Obca. Apteka pod Złotym Moździerzem. Tom 1

Lubię twórczość Lucyny Olejniczak. Co prawda jej saga Kobiety z ulicy Grodzkiej miała wzloty i upadki, mniej lub bardziej wydumane momenty, ale nie można jej odmówić pomysłowości oraz umiejętnego wplatania w fikcję literacką faktów historycznych. Jak tylko więc miałam możliwość zapoznania się z prequelem całej sagi, nie potrafiłam sobie odmówić. W końcu dostałam możliwość poznania, jak to tak naprawdę z Apteką pod Złotym Moździerzem było.

Na samym początku poznajemy Agnieszkę, wiejską chłopkę, która jednak wyróżnia się z tłumu in plus. Jest inteligentna, ma męża, pracę w dworze szlacheckim i niczego już jej do szczęścia nie brakowało prócz dziecka. Gdy w końcu zaszła w upragnioną ciążę, czasy stały się więcej niż koszmarne. Wybuchła epidemia cholery i wieś została otoczona kordonem sanitarnym. Po śmierci ukochanego męża postanowiła wypełnić jego ostatnią wolę. Upijając żołnierzy, uciekła ze wsi i dzięki pomocy dobrych, wrażliwych ludzi dotarła do klasztoru benedyktynek. Jednak mimo iż wraz z nowo narodzonym dzieckiem mogła zostać w klasztorze i czuła się u nich jak w rodzinie, to jednak zawsze była ta Obca. Później poznajemy samą Magdę. I tu zaczyna się właściwa historia. Jaka? Dowiedzcie się sami…

Dzięki tej powieści można się było zapoznać z początkowymi losami słynnej apteki. Skąd pomysł na jej prowadzenie, kto i w jakich okolicznościach zakupił lokal, kto prowadził interes. Mogłam zapoznać się z fascynującą legendą mosiężnego moździerza – talizmanu i dobrego ducha apteki. Historię czytało się lekko i przyjemnie, szczególnie że była okraszona dowcipnymi dialogami rezolutnej Magdy.

Lucyna Olejniczak w sposób powolny i przyjemny prowadzi nas przez ścieżki losów swoich bohaterów. Opisy są tak sugestywne, nasycone poprzez bogactwo słów i na tyle szczegółowe, że można poczuć zapach ziół z klasztornego ogródka, klimat XIX wiecznego Krakowa czy uzdrowiska w Teplicach. W sposób bardzo udany splotła fakty historyczne z literackim rozmachem. Mamy więc i plastyczny opis epidemii cholery, która wybuchła w 1831 roku, jak i walki na barykadach podczas powstania krakowskiego. Co do bohaterów też nie można mieć zastrzeżeń. Postać Magdy jest bardzo dobrze i wyraziście wykreowana. Urodzona i wychowana w klasztorze benedyktynek była rozpieszczana, ale też pobierała nauki. Od dzieciństwa obcowała z ziołami i pomagała chorym siostrom. Wyrosła z niej nie tylko rezolutna, pyskata dziewczyna, ale oprócz lotnego umysłu posiadała też ogromne serce i wielkie marzenia, by pomagać ludziom.

Książka bardzo opasła (ponad 700 stron), ale mimo niewygodnej pozycji do czytania i bolących palców warto było zagłębić się w historię. Pięknie Autorka opisany fakt, że każdy człowiek żyje „po coś”, ma mniej lub więcej talentów, umiejętności, ale żeby je rozwijać i w pełni, właściwie wykorzystywać trzeba najpierw znaleźć swoje miejsce na ziemi. Następnie z uporem dążyć do obranego celu nie zważając na kłody pod nogami, które złośliwie podkłada los. Zawsze trzeba walczyć o spełnienie marzeń. Książkę czytałam z prawdziwą przyjemnością. Wielowątkowa historia mnie wciągnęła, wzruszyła, urzekła. Co najważniejsze zżyłam się z wszystkimi występującymi w niej bohaterami od Magdy i jej mamy poprzez Teresę i Maurycego po Teodora i Anielę. Kończąc lekturę, cieszyłam się, że mam pod ręką II tom, bo byłam niezwykle ciekawa, jak dalej potoczą się losy odważnej Magdy i czy zdoła spełnić swoje marzenie o aptece i pomaganiu bliźnim w walce z różnymi nękającymi ich chorobami.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.

"APTEKA POD ZŁOTYM MOŹDZIERZEM. OBCA." Lucyna Olejniczak Wydawnictwo Prószyński i s-ka.

