Pod kluczem

“Pod kluczem” to książka, którą ze względu na ograniczenia czasowe mogłam czytać tylko przez chwilę wieczorem i słuchać przez chwilę rano, a i tak jej fabuła sprawiła, że przez cały dzień nie mogłam przestać o niej myśleć i nie mogłam się doczekać powrotu do lektury. Główną bohaterkę poznajemy z jej listu do adwokata, którego prosi o reprezentowanie jej w sądzie. Jest bowiem podejrzana o zabójstwo. Sednem tej historii jest jednak nie teraźniejszość, a wydarzenia przeszłe, które doprowadziły kobietę do tego miejsca. Razem z prawnikiem poznajemy tę opowieść.

Rowan odpowiada na niezwykle korzystną ofertę pracy w charakterze niani. Mimo plotek i niepokojących przesądów krążących wokół domu państwa Elincourtów, dziewczyna nadal pragnie otrzymać posadę i stać się częścią tej rodziny. Nie odstrasza jej nawet fakt, że w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy z tej pracy zrezygnowały aż cztery nianie.

Kiedy Rowan otrzymuje pozytywną informację zwrotną po rozmowie kwalifikacyjnej, nie posiada się ze szczęścia. Dom na skraju miasta urządzony jest w nowoczesnym stylu z wykorzystaniem najnowszej technologii. Rowan musi opanować sztukę “obsługi” domu w dość krótkim czasie, ponieważ już na początku zostaje na dłuższy czas sama z trójką dzieci i dwoma psami.

Niedługo po wyjeździe pracodawców w domu zaczynają dziać się dziwne rzeczy, Rowan mierzy się z niechęcią swoich podopiecznych i odkrywa podejrzany ogród na tyłach domu, z którym wiąże się tragiczna historia poprzednich właścicieli posiadłości.

Już od pierwszych stron książki czułam dziwny niepokój, a w miarę czytania napięcie wcale nie malało. Czułam w kościach, że ta historia ma jakieś drugie dno i nie mogłam się doczekać, aż odkryję co to takiego. Mimo tych podejrzeń nie udało mi się wpaść na to, czego dowiedziałam się na końcu. Teoria o drugim dnie okazała się prawidłowa, ale muszę przyznać, że to co nim było totalnie mnie zaskoczyło. Chętnie poznam inne powieści autorki, jeżeli są utrzymane w podobnym stylu.

“Pod kluczem” Ruth Ware to nie moje pierwsze spotkanie z autorką Elincourti dzięki temu mogę stwierdzić, że jej książki trafiają do grona moich ulubieńców.

Rowan jest młodą kobietą, trochę znudzoną swoim życiem i gdy okazja do zmiany nadchodzi, mimo strachu i niepewności, postanawia podjąć się ryzyka. Dziewczyna zostaje zatrudniona jako niania w prywatnej posiadłości dwójki architektów, którzy mają czwórkę dzieci. Ich rodzice z powodu swojej pracy często wyjeżdżają i potrzebują kogoś, kto jest w stanie podjąć się opieki nad dziewczynkami i zostawić swoje dotychczasowe życie z dnia na dzień, by przeprowadzić się do Szkocji. Niestety, wszystkie poprzednie nianie szybko kończyły współpracę, jednak Rowan jest zdeterminowana, by zachować posadę.

Cała książka spisana jest w charakterze listów z więzienia i już od pierwszych stron dowiadujemy się, że główna bohaterka została oskarżona o morderstwo dziecka, jednak tylko możemy przypuszczać, które to było dziecko.

Uwielbiam klimat tego typu powieści, gdy akcja rozgrywa się w starych domach, które pomimo wyremontowania nadal zachowują coś z dawnych właścicieli. Tutaj jest to jeszcze bardziej podkreślone, dzięki temu, że dom państwa Elincourt został wyposażony w nowoczesny system sterowania domem, dzięki któremu zachował swój vintage urok, ale stał się również budowlą “smart”. Myślę, że właśnie dzięki kamerom w pokojach i tym sterowaniem przez aplikację, książka zyskuje niesamowity klimat, ponieważ czytelnik cały czas ma w sobie napięcie, co jeszcze się wydarzy. Tak naprawdę zdarzyć się może wszystko.

Cały klimat dopełniają świetnie skonstruowani bohaterowie, którzy mają odmienne charaktery i każdy z nich skrywa jakiś sekret, o którym dowiadujemy się, czytając kolejne strony powieści. Maddie i Ellie to bardzo zżyte ze sobą dziewczynki, ale w tej relacji niekwestionowanym liderem jest starsza, czyli Maddie. To ona dosyć duży problem z zaakceptowaniem nowej niani, choć w jej murze również znajdują się jakieś dziury i Rowan liczy, że uda im się do siebie nawzajem przyzwyczaić. Postać psychologiczna postaci jest na naprawdę wysokim poziomie, a a wykreowanie charakterów dzieci idealnie pasuje do całokształtu książki.

