Piętno. Igor Brudny. Tom 1

Cała książka trzyma w napięciu do ostatniej kartki nawet mglę, która pod koniec jest opisana dawała się odczuć albo to ja tak bardzo wczułam się w te książkę. Mówcie co chcecie, ale ja kibicuje Igorowi i Julce❤ Jak zobaczyłam okładkę to wiedziałam, ze będzie mocna akcja, ale tego co jest w środku nie spodziewałam się. Cała ta akcja, postacie, sytuacje są tak czytelnie napisane, ze na prawdę uwierzcie mi czyta się to jednym tchem. Nie trzeba analizować i zadawać sobie pytania, „ ale moment ten skąd się wziął itp.”, Jeżeli ja do córki mówię zrób sobie sama kolacje, a ma 7 lat to sami wyobraźcie sobie mój angaż w czytanie Piętna. Tylko nie myślcie, ze jakąś zła mama jestem :p książka temu winna :D Całym sercem polecam Wam wszystkim, którzy lubią tajemnice z przeszłości, oczywiście negatywne postacie kościoła (moje ulubione) to z czym nie tylko Igor, ale każdy z nas zmaga się każdego dnia, czy nie zastanawiałeś/aś się kiedyś czy masz na świecie może jakiegoś brata bliźniaka albo siostrę bliźniaczkę? Albo może jesteś podmieniony? Zapraszam do lektury a poniżej krotki opis książki

Bardzo ciekawa historia.Trzyma w napięciu.Brutalne zbrodnie mordercy. Polecam

Zastanawialiście się kiedyś jakie wydarzenia z dzieciństwa Was ukształtowały? Dlaczego jesteście mniej lub bardziej pewni siebie? Dlaczego posiadacie niską samoocenę albo wręcz przeciwnie? Jakie wydarzenia z dzieciństwa ukształtowały Ciebie?

Igor Brudny, komisarz warszawskiej policji, to inteligentny, bystry, jednak okryty tajemnicami przeszłości, do których w żaden sposób nie chce wracać. Tym razem, nie będzie mieć jednak innego wyjścia, tylko stawić czoła zmorom przeszłości. W Zielonej Górze dochodzi do brutalnych morderstw, które dosięgają warszawskiego gliniarza. Dlaczego? Morderca jest bardzo podobny do komisarza . Brudny zatem musi wrócić do swojego miasta z lat dziecięcych, aby oczyścić się z podejrzeń. Na miejscu, dowódcą zespołu śledczych jest inspektor Romuald Czarnecki , również bardzo twardy i inteligentny mężczyzna. Pojawienie się Brudnego, bardzo komplikuje Czarneckiemu całą sprawę. Czy inspektor powinien zaufać człowiekowi, który tak bardzo podobny jest do grasującego mordercy? Cień bez twarzy to największy i najgroźniejszy ich koszmar. Czy uda się zatem przezwyciężyć osobisty mrok?

„W najmroczniejszych koszmarach nie podejrzewał, że prawda może być tak okrutna i tragiczna”…

Książkę chciałam koniecznie przeczytać ze względu na polecenia i inne pozytywne opinie. Książka ogromny plus zebrała już na samym początku, bo od razu coś się działo. Nie było okrutnie długich opowiastek i historyjek, akcja rozpoczęła się już w pierwszych zdaniach książki. Co więcej, sama historia/fabuła bardzo mi się spodobała. Z początku opis ofiar łudząco przypominał mi z książki „Krucyfiks”, ale szybko porzuciłam tą teorie czytając kolejne rozdziały. Co do prawdopodobnego sprawcy morderstw, to domyśliłam się już w pierwszej części książki, jednak to mi w niczym nie przeszkodziło czytać dalej, mimo wszystko byłam bardzo ciekawa jak rozkręci się historia, czy potwierdzą się moje przypuszczenia, a co najważniejsze jakimi motywami kierował się morderca, aby dopuścić się tak bestialskich mordów. Co nim kierowało? Książka sama w sobie naprawdę bardzo dobra, okładka też przyciąga uwagę. Bardzo dobrze się ją czytało. Co było fajnym aspektem w książce to fakt, realistycznych miejscowości. Osobiście, gdybym była mieszkanką Zielonej Góry czy miejscowości opisanych w historii, to po przeczytaniu tej książki, chyba już nigdy nie wyszłabym wieczorem sama z domu, a gdyby już tak się wydarzyło, to zastanawiałabym się czy może gdzieś w pobliskich krzakach nie czai się na mnie złowrogi cień. Na rzecz książki zostały wymyślone tylko trzy placówki.

Całkiem niedawno odwiedziłem Częstochowę, a raczej miejsca zbrodni w tym pięknym mieście. Kontynuując swoją podróż, wpadłem do Zielonej Góry, a nawet do samej stolicy. Moja czytelnicza podróż tym razem nosi tytuł „Piętno”.

O książce możemy przeczytać, że:

Igor Brudny to twardy, warszawski glina, który woli nie wracać do swojej przeszłości. Tym razem może jednak nie mieć innego wyjścia. Zielona Góra. Mężczyzna bliźniaczo podobny do Brudnego jest poszukiwany w sprawie wyjątkowo brutalnego morderstwa. Komisarz musi wrócić do rodzinnego miasta, by oczyścić się z podejrzeń i rozwikłać tajemnicę swojego pochodzenia. Na miejscu działa już zespół śledczych dowodzony przez inspektora Romualda Czarneckiego. Brutalność mordercy nie pozostawia wątpliwości – to dopiero początek. Obecność Brudnego dodatkowo komplikuje całą sprawę. Czarnecki jest przekonany, że komisarz może okazać się kluczem do złapania sprawcy. Ale czy może mu zaufać?

Twardy warszawski glina, który – to oczywiste – nie lubi wracać do swojej przeszłości. Która zaatakuje go z najmniej oczekiwanej strony. Całkiem dobrze się to czytało. Ciekawi bohaterowie, zbrodnie o których trudno zapomnieć, jest super. Oby więcej takich historii, wtedy i polskich autorów będę czytał więcej. Niemniej, w sferze kryminalnej mamy całkiem dobrych pisarzy i to się chwali. Polecam zatem.

Cała książka trzyma w napięciu do ostatniej kartki nawet mglę, która pod koniec jest opisana dawała się odczuć albo to ja tak bardzo wczułam się w te książkę. Mówcie co chcecie, ale ja kibicuje Igorowi i Julce❤ Jak zobaczyłam okładkę to wiedziałam, ze będzie mocna akcja, ale tego co jest w środku nie spodziewałam się. Cała ta akcja, postacie, sytuacje są tak czytelnie napisane, ze na prawdę uwierzcie mi czyta się to jednym tchem. Nie trzeba analizować i zadawać sobie pytania, „ ale moment ten skąd się wziął itp.”, Jeżeli ja do córki mówię zrób sobie sama kolacje, a ma 7 lat to sami wyobraźcie sobie mój angaż w czytanie Piętna. Tylko nie myślcie, ze jakąś zła mama jestem :p książka temu winna :D Całym sercem polecam Wam wszystkim, którzy lubią tajemnice z przeszłości, oczywiście negatywne postacie kościoła (moje ulubione) to z czym nie tylko Igor, ale każdy z nas zmaga się każdego dnia, czy nie zastanawiałeś/aś się kiedyś czy masz na świecie może jakiegoś brata bliźniaka albo siostrę bliźniaczkę? Albo może jesteś podmieniony? Zapraszam do lektury a poniżej krotki opis książki

Dawno, ale to dawno nie czytałam tak DOBREGO kryminału!!!

Igor Brudny to glina z krwi i kości, który wolałby nie wracać do swojej przeszłości. Jest one jednak bardzo podobny do poszukiwanego w sprawie brutalnego morderstwa. Czy komisarzowi uda się oczyścić z morderstwa? Pierwsza odnaleziona ofiara wskazuje na to, że to dopiero początek...

Wow! Wow! Wow!

Myślę, że te trzy wyrazy wystarczają w zupełności aby określić mój zachwyt. Ta książka to absolutny majstersztyk, a autor przebił każdego polskiego autora książek z gatunku kryminałów. Dla mnie teraz Przemysław Piotrowski jest królem tegoż gatunku.

Niesamowicie poprowadzona akcja, zaskakujące wydarzenia, świetnie wykreowany morderca - to wszystko znajdziecie w tej książce!

Zdecydowanie polecam

Znacie takiego faceta jak Igor Brudny? Podejrzewam, że większość już kojarzy gościa, rozsławiony komisarz na bookstagramie. Z pewnością wielu z Was czeka z niecierpliwością już na 5 część, która swoją premierę będzie miała w czerwcu. Ja Grażynka dopiero zaczęła swoją przygodę z Brudnym i wiecie co? Ciągle bije się po głowie, dlaczego ja nie zaczęłam wcześniej czytać tej serii🤷

.

🌿W Zielonej Górze dochodzi do serii makabrycznych zbrodnii. Okazuje się, że groźny i nieobliczalny morderca łudząco jest podobny do komisarza Igora Brudnego. Zostawione ślady DNA na miejscu zbrodni i obraz z monitoringu ewidentnie wskazują na Brudnego. Zostaje on zatrzymany w charakterze podejrzanego. Śledztwo prowadzi doświadczony i zasłużony podkomisarz Romuald Czarnecki, który od początku sprawy wierzy w niewinność Igora. Seryjny morderca nadal morduje, a wręcz w bestialski sposób rozczłonkowuje swoje ofiary.

Przeszłość komisarza daje o sobie znać i nic tu nie jest przypadkiem.🌿

.

Na początku czytania, co mi od razu rzuciło się w oczy i wielki plus za to, że autor, dodając kolejnych nowych bohaterów, pokrótce ich opisuje i przedstawia, tym samym nie sposób się pogubić w osobach. Po tak krótkiej charakterystyce, jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, jak te osoby wyglądają, czym się zajmują, co tylko ułatwi nam dalsze czytanie i bardziej pobudzi wyobraźnię. Niestety ja mam z tym kłopot, że im więcej bohaterów, to ja już się gubię w czytaniu, a tutaj takiego problemu nie miałam👍

.

Kryminał trzymający w ciągłym napięciu, mocny i wciągający do ostatniej strony.

To była zaiste cudowna czytelnicza uczta !

Już kończąc pierwszy rozdział poczułam ciary i byłam pewna, że ta książka mnie nie zawiedzie.

I tak właśnie było, a każdy kolejny rozdział zaskakiwał mnie wciąż na nowo..

W Zielonej Górze dochodzi do morderstw, których sprawca jest łudząco podobny do głównego bohatera Igora Brudnego. Przez to mężczyzna zostaje zmuszony do powrotu w miejsce, od którego odciął się całkowicie. Do wydarzeń z przeszłości, które na zawsze chciał zostawić za sobą..

Autor stworzył naprawdę nietuzinkową i trzymająca w napięciu historię seryjnego mordercy.Od pierwszych stron jesteśmy rzuceni w wir akcji, która nie zwalnia nawet na chwilę. Całość jest prowadzona w sposób ciągle trzymający czytelnika w napięciu a książka zdecydowanie należy do tych nieodkładalnych..

Autor tak sprytnie manipuluje naszymi myślami, że nie potrafię zliczyć ile różnych scenariuszy miałam w głowie podczas czytania.. z każdym plot twistem mój mózg szalał ! A było ich w tej książce nie mało..