Prequel bestsellerowej sagi "Kobiety z ulicy Grodzkiej". To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. I już mogę powiedzieć, że nie ostatnie. Zauroczyłam się twórczością Pani Lucyny Olejniczak.

"Apteka Pod Złotym Moździerzem. Obca." jest pierwszym tomem. Powieść wciągnęła mnie od pierwszej chwili. Bardzo się jej bałam, ze względu na objętość. Mówiłam sobie, że na pewno nie dam rady jej całej przeczytać. Jakiego szoku doznałam, gdy książka mnie wciągnęła. Musicie koniecznie ją przeczytać. To jest niesamowite dzieło.

Wszystko zaczęło się od wybuchu epidemii Cholery w 1831 roku. Z zarażonej wioski uciekła Agnieszka. Musiała uciekać, żeby ratować swoje nienarodzone dziecko. Nie mogła stracić kolejnej ukochanej osoby. Jej mąż zachorował i umarł. Tylko ucieczka dawała szanse na przetrwanie. Po trudnych przeżyciach, o których musicie przeczytać sami, trafia do klasztoru benedyktynek. Tam w bólach rodzi swoją pierworodną córeczkę. Jak potoczą się ich dalsze losy? Zapraszam do przeczytania "Apteki Pod Złotym Moździerzem. Obca.".

W tamtych czasach kobieta nadawała się jedynie do garów lub jako zakonnica. Czy córka Agnieszki ma inne ambicje? Magda ma piękne marzenie. Czy jej się uda je zrealizować? Na swojej drodze spotka dobrych jak i złych ludzi.

Nie czytałam jeszcze sagi "Kobiety z ulicy Grodzkiej", ale po lekturze tej powieści postanowiłam całą sagę przeczytać.

Uwaga "Apteka Pod Złotym Moździerzem. Obca." wciąga. Idealna powieść obyczajowa, pokazująca jak silne są kobiety. Pomimo nie sprzyjających warunków potrafią walczyć o swoje życie. Agnieszka zrobiła wszystko, żeby ratować siebie i swoje nienarodzone dziecko. Magda walczy z systemem i tragicznym myśleniem, że kobiety nadają się tylko do tego, żeby służyć mężczyzną. Obie przeszły ciężką próbę. Czy obie przetrwały?

Zapraszam do przeczytania. Nie zawiedziecie się.

Jak dla mnie 10/10

Wśród zapachu ziół, spokoju zakonnego życia, krakowskiego blichtru płynie się przez tą powieść :) Jeśli zastanawiacie się jaką książkę kupić mamie, babci, cioci, czy teściowej ta będzie najlepsza! Idealna książka dla kobiet o ich sile determinacji, trudach życia, miłości macierzyńskiej, dyskryminacji płciowej, o dawnych czasach, ale bardzo na czasie!

Nie czytałam "Kobiet z ulicy Grodzkiej" ,ale od razu po drugiej części prequela planuję to nadrobić. Główne bohaterki wzbudzają maksymalną sympatię. Książka nie rozkręca się gdzieś w połowie, czy na końcu. Od pierwszych rozdziałów wzbudza zainteresowanie. Przenosimy się do Galicji i czytając naprawdę tam jesteśmy w tym 1831 roku! To dzięki językowi autorki. Zgwałcona młoda kobieta w ósmym miesiącu ciąży ucieka ze wsi zarażonej cholerą, trafia do klasztoru. Rodzi się dziewczynka która musi być wyjątkowa. A jaka jest? Niewątpliwie krnąbrna, sprytna, dobra i mądra. (Jestem pewna, że gdybym miała córkę byłaby właśnie taka) ;) Towarzyszymy jej od poczęcia, poprzez dzieciństwo i etap dorastania. Jako nastolatka opuszcza klasztor i przenosi się do miasta. Zaczyna pracę w sklepie, przeżywa pierwszą miłość, walczy w powstaniu krakowskim. Czy komuś uda się ją okiełznać? Czy odnajdzie powołanie? Czy spełni marzenie o pomocy innym? Przeczytajcie! Ja jestem oczarowana 🥰

Przyznam się że sagę „Kobiety z ulicy Grodzkiej”znam tylko ze słyszenia, zawsze obiecuję sobie że po nią sięgnę ale jak dotąd nie miałam okazji. Dzięki wydawnictwu Prószyński i S-ka otrzymałam perqel wyżej wymienionej sagi i zatraciłam się w niej bez reszty.

