Małe kobietki i Dobre żony

„Małe kobietki” Louisy May Alcott to klasyka. To boska opowieść o czterech dziewczynach – Meg, Jo, Beth i Amy podczas wojny secesyjnej w Ameryce. I choć ojciec jest daleko, bo walczy, matka musi zapobiegać pożarom i jest dość biednie to jednak one nie tracą nadziei. Nie tracą wiary. I jest w nich tyle miłości i takiego ludzkiego ciepła, dobroci, szacunku że bardzo chętnie przeczytałam tę powieść choć to jest literatura dziecięca. Ale kto bogatemu – duchowo – zabroni? Choć w Stanach Zjednoczonych jest wojna secesyjna, choć w Europie też nie dzieje się za dobrze to jednak wiara, że będzie dobrze, pozytywnie sprawia że czytając tę powieść robi się ciepło na sercu. Nie będę się rozpisywała na temat przygód tej paczki – każdy, kto sięgnie po tę książkę się nie zawiedzie. Naprawdę warto. Absolutnie polecam „Małe kobietki”

KOBIETKI PRZECIW PROBLEMOM

„Małe kobietki” to kolejna z tych opowieści, których nikomu nie trzeba chyba przedstawiać. O książce słyszał chyba każdy, a nawet jeśli jakimś cudem nie, na pewno kojarzy którąś z adaptacji filmowych – ósma z nich, z Saoirse Ronan, Emmą Watson, Laurą Dern i Meryl Streep ma pojawić się na ekranach w grudniu tego roku. Teraz jednak znów możecie zapoznać się z całością i to na dodatek w znakomitym, ilustrowanym wydaniu, które ewidentnie doskonale pasuje do tego dzieła.

Cztery nastoletnie siostry, mieszkające wraz z matką w Massachusetts, nie mają lekkiego życia. Ich ojciec wybrał się na wojnę, w domu brakuje pieniędzy, a one muszą sobie jakoś radzić z problemami. Wyobraźnia, energia i niekończąca się ochota do zabaw i szukania przygód sprawia jednak, że dziewczynki nie tylko potrafią odmienić swoją codzienność, ale także i zarazić własnym entuzjazmem innych. Ale czy to wystarczy?

„Małe kobietki” to klasyka literatury młodzieżowej i ma w sobie wszystko to, czego od klasyki wymagamy. Właściwie czytając to dzieło, czułem się jakbym czytał któryś z utworów Dickensa. Niby trudne, biedne życie wiodą bohaterki, pełne niedostatków i problemów, z drugiej jednak całość jest pełna optymizmu, ciepła i bardzo sympatycznej atmosfery, które jeszcze bardziej potęgują pojawiające się Święta. Ale jednocześnie widać w całości też ciekawe oderwanie od rzeczywistości, którego u Dickensa nie czułem nawet, kiedy pojawiały się nadnaturalne elementy. Znajomej, a jednak zupełnie innej pochwały wyobraźni.

Zostawiając jednak wszystkie te porównania, „Małe kobietki” to po prostu kawał dobrej książki o pokonywaniu problemów, walce z codziennością i radzeniu sobie z trudnościami, jakie każdemu przydarzają się w życiu. Inspirowana faktami i osobami z życia autorki (sama Alcott sportretowała siebie jako Jo), sprowadzona do roli swoistej pocieszycielki, powieść oferuje sporo ciepła, ale i interesujących przygód, udanego klimatu, który trafia do serca i zapadające w pamięć postacie. Nie jest to skomplikowana lektura, nie jest też ciężka ani specjalnie głęboka, a jednak ma w sobie siłę, ciepło i taką wciągającą nutę, która sprawia, że nie chce się odkładać jej na półkę.

Jeśli chodzi o styl, mamy tutaj zarówno prostotę w sam raz dla młodych odbiorców, ale i naprawdę znakomite wykonanie. Klasyczne, treściwe, pełne pisarstwo, które z lekkości i nieskomplikowania czyni wielką zaletę – w odróżnieni od współczesnych dzieł, gdzie najczęściej oba te przymiotniki oznaczają nijakość. Warto też pamiętać o świetnym wydaniu. Sympatyczna okładka, twarda oprawa i solidna dawka ilustracji składają się na tom, który z zewnątrz i w środku wygląda równie atrakcyjnie. Jeśli zatem nie znacie jeszcze tej opowieści, przeczytajcie koniecznie. Warto.

Świetnie napisana powieść! Polecam każdemu, kto kocha cykl Lucy Maud Montogomery - na pewno też się zakocha.

Pierwsza książka na jaką zdecydowałam się w 2020 roku to “Małe kobietki” z polecenia pewnej bookstagramerki. Zdecydowanie nie żałuję tej decyzji- wręcz uważam, że nie mogłam wybrać lepiej. Mieliście już styczność z tą książką?

Opowiada ona o losach czterech sióstr: Meg, Jo, Beth i Amy March. Są to, tak jak tytuł mówi, młode kobietki, które muszą nauczyć się przezwyciężyć swoje wady i lepiej pomagać matce podczas nieobecności ojca, która spowodowana jest pobytem w wojsku. Nawiązują również kontakt samotnym chłopcem z sąsiedztwa Lauriem, który po czasie zaczyna być dla nich jak członek rodziny i towarzyszy im w przygodach. Po drodze dzieję się wiele smutnym, wesołych jak i zabawnych rzeczy, które umilą nam czas.

Zakochałam się w tej książce od pierwszych stron. Od tej historii bije tak rodzinna atmosfera i główni bohaterowie wywołują w nas taką sympatię, że nie sposób się oderwać od lektury. Każdy rozdział miał w sobie coś wyjątkowego. Były momenty w których szczerze się śmiałam, takie w których denerwowałam się na naszych bohaterów i również te gdzie płakałam ze wzruszenia. Uważam, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie i mam nadzieję, że znajdę gdzieś drugą część.

Moją ulubioną postacią była Meg. Wzbudzała u mnie najwięcej sympatii i byłam w stanie zrozumieć wiele z jej pragnień i zachowań. Może to dlatego, że sama jestem najstarszą siostrą?

“(...) nie zależy mi, byście zabłysły w świecie, poślubiły bogatych ludzi tylko ze względu na ich majątek czy wspaniałe rezydencje, które nie mogą być prawdziwymi domami, jeśli zabraknie w nich miłości.”

Przeczytanie “Małych kobietek” Louisy May Alcott było dla mnie kwestią czasu. Bardzo cenię sobie klasykę i zwykle podchodzę do nich z pewnością, że będą one miłą lekturą. I tym razem z wielkim ciepłem w sercu wspominam chwile spędzone z “Małymi kobietkami”. Jest to niesamowicie urocza opowieść, z której wręcz wylewa się rodzinna miłość łącząca bohaterów. Brakowało mi w ostatnim czasie tak pozytywnej i lekkiej książki jaką jest ta pozycja.

Całą magię do książki wnieśli stworzeni przez autorkę bohaterowie, w głównej mierze siostry March. Autorka zdołała ich wspaniale wykreować i tchnąć w nich życie. Każda z sióstr bardzo się od siebie różniła, dzięki czemu czytając przeżycia każdej z nich nie poczułam nudy ani na chwilkę. Były tak genialnie zarysowane, iż czytając fragmenty wypowiedzi nie trzeba czytać tego kto wypowiada te słowa - widać to na pierwszy rzut oka. Historia była opisana pięknym językiem, z wieloma szczegółami, iż miałam wrażenie, że na moment wkroczyłam do życia tych młodych kobiet. Z każdą stroną coraz lepiej je poznawałam i umacniałam się w sympatii do nich.

