Ognista afera

Powiedzieć, że ta książka jest śmieszna, to tak naprawdę nic nie powiedzieć. Zapewniła mi więcej śmiechu i świetnej zabawy niż niejeden film komediowy, ale nie da się ukryć, że porusza też bardzo poważne tematy takie, jak traumatyczne przeżycia czy dojmująca samotność. Mimo wszystko czyta się ją bardzo przyjemnie i z  wielkim żalem czytałam ostatnią stronę. Jest tutaj nie tylko dowcip, ale też świetne dialogi pełne doskonałych ripost, a także całkiem sporo erotyzmu, który dodaje całości jeszcze więcej smaku.

Jest upalne lato w stolicy. Stary blok, a mieszkanką ostatniego piętra jest Rozella, pracująca w telewizji singielka. Właśnie szykuje się na randkę. Słuchawki w uszach, depilacja, maseczka na twarzy i seksowna bielizna. Nagle ktoś wpada do jej mieszkania, przez balkon, a potem niczym jaskiniowiec przerzuca ją przez ramię i niesie ku drzwiom balkonowym i drabinie. Potem wypadki dzieją się same.

Ella, wraz z ratującym ją strażakiem (w mieszkaniu obok wybuchł paskudny pożar), spadają na rozłożoną pod nimi poduszkę, a on upadając doznaje urazu barku. Oczywiście ktoś nagrywa całą akcję komórką. Po sieci krąży filmik Elli w bieliźnie, która zrzuca strażaka z drabiny…

Kobieta psuje wizerunek stacji telewizyjnej, więc ma przymusowy urlop u siostry, dopóki sprawa nie przycichnie. On leczy bark, w pensjonacie, którego de facto jest właścicielem, choć nim nie zarządza. Spotykają się na plaży w Rewie, ale żadne z nich nie poznaje tego drugiego. Wszak on był umorusany sadzą, ona zieloną mazią.

Ta relacja jest burzliwa od samego początku, a prawda jest dodatkowym ogniwem. Czy zapalnym? Musicie przekonać się sami. Katarzyna Mak serwuje nam słodko-gorzkie połączenie, tak samo jak skomplikowane bywa życie. Momentami bardzo wesoła, wręcz komediowa powieść, kilka akapitów dalej zamienia się w pełną refleksji historię. Tak też różne kierunki obiera znajomość Elli i Wiktora. Nie brakuje zwrotów akcji, śmiesznych scen i odrobiny namiętności. To niezbyt długa i lekka historia, która zrelaksuje was i ogrzeje w zimowy wieczór.

Nie przepadam za romansami, ale "Ognista afera" to pikantna komedia romantyczna, która ma zupełnie inny charakter niż te, które czytałam do tej pory. Przede wszystkim przekonuje mnie poczucie humoru autorki i wykreowanych przez nią bohaterów, przez co cała historia nie jest zbyt patetyczna i jałowa. Szybka akcja i zupełnie niesamowite przygody zakochanych wciągają od pierwszych stron i zapewniają czytelnikom sporo świetnej zabawy, a jednocześnie momentami wzruszają. Mimo że jest to jedna z wielu powieści typu hate-love, to wyróżnia się na tle pozostałych!

“Ognista afera” to książka opowiadająca historię Elli, młodej dziennikarki, która do końca życia zapamięta pewien szalony dzień z jej życia. Podczas przygotowań do randki w jej mieszkaniu pojawia się zamaskowany człowiek, który bierze ją w objęcia i wynosi przez okno. Kobieta w obawie o swoje życie raczy go wieloma wyzwiskami, szamota się, co w konsekwencji sprawia, że oboje spadają na ziemię. Okazuje się, że zamaskowanym mężczyzną, który wyniósł ją z domu w samej bieliźnie był strażakiem, który uratował jej życie. Cały nieprzyjemny incydent został nagrany, przez co jej życie nie będzie już wyglądać tak samo...

