Przekręt. Karuzela. Tom 3

Książkę czyta się bardzo szybko. Do bohaterów znanych z poprzednich części dołączają nowi. Błyskotliwe dialogi mimo, że często dość wulgarne posują do postaci o mocnych charakterach. Dosyć ostre ale nie wulgarne sceny erotyczne pasują do temperamentów postaci. Jedynie denerwujące jest to, że faceci są cholernie przystojni i inteligentni, a kobiety piękne i bystre. Dobry humor i dużo akcji powoduje, że nie można się przy czytaniu nudzić. Czekam na kontynuację.

Uwielbiam ksiazki Pauliny Świst.Jak zwykle świetna historia tylko szkoda że te ksiazki nie są grubsze.

Rewelacyjna, nie pozostaje w tyle za poprzednimi częściami, polecam

Orzeł siedzi w więzieniu. Olka zamiast siedzieć za granicą, wraca do kraju, żeby go wyciągnąć na wolność. Nie jest to łatwe, dlatego o pomoc prosi prokuratora Zimnickiego, obiecując że namówi Orła do gadania. W zamian Zimny chce żeby ten został świadkiem koronnym, co nie przypada Orłowskiemu do gustu.

Jednocześnie do akcji wkraczają Lilka i Michał. Dziewczyna jako obrońca Orła , za to były ceebeś ma pomóc w rozwiązaniu sprawy Sitwy, która zajmuje się praniem pieniędzy.

Kluczową rolę w tej części odgrywają Bartłomiej Torbicki, przyjaciel Kingi, którego można było poznać w innych częściach oraz Pola Szydłowska, policjantka z Wrocławia, która jest całkiem nową bohaterką.

Torbicki awansuje do prokuratury okręgowej. Ma współpracować z Zimnym po to by zamknąć ludzi zamieszanych w Sitwę. Do pomocy zostaje również wybrane Pola. I tutaj wszystko zaczyna się komplikować, ponieważ tych dwoje się zna i łączy ich wspólna, burzliwa przeszłość. Pomimo niechęci, która od nich bije, wyczuwalne jest również pożądanie. ☆☆☆☆ Jak to bywa w książkach Pauliny Świst i w tej mamy mieszankę wybuchową mocnego humoru , rozrywki, seksu i tajemnic.

Nie brakuje ciętego języka, ripost i sarkazmu, co mnie się bardzo podoba.

Czytając niektóre dialogi, wręcz płakałam ze śmiechu.

Świetnym pomysłem jak dla mnie było połączenie wszystkich bohaterów w jednej książce, ponieważ ich charaktery, całkiem różne dały jednolitą całość.

Nie zabrakło również wspomnienia o jednym z moich ulubionych postaci. Szary, mimo że nie wystąpił jakos wielce w książce, sprawił że można było sobie wyobrazić jego obecność.

Książka jest lekka i przyjemna. Czyta się ją bardzo szybko.

Ostry język, ostry seks i ostra jazda. Idealnie podkreślają całość.

Jednak żeby orientować się choć trochę w tej zwariowanej fabule trzeba przeczytać dwie poprzednie części, choć ja zachęcam Was do sięgnięcia po wszystkie książki autorki.

Czekam na kolejne jej dzieła

Gdy otrzymałam paczkę z najnowszą książką Pauliny Świst byłam nieco podekscytowana. Nie będę ukrywać, że polubiłam styl pisania tej autorki. Czas szybko mija i właśnie - po ponad półtora roku od premiery pierwszej części - w rękach trzymam ostatni tom ,,Karuzelowej" trylogii. Świst już na dobre wpisała się do literatury obyczajowej, ale na uwieńczenie drugiej trylogii tej autorki przyszło nam trochę poczekać. Tylko czy rzeczywiście opłacało się na nią czekać ? Już na wstępie mogę powiedzieć, że zdecydowanie ... tak !

Po tym, jak ,,Orzeł" zostaje aresztowany, Olka postanawia za wszelką cenę go ratować. Tymczasem awans do Prokuratury Okręgowej dostaje Bartłomiej Torbicki, który ma pomóc Zimnickiemu w rozwiązaniu sprawy Sitwy. Wszystko zaczyna się komplikować, gdy Torbicki spotyka Polę Szydłowską, która jest nową funkcjonariuszką gliwickiej policji, a z którą przed laty łączyło go coś więcej. Wkrótce na jaw wychodzą nowe fakty dotyczące Sitwy i zarówno Torbicki, jak i Szydłowska będą musieli zacząć ze sobą współpracować.