Wydawać by się mogło, że gdy napięcie sięga zenitu już lepiej być nie może - a jednak! Zakończenie to istna czarna dziura - wciąga całkowicie i bez reszty..

Już nie mogę się doczekać kolejnych części trylogii - jeżeli będą równie wciągające, nie martwcie się jak zniknę na jakiś czas - z pewnością każdą wolną chwilę poświęcę na czytanie.

Jak ja dawno nie czytałam dobrego kryminału. To oczywiście jedna z tych pozycji, na którą był ogromny szał, a ja uznałam, że póki emocje Czytelników nie opadną, to nie ma co czytać. Odczekałam dobrą chwilę, zanim podjęłam się czytania „Piętna”. Czy żałuję, że dopiero teraz? No pewnie, że tak. Mówię Wam, bokiem mi kiedyś ta przezorność wyjdzie, bo odwlekam czytanie doskonałych książek i w sumie sama nie wiem po co. Możliwe, że to obawa przed zawodem po tym, jak masa ludzi ocenia powieść naprawdę wysoko.

Igora Brudnego nie da się nie lubić. Myślę, że nie ma też osoby, która chociaż raz o nim nie słyszała. Mężczyzna bliźniaczo podobny do Igora morduje w Zielonej Górze. Jak można się domyślić, właśnie tam uda się nasz stróż prawa. Facet sam w sobie szczególny nie jest, ale właśnie to ujmuje mnie w nim najbardziej. Podoba mi się, że Autor zadbał o to, byśmy dowiedzieli się co nieco o samym Igorze. Nie będę spoilerować, bo to niemalże równoznaczne z grzechem śmiertelnym. Spotykamy się jednak z rzeczywistością w domach dziecka i pedofilią, a to zawsze jest trudne.

Język Autora jest rozbudowany i zrobił mi naprawdę ogromną przyjemność, tworząc opisy na wysokim poziomie, który tylko mocniej wkręcał nas w powieść. Są mocne, dosadne i niczego przed nami nie ukrywają. Fabuła pędzi, ale nie na tyle, by się w niej zgubić. Pan Przemysław nie pozwolił sobie na nudę i raz za razem, zaskakiwał nas, nowymi zwrotami akcji. Razem z Igorem szukamy mordercy, chcemy poznać prawdę, chcemy sprawiedliwości. Pisarz postarał się, by „Piętno” było kryminałem z krwi i kości. Takim, który nie raz sprawi oniemienie na naszej twarzy. Taki, który sprawi, że będziemy chcieli tylko więcej i więcej.

Całościowo uważam, że to jedna z lepszych historii, która miała okazję ujrzeć światło dzienne w przeciągu ostatnich dwóch lat. Żałuję, że wcześniej nie postanowiłam jej czytać, bo ostatecznie mogłam Igora i jego poczynania mieć za sobą już dawno. Jedno mogę zagwarantować – tak mocno się wciągniecie, że z miejsca będziecie chcieli czytać kolejne tomy. Ja taki właśnie mam zamiar!

„Nikogo nie powinna obchodzić przeszłość innych.”, czyli makabryczna historia z rodzimego podwórka.

Piętno przyciąga wzrok swoją makabryczną okładką. Bardzo mi się ona podoba i od samego początku liczyłam na mocny kryminał. Jest to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale już śmiało mogę powiedzieć, że nie będzie ono ostatnie.

Igor Brudny to twardy warszawski glina, który woli nie wracać do swojej przeszłości. Tym razem może jednak nie mieć innego wyjścia.

Zielona Góra. Mężczyzna bliźniaczo podobny do Brudnego jest poszukiwany w sprawie wyjątkowo brutalnego morderstwa. Komisarz musi wrócić do rodzinnego miasta, by oczyścić się z podejrzeń i rozwikłać tajemnicę swojego pochodzenia.

Na miejscu działa już zespół śledczych dowodzony przez inspektora Romualda Czarneckiego. Brutalność mordercy nie pozostawia wątpliwości – to dopiero początek. Obecność Brudnego dodatkowo komplikuje całą sprawę. Czarnecki jest przekonany, że komisarz może okazać się kluczem do złapania sprawcy. Ale czy może mu zaufać?

Jestem dosyć wybredna, jeśli chodzi o kryminały. Tutaj na szczęście znalazło wszystko to, co uwielbiam. Jestem mile zaskoczona. Piętno to mocny i brutalny kryminał. Od pierwszych stron towarzyszy nam adrenalina, która nie opuszcza tej historii do końca. Opisy zbrodni są bardzo realistyczne i wrażliwsi czytelnicy niech czują się ostrzeżeni. Autor nie bawi się konwenanse. W swojej książce porusza temat, o którym ostatnio bywa głośno – pedofilia w Kościele czy też przemoc wobec dzieci.

Ta historia zaspokoi nawet najwybredniejszych fanów kryminałów. Język jest prosty i dosadny. Nie ma tutaj filozoficznych opisów, są za to treściwe dialogi, które pchają akcję do przodu. Piotrowski umie budować grozę i momentami ciarki przechodzą po plecach. Fabuła jest dopracowana, a bohaterowie dobrze skonstruowani (tylko trochę nierealne było to, że wszyscy oni byli najlepszymi specjalistami – gdyby w rzeczywistości wszyscy w policji byliby tacy, to nie mielibyśmy nierozwiązanych spraw). Główny bohater to taki typowy samiec alfa – twardy, nie pokazuje emocji, nic nie jest w stanie go złamać.

Po skończeniu Piętna pomyślałam od razu: „ale to było dobre!”. Genialna, pełna mrocznych momentów historia nie pozwala się oderwać choćby na moment. Fani brutalnych książek będą zadowoleni. Piętno trafia na listę moich ulubionych książek przeczytanych w tym roku. Mam nadzieję, że o autorze wkrótce będzie głośno. Ma ON potencjał i szkoda, aby został ON zlekceważony. Piętno w formie papierowej nie ma szczęścia do premiery, ale książkę możecie przeczytać jako e-book.

Pierwszy raz czytam książkę od pana Piotrowskiego i coś czuję, że nie po raz ostatni. Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony, a z każdą kolejną było już tylko coraz lepiej. Niespodziewane zwroty akcji, zaskakujące wątki i świetnie wykreowani główni bohaterowie, to wszystko znajdziecie w tej książce. Fantastyczny kryminał z komisarzem Brudnym w roli głównej. Naprawdę warto przeczytać!

Głównym bohaterem "Piętna" jest komisarz Igor Brudny, jego nazwiskiem można trafnie opisać klimat tej powieści. Jest cały czas ponuro, brutalnie, mocno pesymistycznie. Świat jest przedstawiony trochę jak w krzywym zwierciadle, nie ma chyba postaci, która w jakiś sposób nie byłaby skrzywdzona albo nieszczęśliwa. Brudny chodzi po tym mrocznym mieście w płaszczu, ukrywa się przed ludźmi, bo bliźniaczo podobną twarz posiada poszukiwany seryjny morderca. Zielona Góra już już prawie zamienia się w Gotham i do końca nie wiemy, czy na pewno nie postawimy tego jednego kroku więcej i z kryminału nie przeniesiemy się do niebezpiecznego demonicznego horroru.

Schematów znanych z innych dzieł popkultury zresztą jest więcej, ale nie powiem, żeby mi to przeszkadzało. Dopóki fabuła przykuwała moją uwagę, dopóty wybaczałam chodzenie na łatwiznę. Można by np. wytknąć, że bohaterowie byli jednowymiarowi, ale i tak wszystko mi ze sobą dobrze grało, byłam ciekawa ciągu dalszego, aż chciało się mi się czytać. A potem nastąpiło zakończenie...

Czy było bardzo źle? Nie tak bym to ujęła. Po prostu wydarzenia popłynęły w takim kierunku, że wszelka powaga zniknęła i zamiast wstrzymywać oddech ze strachu, zaczęłam się śmiać. Nie wmówicie mi, że ten węgorz był na serio! I to jeszcze w takim dramatycznym momencie! (Kto przeczytał, ten zrozumie). Jestem przekonana, że sam autor wie, że przesadził, stąd żarcik Czarneckiego o dawaniu gwarancji. A dosłownie ostatnia strona z cliffhangerem do kolejnej części? To było tak... z czapy, że aż nabrałam ochoty na czytanie dalej, żeby przekonać się, co tym razem wyskoczy z książki.

Zaczęłam od zachwytu, które przeszło w zniechęcenie, a skończyło się na ubawieniu - nie wiem, czy na pewno o takie odczucia chodziło autorowi, ale w sumie bawiłam się dobrze. Przymrużyłam oko na niektóre niedoskonałości i dałam się porwać opowieści.

Polecam miłośnikom kryminałów i literatury grozy, patrząc na ilość pozytywnych recenzji, jest duża szansa, że was również uwiedzie komisarz Brudny.

„Piętno”, tom pierwszy serii kryminalnej o komisarzu Igorze Brudnym pióra Przemysława Piotrowskiego, to książka, która zachwyciła polskich czytelników. Ja sięgnęłam po nią prawie dwa lata po premierze i mogę powiedzieć, że jest to całkiem dobrze napisany kryminał, jednak nie znalazłam w niej tego, co wywołało aż takie zachwyty. Intryga kryminalna oparta jest na brutalnych morderstwach dokonywanych przez człowieka, który, jak pokazały kamery monitoringu, jest łudząco podobny do komisarza Igora Brudnego. Część zagadki oparta jest więc właśnie na tej nici połączenia pomiędzy Igorem o mordercą, która ewidentnie musi tam być, tylko nie wiadomo pod jaką postacią. Morderstwa są wręcz makabryczne i tak też zostały opisane – ja nie jestem fanką aż takiego epatowania brutalnością, więc i te fragmenty mnie od siebie odrzucały. Podobały mi się za to postacie krążące wokół Igora, a przede wszystkim inspektor Czarnecki, stary wyga z rewelacyjną intuicją. Książka bardzo dobrze wpisuje się w szkielet gatunkowy kryminału, akcja toczy się sprawnie aż do wielkiego, wręcz filmowego finału. Tematy, które są wplecione w intrygę, są z jednej strony intrygujące (ogólnie mówiąc podobieństwo Igora do mordercy), z drugiej trudne (przemoc wobec dzieci, pedofilia w Kościele), choć nie można o nich powiedzieć, że są nowe. Całość czyta się dobrze, szybko, jednak fabuła nie zajęła mnie na tyle, bym nie była w stanie książki odłożyć. Nie zniechęcam się jednak, zaraz sprawdzę czy może „Sfora” (tom drugi) sprawi, że pokocham tę serię tak mocno jak inni.

Nie byłam przekonana, ale kolega mocno mnie zachęcał do tej lektury. Początek strasznie mi się ciagnał, nie wykluczam, że spowodowała to moja poczatkowa niechęć. Ale w sumie- dobra lektura. Co prawda spodziewalam się rozwiązania tej zagadki, ale końcówkę i tak czytało się szybko i przyjemnie.

Igor brudny-komisarz, zabarykadowany w swojej strefie komfortu, twardy glina z zasadami. Nie ma przyjaciół i bliskich. Gbur, który ufa jedej osobie.

Przeszłość nie była dla niego łaskawa. Musiał zbudować swój świat od nowa i nagle, w momencie, ten świat się wali.

Człowiek, który jest poszukiwany za morderstwo okazuje się bliźniaczo do niego podobny.

Brudny wraca do Zielonej Góry.

Czas rozliczyć się z przeszłością.

