Niebiańskie osiedle

Od zawsze cenię twórczość Ryszarda Ćwirleja za lekkość pióra, sarkastyczne poczucie humoru i genialne kreowanie bohaterów. Nie inaczej jest w powieści „Niebiańskie osiedle”, pierwszym tomie nowego cyklu z zupełnie nowym bohaterem Marcinem Engelem. Ale, ale, czy na pewno nowym? Już po kilku stronach przypomniałam sobie opowiadanie autora „Niebiański dom”, które ukazało się w antologii „Awers”, a jest z powieścią bezsprzecznie powiązane.

Jednak dopiero w pełnowymiarowej powieści możemy przyjrzeć się dokładniej osobie protagonisty nowego cyklu. Trzydziestoletni dziennikarz i reporter telewizyjny, który przed laty przeprowadził się z Poznania do Warszawy mieszka tu ze swoją dziewczyną, modelką, Dżesiką. Od początku wzbudził moją ogromną sympatię, bo mimo, że inteligentny, to czasem jego gapowatość, niedomyślność, szczególnie w sprawach damsko-męskich wywoływała naturalny uśmiech. Momentami zastanawiałam się, czy naprawdę jest tak nieporadny, czy woli po prostu pewnych rzeczy nie dostrzegać.

Ale rozpisałam się na jego temat, a to przecież nie jedyna barwna postać powieści. Na pierwszy plan z pewnością wysuwa się dziarska babcia Matylda, była milicjantka, która w dużej mierze przyczyniła się do rozpracowania oszustwa w Niebiańskim Domu, o którym mowa w opowiadaniu, ale również i tym razem nie zamierza przysypiać w bujanym fotelu. A sprawy zdają się łączyć. Nazwa Niebiańskie Osiedle kojarzy się automatycznie z Niebiańskim Domem dla osób starszych, w którym pomagano mieszkańcom przejść na niebiańskie łąki po wcześniejszym przepisaniu mieszkania na fundację.

Czy to tylko zbieżność nazw, czy tym razem również może chodzić o oszustwo? Czy osoba, której wówczas nie udało się ująć planuje kontynuować swe dzieło na szeroką skalę?

Marcin wraz z Kamilą, koleżanką z redakcji, pod przykrywką kręcenia filmu reklamowego rozpoczynają reporterskie śledztwo w tej, budzącej podejrzenia, sprawie projektu osiedli dla starszych osób. Szczególnie gdy samobójstwo popełnia para staruszków.

Świetnie bawiłam się przy lekturze, choć również nasunęło mi się wiele refleksji. Szczególnie dotyczących bezduszności i braku wyrzutów sumienia oszustów mamiących starsze osoby obietnicami, żerujących na ich naiwności, na marzeniu o spokojnym, beztroskim życiu w godziwych warunkach, choćby po śmierci. Bardzo trafiła do mnie narracja prowadzona w pierwszej osobie przez Marcina i w trzeciej przez pozostałych bohaterów. Jak zawsze akcent humorystyczny i nieco przemyconej historii i smaczku z czasów PRL-u świetnie dopełniło tę zajmującą intrygę.

Kiedy słyszymy, że kolejna osoba została oszukana na nieuczciwej promocji, czy okradziona przez krążących po domach oszustów oburzamy się, nie dowierzamy, że wciąż znajdują się tak łatwowierni ludzie, albo wręcz uważamy, że dobrze się stało, bo skoro ktoś nie myśli to teraz ma za swoje. Niezależnie od tego jak oceniamy osobę poszkodowaną to jednego jesteśmy absolutnie pewni – MY NIGDY NIE UWIERZYMY I NIE DAMY PODEJŚĆ SIĘ ŻADNEMU HOCHSZTAPLEROWI! Ale czy na pewno? A co jeśli ktoś, kto w naszych oczach jest postrzegany jako autorytet podsunie nam pomysł dzięki któremu będziemy mogli zrealizować nasze marzenie? Czy w takim momencie i w stosunku do takiej osoby również wykażemy się ostrożnością, czujnością, czy wręcz podejrzliwością? Myślę, że większość z nas nie odpowie twierdząco na tak postawione pytanie.

Czy wobec tego powinniśmy dziwić sie, kiedy przeczytamy, że grupa starszych osób, która całe życie była zamknięta na szaro-burych osiedlach, w dwu-, trzypokojowych mieszkanka usłyszawszy o możliwości przeniesienia się do NIEBIAŃSKIEGO OSIEDLA nie mogła oprzeć się pokusie spędzenia jesieni swojego życia we własnym domku, w otoczeniu zieleni, wśród świergotu ptaków, komfortowo a, w porównaniu do wcześniejszych warunków, wręcz luksusowo? A jeśli do tego taka „spadająca z nieba” oferta zostanie uwiarygodniona przez osobę duchowną, którą z założenia obdarza się bezgranicznym zaufaniem, bo przecież komu jak komu ale księdzu nie można nie wierzyć, to szaleństwem byłoby nie skorzystać z takiej okazji!

Problem zaczyna się wtedy, kiedy okazuje się, że szczęśliwy wybraniec chcąc odnaleźć obiecany w ofercie spokój i ciszę przedterminowo i na własną rękę postanawia skrócić sobie drogę do tegoż idyllicznego miejsca, w którym zostanie otoczony miłością i życzliwością. Trudności rzecz jasna zaczynają się dla policji, która musi ustalić czy owa osoba odnaleziona pod postacią nieboszczyka postanowiła przenieść się do „niebiańskiego osiedla” z własnej i nieprzymuszonej woli, czy być może pomogły jej w tym osoby trzecie.

***

Tym razem Pan @cwirlej , który rozkochał nas w swoich retro kryminałach, odsłania przed nami zupełnie nowe oblicze.