Prokuratora Torbickiego zdążyliśmy poznać już we wcześniejszych powieściach Pauliny Świst i teraz w końcu doczekał się swojej historii. Barti to przyjaciel Kingi, który dostał awans do Prokuratury Okręgowej. Jest skupiony na celu, doskonale wie czego chce. I pomimo jego wad naprawdę go polubiłam. Ma cięty język, nie ma skrupułów i przede wszystkim czasami oszukuje samego siebie. Nie angażuje się w związki, woli przygodny seks. Wszystkie wspomnienia sprzed dziesięciu lat ożywają w nim, gdy przez przypadek spotyka w prokuraturze Polę, z którą łączą go burzliwe relacje. Kiedyś byli parą i teraz - po dziesięciu latach - coś zaczyna w nich odżywać, ale przeszkodą jest zachowanie Torbickiego. Pola to nowa bohaterka, którą też naprawdę polubiłam. Jest wkurzona na swojego ex, ale nie daje się łatwo nabrać. Nie jest naiwna, uczy się na własnych błędach i reaguje na Bartiego alergicznie. Doskonale pamięta, co wydarzyło się dziesięć lat temu i nie ufa już Torbickiemu. Podobnie jak pozostałe bohaterki tej serii nie da sobie w kaszę dmuchać, ma cudne riposty i przede wszystkim jest zabawna, a przy tym nie ma w niej nic wymuszonego. Pola i Barti to naprawdę kolejna dobrze dobrana para. Oboje się uzupełniają i mam wrażenie, że chyba są nieco podobni do Kingi i ,,Zimnego", więc jeśli lubicie tamtą parę, to i losy tej na pewno Wam się spodobają. W powieści nie brakuje także pozostałych bohaterów, których znamy z poprzednich powieści tej autorki. Wszyscy zostali wplątani w tę historię i mają swoje role do odegrania.

Kolejna odsłona serii opowiadającej o Sitwie to duża dawka humoru i jak w przypadku poprzednich części, również i w tej nie brakuje przede wszystkim jeszcze większej ilości ripost. Czytając tę część niemalże cały czas się śmiałam. Dialogi są trafione w punkt, a autorka po raz kolejny potwierdza, że jest mistrzynią ciętych ripost i zabawnych sytuacji. Czytało mi się tę książkę naprawdę szybko. Jest napisana lekko i zanim się obejrzycie już będziecie po lekturze. Sama powieść też jest bardziej przemyślana i stanowi doskonałe zakończenie historii rozpoczętej w ,,Karuzeli". Wszystkie powiązania wychodzą na jaw, mamy kilka zwrotów akcji. Nie brakuje też momentów niedowierzania. Losy Torbickiego i Poli również są angażujące. Powiązania w Sitwie są całkiem dobrze przemyślane. I tak jak przy poprzedniej części, tak i tutaj czasami akcja działa się za szybko i niektórzy przez te tempo mogą się trochę pogubić, ale dla tych, którzy oczekują właśnie akcji w powieści, to nie będzie duży problem.

,,Przekręt" to ostatnia część trylogii o Sitwie i mogę śmiało powiedzieć, że po raz kolejny autorka naprawdę miło mnie zaskoczyła. W porównaniu do poprzednich jej powieści da się zauważyć dużą różnicę i widać, że autorka się rozwinęła. Bohaterowie są tu przemyślani, akcja też. Nie brakuje humoru i jak przystało na Świst inteligentnych ripost. To z pewnością lekka lektura na letni wieczór, która dostarczy Wam naprawdę świetnej rozrywki. Ja jak najbardziej polecam, bo był to ciekawie spędzony czas i będę czekała na kolejne powieści tej autorki, tym bardziej, że to jeszcze nie koniec i wnioskując po epilogu szykuje się kolejna część, która - mam nadzieję - okaże się kolejną intrygującą lekturą.