Matka sióstr dawała im mnóstwo lekcji, które odczuwały na własnej skórze i po których starały się dzień po dniu być coraz to lepszymi osobami. Podczas czytania tych fragmentów przychodziło mi do głowy mnóstwo myśli i bez przerwy snułam refleksje nie tylko dotyczące życia kobietek, ale także swojego własnego. Bardzo cenię sobie książki, z których mogę wyciągnąć coś pożytecznego nawet jeśli chodzi tu o moment pomyślenia nad sobą.

“Małe kobietki” to książka idealna dla fanów literatury klasycznej, ale także dla osób, które potrzebują czegoś uroczego, lekkiego i przyjemnego do czytania. Ja polecam ją każdemu, warto czasem posmakować nowości! Jest to doskonała pozycja by przynieść ukojenie po ciężkim dniu, a wspaniałe ilustracje w niej zawarte dodają jej dodatkowego uroku. Już nie mogę doczekać się lektury drugiego tomu! :)

„Małe kobietki” Louisy May Alcott miałam już w planach od dawna, ale zawsze znajdowałam coś innego do przeczytania. Jednak ostatnio dwie rzeczy skłoniły mnie do szybszego sięgnięcia po “Małe kobietki”. Pierwsza z nich to piękne wydane książki, a druga to fakt, że niedługo w kinach będzie można zobaczyć ekranizację „Małych kobietek”, a wiadomo, zawsze warto najpierw przeczytać książkę, a dopiero później zabrać się za oglądanie filmu.

Historia skupia się na rodzinie Marchów. Ojciec, który opuścił dom, aby walczyć w wojnie secesyjnej, zostawia w domu żonę Marmee i cztery córki: Meg, Jo, Beth i Amy. Dziewczynki pod nieobecność ojca, starają się, jak tylko mogą wiązać koniec z końcem. Jednak próbują się nie smucić i urozmaicają sobie czas różnymi zabawami, podczas których często towarzyszy im ich sąsiad Laurie, którego wychowuje bogaty dziadek.

Przyznam szczerze, że z początku nie mogłam wczuć się w tę książkę. Być może była to wina stylu, w którym została napisana. „Małe kobietki” zostały po raz pierwszy wydane w XIX wieku, więc różni się ona trochę od współczesnych książek. Stylem, ale i też postrzeganiem świata.

Z praktycznie każdej strony można wyczuć optymizm. Jest raptem tylko kilka scen, w których dziewczynki są smutne. Co moim zdaniem jest trochę naciągane. Trwała wojna, był głód, a główne bohaterki tak jakby żyły w oderwaniu od rzeczywistości.

Czytając tę książkę, cieszyłam się, że żyję we współczesności. Kiedyś bardzo dbano o to, co wypada lub nie wypada robić. Bardzo liczyło się to, co ludzie powiedzą. Młodej dziewczynie nie wolno było poczuć się swobodnie, bo ludzie patrzyli na to nieprzychylnie.

Każda z bohaterek jest zupełnie inna. Meg, najstarsza z całej czwórki, czuje się już dorośle i często z potępieniem patrzy na wygłupy Jo, która z kolei jest bardzo roztrzepana. Nie obchodzi ją to, co myślą sobie inni, zawsze ma głowę pełną pomysłów. Uwielbia wymyślać różne historie. Bath natomiast jest bardzo nieśmiała, uwielbia opiekować się słabszymi od siebie, bardzo lubi grać na pianinie. Swoją dobrocią zdobywa sympatię dziadka Lauriego. Najmłodsza z rodzeństwa Amy często jest przemądrzała i myśli, że jest najlepsza ze wszystkich. Choć każda z sióstr ma inny charakter, bardzo się kochają i uwielbiają spędzać ze sobą czas.

Jak wspomniałam na początku, jednym z czynników, które skłoniły mnie do przeczytania „Małych kobietek”, było wydanie książki. To naprawdę zasługuje na pochwałę. Twarda okładka, a w środku bardzo klimatyczne ilustracje, przedstawiające urywki z życia rodziny Marchów. Zdecydowanie każda okładkowa sroka powinna mieć to wydanie na swojej półce.

Podsumowując, książkę oceniam dobrze. Z początku może odstraszać styl i to, że jest ona miejscami dość infantylna. Dlatego polecałabym tę książkę młodszej młodzieży.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Ksiazka o niesamowitej treści. Pokazujaca jak ważną wartością jest przyjaźń i rodzina. Dodatkowo mój budżet pozwala mi na zakup dwoch tomów! :D brawo Poradnia K! Piekne wydanie.

Historia o siostrach March to książka, która z pewnością przypadnie do gustu wielu młodym damom ale dla nieco starszego czytelnika może wydać się trochę infantylna. Córki państwa March różnią się charakterem, temperamentem i zainteresowaniami, a jednak potrafią cieszyć się swoim towarzystwem i wspierają się we wszystkich trudnych chwilach. Na szczególną uwagę zasługuje wątek rodziny, który wspaniale opisuje relacje pomiędzy siostrami oraz stosunki między rodzicami, a dziećmi. Louisa May Alcott wspaniale wprowadza do klasycznej literatury i powieści osadzonych w XIX wieku dlatego mogę szczerze polecić „Małe Kobietki” każdej dziewczynie z 6/7 klasy szkoły podstawowej.

Autor: Luisa May Alcott

Tytuł: Małe kobietki.

Ameryka, lata sześćdziesiąte XIX wieku. W domostwie zwanym Orchard House od pokoleń mieszka rodzina Marchów. Pod nieobecność ojca walczącego w wojnie secesyjnej, opiekę nad czterema córkami sprawuje samodzielnie ich matka, Marmee.

Marmee wyraźnie wyprzedza swoją epokę, wpajając dziewczynkom ideały wolności i namawiając je, by znalazły własną drogę w życiu. Córki pani March – stateczna Meg, żywa jak iskra Jo, nieśmiała, uzdolniona muzycznie Beth i nieco przemądrzała Amy – starają się, jak mogą, by urozmaicić swoje naznaczone ciągłym brakiem pieniędzy życie, chociaż boleśnie odczuwają nieobecność ojca. Bez względu na to, czy układają plan zabawy czy zawiązują tajne stowarzyszenie, dosłownie wszystkich zarażają swoim entuzjazmem. Poddaje mu się nawet

Laurie, samotny chłopiec z sąsiedniego domu, oraz jego tajemniczy, bogaty dziadek.

Jak potoczą się losy dziewczynek?

Jest to przecudowna książka, która wciągnęła mnie od samego początku. Bardzo spodobały mi się bohaterki. Autorka dopracowała każdy szczegół odnośnie do ich charakterów. Dużo razy zdarzyło mi się płakać podczas czytania. Tę książkę czytałam dosyć długo, ponieważ chciałam przeżywać historie dziewczynek pomalutku z odstępami czasowymi. Książka przyprawia mnie o dreszcze. Po przeczytaniu mam mnóstwo refleksji i nie wiem co mam myśleć. Książka zostanie w moim serduszku na dłużej. Jestem pod całkowitym wrażeniem. Okładka również bardzo zachęcająca. Autorka dodała również w pewnym miejscach elementy grozy, które wprowadzały w stan niepewności. Jestem po prostu zadowolona.

Ocena 11/10.

Ponad czasowa powieść ze wspaniała historią 4 sióstr. Każda z innym charakterem, ale każda potrafi pokazać to co w zyciu najwazniejsze. Przyjaźń, miłość i rodzina. 3 wspaniałe wartości, bez których życie nie miało by sensu. Pomysł, by z dwóch książek zrobic jedną jest wręcz fenomenalny. A dodatkowo wydanie jest piękne!