„Niebiańskie osiedle” to prześmiewcza i nie pozbawiona ironii opowieść o „prawdziwych Polakach”, ich kompleksach, naiwności, ślepej wierze w uczciwość i nieomylność osób, które pod płaszczykiem profesjonalizmu sprytnie i bezwzględnie nimi manipulują. Ten osadzony we współczesnych czasach kryminał świetnie opisuje świat związany z polityką, religią i pojawiającymi się wokół nich sporymi pieniędzmi. Akcja z każdą kolejną przeczytaną stroną wciąga nas coraz bardziej. Jest tak w dużej mierze dzięki postaciom, które swoimi niebanalnymi pomysłami podkręcają tempo prowadzonego śledztwa. Wykreowani przez autora bohaterowie zwracając na siebie uwagę swoim sposobem bycia, zabawnymi i ciętymi dialogami gwarantują nam rozrywkę na najwyższym poziomie. Polecam tę książkę wszystkim, którzy cenią sobie dobrą literaturę.

Jako, że „Niebiańskie osiedle” jest zapowiedzią nowej serii kryminałów to ja z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy.

,,Niebiańskie osiedle" Ryszard Ćwirlej

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐

64/2021

•

Chcesz znaleźć spokój i ciszę? Chcesz w tym zwariowanym świecie trafić do wymarzonego miejsca, w którym otoczą cię życzliwość, miłość i ciepło płynące wprost z serca? Każdy ma prawo do zasłużonego odpoczynku po ciężkiej pracy. Ty również możesz mieć to wszystko na wyciągnięcie ręki. Niebiańskie Osiedle czeka na ciebie.

Czy można sprzedawać miejsca w niebie? Czy ktoś skorzysta z takiej oferty? Ile to kosztuje? Czy to uczciwe? Moralne?

Nowa seria, nowy bohater, uznana jakość. Ryszard Ćwirlej, prawdziwy mistrz kryminału, pokazuje zupełnie nowe oblicze! Poznajcie Marcina Engela – mistrza świata w kłopotach, dziennikarza śledczego z Poznania, mieszkającego w Warszawie.

•

W niewielkich odstępach czasu w Pile i Warszawie umierają małżeństwa emerytów. Co te sprawy mają ze sobą wspólnego? Dlaczego w domach emerytów są te same broszury pewnego Niebiańskiego osiedla? Na to pytanie odpowiedzi będą musieli dowiedzieć się podkomisarze Jowita Skrzypczak i Franek Kaczmarek.

Głównym bohaterem jest Marcin Engel dziennikarz śledczy i reporter telewizyjny, któremu w pracy towarzyszy Kama, czyli Kamila Frydrych. Kiedy podejmuje ON trop w sprawie tajemniczych sprzedaży domów na Niebiańskim Osiedlu. Do sprawy przyłącza się przyszywana babcia Marcina Pani Matylda, emerytowana policjantka. Co skrywa się pod przykrywką Niebiańskiego Osiedla?

•

Świetny kryminał! A nawet komedia kryminalna, bo śmiechu też nie brakowało. Postacie świetnie wykreowane (babcia Matylda genialna! Skradła moją sympatię i serce). Obraz Polskiego społeczeństwa świetnie wykreowany! Nie jest to książka dla wszystkich, a raczej dla ludzi z dystansem społecznym i religijnym.

Bardzo śmieszna książka, która nie raz spowodowała u mnie ogromne salwy śmiechu. Chociaż - muszę dodać, że jest tu poruszony bardzo poważny temat. Mianowicie chodzi tu dokładnie o oszustwa osób starszych. Ryszard Ćwirlej postanowił opisać coś, co nadal ma miejsce wszędzie. Niby mówi się o takiej rozwadze, ale z drugiej strony - ludzie i tak się nabierają. Po przeczytaniu mogę śmiało stwierdzić, że książka jest bardzo dobra. Po przeczytaniu tej książki żałuje tylko jednego - szkoda, że faktycznie nie mamy do czynienia z takim Niebiańskim Osiedlem. Sama bardzo chętnie bym się tam przeniosła, aby mieć święty spokój.

To było moje drugie spotkanie z autorem i tak jak poprzednio jestem mega zadowolona. 1 Tom serii „Marcin Engel” to od przeczytania pierwszej strony moje must have! Co się uśmiałam w niektórych fragmentach to moje. Książka, która nie może zostać pominięta ze względu na problem, jaki obecnie przeżywamy a mianowicie wyłudzenia oszczędności od starszych osób, ale i nie tylko. Sposób na wnuczka już dawno poszedł do lamusa, lecz słyszy się, co chwila, że jeszcze ktoś/gdzieś próbuje swoich sił w „biznesie”

Tutaj mamy wyłudzenie, ale nie takie fiu, fiu lelum polelum. Kochani tutaj to już majstersztyk dopięte na ostatni guzik. Nic, co dobre nie trwa wiecznie, więc i ten plan musiał, runąć. Oczywista oczywistość, że nie napiszę, co i jak ale poważnie nie czytajcie opisów tylko sami sięgnijcie po książkę, jako przygodę życia a dowiecie się, co tym razem wymyślił „Kościół”, (bo daleko i nie, tej instytucji do świeckości) żeby uszczknąć małe, co nie, co od naszych przesympatycznych seniorów.

Muszę też wymienić, że postać Matyldy Kaczmarek z komendy głównej MO emerytka dała popis jak trzeba postępować z takimi jak Oni, którzy chcą oszukać przemiłą panią starszą! To, co zrobiła i jak wyszła z tego wszystkiego to nawet teraz pisząc to mam uśmiech od ucha do ucha! Pamiętajcie szanujcie waszych dziadków, bo mogą przydać się w pewnej sprawie.