Jednak powrót niesie za sobą pewne konsekwencje...

Ta książka, a w zasadzie cała trylogia, spędziła na półce dobry rok. I dlaczego?🤦‍♀️przecież wszyscy zachwalali 😁

spotkanie z tym autorem okazało się świetne!

Mistrzowsko zbudowane napięcie, akcja nie zwalnia, a do tego falki, piły, tasaki i dużo krwi🙈

W nawiązaniu do przeszłości Igora już tak wesoło nie jest. Autor bardzo szczegółowo opisał ,,przybytek" sióstr hieronimek i rzeczy jakie miały tam miejsce. Te fragmenty należą do mniej przyjemnych. Budzą odrazę, złość, rozgoryczenie i zażenowanie.

Książka z gatunku tych, gdzie nie wiadomo czego spodziewać się w kolejnym rozdziale.

Czytelnik jest zaskakiwany ciągle i na nowo. Zakończenie petarda!

Jeśli lubicie Crisa Cartera to książka jest dla was🤭👍

Gdy człowiek nie mógł o czymś decydować, lepiej dla niego, aby przyjął werdykt losu z otwartą przyłbicą. I dalej robił swoje.

Igor Brudny, komisarz stołecznej policji, dowiaduje się, że na terenie Zielonej Góry grasuje morderca, który do złudzenia przypomina jego. W związku z niniejszymi doniesieniami postanawia wyruszyć do miasta, do którego nie chciałby wracać. Sprawę na miejscu prowadzi inspektor Romuald Czarnecki i jego zespół. Mężczyzna ma spore doświadczenie życiowe, a także silne przeczucie, które rzadko go zawodzi. Czy bohaterowie znajdą nić porozumienia? Czy uda im się znaleźć sprawcę okrutnych morderstw? I jaka tak naprawdę jest przeszłość komisarza Brudnego?

Książka od pierwszych kartek wciąga. Bez opamiętania przewraca się stronę, za stroną. Ma się wrażenie, że jest się uczestnikiem strasznych wydarzeń w Zielonej Górze. Opisy zbrodni i działań operacyjnych powodują, że mamy naprawdę klarowny obraz sytuacji i widzimy oczami wyobraźni wszystko co dzieje się na kartach powieści. Książka moim zdaniem jest świetnie dopracowana, a zakończenie szokuje swoją brutalnością i mocnym przesłaniem. Nie ma żadnej bezbarwnej postaci i do każdej pałamy jakimś uczuciem (czasem negatywnym, czasem pozytywnym). Mimo objętości powieści, w ogóle nie odczuwa się jej grubości, bo po prostu wydarzenia w Piętnie powodują szok i niedowierzanie.

Szczerze Wam polecam nadrobić tę książkę! Osobiście kończę już drugą część i mogę powiedzieć że jest nawet lepiej.

"Piętno" Przemysław Piotrowski

Zdawać by się mogło, że Igor Brudny całkowicie odciął się od swojej przeszłości. Aż do czasu, kiedy Zieloną Górą wstrząsają tajemnicze, niezwykle brutalne morderstwa. Zabójca jest bliźniaczo podobny do Brudnego, co dodatkowo utrudnia śledztwo prowadzone przez inspektora Czarneckiego. Podobieństwo mężczyzn decyduje o tym, że komisarz jest pierwszy na liście podejrzanych.

"Piętno" to pierwszy tom obiecująco zapowiadającego się cyklu o komisarzu Igorze Brudnym.

Od razu wychodzę naprzeciw Wam — ta powieść jest kryminałem z elementem dreszczowca i thrillera, a więc kompozycją idealną pod każdym względem.

Była to historia bezlitosna, bezkompromisowa, z rewelacyjnie skonstruowaną, dopracowaną w najmniejszych detalach intrygą kryminalną, która zatrzymuje czytelnika przy sobie na długie godziny. Już po tej pierwszej przeczytanej przeze mnie książce Piotrowskiego mam ochotę na więcej, więcej i jeszcze raz więcej.

Podczas lektury dostrzegłem, że autor ma nieprawdopodobnie rzadki talent do budowania napięcia ze strony na stronę w sposób taki, że chcemy jak najszybciej poznać zakończenie. Niepokój bardzo powoli, miarowo sączy się z opowiedzianej na kartach książki historii, osacza nas coraz ciaśniej, szczelniej, aż w końcu przeradza się w ciarki na plecach i szybsze bicie serca w oczekiwaniu na rozwój sprawy.

Przemysław Piotrowski dyskretnie, a tym samym bardzo skutecznie nieustannie wyprowadza czytelnika w pole. W "Piętnie" nic nie jest oczywiste, nic nie jest tym, czym wydaje się być. Zaskoczenie miesza się tutaj z podekscytowaniem, które jest z kolei wynikiem świetnego poprowadzenia fabuły w stronę, której nikt się nie spodziewał.

Warto również zwrócić uwagę na kreację postaci. To coś klasycznego i nowatorskiego jednocześnie. Każdy bohater, którego poznajemy, jest bardzo charyzmatyczny, wyrazisty, zostały mu przypisane pewne cechy wyróżniające go na tle całej reszty.

"Piętno" ma w sobie to "coś" co oczekuję znaleźć w kryminałach, coś, co wyróżnia go na tle innych i sprawia, że lubimy się bardzo, bardzo.

Polecam.

⭐8,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.

Komisarz stołecznej policji - Igor Brudny cieszy się opinią prawdziwego twardziela. Przez lata wytworzył swego rodzaju pancerz chroniący go przed światem. Traumatyczna przeszłość, której doświadczył w prowadzonym przez zakonnice sierocińcu, odcisnęła na nim prawdziwe piętno. Przez całe życie dręczyła go… trudna do zdefiniowania postać.

Jak się jednak okazuje Brudny nie był jedyną osobą, która widziała Cień. Doktor Filip Trochan już prawie o nim zapomniał. Wiódł poukładane życie. Miał kochającą rodzinę świetnie rozwijającą się karierę. Jednakże i do niego, po latach, powróciła przerażająca postać z najczarniejszych koszmarów…

Czy zjawa jest tylko wytworem chorej wyobraźni obydwóch mężczyzn? Jedno jest pewne - jej ponowne pojawienie się zbiega się z serią wstrząsających, brutalnych morderstw, które rozgrywają się w rodzinnym mieście Brudnego. Mieście, do którego obiecał sobie nigdy nie wracać… Nieoczekiwanie jednak przeszłość zaczyna sama upominać się o komisarza. Staje się ON zarówno głównym podejrzanym jak i prawdopodobną ofiarą szaleńca. Czy to możliwe, że komisarz nie mówi śledczym całej prawdy? Do jakiej prawdy doprowadzi go gra, którą decyduje się podjąć na własną rękę?

Powieść czyta się bardzo bardzo dobrze. Jest wielowątkowa, wciągająca i niezwykle trzymająca w napięciu. Muszę jednak przyznać, że drastyczne opisy oraz trudne tematy, które podejmuje sprawiły, że musiałam wziąć czasem dwa wdechy na uspokojenie :)

Do zapoznania się z twórczością autorską Pana Przemysława Piotrowskiego sięgnęłam z największym zainteresowaniem.

Po pierwsze dlatego, że chciałam poznać go w roli autora w gatunku literackim, który od wielu lat lubię czytać i przywiązuje w nim szczególną uwagę czy została dobrana trafnie całościowa tematyka, jak potoczy się akcja, a co najważniejsze, jakie ON ma podejście do opisywanych przez niego występujących losów głównych bohaterów, których nam jako swoim odbiorcom czytelniczym przedstawiając życiowe sytuacje oraz te zawodowe, w jakich się oni na obecną chwilę znajdują.

Po drugie ze względu na skonstruowany w tym oto kryminale język wypowiedzi bohaterów, jakim się oni posługują w miejscach, gdzie toczy się główna jego akcja.

Po trzecie uwzględniam czy autor zainteresował mnie na tyle, że chce czytać dalej i poznawać dalszy ciąg wykreowany przez niego oraz czy potrafi mieć ON właściwe podejście do Czytelnika, który zapoznaje się z historią jego bohaterów.

Chciałam podkreślić na samym początku, że do przeczytania kryminału Cykl: Igor Brudny (tom 1) autorstwa Pana Przemysława Piotrowskiego pt. ''Piętno'' przekonały mnie osobiście zamieszczone w prologu słowa w przeprowadzonym tajemniczym dialogu pomiędzy kobietą a młodym wikarym, które przyczyniły się, abym mogła dalej odkrywać krok po kroku, co one oznaczają w kwestii nadania tej oto książce tytułu opowiadającym o losach głównego bohatera komisarza Igora Brudnego.

Moją czytelniczą wędrówkę w przeczytanym kryminale oceniam za pozytywną, gdyż mogłam w niej poznawać występujące u wszystkich bohaterów cechy pozytywne, jak i te negatywne charakteru, które tak naprawdę są tak bardzo mocno zróżnicowane, gdy na horyzoncie pojawia się ktoś obcy, nieznany, a jedynie ważne jest tu zaangażowanie i kwestia zaufania w momencie, kiedy wspólnie należy połączyć siły, by móc rozwiązać zagadkę, która pozostawia tutaj wiele do życzenia i przemyślenia nad całościowym przebiegiem akcji.

Przyznam, że tego rodzaju skonstruowane kryminały mają w sobie wiele zalet pozwalających odkrywać dwa różne toczące się światy zawodowe, jak i te prywatne oceniając ich i mając to na względzie, że sprawdzona wiedza nie zawsze może się ona sprawdzić w praktyce.

Spodobało mi się to, że autor potrafi umiejętnie wychwycić problematykę współczesną, z jaką to borykają się rodziny, u których występuje alkohol, patologia, szczerze mówiących o uczuciach, co czuli poszczególni bohaterowie, gdy się to wszystko wydarzyło, a nie mogli o tym mówić nikomu.

Z miłą chęcią przeczytam kolejną książkę Pana Przemysława Piotrowskiego, ponieważ odpowiada mi jego oryginalność, pomysłowość oraz to, że w trakcie czytania można być mocno zaskoczonym tym, że pozostawia wiele znaków zapytania, co do toczących się losów bohaterów, o których można byłoby się troszkę więcej dowiedzieć.

Igor Brudny to twardy warszawski policjant, który ma za sobą niezbyt ciekawą przeszłość, od której chce się odciąć.

W Zielonej Górze dochodzi do brutalnego morderstwa. Okazuje się, że sprawca jest bliźniaczo podobny do Igora. Komisarz musi wrócić do rodzinnych stron by oczyścić się z podejrzeń.

Czy to Brudny jest mordercą ,a może ma sobowtóra? Jaką przeszłość ukrywa?

.

"Piętno" to zdecydowanie jeden z najlepszych polskich kryminałów jakie czytałam. Wielowątkowa fabuła cały czas trzyma w napięciu. Wciąga i nie pozwala się oderwać. Posiada niespodziewane zwroty akcji. Postaci są nietuzinkowe. Przede wszystkim Igor Brudny, który stopniowo odkrywa siebie i próbuje normalnie funkcjonować mimo traumy z dzieciństwa.

Okładka jest mocna i pasuje do całości.

Autor porusza przykry, ale niesamowicie ważny temat jakim jest molestowanie i znęcanie się nad nieletnimi. Odważnie sięgając głębiej i dotykając problemu pedofili wśród duchowieństwa.

Ogromnie polecam!

