się młodziutkiej towarzyszce pewnej wiekowej damy, i to po zaledwie kilkudniowej znajomości, fakt ten powinien budzić jej podejrzenia. Tyle tylko, że zauroczona mężczyzną, jego surowością, a także mrokiem jego duszy, dziewczyna decyduje się za niego wyjść. Jest tak naprawdę pierwszym mężczyzną, który okazał jej taką atencję, który zainteresował się nią pomimo tego, iż nie ma grosza przy duszy, a towarzyszy pani van Hopper tylko dlatego, że ta wypłaca jej pensje. Alternatywą jest zresztą opuszczenie Monte Carlo wraz z pracodawczynią i to w trybie natychmiastowym, a także podróż do Stanów, gdzie starsza kobieta znów będzie traktowała ją z mieszaniną pobłażliwości i pogardy. Dlatego zgadza się zostać panią de Winter przekonana, że najważniejsza w życiu jest miłość, że może ona rozwiać ciążące na Maximie wspomnienia śmierci pierwszej żony. Rebeka, bo tak miała na imię poprzednia pani de Winter, utopiła się w zatoce w pobliżu domu Manderley, posiadłości o której wiele się mówi, której piękno sławią nawet pocztówki.

Jedną z nich bohaterka kupiła lata temu nie wiedząc wówczas, że los właśnie tam ją zaprowadzi, nad morski brzeg, gdzie wznosi się okazała rezydencja. To tu Maxim i Rebeka byli ta szczęśliwi, to tu też ich szczęście się skończyło. Wszystko na to wskazuje, że nowa żona nie zdołała sprawić, by zapomniał o tragedii, po powrocie do domu Maxim zmienia się bowiem nie do poznania. Staje się trudny, kłótliwy, traktuje dziewczynę lekceważąco i nieświadomie na każdym kroku podkreśla różnice pomiędzy nią, a pierwszą panią de Winter. Podobnie zachowują się zresztą wszyscy dookoła, a młodej mężatce coraz ciężej jest słuchać o tym, jak wspaniałą panią domu, żoną, była poprzedniczka, jak piękna i dobra była, jakie wrażenie na wszystkich wywierała.

Coraz częściej zostaje też w domu sama, Max mało się nią interesuje, skupiając się na prowadzeniu interesów, a dziewczyna zmagając się z presją otoczenia, z oczekiwaniami wobec niej, dodatkowo przekonana o własnej niedoskonałości, marnieje w oczach. Bal kostiumowy, który jest planowany w rezydencji, ma być zachowaniem tradycji, a jednoczenie dziewczyna chce zwrócić uwagę męża na siebie. Nie wie jednak, że wywoła niemałe zamieszanie, które może dorowadzić do rozpadu jej związku…

Czy rzeczywiście tak się stanie? Czy Max wciąż nie może zapomnieć Rebeki? Czy nie może znieść tego, jak pospolita jest jej następczyni? A może jego zachowanie wynika z faktu, że sam ukrywa pewien sekret, który dzień po dniu niszczy go coraz bardziej? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy we wspaniałej powieści, nagrodzonej National Book Award. Pt. „Rebeka”. Po skończonej lekturze wszyscy zapewne zgodnie potwierdzą, że jest to nagroda zasłużona, bowiem książka jest doskonałą kompilacją powieści obyczajowej i powieści grozy, a niezwykły klimat, który nam towarzyszy, przywodzi na myśl powieści mistrzów horrorów. Szczególnie, że tak naprawdę nie wiemy, o co w tej historii chodzi i czego tak naprawdę możemy spodziewać się po opowieści. Czy mamy bać się Maxima, a może jego pracowników adorujących Rebekę i pielęgnujących wspomnienia po niej? A może należy obawiać się samej Rebeki? Daphne du Maurier mistrzowsko skonstruowała swoją książkę, stawiając na element zaskoczenia oraz wyrazistych bohaterów. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros powieść jest tym samym jedną z tych, o których długo nie można zapomnieć nic zatem dziwnego, że stała się ona inspiracją dla ekranizacji tej historii.

Wielka rezydencja, w której wciąż unosi się zapach Rebeki, a jej obecność jest niemal namacalna, fascynująca i pełna sprzeczności, ale i charyzmy kobieta, udany związek, który ponoć tworzyła z Maxem, a do tego wszystkiego skromna i biedna dziewczyna, która jest przekonana, że spotkała mężczyznę swojego życia, a piękna posiadłość będzie jej ukochanym domem. To mieszanka wybuchowa, która zresztą w pewnej chwili eksploduje, czytelnik pozostaje zaś wstrząśnięty prawdziwą historią i tym, jak w istocie wygląda życie w Manderley. Jednocześnie przekonujemy się, że nic nie jest takie, jakim się wydaje…

Nagroda National Book Award nie bez powodu! Nie będę spojlerować, ale ksiązka jest kapitalna, wiec naprawdę warto po nią sięgnąć. Daje grubo do myślenia

