Mały Książę

W oczekiwaniu na kuriera, który miał mi dostarczyć zamówione książki na następny dzień, potrzebowałem lektury, którą mógłbym spokojnie przeczytać w jeden wieczór. Mój wybór padł na powiastkę filozoficzną dla dzieci „Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupéry’ego.

Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry urodził się 29 czerwca 1900 w Lyonie – francuski pilot, pisarz i poeta. Uczył się w szkołach katolickich prowadzonych przez jezuitów. Zamierzał wstąpić do szkoły morskiej, jednak nie zdał egzaminu. W 1919 podjął studia na Wydziale Architektury Akademii Sztuk Pięknych. W 1921 r. uzyskał kwalifikacje pilota cywilnego, a rok później – pilota wojskowego w centrum szkolenia pilotów wojskowych w Istres. W lotnictwie wojskowym służył krótko, gdyż wskutek wypadku, w którym został ranny, przeniesiono go w 1923 do rezerwy w stopniu podporucznika. Po wybuchu II wojny światowej, jako kapitan latał we francuskim dywizjonie rozpoznawczym, wykonując kilka lotów bojowych. Po zajęciu Francji przez Niemcy został ze swą eskadrą ewakuowany do Algieru, a następnie po demobilizacji powrócił do Francji. W grudniu 1940 przedostał się przez Portugalię do USA, gdzie zajmował się pisarstwem. Pobyt na emigracji trwał dwa i pół roku i zaowocował trzema utworami: „Pilot wojenny”, „List do zakładnika” oraz „Mały Książę”. Mimo zaawansowanego wieku jak na pilota bojowego, wykorzystując swe możliwości i wpływy, uzyskał przydział do lotnictwa Wolnych Francuzów, podległego amerykańskiemu dowództwu. 31 lipca 1944 wystartował z zadaniem wykonania zdjęć zgrupowania niemieckich wojsk koło Lyonu, z którego już nie powrócił. Jego maszyna zatonęła w pobliżu wyspy Frioul, niedaleko Marsylii. Najprawdopodobniej została zestrzelona przez niemiecki myśliwiec.

Żyjący na innej planecie mały bohater tej książki kocha i pielęgnuje różę, nie wiedząc, że nie jest ona jedynym okazem tego kwiatu na świecie. Kiedy opuszcza planetę i na Ziemi przekonuje się, że takich kwiatów jest więcej, jego uczucie dojrzewa, rozumie bowiem, że porzucając swoją różę, naraża ją na niebezpieczeństwo.

„Małego Księcia” czytałem kilkanaście lat temu, jako że była to moja lektura szkolna. Pamiętam, że bardzo mi się wtedy nie spodobała. Dlatego postanowiłem dać jej kolejną szansę i zapoznać się z nią, tym razem już, jako osoba dorosła. Początek książki nawet mi się mocno spodobał. Szczególnie jeden fragment:

„Zawód pilota dał mi okazję do licznych spotkań z wieloma poważnymi ludźmi. Wiele czasu spędziłem z dorosłymi. Obserwowałem ich z bliska. Lecz to nie zmieniło mej opinii o nich. Gdy spotykałem dorosłą osobę, która wydawała mi się trochę mądrzejsza, robiłem na niej doświadczenie z moim rysunkiem numer 1, który stale nosiłem przy sobie. Chciałem wiedzieć, czy mam do czynienia z osobą rzeczywiście pojętną. Lecz za każdym razem odpowiadano mi: – To jest kapelusz. – Wobec tego nie rozmawiałem ani o wężach boa, ani o lasach dziewiczych, ani o gwiazdach. Starałem się być na poziomie mego rozmówcy. Rozmawiałem o brydżu, golfie, polityce i krawatach. A dorosły był zadowolony, że poznał tak rozsądnego człowieka.”