Świetny kryminał Przemysława Piotrowskiego, od którego ciężko się oderwać. Książka naelektryzowana jest napięciem - ciągłym, nieprzerwanym. Sama postać Igora Brudnego, jego przeszłość (w szczególności dzieciństwo) i fakty, które odkrywamy razem z nim są naprawdę intrygujące. Jednak postacie wszystkich członków zespołu śledczego również są ciekawe.

Autor porusza bardzo wrażliwy i zarazem okropny temat, jakim jest pedofilia w kościele czy w rodzinie. Ciężki temat, jednak świetnie poprowadzony w fabule. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie, co przeżywali chłopcy przedstawieni w Piętnie. Potępiam. Niestety świat jest okrutny, a słabsi i nieświadomi na tym cierpią.

Największe napięcie dopadło mnie, gdy Zawadzka śledziła mordercę w gęstej mgle. Co to był za dreszcz! Ostatnie(?) ponad 100 stron przeciorało mnie w czytelniczych emocjach.

Ale co najważniejsze...

Każdy w dzieciństwie miał swoje upiory. "Uważaj, bo beboki przyjdą i cię zjedzą" - takie hasło kiedyś usłyszałam 🤔 Jednak upiorem w czystej postaci może być ktoś, kto nas skrzywdził. Fizycznie bądź psychicznie. Nikogo bardziej nie trzeba się bać jak ludzi. Tak zawsze powtarzała mi babcia jak byłam dzieckiem i całkowicie się zgadzam z tym stwierdzeniem 😉

Igor Brudny również ma swojego upiora. Cień bez twarzy, który prześladował go w dzieciństwie, wraca. Wraca z taką siłą, że mimo iż jest dorosłym mężczyzną, trzęsie się na samą myśl o tej postaci. Zjawa? Przewidzenie? Człowiek z krwi i kości? Dowiecie się czytając tą książkę 😉

Jestem zachwycona i cieszę się, że Sfora i Cherub czekają na półce na swoją kolej. Jak są tak dobre albo i lepsze od Piętna, to będzie to jedna z moich ulubionych serii kryminalnych. Już to wiem 😉

Komisarz Igor Brudny to policjant z Warszawy. Nie wraca myślami do swojej przeszłości a nawet nikt o niej nic nie wie. Niestety z powodu morderstwa w Zielonej Górze musi się z nią zmierzyć.

Dzieje się tak ponieważ podejrzany w sprawie jest bardzo podobny do Brudnego.

Dochodzenie prowadzi inspektor Czarnecki. Też ma silną osobowość, jednak nie wie jak ma traktować Brudnego, a przede wszystkim nie wie czy może mu ufać.

„Piętno” jest świetnym kryminałem, w którym mamy pełno zagadek. Akcja ani na chwilę nie zwalnia, cały czas coś się dzieje, pojawiają się nowe wątki. Oczywiście momentami jest trochę przerysowany, zwłaszcza to co robi bardzo ranna osoba. Ale to jest fikcja i wszystko może się zdarzyć.

Oprócz świetnej historii kryminalnej autor nawiązuje do pedofilii. Skupia się na tej pojawiającej się w Kościele i jej ukrywaniu. Jest to temat na czasie, wywołujący mocne emocje. Nie chce się skupiać na pedofilii w Kościele. Ale uważam, że każdy taki czyn powinien być karany, bez względu na to czy pedofilem jest ksiądz, aktor, polityk czy pan pracujący na stacji benzynowej. Takie zachowania bardzo wpływają na psychikę ofiar i mogą powodować, że sami stają się sadystami i psychopatami.

„Piętno" jest bardzo dobrą książką. Czytając ją miałam na twarzy wypieki a po przeczytaniu było wielkie WOW. Jeżeli ktoś uważa, że Polacy nie piszą dobrych książkę, szczególnie kryminałów, powinien sięgnąć po tę pozycję. Myślę, że się nie zawiedzie. Jestem zachwycona „Piętnem" i koniecznie muszę przeczytać kolejne części przygód Igora Brudnego.

@onaczytanoca

Widzieliście już gdzieś na pewno dwie jakże przerażające, ale również intrygujące okładki książek Przemysława Piotrowskiego - "Piętna" i "Sfory". Te książki należą do serii o komisarzu Igorze Brudnym. Ja mam już za sobą obie części i od razu powiem, że najlepiej sięgać po nie po kolei, bowiem w drugim tomie mamy bohaterów z pierwszego itd. Dziś będzie więc o "Piętnie". Komisarz Brudny musi rozprawić się tu z mordercą, który jest bliźniaczo do niego podobny. Aby wyjaśnić sprawę i oczyścić się z zarzutów Igor musi udać się w miejsce, do którego już nigdy nie chciał wracać. Jak się jednak okazuje, przeszłość komisarza jest kluczowym elementem, który może doprowadzić do rozwiązania zagadki. Fabuła jest ciekawa i z pomysłem. Autor wprowadza nas w świat, który jest brutalny, niebezpieczny i mroczny, co nadaje lekturze fajnego i niepowtarzalnego klimatu. Akcja jest naprawę wartka - w tej książce się dzieje, i to sporo! Historia trzyma w napięciu i nie pozwala na nudę. Kreacja bohaterów jest bardzo dobra - są oni inteligentni, interesujący i da się ich lubić. Szczególnie komisarza Brudnego. No i ten specyficzny humor, który autor umieścił w swojej opowieści - tego też nie da się pominąć milczeniem. Do mnie ta książka trafiła i bardzo dobrze spędziłam przy niej czas. Nieźle namieszała mi w głowie, a zakończenie, które było wprowadzeniem do kolejnej części cyklu, mega mnie zaskoczyło i sprawiło, że od razu po odłożeniu "Piętna" złapałam za "Sforę". Myślę, że każdy miłośnik kryminałów powinien przeczytać tę pozycję. Polecam gorąco!

Cóż to była za historia!

Czy kiedykolwiek zdarzenia z przeszłości ciągnęły się za Wami przez lata? Czy bolesne doświadczenia wpłynęły na ukształtowanie Waszego "ja"? Czy los Wam sprzyjał tak samo jak innym?

Igor Brudny to policjant z ogromnym bagażem doświadczeń, głównie tych złych. Za twardą, nieustępliwą skorupą nieocenionego stróża prawa kryje się mężczyzna, który z całych sił chciałby zapomnieć o swojej przeszłości. A jak to z pragnieniami bywa, często spełniają się na opak.

"Piętno" Przemysława Piotrowskiego to ukoronowanie polskich kryminałów. To opowieść wciągająca od pierwszych stron, trzymająca w napięciu w każdym rozdziale i z coraz bardziej zagmatwaną zagadką.

Prawie 500 stron a czyta się jednym tchem. Styl autora, dobór słów, dialogów, opisów sprawia, że strony same przemykają przed oczami, które z każdym rozdziałem są coraz większe ze zdumienia! To idealnie wyważony kryminał, thriller oraz opowieść sensacyjna w jednym.

Bolesne i trudne dzieciństwo, próba kategorycznego odcięcia się od dawnego życia, walka z samym sobą, podszywanie się pod inną osobę, porwania, krwawe morderstwa i postać, która prześladuje Igora w koszmarach. Mara, która nie pozwala odciąć się od dawnych lat. Jedynym wyjściem jest wyciągnięcie na światło dzienne szokujących informacji z przeszłości. Z pozoru niepowiązane ze sobą sprawy łączy jeden mroczny wątek. Wątek, który sprawia, że każdy nowy dzień niesie ze sobą piętno. Piętno, niszczące życie dawne i obecne.

Zakończenie jest , no własnie. Zakończenie Was zaszokuje, zasmuci, zmusi do refleksji nad stanem i ceną ludzkiego życia. Co kosztem czego można poświęcić. Ukaże również, że żal, pielęgnowany przez lata wybucha i niszczy wszystko wokół. Osobiście bolało mnie to, co zostało wyjaśnione na końcu książki. Jak można dokonać takiego wyboru. Jak bardzo los decyduje o czyimś życiu.

Książkę polecam. Igor skradł moje spragnione kryminałów serce i nie chce go oddać.

"Piętno" mnie niestety rozczarowało. Nie zrozumcie mnie jednak źle. Jest to na pewno pozycja, która spodoba się wielu osobą, ponieważ już z kilkoma o niej rozmawiałam, po prostu dla mnie coś w niej zabrakło. Podobała mi się kreacja bohaterów, a i sam zamysł na historię był dobry. Zabrakło mi w niej jednak momentów zaskoczenia, była dla mnie zbyt przewidywalna. Może po prostu zbyt przywykłam do historii Mroza, przez które mam mętlik w głowie. Początek zapowiadał się naprawdę dobrze. Czułam mroczny klimat, ale później już tego zabrakło, niektóre wydarzenia były dla mnie za szybko ucinane i dostawałam jedynie krótkie sprawozdanie z nich. Prolog też w pewien sposób zadziałał na niekorzyść tej książki. Dlaczego? Ponieważ dzięki niemu dowiedziałam się, kim jest główny sprawca. Nudziłam się przy niej, ale zakończenie, które jednocześnie było wprowadzeniem do "Sfory" bardzo mnie zaintrygowało, więc nie wykluczone, że jeszcze w sierpniu po nie sięgnę, jeśli starczy mi czasu. "Piętno" dla mnie nie było najlepszą książką, ale jest na pewno dobrze napisana i jeśli tylko macie ochotę to po nią sięgajcie, ponieważ pamiętajcie to, że mi nie przypadła do gustu nie znaczy, że tak będzie z wami.

Odkrycie roku! Polecam serdecznie, dawno nie czytałam tak genialnej książki. Autor trzyma w napięciu od początku do samego końca. Jest genialna.

"Piętno" jest tegorocznym hitem dla wielu osób, a czy dla mnie to jest takie wielkie wow?

Autor to osoba, która mogłoby się wydawać,stworzona do pisania powieści. Był dziennikarzem sportowym, później śledczym więc ubierać w słowa zapewne potrafi! No cóż, zaraz Wam opowiem czy ja tak właśnie myślę, a może zupełnie odwrotnie? ;)

W tej książce poznajemy Igora Brudnego, bohatera, który jest policjantem. Mężczyzna wolałby nie wracać do swojej przeszłości, ale zdaje się, że nie ma wyjścia. Powodem tego jest brutalny morderca, który wygląda kropka w kropkę jak Igor. Nasz bohater oczywiście musi wejść w samiutki środek śledztwa i nie odpuszcza, uważając, że powinien wziąć w nim udział, a nie się ukrywać tylko dlatego, że zaraz koledzy po fachu będą go co chwila sprowadzać do parteru, zamykać i dopiero dowiadywać się, że to nie on. Ale wróćmy do mordu, bo ten według mnie często jest bardzo ważny w tego typu książkach. W końcu lubimy czytać o litrach krwi i flakach na wierzchu, prawda? No to tutaj dostajemy to w genialnej formie. I ups... zdradziłam się, że książka mi się podobała?

