Occulta

Zgłaszam pierwszą i ostatnią wadę tej książki. Mianowicie nie przyzwyczaja się swoich czytelników do mega gorących scen, by w ostatnich dwóch książkach wzniecać płomień i gasić go zimną wodą. @paulina_swist wnoszę o szybką poprawę w trzecim tomie!

Już Incognito było świetne, ale od Occulty nie sposób się było oderwać. Szybka fabuła, dynamiczna akcja, mężczyzni ociekający testosteronem i kobieta, która twardo stąpa po ziemi.. I teraz zasadnicze pytanie. Kto jest team Szczepan a kto team Artur?

Tytułową Occulta to jacht zacumowany w Gdyni, na który Anka dostaje zaproszenie. To tam organizowane są luksusowe orgie dla prominentów. Materiał, który ma tam zebrać ma ponownie przywrócić jej wenę dziennikarską. Zaś na Śląsku ktoś znowu morduje kobiety. Kruk pieczołowicie charakteryzuje zwłoki na wzór Anki. Morderca i morderczy trójkąt znów rozpoczną grę.

Uff co tu działo. Na pewno to jedna z takich książek, do których usiądziecie by po chwili zorientować się, że to już koniec. Nie jeden, ba, nawet nie dwa razy a wielokrotnie pisałam, że mnie styl pisania, poczucie humoru autorki kupują w 100%. Jej męscy bohaterowie to prawdziwe samce alfa. Szkoda, że takich nie można kupić w supermarkecie, ani zamówić na Aliexpress.

Nie przedłużając. Ta książka, seria jest świetna. Grzechem jest nie poznać tego "uroczego" trójkąta, ich przezabawnych dialogów, słownych utarczek, czy spotkać się w umyśle Kruka. I moi mili autorka funduje nam takie slow burn, że mi się wkrótce styki przegrzeją.

Polecam. Nie będziecie żałować 😈

Znasz książki Pauliny Świst? Jesteś w teamie jej fanów?

Ja pokochałam twórczość Pauliny od pierwszych stron „Prokuratora”. Kocham jej cięty język, genialnych bohaterów i to, że nie ma w tych książkach miejsca na nudę. „Occulta” jednak dosłownie rozwala system. Jest to coś zdecydowanie w stylu Autorki, ale tak inne niż reszta jej książek. Jest tutaj namiętność, chemia, iskry, a także niebezpieczna podróż, w którą bohaterów zabiera psychopata.

To właśnie ten psychopata jest według mnie najlepszym elementem powieści. Autorka umiejętnie łączy wątki kryminalne z elementami psychologicznymi i ukazuje przerażający obraz Kruka. Jego gierki z bohaterami, to jak utrzymuje nad nimi przewagę jest dopracowane w najmniejszym szczególe oraz genialnie przedstawione. Dzięki jego zabawą już od pierwszych stron czuć ogromną dawkę adrenaliny i napięcie, które strona za stroną ciągle rosną. Samo zakończenie to istny rollercoasterem emocjonalny, którego kompletnie się nie spodziewałam.

Świst wplotła w swoją powieść drastyczne i brutalne sceny, tematyka może wydać się ciężka, ale jestem pod wrażeniem jak Autorka świetnie lawiruje pomiędzy wątkami, a przy tym nie traci swojego pazura za którego pokochała ją rzesza Czytelników.

Sama kreacja bohaterów oczywiście jest mistrzowska. Napięcie pomiędzy Szczepanem, Arturem i Anką jest ogromnie wyczuwalne, a ich relacje niejednokrotnie wzbudzają ogromne emocje. Ich prywatne sprawy i ściganie mordercy świetnie ze sobą współgrają tworząc coś naprawdę genialnego. Tym bardziej, że nawet w dramatycznych momentach Autorka nie oszczędziła nam ciętych ripost i sarkastycznych dialogów, które sprawiają, że nawet w najmroczniejszych scenach da się wyczuć dawkę humoru.