W galicyjskiej wsi wybucha epidemia cholery, rosyjscy żołnierze pilnują żeby nikt się z tej wioski nie wydostał, choroba nie może rozprzestrzeniać się dalej. Młoda dziewczyna, Agnieszka, wie że jeśli zostanie w tej wsi czeka ją śmierć. Jej mąż zmarł na cholerę a ona jest w ciąży i musi chronić swoje dziecko. Upija rosyjskich żołnierzy i ucieka, po wielu niezbyt przyjemnych wydarzeniach cudem udaje jej się dotrzeć do klasztoru, gdzie znajduje schronienie, tam też rodzi się jej córka Magda.

Znachorka przepowiedziała Agnieszce że jej córka będzie wyjątkową dziewczynką i w tej kwestii się nie myliła. Mimo że Magda jest uparta i krnąbrna, zjednuje sobie sympatię wielu sióstr, w tym siostry przełożonej, która ma wobec niej swoje plany i wcale to nie jest plan zrobienia z Magdy zakonnicy. Dziewczyna ma szansę wyruszyć w wielki świat…reszty dowiecie się z książki.

„Obca” jest opowieścią wielowątkową i niesamowicie różnorodną, przeczytamy w niej również o rewolucjach, postępach w medycynie. Mnie powieść urzekła, pochłonęła bez reszty, była to dla mnie swoista podróż w czasie. Autorka potrafi oczarować czytelnika słowem, robi to w tak magiczny sposób że lekturę ciężko odłożyć. Teraz już wiem że na pewno przeczytam całą sagę.

Książkę można nazwać cegłą, cała opowieść to 720 stron dobrej lektury, którą czyta się sama.

Prequel jakich mało

Prequel kojarzył mi się z twórczością zagranicznych twórców. Nie czytałam do tej pory żadnego prequelu rodzimego pisarza. I nagle jako zagorzała fanka cyklu "Kobiety z ulicy Grodzkiej" przeczytałam, że Pani Lucyna Olejniczak napisała tego typu dzieło i będzie ono składało się z dwóch tomów. Na buzi zagościł uśmiech radości. Nowina, że znów zatopię się w klimat tej serii wprawiła w zachwyt. No i doczekałam się. Jestem po lekturze pierwszego z dwóch tomów, a dodam, że to dość gruba książka, której czytanie to prawdziwa przyjemność i czytelnicza uczta.

Przenosimy się do Galicji. Polski nie ma na mapie świata. Jest rok 1931. Pod koniec września w małej wsi Bartkowice zapanowała zaraza. Przyniesiona przez wojska rosyjskie z Krymu choroba doprowadziła do izolacji tejże miejscowości. Jej mieszkańcom zabroniono opuszczania tego miejsca, które otoczono kordonem wojsk. Ludzi żyjących do tej pory spokojnie spisano na straty. By ocalić siebie i swoje nienarodzone dziecko jedna z mieszkanek Bartkowic postanowiła przekupić żołnierzy i uciec. Młoda kobieta będąca w ósmym miesiącu ciąży postanowiła posłużyć się mocą gorzałki i udać się do dworu w którym kiedyś służyła. Plan się udał, ale byli chlebodawcy odmówili Agnieszce pomocy. Głodna, zziębnięta i zrozpaczona miała jednak w tarapatach sporo szczęścia i trafiła do podkrakowskiego klasztoru sióstr benedyktynek. Tam znająca się na ziołach i leczeniu nimi kobieta znalazła dach nad głową, wikt i opierunek. Tam przyszło na świat jej dziecko. Córka, która okazała się zgodnie z przepowiednią zielarki osobą nietuzinkową i zdolną. Magda była dzieckiem żywym, odważnym i łaknącym wiedzy. W klasztorze odebrała dobrą edukację. Gdy osiągnęła odpowiedni wiek ksienia postanowiła odesłać ją do Krakowa pod opiekę swojego brata. Magda wyruszyła w nieznane by rozpocząć dorosłe życie. Pierwsze chwile w dużym mieście okazały się nieco trudne, ale sprytna i ciekawa świata dziewczyna szybko zadomowiła się w grodzie Kraka. Tam spotkało ją bardzo wiele przygód. Jeśli jesteście ciekawi jej losów koniecznie sięgnijcie po powieść, która na pewno zrobi na Was ogromne i pozytywne wrażenie oraz z łatwością podbije Wasze serce.