Powiem szczerze, że Igora polubiłam niemal od pierwszych stron. Mnóstwo nieoczywistości, wiele pytań, brak odpowiedzi. Facet, który zabija, na którego są dowody w postaci nagrania, a ON jest gliną i wchodzi na komisariat jak do siebie. Arogancja mordercy, który myśli, że najciemniej pod latarnią, czy faktycznie dwóch skrajnie równych ludzi pod względem charakteru, ale z twarzy niczym dwie krople wody? I teraz wyobraźcie sobie ten pojedynek, gdzie dwóch bliźniaczo podobnych mężczyzn się szarpie, a policjanci nie wiedzą, do którego strzelać ;)

"Piętno" to kryminał, to thriller i napisany tak, że nie da się nie przeczytać na raz, na jednym wdechu. Znajdziecie w niej wszystko co w tego typu powieściach jest potrzebne. Jest trup, są flaki na wierzchu, jest bardzo dużo krwi, jest morderca, przeszłość ścigająca głównego bohatera. Mamy mroczną i okropnie duszną atmosferę. No powiem Wam... jestem zachwycona!

Według mnie to gotowy materiał na porządny serial i powiedziałabym, że akurat te, w których jest wiele dreszczowca, kryminału u nas wychodzą całkiem nieźle więc jeśli zostanie zekranizowana, to pierwsza usiądę w fotelu by obejrzeć.

Muszę na koniec wspomnieć o tym, że mimo pomysłu, który jest świetny, to często realizacja u pisarzy kuleje, a tutaj mamy przemyślaną, dopracowaną od pierwszej postawionej literki, po ostatnią kropkę fabułę. Chylę czoła Panie Piotrowski, chylę!

Podsumowując, to jedna z najlepszych książek, po jakie miałam przyjemność w tym roku sięgnąć. 10/10 gwiazdek z czyściuteńkim sumieniem. No, może prawie, bo Pan Przemysław chlapnął na nie nieco krwią.

Wydawnictwu Czarna Owca gratuluję wydania tak genialnej książki i podpisania umowy na już trzecią część. A Was, Kochani, zapraszam już niedługo do przeczytania wywiadu z autorem, bo zgodził się na to, abym go przesłuchała, więc już za chwilkę, już za moment znajdziecie na blogu odpowiedzi Pana Przemka na moje pytania!

“Za plecami usłyszał dyszenie i poczuł ciepły oddech na karku. Cień siedział tuż za nim”

Igor Brudny jest policjantem. Ma za sobą ciężkie dzieciństwo do którego nie chce wracać. Tymczasem w Zielonej Górze mężczyzna bardzo podobny do komisarza Brudnego popełnia brutalne morderstwo. Igor wraca do miasta, w którym spędził dzieciństwo. Musi oczyścić się z zarzutów i dowiedzieć się kim jest morderca.

Śledztwo w sprawie morderstwa prowadzi inspektor Romuald Czarnecki. Jego zespół podejrzewa, że ta zbrodnia to dopiero początek działań mordercy. Obecność Igora Brudnego komplikuje sprawę, jednak Czarnecki uważa, że jest ON kluczem do złapania mordercy.

Trochę zwlekałam z tą książką. Słucham dużo podcastów z kategorii True Crime i większość kryminałów jest dla mnie bardzo przewidywalna. Bałam się, że będzie tak i tym razem jednak “Piętno” wciągnęło mnie już od samego początku. Autor znakomicie buduje napięcie. Śledztwo jest pełne tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji. W czasie czytania wymyśliłam kilka wersji zakończenia, ale zupełnie nie przewidziałam tego co tam się stało. Opisy zbrodni są brutalne i dzięki nim czytelnik wciągnięty zostaje w jeszcze mroczniejszy świat pełen tajemnic.. Czytając bawiłam się tak dobrze, że nie chciałam żeby to się skończyło ale chciałam też odkryć kto jest mordercą. Oprócz świetnej fabuły mamy przerażającą okładkę, która świetnie oddaje klimat całej historii.

Pierwsze, co rzuca się w oczy, gdy patrzy się na "Piętno" Przemysława Piotrowskiego to przerażająco drastyczna okładka, której widok zapiera dech i zapada w pamięć. Drugą rzeczą jest opis, z jakiego jasno wynika, z czym czytelnik będzie miał do czynienia w środku. Oba te punkty sprawiły, że sięgnęłam po książkę z wielką chęcią i wiecie co? Wpadłam w czarną toń fabuły gęstej i trującej, zupełnie jak klimat powieści.

Zacznijmy jednak od początku.

Igor Brudny pracuje na stanowisku komisarza w stołecznej komendzie w Warszawie. To pieruńsko dobry glina z moralnymi zasadami oraz brutalną przeszłością, którą każdego kolejnego dnia stara się wymazać. Co więc sprawia, że nagle rzuca wszystko w cholerę i na łeb na szyję jedzie do Zielonej Góry, miasta, w którym się wychował. A raczej próbował przeżyć, nim ukończył pełnoletniość. Mordercą buszującym po zielonogórskich uliczkach okrzyknięto człowieka z łudząco podobną do Brudnego twarzą, jakby byli... bliźniakami. Problem polega na tym, że Brudny nie miał pojęcia o istnieniu brata.

W Zielonej Górze stare demony wracają, podobnie jak cień - niemal nierealna postać siejąca niegdyś postrach w snach głównego bohatera. Koszmary zdają się urzeczywistniać, okropnie przerażając Brudnego, co jednak go nie powstrzymuje. Za wszelką cenę zamierza dokopać się do prawdy, co uda mu się, gdy złapie seryjnego mordercę, gdy złapie... brata? Podczas osobistego śledztwa poznaje inspektora Romualda Czarneckiego, wyjątkowo sprytnego i inteligentnego gliniarza, który wraz z wyselekcjonowanym zespołem bada sprawę. Pytanie brzmi, czy można zaufać nawet komuś, kogo zna się przez większość życia?

Atmosfera, atmosfera i jeszcze raz: genialna atmosfera. Piętno to książka, która czyta się sama i której każdy kolejny rozdział zmusza do zwiększenia tempa. Niedopowiedzenia używane przez autora idealnie wgrywają się w sendo powieści, tworząc niewyobrażalny wręcz klimat pełen grozy. Powieść zajeżdża obrzydliwą brutalnością, momentami bestialstwem, co z kolei wywołuje gęsią skórę. Podczas czytania poczucie bezpieczeństwa odbiega w siną dal i aż do zakończenia czytelnik zostaje zawieszony w niepewności. Chociaż nie... Po ostatniej stronie owa niepewność osiąga apogeum.

Realistyczni bohaterowie ze skóry i kości (czasami bez skóry i narządów wewnętrznych, ale z kośćmi) tworzą niesamowitą opowieść. Tutaj każdy ma coś na sumieniu, a przeszłość to skarb strzeżony pod kluczem i zakopany głęboko w odmętach pamięci, gdzie dostać może się wyłącznie właściciel. Kiedy czytelnik odkrywa kolejne karty to tak, jakby wpadł w nowe, świeże i nieznane do tej pory mniejsze historie.

Z przykrością przyznam, że jako-tako domyśliłam się wyjaśnienia sprawy, a mordercę udało mi się rozpracować przed czasem. No, może nie do końca, bo jednak ciągle czułam swego rodzaju wątpliwości, czy oby na pewno mam rację. Narracja została jednak poprowadzona w tak niesamowity sposób, przez co rozszyfrowane rozwiązanie traktowałam z przymrużeniem oka. Autor wspaniale przygotował się do ostatecznej sceny, za którą należą mu się gromkie brawa.

Dawno nie czytałam równie porywającego kryminału, jakim jest "Piętno". Pierwsza część o Igorze Brudnym to niesamowita historia, wciągająca, oryginalna oraz przerażająco klimatyczna. Piętno polecam wielbicielom brutalnych powieści, jak i laikom stroniącym od gatunku. W książce każdy znajdzie coś dla siebie i nie widzę możliwości, by się komuś nie spodobała. Tutaj koszmary stają się rzeczywistością, nawet te najbardziej nierealistyczne, dlatego warto zapamiętać: od przeszłości się nie ucieknie.

Pan Igor Brudny zostaję moim książkowym crushem w obecnej chwili 😂

Strasznie się cieszę, że mogłam się zapoznać z piórem autora. Jeszcze bardziej się cieszę, że zaczęłam właśnie premierową "Sforę".

Więc porozmawiajmy sobie o "Piętnie".

W tej książce poznajemy komisarza stołecznej policji- Igora Brudnego. Pan Igor gdy tylko ukończył pełnoletność zmienił nazwisko i uciekł z Zielonej Góry, gdzie wychowywał się w sierońcu. Ułożył sobie życie i pracował jako twardy komisarz w stolicy. Jego życie na nowo się przewraca gdy dowiaduję się o tym, że ma brata bliźniaka. Myślicie że było to zwykłe spotkanie? Otóż nie tym razem. Igor poznaję brata na obrazie z monitoringu, gdy ten zawiesza części ciała na mieście. Komisarz wraca do Zielonej Góry i sam chce rozwiązać sprawę tajemniczego bliźniaka i swojego pochodzenia. Chce też oczyścić samego z siebie z zarzutów. Do sprawy delikatnie tylko włącza go inspektor Czarnecki. Jednak czy twardy glina będzie posłusznie z boku całej sprawy? Czy uda mu się rozwiązać wszystkie sprawy? Może Brudny jest powiązany z tym wszystkim?

No drodzy Państwo! Ja jestem zachwycona. Po pierwsze, nazwisko. Uwielbiam Brudnego Harrego od dzieciaka i samo nazwisko mnie zainteresowało. Jednak potrzebnie, ponieważ nazwisko jest właśnie po części od Brudnego Harrego!

Zostałam wciągnięta już w prologu i do końca nie mogłam oderwać się od książki. Nawet remont zszedł na dalszy plan przy komisarzu Brudnym. Książka jest napisana rewelacyjnie, szczegóły i wszystko w niej zawarte jest tak genialne rozplanowane. Akcja zmienia się dynamicznie i trudno przewidzieć czasem następne kroki. Sama postać Igora w książce jest niesamowita i tajemnicza, co wciąga nas w jego życie i chcemy zajrzeć mu w psychikę. Ja chciałam więcej i więcej po prostu. Ilość trupów, krwi, flaków zadowoliła mnie w zupełności i serce mi się cieszyło na opisy tych rzeczy. To jest kryminał jaki ja chciałam i pragnęłam całym sercem.

Do tego warto wspomnieć o wspaniałej okładce, która przeraża i wzbudza tak cholerne zainteresowanie. Idealnie dobrane kolory do emocji jakie są zawarte w książce.

Jeszcze nigdy książka Polskiego autora mnie tak nie zainteresowała. Zatem werdykt może być tylko jeden. "Piętno" i komisarz Brudny dołączają do mojego top gwiazd, które od lat było zamknięte.

Książka cudowna, od dawna szukałam książki, gdzie zostaną opisane szczegółowo brutalne morderstwa. Momentami zwroty akcji były tak niespodziewane, że zaniemówiłam. Ogólnie polecam, książka super❤️

Książka opisująca ciekawą, intrygującą historię, która mogła się wydarzyć w polskich realiach PRL. Niestety skutki wyborów dorosłych na zawsze zmieniają życie dzieci, które również kiedyś dorastają... Przynosi to fatalne skutki dla otoczenia, które nie spodziewa się takiej historii - podobnie jak sam czytelnik. Niezwykła pozycja o niespodziankach, jakie przynosi los.

Srednia fabula I sredni styl, spodziewalem sie czegos lepszego

Zaluje,ze kupilam.

Okladla swietna, najlepsza Częstochowa Caleb ksiazki.

Slaba napisana, take tam czytadlo.

Przewidywalna I stereotypowa.