Katarzyna Mak po raz kolejny rozbroiła mnie totalnie historią, którą dla nas przygotowała. “Ognista afera” to bardzo przyjemna, lekka i przyciągająca opowieść od której dosłownie nie mogłam się oderwać. Autorka przedstawiła nam tą zwariowaną historię z dwóch perspektyw - Elli i Wiktora. Uważam, że to wielki atut książki, choć po za tym do plusów tej historii z pewnością zaliczyłabym intrygującą fabułę i zwariowanych bohaterów, którzy ładnie namieszali w tej historii. A co najważniejsze mamy ich przepisane, która totalnie mnie urzekła.

Lubię czytać książki takie jak ta. Nie znajdziecie tutaj skomplikowanej fabuły czy też zwrotów akcji na każdym kroku. Znajdziecie tutaj bardzo ciekawą i zwalającą z nóg komedię romantyczną, przy której będziecie mogli spędzić miło czas. Choć w środku nie brakuje poważnych tematów, to znajdziecie tutaj również nieprzepracowaną traumę, która nie pozwala bohaterom na ponowne szczęście. W pewnym momencie miałam całkowicie złamane serducho. 

I tak, to świadczy tylko o jednym - autorka w genialny sposób operuje emocjami i zdecydowanie potrafi przenieść je na papier. Mogłabym rzec, że znajdziecie tutaj mały rollercoaster emocji, nie tylko tych pozytywnych, ale i negatywnych. Choć już w pewnym momencie było apogeum durnych odzywek Wiktora i przyznam, miałam ochotę przywalić mu patelnią w ten jego pusty łeb. Tak więc sami możecie zauważyć, że ta historia wzbudza wiele emocji. 

Autorka stworzyła ciekawą fabułę i intrygujące postacie, a to wszystko w akompaniamencie lekkiego klimatu, który mnie osobiście kupił już na wstępie. Dla mnie “Ognista afera” to taki promyczek słońca w te ciemne i ponure dni. Zachęcam do przeczytania tej historii, bo jest to naprawdę lekka historia, która z pewnością wywoła uśmiech na waszych twarzach, przy czym będzie również potrafiła rozgrzać was do czerwoności. 🔥 Akurat to wam mogę zagwarantować. 🤭

Ciężko jest mi powiedzieć coś konkretnego odnośnie tej książki. ☹️ Nie była ona czymś, co zmarnowało mój czas, ale także nie była czymś, co wybrałbym ponownie. Sama w sobie historia była dość w porządku i właściwie tyle mogę powiedzieć. 🫤 Nie zachwyciła mnie w żaden sposób, ale też nie zniechęciła mnie na tyle, bym odłożył ją na półkę. Była momentami ciekawa. Zdarzył się nawet fragment, który spowodował wybuch mojego śmiechu. 😄 Jednak poza tym jednym momentem, nie towarzyszyły mi żadne większe emocje. Zakończenie książki było dla mnie zbyt nagłe i nielogiczne. 🧐 Zachowanie bohaterów w pewnym stopniu nienaturalne. Zdecydowanie nie przypadło mi do gustu. Mimo wszystko muszę przyznać, że sam styl pisania autorki był przyjemny.

Ciężko jest mi powiedzieć coś konkretnego odnośnie tej książki. ☹️ Nie była ona czymś, co zmarnowało mój czas, ale także nie była czymś, co wybrałbym ponownie. Sama w sobie historia była dość w porządku i właściwie tyle mogę powiedzieć. 🫤 Nie zachwyciła mnie w żaden sposób, ale też nie zniechęciła mnie na tyle, bym odłożył ją na półkę. Była momentami ciekawa. Zdarzył się nawet fragment, który spowodował wybuch mojego śmiechu. 😄 Jednak poza tym jednym momentem, nie towarzyszyły mi żadne większe emocje. Zakończenie książki było dla mnie zbyt nagłe i nielogiczne. 🧐 Zachowanie bohaterów w pewnym stopniu nienaturalne. Zdecydowanie nie przypadło mi do gustu. Mimo wszystko muszę przyznać, że sam styl pisania autorki był przyjemny.

