Niewinne ofiary

Mroczna i tajemnicza okładka utrzymana w ponurej kolorystyce oraz blurb zaciekawiły mnie i sięgnęłam po książkę. Opis zbrodni wstrząsnął i mną. Do tej pory mam go w pamięci. Nie wiem, jak można być tak zdeprawowanym, tak wyzutym z emocji, by dokonać kilku makabrycznych przestępstw na dzieciach. W głowie mi się to nie mieści! Ale… po kilkunastu stronach przepadłam. Dałam się porwać akcji. Nie bez znaczenia był dobry styl autorki i normalni bohaterowie.

To debiut kryminalny Katarzyny Wolwowicz. Udanym. Autorka skrupulatnie zaplanowała fabułę, a właściwie to serii kryminalnej, gdyż otwarte zakończenie i niedokończone wątki prowadzą do kolejnego tomu. Złożona intryga kryminalna i wielowątkowość to kolejne atuty. Mamy tu: zaniedbywane dzieci z rodzin dysfunkcyjnych; podejrzane zachowanie kierowniczki MOPS-u; potrącenie młodego mężczyzny; ostrzeżenia z darknetu; morderstwo dzieci; zaginięcie braci; obrzęd satanistów; wspólna przeszłość Olgi i Kornela; tajemnicze dochodzenie; uroczysta gala policji; lokalna mafia…

Policjanci mają mało dowodów. Niczego nie są pewni. Śledztwo się komplikuje, a spraw do rozwiązania przybywa. Nic tu nie jest oczywiste, jakby autorka grała się z czytelnikiem w jakąś kryminalną grę. To ona podrzuca skrawki dowodów, podpowiada hipotezy, myli tropy, obala teorie, dokonuje zwrotów akcji, narzuca szybkie tempo i nie pozwala się nudzić. Utrzymuje uwagę czytelnika na wysokim poziomie, a ten jest w kropce. Pewności i oczywistości tyle co nic, a tu jeszcze przykrywka Mureckiego, pod którą prowadzi tajemnicze śledztwo…

Powieść nie jest klasycznym kryminałem. Nieco rozbudowana warstwa obyczajowa ukazuje realia życia w „Pekinie”, najbiedniejszej dzielnicy Jeleniej Góry. Odsłania tajemnice z przeszłości pani komisarz i ukazuje jej szczątkowe życie prywatne. Romans między Olgą i Kornelem nie do końca do mnie przemawia. Być może ma ona jakiś ukryty cel. Nie mniej dobrze mi się czytało ten miłosno-erotyczny wątek duetu w trójkącie. Zaintrygował mnie fakt, że ci dwoje znali się dużo wcześniej, a teraz muszą się zmierzyć z przeszłością i ułożyć relacje. Niebanalny duet śledczych w pracy i w życiu.

Autorka główną rolę powierzyła młodej, ambitnej i charakternej Oldze Balickiej. Taka swoja baba, twarda, choć niepozbawiona uczuć wyższych i poczucia odpowiedzialności za śledztwo i zespół. Moją uwagę przykuły inne kobiety – psycholog Katarzyna Sarnecka, która rozkwita „psychologicznie”, odkąd dołączyła do zespołu, oraz informatyczka Otylia, która po raz pierwszy bierze udział w naradach grupy i bardzo przeżywa sprawę, a mimo tego angażuje się w nią. Sekretarka pani Janina jest dobrym duchem i sprawuje matczyną opiekę nie tylko nad szefem.

Żeby nie było… mężczyźni również przykuli moją uwagę. Szczególnie Kornel działający pod przykrywką i jego tajemnicze śledztwo. Komendant Kawecki trochę śliski według mnie, ale dbający o podwładnych, zwłaszcza o Olgę. Mirek Zagórski stopniowo zyskał w moich oczach, nie tylko moich. Całość dopełniają zwierzęcy bohaterowie – pies Nabój i kot Lufa.

„Niewinne ofiary” to początek interesującej i złożonej serii kryminalnej z Olgą Balicką w roli głównej i przy współudziale warszawskiego policjanta Kornela Mureckiego oraz kilku pracowników wydziału kryminalnego komendy w Jeleniej Górze. Mroczny kryminał w jesiennym anturażu trzyma w napięciu, gwarantując wielowątkowe i skomplikowane śledztwo pełne niejasności i nieoczywistości, powiązane z tajemniczym dochodzeniem Mureckiego, prowadzące do zaskakującego i otwartego zakończenia.