Cóż napisać o lekturze, o której słowo genialna to za mało? Jak właściwie oddać jej wybitny kunszt, klimat i piękno? Od samego początku zapisane przez Autorkę słowa przyjemnie mnie otuliły i zabrały do świata w kolorze sepii, w którym nie ma internetu i telefonów, nie ma na mapie świata Polski, ale żyją w nim dwie nietuzinkowe kobiety, które błyskawicznie skradły moje serce. Do obu poczułam ogromną sympatię i nić porozumienia. Bo owe bohaterki okazały się duszami nieustraszonymi, mężnymi, którym niestraszne spore tarapaty i kłopoty. Miały one w sobie coś zawadiackiego, coś z lwiej natury co pozwoliło im przetrwać i wyjść z podniesioną głową z różnych sytuacji. Zatapiając się w ich życie, ich perypetie, ich koleje losu straciłam poczucie czasu. Zapomniałam, gdzie się znajduję, bo odpłynęłam w tamte czasy. Rozstanie z książką, powrót do rzeczywistości był jednak nieunikniony i bolesny. Osłodził go fakt, że przecież przede mną jeszcze czytanie drugiego tomu, który oby ukazał się jak najszybciej.

Lucyna Olejniczak genialnie odwzorowała słowami odległe czasy. Autorka w swoim umyśle wykreowała wspaniałą historię, którą idealnie przeniosła na papier. Fabuła książki jest przemyślana, pełna zwrotów, a fakty historyczne zwinnie łączą się z tymi, które narodziły się w wyobraźni Pisarki. Efektem jest powieść od której ciężko się oderwać, a która czyta się na jednym wdechu.

Jej bohaterowie są namacalni, prawdziwi, wywołują emocje, dają się lubić niczym dobrzy znajomi. Błyskotliwe dialogi dodają błysku. Nienużące opisy idealnie obrazują tło w którym rozgrywa się akcja. I tak bardzo łatwo oczami wyobraźni widzimy galicyjską wieś, benedyktyński klasztor czy ulice Starego Miasta w Krakowie, które są jedyne w swoim rodzaju. Tę powieść chłonęłam zachwycona, z rumieńcami i nieobecnym wyrazem na twarzy. Domownicy wiedzieli co za tym idzie, nikt nie śmiał przerwać mi lektury. Przeczytałam ją w dwa popołudnia i wieczory. To były wyjątkowe chwile i emocje. Lekturę polecam tym, którzy znają już cykl Kobiety z ulicy Grodzkiej i tym, którzy o nim jeszcze nie słyszeli. To przednia książka, która zasługuje na wielkie brawa. Otulcie się ciepłym kocykiem, otulcie się aromatem gorącego kakao i dajcie się zabrać do Galicji. Przygotujcie się na wyjątkowe chwile. Zaczytajcie się, zrelaksujcie i posmakujcie fenomenalnej prozy. Gorąco zachęcam.

Jak wiele razy wam już pisałam, uwielbiam książki historyczne. Nie ważne jest dla mnie to, czy jest to historia oparta na faktach, czy fikcja.

"Apteka pod Złotym Moździerzem" to prequel, a za razem pierwszy z wdóch tomów opowieści o protopastach bohaterów sagi "Kobiety z ul.Grodzkiej".

Rok 1831. W Galicji wybucha epidemia cholery. Z jednej z wiosek ucieka młoda kobieta w ciąży, która ma nadzieję na lepsze życie dla siebie i swojego dziecka. Kilkanaście lat później jej córka przybywa do klasztoru benedyktynek. To właśnie w Krakowie kobieta wkracza w dorosłe życie, walczy w powstaniu krakowski, poznaje swoją miłość i powołanie. Wkrótce jej największym marzeniem staje się apteka. Własna apteka, poprzez którą będzie mogła pomóc chorym.

Czy w tak ciężkich czasach uda jej się osiągnąć sukces?

To moje pierwsze spotkanie z piórem autorki. Muszę Wam przyznać, że jestem zauroczona całą historią, która pochłonęła mnie bez reszty. Autorka ma bardzo lekkie pióro, a stworzona przez nią fabuła toczyła się spokojnym rytmem, który (jak przeważnie się dzieje) mógłby mnie znudzić, ale tak naprawdę mnie oczarował. Postać głównej bohaterki jest świetnie wykreowana. Bardzo kibicowałam dziewczynie a za razem byłam trochę przygnębiona, ponieważ przyszło jej żyć w niełatwych czasach.

Ta historia to dowód na to, że kobieta pomimo iż uważana była za niższą rangą od mężczyzny, potrafiła zawalczyć o siebie i swoje marzenia.

Zdecydowanie polecam.