Ella szykująca się na randkę w swoim domu napotyka obcego mężczyznę, całego na czarno, który próbuje wynieść ją na balkon. Dziewczyna przekonana, że jest to włamywacz chce się ratować, i to właśnie wtedy mężczyzna niefartownie… spada. Okazuje się, że „włamywacz” jest strażakiem, który ratował jej życie ponieważ w bloku doszło do pożaru. Gdy tego było mało całe zdarzenie ktoś nagrał i wrzucił do internetu. Na kobietę spada ogromna fala hejtu, szef daje jej przymusowy urlop, dziewczynie nie zostaje nic innego jak gdzieś się zaszyć. Wyjeżdża do siostry gdzie czekają na nią kolejne przygody…

Czy jesteś w stanie oszukać przeznaczenie? Oczywiście, że nie. Idealnym przykładem są nasi główni bohaterowie.

Zachęciła mnie okładka, a później gdy zaczęłam czytać to nawet nie wiem kiedy ją skończyłam. Mimo, że jest to zabawna i romantyczna historia, to nasi bohaterowie nie mieli w życiu z górki. Historia Wiktora ścisnęła mnie mocno za serce, pojawiły się łzy i współczucie. Chyba nie byłam na to przygotowana…

Relacja naszej Elli i Wiktora zmienia się z każdym kolejnym rozdziałem… bardzo lubię obserwować jak relacje pomiędzy ludźmi powoli ewoluują, zaczyna się pojawiać uczucie, zauroczenie, a czasem nawet miłość. Uwielbiam jak wszystko dzieje się powoli, akcja nie pędzi, a uczucia pojawiają się naturalnie… Bohaterowie zostali fajnie wykreowani, trochę się pośmiałam, trochę popłakałam, trochę kibicowałam…

Może i historia jest przewidywalna, ale ja bawiłam się przy niej świetnie. Potrzebowałam ostatnio takiej lekkiej książki. Jak dla mnie książka jest po prostu dobra. Przeczytacie ją w jeden dzień.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.

Jaka jest idealna książka idealna na lato?

Lekki obyczaj, a może gorący romans?

Jeśli jesteście fanami drugiego gatunku to "Ognista afera" jest dla Was! 🔥

Chociaż miała ona premierę zeszłego roku, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby sięgnąć po nią właśnie teraz!

Bo oprócz wspomnianego romansu, czeka tu także całkiem spora dawka dobrego humoru!

Ella, po nieudanym związku, jest singielką z wyboru. Kiedy pewnego dnia, zupełnie nieświadoma tego, że w mieszkaniu obok wybuchł pożar, zostaje wyniesiona przez obcego mężczyznę, przez okno swojej kawalerki, jest pewna, że to niezbyt śmieszny żart. Wkrótce okazuje się, że ów mężczyzna jest strażakiem, który właśnie uratował jej życie. Niestety kompromitujące nagrania z tego zdarzenia krążą w sieci, a dziennikarska kariera Elli, wisi na włosku.

Dziewczyna bierze przymusowy urlop i wyjeżdża do siostry nad morze.

Wiktor - dzielny strażak, który uszkodził bark podczas ratowania Elli, musi na jakiś zrezygnować z pracy. Postanawia więc odpocząć w nadmorskim pensjonacie znajomych.

Nie spodziewa się, że właśnie tu, po raz kolejny, wpadnie na Ellę...

Czy to spotkanie również okaże się tym ognistym? 🔥

"Ognista afera" jest książką na jedno popołudnie 🙂 Czyta się ją naprawdę szybko, fabuła wciąga od pierwszych stron, a bohaterowie nieustannie intrygują.

Zarówno Ella, jak też Wiktor mają za sobą bolesną przeszłość, z którą muszą się rozliczyć i pogodzić. Przez nią trudno jest im zrobić krok na przód. Nieustannie się przyciągają i odpychają. Kłócą się i godzą.

Lecz czy wspólna przyszłość jest im pisana?

Przekonajcie się sami ❤️

Tytuł: "Ognista afera"

Autor: Katarzyna Mak

Data premiery: 23.11.2022r.

Wydawnictwo: Niegrzeczne książki

Lubicie rysunkowe okładki? Ostatnio jest na nie moda. Zastanawiam się tylko, czy aby to się z czasem nie przeje?