Całą recenzję przeczytasz na blogu Mój świat Literatury

Gdzie jest granica chciwości? Nie ma jej? A może po prostu jej nie widać, kiedy oczy przesłania mgła pożądania? Kilka osób będzie musiało poważnie się nad tym zastanowić... „Orzeł“ zostaje zatrzymany. Olka wraca za nim do Polski i prosi o pomoc prokuratora Łukasza Zimnickiego. Ten zgadza się, ale pod jednym warunkiem: Orłowski musi zostać „koroną“, czyli świadkiem koronnym. Problem w tym, że „Orzeł“ nie bardzo ma na o ochotę. Równocześnie we Wrocławiu Lilka i Michał rozpracowują sektę, której głównym zadaniem jest pranie pieniędzy na rzecz Sitwy. A to zaledwie wierzchołek góry lodowej…

"Żałujemy w życiu wszystkiego, czego już nie mamy."

W moim odczuciu to najlepsza część tej serii. Paulinę Świst polubiłam za to, że potrafi połączyć ostre dowcipy, seks i sensację w jeden kłąb emocji. Z tym, że tym razem poszczególne elementy fabuły jeszcze bardziej ze sobą współgrają. Zarówno warstwa sensacyjna, jak i erotyczna wciągają równie mocno.

Nie zabrakło momentów napięcia związanego z wątkiem przewodnim, jakim jest tytułowy przekręt finansowy. Wątek sensacyjny zaskakuje, a po drodze trzeba się trochę na główkować. Ta część jest najbardziej dynamiczna.

Przez powieść mknie się w zastraszającym tempie, które napędzają głównie sami bohaterowie i ich pełne ciętych ripost dialogi. Postaci dostarczyli mi nie lada uciechy. Ich teksty sprawiały, że wielokrotnie parskałam śmiechem.

"To foto z nurkowania? - Wskazałam głową na nieludzko brzydkie stworzenie. - Pani płaszczka. Ładna. Przypomina niektóre twoje dziewczyny. Otworzyłam drzwi.

- I niebezpieczna. Ma kolec... Pełen jadu - wysyczał mi do ucha.

- I nie zaprosiłeś jej na kolację? Dziwne."

Autorka świetnie wplotła w treść aktualne wydarzenia społeczne, kulturalne, polityczne, a nawet i... epidemiczne. Jest to więc moja pierwsza książka, która odnosi się do tego, co w ostatnich miesiącach działo się w naszym kraju i na świecie.

"Koronawirus. Non stop było o nim słychać, ale ludzie mieli na to wyjebane. Póki problem był w Chinach, zdawał się nas nie dotyczyć. Wybuch epidemii we Włoszech lekko zmienił nasze postrzeganie."

Mój minimaraton z niniejszym cyklem dobiegł (póki co) końcowi. Bawiłam się wyśmienicie i czekam na więcej w wykonaniu Olki, Piotra i reszty ekipy. Co ciekawe, nastawiłam się na to, iż "Przekręt" będzie finałowym tomem cyklu, ale niezmiernie cieszy mnie to, że jednak coś się jeszcze kroi...

"Przekręt" to powieść, która zapewni Wam rozrywkę na wysokim poziomie. Wraz z błyskotliwymi bohaterami podążamy od akcji do akcji i wciąż nie mamy dość. Adwokacki świat przekrętów zaprasza. Zajrzycie?

Głowni bohaterowie, czyli Bartek i Pola, muszą razem współpracować by rozgryźć grupę przestępczą.

Ona jest policjantką i ma żal do Bartka za to, że nie udało im się stworzyć związku 10 lat temu.

On natomiast jest prokuratorem, żałuje i rozumie swój błąd sprzed 10 lat, jednak czy uda mu się to naprawić?

Ta para ewidentnie do siebie pasuje. Oboje mają podobne poczucie humoru. Jednak, gdy dochodzi do kłótni to lecą pioruny. Okazuje się, że mimo żalów z przeszłości potrafią ze sobą współpracować.

Bardzo podobało mi się, iż autorka postanowiła wpleść w fabułę bieżące problemy na świecie, mam na myśli coronawirusa. Dzięki temu powieść wydaje się bardziej rzeczywista.

Po mimo, iż jest to kryminał znajdziemy w tej historii również wątek erotyczny. Pikantne sceny moim zdaniem są zdecydowanie na plus, ponieważ urozmaicają tę książkę.

Ta książka to trzeci tom serii Karuzela i to moje pierwsze spotkanie z piórem tej autorki. Jednak nie miałam problemów z połapaniem się, o co chodzi w tej książce.

Przyznać muszę, że książkę czytało się bardzo szybko, mimo iż na początku miałam trudność z przestawieniem się na styl autorki. Rozumiem, że pisarka chciała jak najdokładniej przedstawić relacje i dialogi pomiędzy prokuratorami i policjantami, jednak nie będę ukrywać, że ciężko mi się te fragmenty czytało.