Brawo Poradnia K! Wspaniałe wydanie! Ksiażka wygląda bardzo elegancko, a zdjęcia z filmu pomagają zobrazować to co się aktualnie dzieje na kartkach powieści. Na pewno powrócę do książki jeszcze nie jeden raz ;)

Świetna powieść! Przeczytałam ją kilka lat temu, a teraz przy okazji nwej ekranizacji sięgnęłam po nią po raz kolejny. Piękne wydanie Poradni K,które zawiera dwa tomy, a kosztuje tyle co jeden sprawiło, że postanowiłam zrobić prezent przyjaciółkom ;) Bardzo się ucieszyły ;)

Świetna książka! Przeczytałam ją kilka lat temu, a teraz przy okazji nowej ekranizacji ponownie po nią sięgnęłam. Ku mojej uciesze znalazłam wydanie Poradni K - 2 tomy w jednej książce i ceną jak za jedna! Wydanie jest na prawdę piękne i dodatkowo te zdjęcia z filmu! Wydanie i cena skusiło mnie by podarować tę książkę przyjaciólkom ;)

Dałabym 10 gwiazdek jakby można - 5 za samą treść - bo mamy tu aż dwie książki! Brawa dla wydawcy za taki pomysł i pielne wydanie, dodatkowe można dać za filmowe wydanie, które w tym przypadku dodaje animuszu, bo obsada dodborwa i film zapowiada się cudnie. To jest klasyk literatury, ktory jest ozdobą każdej biblioteczki - rozrywka i coś więcej :)

Rodzina March może nie ma wielu pieniędzy, ale ma coś o wiele cenniejszego – siebie nawzajem i miłość, jaką się darzą. Cztery siostry są zupełnie od siebie różne, a mimo tego z przyjemnością spędzają z sobą czas. Mieszkają z mamą, która uczy ich nie tylko miłości, ale również szacunku do siebie, walczenia o marzenia, samodzielnego myślenia. Ich tata jest na wojnie, wszyscy za nim tęsknią i mocno pragną, aby wrócił cały i zdrowy. Pewnego dnia w ich życiu pojawia się pewien chłopiec z sąsiedztwa, którego życie wygląda zupełnie inaczej. Jak zmienią jego życie? Jak potoczy się życie rodziny March?

Są książki ponadczasowe, które po prostu się nie „starzeją” i właśnie ta książka do nich należy. Napisała wiele lat temu (ponad 150) i zarówno wtedy, jak i teraz zachwyca czytelników. Historia ciekawa, wciągająca, przekazująca wiele wartości, a jednocześnie pokazująca świat, w jakim żyło się dawniej.

Najnowsze wydanie, jakie wyszło nakładem wydawnictwa Marginesy, jest naprawdę ładne. Mamy twardą okładkę, co sprawi, że książka posłuży długi czas.

„Małe kobietki” to ponadczasowa historia w ładnym wydaniu. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

„Małe kobietki” wydano po raz pierwszy ponad sto pięćdziesiąt lat temu, a książka nadal porusza mnóstwo czytelników na całym świecie, mimo pojawiających się opinii, iż „fabuła traci na aktualności”. Czy tak rzeczywiście jest? Warto przekonać się samemu, zwłaszcza teraz, u schyłku lata, korzystając jeszcze z czasu spędzonego w ogrodzie, na balkonie, w parku. Oczywiście, muszę wspomnieć o przepięknym wydaniu, które natychmiast mnie zachwyciło — wspaniała okładka. Co z treścią? Czy umie na nowo poruszyć?

Historia rozgrywa się w Concord w stanie Massachusetts, gdzie rodzina March boryka się z trudnościami finansowymi, ale ich dom ciągle jest pełen miłości i ciepła. Ojciec walczy na wojnie secesyjnej, a dziećmi opiekuje się jego żona, Marmee. Współczująca, mądra matka, będąca nieustannym wsparciem dla córek. A każda siostra ma swoje unikalne cechy i plany, co dodaje głębi i różnorodności narracji. Meg, najstarsza, charakteryzuje się praktycznością i marzy o wygodnym życiu. Jo, o literackich ambicjach, kwestionuje normy społeczne i stara się wytyczyć własną ścieżkę. Beth, łagodna, ucieleśnia cichą siłę. Amy, najmłodsza, aspiruje do bycia artystką.

Moim zdaniem, „Małe kobietki” to doskonale skonstruowana opowieść, która pokazuje złożoność relacji rodzinnych i osobistego rozwoju. Głębokość wszystkich postaci stworzonych przez Alcott sprawia, że ich przeżycia stają się nam w pewnym stopniu bliskie. Droga Jo od buntowniczej dziewczynki do odnoszącej sukcesy pisarki jest szczególnie inspirująca. Jej opór wobec tradycyjnych ról płciowych i dążenie do swoich marzeń, gdy kwestionuje oczekiwania, przedstawia ważne przesłanie o indywidualności, ambicji. Jednocześnie widzę też trochę wyidealizowany świat, chociaż sądzę, iż łatwo pojąć ten najważniejszy przekaz — dobrze być dobrym, jakkolwiek banalnie nie brzmią takie słowa.

Louisa May Alcott w sposób niezwykle trafny ukazała wyzwania dorastania. Kiedy przyglądamy się historii sióstr March, dostrzegamy, że każda z nich, mimo różnych temperamentów, odnajduje swoje miejsce w świecie i radzi sobie z trudnościami stawianymi przez życie. Jest w tym coś pocieszającego, choć czytam tę książkę po raz kolejny, jako dorosła osoba, nadal w przekładzie Anny Bańkowskiej, która na nowo przetłumaczyła „Dobre żony”. Trzymam kciuki, czekając na premierę — powieść już w redakcji!

Wznowienie wspaniałej, klasycznej powieści Louisy May Alcott doczekało się pięknego, wzbogaconego o ilustrację wydania!

Poznajcie cztery panny March: Meg, Jo, Beth i Amy. Mieszkają w posiadłości Orchard House, która należy do ich rodziny od pokoleń. Niestety chociaż wszystko na to wskazuje, rodzina nie należy do najbogatszych, a patrząc prawdzie prosto w oczy - ich ostatnim członkiem rodziny jest niezmienna bieda. Walcząc z brakiem pieniędzy i tęsknotą za ojcem, który jako kapelan bierze udział w wojnie secesyjnej, dziewczyny nie poddają się rutynie i starają sobie urozmaicić wolny czas na wszystkie możliwe sposoby. Ich chęć życia i entuzjazm nie pozostają niezauważone. Czy uda im się zarazić żywiołowością innych?

Meg, Jo, Beth i Amy to bohaterki, o jakich chce się czytać zawsze i wszędzie. Chociaż połączone siostrzanymi więzami krwi skrajnie się od siebie różnią, nadając książce przyjemnego urozmaicenia. Autorka w bardzo ciekawy sposób zaznaczyła każdą postać z osobna i całkowicie się jej oddała, przywołując do swojej książki bohaterów przemyślanych i w żaden sposób nie przerysowanych. Nawet towarzyszący pannom March Laurie, samotny chłopiec z sąsiedniego domu miał w sobie jakiś urok. Lekki, ale dobitny styl autorki sprawił, że bohaterowie zajaśnieli typowym, charyzmatycznym blaskiem. Co rusz postacie wzbudzały we mnie śmiech, zainteresowanie, czy nawet złość, kiedy swoim uporem stawiały na swoim. Nie mogłam się oderwać od lektury, ciekawa tego, jakie przygody czekają rezolutne dziewczyny na następnych stronach.

Historia dziewcząt osadzona jest w latach sześćdziesiątych XIXw. A jak wiadomo był to czasy ciężkie dla każdego, szczególnie dla samotnej kobiety, nie tylko tęskniącej za oddanym wojnie mężem, ale i wychowującej czwórkę córek. Autorka starała się jak mogła by oddalić ciężar historii i przekazać czytelnikowi, że nawet w najtrudniejszych chwilach warto przywołać uśmiech, który czasami potrafi zdziałać cuda. Takie cuda właśnie zawarte są w lekturze Louisy May Alcott, pełnej swobodnego humoru. Dlatego historia sióstr staje się jeszcze piękniejsza. W obliczu tragedii jaka je spotkała potrafią w zupełnie zwyczajny sposób odnaleźć się w swoim świecie i oddać wymyślnym zabawom, które tak naprawdę wymagają jedynie zaangażowania wyobraźni i dużego nakładu pozytywnej, wbrew pozorom, energii.