Jak myślicie?

"Ognista afera" Katarzyny Mak przyciągnęła mnie swoją okładką. Nie będę mówić, że było inaczej. Tytuł świetnie się z nią komponuje, a jak było z wnętrzem?

Przeczytajcie!

Ta książka zapowiadała się rewelacyjnie!

Okładka jak z bajki, intrygujący tytuł i opis niczego sobie. Początek tej historii był świetny - główna bohaterka Ella niczego nie świadoma siedziała w swoim mieszkaniu, kiedy to wparował do niej bez zapowiedzi mężczyzna. Wystraszona, zaczęła krzyczeć! A on... porwał ją i zaczął znosić po drabinie (Wiktor był strażakiem i próbował uratować jej życie). Ella ze strachu niefortunnie go popchnęła, on złapał ją za tyłek i... spadli na dół. Nic nikomu się nie stało. Aczkolwiek... Wiktor musiał sobie zrobić przerwę w pracy, a Ella została zawieszona.

No i wyobraźcie sobie, że oboje wyjeżdżają nad morze i tam na siebie wpadają. Ona wydaje mu się "znajoma", a ona go nie poznaje 🤦‍♀️

Dwa: Ella była dla mnie wkurzajaca. Nie polubiłam jej. Zmieniała co chwilę zdanie, traktowała Wiktora jak zabawkę.

Wiktora polubiłam, ale przy końcu stwierdziłam, że chyba nie lubię go aż tak bardzo jak myślałam...

Trzy: wada wymowy jednego z drugoplanowych bohaterów-chyba zamysł był taki, że ma być śmiesznie. Dla mnie nie było 😪 dla niektórych osób taka wada to utrapienie i nie wiem dlaczego miałoby się z nich żartować...🥺

I cztery: jakoś mi ta historia nie podeszła, a szkoda... Za wiele rzeczy mi się tam gryzło...😪

Mam na półce jeszcze jedna książkę autorki. Dam jej szansę. Zobaczymy jak będzie tym razem.

Muszę przyznać, że "Ognista afera" nieco mnie rozczarowała. Po zerknięciu na tę piękną i interesującą okładkę spodziewałam się zdecydowanie czegoś innego, niż faktycznie otrzymałam.

Jeżeli miałabym wprost określić, czego brakowało mi w tej historii, to powiem krótko, że strażaka... w strażaku.

Na okładkach "Niegrzecznych książek" jest jasno określona skala, znana jako „hot level". W tej konkretnej publikacji jest ona oznaczona na poziomie czterech płomieni. Niestety nie jestem w stanie stwierdzić, dlaczego jest on tak wysoki... Być może jest to spowodowane prawdziwym pożarem, który wybuchł w budynku, w którym mieszkała główna bohaterka.

Rozellę poznajemy w momencie, w którym pochłonięta jest przygotowaniami do randki z jednym ze swoich współpracowników. Kobieta nie do końca jest przekonana, czy umówienie się z Matim było dobrym pomysłem, jednak stwierdziła, że perspektywa zjedzenia posiłku w restauracji jest bardzo kusząca, więc ostatecznie zaczęła szykować się do wielkiego wyjścia.

Ella była tak zaabsorbowana zabiegami kosmetycznymi, które wykonywała w zaciszu własnego mieszkania, że nawet nie zauważa, iż w sąsiednim mieszkaniu wybuchł pożar. Dlatego, gdy zorientowała się, że w jej mieszkaniu znajduje się obcy mężczyzna, wpadła w panikę i zaczęła się z nim szarpać.

Wiktor to mężczyzna po przejściach, który w wypadku stracił narzeczoną wraz z ich nienarodzonym dzieckiem. Mężczyzna jest strażakiem, który w wyniku zbiegu okoliczności wziął udział w akcji ratunkowej w budynku, w którym mieszkała Ella. Gdy wtargnął do jej mieszkania, próbował wytłumaczyć jej zaistniałą sytuację, jednak kiedy mimo upływu czasu dziewczyna w dalszym ciągu, nie chciała z nim współpracować, podjął męską decyzję i siłą wyciągnął ją z mieszkania.