Jedyne, do czego mogę się przyczepić jest to, że bardzo dużo wątków w książce pozostało nierozwiązanych, jednak podejrzewam, że to celowy zabieg autorki. Pozostawia to niesamowity niedosyt i samo zakończenie jest na tyle otwarte, że każdy, kto je pozna, może zinterpretować je w inny sposób. Sama nie spodziewałam się takiej końcówki i byłam szczerze zaskoczona, jak potoczyła się cała historia. Też poczułam początkową niechęć do zakończenia, ale jednak wolę je w takiej formie, niż gdyby wszystko było jasne i klarowne. Od samego początku ta książka nie precyzuje wszystkiego od razu, więc ciężko byłoby wymagać żeby Ruth Ware w zakończeniu obrała inny kierunek niż wskazała od pierwszych stron.

“Pod kluczem” jest idealnym ukazaniem tego, jak manipulacja i szerzenie pewnych historii mogą wpłynąć na jednego człowieka. Zostaje mi tylko przypuszczać, że gdyby nie doszło do pewnych wydarzeń, to życie jednego dziecka nie zakończyłoby się w tak tragiczny sposób. Pani Ware trafia do grona moich ulubionych pisarzy i jestem pewna, że kolekcja książek, które posiadam, poszerzy się o dorobek tej pisarki.

Niania. Osoba, której powierzamy nasze pociechy. Osoba, która powinna budzić zaufanie nie tylko rodziców, przede wszystkim dzieci. Ale czy wszystkie nianie są jak Mary Poppins albo Niania Frania? Czy wszystkie są "nianiami z powołania"?

Gdy przed Równań pojawia się szansa nowej, dobrze płatnej posady dziewczyna długo nie zastanawi się nad jej zdobyciem. Podczas spotkania ze swoją przyszłą pracodawczynią, pokazuje się z jak najlepszej strony. Waży każde słowo udzielając odpowiedzi na zadawane jej pytania. I udaje się, otrzymuje posadę w Heatherbrae.

W momencie przybycia na miejsce zostaje od razu rzucona na głęboką wodę. Zostaje sama z czwórką dziewczynek, których ma być nianią. I zaczynają się przysłowiowe schody. Dziewczynki nie są początkowo skórę do współpracy, a ona sama nie wiem jak do nich dotrzeć. Ale to nie wszystko. Problemy z komunikacją z dziećmi nie są jedynym zmartwieniem Równań. Już pierwszej nocy dziwne hałasy nie pozwalają jej spać...

Zanim zaczęłam czytać "Pod kluczem", miałam co do tej książki dość duże oczekiwania. I chyba nie ma się co dziwić, bo była i jest nadal bardzo polecana.

Ja natomiast czuję lekki niedosyt. Niby wszystko było, stara posiadłość z tajemniczą przeszłością, hałasy na strychu... Ale czegoś zabrakło. Odnosiłam wrażenie, że kiedy akcja już się rozkręcała i wchodziła na wyższe obroty, a ja zacierałam ręce nagle wszystko się urywało. I tak ciągle... Miałam nadzieję na większy dreszczyk emocji. Zakończenie historii niby wszystko wyjaśniało, ale znowu zostawiło mnie w poczuciu, że nie dowiedziałam się wszystkiego.

Dobrze się czyta,ale od początku kojarzy mi się z filmem "Inni" z Nikole Kidman w roli głównej sprzed 20 lat tylko przeniesiona w "nasze"czasy...

Zasłyszałam opinie porównującą tą autorkę do mojej ukochanej Agathy Christie. Przeczytałam i nie mam pojęcia co miał na myśli autor tej opinii :) czyta się dość dobrze, chociaż zakończenie mnie rozczarowało. Jakieś takie... ucięte. Ale ogólnie książka nie najgorsza.

„Obyś cudze dzieci uczył” – to groźba, która wiele osób może przestraszyć. Dlatego też zawód nauczyciela nie cieszy się w chwili obecnej ani popularnością, ani estymą. Co więcej, wiele osób ma serdecznie dość swoich pociech, a co dopiero dzieci obcych osób, wychowywane w różnych warunkach, przy różnych oczekiwaniach i dyscyplinie. A mimo to są osoby, które dzieci kochają na tyle, że poświęcają im całe życie, pracując z nimi na rożnych szczeblach edukacji, a także podejmując się opieki nad tymi najmłodszymi. Mimo iż nie jest to zbyt dobrze płatny zawód, dla osoby lubiącej spędzać z mini czas, podążających za ich rozwojem, to wymarzona praca.