Oczywiście spotkacie się z morderstwem, ale takie umieranie w służbie lepszego bytu to nawet i ja bym się skusiła…

Polecam, bo seria będzie genialna (jak dla mnie)

Co byście powiedzieli na własny domek na Niebiańskim Osiedlu? Cisza, spokój i do tego atrakcyjna cena. Oferta marzenie?

Marcin Engel jest dziennikarzem śledczym, kręci też filmy reklamowe. Dostaje propozycję nakręcenia reklamówki Niebiańskiego Osiedla.

Ulotka osiedla zostaje znaleziona wraz z listem pożegnalnym starszego małżeństwa. Oboje popełnili samobójstwo i byli dziadkami koleżanki Marcina. Instynkt śledczy dziennikarza podpowiada mu, że to nie przypadek.

Tak samo uważa babcia Matylda, przyszywana krewna Marcina. Nieustraszona Matylda, była funkcjonariuszka MO, od razu przystępuje do działania, nie informując nikogo o swoich zamiarach.

Marcin również planuje odkryć kto stoi za Niebiańskim Osiedlem i dowiedzieć się czy to uczciwy biznes. Co wyjdzie ze śledztwa jego i Matyldy? Czy nie wpakują się w kolejne kłopoty?

Po "Niebiańskie Osiedle" sięgnęłam z wielką przyjemnością i ciekawością, ponieważ bardzo podobało mi się opowiadanie "Niebiański dom" w antologii "Awers". Opowiadanie było świetnym wstępem do dłuższej historii.

A historia jest interesująca, oryginalna, momentami zabawna, a momentami zaskakująca. Autor porusza trudny temat wiary. Ale też naiwności starszych ludzi.

Nasza wiara mówi o szczęśliwym życiu po śmierci w niebie. W tej historii oszuści właśnie tę wiarę wykorzystują. Ludzie zaślepieni wiarą uwierzą we wszystko, zwłaszcza w to co mówi duchowny.

Główni bohaterowie są świetnie wykreowani. Trudno nie polubić zarówno Marcina, jak i babci Matyldy. Oboje są nieustępliwi i odważni.

Poza opowiadaniem było to dla mnie pierwsze spotkanie z autorem. Myślę, że nie ostatnie. Będę czekać na kolejne przygody Marcina. Jestem ciekawa jak rozwinie się jego relacja z Kamą i jakie kolejne kłopoty wpadnie Matylda.

"Chcesz znaleźć spokój i ciszę? Chcesz w tym zwariowanym świecie trafić do wymarzonego miejsca, w którym otoczą Cię życzliwość, miłość i ciepło płynące wprost z serca ? Każdy ma prawo do zasłużonego odpoczynku po ciężkiej pracy. Ty również możesz mieć to wszystko na wyciągnięcie ręki. Niebiańskie Osiedle czeka na Ciebie."

I tu nasuwa się pytanie. Czy można sprzedawać miejsca w niebie ? Ile to kosztuje? I czy znajdą się tacy, którzy skorzystają z takiej oferty?

Jestem totalnie zaskoczona. Nowe oblicze Ćwirleja i jakże fenomenalne. Do tej pory autor w swoich książkach zabierał nas w czasy bardziej odległe od tych współczesnych. Tym razem fabuła książki rozgrywa się czasach obecnych.

Poznajemy dziennikarza Marcina Engela, który dostaje propozycje nagrania spotu reklamowego. Kolejną ważną postacią jest babcia Matylda, była funkcjonariuszka MO. Kobieta na własną rękę postanawia wszcząć śledztwo w sprawie wizji jaką ksiądz Sylwester przedstawia swoim "wybrańcom". I mamy jeszcze Franciszka, młodego policjanta, który po przeniesieniu się z Piły do Warszawy od razu dostaje do rozwikłania zagadkę samobójstwa straszego małżeństwa.

Autor napisał świetny kryminał, w którym poruszył dwa ważne i kontrowersyjne tematy jakim jest polityka i religia. Z pewnością znajdzie się grupa osób, którym książka nie przypadnie do gustu, choćby właśnie ze względu na tematy jakie autor porusza ale uważam, że warto podejść do tego z dystansem. Nie od dziś wiadomo, że najbardziej narażenie na oszustwa są właśnie osoby starsze.

Wnioskiem jaki nasuwa się nam po przeczytaniu książki, jest to, że należy być ostrożnym i nie być naiwnym bo często zdarza sie tak, że inni chcą nas wykorzystać.

Podsumowując, jest to lekka i przyjemna lektura, z barwnymi bohaterami, szczególnie babcia Matylda, którą od razu polubiłam, dużą dawką dobrego humoru i przede wszystkim wartką akcją. Naprawdę świetnie się bawiłam i mile spędziłam czas z książką.

Z całego serca polecam Wam poznać nowe oblicze Ryszarda Ćwirleja.

Ja czekam na kontynuację 🖤

Dziękuję @czwartastronakryminalu za możliwość przeczytania książki 🖤

Myślę, że każdy z nas ma swoją wizję wymarzonego domu, w którym mógłby wypocząć po ciężkim dniu pracy. Pragniemy, by czuć się komfortowo. Jeśli takie pragnienia są nam bliskie, to ich namiastkę możemy poczuć czytając najnowszą książkę Ryszarda Ćwirleja. Autor napisał powieść kryminalną, lekką, ale jakże intrygującą. Tym samym zapewnia nam wyjątkowe chwile.

„Niebiańskie osiedle” to otwarcie nowej serii autora, w której poznajemy nowego bohatera Marcina Engela. Wraz z dziennikarzem śledczym weźmiemy udział w śledztwie, które mocno zapisze się w naszej pamięci. Postanawia ON przyjrzeć się tajemniczej kwestii związanej ze śmiercią starszych małżeństw. W Pile i w Warszawie doszło do podwójnych samobójstw. Czy osoby trzecie są zamieszane w tę skomplikowaną sprawę?