"Niewinne ofiary" autorstwa Katarzyny Wachowicz to jedna z książek należąca do serii kryminalnej z komisarz Olgą Balicką. Tym razem sprawa dotyczy ciał dwójki dzieci. To informacja, która wstrząsa mieszkańcami Jeleniej Góry, co się wydarzyło i dlaczego w tak brutalny sposób zostały zamordowane dzieci? Tego musi dowiedzieć się Olga Balicka razem z przydzielonym do sprawy Kornelem Mureckim. To książka, którą nie sposób odłożyć na półkę. Czyta się z zapartym tchem, a sytuacja z każdym rozdziałem się zmienia. Polecam!

Raczej niechętnie czytam książki polskich autorów, szczególnie kryminały; nie znam nic z twórczości pana Mroza czy Katarzyny Bondy. Szukając kolejnej pozycji na długie popołudnia, przpadkiem natrafiłam na debiut Katarzyny Wolwowicz „Niewinne ofiary”, postanowiłam zaryzykować. To była dobra decyzja!

Młoda policjantka,Olga, prowadzi śledztwo w sprawie makabrycznego zabójstwa dwóch małych dziewczynek. Siostry zostały zgwałcone, następnie sprawca odciął im głowy i ułożył obok pedantycznie wyczyszczonych ciał.

Szef przydziela Oldze partnera - nadkomisarza, który przybył do Jeleniej Góry że stolicy. Okazuje się, że parę dekadę wcześniej łączył płomienny wakacyjny romans i teraz, po latach uczucie wraca. Jednak Olga otrzymuje tajemnicze ostrzeżenia, aby nie ufać nowemu partnerowi, bo nie jest on tym, za kogo się podaje.

Tymczasem śledztwo niemal utknęło w miejscu, komendant chce jak najszybciej znaleźć sprawcę, w międzyczasie w Szklaskiej Porębie matka zgłasza zaginięcie dwóch braci...

Czy policjanci rozwiążą tę sprawę, czy za śmiercią dziewczynek stoi grupa satanistyczna , międzynarodowa siatka pedofilska, czy zamieszany w sprawę jest ktoś z komisariatu?

Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w książce, a naprawdę warto po nią sięgnąć.

Historia porywa od pierwszych stron, czyta się bardzo szybko, tajemnice jak i prywatne życie bohaterów wciągają. Moim zdaniem to bardzo dobry kryminały, a to dopiero początek, bo książek z komisarz Olgą Balicką ma być więcej - ja chętnie sięgnę po kolejne!

„Bo jak świat światem, ludzie dzielą się na dwie grupy: tych, co żyją według zasad określonych przez innych, i tych, co sami zasady ustalają”.

Dziś postanowiłam Wam opowiedzieć o kryminale, który przeczytałam w długim weekendzie, a w zasadzie wystarczyło mi na jej przeczytanie tylko jedno popołudnie i wieczór, co jest chyba najlepszą rekomendacją dla tej książki. Katarzyna Wolwowicz w 2020 r. zadebiutowała powieścią obyczajową, „Kim jesteś?”, a teraz postanowiła spróbować swoich sił w kryminale. W zasadzie będzie to seria kryminałów, której główną bohaterką jest młoda ambitna komisarz wydziału kryminalnego w Jeleniej Górze. Na początek mogę napisać, że jestem zaskoczona i to bardzo pozytywnie. Ta powieść ma wszystko, czego szukam w dobrym kryminale, czyli ciekawą intrygę kryminalną, szybką akcję z zaskakującymi zwrotami, mnóstwo śledztwa i świetnie wykreowanych bohaterów.

Olga Balicka zostaje wezwana na miejsce zbrodni w pobliskim lesie. Doświadczona policjantka widziała w swojej karierze już niejedno i miała do czynienia z wieloma ofiarami zbrodni, ale widok żadnej z nich nie wstrząsnął nią tak bardzo, żeby przyprawić ją o odruch wymiotny. To, co teraz zobaczyła, przerosło jej wyobraźnię. Widok ciał dwóch bezbronnych zamordowanych dziewczynek wstrząsnął nie tylko nią, ale całą ekipą dochodzeniową. Sposób ułożenia ciał dzieci przywodzi policjantce na myśl mord rytualny. Podejrzenie wzbudza też człowiek, który odnalazł ciała daleko od swojego domu, a on sam nie ma czystej kartoteki.

