Na drugim końcu lata

* Na drugim końcu lata jest zabawną, lekką i inteligentną pozycją. Sloane, główna bohaterka, szuka swojego miejsca, czuje, że nigdzie nie pasuje i nie zauważa jak ważna staje się dla ludzi wokół siebie. Reszta bohaterów również została świetnie wykreowana, każdy jest zupełnie inny, a razem tworzą cudowną grupę. Znajdziemy tu wątki dojrzewania, przyjaźni i miłości. To wesoła, lekka i przyjemna książka, która idealnie nada się na letnie dni ✨

Z twórczością Emmą Mills po raz pierwszy zetknęłam się zgoła niedawno. "Niemożliwa para"zachwyciła mnie lekkością oraz fragmentami przepełnionymi humorem, dlatego bez wahania sięgnęłam po "Na drugim końcu lata", oczekując rozrywki na podobnym poziomie.

Fabularnie książka kręci się wokół Sloane Finch, która razem z rodzicami i młodszą siostrą przeprowadza się z Nowego Jorku do niewielkiego miasteczka na Florydzie. Ojciec Sloane, sławetny pisarz romansów podpisujący się pseudonimem Everett Finch, aktualnie przeżywa kryzys i pragnie zmiany otoczenia, by móc pracować nad kolejną książką. Chociaż chwilowo wałkuje raczej tonę fanficków do Wilkoszkoły - serialu o nastoletnich wilkołakach - niż w rzeczywistości coś tworzy.

Sloane poznaje nowych znajomych, w tym parę bliźniaków, Verę oraz Gabe'a. Rodzeństwo wydaje się kompletnie różne, czym zaskoczą nie raz, nie dwa. Cięty język Sloane i trafne spostrzeżenia sprawiają, że szybko zostaje przyjęta do paczki.

Dziewczyna odkrywa tragiczną przeszłość bliźniaków i próbuje im pomóc, co momentami będzie nad wyraz trudne. Sloane coraz mocniej przywiązuje się do nowych znajomych, a także poznaje smak pierwszej miłości. Czy dziewczynie uda się całkowicie zaaklimatyzować? Co z problemami ojca, tak dogłębnie skrywanymi?

"Na drugim końcu lata" Emmy Mills to sympatyczna, urocza opowieść o przyjaźni, stracie oraz odnajdowaniu szczęścia. Historia rozbraja emocjonalnie, ponieważ poza niebanalnym poczuciem humoru, często w postaci sarkastycznych, zabawnych uwag Sloane, pojawia się też kilka wzruszających fragmentów, od których aż łzy podchodzą do oczu.

Emma Mills porusza niełatwe tematy związane ze śmiercią bliskich osób, problemami rodzinnymi czy zerwaniem, a także opowiada o odnajdowaniu własnej tożsamości, dostrzeganiu wad oraz o inicjowaniu nowych znajomości, co często bywa trudnym zadaniem, zwłaszcza u osób raczej zamkniętych w sobie. Dzięki temu "Na drugim końcu lata" nie jest zwyczajną, prostą młodzieżówką, mimo że akcja toczy się między innymi w środowisku szkolnym.

Czytelnicy zachwycą się luźną, czasami spokojną, czasami szaloną, atmosferą książki, od której nie da rady się oderwać. Czyta się szybko ze względu na nieskomplikowany styl oraz narrację prowadzoną oczami Sloane - potoczny język, mnóstwo sarkazmu i humorystycznych komentarzy.

Na minus przede wszystkim to, że Sloane zbyt szybko zaaklimatyzowała się w nowym miejscu. Bez większych problemów dołączyła do grupy przyjaciół od przedszkola i każdy ją lubił, bez wyjątku, co odebrałam jako lekko surrealistyczne. Niemniej, rozumiem, że nie na tym aspekcie chciała skupić się autorka. Nie zamierzała wprowadzać zbytecznych, małostkowych konfliktów, stawiając raczej na budowanie relacji międzyludzkich.

"Na drugim końcu lata" jest urzekającą historią z błyskotliwą główną bohaterką. Duża doza humoru poprawia nastrój lepiej niż butelka wina, a zaraz po skończeniu książki zapragniesz znów powrócić do świata Sloane. Emma Mills stworzyła zabawną opowieść o szukaniu własnego miejsca na ziemi, którą serdecznie wam polecam!

"-Jestem jak kwaśny żelek w paczce słodkich. (...)

- Raczej jak taki o smaku coli.

- To chyba jeszcze gorzej.

- Nie ma nic gorszego niż kwaśny żelek w paczce słodkich, Gabe."

