Opowieść Podręcznej. Tom 1

Książka Opowieśc Podręcznej robi porażające wrażenie.W wielu krajach do dzis kobieta nic nie znaczy,nikt nie liczy się z jej zdaniem.Sluży tylko do zaspokajania różnych potrzeb..Cieszę się że to tylko fikcja literacka ale jak bardzo prawdziwa można by żec w dzisiejszych czasach.. [Adres usunięty]

"Opowieść podręcznej" jest dość trudną książką, oczywiście pod względem wczucia się w klimat, dla wielu osób może być nieco ciężka na co wpływa dobra obrazowość tekstu, ciężka szczególnie dla kobiet, które po jej przeczytaniu mogą docenić znaczenie słowa "wolność". Polecam książkę dla młodych osób, które początkowo mogą uznać ją za powieść fantasy, niestety jej fabuła niejednokrotnie znajdowała swoje realne odzwierciedlenie w wielu zakątkach świata. Warto dodać iż książka była podstawą dla filmu i serialu o tym samym tytule.

Sięgnęłam po książkę po obejrzeniu serialu, jednak mimo tego wciąż byłam pod ogromnym wrażeniem. Autorka w niesamowity sposób kreuje świat w którym kontrola władzy osiąga apogeum i staje się niebezpieczna dla obywateli kraju, o których rząd powinien przecież dbać. W szczególności cierpią kobiety, wykorzystywane do celów rozrodczych, które niesamowicie cierpią, wielokrotnie są wykorzystywane seksualnie, a mimo to dalej mają siłę walczyć o dobro państwa, własne rodziny oraz przede wszystkim swoje dzieci. Zdecydowanie polecam, bardzo wciągająca lektura.

Książka Atwood opowiada historię, o której trudno zapomnieć. Autorka przedstawiła w niej niesamowicie oryginalny świat, w którym bohaterowie każdego dnia muszą mierzyć się z niezliczonymi przeciwnościami losy ze względu na autorytarną władzę. Jest to brutalna opowieść o zniewolonym społeczeństwie, w którym kobiety stają się zakładniczkami władzy, mimo iż są one dla kraju najważniejsze ze względu na możliwości rozrodcze. Są gnębione, wykorzystywane i poniżane. Ich los sprowadza się do rodzenia dzieci, aby kraj mógł przetrwać. Zdecydowanie polecam dla osób, które cenią sobie doświadczanie prawdziwych emocji podczas lektury.

"Opowieść podręcznej" to książka, która pokazuje brutalność oraz nieprzewidywalność władzy, która przestaje uznawać dobro społeczeństwa na piedestale swoich dążeń, a zamiast tego, zaczyna kierować się ideologicznymi przesłankami. Autorka pokazuje jakie konsekwencje może mieć zbyt silne przywiązanie do tradycji i religii, bez zachowania minimum krytycyzmu. W świecie wykreowanym przez Atwood największymi ofiarami są kobiety, które zostały odizolowane od swoich rodzin, aby pełnić swego rodzaju posługę dla kraju - oczywiście bez udzielenia zgody. Poruszająca książka, którą warto poznać.

Opowieść Podręcznej to powieść, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. I zapamiętam ją na bardzo długo. Cała historia jest mroczna i pesymistyczna, ale mimo to jest wyjątkowa. Daje do mylenia na wile dni. Świat przedstawiony, to chyba jeden z najgorszych koszmarów jaki może przyśnić się kobiecie. Rzeczywistość wykreowana przez autorkę przygnębia. W tamtym świecie kobieta jest jedynie narzędziem do spełniania męskich zachcianek. Nie ma żadnego prawa głosu... Myślę, że Opowieść podręcznej nic nie straciła ze swojej aktualności.