Niestety im dalej, tym było gorzej. O ile jeszcze całkiem przyjemnie czytało mi się o kolejnych wizytach Księcia na poszczególnych planetach, to od chwili jego przybycia na Ziemię, dzieło de Saint-Exupéry’ego wyraźnie obniża poziom. Staje się zbiorem złotych myśli i prawd oczywistych.

Tytułowy bohater zupełnie nie wzbudził mojej sympatii. Jak przystało na dziecko, zadaje setki pytań i dopóki nie uzyska na nie odpowiedzi, to powtarza je po kilka razy. I o ile jest to dla mnie zrozumiałe, to powtarzanie praktycznie, co drugą stronę zdania „powtórzył Mały Książę, który nigdy nie porzucał raz postawionego pytania”, uważam za zbyteczne i bardzo irytujące. W mojej ocenie jest ON bardzo naiwnym idealistą, patrzącym na świat oczami małoletniego marzyciela. Zdecydowanie bardziej podobali mi się, mieszkańcy odwiedzanych przez niego planet. Każdy z nich uosabia jakąś ludzką przywarę. Najciekawszymi z nich są Król i Pijak, który pije, żeby zapomnieć, że się wstydzi i wstydzi się, że pije.

Książka jest napisana lekkim językiem i można ją spokojnie przeczytać w jeden wieczór. W mojej ocenie jest ona bardziej przeznaczona dla dorosłych niż dla dzieci, w czym utwierdza mnie sam de Saint-Exupéry, dedykując ją dorosłemu koledze, gdy był ON małym chłopcem. Młody czytelnik może nie zrozumieć wielu rzeczy w tej powiastce, dlatego nie jestem do końca przekonany, czy powinna ona być lekturą szkolną w pierwszych klasach podstawówki. Pomimo tego, że podobała mi się odrobinę bardziej, niż gdy czytałem ją po raz pierwszy, to dla mnie jest ona zbyt prosta i banalna w przeciwieństwie do imienia i nazwiska jej autora. Może, gdy przeczytam ją ponownie za kilkanaście lat, to dojrzę wtedy jej jakiś głębszy sens. Na dzień dzisiejszy „Mały Książę” mnie nie porwał, chociaż nie jest to bardzo zła lektura.

Jako ciekawostkę warto zauważyć, że książkę przetłumaczono na 270 języków i dialektów, co czyni ją najczęściej tłumaczonym dziełem literatury światowej zaraz za Biblią.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

Wiele spośród lektur szkolnych już przez samo wpisanie do tego w sporej części przestarzałego kanonu nie zachęca do ich przeczytania. Lektura szkolna kojarzy się z przymusem, przynajmniej mi, a wiadomo, że to, co robimy z musu, robimy byle jak. "Małego Księcia", tego z budynkiem szkoły w tle, widzę jak przez gęstą mgłę; nie pamiętam nawet, czy książeczkę tę przeczytałem, czy tylko ograniczyłem się do streszczenia, by na którejś lekcji odklepać wykute na blachę pseudoanalityczne frazesy. Odklepać i zapomnieć.

Od tamtego dnia minęło dobrze ponad dwadzieścia lat. Dosłownie wczoraj "Mały Książę" raz jeszcze zagościł na moim biurku; tym razem zlądował tu z mojej niczym nieprzymuszonej woli, a ja tego drobnego mieszkańca Planety B-612 w swoim tylko na pozór odmiennym świecie powitałem z wielką radością. I oto właśnie macie przed sobą żywy dowód na to, że do wielu spraw, by je docenić i zrozumieć, trzeba najpierw dorosnąć, dojrzeć. W związku z "Małym Księciem" wkrada się tu jednak pewien paradoks: książkę tę - ze względu na jej prosty język i nierealność przedstawionego świata, ze względu na gadające rośliny i zwierzęta, ze względu na dedykację i wreszcie ze względu na banalne (choć przyznać trzeba wielce wymowne) rysunki - trzeba by ułożyć na półce z bajkami dla dzieci.