*

Sloane nigdy nie należała do osób towarzyskich. A przynajmniej tak było do tej pory, ponieważ przeprowadzka na Florydę sporo zmienia w jej życiu. Gdy Sloane dzięki swojemu niewyparzonemu językowi zostaje "adoptowana" przez Verę i jej przyjaciół cały świat dziewczyny zostaje wywrócony do góry nogami. W końcu nowe przyjaźnie, burzliwe uczucia, pogoń za zaginionym obrazem oraz "fanfikowe" zauroczenia mogą dostarczyć wielu wrażeń.

*

"Na drugim końcu lata" to z jednej strony dobrze napisana ale schematyczna młodzieżówka, przy której po prostu odpoczęłam, a z drugiej wartościowa historia, która pod przyjemną otoczką skrywa całą gamę różnorakich uczuć: zaczynając od szczęścia, a na niepewności kończąc.

*

Najbardziej podczas czytania do gustu przypadły mi:

- Kreacja bohaterów, właściwie nie było postaci, która w jakimś stopniu nie przypadła mi do gustu. Każdy z bohaterów miał w sobie "iskrę", która nie tylko sprawiała, że niemal ożywał, ale również szybko zaskarbiał sobie sympatię.

- Motyw fanfików oraz fascynacji różnymi fandomami, które były dla mnie czymś nowym. Zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że były one też przedstawione z perspektywy ojca głównej bohaterki, który nie należy do "wattpadowewgo pokolenia" .

- Wplatanie w z pozoru lekką fabułę wątków dotyczących np. depresji wywołanej stresem czy radzenia sobie ze stratą bliskiej osoby.

*

Jeśli miałabym mieć jakieś "ale" - po za wspomnianą wcześniej schematycznością, która w sumie jakoś bardzo mi nie przeszkadzał - to... Chwilami miałam problem z poczucia humoru niektórych postaci, albo raczej ze zrozumieniem konkretnych żarów. Nie pytajcie o czym mowa, ponieważ mój mózg nadal nie ogarnął przekomarzanki na temat "cudowności zapachu noworodka".

*

"Na drugim końcu lata" oceniam na 8/10 i jako, że jest to moje drugie ( udane ) spotkanie z piórem autorki zostaje mi wyglądać kolejnych jej książek .

Jeśli podobała wam się książka danego autora, to sięgacie po następną, gdy pojawi się na rynku?

Ja koniecznie musiałam tak zrobić w przypadku „Na drugim końcu lata”. Gdy tylko dowiedziałam się, że Media Rodzina (a teraz Must Read) planuje jej premierę to zaklaskałam w dłonie.

Właściwie jeśli ktoś z was pamięta mój wpis na temat „Niemożliwej pary”, czyli poprzedniej powieści autorki, może być zdziwiony, że się powtarzam. Jednak ta pozycja również łączy w sobie wiele zbliżonych cech. Czytając ją czułam ciepło i miłość, nawet jeśli bohaterowie musieli borykać się z różnymi przeciwnościami.

Mamy tu styczność z miłością przyjacielską, rodzicielską i romantyczną, więc myślę, że chociażby dlatego warto, żeby sięgnęli po nią młodsi nastolatkowie. Bo wiecie, morał jest prosty, dla osób, które kochamy jesteśmy w stanie poświecić i zrobić wiele. Powiedziałabym, że nawet więcej niż sądzimy.

Wydaje mi się, że tak właściwie w „Na drugim końcu lata” nie ma postaci negatywnych. Każda ich zła decyzja, albo to, że ktoś nie zrozumie ich odpowiednio, wynika z ich lepszych lub gorszych doświadczeń.

Lubię takie książki. Takie, które są głównie kochane i w których nie ma jakiejś wielkiej zagadki, która niszczy świat. W takich przypadkach lubię prostotę i jeśli wy też, to zdecydowanie jest to powieść dla was.

„Wiesz, tajemnica fanfików polega na tym, że one rodzą się z miłości. To postaci, które kochasz tak mocno, że ci na nich zależy i chcesz patrzeć, jak kochają i się zakochują bez końca”, czyli lekka letnia opowieść.

Na drugim końcu lata to moje pierwsze spotkanie z twórczością Emmą Millis. Niemożliwa para (poprzednia książka autorki) w tamtym roku podbiła serca czytelników i byłam ciekawa, czym tak wiele osób się zachwyca.

