Mocne uderzenie. Milicjanci z Poznania. Tom 4

Świetnie się czyta. Jako poznaniaka realnie przenosiłam się w miejsca akcji, idealnie odzwierciedlone. Wspaniała podróż w czasie, przepleciona akcją i realiami lat 80.

Swietnie wplecione dialogi z gwary poznańskiej.

Świetna lektura, z chęcią sięgam bo kolejne tytuły autora.

Ryszard Ćwirlej przeniósł mnie do czasów przed moimi narodzinami! Przeniósł mnie do okresu Polskiej Republiki Ludowej i to nie w byle jakim stylu! Choć nie ukrywam, że znalezienie się tam w takich okolicznościach, z jakimi mamy do czynienia w Mocnym uderzeniu, może być dosyć brutalne i mało zachęcające, chociaż rodzice nie raz powtarzali mi, że to były dobre czasy. W Jarocinie trwa słynny festiwal muzyki rockowej, jednak dochodzi do tragicznego wypadku. W jednym z namiotów zostają znalezione zwłoki młodej dziewczyny i wszystko wskazuje na to, że zginęła ona od uderzenia w głowę tępym narzędziem. Milicjanci rozpoczynają śledztwo w sprawie jej śmierci, a tymczasem w Poznaniu dochodzi do kolejnych zabójstw – ofiary giną w bardzo podobny sposób, co uczestniczka festiwalu. Czyżby stał za tym seryjny morderca?

Największą zaletą tej książki jest znakomite odwzorowanie czasów PRL. Choć znam je tylko z lekcji historii czy rodzinnych opowieści, to dzięki Ryszardowi Ćwirlejowi naprawdę wczułam się w ten klimat. Od pierwszych stron daje się wyczuć to, że przenosimy się nieco w przeszłość i stan ten utrzymuje się aż do samego końca. Nawet takie drobne szczegóły, jak kupowanie czegoś na kartki w sklepie, zostało tutaj zachowane. Autor bardzo dopracował swoje dzieło, dzięki czemu wytworzył po prostu genialną atmosferę i tło do rozgrywających się wydarzeń. Śledztwo w wykonaniu milicji? Proszę bardzo! Z tym się jeszcze w literaturze nie spotkałam! Zazwyczaj mamy normalne dochodzenie, normalnych policjantów, a tutaj jednak wszystko ma swój niepowtarzalny urok. Fakt, procedury są podobne, ale jednak wyczuwalne są te drobne niuanse, które sprawiają, że książka zyskuje coś w rodzaju oryginalności.

Kolejnym ogromnym plusem jest bardzo dokładne zaprezentowanie pracy milicji – niemal co do sekundy. Te analityczne rozmowy, zbieranie dowodów, przesłuchiwanie świadków… Śledztwo toczy się krok po kroku, a my jesteśmy jego wiernymi obserwatorami i poznajemy je w każdym detalu. Okazuje się, że znalezienie powiązania pomiędzy morderstwem w Jarocinie a zabójstwami w Poznaniu nie jest takim łatwym zadaniem. Wiele wskazuje na to, że nie jest to jednak seryjny morderca, bowiem nie ma specjalnego i jednolitego modus operandi, nie wybiera konkretnych ofiar, a czysto przypadkowe, jednakże ktoś zabija i temu nie można zaprzeczyć. Milicjanci muszą się sporo nagłówkować, aby rozwiązać tę zagadkę. Dodatkowo pojawia się tutaj jeszcze wątek Służby Bezpieczeństwa, kwestia polityki i porządku publicznego. Wszystko łączy się w logiczną całość z niesztampowym i nieoczywistym zakończeniem.

Ryszard Ćwirlej ma niezwykle lekkie pióro i pięknie operuje językiem, aby zapewnić czytelnikowi wszystko to, co najlepsze. Jest akcja, jest dynamika, jest klimat! Dochodzą do tego bardzo sympatyczni bohaterowie, choć przyznaję, że nie zżyłam się z nimi jakoś specjalnie. Bardziej zaaferowało mnie śledztwo i konieczność rozwiązania zagadki, kto stoi za wszystkimi morderstwami i dlaczego ich dokonał. Książka jest napisana dojrzałym językiem, a czyta się ją jednym tchem. Nigdy bym się nie spodziewała, że czasy PRL będą w stanie mnie porwać. Co więcej, początkowo sceptycznie podchodziłam do tej powieści, a okazało się, że jest naprawdę dobra i ciekawa.

Mocne uderzenie to powieść, która mnie mile zaskoczyła. To gratka nie tylko dla fanów interesujących kryminałów, ale także dla miłośników PRL! Gwarantuję Wam, że dzięki twórczości Ryszarda Ćwirleja będziecie mogli cofnąć się w czasie i powrócić do tego niepowtarzalnego okresu, który tak dobrze wspominacie! I to w jakim stylu! Ta książka oferuje przyjemne oderwanie się od rzeczywistości i przeniesienie się do roku 1988, gdzie stajemy się świadkami tajemniczego śledztwa. A może i milicjantami prowadzącymi to dochodzenie? Wybór należy do Was, ale zdecydowanie książka ta zasługuje na uwagę. Jest dobrze napisana i skonstruowana, przemyślana i dopracowana. A to się ceni w dobrych kryminałach. No i ten klimat! Coś genialnego.