W poszukiwaniu odpowiedzi Engelowi pomaga Kamila. Poznajemy również jego babcię, siedemdziesięcioletnią Matyldę, byłą funkcjonariuszkę MO, która włączyła się w śledztwo związane z sielską atmosferą reklamowaną przez Sylwestra. Ciekawą postacią jest również modelka Dżesi, dziewczyna dziennikarza.

Autor zaserwował nam iście niebiańską atmosferę. Wszystko rozpoczyna się „delikatnie” a my czujemy jakbyśmy krążyli w obłokach. Ryszard Ćwirlej wykazał się lekkością stylu, w pełni pochłaniając naszą uwagę. Ta książka jest całkiem inna od wcześniejszych propozycji pisarza. Autor ukazał swoje inne oblicze, w którym doskonale się sprawdził.

„Niebiańskie osiedle” to kryminał, któremu daleko do krwistości, czy też brutalnych opisów zbrodni, lecz jego ogromną wartością jest ciekawie wymyślona i poprowadzona fabuła. Jeśli nie sądziliście, że kryminał może być lekki, to sięgnijcie po „Niebiańskie osiedle” a przekonacie się, że jest to możliwe. Czuć w nim również nutę sarkazmu.

Na uwagę zasługują bohaterowie powieści, których charaktery przypadły mi do gustu. Jeśli chcecie odnaleźć swój kawałek nieba, to kryminał Ryszarda Ćwirleja jest właśnie dla Was. To kryminał inny niż inne! To nowy pomysł na kryminalne emocje!

Zanim sięgnąłem po tę książkę, nie sądziłem, że kryminał może mieć takie oblicze. Po przeczytaniu uświadomiłem sobie, że jest to możliwe, a co więcej, że zapewnia czytelnikowi świetną zabawę, do której będzie chciał powrócić, by ponownie poczuć te emocje. Najważniejsze, że będzie nam to dane, gdyż „Niebiańskie osiedle” to początek nowej serii. Serii, która mam nadzieję rozbuduje się na kilka tomów. Czego sobie i nam czytelnikom życzę.

Ryszard Ćwirlej pokazał swoje nowe oblicze, które przypadło mi do gustu. Ta książka dowodzi temu, że autor nie tylko jest mistrzem kryminału retro, lecz doskonale czuje się w jego nieco komediowej odsłonie. A ja nie będę odsłaniał Wam zbyt wiele z fabuły tej powieści, gdyż nie chcę zepsuć Wam przyjemności płynącej z tej lektury. Warto popłynąć w „Niebiańskie osiedle”.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału.

[Adres usunięty]

"Niebiańskie osiedle" to pierwsza część nowej serii spod pióra pana Ryszarda Ćwirleja. Jest to także moje pierwsze spotkanie z autorem, ale jak przyjemne! Na wstępie zaznaczę, że nie każdy polubi się z tą fabułą. Ściślej pisząc, ludzie bardzo pobożni, którzy również czczą instytucję Kościoła, jak i tych niosących słowo Boże. Co za tym idzie, również ludzie mocno obstający za pewną partią polityczną... Ja stronię od polityki jak i wiary, jednak nie narzucam nikomu swojego zdania. Tak tylko rozwieje wątpliwości, gdyby ktoś je miał.

Nadchodzi jesień Waszego życia i szukacie miejsca idealnego do odpoczynku. W dodatku w towarzystwie samego Pana. Jak zareagujecie, gdy sam Pan wysyła swoich najgorliwszych wiernych, by przekazać Wam cudowną wiadomość - zostaliście wybrani! Zamieszkacie na pięknym osiedlu, w spokoju, ciszy, wierze! Wszystko wygląda świetnie.

"Każdy ma prawo do zasłużonego odpoczynku po ciężkiej pracy. Każdy po trudach życia ma prawo do odpoczynku w domu Pana. Jego drzwi stoją przed tobą otworem. Czy tam trafisz, zależy już tylko od ciebie. Bo to miejsce tobie właśnie się należy, gdyż nasz Pan wybrał właśnie Ciebie. Ty również możesz mieć to wszystko na wyciągnięcie ręki. Niebiańskie osiedle czeka na ciebie..."

Jest jeden problem. Znajdują się ofiary, które rzekomo odeszły do Pana. Same, we własnych łóżkach. Nie zdążyły zaznać życia w Niebiańskim domu. Trop, jaki prowadzi na to miejsce, to teczka z ulotkami tegoż osiedla. Zaczyna się śledztwo...

Śledztwo nie tylko policji, ale także dziennikarskie. Poznajemy głównego bohatera, Marcina Engela, choć przyznam szczerze, że w niektórych momentach ciężko było stwierdzić, czy ON tu gra pierwsze skrzypce. W każdym razie polubiłam się z Engelem, ale także z jego kumpelą Kamą, a dogryzanie jego dziewczynie nazywanej pieszczotliwie przez koleżankę "Zembie" było po prostu zabawne. Zresztą w całej książce jest zawarty humor, ale są też momenty ironiczne dotyczące naszego państwa. Niestety, ale autor ma w tym sporo racji 🙂

Babcia Matylda i jej prywatne śledztwo także zasługuje na uznanie i cóż, przy takiej kobiecie na pewno nie można się nudzić. Akcja książki toczy się dwutorowo. Jesteśmy przerzucani między Warszawą i Piłą, jednak w obu miastach odbywa się to samo śledztwo. Nie jest to krwisty kryminał, gdzie krew leje się w co drugim rozdziale. Fani lekkiej odsłony tego gatunku będą zadowoleni. Uważam, że jest to dobry początek ciekawej serii kryminalnej 😉 A co będzie dalej? Mam nadzieję, że wkrótce się przekonamy!