Ale skoro - tak myślę - zrozumieć "Małego Księcia" może tylko dorosły, to jaki jest sens, by tę niby-bajkę czytać dziecku? Otóż wspomniany wcześniej paradoks właśnie przeradza się w fenomen, czyniący z "Małego Księcia" dzieło uniwersalne, ponadczasowe i przede wszystkim pozwalające dojrzeć w nim to, co widzieć się chce, a nie to, co widzieć się powinno.

Dla maluchów będzie to międzyplanetarna podróż pewnego chłopca, który na swojej drodze spotyka różnych "dziwnych" ludzi, ucina sobie z nimi krótką pogawędkę i podąża dalej. Kto wie, czy w całej tej historii najbardziej fascynujące nie okażą się obrazki... Starsi czytelnicy, dostrzegając nierealność takich międzyplanetarnych przeskoków, chcąc nie chcąc spojrzą na "Małego Księcia" z przymrużeniem oka; ale czy "to, czy gdzieś - nie wiadomo gdzie - baranek, którego nie znacie, zjadł różę czy nie" okaże się dla nich równie ważne, jak dla Małego Księcia? Czy powaga dorosłości stłumi w nich dziecięcą naiwność i uporczywość w drążeniu tak, zdawałoby się, błahych spraw?

Tylko nieliczni, którzy prócz oczu zatopią w "Małym Księciu" również serce, dojrzą w nim to, co dla oczu niewidzialne; i tylko nieliczni zauważą, że to, czy baranek zjadł różę, czy nie, jest naprawdę ważne.

Głównym bohaterem jest tytułowy Mąły Książe, który pozostawia swoją planetę, na której zagościła jego pierwsza prawdziwa miłość, Róża, i wyrusza w podróż po innych zakątkach jego "świata". Trafia w miejsca, z którego wynosi jakąś ciekawostkę, anegdotę, uczy się tego jak wyglądają i zachowują się inni ludzie, po takim czasie samotności. W końcu trafia na Ziemię, pustynię, gdzie rozbił się Pilot. To właśnie ON rysuje mu baranka. Idąc dalej spotyka lisa, który opowiada mu o oswajaniu. I tak przemierza pustynię w poszukiwaniu przyjaźni, na koniec i tak lądując przy swej miłości.

Gdy pierwszy raz sięgnęłam po książkę byłam w piątej klasie podstawówki. Wychwyciłam ją z półek biblioteki szkolnej i siadając w kącie czytelni pochłonęłam ją w parę godzin. Czytało się z łatwością i byłam wprost zachwycona, oczarowana zawartością jak i przesłaniem. Chciałam czytać ją co jakiś czas, ale bałam się straconego czasu, który mogłabym poświęcić na odkrywanie nowych przygód literackich. Więc odłożyłam i obiecałam sobie, że jak tylko zapragnę uciszyć swoją duszę to sięgnę po nią. Jakie było moje szczęście, kiedy dowiedziałam się w drugiej klasie gimnazjum, że jest ona lekturą! Więc z uśmiechem na ustach i zachwytem w sercu sięgnęłam po nią kolejny raz. I ponownie oświeciła mnie swoim blaskiem. Później przeczytałam ją jeszcze dwa razy. Raz, gdy rozdzierała mnie niesamowita tęsknota za domem rodzinnym. Wtedy zrozumiałam ból Małego Księcia. Tylko, że ja nie pozostawiłam za sobą nikogo ukochanego. Przemierzałam planety razem z tytułowym bohaterem, przemierzałam pustynię z Pilotem. Pochłaniałam wszystkie mądrości zawarte w książce, by na koniec, po wielu, wielu latach stwierdzić, że jest to jedna z moich ulubionych pozycji, do której będę wracać tak często jak tylko będę miała okazję czy ochotę. Zwłaszcza, że dostałam swój własny egzemplarz, który jest z dedykacją od siostry na nowy start w życiu, z dala od domu.