Czy sięgnę po wcześniejsze i następne książki tej autorki? Niewykluczone, aczkolwiek nie mam takiego parcia, że koniecznie muszę je przeczytać 😊.

Jestem w posiadaniu każdej książki tej autorki i na każdą następną czekam z wielką niecierpliwością. Bardzo podoba mi się prosty, aczkolwiek cięty język, którym posługuje się autorka. Wciągająca historia bohaterów poprzednich części, z ciągle nowym , zaskakującym zakończeniem. Polecam serdecznie wszystkim, którzy lubią "ostrą akcję i cięty język".

⭐RECENZJA⭐

„Przekręt” Pauliny Świst to trzeci tom serii po „Karuzela” i „Sitwa”. Poprzednie dwie książki przeczytałam migiem, tę również. Może nie jest to cykl lektur wielkiego polotu, ale czyta się je z przyjemnością i można przy nich się po prostu odprężyć.

🔥

Akcja powieści toczy się przede wszystkim we Wrocławiu. Po aresztowaniu „Orła” , Olka wraca do Polski. Prosi o pomoc „Zimnego”. Michał i Lilka rozpracowują szajkę. Policjantka Pola Szydłowska oraz prokurator Bartek Torbicki współpracują ze sobą. Tych dwoje nie przepada za sobą, mimo tego coś między nimi zaczyna się tworzyć. Sprawa nad którą pracuje ekipa „Zimnego” okazuje się dość ciężka. W pewnym momencie wszystko zaczyna się łączyć ze sobą. Jak to się zakończy?

🔥

Lubię czytać książki napisane lekkim piórem i z ostrym językiem, ze scenami łóżkowymi. Historia wciąga od pierwszych stron i nabiera od razu tempa. Wątek kryminalny z nutką erotyzmu, to ciekawy przerywnik. Niestety w pewnym momencie się pogubiłam i przestałam już wiedzieć, kto jest kim, jak dla mnie było troszkę za dużo postaci i to odrobinkę zaczęło mi przeszkadzać. Jednak autorka stworzyła przyjemną, pełną dialogów oraz dobrego humoru książkę. Myślę, że jeśli lubicie lektury, które pomogą zapomnieć Wam na chwilę o świecie i szarej rzeczywistości, to zachęcam do zapoznania się z twórczością Pauliny. Ja mam jeszcze przed sobą inną serię pisarki i będę się za nią za niedługo zabierać. Miłego dnia Kochani!

🔥

Kolejna książka Pauliny Świst za mną. To już trzeci tom serii Karuzela, "Przekręt". Muszę przyznać, że działo się tutaj całkiem sporo.

Tym razem poznajemy losy prokuratora Bartka Torbickiego oraz policjantki Poli Szydłowskiej. Tę parę łączyło już coś kiedyś w przeszłości, więc teraz nie pałają do siebie zbytnią sympatią. Akcja dzieje się głównie we Wrocławiu, gdyż "Zimny" i jego ekipa wpadają tam na trop prowadzący do szefów całej Sitwy. Okazuje się to naprawdę grubszą sprawą. Przy okazji nasi główni bohaterowie "zacieśniają" więzi. Oczywiście nie obędzie się bez nieporozumień. Czy w końcu wszystko się wyjaśni?

Autorka mnie nie zawiodła. Trzyma cały czas ten sam styl. Akcja pędzi jak Pendolino. Mnóstwo przekleństw oraz scen łóżkowych. Na początku ciężko było mi się połapać kto prowadzi narracje. W ogóle przez te dwie serię, które stworzyła autorka, pojawiło się wiele postaci i mam wrażenie, że wszyscy byli obecni w tej części. Nie mogłam się w tym połapać, bo po prostu nie pamiętałam wszystkich. Przeszkadzało mi jeszcze "śpiewanie" piosenek przez bohaterów, a głównie mężczyzn. To było dla mnie tak groteskowe, że kręciłam z niedowierzaniem głową. Jednakże książkę czytało się mega szybko, a autorka zostawiła sobie furtkę na kolejną serię, część? I mam wrażenie, że wracamy do początku. Pożyjemy, zobaczymy 😉

Tupet? O nie to po prostu pewność siebie albo bezczelność, to już zależy od punktu widzenia. Jak już iść przez życie to z fasonem i na pewno nie na szarym końcu, a jeżeli kraść to miliony, mówiąc dokładnie dwadzieścia pięć. No i pozostaje jeszcze kwestia miłości, bo tu wybór również musi być odpowiedni, nie tak łatwo znaleźć kogoś, za kim pójdzie się na koniec świata i z powrotem, nawet jeśli w perspektywie jest kilku dekadowe wczasy na koszt państwa.