Już po „Incognito” wiedziałam, że seria ta stanie się moją ulubioną, a „Occulta” tylko mnie utwierdziła w tym przekonaniu. Jest to coś zupełnie innego - mroczniejszego, bardziej skomplikowanego, z wieloma gierkami psychologicznymi, a przy tym tak w stylu Świst. Historia fascynuje, wciąga, skłania do refleksji i już nie mogę się doczekać kolejnej książki! 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

Zbrodnia doskonała istnieje… do momentu kiedy ktoś ją dostrzeże. Reszta to kwestia czasu i przede wszystkim motywacji tych, którzy postawią sobie za cel odkrycie kto jej dokonał. Rozgrywka wtedy wchodzi na wyższy poziom, przewagę zdaje się mieć ten pierwszy, ale często zdaje się zapominać, że ten drugi depcze mu po piętach!

Przypadki często chodzą po ludziach, ale kiedy w krótkim czasie zdarza się kolejny i to w bardzo podobnym rodzaju trzeba być czujnym i ostrożnym. Tyle, że Anka z tym ostatnim jakoś ma problem, zwłaszcza jeśli szuka odpowiedniego materiału do nowego artykułu. Po sprawie z Sonią, życie jej oraz Artura i Szczepana mniej więcej wróciła na stare tory, chociaż nie do końca tak jest, zwłaszcza po pewnej imprezie. Czasem trudno coś lub raczej kogoś „odzobaczyć”, a to wcale nie największe zmartwienie tej trójki. Spokój okazał się pozorny i przed nimi następna sprawa, nawet nie wydająca się być prosta. Od razu wiadomo, iż po raz kolejny mają do rozwiązania zabójczą zagadkę, nawet bez ryzyka trzeba sobie jasno powiedzieć o morderczej intrydze. Pytanie o co i kogo w niej chodzi? Odpowiedzi są więcej niż pożądane i trudno oprzeć się wrażeniu, że i tym razem niebezpieczeństwo nie jest hipotetyczne, ale aż za nadto realne. Z talentem Anki do przyciągania kłopotów oraz śledztwem muszą sobie poradzić wszyscy troje. Kto i dlaczego zabija? To również warto by wiedzieć, zwłaszcza po wyniku ostatniego dochodzenia… Czasem zło nadchodzi z najmniej spodziewanego kierunku!

Czy świerzbiły mnie place by po kilku stronach sprawdzić jaki będzie koniec? Ależ oczywiście, ależ tak. Nie mogło być inaczej i to nie powodu kiepskiego początku, lecz wprost przeciwnie. Dlaczego? Tak dla spokojności, nie sumienia, a poziomu stresu co do tego, co się wydarzy już za moment i dalej, niewiedza w tym przypadku wcale nie pomaga. Paulina Świst w pierwszej części nowej serii pokazała się od mroczniejszej strony, jednocześnie podnosząc przysłowiową poprzeczkę bardzo wysoko. Tak, więc „Occulta” już od pierwszego rozdziału wzbudza ogromne zainteresowanie, mające pokrycie w zaczątku fabuły. Dlatego czytelnik chce jak najszybciej poznać jak dalej ona przebiegnie i w tym samym czasie ma się z tyłu głowy, że z pewnością będą liczyć się detale. Pozostaje jeszcze kwestia głównych bohaterów, tych znanych i dopiero wchodzących na scenę. No i tu mamy prawdziwy majstersztyk budowania napięcia tego spod znaku kryminału i tego z kategorii przyjaźń czy jednak coś więcej lub raczej o wiele więcej. Dodając do siebie te elementy oraz mistrzowski talent do prowadzenia wątków w zaskakującym kierunku oraz postaci po krętych, wyboistych, ścieżkach, na jakich czeka niejedna pokusa i równocześnie zagrożenie, dostajemy właśnie „Occultę” i zabawa zaczyna się na całego. Dosłownie, bo autorka nie uznaje jakichkolwiek półśrodków, a w tej konkretnej książce mamy z tym do czynienia na każdym kroku. Przyjacielski trójkąt brzmi jak oksymoron? Naturalnie, że nie, jeśli wykreuje się takie kluczowe bohaterowie jak Anka, Artur i Szczepan, pomiędzy którymi iskrzy się nie tylko humorem, lecz i z powodu coraz mocniej nakręcanej zmysłowej. Plus dziennikarsko-prokuratorsko-policyjne śledztwo, nie będące w żadnym wypadku nic nie znaczącym dodatkiem, lecz jak najbardziej wątkiem głównym oraz prawdziwie zabójcza zagadka, toczące się w klimacie thrillera. W „Occulcie” znajdziemy rasowy kryminał i wszystko, to co uwielbia się w książkach Pauliny Świst, lecz z trochę innej perspektywy. Pytanie co czeka na czytelników w kolejnej części, bo ta i wcześniejsza podniosły niesamowicie oczekiwania, a niektóre pytania wciąż czekają na odpowiedź, której chyba aż strach się bać, ale na jaką i tak będzie się oczekiwać z niecierpliwością.