Rowan pracuje z dziećmi od kilku lat, obecnie zajmując się tymi najmłodszymi, w żłobku. Jednak utrzymanie się w Londynie kosztuje i trudno jest opłacić swoje wydatki podejmując tego rodzaju zatrudnienie. Szczególnie, że współlokatorce Rowan zamarzyły się podróże i właśnie się wyprowadziła. Dlatego też oferta pracy dla niani w Szkocji, w wielkiej, wiktoriańskiej posiadłości, z ogromną pensją oraz zamieszkaniem i wyżywieniem, wydaje się być idealna. A przy tak hojnym wynagrodzeniu, nawet nieco podejrzaną…

Praca przy wychowaniu czwórki dzieci z pewnością nie jest łatwa, ale rodzice-architekci mają być na miejscu, przewidują tylko sporadyczne wyjazdy. Dziewczynki: ośmioletnia Maddie, pięcioletnia Ellie oraz osiemnastomiesięczna Petra przebywają na stałe w domu, w Heatherbrae House, natomiast czternastoletnia Chiannon w tygodniu mieszka w szkole z internatem i wraca do domu tylko na weekendy. Praca marzeń? Rowan może nie podchodzi do tego aż tak ideologicznie, ale z pewnością z różnych względów chce tę pracę otrzymać. Ku swojemu zdziwieniu, w odpowiedzi na wysłaną aplikację, otrzymuje zaproszenie do Szkocji. Poznaje panią domu, Sandrę Elincourtów, a wkrótce otrzymuje ofertę zatrudnienia. Tyle tylko, że ma świadomość dość dziwnych relacji panujących pomiędzy domownikami, co więcej, może czuć się zaniepokojona faktem, że w ciągu ostatnich czternastu miesięcy z pracy zrezygnowały aż cztery nianie, tymczasem ona zobowiązuje się pozostać na stanowisku przez co najmniej rok.

Nic jednak nie jest w stanie odwieść Rowan od podjętej decyzji. Nawet to, że o Heatherbrae House krążą niepokojące legendy, mówi się, że w domu straszy, co więcej, że w przeszłości jego właściciel otruł w nim swoją córkę. Mimo swojego sceptycyzmu dziewczyna szybko przekonuje się, że w tych plotkach tkwi ziarno prawdy, a w domu rzeczywiście dzieją się niepokojące rzeczy. Jest na nie tym bardziej wyczulona, że zostaje sama z dziewczynkami, bowiem rodzice wyjeżdżają na dłużej natychmiast po przejęciu przez nią opieki nad córkami…

Zanim zaczniemy się zastanawiać, jak dalej potoczy się ta opowieść, poznamy bieżące wydarzenia. Stanowią one zresztą punkt wyjścia do rozwoju akcji, bowiem Rowan spotykamy w chwili, kiedy przebywa w więzieniu w Charnworth oskarżona o zabicie dziecka. W listach do niejakiego pana Wrexham, opisuje wszystko, co zdarzyło się w domu Elincourtów, a my coraz mocniej angażujemy się w opowieść, do końca nie wiedząc jednak z jaką tajemnicą mamy do czynienia, a także … z jakim gatunkiem literackim.

Jeśli ktoś oczekuje od powieści „Pod kluczem” bycia horrorem, srodze się pomyli i rozczaruje. Najlepiej więc podchodzić do książki autorstwa Ruth Ware z otwartością i dać się ponieść historii. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona książka jest bowiem oparta na mistrzowsko skonstruowanej fabule, choć jej potencjał nie został w pełni wykorzystany. Zachwyci jednak osoby lubiące zagadki, skomplikowane historie mające drugie dno oraz rodzinne dramaty, bo z takim właśnie niewątpliwie mamy do czynienia.

"Duchom by się to nie spodobało..."

"W ciemnym mrocznym lesie" i "Gra w kłamstwa" to książki Ruth Ware, które zrobiły na mnie mocne dobre wrażenie, dlatego z zainteresowaniem sięgnęłam po kolejną. A "Pod kluczem" spodobała mi się jeszcze bardziej, ochoczo przechodziłam przez rozdziały, niecierpliwie zastanawiałam się, dokąd prowadzi scenariusz. Fabuła wymykała się przewidywalności, kilka elementów uniemożliwiało trafne określenie przypuszczalnej kontynuacji, stwarzało pożywne warunki do frapującego snucia rozległych tez. Chętnie weszłam w zabawę w wysuwanie interpretacji, rozgryzanie okoliczności tak, aby nie kluczyć.

Długo dawałam się nabrać podsuwanym fałszywym tropom, nie wychwytywałam odpowiednich brzmień, co czyniło poznawanie przybliżanej historii ciekawym i atrakcyjnym. W wolnym rytmie powieści pojawiały się mocno zakręcone wiry akcji, pobudzające do śledzenia tego, co przytrafiało się głównej bohaterce. A trzeba przyznać, że zadziwiających zbiegów okoliczności i incydentów sporo się nagromadziło. Szalenie odpowiadało mi zakończenie, takiej melodii nie spodziewałam się. Myślałam, że pójdzie utartym szlakiem podobnych książek, może pojawi się nadzwyczajna nuta, a jednak doszło do mega zaskakującego obrotu, muzyka wybrzmiała czymś chrapliwym, jednocześnie łagodnym. Warto postawić na tytuł, zapewni interesującą rozrywkę z dreszczykiem.