Z całego serca polecam lekturę osobom zarówno tym młodszym jak i również z czystym sumieniem ludziom dorosłym. Książka jest ponadczasowa, ponieważ zawiera wartości zgodne z życiem w każdym wieku.

Recenzja znajduje się również na [Adres usunięty]

Uwielbiam „Malego ksiecia“.

To ksiazka ponadczasowa .Mysle ,ze jej nie trzeba polecac znaja ja wszyscy. Przecudowna bajka dla dzieci i madra ksiazka dla doroslych.

Ta wyjatkowa bajka pokazuje nam , co w zyciu jest najwazniejsze i jak to NAJWAZNIEJSZE pielegnowac.

Cytuje ta madrosc " .....dobrze widzi sie tylko sercem .Najwazniejsze jest niewidoczne dla oczu". Madrosci zyciowych w ksiazce jest sporo .

Cudowna :-)

Bardzo dobra...Dla siebie dla przypomnienia i wnucząt...

Jest to cudowna książka. Nadaje się dla każdego. Rozbudza bardzo różne odczucia. W moim przypadku połowę książki płakałam. Pokazuje nasz codzienny świat oczami dziecka. Czasem warto na świat patrzeć jak dziecko. "Tylko dzieci wiedzą czego szukają."

ta ksiązka nie wymaga specjalnej reklamy - ona jest poprostu obowiązkowa dla wszystkich, którzy czytają - bardzo polecam

Mały Książę, wielki bohater. Książkę czytałam już parę razy, w różnym wieku i za każdym razem odbieram ją inaczej. Zawsze pozytywnie. Teraz czytam dziecku i jest zachwycona, ma mnóstwo pytań przy okazji czytania.

Książka, którą szczególnie upodobało sobie moje serce, nosi tytuł ,,Mały Książę’’. Przyczynił się do tego fakt, że dostrzegłam w niej nie tylko zwykłą powieść, ale również poradnik, ukryty między kartkami. Mogę pokusić się stwierdzeniem, że lektura stała się moją życiową lekcją, która zdradziła mi prawdziwą eksplikację miłości, choć wydawało mi się, że ją znałam. Doceniłam wartość prawdziwej przyjaźni, tym samym przekonując się, kogo faktycznie mogę tak nazwać. Animozja, którą w sobie nosiłam w stosunku do niektórych osób, wygasła. Poczułam wdzięczność w stosunku do tej książki, ponieważ tak cienka lektura zapewniła mi taką podróż w głąb siebie, jakiej jeszcze nigdy nie zaznałam.

,,Mały Książę’’ to pozornie prosty tekst. Dopiero po zagłębieniu się w treść dowiadujemy się, jak wiele cennych tajemnic w sobie skrywa, ale autor nie zapewnił wszystkim ich odkrycia. Dlatego tylko nieliczni zrozumieją, że powieść ma znacznie większą wartość, niż mogliśmy sądzić. Jedną z tych tajemnic jest dzieciństwo. Poczułam na sobie dreszcz strachu przed przemijaniem, lecz i na to autor znalazł sposób. Cały sekret tkwi w niezapominaniu, bo w gruncie rzeczy bardzo mało osób pamięta to, co było najważniejsze. Pomimo czasu, nasze marzenia powinny w nas zostać, a nie ulatniać się niczym chwile.

Kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po książkę, nawet nie przypuszczałam, że będę miała do niej tak ogromny sentyment, a tym bardziej nie myślałam, że doprowadzi mnie do łez. Kiedy moja przygoda z niezwykłym bohaterem dobiegła końca, przekonałam się, że będzie numerem jeden na liście moich ulubionych książek. Bowiem powieść nie jest historią, jak setki inne. Ona budzi w nas to, co dawno umarło, rozpala na nowo każdy ogień, który zgasł w naszych sercach, a także odnajduje w nas dziecko, o którym zapomnieliśmy. Oddaje nam to, czego próbowaliśmy się pozbyć, podpowiadając nam, że przecież tego właśnie potrzebujemy. Uświadamia, jak przeogromnie ważne jest piękno wewnętrzne, ucząc, że tylko z zamkniętymi oczami odnajdziemy to, co stanie się najważniejsze. ,,Mały Książę’’ zasługuje na to, by każdy bez wyjątku poznał jego historie, ponieważ burzy mury między ludźmi.