"Niebiańskie osiedle" to powieść kryminalna od Ryszarda Ćwirleja, która rozpoczyna nową serie z Marcinem Engelem w roli głównej.

Kto z nas nie marzy o rajskim miejscu, gdzie może znaleźć upragniony święty spokój? O miejscu, które daje ukojenie dla ciała i duszy, gdzie można pogrzebać swoje zmartwienia i inne bolączki... no gdzie? Wydawać by się mogło, że nie ma takiego miejsca? Nic bardziej mylnego. Niebiańskie Osiedle wychodzi naprzeciw oczekiwaniom i oferuje pomoc tym, którzy na to zasługują. Witajcie w morderczym raju...

"Niebiańskie osiedle" to powieść kryminalna, która zahacza o miłość do Boga z wielkim przekręt w tle. Nie będę się zbytnio rozpisywać, bo czasem lepiej napisać mniej, a konkretniej. Tak więc to, że książka podoba mi się, nie podlega żadnej dyskusji - sam pomysł jest naprawdę w punkt, zwłaszcza, że temat jest na czasie i pokazuje jak łatwo wpuścić ludzi w maliny. Wielu z nas nadal jest ślepo zapatrzonych w wiarę i wiecie nie ma w tym niż złego, że ktoś jest wierzący. Jednak problem pojawia się wtedy, gdy zaczynamy bezgranicznie ufać swojemu "pasterzowi" i wpadamy w założoną przez niego pułapkę, bo nie każdy pasterz ma dobre intencje. Sami wiecie, że to temat, o którym można dyskutować bez końca... W książce nie brakuje dobrych ripost, jeśli ktoś miał okazje czytać wcześniejsze powieści kryminalne Ryszarda Ćwirleja to wie, że autor ma charakterystyczny styl, który bardzo mi odpowiada, co zresztą przy każdej możliwej okazji podkreślam. Poprzednie trzy serie (Antonim Fischerze, Teofilu Olkiewiczu i Anecie Nowak) w mniejszym lub większym stopniu są ze sobą powiązane, kto czytał wie o co mi chodzi... a ta seria to zupełnie coś innego - odrębna historia i nowi bohaterowie. Tak więc jeśli ktoś chce zapoznać się z twórczością autora, bo wcześniej nie miał okazji to proponuje od tej właśnie książki, choć serie o Fischerze ubóstwiam i również polecam.

Zdecydowanie najsłabsza powieść tego autora.

Sam wątek kryminalny jest banalny, wszystko jest wiadome od początku do samego końca, nie ma żadnych zwrotów akcji, żadnego zaskoczenia. Postaci są nakreślone wg tego samego schematu zastosowanego w poprzednich powieściach. Staje się to już przewidywalne i całkiem nudne. Otóż autor dzieli ludzi na debili i leni oraz na bystrzaków wyróżniających się inteligencją, umiejętnością kojarzenia faktów i wyciągania wniosków. Ale wypadają oni tak korzystnie jedynie na tle tych debili, bo w rzeczywistości są całkiem przeciętni. Jak w poprzednich powieściach tak i tym razem przełożeni policyjnych bohaterów to matoły i karierowicze. Co innego ci wywodzący się z peerelowskiej milicji. Oni zawsze są sympatyczni, błyskotliwi, inteligentni, odważni i maja w sobie wrodzoną przyzwoitość i kiedy nawet robią coś złego to z tego zawsze dobro wyjdzie, no tacy superhero. Każdy kto pamięta milicję z PRL musi poczuć tutaj jakiś zgrzyt, po prostu taki obrazek nijak nie pasuje do realiów tamtych czasów. Pod tym względem powieści Ćwirleja są takimi komiksami o kapitanie Żbiku z PRL, nie wiem, czy o to autorowi chodziło, ale dość dobrze mu to wyszło.

Autor podzielił powieść na rozdziały oznaczane miejscem akcji, datą i godzina, jest to bezcelowe i niczemu nie służy, niepotrzebnie zajmuje uwagę czytelnika. Chronologia jest przerwana, kiedy mamy cofniecie się w czasie, gdzie jak deux ex machina wyskakuje akcja w Kazimierzu w Niebiańskim domu. To wygląda tak jakby autor chciał coś na siłę dodać do fabuły, jakby nagle mu się coś przypomniało i dopisał ten fragment i gdzieś go tam przypadkowo wkleił.

Autor krytykuje i wyśmiewa w powieści wiarę i religie, które zostały stworzone w celu ogłupienia ludzi. Argumenty mające to uzasadnić są sztampowe i brzmią jakby były wzięte z podręcznika czekisty. Swoja drogą zabawne jest krytykowanie wiary przypisując jej zacofanie i wstecznictwo i samemu obdarzać bohaterów takimi „racjonalnymi” umiejętnościami jak instynkt czy intuicja, które mają być niezbędnymi predyspozycjami dobrego policjanta.

W powieści można też znaleźć oczywiste bzdury, kuriozalna jest w opisie hotelu Rodło wstawka o turystach niemieckich, którym ojczyste domy odebrała socjalistyczna sprawiedliwość dziejowa. Takie zdanie to debilizm historyczny!

Zdecydowanie źle dla powieści wychodzi nachalne włączanie poglądów politycznych autora, który folguje sobie na nielubianej opcji politycznej, czy jak sam napisał zrytych moherowych beretach.

Pod tym względem powieść ta przypomina trochę Rok w trumnie R. Bratnego z lat 80., utwór napisany w celu ośmieszenia i oczernienia Solidarności. Szkoda, bo autor ma dobro pióro, umie opowiadać, potrafi zawiązać ciekawa akcje. Tym razem jednak wyszła z tego bardziej politgramota niż dobra powieść kryminalna.