"Małe kobietki" to książka o wyszukanym stylu i przepełniona całą masą moralizatorskich wyznań. Jest w tej lekturze coś magnetycznego, co nie pozwala się od niej oderwać, a bohaterki wywołują lawinę sprzecznych emocji. Przez cały czas czytania nie mogłam pozbyć się wrażenia, że powinnam oddać się lekturze w zimowy, weekendowy wieczór, ponieważ ta książka jest niezwykle klimatyczna. Miłośnicy klasyki i książek zabarwionych czymś więcej niż tylko przyjemną historią będą zachwyceni. Ja byłam i ciągle jestem - gorąco polecam.

"Małe kobietki" autorstwa Louisy May Alcottto, to jedna z tych książek, którą wielokrotnie miałam w koszyku, ale nigdy nie trafiła na moją półkę. Ostatnio miałam okazję przeczytać przepiękne wydanie klasyki literatury w tłumaczeniu Anny Bieńkowskiej (czytałam tłumaczenie Anne i byłam zachwycona!).

Z wielką przyjemnością i ogromnym zaciekawieniem sięgnęłam po tę pozycję. Muszę przyznać, że czytało mi się ją rewelacyjnie. Przystępny język, który sprawił, że książka nie męczyła, a wręcz przeciwnie, bardzo mnie do siebie przyciągała.

Nie sposób nie wspomnieć o wydaniu... Ja akurat jestem sroką okładkową... Jeśli jakaś przyciągnie moją uwagę, wtedy czytam opis i decyduję, czy chcę poświęcić swój czas na daną lekturę. Przepiękne zdobienia, świecące wykończenia, twarda oprawa i wstążka zamiast tradycyjnej zakładki... Czytanie takiej książki zdecydowanie jest przyjemniejsze.

Jeśli chodzi o samą treść, to również się nie zawiodłam. Bardzo polubiłam rodzinę March i cieszę się, że mogłam towarzyszyć dziewczynkom w ich dorastaniu. Wartości, które przekazali im rodzice były bardzo wartościowe. Cała akcja dzieje się w latach sześćdziesiątych, głową rodziny walczy na wojnie, a matka stara się wychować córki na silne, niezależne kobiety. Meg, Emmy, Jo i Beth to zupełne przeciwieństwa. Nie przeszkadzało im to jednak podczas wspólnego spędzania czasu. Z wielką przyjemnością śledziłam losy tej rodziny. Mimo trudności i czasów w jakim przyszło im żyć, potrafili brać z życia to co najlepsze i stawiać czoła problemom.

Bardzo się cieszę, że wreszcie miałam okazję przeczytać tę książkę. Żałuję tylko, że tak późno :)

Bardzo polecam.

Rzadko sięgam po klasykę ale planuje to nadrobić. Ostatnio dzięki uprzejmości wydawnictwa Marginesy sięgnęłam po "Małe kobietki". To wydanie zostało przetłumaczone przez Annę Bańkowską, w tłumaczeniu której czytałam już serię Anne ❤️

W "Małych Kobietach" przenosimy się do Stanów Zjednoczonych lat sześćdziesiątych, a głównymi bohaterami jest rodzina March, która mieszka w Orchard House. Pod nieobecność ojca, który walczy w wojnie secesyjnej opiekę nad czterema córkami sprawuje tylko ich matka, Marmee. Kobieta od małego wpaja dziewczynki ideały wolności i namawia je na odnalezienie własnej drogi. Dziewczynki są zupełnie różne. Meg jest statyczna, Jo bardzo żywiołowa, Beth nieśmiała i wszystko wiedząca Emmy. Dziewczyny odczuwają brak ojca ale mają także inne problemy. Pomimo braku pieniędzy nie nudzą się, starają się wymyślać coraz to nowe zajęcia. Układają plany zabaw, wystawiają przedstawienia a także zw iqzuja tajne stowarzyszenie. Dołącza do nich Laurie, samotny chłopiec z sąsiedniego domu, którym opiekuje się bogaty dziadek.

Sięgając po "Małe kobietki" nie przeszło mi nawet przez myśl, że to taka przyjemna i ciepła historia. Dziewczynki polubiłam już od pierwszych stron i zaskakiwały mnie one coraz to nowymi pomysłami. Pomimo tego, że każda z nich jest inna potrafiły się dogadać. Dziewczynki zazdrościły Lauriemu tego co ma w domu dziadka, a chłopczyk zazdrościł i ciepła domowego. Podziwiam też matkę dziewczynek i wartości które wpajała im od małego, w latach sześćdziesiątych nie był to popularny sposób wychodzenia.

Tę książkę mogłabym postawić na równi z "Anne z Zielonych Szczytów" i "Dzieci z Bullerbyn". Świetnie się bawiłam!

Wznowienie wspaniałej, klasycznej powieści Louisy May Alcott doczekało się pięknego, wzbogaconego o ilustrację wydania!

Poznajcie cztery panny March: Meg, Jo, Beth i Amy. Mieszkają w posiadłości Orchard Hous, która należy do ich rodziny od pokoleń. Niestety chociaż wszystko na to wskazuje, rodzina nie należy do najbogatszych, a patrząc prawdzie prosto w oczy - ich ostatnim członkiem rodziny jest niezmienna bieda. Walcząc z brakiem pieniędzy i tęsknotą za ojcem, który jako kapelan bierze udział w wojnie secesyjnej, dziewczyny nie poddają się rutynie i starają sobie urozmaicić wolny czas na wszystkie możliwe sposoby. Ich chęć życia i entuzjazm nie pozostają niezauważone. Czy uda im się zarazić żywiołowością innych?

Meg, Jo, Beth i Amy to bohaterki, o jakich chce się czytać zawsze i wszędzie. Chociaż połączone siostrzanymi więzami krwi skrajnie się od siebie różnią, nadając książce przyjemnego urozmaicenia. Autorka w bardzo ciekawy sposób zaznaczyła każdą postać z osobna i całkowicie się jej oddała, przywołując do swojej książki bohaterów przemyślanych i w żaden sposób nie przerysowanych. Nawet towarzyszący pannom March Laurie, samotny chłopiec z sąsiedniego domu miał w sobie jakiś urok. Lekki, ale dobitny styl autorki sprawił, że bohaterowie zajaśnieli typowym, charyzmatycznym blaskiem. Co rusz postacie wzbudzały we mnie śmiech, zainteresowanie, czy nawet złość, kiedy swoim uporem stawiały na swoim. Nie mogłam się oderwać od lektury, ciekawa tego, jakie przygody czekają rezolutne dziewczyny na następnych stronach.

Historia dziewcząt osadzona jest w latach sześćdziesiątych XIXw. A jak wiadomo był to czasy ciężkie dla każdego, szczególnie dla samotnej kobiety, nie tylko tęskniącej za oddanym wojnie mężem, ale i wychowującej czwórkę córek. Autorka starała się jak mogła by oddalić ciężar historii i przekazać czytelnikowi, że nawet w najtrudniejszych chwilach warto przywołać uśmiech, który czasami potrafi zdziałać cuda. Takie cuda właśnie zawarte są w lekturze Louisy May Alcott, pełnej swobodnego humoru. Dlatego historia sióstr staje się jeszcze piękniejsza. W obliczu tragedii jaka je spotkała potrafią w zupełnie zwyczajny sposób odnaleźć się w swoim świecie i oddać wymyślnym zabawom, które tak naprawdę wymagają jedynie zaangażowania wyobraźni i dużego nakładu pozytywnej, wbrew pozorom, energii.