Rowan podejmuje pracę w charakterze opiekunki dzieci. Skusiło korzystne wynagrodzenie, zagwarantowany własny pokój, rozciągające się przepiękne widoki z bogatej rezydencji na okoliczną przyrodę. Rodzina Elincourtów wydaje się wieść nieco osobliwe życie, do którego Rowan nie jest przyzwyczajona, lecz właśnie kilka bonusów posady przyciąga niczym magnes. Wśród okolicznych mieszkańców chodzą słuchy, że rezydencja jest nawiedzona, zaś jej historia bogata w tragedie. Nowi właściciele, architekci, zachowali wiktoriańską duszną przeszłość domu, ale połączyli stare z nowym, dodali kosmiczną ultranowoczesność. Już pierwszego dnia Rowan spotyka się z dziwacznymi zdarzeniami, które z każdym dniem tylko zyskują na intensywności. Sprawy przybierają niepokojące odniesienia. Wkraczamy w mroczne tajemnice przyciągające ku niebezpiecznym strefom. Zastrzeżenie mam do mało realnego zachowania Rowan jako opiekunki czwórki dzieci, kładę je na karb specyficznej sytuacji i dużego rozstrzału wieku podopiecznych.

[Adres usunięty]

Książka rozpoczyna się od listów napisanych do adwokata przez młodą dziewczynę z więzienia. Została oskarżona o zamordowanie dziecka, którym opiekowała się jako niania. Na początku poznajemy tylko kilka szczegółów tej sprawy, jednak autorka sprawnie przechodzi do opisu wydarzeń poprzedzających tragiczną śmierć małej dziewczynki. Rowan miała dość swojego dotychczasowego życia, nudnej pracy i potrzebowała zmiany. Ogłoszenie od rodziny Elincourtów wydaje się jak spełnienie marzeń. Szybko przeszła przez proces rekrutacji i rozpoczęła pracę niani w bardzo wyjątkowym domu. Jest to wiktoriańska rezydencja, która należy do dwójki architektów. Została ona całkowicie odnowiona i przy okazji naszpikowana nową technologią- to tak zwany smart home. Wszystko jest sterowane przez panele umieszczone przy drzwiach lub aplikację w telefonie. Dzięki umieszczonym praktycznie wszędzie kamerom Rowan może obserwować dziewczynki w ich pokojach nawet na swojej komórce. Już na samym początku okazuje się, że może w tych pogłoskach o nawiedzonej rezydencji jest odrobina prawdy. Kroki nad pokojem, nad którym nic się nie znajduje, wariujące głośniki, drzwi zamykające się bez niczyjej pomocy, tajemniczy list od poprzedniej niani...

Przyznam się szczerze, że nie spodziewałam się połączenia współczesnej technologii i wiktoriańskiej rezydencji. Jakoś nie do końca mnie to przekonało. Czułam lekki zgrzyt, czytając o tak nowoczesnych wynalazkach i krokach słyszanych przez nianię. Miałam nadzieję, że autorka nie zaserwuje mi zakończenia w stylu: duchy poprzednich właścicieli nie są zadowoleni z nowych lokatorów. Czy tak się stało? Żeby się dowiedzieć, musicie przeczytać „Pod kluczem”. Ja powiem tylko tyle, że zakończenie mi się podobało! Może było troszkę przesadzone, ale ja jestem kupiona.

Książka zaczyna się bardzo interesująco od listów Rowan do adwokata. Wiemy, że siedzi w więzieniu za zabicie dziecka i nic więcej. Ja wciągnęłam się od samego początku, byłam bardzo ciekawa jak ta historia się rozwinie. Trwało to, niestety, odrobinę za długo i zbudowane na początku napięcie na tym ucierpiało. Nie polubiłam się też z główną bohaterką. Jak już książka się rozwija i Rowan trafia do nowego miejsca pracy, jej zachowanie zaczęło mnie irytować. Bohaterka starannie ukrywa przed pracodawcami swoje wady( chociaż znikają oni po jej pierwszym dniu pracy), pozuje na idealną nianię. W miarę jak ją poznajemy, dowiadujemy się o niej coraz więcej i dopiero na samym końcu wszystko staje się dla nas jasne i zrozumiałe. Mimo, że nie zapałałam do Rowan sympatią, nie wpłynęło to na mój odbiór tej książki.

Sięgając po „Pod kluczem” spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Jednak ja się nie rozczarowałam. Uważam, że to idealna książka na letnie wieczory, czyta się ją szybko i przyjemnie. Jednak żeby wywołać ciarki na mojej skórze potrzeba czegoś więcej.

Ruth Ware w tej powieści zastosowała wybieg, który czasem się spotyka, ale trudniej go, moim zdaniem, obronić. Bo czyż można utrzymać czytelnika w napięciu, sprawić by obgryzał paznokcie ze zdenerwowania kiedy od początku wie co się stanie? Czy autorce „Pod kluczem” to się udało? Jeszcze jak! Mogę śmiało powiedzieć, że ta książka to moje letnie odkrycie.