Do pomocy Oldze zostaje przydzielony Kornel Murecki śledczy z Warszawy, który nie wiedzieć, czemu znalazł się w Jeleniej Górze. Oboje muszą zmierzyć się nie tylko z trudnym i kontrowersyjnym śledztwem, ale także z własną przeszłością. Śmierć dzieci ma drugie dno, do którego będą musieli dotrzeć, bo wszystko wskazuje na to, że ta sprawa łączy się z zaniedbanymi dziećmi z najbiedniejszej dzielnicy, a tropy w śledztwie prowadzą do miejscowej elity. Są osoby, które nie będą chciały dopuścić, by prawda wyszła na jaw i zrobią wszystko, by zmylić detektywów.

Ten niezwykły duet śledczych przykuł moją uwagę od samego początku. Olga to twarda, nieustępliwa, wierna zasadom i bezwzględnie przestrzegająca przepisów policjantka, która wie, że „nigdy nie można brać tego, co się widzi, za oczywistość”, natomiast Kornel uznaje zasady i przepisy, ale często je nagina do własnych potrzeb, tłumacząc to stanem wyższej konieczności. Są tak różni, że w połączeniu tworzą koktajl wręcz wybuchowy, który w efekcie nadaje dynamizmu powieści. Obojgu zależy na rozwiązaniu sprawy morderstwa dziewczynek, ale każdym z nich kierują inne powody. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, a dodatkowo media wywierają na nich presję. Muszą ścigać się z czasem, bo znika kolejna para dzieci, tym razem chłopców.

"Niewinne ofiary" to niezwykły kryminał z bardzo dobrym wątkiem obyczajowym, dostarczający rozrywki na najwyższym poziomie, umiejętnie podnoszący napięcie. Jest pełen nieoczekiwanych zwrotów akcji i zaskakujących momentów. Znakomicie zostało tu zrównoważone śledztwo z prywatnymi dylematami głównych bohaterów. Są wspaniałymi śledczymi, ale też ludźmi, których dręczą moralne rozterki.

Dawno nie czytałam tak świetnie skonstruowanego kryminału. Autorka od samego początku narzuca ogromne tempo, które nie zwalnia aż do końca. Odkrywanie kolejnych faktów i śladów było dla mnie niesamowitą gratką. Katarzyna Wolwowicz miejętnie podrzucała mi kolejne tropy i fakty jakby mimochodem, ale tylko po to, by wpuścić mnie w ślepą uliczkę. Scena makabrycznej zbrodni napisana jest z wielkim wyczuciem, przedstawia tylko tyle, ile jest potrzebne, by fabule nadać realności, bez epatowania nadmierną brutalnością, czy rozlewem krwi. Warstwa obyczajowa jest doskonale napisana, portrety psychologiczne bohaterów stworzone bez zarzutu. Od początku byłam zachwycona kreacją dwójki głównych bohaterów i ich relacją, która dość szybko się rozwija. Trzeba niezwykłych umiejętności pisarskich, żeby mną tak kierować, że co chwila zmieniałam swoje odczucia w stosunku do bohaterów. Raz im kibicowałam, by za chwilę zbulwersować się ich zachowaniem, a za kolejny moment wczuwałam się w ich sytuację i współczułam. Takiej emocjonalnej karuzeli dawno nie doświadczyłam. Całości dopełnia świetnie prowadzone śledztwo przez policję i pomimo że jest niezwykle staranne i profesjonalne, to do samego końca nie byłam pewna jego wyniku. Dużą rolę w powieści odgrywają też wątki poboczne, które doskonale uzupełniają śledztwo.

Powieść „Niewinne ofiary” to nie tylko zwykły kryminał, bo autorka porusza w nim temat rodzin patologicznych, w których wychowują się dzieci. Bieda powoduje, że dzieci z takich rodzin stają się często ofiarami przestępstw i łatwym celem dla ludzi bez skrupułów.

Katarzyna Wolwowicz nic w swojej książce nie pozostawiła przypadkowi. Fabuła jest spójna, przemyślana i dopracowana w każdym calu. Zakończenie, które zostawia głównych bohaterów w zawieszeniu, ma za zadanie skłonić do sięgnięcia po kolejną część.