"Małe kobietki" to książka o wyszukanym stylu i przepełniona całą masą moralizatorskich wyznań. Jest w tej lekturze coś magnetycznego, co nie pozwala się od niej oderwać, a bohaterki wywołują lawinę sprzecznych emocji. Przez cały czas czytania nie mogłam pozbyć się wrażenia, że powinnam oddać się lekturze w zimowy, weekendowy wieczór, ponieważ ta książka jest niezwykle klimatyczna. Miłośnicy klasyki i książek zabarwionych czymś więcej niż tylko przyjemną historią będą zachwyceni. Ja byłam i ciągle jestem - gorąco polecam.

Siadasz na kanapie z książką w ręku, przenosisz się nie tylko do innego świata ale również w czasoprzestrzeni. Trafiasz do historii toczącej się w innym wieku, sto lat wcześniej ale może i nawet dwieście. Docierasz do bohaterów, którzy mieli inne podejście do życia, inaczej postrzegali świat a co za tym idzie ich system wartości był tak różny od obecnego. To w jaki sposób się wyrażali, odnosili do siebie, okazywali sobie na wzajem szacunek sprawia, że tym chętniej zatapiasz się w tej lekturze. Myślisz o bohaterach z coraz większą sympatią, przez co książka staje się Tobie coraz bliższa. Jesteś zauroczona tym klimatem, emocjami, rodzinnymi zażyłościami. To nie tylko piękna okładka sprawi, że chętnie wracasz do tej historii. Wracasz tam dla bohaterek, ich większych i mniejszych problemów, dylematów i pierwych rozczarowań.

Piękna, poruszająca, ponadczasowa❤️

"Małe kobietki" mnie zachwyciły - dosłownie... Książka przepełniona miłością, szacunkiem i przyjaźnią, pełna dowcipu i kultury.

To historia czterech sióstr March: Jo, Meg, Beth i Amy, które chcą być idealnymi córkami. Ta niezwykle ciepła lektura dostarczyła mi wielu emocji i niejednokrotnie spowodowała uśmiech na mojej twarzy.

Z ogromną przyjemnością przeniosłam się do XIX wieku, gdzie obserwowałam poczynania młodych dziewcząt i pokonywane przez nie przeciwności. Tak, aby mimo trudów dnia codziennego czerpać radość z życia i cieszyć się tym, co od niego otrzymujemy..

Autorka ukazuje niezwykłą siłę kobiet i podkreśla wartości takie jak rodzina czy przyjaźń. Książka pełna niesamowitych wzorców do naśladowania...

I to wydanie w którym się zakochałam...

Do przeczytania tej książki skłonił mnie jeden z odcinków mojego ulubionego serialu "Przyjaciele", w którym to Joey czytał tę książkę i wzbudzała ona w nim bardzo duże emocje ;) Książka przedstawia bardzo cukierkowy i wyidealizowany świat, co sprawia, że dla mnie była świetną lekturą na długie jesienne wieczory, w towarzystwie kubeczka z ciepłą herbatą i ulubionego kocyka. Fabuła książki jest bardzo prosta, to historia o rodzinie, miłości, przyjaźni i o dorastaniu, nie ma tu ogromnych porywów akcji, jest spokojnie i przytulnie. Bardzo dobrze się to czyta, ale oczywiście jest to książka tylko dla pewnej grupy odbiorców, nie każdemu się spodoba :)

Szczerze żałuję, że dopiero teraz zabrałem się za lekturę tej książki. Małe kobietki to niesamowita opowieść o tym co w życiu najważniejsze. Rodzina, miłość, przyjaźń, zrozumienie. Czytając ją, czułem ciepło w sercu. Wyjątkowa książka, po którą sięgnąłem już dwa razy. Przepiękna historia i jeszcze piękniejsze wydanie. Wielokrotnie przechodziłem obok tej pozycji w księgarni i zawsze okładka przyciągała mój wzrok. W środku równie piękne ilustracje. Uwielbiam takie ckliwe, a momentami nawet infantylne historie. Mimo wojennych czasów jest do lekka i przyjemna propozycja. Dawno mnie nic tak nie zachwyciło.

"Małe Kobietki", autorstwa Louisy May Alcottto cudowna, pełna ciepła i wdzięku opowieść, w której poznajemy losy czterech sióstr. Przyznam szczerze, że choć książka ma już na prawdę wiele lat, jakoś było nam ze sobą nie po drodze. O książce słyszałem, lecz nigdy nie miałem sposobności zapoznać się z jej treścią. W końcu nadszedł ten dzień, kiedy zatraciłem się w lekturze "Małych Kobietek" bez reszty. Niedługo potem sięgnałem po książkę kolejny raz, a później jeszcze kolejny. W sumie przeczytałem ją już cztery razy i wiem, że mi się nie znudzi. Bardzo serdecznie polecam i mam nadzieję, że na Was też zrobi tak ogromne wrażenie. :)

Bardzo przyjemna dla oka powieść Louisy May Alcott, która doczekała się także rewelacyjnej ekranizacji filmowej. Pierwszy raz "Małe Kobietki" przeczytałam wiele lat temu, będąc jeszcze nastolatką. Po latach postanowiłam odświeżyć te dobre wspomnienia i sięgnęłam po książkę kolejny raz. Cudowna przygoda z dobrą książką przeżyta na nowo. Lubię takie powieści, pełne ciepła. Czytając tę książkę, możemy zauważyć jak wiele zmieniło się na przestrzeni lat, przede wszystkim jak zmieniła się pozycja kobiet w świecie. Pragnę w tym miejscu polecić książkę każdej kobiecie, tej mniejszej i tej większej, młodszej i starszej. Myślę, że każda z nas powinna zapoznać się z tą świetną publikacją.

Książka Louisy May-Alcott pt. ''Małe kobietki'' to tekst o prawdziwej sile kobiet, wcale nie małych. Być może fabuła jest dość tendencyjna, szczególnie jeśli gustuje się w tzw. literaturze kobiecej. Ale mimo tego, warto polecić tę powieść. Opowieść o czterech siostrach i ich matce, pozostawionych samych sobie podczas wojny secesyjnej, naprawdę może wzruszyć, niekiedy doprowadzić do łez. Ukazane w tej książce kobiety prezentują skraje typy osobowości, ich charaktery są zupełnie inne, ale w ich różnorodności można doszukiwać się źródeł ich siły. To historia dla młodych i starych, biednych i bogatych. Każdemu z nas przyda się dawka pozytywnej energii i poczucia, że nie ma sytuacji beznadziejnych.

"Male kobietki" Louisy May Alcott to klasyk obowiązkowy! Niezmiennie fascynuje mnie to, jak autorka w tamtych czasach przemyciła w tej książce idę feminizmu, stając się jedną z pierwszych prekursorek tego nurtu. "Małe kobietki" są bardzo wartościową pozycją, która daje dużo do myślenia, a przy okazji pozwala przenieść się czytelnikowi do minionych czasów. Wszakże akcja utworu dzieje się pod koniec XIX wieku w trakcie wojny secesyjnej, a więc kto mało wie o historii może przy okazji sporo dowiedzieć się o tamtych realiach. Podsumowując, książka to must have, aby chociaż raz w życiu ją przeczytać.