Długo wąchałam się, aby sięgnąć po tę książkę. Słyszałam, że zdobyła bardzo dużą popularność, a na jej podstawie został nakręcony serial, dostępny na HBO. Zdecydowałam się na przeczytanie "Opowieść podręcznej", co było bardzo dobrą decyzją. Świat opisywany przez Margaret Atwood w tej książce jest bardzo przerażający, ponieważ ukazuje daleko posunięty fanatyzm, który wbrew pozorom jest obecny do dzisiaj. Książka wzbudza wiele emocji, dzięki czemu czyta się ją bardzo dobrze, wydarzenia są spójne, akcja dynamiczna. Zdecydowanie poleciłabym przeczytanie tej pozycji, każdemu kto chce sięgnąć po coś naprawdę mocnego. :)

Jestem bardzo wrażliwą osobą i dla mnie ta książka jest ekstremalnie poruszająca. Głównie dlatego, że to pozornie fikcyjna historia, a jednak tak realna. Myślę, że taki scenariusz mógłby się wydarzyć. Przecież w trakcie trwania II wojny światowej wielu ludziom nie mieściło się w głowie to, co działo się w obozach koncentracyjnych. Początkowo nie wierzono w relacje tego, co tam się dzieje. "Opowieść podręcznej" pokazuje podobną sytuację-kiedy pewni ludzie przejmują władzę i wydaje im się, że można podzielić społeczeństwo na nadludzi i podludzi. Gdzie jedni rządzą i mają się bardzo dobrze, a pozostali mają im służyć. Niezwykle ciekawa i wzruszająca książka.

"Opowieść podręcznej" jest książką trudną, która zostawia wiele smutku i piętrzących się w głowie myśli. Z jednej strony ma się wrażenie, że chora idea przedstawiona w książce jest tak nierealna i nieprawdziwa, z drugiej historia pokazuje, że wiele się może zdarzyć.

Świat, w którym nie są respektowane prawa człowieka, a wartość kobiety zależy od jej zdolności do rodzenia potomstwa - brzmi to jak opis powieści katastroficznej. A z drugiej strony, przerażające jest jak wiele zdarzeń opisywanych w tej książce z 1985 roku dzieje się naprawdę, jak bardzo ta książka jest aktualna. Jest to powieść, która nie wychodzi z głowy szybko i polecam ją wszystkim.

Szczególnie w dzisiejszych czasach warto zapoznać się z historią opowiedzianą przez Margaret Atwood w "Opowieści podręcznej". Wbrew temu co się często mówi, uważam, że jest to lektura obowiązkowa nie tylko dla kobiet, ale przede wszystkim dla mężczyzn. Historię chłonie się raz-dwa i z każdą stroną nie dowierza temu, co autorka wymyśliła. Los, który zgotowano tym kobietom, jest czymś tak potwornym, że nawet świadomość tego, że to nie wydarzyło się naprawdę, nie pomaga. I tak trzeba wyposażyć się w paczkę chusteczek i pod żadnym pozorem nie czytać tej książki w nieco gorszym momencie swojego życia.

Opowieść podręcznej to powieść, która ma już ponad 30 lat. Jednak wydaje mi się, że do szerszej grupy czytelników trafiła dzięki serialowi Netfliksa. W moje ręce książka wpadła stosunkowo niedawno. I muszę przyznać, że zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Bardzo mnie przygnębiła, ale też skłoniła do refleksji. Książka pokazuje jak łatwo stracić prawa i przywileje, które współczesnym kobietom wydają się czymś naturalnym. Druga sprawa to fundamentalizm, w powieści pokazano, że wcale nie musi być ON powiązany ze światem islamu. Myślę, że po tą powieść powinna sięgnąć każda kobieta. Bez względu na przekonania religijne czy polityczne.

"Opowieść podręcznej" to dla mnie jedna z najbardziej przejmujących książek, jakie przeczytałem. Przez cały czas towarzyszyła mi myśl: całe szczęście, że to tylko fikcja literacka, ale nie możemy dopuścić do tego, aby to kiedykolwiek mogła być prawda. Pomijając treść (absolutnie genialną!), sam sposób pisania Margaret Atwood sprawia, że nie pomija się ani jednego słowa, nie opuszcza się opisów, ponieważ wszystkie są napisane przepięknym językiem (być może to również zasługa tłumacza). Od pierwszych stron czytelnik identyfikuje się z postaciami i głęboko wchodzi w świat Gilead. Polecam również "Testamenty", czyli drugą część "Opowieści podręcznej".