Koniec może być nowym początkiem, zwłaszcza jeśli ma się na koncie tyle ile Ola i Piotrek, problemem jest tylko albo aż widmo ćwierć wieku w więzieniu. Jednak od czego przyjaciele, może nie do końca skorzy do bezinteresownej pomocy, lecz zawsze umiejący dostrzec więcej niż nakazuje litera prawa i paragrafy. Prokurator Zimnicki słowa litość nie zna, ale za to szansę na sukces w śledztwie wyczuje na kilometr, a teraz ma ją blisko, chociaż jeszcze jest palcem na wodzie pisana. Skoro powiedziało się A, to i B padnie, zwłaszcza jeśli ma się po swojej stronie kilku dobrych znajomych, świetnie nadających się by powęszyć tu i ówdzie oraz zdobyć dowody od tych, którzy ich po dobroci nie dadzą. Pola i Wyrwa mają doświadczenie w terenowych akcjach, a prokurator Torbicki potrafi dotrzymać im kroku. Problem w tym, że przeciwnik też nie jest w ciemię bity i niczego po dobroci nie odda, zresztą po złości również. Pozostaje więc tylko podejść go tak, by dostać to, czego się chce i pomóc Olce i Piotrkowi, co wcale nie jest czymś oczywistym i nosi wiele znamion, iż to dopiero wierzchołek prawdziwej góry lodowej. Jeśli coś ma pójść nie tak wcale tak nie musi być, szczególnie jeśli takie grono prawniczo-policyjne obrało sobie za cel Sitwę.

Przed lekturą „Przekrętu” powinno być ostrzeżenie „czytanie w szerszym gronie, tudzież w środkach komunikacji publicznej tylko na własną odpowiedzialność”, podobnie zresztą jak przy domownikach, ale oni jeśli zobaczą okładkę to będą wiedzieli, że najlepiej nie przeszkadzać, nie pytać o nic, ewentualnie zadbać o aprowizację. Po dwóch częściach tej serii czytelnik wie czego się spodziewać, a przynajmniej tak mu się wydaje i tu pierwsza, z wielu niespodzianek, bo tam gdzie spotykają się osoby z dwóch serii, nieprzewidywalne i z ogromnym tupetem, zdarzyć się może wszystko, dosłownie. Jednak nie ma co uprzedzać tego, co ma być czyli historii, w jakiej tempo jest takiej same jak i gatunek czyli sensacyjne, ale nie tylko ono, bo dużą rolę odgrywają cięte riposty oraz pełne humoru dialogi. Oczywiście to również nie wszystko, gdyż Paulina Świst przygotowała prawdziwy maraton przejażdżek rollercoasterem, każdy rozdział jest kolejną przysłowiową jazdą bez trzymanki w doborowym towarzystwie nieszablonowych postaci, gotowych wywołać koniec świata, jeśli ma to dać efekt jakiego potrzebują. Jednak wciąż to dopiero ułamek tego, co pisarka zafundowała czyli lawinę wydarzeń, które zadbały by słowo na literę „n” nawet bladym cieniem nie zaświtało w głowach czytających. Fabuła „Przekrętu” łączy w sobie wątki z kilku książek, ale nie ma co się obawiać, że zakończenie ich nadejdzie zbyt szybko, do ostatniego momentu dzieje się wiele. Zbytnia czytelnicza pewność siebie nie popłaca, nawet na ostatnich stronach gdzie autorka przygotowała przysłowiową bombę, chociaż czy nie tego trzeba było się spodziewać po Paulinie Świst? Po mistrzowsku bawi się zagadkami i tajemnicami, daje swoim bohaterom pole do popisu w dziedzinie intrygujących zagrywek oraz gier o bardzo wysokie stawki, czasem te najwyższe, więc i finał nie mógł być ot taki sobie. No i oczywiście nie był, ale wpisuje się ON doskonale w całość, zaskakującą i do końca trzymającą czytelnika w szachu napięcia.