„Dobra klasyka nigdy się nie starzeje"- myślę, że to zdanie idealnie odzwierciedla moje odczucia co do „Małych kobietek” Louisy May Alcott. Jestem zakochana w tej książce od lat i chętnie po nią sięgam. Zwłaszcza w jesienne i zimowe wieczory :) To taki mój sposób na ucieczkę od szarej rzeczywistości. Bo ta, którą wykreowała autorka, jest aż do przesady idealna :) Życie czterech uroczych sióstr: Meg, Jo, Beth i Amy upływa spokojnie i beztrosko. A to wszystko za sprawą ich mamy- Pani March, która dba o to, by czuły się bezpiecznie. Akcja książki toczy się powolutku, swoim tempem. Dużo tutaj uśmiechu, ciepła, ale też sporo mądrości. Ten moralizatorski ton powieści może momentami nieco zmęczyć, ale moim zdaniem dodaje ON całej opowieści charakteru. Myślę, że dla czytelniczek, które żyły w czasach twórczości autorki, te rady dotyczące odnalezienia własnej drogi życiowej były bardzo inspirujące. Ja z pewnością jeszcze nie raz „zajrzę” do „Małych kobietek” :)

Małe kobietki to powieść, którą pierwszy raz przeczytałam jako nastolatka i na długo została ona w moim sercu, wzbudziła wtedy wiele przyjemnych, przytulnych emocje, zafascynowała i wciągnęła. Jest to jedna z książek, do których postanowiłam wrócić po długim czasie, żeby sprawdzić, czy na nową wzbudzą one we mnie dawne emocje. Tak też się stało :) Na nowo odkryłam ten troszkę przerysowany, cukierkowy świat, było słodko, milutko i uroczo. Tego właśnie potrzebowałam. Gorąco polecam tę książkę dla relaksu, odprężenia, pod kołderkę, dla wszystkich którzy lubią książki takiej jak np. "Ania z Zielonego Wzgórza" :)

Siłą "Małych kobietek" są przede wszystkich bohaterki. Zarówno 4 siostry, które dopiero wkraczają w życie tak naprawdę i to w trudnych warunkach, bo w czasie wojny secesyjnej. Jest jednak jeszcze jedna bardzo ważna postać i wzór kobiet na tamte czasy - ich matka! To dopiero bohaterka, bez udziału męża samotnie wychowuje kobiety, ale nie na jakieś posłuszne tylko, aby miały swoje własne zdanie i wolność, pięknie promując w tamtym czasie feminizm, który dopiero raczkował, ponieważ wiadomo - wszędzie był patriarchat. Bardzo pięknie poprowadzone postaci, oddaję całą chwałę autorce. W skrócie - "Małe kobietki" to po prostu fantastyczna i refleksyjna powieść.

Louisa May Alcott była amerykańska pisarka, jedna z pionierek literatury kobiecej i powieści dla dziewcząt w Stanach Zjednoczonych, której twórczość dotarła aż do Europy i zyskała wielu sympatyków. W okresie wojny domowej w USA pracowała jako pielęgniarka i na podstawie swoich przeżyć napisała pierwszą publikację - „Hospital Sketches” („Szkice szpitalne”). Następnie napisała powieść „Little Women” („Małe Kobietki”), którą zyskała dużą popularność i przychylne opinie.

„Małe Kobietki” – to powieść obyczajowa opowiadająca historię czterech sióstr, każdej innej i wyjątkowej na swój sposób. Przedstawione wydarzenia rozgrywają się w okresie wojny secesyjnej, o której informuje nas matka dziewczynek, tłumacząc nieobecność ojca jako wyraz jego patriotyzmu. Meg, Jo, Beth i Amy to niezwykle zżyte ze sobą siostry, które swoim temperamentem przypominają nieokiełznane żywioły. Najstarsza z nich – 17-letnia Meg to dusza romantyczki, a także obiecująca przyszła pani domu. Jo – nieco szalona, pewna siebie dziewczyna o dobrym sercu i ogromnej empatii. Beth – delikatna, początkująca pianistka, która swoim urokiem osobistym kradnie serce każdego. Amy – najmłodsza z sióstr, utalentowana artystycznie, na zabój kochająca swoje lalki. Fabuła obejmuje rok życia rodziny March. Opisane zostały poszczególne wydarzenia, zapisem przypominające nieco zbiór opowiadań.

Książka bardzo przypadła mi do gustu. Wielokrotnie czułam rozlewające się na moim sercu ciepło. Rodzinna atmosfera, przytulne domowe zacisze, ale także szalone przygody na łonie natury to idealne określenia, jakie można przypisać tej pozycji. Jak na klasyk z XIX wieku, język powieści jest prosty i przyjemny, nie stanowi kłopotów przy czytaniu nawet dla młodszych czytelników. Niezwykle urzekła mnie kreacja sióstr. Każda jest inna, ma inny sposób mówienia i myślenia, przez co czytelnik jest w stanie bezproblemowo je rozróżnić. Ukazana została zarówno siostrzana miłość, jak i prawdziwa przyjaźń. Opisane zostały charakterystyczne wydarzenia dla XIX w. np. wystawne bale oraz pikniki. Książka zawiera wiele dydaktycznych aspektów – krytykuje, ale także rozbawia czytelnika. Moim jedynym zmartwieniem jest to, iż książka nie zestarzała się, tak jak powinna. Mam na myśli to, iż obecna młodzież, wychowana w erze telefonów komórkowych, tabletów i innych dorobków technologii, nie doceni pięknej prostoty dawnego życia, w którym atrakcje stanowiło czytanie książki, spacer bądź wyszywanie. Rzadko kiedy można odnaleźć jeszcze osobę, która pamiętałaby takie czynności i kojarzyłaby je z czasem niewinnego dzieciństwa.

„- Zalety i tak dają się wyczuć w rozmowie i zachowaniu. Wcale nie trzeba ich podkreślać. - To zupełnie tak, jakbyś włożyła na siebie wszystkie najpiękniejsze stroje naraz, żeby pokazać ludziom, że je masz”.

Julia G.

źródło: [Adres usunięty]

Pamiętacie wyjątkowy klimat i ciepło takich powieści jak "Ania z Zielonego Wzgórza", "Mała księżniczka", "Pollyanna" czy "Tajemniczy ogród"? Jeśli tak, to wyśmienicie odnajdziecie się w klimacie powieści, w której zakochują się od wielu, wielu lat kolejne pokolenia. Ja jestem na to żywym dowodem, bo całym sercem pokochałam świat sióstr March!

Powieść przedstawia losy czterech sióstr: Meg, Jo, Beth i Amy w czasach wojny secesyjnej. Możemy śledzić rok z życia panien March. Ich codzienne zmagania z życiem, a także z własnymi słabościami, skazami charakterów. Pomagają prowadzić dom mamie, zwanej przez nie Marmisią. Ich ojciec przebywa na froncie. Dziewczyny drżą z niepokoju o swojego tatę, dlatego starają się jak mogą pomagać matce, by nie przysparzać rodzicom zmartwień. Mimo że rodzina Marchów nie jest zbyt zamożna, to potrafi dzielić się tym co mają z bardziej potrzebującymi.

I choć czasem zdarzy się dziewczętom zatęsknić za dostatniejszym życiem, to szybko przekonują się, że nie pieniądze są w życiu najważniejsze.

Zaś akcja "Dobrych żon", drugiego tomu "Małych kobietek", dzieje się trzy lata później. Przybliża ON nam jak potoczyły się losy każdej z sióstr March.

Ta XIX - wieczna powieść jest uniwersalna. Skrywa w sobie bowiem tyle pięknych życiowych prawd, które są aktualne po dziś dzień. To ciepło, ta miłość, ta wiara w Boga, które płyną z "Małych kobietek" ogrzewa serca czytelników, szczególnie w te jesienne, zimne wieczory.

Przygody sióstr March zapewniły mi całą paletę emocji, od śmiechu po łzy wzruszenia. Moje serce rozczarowało się poprowadzeniem jednego wątku, a drugi z kolei złamał mi serce.

"Małe kobietki" to przepięknie wydana powieść, która skrywa w sobie tak wiele. Nie wiem jakim sposobem nie znałam jej wcześniej. Nadrobiłam te hańbiące zaległości i chętnie poznam dalsze tomy przygód sióstr ! Dziękuję wydawnictwu Poradnia K za spełnienie mojego marzenia, że mogłam dzięki nim poznać siostry March.