Tą książkę po raz pierwszy czytałam kilkanaście lat temu. Wróciłam do "Opowieści podręcznej" pod wpływem serialu. Książka zrobiła na mnie jeszcze wrażenie. Dystopia przedstawiona w powieści kojarzy mi się z czasami pierwszych kolonii w Ameryce. Chociaż ówcześni purytanie dawali swoim żonom i córkom więcej praw i swobody... "Opowieść podręcznej" przygnębia i skłania do refleksji. Uświadamia nam, kobietom że nasza wolność i prawa nie zostały dane raz na zawsze. Dlatego my musimy stać na ich straży. Myślę, że tę książkę powinna przeczytać każda, kobieta a zwłaszcza dziewczyny wchodzące w dorosłość.

O tej książce dowiedziałem się przez serial HBO o tym samym tytule. Zaciekawiło mnie to, że nie jest to niedawno napisana książka. Została wydana w 1985 roku, a jednak można odnieść wrażenie jakby autorka przewidziała, jak będą się dalej toczyć losy świata i ludzi. Napisała bardzo aktualną antyutopię. Historia głównej bohaterki jest dla mnie naprawdę przerażająca w kontekście sytuacji, w jakiej się znalazła. Jednak ciekawie opisano całe studium psychologicznej tej postaci. Bardzo polecam tę książkę-nie jest to lektura lekka i przyjemna, ale warto ją przeczytać i przemyśleć, do jakiego zła zdolny człowiek względem drugiej osoby.

Książkę Margaret Atwood ''Opowieść Podręcznej'' przeczytałem jednym tchem. Piekło kobiet, jakie autorka opisuje, jest chyba najgorsze z możliwych. Dziewczyny zdegradowane do roli inkubatorów, zostało im narzucane tylko rodzenie dzieci. Z drugiej strony Atwood pokazuje hipokryzję mężczyzn, którzy nie chcą zrezygnować z przyjemności wynikających z obcowania z kobietami. W dobrze ukrytym podziemiu czerpią korzyści z wyuzdania i mocnego erotyzmu, którego zabraniają w oficjalnym życiu. Ta niby fikcyjna fabuła jest przestrogą przed narzucaniem sobie przez ludzi ról społecznych. Warto przeczytać, by wczuć się w rolę upokarzanych kobiet.

"Opowieść Podręcznej" to jedna z tych książek, która wywarła na mnie ogromne wrażenie, a jednocześnie mnie przeraziła. Nie da się ukryć, że przedstawiona tutaj wizja przyszłości odbiega od utopii, a co gorsza jest prawdopodobna, bo nigdy nie możemy być pewni tego, co wydarzy się za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. Bardzo podoba mi się styl pisania autorki. Jest niezwykle wciągający i czasami trudno przewidzieć, co się wydarzy. Jest to dla mnie dużym plusem, bo lubię zwroty akcji, a tego tutaj nie brakuje. Zakończenie jest niesamowite - nietuzinkowe, jedne z najlepszych, z jakimi miałam styczność.

Po „Opowieść podręcznej” Margaret Atwood sięgnęłam jeszcze zanim zrobiło się o niej głośno za sprawą serialu. Z opisu wydawcy wiedziałam mniej więcej, o czym będzie ta historia, ale i tak zmierzenie się z nią przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Autorka kreuje niezwykle mroczną wizję świata zniewolonych kobiet. Wciąga czytelnika w ten niebezpieczny świat już od pierwszych stron. Pisze w taki sposób, że ma się wrażenie, że rzeczywiście słuchamy opowieści Fredy. Jej styl pisania jest bardzo magnetyzujący. Teraźniejszość i przeszłość mieszają się ze sobą, ale w sposób, który pozostaje zrozumiały dla odbiorcy. Mnie osobiście ta lektura bardzo poruszyła. Myślę, że najbardziej przerażający jest fakt, że w obliczu wielu współczesnych wydarzeń w Polsce i za granicą, spełnienie takiej wizji staje się prawdopodobne. Dlatego też polecam tę książkę osobom o mocnych nerwach. Bo czyta się ją jednym tchem. A warto doczytać do końca, bo zakończenie zaskakuje!

Nie czytam za często tego typu książek, bo zwyczajnie nie jest to mój temat. Jednak tym razem zdecydowałem się zrobić wyjątek, zaryzykowałem i nie żałuję. Co prawda początek książki nie należał do najprzyjemniejszych, czytało m się go dość trudno, gdyż był w nim zbyt wiele opisów. Na szczęście z czasem historia nabierała tempa, wciągała, więc czytało się ją o wiele przyjemniej i łatwiej. Powieść opowiada o przerażającej wizji przyszłości, która mnie mocno zaszokowała. Momentami rosło we mnie przerażenie i lęk. Mam nadzieję, że nigdy nie dojdzie do czegoś tak przerażającego. Warto po tę powieść sięgnąć, aby wiedzieć, czego na przyszłość unikać.