Bardzo ciężko jest mi ocenić tę książkę. Z jednej strony dotyczy ona ważnego tematu jakim jest wykorzystywanie naiwności starszych osób, z drugiej zaś bardzo ciężko było mi się wczuć w jej klimat.

Na początku książka jest bardzo chaotyczna . Mamy tu wiele wątków i częste przeskoki między wydarzeniami i postaciami. Po jakimś czasie wszystko zaczyna się składać w całość , nie zmienia to jednak faktu, że do połowy książki tak naprawdę niewiele się działo. Później jest już zdecydowanie bardziej wciągająco. Sam pomysł na fabułę i poruszenie tego konkretnego problemu społecznego jest świetny , jednak zabrakło mi tutaj tego czego oczekuje od kryminałów - akcji , emocji i dobrej intrygi.

Do plusów książki zaliczam bohaterów. Matylda to naprawdę świetna postać i zdecydowanie dodała książce uroku.

Wątek z dziennikarzem Marcinem też jest dobry i muszę przyznać , że trochę mnie ciekawi jak potoczą się jego dalsze losy.

Autor świetnie potrafi wczuć się we wszelkie postacie. Dialogi tych młodszych i starszych bohaterów idealnie oddają rzeczywistość. W niektórych momentach opisy mi się dłużyły jednak z perspektywy całej fabuły były przydatne.

Was zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie opinii samodzielnie.

Czytaliście poprzednie książki autora ? ☺️

Moja ocena 6/10.

Czy powieść kryminalna może być zabawna, a zarazem porażająco autentyczna i przerażająca? Ryszard Ćwirlej w mistrzowski sposób udowadnia, iż jest to możliwe. Autor stworzył swoistą, niebanalną mieszankę, jaka zarówno potrząsa prawdziwym przekazem, skłania do refleksji, ale i angażuje w nietypowe śledztwo, prowadzone przez wielowymiarowe, zabawne postacie, nadające całości relaksującego charakteru. Czy można wykupić sobie miejsce w niebie? I jak wielu ludzi zadaje sobie to pytanie codziennie, w normalnym życiu?

Historia wielokrotnie zdążyła udowodnić, iż religia może być niesłychanie potężnym narzędziem wpływu, manipulacji. I choć wiara powinna być prywatną sprawą każdego człowieka, to od zawsze była ona wykorzystywana przez innych do osiągnięcia władzy bądź najprościej korzyści materialnych. Zaślepienie ludzkie nie zna granic i opowieść nakreślona przez Ryszarda Ćwirleja ukazuje to w genialny, przemyślany sposób. To, jak łatwo omamić człowieka, poraża i wprawia w osłupienie, a świadomość, że podobne historie dzieją się tuż obok nas, dosłownie zwala z nóg. "Niebiańskie osiedle" powinno być jedynie zabawną groteską, brutalnie obnażającą i wyśmiewającą ludzkie przywary, niestety, bliżej jej do normalnego życia, niż mogłoby się to początkowo wydawać.

Bezsprzecznie, wykorzystana tematyka wzbudzi wiele emocjonujących dyskusji, udowadnia, iż autor nie boi się kontrowersyjnych zagadnień, czym wzbudza ogromne zainteresowanie czytelnika. Fundamentem tej porywającej powieści jest misternie uknuta intryga, jaka pochłania i angażuje czytającego bez pamięci, fundując mu przy tym moc silnych wrażeń. Nie tylko czujemy się jak naoczny świadek szokujących wydarzeń, ale wręcz stajemy się pełnokrwistym uczestnikiem, któremu może grozić poważne niebezpieczeństwo.

Na ogromne brawa zasługują fenomenalne kreacje bohaterów, które wzbudzają lawinę skrajnych uczuć. Każdy z nich jest nietuzinkowy, wyróżnia się i wywołuje określone silne emocje, począwszy od zaciekawienia, po ogromną sympatię, aż do przerażenia i nienawiści. Bez wątpienia, żaden z bohaterów nie pozostanie obojętny, co dodatkowo angażuje otumanionego już znakomitą, przenikliwą lekturą czytającego.

Autor dokonał niezwykle wnikliwej prezentacji funkcjonowania sekty, nakreślił nietypową, misternie uknutą zagadkę i dopieścił ją charakternymi bohaterami, którzy pozostawią po sobie ślad w pamięci na bardzo długo! "Niebiańskie osiedle" to błyskotliwy, niesamowicie wciągający, ociekający sarkazmem kryminał, w jakim przepada się od pierwszej strony. Nieobliczalna, wartka akcja, dopieszczona niemożliwymi wręcz zwrotami, solidna porcja inteligentnego humoru, nietuzinkowe, wywołujące skrajne emocje, niezapomniane postacie, przemyślana i dopracowana, wyjątkowo angażująca intryga, a wszystko to naszkicowane niesłychanie przyjemnym, sugestywnym piórem, dzięki któremu kartki same przelatują przez palce. Jeśli szukacie lektury intrygującej oraz hipnotyzującej, jaka momentalnie wessie was do swego świata i zafunduje moc niezapomnianych wrażeń, a także skłoni do zadumy, "Niebiańskie osiedle" skradnie wasze serce! Polecam gorąco!

Twórczość Ryszarda Ćwirleja poznałam dzięki serii z Antonim Fisherem. Te retrokryminały podbiły moje serce i znalazły się wysoko na liście moich ulubionych lektur. Do tej pory nie miałam okazji, aby sięgnąć po jakąś inną książkę, spoza tej serii. Ostatnio to się zmieniło. Pisarz wydał kryminał, który jest osadzony we współczesnych latach. Byłam bardzo ciekawa czy ta książka będzie równie dobra jak te, które do tej pory czytałam.