Wracacie do książek które już kiedyś przeczytaliście? Ja wracam, zwłaszcza do takich które czytałam lata temu. A tak właśnie było z Rebeką – Daphne Du Maurier. Pierwszy raz sięgnęłam po nią prawie 30 lat temu. Jest rok 1991, wracamy z mamą z egzaminu do szkoły średniej. W nagrodę za ogrom stresu jaki przeżyłam, obiecała mi nową… książkę. W księgarni w jej ręce wpadła właśnie Rebeka, stanęła i zaczytała się. Kupiłyśmy. Mama była pierwsza w kolejce do czytania, a że czytała bardzo szybko po chwili i ja mogłam zatracić się w Manderley.

Młodziutka dama do towarzystwa, podczas swojego pobytu na Riwierze Francuskiej, poznaje tajemniczego wdowca - Maxima de Wintera. Członkowie śmietanki towarzyskiej, plotkują o jego wielkiej miłości do tragicznie zmarłej żony. Dziewczyna jest zafascynowana mężczyzną, a i ON poświęca jej sporo czasu, oczarowany jej niewinnością i zupełnie innym spojrzeniem na otaczający ich świat. Po krótkiej znajomości pobierają się i po miesiącu miodowym, przyjeżdżają do rodzinnej posiadłości Maxima – Manderley. Tutaj wszystko się zmienia, a w zachowaniu mężczyzny zachodzą zmiany, których nowa pani de Winter nie rozumie.

„ – Pani nie jest podobna do tamtej – stwierdził.

- O kim mówicie? Co za tamta? – spytałam.

Potrząsnął głową. Oczki jego nabrały znowu chytrego wyrazu. Przytknął palec do nosa.

- Ona była wysoka i czarna. Przypominała żmiję. Widziałem ją tutaj na własne oczy. Przychodziła wieczorami. Widziałem ją.

Przerwał, przyglądając mi się uważnie. Milczałam.

- Podglądałem ją raz przez okno – mówił dalej – a ona rozzłościła się na mnie. „Słuchajcie Ben, powiedziała, nie widzieliście mnie tutaj nigdy i nie zobaczycie więcej. Jeśli was przyłapię jeszcze raz na podglądaniu mnie przez okno, wsadzę was do domu wariatów. Nie chcielibyście tego, co? W domu wariatów źle się obchodzą z ludźmi”, powiedziała. „Nic nie powiem, proszę pani”, obiecałem jej i dotknąłem czapki tak ja teraz.

Ben dotknął swego rybackiego kapelusza.

- Ona już nie wróci, prawda? – zapytał z niepokojem.”

To taka opowieść o kopciuszku, w której role złej macochy grają niedomówienia oraz Pani Danvers. Dodatkowo to, że przez całą powieść nie poznajemy imienia głównej bohaterki, przyczynia się do zwiększenia naszego zaciekawienia. Próbujemy porównywać nową panią de Winter z Rebeką De Winter – pierwszą żoną Maxima. Mało tego, sama bohaterka się do niej prównuje i niestety nie zwiększa to poczucia jej własnej wartości. Cały czas czuje, że nie jest na swoim miejscu, że nie powinna być nową panią w Manderley.

Niesamowite w tej książce jest to, że powstała ona w 1938 roku, a w dalszym ciągu robi ogromne wrażenie. Rebeka to ponadczasowa powieść pełna grozy, niedomówień i sekretów. A Autorka niejako od kuchni, pokazuje nam życie angielskiej arystokracji, ich zwyczaje, przywary oraz bolączki. Ukazuje jak spędzali czas i czym się zajmowali. Bale, polowania, plotki. Jak żyć?

Czy polecam Rebekę? Tak, zdecydowanie tak. Myślałam, że powieść nie zrobi na mnie już takiego wrażenia jak na piętnastolatce, która czytała ją z wypiekami na policzkach. Zrobiła! I wcale się nie dziwię że Stephan King twierdzi, iż ta książka wpłynęła na jego twórczość.

Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Wydawnictwu Albatros. Zapraszam na stronę: [Adres usunięty]

Wydawnictwo Albatros

Ilość stron: 448

Data premiery: 14 października 2020

Tłumaczenie: Eleonora Romanowicz-Podoska

Historia przedstawiona w Rebece zapowiada się dość sztampowo. Młoda kobieta poznaje starszego, bogatego wdowca. Można się domyślać, że być może zostanie jego utrzymanką. Ale nic bardziej mylnego. Sprawdzą się słowa, że miłość nie zna granic, ani nie jest w stanie stanąć jej na drodze duża różnica wieku między partnerami, ani tym bardziej różnice w pochodzeniu. Zaskoczyła mnie Daphne du Maurier, spodziewałam się banalnego i oczywistego romansu, a otrzymałam bardzo złożoną i tajemniczą historię. Brawo!