Dawno nie miałam w swoich rękach tak ciekawej, a jednocześnie tak przerażającej powieści. Akcja w książce płynie dość powoli, ale pełno jest w niej niespodziewanych zwrotów akcji, co nadaje całości odpowiedniego tempa. Bohaterowie zostali wykreowani dokładnie, z dbałością niemal o każdy szczegół. Są to postacie bardzo barwne, które mają swoje zdanie, które mają wiele do przekazania. Jeśli szukacie mocnej książki, która może bardzo mocno na Was wpłynąć, jeśli chcecie poczytać o wizjach dotyczących przyszłości, to koniecznie dajcie szansę autorce. Szczerze zachęcam do czytania, nie będziecie żałować.

Ta książka jest bardzo dobra, ale przerażająca w swej wymowie. Czytałam powieść Margaret Atwood i oglądałam serial. Wizja straszna. Kobiety pozbawione swoich podstawowych praw, traktowane jak maszyny do wydawania potomków to widok, którego się nie zapomina. Najgorsze jest to, że ta książkowa fabuła może kiedyś zostać wcielona w życie. Oby to było ostrzeżenie dla jak największej ilości osób przed ograniczaniem praw człowieka. Zapładnianie kobiet w obecności żon panów i władców Podręcznych jest odrażające. Porody, po których rodzące nie widzą swoich pociech nie do przejścia. Czytając tę powieść można nawet podziękować, że nie żyjemy w tak tragicznej rzeczywistości.

"Opowieść podręcznej" jest bardzo ważną książką, która pokazuje, co może się stać z wolnością kobiet, kiedy do władzy przejdą fanatycy religijni. Każdy kto myśli, że wolność kobiet będzie już na wieki i nigdy nie może zostać zabrana, ten jest po prostu ignorantem. Proszę przeczytaj tę książkę, jeśli myślisz w ten sposób, a gwarantuję, że zmienisz zdanie na temat praw kobiet, które mogą zostać zabrane w każdej chwili. Ja osobiście cenię "Opowieść podręcznej", oprócz przesłania i ważny temat, za po prostu również wciągającą historię pięknej i silnej bohaterki, którą podziwiam i bardzo współczuję jej za każdym razem, kiedy wracam do tej książki. Książka zdecydowanie godna polecenia.

"My służymy tylko do rozmnażania: nie jesteśmy konkubinami, gejszami, kurtyzanami. Przeciwnie, zrobiono wszystko, żeby nas z tej kategorii kobiet usunąć. ... Jesteśmy dwunogimi łonami, niczym więcej: świętymi naczyniami, probówkami laboratoryjnymi."

Ten cytat jakże teraz aktualny tylko po 35 latach... Daje do myślenia. Zastanawiamy się kilkukrotnie co nas będzie czekać już za pare lat... kto wie? Może właśnie drugi Gilead.

Freda jest podręczną jednego z bardziej zamożnych Komendantów. Jej fukcja polega na tym żeby urodzić dziecko dla wysoko postawionych Państwa. Jednak czy jej się uda? I jakie tak naprawdę jest jej nastawienie do nowego porządku? Czy jest szansa, że odzyska wolność?

Moim błędem chyba było to, że oglądałam serial o tym samym tytule. Powoduje to, że książka napisana przez Margaret Atwood po prostu mi się nudziła. Serial był naprawdę świetny i to jak poznajemy Fredę i jej życie jako podręcznej, a także jej życie przed tym nowym ładem było w bardzo dobry sposób pokazne. W książce, według mnie, następuje chaos. Powoduje to, że można się lekko pogubić i stracić wątek.

Jednak, Opowieść podręcznej, jako książka która została napisała w latach 80. zeszłego wieku jest bardzo aktualna i każdy czytelnik powinien po nią sięgnąć. Jest ona naprawdę warta naszego czasu i pokazuje nam jak rygorystyczny system, w środku jest zepsuty. I że w każdym świecie sztywne zasady, zaczynają gryźć i nawet rządzący chcą z niego uciec.

