Quo vadis

Na pewno każdy nie raz słyszał o Henryku Sienkiewiczu i jego najlepszej powieści historycznej. Sama wiele słyszałam, ale wtedy kiedy książka była lekturą, to miałam inne zainteresowania i nie miałam ochoty tej powieści czytać. Teraz jednak, po wielu latach, zdecydowałam się sięgnąć po książkę i powiem szczerze, że jestem nią zachwycona. Wszystko tutaj do siebie pasuje, wszystko jest po coś i tak naprawdę nie ma zbędnych wątków czy postaci. Fabuła jest tutaj naprawdę przemyślana, spójna i logiczna. Mamy wątki historyczne, ale i przede wszystkim te miłosne. Jest to naprawdę piękna powieść, więc zachęcam do czytania.

Czyta się trochę dziwnie, szczególnie jeżeli ktoś oglądał starsze ekranizacje - ogólny zarys fabuły niby ten sam, ale całość ... jakby trochę inna. Na zdecydowany plus - stylowe, czarno-białe ilustracje. Potencjalnie na minus - lekka przesada z ilością zamieszczonych przypisów (chociaż faktycznie treść jest naszpikowana słowami współcześnie rzadko występującymi, wiec ma to uzasadnienie).

Co ciekawe - nie jest to taka ramota, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. Sienkiewicz pisał całkiem sprawnie. Pomijając trochę niedzisiejszy styl - całkiem znośnie i sympatycznie się to czyta. Ogólnie polecam, warto mieć na półce.

Warta przeczytania, polecam każdemu bardzo serdecznie!

Czytałam dawno temu jako lekturę szkolną w podstawówce bodajże. Teraz wróciłam do niej po latach. Pamiętam, że za dzieciaka zrobiła na mnie ogromne wrażenie. I sprawiła, że pochłonęłam inne dzieła Sienkiewicza z trylogią i "W Pustyni i w Puszczy" na czele. Teraz czytałam z trochę mniejszym entuzjazmem. Wątek Marka Winicjusza zakochującego się w Ligii z powodu jej ładnego wyglądu denerwujący. Niestety, ładna kobieca buzia i nic więcej to częsty motyw w literaturze. Pomijając tą sprawę, powieść nadal wciągająca. Czytało mi się całkiem przyjemnie, może z powodu nostalgii. 

"Quo vadis" to prawdziwy klasyk, o którym z pewnością każdy z nas słyszał chociaż raz. Ja najpierw oglądałam film, a dopiero niedawno zdecydowałam się sięgnąć po książkę. Muszę przyznać, że zrobiła ona na mnie naprawdę ogromne wrażenie. Ta lektura wciąga niemal od pierwszej strony i sprawia, iż czytelnik nie jest w stanie oderwać się od niej nawet na moment. Przeczytałam tę powieść w przeciągu dwóch wieczorów i powiem szczerze, że jeszcze kiedyś do niej wrócę. Jedynym minusem, jaki zaobserwowałam, były zbyt długie opisy, ale to jest w stylu Sienkiewicza, więc trzeba mu to wybaczyć. Zachęcam do czytania.

To jest klasyka, której nie można pominąć. Bardzo się cieszę, że udało mi się upolować to wyjątkowe wydanie Quo Vadis, które zajmie honorowe miejsce w mojej domowej biblioteczce. Myślę, że samej książki i jej fabuły przedstawiać nie trzeba - to jedna z tych pozycji, które są obowiązkowe dla wszystkich wielbicieli polskiej literatury. Ta książka jest wydana w bardzo ciekawej formie graficznej - z wykorzystaniem czarno-białych, charakterystycznych ilustracji. Przy wspólnym czytaniu z dzieckiem te obrazki sprawdzają się doskonale - ułatwiają wyobrażenie sobie świata starożytnego Rzymu, polecam nie tylko rodzicom :)

Z "Quo Vadis" miałam styczność po raz pierwszy jeszcze w czasach szkolnych, kiedy był jedną z wymaganych lektur. Pamiętam, że ciężko było mi przeczytać całość, ze względu na obszerność książki i styl tekstu. Wersja ilustrowana książki jest dla mnie czymś zupełnie nowym i stwierdziłam, że spróbuję sięgnąć po nią, tym razem czytając dla czystej przyjemności, ponieważ moje dzieci niedługo również będą zapewne ją czytać. Dzięki dodatkowym ilustracjom było o wiele łatwiej przebrnąć przez całą historię, a ilustracje same w sobie idealnie odzwierciedlały daną akcję w książce. Wiem już jaką wersję "Quo Vadis" z pewnością podsunę moim dzieciom ;)

Absolutna klasyka. Wracam do tej powieści regularnie od lat, i zawsze wciągam się tak samo. Pierwszą styczność z powieścią miałem oczywiście jeszcze za czasów szkolnych, ale wtedy nie mogłem się do niej przekonać, tak samo jak do większości innych lektur. Książka stosunkowa trudna w odbiorze, dlatego dopiero po czasie zrozumiałem całkowite przesłanie, które stworzył dla nas Henryk Sienkiewicz. Ukazany starożytny Rzym wydaje się być bardzo realny, bohaterowie dobrze napisani i przeżywający wiele ciężkich wydarzeń. Wątek dotyczący prześladowania chrześcijaństwa chwyta za serce, w tamtym czasach było to bardzo znaną praktyką. Książka moim zdaniem obowiązkowa dla każdego, ale przeczytana dopiero na odpowiednim etapie życia. Duży plus za ilustracje dodane w tym konkretnym wydaniu, pozwalają mocniej wczuć się w świat przedstawiony.

Książka przeczytana głównie z przymusu i sceptycznym nastawieniem, założę się że tak właśnie miała większość młodzieży :)

Ale gdy wciągnęłam się w fabułę i poczułam magię tej książki, szybko zmieniłam zdanie. Musze przyznać że słownictwo i liczne nazwiska używane w książce są ciężkie do czytania, lecz da się to przetrwać.

Historia Ligii i Winicjusza jest bardzo nietypowa, w ciągu całej historii bohaterowie przeżywają zmienne emocje, od nienawiści po bezgraniczną miłość. Wiele postaci zmienia się o 180 stopni, przez co nie ma nudzącego schematu.

Polecam każdej osobie, która ma tę książkę jako lekturę i nie tylko!

Książka podobała mi się bardzo. Może dlatego, że uwodzi mnie styl Sienkiewicza, może dlatego, że starożytny Rzym o tyle fascynuje mnie, o ile budzi odrazę, może w końcu dlatego, że książka zawiera rys historyczny i wspaniały opis chrześcijaństwa - prawdy jedynej i wiecznej, dla której nie masz przeciwności. Jaki to nie byłby powód - książka podbiła moje serce ;)