Niestety zachowanie Elli doprowadziło do tego, że podczas opuszczania palącego się piętra, zarówno ona, jak i pomagający jej strażak, spadli z drabiny.

Szarpanina pomiędzy Wiktorem a Ellą została przez kogoś nagrana i wrzucona do internetu, przez co dziewczyna pracująca w telewizji, zostaje wysłana na przymusowy urlop, który spędza u swojej siostry nad Bałtykiem.

Zresztą podobnie jak Wiktor, który z powodu urazu barku, również nie może wrócić do pracy, dlatego postanawia odwiedzić pensjonat, którym zarządza para jego najlepszych przyjaciół i spędzić swoje wolne, nad morzem. Oczywiście niedaleko miejsca, w którym zatrzymała się Ella.

Oboje spotykają się ponownie na plaży, zupełnie nie zdając sobie sprawy, z tego, kim tak naprawdę są. Chociaż oboje mają wrażenie, że już kiedyś los postawił ich na swojej drodze.

Autorka niemal przez całą książkę funduje nam wyprawy do przeszłości głównych bohaterów, którzy mimo upływu czasu, w dalszym ciągu rozpamiętują to, co wydarzyło się lata temu. I o ile za pierwszym, czy drugim razem uważałam to za niezbędne, to z każdym kolejnym, zaczynało mnie to już męczyć.

Aczkolwiek to, co najbardziej zgrzytało mi w tej książce to spora ilość błędów. Miejscami miałam wrażenie, że przed drukiem w ogóle nie trafiła ona do korekty.

Jednak mimo kilku zgrzytów, dzieło pani Katarzyny Mak zasługuje na uwagę. Może nie jest to romans największych lotów, zresztą bardziej sklasyfikowałabym je jako komedię romantyczną, ponieważ zawiera kilka niezwykle zabawnych scen, jednak w ogólnym rozrachunku sądzę, iż "Ognista afera" znajdzie grono fanów, którzy pokochają tę książkę, za jej prostotę i szczęśliwe zakończenie. Myślę, że idealnie sprawdzi się, jako coś lekkiego do czytania, co śmiało można zabrać ze sobą na upalne wakacje spędzane na plaży.

◽ Książka ma niecałe 270 stron, a bujałam się z nią kilka dni bo musiałam robić sobie przerwy. Inaczej egzemplarz miałby bliskie spotkania z twardą ścianą, a było mi szkoda ładnej, graficznej okładki. Ile się nawkurzałam to tylko ja wiem😒

◽ Żarty z wady wymowy czy nazwisk nie wpasowują się w moje poczucie humoru. Zgrzytałam zębami przy scenie, z której wniosek płynął tylko jeden - 'Nie jedz naleśnika z nutellą bo będziesz gruba jak ona'. Bo jak namówić dziecko nad morzem na kukurydzę, a nie słodkości? Wskazać palcem inne z nadwagą.

◽ Większości zachowań Elli nie rozumiałam, z Wiktorem było trochę lepiej. Jednak cały czas miałam wrażenie, że robione jest wszystko byleby skłócić tych bohaterów by później gładko wszedł happy end.

◽ Ten tytuł był drugą szansą daną przeze mnie autorce *nie liczę opowiadań jej autorstwa* i raczej już po nic więcej jej pióra nie sięgnę. Opis 'Ognistej afery' był niczego sobie, pożar jako rozpoczęcie akcji i przystojny pan strażak po przejściach - to miało taki potencjał! Jednak nie został on wykorzystany🙊 *Wiktor ląduje na urlopie zdrowotnym, więc wiecie... zero wydarzeń rodem z 'Chicago Fire*

"Czasem może się nam wydawać, że nieszczęścia są karą za błędy. Ale może trudniejsze momenty są pewnego rodzaju prośbą, testem, od którego wyniku będzie zależeć reszta naszego życia?"