Główną bohaterkę spotykamy w więzieniu. Zginęło dziecko, a oskarżona o jego zabicie niania czeka w areszcie na proces, twierdząc, że jest niewinna. Powieść jest specyficzną formą listu, spowiedzią kierowaną do adwokata od spraw beznadziejnych, ale i do nas. Czy uda jej się przekonać czytelnika?

A wszystko zaczyna się tak obiecująco. Młoda kobieta przyjmuje posadę niani w wiejskiej rezydencji. Opieka nad trójką młodszych dziewczynek i nastolatką przy proponowanych przez ich rodziców warunkach wydaje się ofertą zbyt piękną, by mogła być prawdziwa. A jeśli coś takie się wydaje, to w rzeczywistości z pewnością takie nie jest.

Co zataili przed nią właściciele nieruchomości? Dlaczego w krótkim czasie zrezygnowały cztery poprzednie nianie? Rowan szybko przekonuje się, że coś jest nie tak. Jakby w domu ścierały się dwie siły, jedna starająca się jej pozbyć i druga, która chce jej pomóc. Tragiczne historie związane z poprzednimi mieszkańcami dopełniają poczucia, że mimo jej początkowego zdroworozsądkowego podejścia dom rzeczywiście jest nawiedzony. Zarówno on, jak i dziewczynki nie dają się okiełznać i Rowan zaczyna tracić panowanie nad sytuacją i nad sobą.

Jak mogło jednak dojść do śmierci dziecka?

Autorka odpowiada na nurtujące nas pytania, zdradza wiele sekretów skrywanych przez bohaterów i czyni to znakomicie budując napięcie i ciekawość, wywołując uczucie niepokoju i momentami przerażenie. Jednak zakończenie to prawdziwy majstersztyk, który sprawia, że historia pozostaje w naszej pamięci długo po przeczytaniu.

Czy dom może narobić komuś stracha i powodować koszmary? Może!

Rowan rozpoczyna pracę w domu Elincourtow jako opiekunka. Oferty o takich warunkach nie zdarzają się często, dlatego dziewczyna długo nie zastanawiała się nad aplikacją na to stanowisko. Dodatkowo już od pierwszych chwil po przekroczeniu progu, dom i jego mieszkańcy zdawali się przyciągać naszą bohaterkę niczym magnez. Jej przygoda nie trwała jednak długo, bo tylko tydzień... za to jaki tydzień. Dom, w którym dzieją się dziwne rzeczy, może nieźle nastraszyć. Przekonały się o tym liczne poprzedniczki Rowan na tym stanowisku.

W książce poznajemy historię dziewczyny z jej listów do prawnika. Rowan prosi w nich o pomoc i obronę w toczącej się przeciwko niej sprawie. Dziewczyna została oskarżona o morderstwo jednej z córek Elincourtow.

Co tak naprawdę wydarzyło się w tym wiktoriańskim domu?

Bardzo fajna książka, ale uwaga... jeśli masz problemy z koszmarami, to nie czytaj jej przed snem 😉

Fabuła jest wciągająca i trzyma w napięciu. Chwilami opisy zdawały mi się nieco przydługawe, ale to nic, bo ten dreszczyk emocji wynagradzał wszystkie niewielkie niedociągnięcia.

Mam nadzieję, że tak jak i mnie zaskoczy Was w tej książce wiele wątków.

Ruth Ware długo szukała swojego miejsca na Ziemi, po ukończeniu studiów w Manchesterze przeprowadziła się do Paryża, a po powrocie do kraju zamieszkała na stałe w Londynie. Przed rozpoczęciem kariery literackiej parała się różnymi zajęciami, pracowała jako kelnerka, sprzedawca w księgarni, nauczycielka angielskiego oraz rzeczniczka prasowa. Debiutowała powieścią W ciemnym, mrocznym lesie, która szybko osiągnęła status bestsellera list New York Timesa oraz Sunday Timesa, zbierając kolejne nominacje do prestiżowych nagród literackich. Zdecydowałam się na lekturę Pod kluczem, bardzo zaintrygował mnie zarys fabuły tego kryminału. Czy książka okazała się równie dobra, jak jej blurb?

Tajemnicza kobieta prosi o interwencję w swojej sprawie adwokata, pisząc list do Pana Wrexhama przedstawia swoją historię. Rowan natrafiła na bardzo interesujące ogłoszenie w sprawie pracy, na które zamierza zaaplikować. Rodzina Elincourtów wychodzi z intratną ofertą pracy w charakterze niani dla ich dzieci, kusi atrakcyjną stawką i obłędnie ekskluzywnymi warunkami zakwaterowania. Z ciepłą posadką związana jest mroczna historia, przez którą ostatnie cztery opiekunki zrezygnowały. Jak informuję Rowen jej potencjalna przyszła pracodawczyni, z domem związana jest pewna historia, która sugeruje, że może w nim straszyć. Wiktoriańska posiadłość Elincourtów naszpikowana jest najnowszą technologią, która ułatwia życie jej mieszkańcom. Rowen dostaje wymarzoną posadę, nie wierząc w mroczne doniesienia, stawia wszystko na jedną kartę i decyduje się na przeprowadzkę. Jaki koszmar miał miejsce w posiadłości Elincourtów?