Wkrótce Maxim de Winter poślubia młodą i nieśmiałą dziewczynę. Słodki czas urlopu i wypoczynku dobiega końca i młodzi rozpoczynają codzienne życie w rodzinnej posiadłości wdowca, Manderley. Nowo poślubiona jest zachwycona miejscem zamieszkania, bogactwem i panującym tam klimatem. Jednak mąż nagle się zmienia, kobieta tak naprawdę dochodzi do wniosku, że w ogóle go nie zna. Nic nie wie o nim i jego przeszłości, o jego poprzedniej żonie. W rezydencji, rządzonej przez panią Danvers, nadal unosi się duch Rebeki, poprzedniej pani de Winter. Kobieta stara się dotrzeć do prawdy, chce więcej się dowiedzieć o swojej poprzedniczce, nie jest to łatwe, gdyż odczuwa wyraźną niechęć wobec swojej osoby, wszelkie próby podjęcia tego tematu są ucinane. Zastanawia się, jaka była prawda? Czy naprawdę byli tak wzorowym małżeństwem, jak sprawę przedstawia pani Danvers? A może jej śmierć była dla domowników nie na rękę? Szanowany przedsiębiorca był zapewne na ustach okolicznych mieszkańców i licznych znajomych. Próba dotarcia do źródeł prawdy będzie trudna i z licznymi przeszkodami, ale może warto? Przecież nie można żyć nie tylko w niewiedzy, ale i w obawie o własne życie. A jak Maxim pozbył się żony? Prawda okaże się zdecydowanie trudniejsza dla wszystkich, również dla czytelnika …

Rebeka to zdecydowanie powieść z charakterem i klimatem, przesiąknięta atmosferą minionych lat. Zaskakuje dojrzałością i powagą tematu, nie jest to ckliwy romans, ale rozbudowana historia tak naprawdę zagubionych ludzi, skrzywdzonych przez los, a raczej najbliższych. Tajemnice przeszłości nie pozwalają spokojnie żyć, cieszyć się dniem obecnym, tylko unoszą się w najmniej oczekiwanym momencie, nie dają chwili wytchnienia, cały czas się przewijają i dręczą od wewnątrz. Klimat powieści tchnie tajemniczością i niedopowiedzeniami, wszak wiele nie wiemy i być może się już nie dowiemy. Każdy coś ukrywa udając, że nic nie wie. Jeden spogląda na drugiego nie mając przekonania, jaka jest jego wiedza w temacie. To wszystko potęguje naszą ciekawość i chęć odkrycia tajemnic mieszkańców posiadłości Manderley. A mają czego strzec, oj mają.

Nie łudźcie się, nie oczekujcie w tej lekturze szybkich i brawurowych akcji, dynamicznych zwrotów wydarzeń. Przeciwnie. Ta okraszona subtelną tajemnicą opowieść płynie jak toń spokojna, raz zwalniając, raz delikatnie, pod wpływem nagłego wiatru, przyśpieszając. Ma swoje obrane tempo i w żaden sposób nie jesteśmy w stanie jego przyśpieszyć. Ale to doskonale. Dlaczego? Możemy śmiało i spokojnie się nią delektować, smakować jej wątki i być blisko klimatycznych i z charakterem bohaterów. Przyznam, że wiele można się od nich nauczyć, zgłębić ich psychikę i motywy postępowania, spróbować zrozumieć. Daje to mnóstwo satysfakcji i ekscytujących wrażeń. Takich, których na co dzień raczej nie doświadczamy.

Co uważniejszy czytelnik odkryje jej prawdziwe oblicze, wydobędzie to ukryte i niewidzialne gołym okiem drugie dno. Ujrzy jej przesłanie, które nie jest tak oczywiste i łatwe do wychwycenia. Zachęcam Was gorąco, odważcie się sięgnąć po tę pełną tajemniczych sytuacji i niedopowiedzeń powieść. Czas z nią spędzony można śmiało zaliczyć do miłych i ciepłych, momentami zaskakujących chwil. Ale chłonie się ją z wypiekami na twarzy, z nutką niedowierzania i nadziei, że skończy się pozytywnie. Pytanie tylko dla kogo? Przecież w życiu nie można wszystkich zadowolić ...

Zdecydowanie polecam! Dzieło godne mistrza! Psychologiczne stadium ludzkich błędów i krzywd!

Klasyk, który powinien przeczytać każdy miłośnik literatury.

Myślę, że nie trzeba dużo pisać o tej książce, bo każdy doskonale wie, że jest ona smaczkiem wśród książkoholików.

"Rebeka" to historia, która wciąga od pierwszych stron. To hisotira z gatunku tych, które wciągają czytelnika na tak długo, aż nie skończy ON czytać ostatniego zdania.

To historia, w której emocje są bardzo namacalne, a strach przeplata sięz niepokojem i tajemnicą.

Zdecydowanie warto przeczytać. Polecam.