Już pierwsza strona książki „Niebiańskie osiedle” udowodniła mi, że czytam historię napisaną przez Ćwirleja, a to od razu przypomniało mi pozytywne odczucia, jakie towarzyszyły mi podczas czytania jego innych kryminałów. Na początku, dostałam kilka różnych wątków, które na pierwszy rzut oka nie łączyły się ze sobą. To od razu wywołało u mnie kaskadę myśli. Zaczęłam się zastanawiać jaka historia z tego wyniknie. Kiedy pomału wszystko zaczęło się ze sobą łączyć, to na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Pomyślałam, że jest to dobra historia.

Książkę „Niebiańskie osiedle” czyta się naprawdę dobrze i szybko. Udało mi się ją przeczytać w jeden wieczór. Ciekawie było poznać inną stronę Ćwirleja, czyli wymyśloną przez niego historię, która nie rozgrywa się w latach dwudziestych, a w teraźniejszości. Bardzo doceniam polskich pisarzy, kiedy starają się w kryminałach ukazać procedury policyjne w taki sposób jak wyglądają w rzeczywistości. Pan Ćwirlej też tak zrobił. Przyjemniej się czyta książkę, kiedy na usta nie cisną się niecenzuralne słowa, bo ktoś napisał straszną głupotę. Doceniam autora za dobre przygotowanie do napisania książki. Chociaż sprawę, jak pisarz nazywa specjalizacje lekarzy, wolę przemilczeć.

„Niebiańskie osiedle” zapowiada nową serię porządnych kryminałów, którą na pewno będę czytać.

"Niebiańskie osiedle" to pierwszy tom cyklu "Marcin Engel. .

Przed przeczytaniem tej książki zachęcam do sięgnięcia po antologię kryminalną "Awers". Jest w niej zawarte opowiadanie pt: "Niebiański dom". Historia tam opisana to niejaki wstęp i przedsmak wydarzeń, z którymi zetkniecie się w "Niebiańskim osiedlu". Nie jest to jednak warunek konieczny gdyż wspomniane opowiadanie jest dość szeroko przytoczone we właściwej powieści.

.

Mamy tu trzech głównych bohaterów. Marcin Engel jest dziennikarzem i dostaje zlecenie nagrania spotu reklamowego tytułowego osiedla.

Babcia Matylda to niezłomna staruszka i była funkcjonariuszka MO. Kobieta na własną rękę prowadzi śledztwo w sprawie rzekomo idyllicznej wizji życia, promowanej przez ojca Sylwestra.

Trzecią ważną postacią jest jej wnuczek podkomisarza Franciszek Kaczmarek. Młody policjant przenosi się z Piły do Warszawy i od razu dostaje sprawę tajemniczego, rozszerzonego samobójstwa starszego małżeństwa. Losy tej trójki splotą się, a na to wszystko nałoży się jeszcze śledztwo prowadzone w Pile przez Jowitę, dziewczynę Franka.

.

Styl Pana Ryszarda jest po prostu świetny, lekki, ale nie banalny, a miejscami wręcz zabawny.

Bohaterowie są charakterystyczni i dobrze wykreowani. Czytając można ich idealnie sobie zobrazować przez co stają się bardziej realni.

Co najważniejsze, to nie jest kryminał ociekający krwią. Autor tak prowadzi fabułę, że trup nie musi ścielić się gęsto i świecić wnętrznościami by czytelnik poczuł kryminalny sznyt w powieści.

.

Posunę się nawet dalej. Naprawdę wartościowego i mądrego autora można poznać właśnie po tym, że potrafi przykuć uwagę i zainteresować czytelnika bez nadmiernej brutalizacji w książce.

.

Po lekturze moim pierwszym przemyśleniem było to, że mimo wszystko książka może nie spodobać się, a nawet wywołać oburzenie wśród pewnej grupy osób. Oparcie fabuły na kwestiach religijnych i ogólnie pojętej wierze jest zabiegiem dość ryzykownym. Należy jednak odnieść się do tego z dystansem. Moje podejście do tematu jest bardzo lekkie. Nie ze wszystkim się zgodzę, ale muszę przyznać, że sytuacja przedstawiona w powieści mimo lekkiego przerysowania i groteskowości jest jak najbardziej realna. Trzeba przyznać, że żerowanie na naiwności osób starszych jest bardzo powszechne. Ludzie Ci omamieni perspektywą godnego, spokojnego życia oraz w imię wiary są w stanie oddać oszczędności swojego życia . Przerażającym jest fakt jak łatwo można człowieka zmanipulować.

.

Podsumowując to świetny kryminał z wartką akcją i bardzo dobrze skonstruowaną intrygą. Stanowi to mocny fundament pod kolejne części cyklu.

Polecam!

Ryszard Ćwirlej "Niebiańskie Osiedle",

Oniemiałam! Jestem zadziwiona, a jednocześnie naprawdę rozbawiona, chociaż ani całkiem intrygująca okładka, ani też dość lakoniczny, a mimo to przykuwający uwagę, opis z ostatniej strony, tego nie zapowiadały. Chciałabym móc nazwać "Niebiańskie Osiedle" komedią kryminalną, lecz książka nie do końca chyba przynależy do tego gatunku. Moim zdaniem lepiej pasującym do niej określeniem byłby, osadzony w dziwnym kraju, przyobleczony w światłość życia po śmierci, kryminał wiekuisty. Taki gatunek, co prawda nie istniał nigdy, ale być może właśnie powstał ? Brawa za pomysł ulokowania tej opowieści w konwencji kryminalnej.