Zbrodnia, jaka miała miejsce w nawiedzonym domu, od początku nie jest tajemnicą dla czytelnika, który wie, że zginęło jakieś dziecko. Szczegóły związane z tym zdarzeniem do końca pozostają tajemnicą i mogłam tylko gdybać, co mogło się tam wydarzyć. Bardziej intrygowało mnie prywatne życie tajemniczej Rowan, opiekunki w żłobku, miałam dziwne przeczucie, że bohaterka ma wiele do ukrycia. Zaintrygował mnie wątek związany z nowoczesną technologią, jaka zdominowała smart dom Elincourtów, odciążając domowników z przytłaczająco nudnych obowiązków, związanych ze standardową obsługą posiadłości. Rowan od razu wyrzucona zostaje na głęboką wodę, jej pracodawcy muszą niespodziewanie wyjechać służbowo, zostawiając na głowie nowej opiekunki wszystkie obowiązki związane z wychowaniem dziewczynek. Córeczki Elincourtów nie przepadają za swoją nową nianią, a swoją niechęć okazują na każdym kroku, robiąc jej różne nieprzyjemne psikusy. Kobieta jest przeładowana, a do tego czuje dziwny niepokój, który potęgują przedziwne dźwięki, dochodzące z jej sypialni. Rowan powoli ogarnia nową rzeczywistość, ujarzmiając nowinki technologiczne, jakimi przyjdzie jej się posługiwać w najbliższym czasie. Nie ma nic równie przerażającego, jak obecność intruza we własnym domu i ten obezwładniający lęk z tym związany. Legenda związana z nawiedzającymi rezydencje duchami, również skutecznie przykuła moją uwagę, byłam szczerze przerażona. Akcji, jako takiej, nie uświadczyłam, ale nie czuje się z tego powodu rozczarowania, było dynamicznie, ale bardziej w wymiarze psychologicznym. W tej historii liczy się to charakterystyczne napięcie, którego poziom niebezpiecznie wzrasta wraz z rozwojem fabuły.

Od początku miałam wrażenie, że Rowan skrywa jakiś niewygodny sekret, nie od dziś wiadomo, że cicha woda brzegi rwie, a tutaj to powiedzenie weszło w nowy wymiar. Miałam dziwne przeświadczenie, że kobieta ma jakiś ukryty cel, który napędza ją do działania, który usilnie próbowałam odkryć. Rowan ma w sobie wiele sprzeczności, które skrzętnie chowa przed światem zewnętrznym, udając skromną i zdyscyplinowaną nianię. Na uwagę zasługuje również postać Sandry Elincourt, która ma w sobie coś z typowej zimnej suki, jest stanowcza i władcza, przez co nie zyskała mojej sympatii. Dziewczynki miały swój urok, odgrywając z gracją swoje pierwszoplanowe role w tym przedziwnym przedstawieniu. Pierwotna zagadka była systematycznie nadbudowywana o kolejne elementy, które niebezpiecznie potęgowały tę charakterystyczną aurę niedopowiedzeń, czułam się wręcz urzeczona tym nietypowym kryminalnym scenariuszem. Trochę zaniepokoił mnie kierunek, w jakim zaczęła ta historia zmierzać, mrok kolejnych wydarzeń zaczął mnie nieco przytłaczać. Pod kluczem jest kryminałem, który od początku stymuluje intelektualnie czytelnika, zachęcając do podjęcia własnej inicjatywy, której celem jest rozwikłanie na własną rękę tej niecodziennej zagadki. Sam pomysł na motyw przewodni i przerażająca magia z nim związana, mnie osobiście przekonały, bo lubię takie niejednoznaczne i na swój sposób popaprane opowieści. Mocny ładunek emocjonalny związany z tą historią dosłownie mnie obezwładnił, przyprawiając o ciarki na plecach. Podejrzewam, że Ruth Ware w zamyśle chciała zszokować czytelnika, na swój sposób wytrącić z równowagi, co zdecydowanie jej się udało, ta książka to petarda. Zakończenie idealnie podsumowało wcześniejsze wątki, to co wcześniej było zagadką, w końcu zostało odpowiednio wyjaśnione. Finał, mimo że nie był mocny, to i tak porządnie mnie zelektryzował, szczególnie ostatni list.