Jeszcze zanim zaczęłam czytać tę powieść, słyszałam na jej temat bardzo dużo pozytywnych opinii. Tak naprawdę, gdyby nie te wszystkie zachwyty, nie byłabym aż tak skłonna do sięgnięcia po tę pozycję. Jednak w końcu przeczytałam tę książkę i mogę śmiało napisać, że Piętno to jeden z lepszych, jak nie najlepszych kryminałów, jakie przeczytałam w swoim życiu.

Igor Brudny jest policjantem, który zdecydowanie woli unikać wszelkich rozmów oraz myśli na temat jego przeszłości. Jest to dla niego temat tabu i nie chce dzielić się ON swoją mroczną stroną z innymi. Jednak niespodziewanie przeszłość dopomina się o niego. W mieście Zielona Góra dochodzi do serii brutalnych morderstw, a sprawca jest niepokojąco podobny do Igora. W tym wypadku komisarz musi wrócić do miasta, aby oczyścić się z zarzutów. Na miejscu działa już zespół śledczych, którzy badają tę sprawę. Wszyscy mają przeświadczenie o tym, że okaleczone ciało to zaledwie początek. Pojawienie się Brudnego prowadzi do komplikacji. Nikt nie jest pewny czy zaufać mężczyźnie tak podobnemu do mordercy. Jakie jest rozwiązanie tej okropnej sprawy?

Główny bohater, Igor Brudny od początku wzbudził moją sympatię i uwagę. Z racji wykonywanego zawodu, musi być stanowczy, czasem nawet dość nieprzyjemny i dosadny (a tu mam na myśli też wulgarność). Choć dla innych może wydać się niezbyt przyjemną postacią, to jak już pisałam – ja go bardzo polubiłam. Autor przyłożył dużą wagę do kreacji tej postaci, a to poskutkowało – powstał konkretny bohater kryminału.

Małym zaskoczeniem okazała się dla mnie obecność bohaterki pochodzenia ukraińskiego, która w dodatku jest ukochaną głównego bohatera. Oksana, choć nie poznałam jej tak dobrze, jak Igora, to i tak poczułam w stosunku do niej coś na kształt właśnie sympatii. Jasne, momentami była zbyt dużą „przylepą”, ale nie robiła tak naprawdę nic złego. Nie obraziłabym się, gdyby w kolejnych książkach było jej więcej.

Zdecydowanie na plus jest również to, że autor bliżej przedstawił postać inspektora Czarneckiego. Mężczyzna ten, mimo pełnionej bardzo ważnej funkcji, jawi się tutaj również po prostu jako człowiek, który nie jest ze stali i myśli o każdej prowadzonej sprawie. Tak, jest to kolejna postać, która polubiłam. Szczerze? Jedyną znienawidzoną przeze mnie postacią jest sprawca całego zamieszania, ale nic więcej na jego temat nie powiem. 🤫

Przyszła pora, żeby pogadać o fabule, a ta jest naprawdę dobrze skonstruowana. Bałam się trochę tego, że autor nie do końca będzie wiedział, jak prowadzić akcję i w którą stronę pociągnąć to wszystko. Na szczęście, Przemysław Piotrowski pokazał, że umie i wie, jak zaskoczyć czytelnika. Przy tym mało nie doprowadził mnie do zawału, ale nie mówmy o tym teraz.

Styl pisania autora również przypadł mi do gustu. Nie czuć tutaj sztuczności i dialogów pisanych na siłę, jak czasem się to zdarza. Śmiem nawet napisać, że przez tę historię się płynie. Czytałam ją ciurkiem przez kilka godzin, a konkretniej dwie godziny i połowa pozycji była już za mną. To już naprawdę mówi samo za siebie.

Piętno to jedno z największych zaskoczeń tego roku. Po raz kolejny przekonałam się, że polscy autorzy potrafią pisać z przytupem i zaskakiwać swoich czytelników coraz nowszymi pomysłami. Przebieram nogami na myśl, że będzie drugi tom. Oczywiście, nie mogę się już doczekać jego lektury.

Jeżeli potrzebujecie brutalnego, mocnego w przekazie, wciągającego i po prostu świetnego kryminału, to przed Wami Przemysław Piotrowski i jego Piętno – zastrzyk emocji gwarantowany

Warszawski glina, Igor Brudny, dawno postanowił zamknąć swoją przeszłość. Jednak nie przewidział, że życie zmusi go do zmiany planów. W Zielonej Górze mężczyzna, który do złudzenia przypomina komisarza Brudnego jest poszukiwany w sprawie morderstwa. Igor musi wrócić w rodzinne strony, żeby oczyścić się z podejrzeń, a przede wszystkim, aby raz na zawsze wyjaśnić tajemnicę swojego pochodzenia. Na miejscu śledztwo w sprawie brutalnego mordercy prowadzi inspektor Romuald Czarnecki wraz ze swoją grupą śledczą. Pojawienie się stołecznego gliny komplikuje sprawę. Do tego okrucieństwo zabójcy jest niewyobrażalne i zwiastuje początek serii. Inspektor uważa, że Brudny jest kluczem do zamknięcia śledztwa i złapania mordercy. Tylko czy może mu zaufać?

“Piętno” to kryminał pełen intrygujących wątków i nieszablonowych bohaterów. Po przeczytaniu kilku stron wiedziałam, że trzymam w ręku dobrą powieść. Fabuła wciąga, jest pełna twistów i trzyma przez cały czas w napięciu. Momentami jednak coś mi nie grało. Mimo to niejednokrotnie byłam zaskoczona pomysłowością autora. Historia jest mocna, przede wszystkim łączy wiele trudnych wątków. Coraz częściej i śmielej mówi się o ułomnościach instytucji Kościoła. Tytułowe Piętno odgrywa dużą rolę i można je odnaleźć w wielu opisanych sytuacjach. Pierwsze skrzypce gra zdecydowanie postać Igora Brudnego. To wraz z nim podążamy tropem mordercy, odkrywamy motywacje i docieramy do istotnych dla śledztwa informacji. Profil psychologiczny oprawcy wyłania się proporcjonalnie do popełnianych morderstw. W tym wszystkim jest również inspektor Czarnecki, który był najbardziej racjonalnym bohaterem. Oceniając pomysł i wykonanie uważam, że to naprawdę solidny kryminał. Na pewno nie genialny, bo już w mniej więcej połowie wpadłam na jego zakończenie. Za to z ogromną ciekawością wyczekiwałam wyjaśnienia. Niemniej książkę zapamiętam na pewno i to nie tylko ze względu na przerażającą okładkę. Z niecierpliwością czekam czym jeszcze mnie autor zaskoczy.

Jakie to było genialne! Ta powieść zasługuje na duży rozgłos, bo już dawno nie czytałam czegoś równie wciągającego, przemyślanego i zaskakujacego. Nazwisko autora do tej pory nie było mi znane, nawet chwilę myślalam, że "Piętno" to debiut, jednak Pan Przemysław to już wprawiony w boju pisarz.

Fabuła to połączenie policyjnego kryminału z tajemnicą rodzinną, kolaboracja ta jest w idealnych proporcjach, niczego nie brakuje, a jedna sprawa nie przytłacza drugiej. Autor pisze plastycznie, wciągająco i przystępnie. Przez powieść się płynie, pochłąniętym przez wydarzenia. Całość jest spójna, przemyślana, a zakończenie jest niedoprzewidzenia. Autor pokusił się o wplecenie bardzo kontrowersyjnego i oburzającego wątku, przez co powieść jest jeszcze bardziej dosadna i mocna. Jest to kryminał z tych cięższych, jest krew, okrucieństwo, okaleczone zwłoki, sekcje i seryjny morderca. Raczej dla tych o silnych nerwach, ale ja polecę ją każdemu. Koniecznie musicie poznać komisarza Brudnego! Ja już nie mogę doczekać się kontynuacji.

Igor Brudny to bohater, którego warto poznać. „Piętno” to kryminał, który usatysfakcjonuje najbardziej wybrednych i wymagających miłośników gatunku. Brudny to, zamknięty w sobie, twardy, pełnokrwisty gliniarz.

Jego działania w warszawskie policji są bezkompromisowe. A tego wymaga obecna sytuacja, w której się znajduje. Musi powrócić do swojej przeszłości. Dokonano bowiem brutalnego morderstwa. Podejrzanym jest mężczyzna łudząco podobny do Igora Brudnego. Ten by oczyścić się z podejrzeń, zmuszony jest powrócić do Zielonej Góry. Tutaj poznaje Romualda Czarneckiego, policjanta prowadzącego sprawę wspomnianego morderstwa. Czy między nimi dojdzie do porozumienia? Czy będą mogli razem współpracować? Czy zawiąże się między nimi nic porozumienia, zaufania? Jedno jest pewne sprawę komplikuje fakt, że owa zbrodnia, to dopiero początek.

Czy Brudny oczyści się z podejrzeń i zdoła poradzić sobie z przeszłością? Odpowiedzi na pojawiające się pytania zna Przemysław Piotrowski, który tak poprowadził fabułę, że nie będziemy domyślać się jej finału. A zakończenie tej historii nie tylko zwali Was z nóg, lecz uświadomi, że nic do końca nie jest pewne. Nie chcę za bardzo wgłębiać się w opis fabuły, by nie zepsuć Wam przyjemności czytania. Jednak muszę przyznać, że autor stworzył historię tak autentyczną i niepowtarzalną, że dodaje ona nowej świeżości w powieściach kryminalnych.

Przemysław Piotrowski fantastycznie zbudował tło, sprawiając, że napięcie podczas czytania osiąga bardzo wysoki poziom, tak by w finale rozsadzić nasze emocje. Zatem rozsiądźcie się w fotelu i sięgnijcie po „Piętno”. Ono sprawi, że Wasze tętno osiągnie ponad sto uderzeń na minutę. Jednym słowem „Piętno” zapiera dech w piersiach. A z każdą minutą wgłębiania się w tę historię, dojdziecie do wniosku, że kryminał ten warto zapisać na listę Najlepszych Interesujących Książek. Natomiast okładkę „Piętna” możemy zakwalifikować do … zresztą zobaczcie sami, bo mi odjęło mowę! Sztos!

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Przeczytałam w jeden dzień, jeszcze nigdy nie wciągnęła mnie tak książka. Serdecznie polecam.

To było mocne przeżycie, bo to jest mocna książka. „Piętno” to naprawdę sztos wśród kryminałów. Dawno się tak nie bałam w trakcie czytania książki.

Od początku autor wprowadza mroczny i nieraz przerażający klimat. I w towarzystwie strachu trzyma nas do samego końca.

Nieczuły, warszawski glina - Igor Brudny woli nie pamiętać swojej przeszłości, nawet o niej nie myśleć. Odciął się od niej grubą kreską i zmianą nazwiska. Jednak przeszłość nie pozwoli mu o sobie zapomnieć.

W Zielonej Górze dochodzi do brutalnego morderstwa, a głównym podejrzanym jest mężczyzna bliźniaczo podobny do Brudnego. Warszawski glina wraca więc do miejsc z dzieciństwa, aby oczyścić się z podejrzeń. Na miejscu podejmuje współpracę z zespołem prowadzącym dochodzenie. Wśród śledczych nie budzi jednak zaufania człowiek o twarzy mordercy… Sprawy nie ułatwia też fakt pojawiania się w miejscach zbrodni dowodów wskazujących na udział policjanta w morderstwach. Brudny musi zmierzyć się nie tylko z padającymi w jego kierunku oskarżeniami, ale też z upiorami z przeszłości.