Sporo czasu zajęło mi zabranie się za tę książkę. Wydarzenia ostatnich miesięcy z jednej strony nie sprzyjały przyswajaniu takich treści, z drugiej zaś strony czułam się zobligowana do poznania historii, na którą wielu się powołuje.

Wyobraźmy sobie świat gdzie o wartości kobiety decyduje to czy jest w stanie zajść w ciąże. Jeśli nie, cóż - staje się niekobietą. Kobiety mają w milczeniu okazywać posłuszeństwo i być skromne. Pozbawione zostają nie tylko podstawowych artykułów kosmetycznych ale także “przywileju”, którym jest czytanie. Szyldy w miasteczku zastąpione zostały obrazkami.

Mogłoby się wydawać, że opowieść rozgrywa się w pradawnych czasach, w odciętej od cywilizacji społeczności. Nic bardziej mylnego. Zanim TO wszystko się stało kobiety wiodły normalne życie - pracowały, robiły karierę, posiadały własny majątek, spotykały się ze znajomymi, randkowały, a także zakładały rodziny. W zgodzie ze sobą, na własnych zasadach kierując swoim życiem.

Jednak stopniowo to wszystko się zmieniało. Działo się poniekąd na oczach ludzi, niby jawnie, niby “dla dobra wszystkich” i niby “na chwile”...

Na skutek zmian politycznych w Republice Gileadu z dnia na dzień wszelkie prawa jednostek były bezceremonialnie niszczone. Fanatyzm doprowadził min. do zawieszenia konstytucji, cenzury prasy, wprowadzenia kart identyfikacyjncyh, masowych zwolnień kobiet czy odgórnego przeniesienia prawa kobiet do zarządzania własnymi finansami na rzecz mężczyzn.

Tę przerażającą wizję świata poznajemy dzięki tytułowej Podręcznej. Pozwala to bardzo dobrze poznać jej emocje i obraz zmian rejestrowany z punktu widzenia kobiety. Relacja jest trochę chaotyczna - mieszają się w niej przemyślenia Fredy, wspomnienia oraz bieżąca akcja. Nie jest to powieść pełna zawrotnego tempa. Chociaż czytało mi się ją ciężko, uważam, że taka “oszczędna akcja” i ponury nastrój pasuje do tematyki - unaoczniają swoiste otępienie, w które można popaść żyjąc w takim świecie.

“Opowieść podręcznej” to przerażająca wizja państwa ściśle kontrolującego najbardziej intymne aspekty życia wszystkich obywateli, a w szczególności kobiet.

"Opowieść Podręcznej" to niepokojąca opowieść o świecie, w którym życie jest koszmarem dla każdej kobiety. Chociaż znałam już tą historię z serialu, książka wciąż zrobiła na mnie wrażenie. Czytanie ma jednak inną moc, wszystko wygląda inaczej gdy poznajemy wszystkie wewnętrzne spory, odczucia i myśli bohatera.

Historia Fredy, Podręcznej w domu komendanta, jest wstrząsająca. Strasznie czyta się o kobietach tak bardzo ubezwłasnowolnionych, jak stało się to w Gilead. Freda miała kiedyś życie, wolność, pracę i kochającego męża, a teraz nie ma nic. Nawet czytanie dla niej, dla kobiety, jest nielegalne. Musi spełnić swoją rolę dla społeczeństwa i modlić się o to by zaszła w ciążę, by jej komendant ją zapłodnił, bo tylko po to tam jest. To jej jedyna funkcja - rodzenie dzieci. Poza tym ma być cicho, ma być niewidoczna.

Ciężko pisać o tej historii. Samo wyobrażenie sobie odebrania praw do pracy i zakaz czytania brzmią strasznie, ale cała reszta? To grosze niż najstraszniejsze horrory. A jednak te kobiety zostały zmuszone do takiego życia i pozbawione wszelkiego wyboru. Sztuczna, rygorystyczna i brutalna, oparta na religii filozofia patriarchatu.