Moim zdaniem jest to jeden z najlepszych kryminałów, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Szybkie tempo, ciekawa, zaskakująca i niebanalna fabuła, wiele niespodziewanych zwrotów akcji, a na dodatek wspaniały nietuzinkowy duet śledczych, sprawiły, że „Niewinne ofiary” zapamiętam na długo. Nadal nie potrafię uwierzyć, że to jest debiut kryminalny autorki, bo jest tak doskonale napisany. Czekam na ciąg dalszy.

„Koniec czegoś strasznego to zawsze nowy początek, który daje nadzieję na coś lepszego”

Morderstwo zawsze budzi całe mnóstwo emocji. Morderstwo ze szczególnym okrucieństwem tym bardziej, zyskuje uwagę mediów, ludzie o nim mówią, boją się. Lecz gdy ofiarami brutalnego zabójstwa są dzieci wszyscy są na skraju- policja, mieszkańcy miasta, dziennikarze, wszyscy domagają się szybkiego rozwiązania sprawy, sprawiedliwości i ponownego poczucia bezpieczeństwa. Lecz nie każdą sprawę można rozwiązać w mgnieniu oka...

Olga to młoda i ambitna komisarz wydziału kryminalnego. Doskonale wiedziała, że jako kobieta nie będzie mieć łatwej drogi w tym zawodzie, ale nie poddała się. Ma tę walkę niemal we krwi, bowiem życie nigdy jej nie rozpieszczało. Olga jest bardzo oddana pracy i ta stanowi niemal całe jej życie. Okazjonalnie spotyka się z paczką przyjaciół, którzy choć wydają się diametralnie różni, idealnie się dopełniają. Nie planuje też w najbliższym czasie układania sobie spraw prywatnych, choć niezobowiązująco spotyka się z mężczyzną, który doskonale rozumie realia jej zawodu. Praca w jeleniogórskiej policji dotąd nie była specjalnie wymagająca, a już na pewno nie pełna takiej brutalności i niebezpieczeństwa jak tożsame zajęcie w większym mieście. Jednak do czasu...

Kornel swoje życie wiązał z Warszawą, obecnie właśnie rozpoczyna nowy etap, właśnie w Jeleniej Górze. Choć jego praca w tamtejszym wydziale owiana jest tajemnicą, wszyscy podejrzewają, że jest związana z degradacją, w końcu kto chciałby osiąść w małym, spokojnym mieście po latach spędzonych w stolicy? Jednak Kornel ma do ukrycia jeszcze więcej niż komukolwiek się wydaje. Wraz z ukochanym psem próbują zaaklimatyzować się w nowych realiach. Mężczyzna z miejsca zostaje przydzielony jako partner zadziornej Olgi, lecz nie ma nic przeciwko, zwłaszcza, że kobieta w jakiś sposób go przyciąga. Lecz sprawy prywatne trzeba odłożyć na bok, gdy do rozwiązania pozostaje bezlitosne morderstwo..

"Niewinne ofiary" to świetny kryminał z wątkiem obyczajowym. Bowiem Autorka w znakomity sposób zrównoważyła rozwiązywanie zagadkowej i pełnej zwrotów akcji sprawy z ukazaniem rozterek głównych postaci związanych z ich prywatnymi dylematami. Co ważne, bohaterowie stworzeni są z krwi i kości, nieobce im są rozmaite uczucia, towarzyszące przy prowadzonym, wymagjącym śledztwie. Dzięki temu, że poznajemy także ich nieformalną stronę, mamy okazję jeszcze bardziej się do nich zbliżyć i uzyskać ich kompletny portret. Jeśli chodzi o prowadzoną przez policję sprawę to w mojej ocenie jest poprowadzona naprawdę świetnie. Trzyma bowiem w napięciu do samego końca, a jej rozwiązanie jest niezwykle nieoczywiste. Dodatkowo, kolejne wątki, które się w niej pojawiają, są świetnym dopełnieniem całokształtu śledztwa i odczuwa się, że Autorka włożyła sporo pracy w dopięciu fabuły na ostatni guzik. Jedyne co mnie zasmuciło to zakończenie, bo pozostawia czytelnika w dużym zawieszeniu co do dalszych losów postaci, z którymi już zdążyliśmy się zżyć w trakcie lektury. Ze swojej strony polecam książkę, spędziłam z nią świetny czas

„Nigdy nie można brać tego, co się widzi, za oczywistość”