„Mogę wam robić za wodzianką? Czuję się z zbędna jak kondom na zjeździe impotentów”

Są takie autorki, dla których rzuca się wszystko, i są takie książki, dla których odkłada się wszystko inne, a nawet bierze urlop na żądanie, byle by móc na cito przeczytać i przeżyć kolejne cudo spod ich pióra.

I w właśnie w przypadku tej autorki i tej właśnie książki tak jest.

„OCCULTA”

W poprzedniej części rozpoczynającej całkiem nową serię i całkiem nową odsłonę autorki, pod tytułem „Incognito”,Paulina Świst stworzyła idealny trójkąt między bohaterami, niestety (dla mnie ;-)), nie cielesny, ale emocjonalny.

W drugim tomie „Occulta”, znowu, autorka szarga całą trójką niemiłosiernie, albo nawet i lepiej, aleeeee chociaż tym razem na szczęście :-))), mamy dużo więcej tak zwanych zbliżeń na centymetry, a nawet ocierań na milimetry.

No i mamy luksusową orgię!

O i tam, to się dopiero dzieje. Słowa promujące jej książki #ostryseks #ostrajazda i #ostryjęzyk , tym razem moim zdaniem powinny były pojawić się na okładce!

No, ale wracając do tej troszkę innej, bardziej mrocznej strony tej serii, to jest przerażająco, zagadkowo i znów autorka, tak kręci czytelnikiem, że aż do samego końca nie domyślamy się kim jest morderca i jaki ma związek z ……..

No właśnie, o tym musicie przekonać się sami.

Jedno jest pewne, nieszablonowy humor i te filmowe wstawki, a także nawiązania dialogów, między bohaterami, do fragmentów tekstów Sokoła i innych raperów, tak charakterystyczne dla Pauliny Świst, pozostają niezmienne i wpasowują się w fabułę wręcz idealnie.

Wracając do samych bohaterów, no to Anka, jak to Anka, niezmiennie git dziewczyna, pod absolutnie każdym względem.

Natomiast, co do Artura i Szczepana, rozumiem wahania Anki…hmmmm….i tak na prawdę, ja na jej miejscu….brałabym obu -:))))))

Świście - No nawet, tym razem wybaczę Ci brak mojego idola, bo to co tu się wyprawia, to jest na prawdę mocne.

Te momenty z perspektywy samego, okrutnika, który do końca, pozostaje, jak może się wydawać nierozwiązalną zagadką, totalnie miesza nam i bohaterom w głowach - sztos!!!

No i oczywiście, jak to u Paulinki bywa, na końcu książki, autorka, dobija nam takiego „ćwieka”, że czuję, że będę z nim chodzić do następnej premiery.

Mam nadzieję, że się już pisze Świście c’nie :-)))

Reasumując.

Gorąco polecam i Can’t Wait i mam nadzieję, że finalny tom będzie szybko ??? c’nie :-)))