Kryminał bazujący na pierwotnych lękach jest tym, co uwielbiam najbardziej. Ruth Ware dokładnie wie, jak stopniować napięcie, tworząc genialny scenariusz zbrodni, w którym jest pełno niewiadomych. Książkę polecam szczególnie miłośnikom dobrych kryminałów, którzy docenią wysublimowaną zagadkę, której nie brakuje tego charakterystycznego mroku.

Dość nietypowy tytuł jak na część wydawnictwa, która w większości wydaje kryminały. Miła odskocznia, bo thrillery to mój ulubiony gatunek! Czy w przypadku tego tytułu warto było spędzić przy nim czas?

'Ponieważ kopię słowami dołek pod sobą i nie wiem, kiedy powinnam przestać, zawsze kopię dalej.'

Rowan praktycznie nie planuje zmiany pracy, jednak oferta znaleziona w internecie zachęca ją do wysłania aplikacji. Udaje jej się przejść rekrutację i otrzymuje stanowisko niani w rezydencji rodziny Elincourtów. Jej zadaniem jest opieka nad trzema młodszymi dziewczynkami. Nie byłoby w tym nic niepokojącego, gdyby nie fakt, że poprzednie nianie uciekały po upływie kilku tygodni. Co je wypędziło? Czy Rowan również zostanie wygnana przez nadprzyrodzone zjawiska?

Stanowisko niani jest bardzo wymagające. Przede wszystkim trzeba lubić dzieci, ale też mieć w sobie ogromne pokłady cierpliwości i odpowiedzialności. Rowan posiada te cechy, dlatego zdecydowała się na podjęcie pracy, która wymagała jej obecności z dziećmi cały czas. Została rzucona na głęboką wodę, ponieważ rodzice dziewczynek wyjechali, a ona została z nimi sama w ogromnej posiadłości. I właśnie wtedy zaczynają się dziać niewytłumaczalne rzeczy. Rowan ma wrażenie, że dom jest nawiedzony. Nie potrafi wytłumaczyć zjawisk, których jest świadkiem. Nie śpi po nocach, a brak snu odbija się na jej funkcjonowaniu w dzień. Czy uda jej się poradzić z całym domem i dziećmi, które ma pod swoją opieką? I dlaczego poprzednie nianie uciekały, pomimo świetnej oferty pracy?

''Duchom' - wyszlochała. 'Duchom by się to nie spodobało.'

Historia jest nieprzewidywalna. Trzymała w napięciu do samego końca. Nie dziwię się, że za granicą cieszy się ogromną popularnością. Moim zdaniem u nas również powinno być o niej głośno, bo warto ją przeczytać. Odrobina grozy z tajemnicą w tle zawsze jest dobrym pomysłem. Polecam, przekonajcie się sami!

'Bo to właśnie kłamstwa mnie tu zawiodły. A ja muszę wierzyć, że prawda mnie stąd uwolni.'

Totalne zaskoczenie – „Pod kluczem”, Ruth Ware

Dom jak z bajki stanie się jej najgorszym koszmarem.

Z Ruth’em Ware autorką książki „Pod kluczem” to moje pierwsze spotkanie. Nie dziwię się Remigiuszowi Mrozowi, że sam chciałby bronić Rowan. Historia jest przedstawiona w formie dialogu pomiędzy Rowan, która spędza czas w więzieniu Jej Królewskiej Mości w Charnworth a Panem Wrexham’em, prawnikiem. Rowan chciałaby, aby to właśnie ON ją bronił. Nasza bohaterka ma dwadzieścia siedem lat i została oskarżona o zabicie dziecka Państwa Elincourtów. Zanim została nianiom pracowała w żłobku.

Pewnego dnia Rowan natrafiła w Internecie na ogłoszenie, że duża rodzina poszukuje doświadczonej niani a ważnym aspektem jest to, że rocznie oferują 55 000 funtów, samochód do dyspozycji oraz ośmiotygodniowe wakacje raz w roku. Oferta jak marzenie, tym bardziej, że zawierała również zakwaterowanie. Rowan udało się zainteresować potencjalnych pracodawców swoim CV i została zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną. Na domiar złego pociąg miał opóźnienie i na miejsce dotarła dopiero po sześciu godzinach jazdy. Ze stacji odebrał ją Jack Grant tzw. człowiek od wszystkiego u Sandry i Billa Elincourt.

Kiedy dotarli jej oczom ukazał się dom w stylu wiktoriańskim, jak z dziecięcego rysunku. Dom położony na uboczu, z dala od wszystkiego i wszystkich. Rowan zaskoczyło również to, że dom wewnątrz posiada [Adres usunięty]. monitoring sterowany z aplikacji w komórce. Udało jej się otrzymać pracę, poznać wspaniałe dziewczynki, którymi miała się zajmować. Minus był taki, że praktycznie od razu została rzucona na głęboką wodę, ponieważ jej pracodawcy musieli wyjechać w delegację. Byli właścicielami rodzinnego biura architektonicznego. Sandra zostawiła nowej niani opasły segregator zawierający wszystkie informacje na temat dzieci, posiłków, zabaw, domu … praktycznie każde jej pytanie tam znajdowało odpowiedź. Już na samym początku została poinformowała, że kilka opiekunek przed nią z dnia na dzień opuszczały pracę.