Olga Balicka, komisarz jeleniogórskiej policji dostaje do prowadzenia śledztwo w sprawie makabrycznego zabójstwa dwóch sióstr. Jej partnerem zostaje Kornel Murecki, przyjezdny z Warszawy śledczy. Duet Olgi, która jest „harda, pyskata i uparta” wierna zasadom i bezwzględnie ich przestrzegająca w połączeniu z Kornelem, który „generalnie uznawał, że zasady i przepisy są potrzebne, natomiast często naginał je do własnych potrzeb i uzasadniał to stanem wyższej konieczności”, to mieszanka wybuchowa, która nadaje całej akcji świetnego dynamizmu. Obojgu zależy na rozwiązaniu zagadki śmierci dziewczynek, ale każdemu z innych powodów. Czy uda im się odnaleźć sprawcę i co wspólnego ma sprawa zabójstwa z zaginięciem kolejnych dzieci, tym razem dwóch braci? A zabójstwo dziewczynek ma również i drugie dno.... Zapraszam do lektury, bo naprawdę warto.

Od pierwszej strony dostajemy do rozwiązania sprawę kryminalną, która z każdą kolejną sceną jest bardziej skomplikowana niż początkowo nam się wydaje. Odkrywanie kolejnych faktów powoduje napięcie, dynamizm sytuacji i fascynowało, nęciło do samego końca. Kolejne tropy, fakty podrzucane niby mimochodem ale z zamiarem bezwzględnego wyprowadzenia czytelnika na manowce. Morderstwo pokazane tak jak lubię, bez zbędnego rozlewu krwi i brutalnych scen. Warstwa obyczajowa „Niewinnych dzieci” wprowadzona umiejętnie a dzięki temu portrety psychologiczne kolejnych bohaterów bardzo wiarygodne.

Autorka bardzo umiejętnie poprowadziła całą powieść, aż trudno uwierzyć mi było, że to debiut kryminalny Pani Katarzyny Wolwowicz. Każda scena namalowana z niezwykłą starannością, z pomieszaniem barw i emocji. W całej opowiedzianej przez autorkę powieści mamy emocjonalny miszmasz. Kibicujemy komisarz Oldze, by za chwilę ją zganić za jakieś jej zachowanie, a jeszcze w kolejnej scenie jej współczuć. I w podobny sposób z każdym z bohaterów.

Powieść „Niewinne ofiary” porusza trudny temat rodzin patologicznych, dysfunkcyjnych i dzieci w nich wychowywanych. Brak opieki i zapewnienia podstawowych potrzeb małoletnich może doprowadzić do tragedii.... a tylko niewielu udaje się wyrwać z „bagna”. Opisuje problem braków z dzieciństwa: braku miłości, poczucia bezpieczeństwa i w jaki sposób wpływa to na ludzi już w ich dorosłości. Nasze dzieciństwo i to, czego doświadczamy w przeszłości kształtuje przecież całą naszą osobowość. Jednocześnie będąc dorosłymi mamy wpływ na kształt swojego życia. Powieść porusza temat zaufania do drugiego człowieka, na ile kogoś znamy, żeby móc na 100% powiedzieć, że mógłby coś zrobić albo nie zrobić. Jak bardzo ufamy drugiemu człowiekowi i w końcu, czy warto ufać.... Powieść wysnuwa jeszcze jeszcze dylemat moralny, jak bardzo tragedia rodzinna może oddalić a z drugiej strony przybliżyć do siebie jej członków.

Polecam, czytajcie, naprawdę warto. Ja nie mogę doczekać się już kolejnego tomu. Gratuluję Pani Katarzyno :)

Dziękuję wydawnictwu Zwierciadło za egzemplarz do recenzji.

#reklamawydawnictwozwierciadlo

Uwielbiam tematykę kryminalną, szczególnie pod kątem seriali i filmów. Tym razem skusiłem się również na literaturę. Do zakupu przekonał mnie ciekawy opis historii zawartej w tej książce. Na szczęście nie zawiodłem się. Książka cały czas trzyma w napięciu, dzięki czemu zakończyłem czytanie już po kilku wieczorach. Nie myślałem wcześniej że literatura może wzbudzić takie same emocje, a może nawet i większe jak filmy. Książkę polecam, a sam z pewnością poszukam kolejnej z serii kryminalnych, które bardzo przypadły mi do gustu.