Siedemnastoletnia Sloane przenosi się z rodziną z Nowego Jorku na Florydę. Tam poznaje Verę — otwartą, pełną energii, zawsze otoczoną ludźmi gwiazdę mediów społecznościowych, oraz jej bliźniaka Gabe’a – zamkniętego i na pierwszy rzut oka nieco gburowatego. Okazuje się, ze zmarła matka Very i Gabe’a była malarką, a ostatni obraz, który namalowała dla najbliższych, został sprzedany i nie wiadomo, do kogo trafił. Sloane zaangażuje się w odzyskanie tego obrazu, a jego poszukiwanie da jej znacznie więcej, niż się spodziewała…

Pod otoczką ciepłej i przyjemnej lektury, autorka ukazała poważniejsze tematy – depresję oraz żałobę. Całość jest lekka i radosna. Stanowi lekarstwo dla zranionej duszy. Nie spodziewałam się, że będzie to lektura z tych, które należą do pleasure reading. Jest to idealna historia na lato albo dla osób, które tęsknią za słoneczną pogodą. Fabuła skupia się Sloance, która musi się przeprowadzić do małego nadmorskiego miasteczka. To opowieść o poszukiwaniu przyjaźni i pierwszych miłościach (choć wątek romantyczny jest tutaj naprawdę niewielki i nie odgrywa zbyt ważnej roli). Autorka wykreowała ciekawych bohaterów, którzy zmagają się z przeciwnościami losu. Polubiłam główną bohaterkę i kibicowałam jej do samego końca.

Fajnym pomysłem było dodanie do fabuły motywu książki w książce. Poruszenie tematów związanych z fanfikami oraz fandomami jest wisienką na torcie dla wielu fanów. Emma Millis nawiązuje do teatru, gier czy też muzyki. Na pewno nie raz się uśmiechniecie, ponieważ nie brak tutaj humorystycznych sytuacji. Rozdziały się krótkie, dzięki czemu książkę czyta się błyskawicznie. Historia toczy się wartko i nie przynudza. Jeśli szukacie uroczej i pełnej ciepła opowieści to Na drugim końcu lata sprawdzi się idealnie. Jest to lektura, która pozwoli oderwać się od problemów życia codziennego. Czyta się ją z przyjemnością. Nie spodziewałam się, że tak mnie zauroczy ta książka.

Na drugim końcu lata ukazuje, jak wielką rolę odgrywają przyjaciele w naszym życiu, z czym zmagają się nastolatkowie i jak przeżyć żałobę. To wszystko zostało ukazane w lekkim stylu, stanowiąc powieść nie tylko przyjemną, ale i wartościową.

Młodzieżówka idealna dla wszystkich nieidealnych ludzi, którzy chcą móc poczuć z bohaterami szczególną więź i razem z nimi przeżywać wszystkie wydarzenia w książce tak, jakby byli dobrymi znajomymi.

Niech nie zmyli was podobna szata graficzna! “Na drugim końcu lata” przedstawia nam historię różniącej się o sto osiemdziesiąt stopni od tej Claudii, z którą zapoznajemy się w poprzedniej książce Emmy Mills.

“Na drugim końcu lata” ma w sobie to coś, czego poszukuję podczas każdej lektury. Tak samo jak po jej poprzedniczce “Niemożliwej parze” możemy spodziewać się tutaj niebanalnej historii, przedstawionej w bardzo przystępny sposób. Jako czytelnik urzeczony stylem pisania autorki podszedłem do tej książki z pewnością, że i tym razem będę zachwycony i… miałem rację!

Główna bohaterka - siedemnastoletnia Sloane po przeprowadzce ze swojego domu w Nowym Jorku na Florydę zamierza kontynuować tryb życia osoby, która nie potrzebuje żadnych przyjaciół i jest w stanie całkowicie zadowolić się swoim własnym towarzystwem. Nikt nie wiedział, że jedna impreza pokrzyżuje jej plany.

Z pewnością nie jest to typowy nastoletni romans, zwłaszcza, że sam wątek romantyczny zostaje zepchnięty na drugi plan, podczas gdy cała akcja skupia się na rozwoju przyjaźni pomiędzy barwnymi bohaterami. Obserwujemy wzloty i upadki ich relacji, to jak się śmieją, jak kochają, jak płaczą — jak żyją i dojrzewają. Osobiście pokochałom ten format i sposób narracji, a także to, jak dobrze książka opisuje życie osób dotkniętych depresją rodzica, stratą bliskiej osoby czy po prostu wielu innych problemów, które mniej lub bardziej dotyczą dojrzewania.

Książkę swobodnie polecam swoim bliskim, a także tobie, droga osobo, która akurat czyta tę recenzję.