Pierwszy dzień nie należał do prostych. Dzieci nie za bardzo polubiły nową nianię, tłumaczyła to sobie tym, że co chwila któraś je opuszczała i boją się po prostu ponownego rozczarowania. Robiły jej ciągle pod górkę. Pewnego dnia zaprowadzały ją do …trującego ogrodu. O tym, że były tam trujące rośliny dowiedziała się od Sandry, która nie pochwaliła tego pomysłu. Tłumaczenia, że dziewczynki same ją tam zaprowadziły nie dawały wiary, bo przecież w segregatorze miała opisane to miejsce dokładnie. Wiele lat temu córka właściciela tego ogrodu zjadła dżem do którego trafił trujący owoc z niego. Właściciel po tym jak oszalał zamknął ogród a dom po wielu latach został kupiony właśnie przez Sandrę i Billa.

Rowan spotykały różne dziwne rzeczy. Nad swoją sypialną słyszała jakby ktoś cały czas spacerował w tę i we w tę, zniknął jej klucz, który była święcie przekonana gdzie zostawiła, ktoś włączał światło na parterze domu, kiedy już praktycznie spała. Spotykała różne napisy np. nienawidzimy cię, wynoś się. Jedna z dziewczynek powiedziała jej nawet, że duchom to by się nie spodobało. Znalazła nawet w domu trujący kwiat. Wariowała, bała się o siebie. Podejrzewała, że to było powodem, że wcześniejsze opiekunki uciekały z tego domu.

Najstarsza z córek Państwa Elincourt nakryła Rowan na kłamstwie, co do tożsamości. Kto w takim razie stworzył postać Idealnej Niani Rowan, w zapiętym pod szyję kardiganie, z przyklejonym uśmiechem i idealnym CV?

Pewnego dnia zdarzyło się nieszczęście, jedna w dziewczynek została znaleziona martwa pod domem – wypadła z okna. Opiekunka została oskarżona oto, że wypchnęła dziecko z okna.

Czy rzeczywiście stała za tym morderstwem? Dlaczego podawała się za Rowan Caine a tym samym ukrywała swoja prawdziwą tożsamość? Czy w posiadłości rzeczywiście straszyło?

Reasumując. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Praktycznie obstawiałam kogoś innego za całym tym szaleństwem związanym z duchami, a tutaj niespodzianka. Autorka prowadzi nas przez świetnie napisaną historię z totalnym zaskoczeniem w tle. Dopiero na sam koniec dowiadujemy się jakie były prawdziwe intencje Rowan i czym się kierowała. Książkę czytało się szybko z niezwykłym zaciekawieniem, czuło się, aż wręcz niepokój jaki towarzyszył naszej bohaterce, kiedy stykała się z tymi wszystkimi dziwnymi sytuacjami. Polecam z całego serca.

[Adres usunięty]

Nie przesadzę, jeśli powiem, że to jedna z najlepszych książek, jakie w tym roku ukazały się nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona. Mogłabym do rana rozpływać się w zachwytach, ale niech najlepszą rekomendacją będzie to, że w trakcie czytania tak bardzo wciągnęłam się w fabułę, że prawie zjechałam na zawał. Serio. Siedzi sobie człowiek na tarasie z książką, jest w innym świecie i tu nagle... ptak nad nim przelatuje. Zawał murowany. Przynajmniej dla mnie. Musicie wiedzieć, że panicznie boję się ptaków i w podskokach uciekam przed czymś większym od wróbla.

Klimatem ta książka stoi. Mamy stary dom, który został unowocześniony. Wszystko można kontrolować za pomocą aplikacji. To mnie trochę przeraża. Wolę sama zdecydować, jaką temperaturę ma woda. Jakoś nie mogę się przekonać do takiej cyfryzacji.

Mamy tu cztery dziewczynki, które z cudownego aniołka zmieniają się w małe potwory, mówiące, że cię nienawidzą i masz je zostawić. Wierzy się w nie i czuje ich emocje. Najstarsza z nich chyba najbardziej mnie przerażała i uświadomiła mi, że w obecnych czasach wszystko można na temat człowieka w sieci znaleźć. Jest też główna bohaterka, o której nie wiadomo, co myśleć. Współczuć jej czy się jej bać?

W tej powieści jest dużo niewiadomych. Do samego końca nie byłam w stanie rozwiązać zagadki tego domu. Nie wiedziałam, co stało się z martwym dzieckiem. Autorce udało się utrzymać mnie w napięciu. Finał mnie zaskoczył, do tej pory zbieram szczękę z podłogi. Takiej bomby się nie spodziewałam. Nawet przez myśl mi nie przeszło, że to wszystko mogło do tego zmierzać.