Ellę poznajemy w momencie, gdy szykuje się na randkę. Maseczka, depilacja i te sprawy. Jest tak przejęta przygotowaniami, że nawet nie wie, że w kamienicy, w której mieszka wybuchł pożar. Strażaka, który chciał ją uratować bierze za włamywacza. Zaczyna go atakować a wszystko to ktoś nagrał telefonem i wrzucił do sieci. Ella została obiektem żartów a jej kariera w telewizji wisiała na włosku. Szef, aby sprawa przycichła, wysyła dziewczynę na przymusowy urlop. Wyjeżdża więc nad morze, do siostry.

Na plaży poznaje chłopaka, który okazuje się....no właśnie?! Kim? Skąd się znają?

Z początku książka jest lekka i zabawna. Później poznajemy przeszłość Wiktora (strażaka, który uratował Ellę) i robi się smutno. Ta część podobała mi się najbardziej, wycisnęła łzy z oczu i byłam zachwycona książką.

Najmniej podobało mi się jak Ella przespała się z przystojniakiem poznanym na plaży. Tu mi czegoś zabrakło. Pomysłu? Uczuć? Wzajemnego przyciągania? Chyba tego wszystkiego po trochu. Mam wrażenie, że od tego momentu akcja działa się jakby na siłę, aby wymęczyć jeszcze trochę stron.

Miał być ogień a ja podczas czytania gorących scen myślami błądziłam co zrobić na obiad 🙈 a to chyba nie o to chodzi?

Po świetnym początku liczyłam na coś więcej.

Nie jest to zła książka! Jest to lekka i zabawna historia, szczególnie gdy pojawia się postać szwagra Elli. Na pewno będzie fajna,gdy nie macie ochoty na analizowanie tekstu tylko na relaks i oderwanie się od codzienności.

 „Ognista afera” to pikantna komedia romantyczna, w której pożar to dopiero początek. 

Ella, a tak naprawdę Rozella to młoda,zdolna kobieta, która pracuje w telewizji. Jest singielką i jak każda kobieta, marzy o stabilizacji, której zazdrości swojej siostrze i o mężczyźnie, który jej to zapewni. Skrupulatnie pnie się po szczeblach kariery, a na dodatek jest ulubienicą szefa. Pewnego dnia w budynku, w którym mieszka dochodzi do pożaru. Na skutek nieporozumienia staje się bohaterka skandalu, szeroko rozgłaszanego w mediach wraz z pewnym przystojnym strażakiem. Jednak to ona jest "czarna owca" tej sytuacji. Wiktor natomiast uznawany jest za bohatera. Cała sytuacja sprawia, że Wiktor potrzebuje rehabilitacji barku, a Ella dostaje przymusowy urlop. Spotykają się przez przypadek nad morzem... Co z tego wyniknie?

„Ognista afera” Katarzyny Mak to typowo kobieca literatura, która przypadnie do gustu miłośnikom romansów. Ja zaczęłam ją wczoraj i przeczytałam ją w niecałe trzy godziny, także ta książka idealnie sprawdzi się na jeden leniwy wieczór. Perypetie Elli są dosyć zabawne, jej postać lubi pakować się w niezręczne sytuację, więc nie zabraknie wam śmiechu podczas lektury. Jak przystało na prawdziwą literaturę kobiecą, nie brakuje w niej super przystojnego faceta, porywistej kobiety oraz niezwykłych zbiegów okoliczności, które w ostateczności zawsze prowadzą do happy endu. Autorka posługuje się lekkim piórem, dlatego czyta się to niesamowicie przyjemnie i szybko. 

„Ognista afera” to słodko-gorzka komedia miłosna, w której bohaterowie muszą zmierzyć się z nieprzewidzianymi sytuacjami. Jak już wspominałam ta historia idealnie sprawdzi się na leniwy wieczór. A bohaterowie dostarczą wam dużą dawkę śmiechu. Jedyny minus tej książki to to, że jest taka cieniutka, a niektóre sytuacje zostały potraktowane po macoszemu.