Dzieło sztuki, książka ponadczasowa, dla młodych jak i dorosłych, a nawet bym powiedziała, że dorośli powinni ją przeczytać!

Jest to krótka, powiedzmy baśń, która miała przypominać pewnemu dorosłemu o rzeczach widzianych i odbieranych w taki sposób, jak to robią dzieci, a dorośli już dawno przestali. Sam autor w dedykacji napisał, że jest to historia dedykowana drogiemu przyjacielowi, a właściwie przyjacielowi, gdy ten był małym chłopcem. Bardzo ciekawe, świetne wręcz.

Mały książę to postać, która wie o życiu i miłości znacznie więcej niż nie jeden dzisiaj dorosły. Wielu mogłoby się od niego nauczyć. Zawiera proste słowa, proste myśli, ale jak znaczące! Każdy znajdzie w niej coś ujmującego i mającego ogromną wartość. Jest wesoła, ale potrafi też doprowadzić czytającego do łez.

U siebie dostrzegam za każdym razem inne emocje czytając ją, za każdym razem tez inaczej ją odbieram i to jest niesamowite. Jedna książka, a tak wiele emocji potrafi obudzić w człowieku... i to już dorosłym :)

Zdecydowanie jest to książka obowiązkowa w każdej domowej bibliotece!

Nie ma słów... po prostu warto sięgnąć po Małego Księcia, szczerze polecam.

Każdy powinien mieć tą książkę, bardzo ładne wydanie, Polecam

Mały Książę to historia dziwnej podróży w której na pewno znajdziemy wiele rożnych emocji, od przyjaźni, miłości do strachu i straty. Przy niej nie sposób się nie wzruszyć!!! Polecam nie tylko na letnie popołudnie!!!

Genialna książka, który każdy powinien mieć w swojej biblioteczce, by ponownie do niej wracać.

"Mały Książe" jest to bardzo pouczająca baśń, opowiadająca o postaci małego chłopca, który wędruje po różnych planetach w poszukiwaniu prawdziwej przyjaźni. Po drodze spotyka ON wielu ludzi, którzy pomagają mu zrozumieć, co tak naprawdę znaczy przyjażń, jednak żaden z nich nie byłby najlepszym tego przykładem. Każda z postaci symbolizuje pewne postawy, sposoby widzenia świata. Uważam, że właśnie dlatego "Mały Książę" interesuje także dorosłych. Takich, wśród których są pijący ze wstydu, że piją liczący wszystko i chcący mieć, jak najwięcej, kochający wydawać rozkazy - niczym Król.Baśń ta napisana jest prostymi, ale wiele znaczącymi słowami, które zmuszają nas do zastanowienia się nad swoim życiem.Książka ta zwraca także uwagę na to, że w życiu człowieka niej jest najważniejsze posiadanie różnych przedmiotów. Trzeba także poświęcić się dla kogoś.Uroku książce dodaje także wiele cytatów, które uważam za godne zapamiętania oraz takie, które mogłyby się stać mottem życiowym każdego człowieka, np. "Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu."

Osobiście uważam, że książka ta nie ma żadnych słabych stron. Jest to doskonała lektura dla każdego, niezależnie od wieku.