Mimo wcześniejszej znajomości serialu, lektura wciąż wprawiła mnie w niepokój i bardzo mnie wciągnęła. Trudno tu powiedzieć, że mi się podobała, wydaje się to nie na miejscu, ale zdecydowanie bardzo zaangażowała. Prawdą jest, że serial rozwinął wiele wątków tutaj tylko ledwo napomkniętych, jednak dostęp do głowy głównej bohaterki uwięzionej w tym reżimie nadrabia to wszystko, a fabuła zaciekawia. Autorka powoli odkrywa przed czytelnikiem tajniki tego świata, długo utrzymuje w niewiedzy, ciekawości i niepewności, tak że chce się tylko czytać dalej.

Myślę, że to książka którą każdy powinien przeczytać. Otwiera ona oczy na to jak wiele mamy i ile można by stracić, oraz jak ważna jest wolność, którą posiadamy. Jednak zostawia w człowieku pewien niepokój, gdy pomyśli się o tym jak szybko i niepozornie zaczęły się zmiany w opisanym tam świecie, aż nagle nie było odwrotu.

Świat, który w tej książce zbudowała dla nas Margaret Atwood jest przerażający i skłaniający do myślenia. Czy rzeczywiście nasze społeczeństwo dąży do tego, aby spotkała nas tak przerażająca wizja?

W książce widzimy zupełnie nowy wygląd społeczeństwa. Żyją w nim tytułowe podręczne. Kim tak naprawdę są? Czy wyobrażacie sobie moment, że małżeństwo nie może mieć dziecka i sprowadza do swojego domu kobietę, która ma im je urodzić i oddać? Kobietę zupełnie pozbawioną praw, wyrwaną z normalnego domu i muszącą się całkowicie poddać. Do wszystkiego dochodzi mocny wydźwięk kościoła i boga. Ceremonie, modlitwy i całe słownictwo, które przenosi nas w zupełnie inny wymiar! Książka jest mocna. Daje nam do myślenia i na pewno nie jest to lektura dla każdego.

Ukazała się również ekranizacja powieści i uważam, że po nią również warto jest sięgnąć, a jeśli już oglądaliście serial, a nie czytaliście książki, to zróbcie to jak najszybciej!

Ta książka nie przypomina, żadnej jaką do tej pory czytałam. Nie mogę napisać, że jest genialna czy zachwycająca, i myślę, że nie taki był zamysł samej autorki. Jedyne słowa jakie przychodzą mi do głowy na jej określenie, to przerażająca i bezduszna jednocześnie. Przedstawiona w niej wizja świata jest straszna i to nie tylko dla kobiet. Myślę, że w opisanym świecie, każdy w większym bądź mniejszym stopniu był więźniem systemu. Choć faktem jest, że najgorzej sytuowane były w nim kobiety - będące własnością mężczyzn, pozbawione wszelkich praw, odarte z godności, uprzedmiotowione, sprowadzone do macicy, których wartość zależy od tego czy urodzą zdrowe dziecko.

Lektura tej powieści nie jest też łatwa, strasznie dużo w niej dygresji, przeskakiwania między wątkami czy czasem wydarzeń. Nie ma tu porywającej akcji. Jest po prostu retrospekcja, jednej osoby – Podręcznej w Gileadzie – w której opowiada ona o swoim życiu w tym państwie, pomijając przy tym odpowiedzi na wiele pojawiających się pytań. I choć to rozkojarzenie głównej bohaterki utrudnia czytanie i pozostawia nas bez odpowiedzi, na które czekamy, myślę, że jest zabiegiem w pełni zamierzonym. Ta niby zwyczajność opowieści, prosty, beznamiętny język i jednocześnie panujące w tym świecie zasady, budzą najwięcej emocji, wstrząsają i zmuszają do myślenia. To historia mająca przestrzec nas przed takim światem. Pokazująca jak łatwo stracić prawa, które wydają nam się oczywiste oraz uświadamiająca, że nie wolno nam milczeć. Muszę szczerze przyznać, że jestem pełna podziwu dla pani Atwood i jej jakże przerażającej wizji świata. Dawno już żadna książka tak długo nie pozwalała mi o sobie zapomnieć i nie wywołała we mnie takiego niepokoju i tylu przemyśleń. Ale też żadna dawno nie była tak aktualna jeśli chodzi o politykę i prawa kobiet.

Dystopijne opowieści fascynują mnie w wyjątkowo podejrzany sposób. Mam się czego bać?

Opowieść Fredy, jednej z wielu Podręcznych w Republice Gileadu jest znana szerszej publiczności nie tylko ze względu na tą wyśmienitą powieść. Serial HBO emitowany na całym świecie zgromadził ogromną publiczność. Czy historia zasłużyła na taką uwagę?