"Ognista afera" niespecjalnie mnie przekonała do siebie. Jest to jedna z tych książek, które są ok i nic poza tym. Relacja między bohaterami moim zdaniem była zdecydowanie mało atrakcyjna. Mam tu na myśli charakter ich relacji, była bez ładu i składu. Dziewczyna zachowywała się jak rozkapryszony bachor, a mężczyzna miał podejście w stylu e tam, nie to nie, w sumie bym ją przeleciał, ale chyba mi się nie chce. No mnie bardziej to męczyło niż interesowało. Przyznaję, że na końcu może i jest wspomniane, zaznaczam tylko wspomniane, czemu mogliby się tak zachowywać, ale to jednak trochę za mało, żeby mówić o uratowaniu tej historii.

.

Nastawienie do tej historii natomiast miałam naprawdę dobre. Oczekiwałam czegoś zabawnego z nutką pikanterii, co zresztą sugeruje w pewien sposób okładka, ale jakoś nijak się to miało do fabuły. Mieliśmy mieć strażaka, miało się coś dziać, tymczasem strażak w pierwszym rozdziale się uszkadza i na resztę historii pozostaje zwykłym miśkiem na wakajkach. No niestety taki to ma wydźwięk. A dziewczyna? Z przymusu również wyjeżdża na wakacje akurat w okolice gdzie zatrzymał się mężczyzna.

.

Rozumiem, że autorka chciała ukryć w fabule trudną przeszłość bohaterów, ale jednak ostatecznie było to dla mnie zbyt płytko pokazane, nie poczułam tych emocji, które miały targać bohaterami. Niemniej doceniam wysiłek włożony w tę historię. Ostatecznie sugeruję samemu się z historią zapoznać i wyrobić sobie o niej zdanie.

Bardzo mnie cieszy, że ostatnimi czasy wydawnictwa coraz częściej decydują się wydawać książki z graficznymi okładkami – miła odmiana, a i jednocześnie potrafią cieszyć oko. Nie inaczej jest z „Ognistą aferą” - sami przyznajcie, że jest naprawdę ładna. Pytanie jednak, jak one mają się do samej treści – czy można oceniać książki po okładce?

Przyznam szczerze, że nieco pochopnie nastawiłam się na coś super dobrego. I niestety przez te zbyt wysokie wymagania lekko się zawiodłam. Ale, ale – po kolei.

Przede wszystkim nieco zastanawia mnie, jak bohaterka mogła nie poznać strażaka. Rozumiem strach przed tym, że ktoś obcy wtargnął do mieszkania, ale żeby nie rozpoznać faceta w strażackim mundurze? Z kolei Wiktor mógł rzucić szybkie „pali się” czy „jest pożar”, cokolwiek, i już nie musiałby tracić czasu na szamotanie się z wystraszoną dziewczyną, która nie rozumie co się dzieje. No jakoś niespecjalnie mi się to kleiło.

Po tym początkowym zgrzycie było już trochę lepiej, autorka ma dość przyjemny styl pisania, więc czytało mi się całkiem w porządku. Może i nie miałam uczucia „wow”, nie zapomniałam o całym świecie, ale jednocześnie nie mogę powiedzieć, żebym się nudziła – nie trafił się moment, żebym była znudzona czy zniechęcona.

Czy polecam? Przyznam szczerze, że nie wiem. Z jednej strony nie była to zła książka, co to to nie, a z drugiej – nie porwała mnie jakoś specjalnie. Miała spory potencjał, który, moim zdaniem, nie został w pełni wykorzystany. Także myślę, że najlepiej będzie, jeśli sami podejmiecie decyzję, czy chcecie się przekonać jaka będzie wasza opinia na temat „Ognistej afery”, czy też nie.

On, wynosząc ją z budynku, wypełniał jedynie swój obowiązek.

Ona, będąc przekonana, iż jest włamywaczem, całkiem skutecznie stawiała mu opór.

I chociaż ich pierwsze spotkanie było naprawdę niefortunne, los postanowi wkrótce połączyć ich losy...

Muszę przyznać, że początek był naprawdę oryginalny, a w tym gatunku o to niełatwo. Z szerokim uśmiechem na ustach śledziłam komiczną scenę ratowania z płonącego budynku głównej bohaterki, która, nieświadoma otaczającego ją zagrożenia, utrudniała całą akcję. Później z kolei nastąpił prawdziwy emocjonalny zwrot, gdyż autorka ukazała nam wyboistą przeszłość strażaka, z którą ten wciąż się nie pogodził. I... niestety mam wrażenie, że w tym momencie akcja kompletnie siadła i zrobiło się niemal odtwórczo. Po tak obiecującym początku tej historii chyba zwyczajnie liczyłam na więcej.