Zastanawiałeś się kiedyś nad tym, jakie były dalsze losy Małego Księcia, Liska i Pilota?! Pewnie niedosyt ten czuło wielu wielbicieli pióra Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Na rynku wydawniczym pojawiała się właśnie kontynuacja przygód trójki przyjaciół znanych ze szkolnej lektury „Mały Książę”. I nie jest to oczywiście książka Exupéry’ego, ale polskiej autorki – kobiety, która przez lata poszukiwała przyjaźni, ale przyjaźni na miarę tej z „Małego Księcia”, a nie pseudoprzyjaźni, której zapewne wielu z nas doświadczyło w swym życiu. W utworze „Lisek, Pilot i Mały Książę - kolejnych 10 lat” porusza przede wszystkim temat przyjaźni i „oswajania” nowego przyjaciela. Ukazuje to na przykładzie Pilota i Liska, kiedy ten pierwszy bardzo chciał ponownie spotkać Małego Księcia i tak jak on, oswoić Liska. Czy mu się udało? Jeśli cenisz sobie lub poszukujesz prawdziwej przyjaźni – koniecznie przeczytaj utwór pt. „Lisek, Pilot i Mały Książę - kolejnych 10 lat”. Sprawi, że znów przeniesiesz się w krainę dziecięcych marzeń i nadziei, pozbawioną lęku, a przepełnioną pozytywnymi emocjami.

Książka mojego dzieciństwa, jak zawsze piekna i z ogromnym morałem dla dzieci.

Postanowiłam wrócić sie trochę do dzieciństwa gdy chodziłam do szkoły i to była moja lektura za żadne skarby nie chciałam jej przeczytać bo wydawała mi się dziwna. Czytając ją teraz jestem nią oczarowana. W końcu zrozumiałam o co w niej chodziło, miłość i zaangażowanie to dwie cechy z kilkunastu. Jestem pod pełnym podziwem że można takie stworzyć dzieło. Ilustracje w książce są nie samowite, wszystko jest wytłumaczone jak należy.

Warto po dłuższym czasie powrócić do niektórych "lektur" by je w końcu zrozumieć ;)

Książka doprowadza czasami do śmiechu a już na końcu do płaczu.

Polecam odświeżenie sobie dzieciństwa, przynajmniej małymi kroczkami :D

bardzo fajne tanie ksionzki rthgrtgkretgdfrjgkejrgkdmfgkdekfglfdmkglfmgrjgmflgmfemgemgkefdmlgmdefgmdfmvldkfmvlkdfmvldfmkvldfmkvlkdfmvldkfmvlkdfmvlkdfmvldkfmvlkfdmvlkfdmvlmlkmlkmlmlmlkmlkmlmlkmlkmlkmlmlmlkmlkmlkmlovikfgggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggggg

Niesamowita książka. Góry przenośni i porównań. Głębia morza. I piękne spojrzenie na wartości życia. Wspaniałe.

Ta książka, którą można czytać na różnych etapach swojego życia. Pełna metafor, czekających na nowe interpretacje. Cudowna, krótka historia, dająca więcej niż nie jedne opasłe tomiszcza. Baśń, którą rozumie się jako osoba już dorosła. Ze stron wyłania się ukryte przesłanie – możemy je zauważyć lub też nie, aby dopiero za kolejnym razem, gdy będziemy ją czytać, powiedzieć sobie cholera, to ma sens. Wciąż aktualna, prawdopodobnie teraz nawet bardziej niż kilka lat temu, biorąc pod uwagę zabiegane społeczeństwo.

Czytając, możemy cieszyć się tekstem, ale także pięknymi ilustracjami, którymi nie mogę przestać się zachwycać. Wydawnictwo Znak postarało się i to bardzo, jeśli chodzi o samą oprawę książki. Cudowna! Okładka książki jest gruba, cała niebieska, zachowując klimat ilustracji – bardzo ładnie prezentuje się na półce. Prawie na każdej ze stron jest ilustracja, która nawiązuje do tekstu, dlatego ma się wrażenie, że widzi się rozgrywane sceny. Wspominałam już, że ilustracje są bajeczne? Tak? :-) Papier z tych lepszych, nabłyszczony i porządny. Czcionka jest duża, dlatego nie trzeba wysilać oczu, a będzie to też spore ułatwienie dla dzieci. Jeśli chcecie sprawić komuś prezent i nie wiecie, co kupić, to Mały Książę w takiej wersji będzie idealny – także i dla Was, jeśli wciąż nie posiadacie swojego egzemplarza.