Moje pierwsze spotkanie z Ryszardem Ćwirlejem i jego piórem. Czy się czegoś spodziewałam? Nie wiem. Co przykuło moją uwagę? Na pewno to, że pojawia się tam morderstwo i to nie jedno. Troszkę się obawiałam jak odnajdę się w czasach, których chcąc nie chcąc nie znam. Akcja toczy się latem 1988 roku, a właśnie w tedy i to dosłownie się urodziłam. Ciężko, więc zapamiętać coś z tego pierwszego okresu. Czemu w takim układzie nie poznać tych czasów dzięki książce - nawet jeśli z przymrużeniem oka. Zawsze to wiedza inna niż od rodziców.

Jest lato 1988 roku. W Jarocinie kończy się właśnie festiwal muzyczny. Młodzi funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej zostali tam oddelegowani by mieć wszystko na oku i pilnować porządku. Żeby nie wyróżniać się z tłumu są po cywilu i ubrani dość rozrywkowo, a milicyjny sprzęt biwakowy wymienili na swój - nie rzucający się w oczy. Na początku wszystko jest w porządku, rozrywka, zabawa i wygłupy jak to na imprezach. Jednak w pewnym momencie kapral Blaszkowski zauważa zbiegowisko wokół jednego z namiotów. Gdy się tam pojawia okazuje się, że w środku znajdują się zwłoki młodej dziewczyny. Jest naga, a przyczyną śmierci jest poważne uszkodzenie czaszki. Blacha bardzo szybko wczuwa się w rolę milicjanta okazując swoją legitymacją. Stara się jak najlepiej zabezpieczyć teren i zabrania zbliżania się do miejsca zbrodni na pewną odległość. Po niedługim czasie zjawia się poznańskie wsparcie. Na jego czele stoi Teodor Olkiewicz, który zdecydowanie ma problemy z alkoholem. Jednak żeby prowadzenie sprawy nie szło zbyt gładko i prosto w sprawę mieszają się Służby Bezpieczeństwa. Od tej pory chcą oni być informowani o przebiegu śledztwa co nie podoba się Olkiewiczowi i jego ekipie. Robią więc wszystko by jak najwięcej zachować dla siebie. Dość szybko ustalone zostaje, że dziewczyna została zamordowana poprzez uderzenie tępym narzędziem - podejrzenia padają na młotek.

W tym samym czasie w Poznaniu podwładny Grubego Rycha, który jest cinkciarzem zostaje napadnięty i okradziony z dziennego utargu. Po przeanalizowaniu kto i dlaczego mógł go napaść zarówno Ryszard jak i sam Tunio chcą zemsty. Jednak ofiara napadu zostaje znaleziona następnego dnia rano na śmietniku. Jego ciało jest nagie, a głowa rozbita tępym narzędziem.

Czy Milicja Obywatelska ma do czynienia z seryjnym mordercą? Czy zginie ktoś jeszcze? Dlaczego Służby Bezpieczeństwa się w to wszystko mieszają? Co odkryje ekipa Olkiewicza?

Muszę przyznać, że jak dla mnie jest to kryminał z górnej półki. Na prawdę świetnie mi się czytał i jedyne co trochę mnie na początku przerażało to wielkopolska gwara użyta w książce. Troszkę czasu minęło nim udało mi się wczuć i wyłapać wszystko co trzeba. Myślę jednak, ze bez tego powieść straciła by pewnego rodzaju urok i cieszę się, że autor się na nią zdecydował. Zdecydowanie polubiłam Blaszkowskiego, który ma własny obraz tego jak powinna wyglądać Milicja i jej pracownicy i święcie wierzy w to, że kiedyś zmienią się obecne zasady. Osobnik, który został moim antybohaterem jest Teoś czyli Teodor Olkiewicz. Oj dla mnie osoba nie do polubienia. Alkoholik i tchórz, który jedyne co ma na najwyższym poziomie to chamskie zachowanie. Powiedzmy sobie jednak szczerze, że książka z bohaterami na plus i minus to książka pełna. Tak jest w tym wypadku. "Mocne uderzenie" to co prawda czwarty tom serii o Milicjantach z Poznania, ale nie odczujemy tego jakoś mocno. Nie zmienia to faktu, że osobiście będę chciała zrobić wiele by nadrobić te trzy wcześniejsze, bo jak dla mnie warto. Polecam miłośnikom czasów PRL, MO, SB, ale także tym podobnym do mnie co nie znają, a chcą się zapoznać z tamtymi czasami.