Genialna konstrukcja, nietuzinkowe postacie, akcja, która nawet na chwilę nie zwalnia i zakończenie, które wbija w fotel. Do tego poruszone zostają niewygodne społecznie tematy. Czytając książkę miałam często ciarki i naprawdę się bałam. Łapałam się na tym, że ze strachu wstrzymuję oddech, jakbym nie chciała, żeby mnie ktoś usłyszał. A ostatnie rozdziały chłonęłam jak najszybciej, bo autor nie dał nawet chwili na oddech, trzymając w napięciu do ostatniej kropki.

Jest to genialna pozycja, którą w mojej ocenie koniecznie trzeba przeczytać.

Czytaliście już? Jak wrażenia?

Dziękuję @wydawnictwoczarnaowca za możliwość przeczytania książki.

Po książce Przemysława Piotrowskiego "Piętno" spodziewałam się naprawdę wiele. Każdy kto czytał zachwalał tą powieść. Niedługo wychodzi kolejny tom. Ale czy książka sprostała moim oczekiwaniom?

Dwaj bracia, bliźniacy którzy nie wiedzą o sobie. Jeden wychowany w sierocińcu przez siostry zakonne, w którym musiał walczyć o przetrwanie, gdyż odbywały się tam bardzo złe procedery. Jednak Igor wyjechał i wbrew wszystkiemu stał się niezłym gliną. Twardym i nieustępliwym. Filip natomiast wychował się w bogatej rodzinie. Rozwija swój własny interes, ma piękną żonę oraz córkę. Jednak demon z przeszłości burzy ten spokój. I zaczyna się seria okrutnych morderstw. Wszystko wskazuje na obojga braci. Kto tak naprawdę jest katem a kto ofiarą?

Książka jest dość drastyczna. Opisy samego zabijania albo to co działo się z chłopcami w ośrodku chwilami mroziło krew w żyłach. Jednak czasem było tego za dużo. Miałam wrażenie, że co druga postać była albo ofiarą molestowania albo pedofilem. Sposób w jaki było prowadzone śledztwo oraz wszystkie procedury z tym związane wskazywały na mocne zafascynowanie się przez autora Zachodem. Nie jest to złe, ale rzuciło mi się w oczy. Styl w jaki została napisana książka był trochę toporny. Ale myślę, że z każdą kolejną powieścią będzie coraz lepiej. Niestety zakończenie przewidziałam i było dla mnie dość mocno naciągane. No bo jak morderca po dwóch zarobionych kulkach mógł jeszcze tak dobrze funkcjonować. Może i się czepiam, ale i tak uważam że książka była niezła i trzymała w napięciu. 12 sierpnia premiera drugiego tomu czyli Sfory. Jestem jej ciekawa 😀

Genialna powieść trzymająca w napięciu od początku do końca, bohaterowie bardzo dobrze wykreowani, tempo akcji nie dające czytelnikowi odetchnąć plus świetna fabuła sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Autor przedstawia traumatyczną rodzinną historię, która doprowadza do makabrycznej zemsty. Szczegółowe i dopracowane opisy powalają na kolana. Oprócz wątku kryminalnego mamy również poboczne, jednym jest pedofilia i nie ma co ukrywać, że opisane w książce dzieciństwo jakie mieli bohaterowie chwyta za serce i pozostaje w pamięci na długo. Powieść jest świetnym kryminałem, oprócz pościgu za niezrównoważonym i brutalnym mordercą autor porusza również temat, który w niektórych kręgach w naszym społeczeństwie jest ukrywany ponieważ jest niewygodny a przez to cierpią niewinni. Bardzo dobrze przedstawieni bohaterowie i napięcie panujące między nimi, z jednej strony Brudny, który nie chce wyjawić swojej przeszłości, z drugiej strony Czarnecki, który nie wie czy może ufać mężczyźnie z twarzą zabójcy, oddają oni również w pełni realia prawdziwego człowieka. Z każdym rozdziałem dowiadujemy się nowych rzeczy na temat mordercy lecz nic nie jest oczywiste do samego końca. Opisy morderstw są bardzo brutalne i makabryczne ale to nadaje książce tak dobrego klimatu jaki powinny mieć powieści tego gatunku. Zakończenie, które wbija w fotel jest wisienką na torcie, genialna okładka przykuwająca uwagę oddaje całkowicie klimat powieści. Tak dobrych kryminałów chce się czytać więcej, teraz trzeba cierpliwie czekać na kolejną część, która mam nadzieję będzie również genialna.

"Piętno" Przemysława Piotrowskiego to książka, którą musicie przeczytać! Jeśli nie straszne Wam są mocne i drastyczne opisy, a do tego uwielbiacie zatracić się w śledztwie, w którym nic nie jest oczywiste a każdy kolejny trop szokuje i zaskakuje - to ta książka jest dla Was!

W Zielonej Górze dochodzi do morderstwa. Okaleczone ciała i wycięte wnętrzności to tylko przedsmak tego co czeka inspektora Romualda Czarneckiego. Przy zwłokach zostają znalezione zdjęcia, na których widoczny jest rzekomy morderca. Okazuje się, że jest ON całkowitą kopią pewnego warszawskiego komisarza Igora Brudnego. Podejrzenia zostają skierowane początkowo na policjanta, którego tajemnicza i nikomu nieznana przeszłość, nie polepsza sytuacji. Jego DNA jest przy każdych kolejnych zwłokach. Czy Igorowi uda się znaleźć mordercę i udowodnić swoją niewinność?

Gdy pierwszy raz zobaczyłam okładkę "Piętna" powiedziałem "Nie, dziękuje" :) przerażała mnie... ale po rozmowie z @bookarnia, która tą książkę miała już za sobą, postanowiłam po nią sięgnąć. I wiecie co? Jaka ja byłam głupia :P ta książka jest genialna! Od pierwszych stron można się w niej całkowicie zatracić. Drastyczne morderstwa, brutalnie potraktowane ciała, do tego tajemnicze zdjęcia i wspomnienia tragicznych wydarzeń z przeszłości. Oprócz świetnie prowadzonego śledztwa i wspaniale wykreowanych postaci, mamy też wątek wykorzystywania seksualnego, który w książce ma ogromne znaczenie dla bohaterów. A dla mnie jako czytelnika, są to sytuacje szokujące i totalnie nie do przyjęcia...ale nie będę Wam mówić czemu bo nie chce za dużo odkrywać :)

"Piętno" jest zdecydowanie jednym z najlepszych kryminałów, które przeczytałam w tym roku :) w sumie to mogę nawet powiedzieć, że to coś podobnego do książek Czornyja. Brutalność, szczegółowość opisów, realizm postaci - to coś co lubię. W tej książce cały czas coś się dzieję, a zakończenie całej historii jest nie lada zaskoczeniem :) pomimo tego, że książka ma ponda 460 stron - nie odczułam tego i na samym końcu chciałam więcej ;) z niecierpliwością czekam już na kolejną część i na pewno "Piętno" trafi na półeczkę Ulubionych książek.

Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.

"Piętno" Przemysława Piotrowskiego to jedna z ciekawszych książek, jakie ostatnio czytałam. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, ale wiem, że na pewno nie ostatnie. Tym bardziej, że już niedługo premierę będzie miał kolejny tom, a wcześniejsze powieści autora już czekają na swoją kolej.

Igor Brudny komisarz stołecznej policji z tajemniczą przeszłością, do której za wszelką cenę stara się nie wracać. O wydarzeniach sprzed lat wie tylko jedna osoba - partnerka Brudnego z patrolu Julia Zawadzka. To właśnie ona informuje komisarza o brutalnym morderstwie z Zielonej Góry, którego dokonał mężczyzna bliźniaczo podobny do policjanta. Brudny musi wrócić do rodzinnego miasta, żeby oczyścić się z podejrzeń. Prowadzący sprawę inspektor Romuald Czarnecki wierzy w niewinność komisarza i przekonany jest, że rozwiązanie zagadki tkwi w jego niejasnej przeszłości.

Jaką ta książka ma piękną okładkę! To była pierwsza rzecz, na którą zwróciłam uwagę. Najlepszą niespodzianką dla mnie było jednak to, że treść jest tak dobra. Cóż to była za książka! "Piętno" to mocny i pełnokrwisty kryminał, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Rewelacyjnie skonstruowana fabuła sprawia, że przy tej książce nie sposób się nudzić. Wszystkie wątki są w niej przemyślane w najdrobniejszym szczególe i łączą się w niezwykle mroczną i wstrząsającą historię. Znajdziecie tu wszystko, co powinien zawierać dobry kryminał. Przede wszystkim mamy tu bardzo dobrze wykreowanych bohaterów. Prawdziwych ludzi z problemami i tęsknotami. Jest nieszablonowy główny bohater, są brutalne i dosadne opisy morderstw, mroczny klimat i zaskakujący finał. Przemysław Piotrowski znakomicie buduje napięcie i wie jak zaintrygować czytelnika. W bardzo ciekawy sposób wplata też w fabułę trudny i wciąż niestety aktualny temat pedofilii i przemocy wobec dzieci. Ta trauma pozostaje w człowieku na zawsze i odciska swoje piętno na jego psychice...

"Piętno" to książka, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Na pewno znajdzie się wśród najlepszych przeczytanych przeze mnie w tym roku pozycji. To była czytelnicza uczta, która zadowoli nawet najbardziej wybrednego czytelnikav Czytajcie, bo to naprawdę dobrze napisany polski kryminał!

Igor Brudny to twardy,warszawski glina,który głęboko w sobie ukrył demony przeszłości.

Wolałby nigdy do nich nie wracać,ale pewne wydarzenie sprawiło,że od nowa musi się z nią zmierzyć.

Jakie?

Okazuje się,że znany zielonogórski lekarz jest poszukiwany w sprawie wyjątkowo brutalnego morderstwa.Człowiek,który jest bliźniaczo podobny do naszego komisarza.

Igor musi wrócić na ,,stare śmieci" i oczyścić się z zarzutów.

Śledztwo prowadzi niezwykle skrupulatny Romuald Czarnecki,jednak żaden z policjantów nie wie,że najgorsze dopiero nadejdzie,a ofiar będzie jeszcze więcej.

Jak zakończy się ten pasjonujący pościg za mordercą?

Jakie tajemnice ujrzą nareszcie światło dzienne?

Kto jest kim w tej całej historii?

*************************************************

Ranyyy,co to była za lektura!!!

Nie mogłam dosłownie się od niej oderwać.

Może z początku nie zapowiadała się aż tak znakomicie,ale jak już ruszyła-to z prawdziwym przytupem!

Doskonale wykreowani bohaterowie,akcja,która z kartki na kartkę przynosi coraz więcej emocji,tajemnice,których nie powstydziłby się sam mistrz grozy no i oczywiście,znakomite zakończenie.

Chylę czoła.

Dosłownie.

Ta książka miała w sobie wszystko to,co uwielbiam i przeczytałam ją z wypiekami na twarzy.

Bardzo gorąco Wam polecam!

Na pewno się nie zawiedziecie.