Republika Gileadu, wymyślona przez Margaret Atwood powstała w wyniku świetnie zorganizowanego przewrotu. Wolność kobiet, a później wszystkich obywateli była ograniczana stopniowo. Zwolnienia, blokowanie kont bankowych kobiet, uzależnianie ich od mężczyzn to był wstęp do totalnego zniewolenia. Kiedy zostały zamknięte granice, June i jej mąż Łukasz postarali się o fałszywe paszporty dla siebie i ich małej córeczki. Jednak nie udało im się uciec, a podczas pościgu musieli się rozdzielić. Tyle wiemy.

"Opowieść podręcznej" to wspomnienia June, teraz Fredy, snute i urywane, przeplatane migawkami z dawnego życia pełnego wolności i miłości. Freda opowiada o roli Podręcznej, obowiązujących zasadach, regułach panujących w Gilead. Opowiada o ograniczeniach, które spadły na kobiety w imię czegoś wielkiego. Spadły, żadna z Podręcznych tego nie chciała.

W całej historii przeraża mnie fakt, że pojedyncze niuanse słychać w naszej codziennej przestrzeni społecznej. Wywoływanie wyrzutów sumienia u kobiet, które nie chcą mieć dzieci, kwestionowanie antykoncepcji, kult siły, brak równouprawnienia w kwestii wynagradzania za pracę. Wymieniłam najbardziej znane, omawiane wiele razy aspekty codziennego życia ludzi w wielu krajach. Przyglądam się społeczeństwu, temu jak reaguje na bieżące wydarzenia, jak próbuje argumentować swoje poglądy. Jestem przerażona. Oczywiście nie sądzę, aby spotkał nas los Podręcznych, ale ta książka jest znakomitym przyczynkiem do debaty, która powinna się toczyć. Poważnej debaty. Jakiego świata chcemy?

Czy gdyby kobiety podobne do Fredy w odpowiednim momencie zauważyły do czego prowadzą poszczególne zakazy, w porę zareagowałyby i oparły się zniewoleniu? Czy my, realne kobiety patrzące na dzisiejszy świat widzimy cokolwiek?

Przygodę z twórczością Margaret Atwood zaczęłam od książki „Testamenty”. Wywarła na mnie tak duże wrażenie, że musiałam sięgnąć również po „Opowieść Podręcznej”.

Mimo, że ukazująca wizję tego samego totalitarnego reżimu, w którym kobieta będąc własnością swojego pana nie ma żadnych praw, to napisana jest w zupełnie innej formie. Nie szokuje brutalnością scen, ale totalnym uprzedmiotowieniem kobiet i odarciem ich z godności. Przedstawiona prostym, beznamiętnym wręcz językiem upodlonej przez system kobiety, budzi największe emocje.

A kiedyś przecież Freda (to nie jest jej prawdziwe imię, bo i do tego nie ma prawa) wiodła normalne życie. Pracowała, była żoną i matką. Była wolna.

Pewnego dnia to wszystko zostaje jej odebrane. Wtłoczona siłą do Gileadu, zostaje sprowadzona do naczynia, macicy, komórki jajowej. Nie wolno jej czytać, wychodzić bez pozwolenia, nawet rozmawiać. Jej życie zyska wartość tylko wtedy, gdy urodzi dla systemu zdrowe dziecko. Przetrwać i pozostać przy zdrowych zmysłach pozwalają wspomnienia będące jak odległy sen. Zapachu córeczki, jej twarzy, dotyku męża.

Powtórzę kolejny raz, to opowieść ku przestrodze, nie tylko dla kobiet, jak szybko można stracić prawa, które dziś wydają nam się czymś normalnym i naturalnym. Zachowajmy więc czujność i pamiętajmy, że nasze wybory mają wpływ na naszą teraźniejszość i przyszłość. Byśmy nigdy nie obudzili się w drastycznej rzeczywistości jak ta kreowana przez autorkę.