Kiedy w paru miejscach niespodziewanie zaczynają umierać małżeństwa starszych osób, policja jest przekonana, że prawdopodobnie chodzi o rozszerzone samobójstwo. Czy jednak na pewno nikt trzeci nie macza w tym rąk? Sprawą zaczyna interesować się Marcin Engel, który wraz ze swoją koleżanką po fachu Kamilą, postanawia, obok policyjnego, przeprowadzić osobiste dziennikarskie śledztwo. Dokąd ono zaprowadzi? Czy uda się znaleźć odpowiedź na nurtujące ich pytania? Poza tą interesującą i niezwykle dociekliwą dwójką, poznajemy wiele innych, równie wyrazistych postaci, jak choćby Dżesi - modelka i dziewczyna Marcina, czy była milicjantka Matylda, jego przyszywana babcia, starsza już pani, której udział w śledztwie stanie się niezastąpiony. No i oczywiście ojciec Sylwester, bez którego cała intryga nigdy by nie powstała.

"Niebiańskie Osiedle" to niezwykle absurdalny, podszyty sarkazmem, a jednocześnie mocno odnoszący się do polskiej rzeczywistości, kryminał. Z jednej strony wykreowana przez autora historia wydaje się tak nieprawdopodobna, że nie miałaby nigdy prawa się zdarzyć, z drugiej jednak - nie jest to wcale takie oczywiste. W końcu sprytny wizjoner jest w stanie przekonać do swojego pomysłu wielu ludzi a, dobry akwizytor sprzeda wszystko. Powietrze znad morza, piasek pustyni, cudowny lek na wszystko czy wielokrotnie droższe niż wartość realna, komplety garnków. Może zatem równie dobrze oferować miejsca w niebie.

Jeśli chcecie poznać nieznaną dotychczas, nową kryminalną, niezwykle zaskakującą twarz autora, "Niebiańskie Osiedle" jest dla Was. Jeśli natomiast nie czytaliście do tej pory żadnego kryminału Ryszarda Ćwirleja, a czujecie chęć przeżycia niespotykanej, podszytej łącznością z zaświatami historii, również i dla Was "Niebiańskie Osiedle" stanowić będzie lekturę idealną.

Po tak odjechanej pierwszej części, ciekawa jestem, czym jeszcze zaskoczy mnie autor, twórca bądź co bądź znanego już z wcześniejszej serii, statecznego komisarza Antoniego Fischera.

Spokój, cisza, odpoczynek. To teoretycznie należy się osobom, które większość życia mają już za sobą. Dla wielu z nich perspektywa wiecznego raju po śmierci jest jedynym, co nadaje sens. Nietrudno to wykorzystać.

"Niebiańskie osiedle" to polski kryminał bez makabrycznych opisów, dużego zagęstnienia trupów oraz potoków krwi. Książka jest napisana w lekkim stylu, akcja jest wartka i wciągająca.

Jasno mówi o aktualnej polskiej rzeczywistości. Autor nie bał się pisać o drażliwych tematach: polityce, religii, Kościele katolickim.

"Niebiańskie osiedle to lektura, przez którą się płynie i czyta się ją z przyjemnością".

Poważnym i niebezpiecznym sytuacjom, w jakich znaleźli się bohaterowie, autor nadał lekki ton i często humorystyczny wymiar. Kontrowersyjne zagadnienia są wyłożone w lekki, nieraz zabawny sposób. To ważny aspekt tej powieści, który zdecydowanie ją wyróżnia na tle innych polskich kryminałów.

Przede wszystkim bardzo dziękuję wydawnictwu @czwartastronakryminalu i autorowi @cwirlej za możliwość zrecenzowania „Niebiańskiego osiedla”, czyli pierwszej części nowej serii kryminalnej z dziennikarzem śledczym, Marcinem Engelem. Już czytając opis wiedziałam, że to książka dla mnie i podczas jej czytania pojawi się dużo najróżniejszych emocji.

Niebiańskie osiedle zostaje rozreklamowane w wielu miastach w Polsce. Jego twórcy oferują ludziom starszym możliwość zamieszkania w domach, wybudowanych specjalnie na ich użytek, by w luksusowych warunkach mogli dożyć końca życia u boku Pana. Czeka na nich tam spokój, cisza, życzliwość i przede wszystkim wiele udogodnień, na takich osiedlach bowiem oprócz domów wybudowane zostaną sklepy, apteki, a nawet przychodnie lekarskie tylko dla mieszkańców osiedla. Brzmi jak marzenie? Lecz czy to na pewno uczciwa oferta?

Od pierwszych stron autor nas zaskakuje, szybko wprowadzając swego rodzaju niepewność – niby wszystko jest w porządku, ale podświadomie czujemy, że jest w tym jakiś haczyk. Niedługo później pojawia się główny bohater – Marcin Engel, dziennikarz śledczy, zamieszkujący Warszawę. Nie da się go nie lubić, ma pewien instynkt i wie, kiedy coś jest podejrzane i należy się temu głębiej przyjrzeć. Oprócz niego poznajemy też jego znajomych – dziewczynę Dżesi, przyjaciółkę Kamę i moją ukochaną bohaterkę – babcię Matyldę. Jeśli Marcin nie przekona was do siebie, to jestem pewna, że babcinemu urokowi się nie oprzecie ;) To się dopiero nazywa silna, kobieca bohaterka i oby takich więcej! Szczerze mówiąc, gdyby babci Matyldy było trochę mniej, chyba czytałoby mi się gorzej, mimo dużej ilości tajemnic i akcji. To ona była łącznikiem całej akcji i jedną z najważniejszych postaci w książce, ale jeśli chcecie się dowiedzieć w jaki sposób to musicie przeczytać „Niebiańskie osiedle”, które serdecznie Wam polecam. To naprawdę świetny początek nowej serii i nie mogę doczekać się kontynuacji❤️

"Zresztą każdy obyty w świecie człowiek dobrze wie, że z dziewczynami nie ma co walczyć. One mają rację zawsze, a my tylko wtedy, jeśli one racji nie mają, czyli nigdy. Lepiej więc siedzieć cicho i się nie sprzeczać, bo to się dobrze nie kończy."