Przeszłość powraca

Są takie wydarzenia, które odciskają na naszym życiu niezmywalne piętno, które warunkują nasze funkcjonowanie, a nawet przyszłość. I choć bardzo chcemy o nich zapomnieć, nie zawsze się da. Mimo iż bardzo się staramy, że wypieramy je ze świadomości, to przeszłość potrafi upomnieć się o nas w najmniej spodziewanym momencie. A wówczas tylko od nas zależy, czy podejmiemy wyzwanie, czy też wciąż będziemy uciekać przed tym, przed czym uciec tak naprawdę się nie da…

Igor Brudny to warszawski glina, twardy, opryskliwy, gburowaty. Typowy samiec, choć w złym tego słowa znaczeniu. Emanuje z niego groza, a choć jest pociągający dla kobiet, to nie wyobraża sobie stałego związku, a przynajmniej uczuciowego zaangażowania. Jego przeszłość owiana jest tajemnicą, nie tylko nie lubi o niej mówić, ale też … jego dzieciństwo nie istnieje. Pojawił się nagle, jakby znikąd, tak naprawdę bowiem przybrał inne nazwisko, odcinając się od przeszłości. Ta zaś była traumatyczna, czego możemy domyślać się na podstawie skąpych informacji, których Igor nam dostarcza. Wychowany w sierocińcu chłopak doszedł jednak bardzo daleko i jest znakomitym policjantem, obdarzonym odwagą, przenikliwym umysłem i nieustępliwością.

Te cechy będą bardzo przydatne przy rozwiązaniu pewnej sprawy morderstwa, w przeciwnym bowiem wypadku czekać go mogą poważne kłopoty. W Zielonej Górze, skąd Brudny pochodzi, bliźniaczo podobny do komisarza mężczyzna jest poszukiwany w sprawie brutalnego morderstwa. Filip Trochan, szanowany lekarz, prowadzący doskonale funkcjonującą klinikę, ukochany mąż i ojciec, jest podejrzany nie dość, że o zabicie co najmniej dwóch osób, to jeszcze zbeszczeszczenie ich ciał. Organy wewnętrzne ofiar zostały wyjęte i użyte w formie … ozdoby dwóch tzw. bachusików, czyli figurek Brukusa i MZKusa, znajdujących się w centrum miasta. Kamery miejskie uchwyciły twarz poszukiwanego i wszystko na to wskazuje, ze jest ona identyczna, jak twarz Brudnego.

Czy to możliwe, by sprawca był bratem bliźniakiem Brudnego? Czy Trochan rzeczywiście jest sprawcą? To tylko dwa z licznych pytań, które nasuwają się w trakcie lektury powieści Przemysława Piotrowskiego pt. „Piętno”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Czarna Owca powieść, to przesiąknięta tajemnicami z przeszłości oraz przysłowiowymi „trupami w szafie” książka, która wielokrotnie nas zaskoczy. I to zwykle wówczas, kiedy wydaje nam się, że znaleźliśmy klucz do rozwikłania zagadki, że znamy tożsamość mordercy i prawdopodobny przebieg wydarzeń.

Po powieść sięgnąć mogą nie tylko zwolennicy kryminalnych historii, a także wszyscy ci czytelnicy, którzy cenią sobie dobrze napisane książki z mocnym akcentem psychologicznym. Tu mamy jeszcze dramat dziecka oraz niejasne sytuacje rodzinne, a także kontrowersyjne decyzje z przeszłości. Na uwagę zasługuje nie tylko konstrukcja fabuły, ale i nagłe zwroty akcji oraz wspaniale zarysowani bohaterowie. Mowa tu nie tylko o Brudnym, ale i policyjnej profilerce Elżbiecie Pałce czy prowadzącym sprawę morderstwa inspektorze Romualdzie Czarneckim. Wszystko to sprawia, że od książki nie można się oderwać, zaś po zakończeniu lektury zaczynamy wątpić w swoje zdrowie psychiczne, tracimy również zaufanie do swych bliskich. Powieść odciska na nas swoje piętno …

Justyna Gul

Qultura słowa

„Piętno” to powieść o złu, które wykracza poza wszelkie ramy, wymyka się znanym scenariuszom. I nie może być inaczej, bo to przecież Przemysław Piotrowski. Autor, który przyzwyczaił nas do mocnego, dosadnego stylu, tym razem również nie zawodzi. Jednak w „Piętno” wkrada się fantastyczny pierwiastek czegoś mrocznego, wywołującego pierwotny lęk, tego, co ukrywamy w najgłębszych zakamarkach umysłu. Zło niematerialne, nienamacalne, a jednak o określonym kształcie.

W zielonogórskim wydziale śledczym, prowadzącym sprawę makabrycznej zbrodni, pojawia się warszawski komisarz Igor Brudny. Jego twarz bliźniaczo podobna do twarzy sprawcy zarejestrowanej przez miejski monitoring wzbudza szereg pytań. Kim jest Igor? Co jeszcze poza wyglądem łączy go z mordercą? Dla warszawiaka również nie jest to tylko zwyczajne śledztwo, a podróż w przeszłość, o której dawno chciał zapomnieć.

W „Piętnie” nie brakuje krwi, a jednak książka nie przeraza ani ilością czerwieni, ani nawet wyciętymi ludzkimi organami czy brutalną zbrodnią. Przeraża obojętność, krzywda, która zostawia w psychice trwały ślad. Sierociniec prowadzony przez siostry zakonne, kolebka zła, znęcanie, gwałty na podopiecznych, handel dziećmi, księża pedofile. Te obrazy są bardzo realistyczne, a wplecione w fabułę wiele wyjaśniają, ale czy dają usprawiedliwienie? Sami musicie ocenić.

Powieść dla ludzi o mocnych nerwach — takie ostrzeżenia powinny znaleźć się na każdej książce Przemysława Piotrowskiego, a „Piętna” lepiej nie zaczynać w nocy, bezsenność gwarantowana!

Nie będę ukrywać, że do tej książki przyciągnęła mnie okładka. Nie tylko wymowny obraz zamrożonego w przestrzeni krzyku postaci, którą nawet trudno określić, ale też skromna, jak na dzisiejsze czasy, typografia. Wreszcie okładka w moim guście. Drugie zauroczenie przyszło, kiedy wyjęłam książkę z paczki, bo to, co widziałam na ekranie komputera jako kolor czerwony, realnie wpada w głęboki rubinowo-malinowy odcień. Trzymałam tę książkę w ręku i podziwiałam detale, cienie, załamania światła, fałdy i bruzdy. Już wiedziałam, że to praca autorska więc brawa dla @wydawnictwoczarnaowca

Sredniak.

Styl:3+

Fabula:3+

Okladka: 5

Atmosfera:4

Mówili, nie oceniaj książki po okładce. Taaa, g... prawda. Zachwyć się okładką a później przepadnij w treści! Panie Piotrowski, ale żeś Pan mnie sponiewierał..... Toż to petarda!!!

Wielowątkowa, przemyślanie poprowadzona fabuła. Rewelacyjnie zbudowane postaci. Cała książka to nic innego jak inteligentna gra inteligentnych bohaterów. Czytelnik nie ma prawa się nudzić ani przez ułamek sekundy. Wciąga tak, że trudno odłożyć, u mnie "weszła" w jeden dzień.

Rewelacyjna praca policji, świetnie poprowadzone śledztwo. Autor dziękuje kilku osobom w kontekście pomocy merytorycznej w tym zakresie, i to czuć. To nie są brednie zaczerpnięte z serialu W11. Smaczku dodaje odrobina genetyki i trochę więcej niż odrobina profilowania. Ja poproszę w kolejnej części o więcej 😉

Ostatnie 100 stron czytałam na wdechu, co tam się dzieje! Trudno przewidzieć kto, co i jak. Czuję, że zaraz będziemy to na ekranach oglądali, to jest idealny materiał na scenariusz.

Dobrym stylem napisane. Bez niepotrzebnych  wulgaryzmów. Okazuje się, że policjanci też mogą normalnie rozmawiać, ch... co drugi wyraz padać nie muszą. Każdy wie co ma robić, śledztwo pomyka do przodu. Czytelnik choć nie ma wszystkiego wyłożonego na tacy, nie ma prawa się pogubić. Autor traktuje go poważnie, zakłada, że z durniem nie ma do czynienia a niestety zdarza się i tak.

Zabierając się za czytanie miałam obawy co do dużej dawki brutalności. Tyle osób się o tym rozpisywało... Ale przyznaję, że choć jest to nierozłączny element fabuły, nie wpłynęło w żaden sposób na mój odbiór książki. Nie wiem z czego to konkretnie wynika, ale myślę, że albo te osoby lekko przesadziły albo... mój próg odporności jest zdecydowanie większy

Moją uwagę w pierwszej kolejności zwróciła okładka. Przerażająca istota z szeroko otwartymi ustami, budzi lęk, a opis fabuły intryguje. Razem tworzą mieszankę pełną niepewności, tajemniczości i gwarantuję wam, że przy tej powieści będziecie mieć dreszcze.

Komisarz Igor Brudny jest postacią, która nie lubi mówić o sobie. A o swojej przeszłości milczy jak grób. Nawet w momencie, gdy dochodzi do brutalnych morderstw, a podejrzanym jest mężczyzna wyglądający dokładnie tak jak on, Igro postanawia rozwiązać sprawę prowadząc swoje własne śledztwo. Nie ułatwia tym działań zielonogórskiej policji i szybko staje się jednym z podejrzanych. Przez ukrywanie wiadomości o swoim pochodzeniu i braku współpracy z detektywami, komisarz nie zyskuje naszego zaufania. Chyba nikt nie jest tak przekonany o jego niewinności, jak inspektor Romuald Czarnecki.

I to właśnie tego bohatera polubiłam najbardziej.

Dialogi pomiędzy dwójką policjantów naprawdę były świetną rozrywką i przypominały rozgrywaną partię szachów. Oboje okazali się doskonałymi strategami i fachowcami w swojej pracy. I to właśnie charaktery tych dwóch postaci wybijają się na pierwszy plan powieści.

Powoli ujawniane przed czytelnikiem tajemnice z dzieciństwa Igora, budzą coraz większy niepokój. Przeżyte w młodości traumy jednak są niczym w porównaniu z tajemniczym cieniem, który prześladował komisarza. Był już gotów o nim zapomnieć, bo przez lata zniknął z jego snów. Ale gdy znowu znalazł się w rodzinnej miejscowości, koszmar z dzieciństwa powrócił. Czy jest to wynik choroby psychicznej? Zjawisk nadprzyrodzonych? Czy Igor jest opętany przez diabła, jak to sugerowali jego katoliccy wychowawcy w ośrodku opiekuńczym? To już musicie odkryć sami.

Opisy dokonywanych morderstw są mocno sugestywne. Oprawca jest bardzo brutalny w swoich czynach. Jego ofiary nie są wybierane przypadkowo. Do samego końca nie wiedziałam kto stoi za cierpieniem ofiar. Autor stworzył taką fabułę, że nie idzie rozwiązać tej zagadki samemu. Choć muszę też powiedzieć, że rozwiązanie jest lekko naciągane, ale nie niemożliwe.

„Piętno” to doskonały thriller, który budzi niepokój i trzyma w napięciu do ostatniej strony. Wiele podejrzanych, mnóstwo trupów i brutalne morderstwa powinny zadowolić fanów kryminałów. Mroczna atmosfera i tajemnice z przeszłości tworzą klimat grozy, który na długo zostanie w mojej pamięci. Szybko rozwijająca się akcja, przemyślana fabuła i doskonale wykreowane postacie sprawiają, że książka na długo zapadnie mi w pamięci. Jak na razie jest to najlepsza książka, jaką przeczytałam w tym roku! Gorąco polecam!