Słodka, gorzka, wywołująca uśmiech, sentymentalna, autentyczna, smutna, dająca nadzieję, skłaniająca do przemyśleń – długo mogłabym tak wymieniać. Mały Książę to pozycja, którą każdy powinien mieć w swoim domu.

Pamiętam, jak czytałam ją w szkole, to w końcu jedna z lektur. Wówczas nie zrozumiałam, o co tak naprawdę chodzi – rozbawił mnie złotowłosy Książkę, rysowanie baranka, lis i róża. Dopiero teraz czytałam ją tak naprawdę – czytałam między wierszami, bo tam powinno się Małego Księcia przyswajać. To klasyk, dlatego też nie dziwi mnie, że cały czas do niego się wraca, czy to w filmie, czy w nowych wydaniach książkowych. Jest chyba tylko kilkanaście takich powieści na świecie, które nie zostaną zapomniane, a ta jest wśród nich.

Autor zawarł w Małym Księciu filozofię życia, która każe nam się zatrzymać i zwolnić. Dostrzec otaczające nas piękno, otaczających nas ludzi, tak nam bliskich i przez to wyjątkowych. To zabawne, że teraz tyle się słyszy o slow life, o minimalizmie, o zaprzestaniu biegowi ku karierze, bogaceniu się… I nagle wraca do nas ten styl życia właśnie w tej cienkiej książeczce. Moim zdaniem to magia literatury, tego, że pisarz w jakiś ponadrealny sposób mógł przewidzieć, to, że akurat ta historia jest potrzebna społeczeństwu i że za kilka lat będzie wciąż aktualna.

Zdania o Małym Księciu są podzielone: jedni chwalą to, że zawiera w sobie mądrość życiową, a inni uważają, że metafory i przesłanie w nim zawarte są oklepane, sentymentalne i nie odnoszą się do rzeczywistości. Uważam, że nie potrzebnie wielu czytelników popada w skrajność, odczytując nieraz bardzo dosłownie Małego Księcia. Trzeba się wyśrodkować, docenić także całkiem przyjemną historię, a zaraz potem zastanowić się, czy uważamy tak często cytowane „Najważniejsze jest niewidzialne dla oczu” za tylko wyświechtany frazes, czy może jednak za coś pięknego, prawdziwego? Może w dziele Antoine de Saint-Exupéry jest sporo dziecięcej naiwności, że wszystko będzie dobrze, co jak wiemy, zwykle jest tylko pustym zdaniem, ale zawiera w sobie również mnóstwo autentyzmu i porad, które wiele osób powinno wpleść w swoją codzienność. Bo jak szybko zapominamy, tak jak Mały Książę, że jesteśmy za kogoś odpowiedzialni?

To pozycja dla czytelników w każdym wieku. Powtarzając jednak za większością opinii, z jakimi się spotkałam: do tej książki się dorasta. Nie jestem pewna czy ja do niej dorosłam, może za kilka lat zrozumiem, że jednak to nie był ten właściwy moment, abym w pełni ją zrozumiała? Dlatego cieszę się, że mam swój egzemplarz Małego Księcia, po który będę mogła w każdej chwili sięgnąć i sprawdzić, czy to już, teraz zrozumiem co Antoine de Saint-Exupéry miał na myśli, pisząc tę baśń…

nie otrzymałam tej książki z braku jej, ale kupiłam "Życie Aniołów".

Dziękuję i skorzystam jeszcze z Waszych usług.

Wspaniały klasyk. Czytam do poduszki 5-letniej córce

Cudowna książka! Nie tylko dla dzieci. Polecam każdemu

Klasyka bardzo dobra książka dla wszystkich bez wyjątku od 7 latka do 99 latka polecam.