Okres wojny secesyjnej, jak każdy okres wojenny, to trudny czas. Nie tylko dla walczących, ale również dla ich bliskich. Powieść "Małe kobietki" przedstawia właśnie blaski i cienie życia w czasie wojny. Pokazuje siłę kobiet, które pracują, by pomóc rodzicom, uczą się, rozwijają swoje pasje, talenty, a także odkrywają prawdy życiowe, które pomaga im poznać ich matka. Moje serce uszczęśliwił fakt, że w powieści są nawiązania do Boga, do siły modlitwy, do mocy, jaką daje wiara, w trudnych chwilach naszego życia.

Siostry March tak bardzo przypominają mi bohaterki, które kocham całym sercem, nie tylko z kart książek, ale także z ekranu telewizora, a mianowicie między innymi Anię Shirley, Pollyannę, Doktor Quinn. ❤ Każda z sióstr jest zupełnie inna, dzięki temu wyjątkowa. Meg, najpoważniejsza z całej czwórki, Jo, kobieta wulkan, pełna energii, ognia, zbuntowana dziewczyna, która wie czego chce, i nie boi się łamać konwenansów, pod względem charakteru bardzo przypomina mnie, gdyż tak jak Jo, jestem temperamentna, łatwo wpadam w złość, a potem nieraz żałuję swojego zachowania, tak jestem taką złośnicą, łatwo mnie wyprowadzić z równowagi, tak jak Jo 😂, tak jak ona także piszę: wiersze, opowiadania, choć mojej twórczości nie znajdziecie jeszcze(!) w gazetach 😉, Beth, cicha, nieśmiała, dziewczyna jak anioł, dobra duszyczka, no i Amy, najmłodsza z sióstr, która swoją pewną cechą przypominała mi Violettę Kubasińską, przez V i dwa T 😂😂, na pewno się domyślicie, co mam na myśli 😉

Najbliżej mi do Jo, bo mamy podobne charaktery, podobnie jak ona kocham czytać i pisać. Ale wszystkie siostry podbiły moje serce i należą już do grona moich ukochanych bohaterek.

Bohaterami, którzy zjednali sobie moją sympatię są także Teodor Laurence i jego dziadek Laurence, Marmisia, ojciec dziewczyn, Hanna, ciotka March (to jest dopiero ziółko 😂) i John Brooke.

Chciałabym też wspomnieć o okresie historycznym, w którym dzieje się akcja powieści, a dokładniej o strojach kobiecych, marzenie, no po prostu uwielbiam te suknie, kapelusze, parasolki, ach, cudowne. Oglądaliście Doktor Quinn, czy też nawet ekranizację "Małych kobietek" to możecie sobie zwizualizować o czym mówię i do jakich strojów bije moje serce ! 😍

Podsumowując, bo się troszkę rozpisałam, polecam z całego serca. Jeśli ktoś jeszcze nie zna sióstr March, to niech nadrabia szybciutko, bo warto ! Przepiękna powieść, która mimo że ma 152 lata, jest nadal aktualna, pełna mądrości i ponadczasowych wartości. Polecam !

Od kilku lat stale chodziły za mną Małe kobietki. Nie wiedzieć czemu ciągle rzucała mi się w oczy okładka tej powieści, ale sama nie potrafiłam się zdobyć, by poznać tę historię bliżej. Nareszcie jednak przyszedł czas, bym mogła zagłębić się w tę powieść. Czy Małe kobietki to rzeczywiście tak dobra książka, jak o niej mówią?

Meg, Jo, Amy oraz Beth to cztery związane ze sobą siostry, które na co dzień uczą się jak żyć w zgodzie z innymi, jak dobrze się zachowywać oraz jak wyrzucić z siebie samolubstwo. Pomaga im w tym ich mama, która stale przekazuje swoim dziewczynkom wartości, które są naprawdę ważne. Ponadto mogą liczyć na wsparcie przyjaciela rodziny, Lauriego. Wszystko to dzieje się podczas oraz po zakończeniu wojny secesyjnej.

Myślę, że zacznę od kilku słów o każdej z głównych bohaterek. Meg była dla mnie najrozsądniejszą i najbardziej dojrzała z sióstr: to ona zauważała wszelkie głupotki, które wyrabiały jej siostry, ale również jako jednocześnie ta najstarsza, pierwsza wyszła za mąż i osiągnęła “życiowe spełnienie”. Choć rzeczywiście była sympatyczna, to niestety nie zachwyciła mnie tak, jak inna z sióstr.

Jo to bohaterka, z którą się utożsamiłam i którą pokochałam miłością ogromną i niesłabnącą. Jest to zdecydowanie młoda kobieta, z którą mogłabym nawiązać przyjaźń i przy której zdecydowanie bym się nie nudziła. Pomimo swojej wariackiej natury i spontaniczności płynącej w jej krwi, Jo ma również ogromne serce i zawsze gotowa jest pomóc w potrzebie. Amy to przedostatnia z sióstr, która ma w sobie wiele szyku i klasy, a także chętnie wytyka (zwłaszcza Jo) brak dobrego gustu i zachowania. Ona również nie wzbudziła we mnie aż tak ciepłych uczuć, ale nie mogę też napisać, że jej nie lubię.

No i Beth, najmłodsza z sióstr i jednocześnie najdelikatniejsza istotka, jaką spotkałam na swojej czytelniczej drodze. Kochana, ciepła i urocza dziewczynka, która natychmiast podbiła moje serce. Mogłabym postawić ją na tym samym stopniu, co Jo, ponieważ obie bohaterki bardzo polubiłam i z pewnością długo o nich nie zapomnę.

Wydawać by się mogło, że fabuła Małych kobietek nie jest czymś szczególnym, a akcji jest tutaj jak na lekarstwo. I rzeczywiście, jednak wystarczy przeczytać kilka rozdziałów, by zżyć się z tą historią i zauważyć, że jest ona idealna do czerpania radości z lektury – tak po prostu. Autorka pod przykrywką rodzinnych i przyjacielskich relacji pokazuje czytelnikowi nie tylko życie młodych dziewcząt przed 1900 rokiem, ale także przekazuje wartości, jakimi powinniśmy się kierować w swoim życiu.

Może komuś wydawać się nie na miejscu nakazywanie każdemu, by zachowywał się miło i uprzejmie w stosunku do nawet okropnych ludzi, ale jest w tym duży sens. Im jesteśmy lepsi dla innych, tym bardziej pokazujemy swoją klasę i dobre wychowanie. Dlatego ta powieść to całkowity strzał w dziesiątkę dla młodych dziewczyn, które nie do końca jeszcze wiedzą, jak poradzić sobie z życiem. Mimo że napisana ponad sto lat temu, to wciąż pozostaje aktualna i uczy kolejne pokolenia.

Należy też wspomnieć o tym, iż to wydanie zawiera w sobie i drugi tom, czyli Dobre żony. No i muszę przyznać, że spotkanie ze starszymi wersjami bohaterek bardziej mnie do siebie przekonało, a to prawdopodobnie przez to, że sama jestem w podobnym wieku co bohaterki w tej części. Ich zmagania z dorosłym życiem i dorosłymi decyzjami śledziłam z zapartym tchem i nieraz z ogromnym bólem w sercu.

Czy Małe kobietki i Dobre żony mi się podobały? Ogromnie. Nie potrafiłam czytać ich szybko, ponieważ jest to lektura do delektowania się i wolnego pochłaniania. Historia tych czterech, tak różnych od siebie sióstr mnie zachwyciła, wciągnęła i złamała serce. Jeżeli jeszcze nie mieliście styczności z tą pozycją, to koniecznie to nadróbcie.

Hejka!

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki "Małe kobietki" Louisy May Alcott, którą miałam okazję przeczytać dzięki uprzejmości księgarni internetowej Tania Książka. Muszę się przyznać, że rzadko sięgam po klasyki literatury, ale ta powieść szczególnie mi się podobała. Zapraszam do lektury!