Moja ocena tej książki nie jest do końca obiektywna, gdyż zanim ją przeczytałam obejrzałam serial. Pierwszy sezon wbił mnie w fotel, nie mogłam się oderwać, a niektóre odcinki widziałam po kilka razy. Kolejne sezony nie okazały się jednak już tak dobre, a trzecia seria była bardzo słaba, nudna i nielogiczna. To był jeden z powodów mojego sięgnięcia po powieść Margaret Atwood, drugim powodem okazała się niedawno wydana kontynuacja, którą bardzo zapragnęłam przeczytać po rozczarowaniu serialem.

Czytając „Opowieść Podręcznej” mimowolnie porównywałam ją do serialu. Okazało się, że serial jest dużo bardziej rozbudowany i są w nim wątki, które w ogóle nie pojawiają się w powieści. Również wiele ciekawych postaci z serialu, które pełnią w nim kluczową rolę w książce pojawia się mimochodem, bądź ich wątki są zaledwie poboczne. Mam tu na myśli głównie Ciotkę Lidię i Nick'a.

Książkę czytało mi się ciężko, miejscami była rozwleczona i nudna. Najgorsze jednak było zakończenie, a raczej jego brak. Po prostu nagle się wszystko urwało. Nie wiemy co się stało z główną bohaterką, a nawet czy w końcu była w ciąży, czy nie? Również zabrakło odpowiedzi na najważniejsze pytanie: jak upadł reżim Gileadu? Z epilogu możemy się dowiedzieć, że jednak upadł, ale w jaki sposób to się stało autorka nam nie zdradziła.

Książka „Opowieść Podręcznej” mnie rozczarowała. Sam pomysł na powieść był rewelacyjny, zawiodło jak dla mnie wykonanie. Choć jest to powieść bardzo pesymistyczna i dołująca warto ją jednak przeczytać i wyrobić sobie własne zdanie. Nie jest to na pewno pozycja, o której szybko się zapomni. Mam nadzieję, że kontynuacja „Testamenty” okaże się dużo ciekawsza i bardziej satysfakcjonująca.

„To jest właśnie jedna z tych rzeczy, które oni robią. Zmuszają do tego, żeby człowiek zabijał sam siebie”.

Oto Republika Gilead, w której społeczeństwo dzieli się na tych lepszych i gorszych. Niby nic nowego, ale ci, co mają gorzej, to znaczy, że mają naprawdę przerąbane. Zacznijmy od tego, że dobrze usytuowani są praktycznie tylko mężczyźni. Kobiety mają się sprawdzać jako żony, które cały dzień pielęgnują ogródek i haftują wzorki na serwetkach i szalikach. Są jeszcze Marty – służące. Są gospożony czyli żony wykonujące pracę Mart. I są jeszcze one – Podręczne. Podręczna ma nic nie robić. Nie może za dużo myśleć, nie może czytać, pisać, mieć zainteresować. Nie może uciec. Jej ciało nie należy już do niej. Jej ciało należy do Republiki. Ale powinna być wdzięczna. W końcu nie musi pracować, ma wszystko, co jest do życia potrzebne, a wolność jest zbyteczna. Jedyne co musi zrobić to urodzić dziecko komendanta. Historię oglądamy oczami takiej właśnie Podręcznej – Fredy.

Przyznaję, wizja była zatrważająca. Począwszy od tego, w jaki sposób się ta zmiana ustrojowa zaczęła, aż po to, co stało się z Fredą. Jaką bezwolną maszynką się stawała. Jak kawałek po kawałku traciła samą siebie. Margaret Atwood stworzyła przerażającą wizję antyutopii, z której zbędne jednostki są usuwane, w której religia przedkładana jest ponad moralność.

Czytanie relacji Fredy było jednak momentami męczące. Nagłe niezapowiedziane przeskoki myślowe, retrospekcje, czasami sprawiały kłopot. Jednak czytając, z czasem można się było przyzwyczaić.

Książka była całkiem dobra. Oczywiście porusza wiele ważnych kwestii wolność, moralność, prawo jednostki itede itepe, nie będę się nad tym rozpisywać, sami się przekonajcie, przeczytajcie. „Opowieść Podręcznej” została umieszczona na plakacie – zdrapce „100 książek do przeczytania przed śmiercią”. Moim zdaniem w pełni zasłużyła sobie na to miejsce.

#czytampierwszy

Szokująca, trzymająca w napięciu i bezkompromisowa. Taka właśnie jest historia podręcznej. Gorąco polecam.

Książkę otrzymałam za punkty z Czytam pierwszy.