Do bezsprzecznych zalet tej pozycji trzeba natomiast zaliczyć jednego z drugoplanowych bohaterów, a mianowicie "Łomana". Jego rozbrajająca kreacja totalnie skradła moje serce i szczerze mówiąc z niecierpliwością czekałam na każdą kolejną scenę z jego udziałem - gdyby powstała o nim osobna książka, brałabym ją w ciemno! Również przyjemne w odbiorze pióro Mak, jak i ukryte na kartach papieru poczucie humoru, zdecydowanie przypadły mi do gustu.

Cóż, "Ognista afera" miała ogromny, ale niestety nie do końca wykorzystany potencjał. Jeśli jednak szukacie lekkiej, niezobowiązującej historii na dosłownie jeden wieczór, to wówczas ta pozycja z pewnością się sprawdzi.

Życie codziennie podpowiada wymyślne scenariusze. Czasami przepełnia dzień uśmiechem i brawurą zakochanego serca, innym razem świadomie akcentuje samotność lub każe niespodziewanie walczyć z boleśnie panoszącą się tęsknotą. Katarzyna Mak zdaje się łączyć różne emocje w jeden szalony spektakl zdarzeń – Ognista afera emanuje oczywistym humorem sytuacyjnym, stanowi też pikantną komedię romantyczną, ale jednocześnie skrywa fetor ludzkiego dramatu. I właśnie ten mocno poruszający aspekt, okazuje się jej najmocniejszą stroną.

W tym niecodziennym przedstawieniu śmiech ma ewidentnie grać pierwsze skrzypce – rozłożony jest zatem relatywnie gładko, aby miarowo dostarczać odbiorcy iście szelmowskich wrażeń. Bo przecież kompromitujący waleczną Ellę incydent, to nic innego, jak bezbłędny pokaz scenicznego absurdu. Tu nawet wyobraźnia nie wystarcza, aby ubrać ten żartobliwy epizod w obraz autentycznego przeżycia. Ta wizualnie figlarna atmosfera nie jest jednak głównym zamiarem autorki, dalszy bieg wydarzeń utrwala przekonanie, że jest to jedynie świetnie dobrana przykrywka dla znacznie trudniejszych emocji. Rozdzierające osamotnienie, przytłaczająca żałoba, nieustannie powracające demony smutnej przeszłości – te obszary przenikają serce czytelnika, niewątpliwie dają też do myślenia. I chociaż fabuła sprawia wrażenie dość spodziewanej, może nawet nieco już opatrzonej lub sztampowej, to skryta głęboko wrażliwość bohaterów, bezsprzecznie wartościuje jej powierzchowny komiczny bieg. Pisząc o tej powieści, nie sposób przejść obok usilnie akcentowanej części erotycznej – w moim odczuciu zbyt mało zmysłowej, a zbyt bardzo cielesnej. Brak bliskości fizycznej z pewnością drażni złaknione namiętności ciała, ale tu zdaje się być manifestowany ze zbędną nachalnością.

Żywiołowa, zabawna, pełna rezolutnych scenicznych absurdów – Ognista afera optycznie szaleje w oczach wyobraźni, pozwala się odprężyć i przyjemnie zrelaksować, nierzadko otwarcie zaśmiać w głos. Jednocześnie porusza najczulsze struny, przywołując gorycz druzgocącej samotności oraz koszmar traumatycznej przeszłości, nagminnie eksponując także walory fizycznego erotyzmu – w moim odczuciu nieco wyzutego z pożądanej sensualności. Periodycznie wyczuwa się tu również zapach fabularnej przewidywalności, lecz nie limituje to pozytywnych wrażeń – historia ta niechybnie porywa w swoje romantyczne szpony, frapuje i przyciąga. I niespodziewanie wraca w refleksyjnych przemyśleniach.