Zacznę od tego, że związku z premierą nowej adaptacji filmowej tej powieści w reżyserii Grety Gerwig w sprzedaży pojawiło się również nowe wydanie książki zawierające fotosy z filmu. Składa się ono z dwóch tomów: "Małe kobietki" i "Dobre żony". Mimo, że książka jest dość obszerna ( nieco ponad 500 stron, licząc dwa tomy) to czytało mi się ją bardzo szybko i przyjemnie. Siostry March, główne bohaterki, to postacie, których nie da się nie lubić. Mnie urzekły już od pierwszych stron!

Jak już wspomniałam książka opowiada historię czterech sióstr: Meg, Jo, Beth i Amy oraz ich bliskich. Akcja toczy się pod koniec XIX wieku w Stanach Zjednoczonych. Mimo panującej wojnie secesyjnej i spowodowanej nią nieobecności ojca, który walczy w obronie kraju siostry March starają się być dobre, dzielne i pracowite. Każda z nich jest inna, ma swoje wady i zalety, ale to właśnie czyni je wyjątkowymi. Mimo licznych różnic zawsze się wspierają i mogą na siebie liczyć.

Meg to najstarsza z sióstr. Z tego względu jest też najbardziej rozsądna i odpowiedzialna. Ma naturę marzycielki. Pragnie żyć w bogactwie i dostatku. Czy Meg da się zwieść urokom luksusu, a może w jej życiu pojawi się ktoś, dzięki komu dostrzeże piękno codzienności i odnajdzie szczęście? Tego musicie dowiedzieć się sami czytając "Małe kobietki". Kolejna z sióstr, Jo to typowa chłopczyca. W czasach, w których toczy się akcja takie zachowanie u kobiet nie było mile widziane. Jo jest porywcza i impulsywna, ale ma też wielkie serce. Najważniejsza jest dla niej rodzina. Uwielbia literaturę, sama często pisze wiersze i opowiadania. To chyba moja ulubiona bohaterka powieści. Podziwiam jej odwagę i to, że zawsze pozostaje sobą, bez względu na to co myślą inni. Beth jest bardzo nieśmiałą dziewczyną, ale o pięknym i szlachetnym sercu. Zawsze troszczy się i pomaga innym. Kocha grać na pianinie. Amy to najmłodsza z sióstr. Chodź początkowo trochę egoistyczna i zarozumiała to jej postawa zmienia się w trakcie akcji. Marzy o zostaniu sławną malarką. Jest duszą towarzystwa.

"Małe kobietki" to przede wszystkim historia o dorastaniu, kształtowaniu charakterów, próby odnalezienia siebie i swojej drogi mimo wielu trudności jakie zsyła nam los. Problemy z jakimi mierzą się Meg, Jo, Beth i Amy mimo upływu lat są nadal aktualne. Każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie. Mi szczególnie podobała się ukazana w książce siła rodziny, która nie ważne na jakim etapie życia jesteśmy, jest dla nas niezwykłym oparciem.

Pozdrawiam, Wiktoria z bloga Wind of renewal

W ostatnim czasie klasyki wróciły do łask i coraz więcej osób sięga po tego typu literaturę, co mnie cieszy i przyznaję, iż również dałam się temu porwać. Tym razem ogrom pozytywnych opinii nakłonił mnie do poznania "Małych kobietek".

Siostry March - Meg, Jo, Beth i Amy - mieszkają w Ameryce w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Dziewczęta pochodzą z dość biednej rodziny, boleśnie odczuwając brak ojca, który wyjechał na wojnę. Główne bohaterki spędzają czas we własnym gronie, powoli wprowadzając do niego także nielicznych przyjaciół, którzy w ich życie wprowadzają nieco świeżości oraz radości.

Serce raduje się, kiedy człowiek wyczuwa ogromną miłość, jaka panuje w domu rodziny March. Pomimo braku wystawnych przyjęć, przepięknych sukni i lśniących bucików, dziewczęta potrafią zjednoczyć się i obdarzyć wsparciem. Niekiedy ich próżność, zadufanie czy zazdrość dają o sobie znać, jednak kochająca oraz mądra matka potrafi łagodnie, acz stanowczo przekazać im, jakimi wartościami powinny kierować się w życiu.

"Małe kobietki" to urocza książka, którą, pomimo sędziwego wieku, czyta się szybko i przyjemnie. Aktualnie przekazywana treść mogłaby budzić niemałe kontrowersje, jednak zabierając się za czytanie, należy mieć na uwadze czasy, w jakich żyła Louisa May Alcott. Nie da się ukryć, że ta historia zawiedzie każdego, kto nastawia się na intrygującą akcję, bo jej tu brakuje. Osobiście nie przepadam za wolno snutymi opowieściami, a także przewagą opisów nad dyskusjami, ale w tym przypadku, o dziwo, wcale mi to nie przeszkadzało, co świadczy o tym, iż niekiedy warto sięgnąć także po taką lekturę, choćby dla zwykłej odskoczni.

Każdy rozdział dotyczy jakiegoś wydarzenia dziejącego się w życiu dziewcząt. Ich wydźwięk jest mocno moralizatorski, co z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu. Z jednej strony myślę, iż owa opowieść idealnie nadawałaby się na lekturę szkolną, ale z drugiej obawiam się, że dzisiejsza młodzież mogłaby wyśmiać idee głoszone przez główne bohaterki. Na pewno można wysnuć parę istotnych refleksji z "Małych kobietek", jednak na pewno nie wszystkie powinny być brane do serca.

Cieszę się niezmiernie, iż przeczytałam kolejną powieść zaliczaną do literatury klasycznej, zwłaszcza że ta na pewno podobała mi się bardziej niż wiele innych. Książka "Małe kobietki" nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak na innych czytelnikach, gdyż nie uważam jej za wybitną, a także nie zaliczę jej do grona ulubionych, aczkolwiek spędziłam przy niej kilka miłych chwil i z pewnością niebawem sięgnę po kontynuację, gdyż jestem ciekawa, jak potoczyły się dalsze losy sióstr.

[Adres usunięty]

Genialna powieść genialnej pisarki. Wydanie Poradni K w grubej okładce wygląda elegancko i pięknie prezentuje się na półce. W książce znajdziemy zdjęcia z kadru filmu, który powstał na jej podstawie. Polecam każdemu, powieść ponadczasowa z wspaniałym przesłaniem.

,,Małe kobietki” to powieść przeznaczona przede wszystkim dla kobiet i pisana z kobiecej perspektywy. Autorka doskonale ukazuje etapy dojrzewania dziewcząt i ich rozterki oraz codzienne zmagania w brutalnym świecie, w którym liczą się wyłącznie pieniądze i pozycja społeczna.

W ciągu mijających lat na naszych oczach cztery odmienne siostry, zaczynają powoli dojrzewać i wkraczać w świat dorosłych, który wcale nie jest taki piękny i prosty jak się im wydawało. Ich odmienne charaktery determinują ich późniejsze losy na tyle, że każdą z nich czeka bolesne starcie z rzeczywistością w postaci stale piętrzących się problemów. Niestety wychowywane pod matczynym kloszem dziewczęta przekonują się na własnej skórze, że dorosłość to nie tylko wystawne bale, przednia zabawa, czy wyjścia z przyjaciółmi, lecz wymagająca ogromnego wysiłku walka o przetrwanie na targowisku próżności. Siostry będą musiały zatem zweryfikować ideały, które wpajała im od dziecka matka z rzeczywistością, która na każdym kroku ocenia je z perspektywy wyboru sukni, rękawiczek i innych dodatków w zależności od okazji. Panny March przekonają się zatem, czy tak powszechnie propagowane szybkie zamążpójście bez uprzedniego zapoznania się z wybrankiem, jest tak naprawdę ich drogą ku lepszemu życiu. Czy na pewno każda dziewczyna, która szybko wyjdzie za mąż automatycznie staje się szczęśliwą panią na włościach, wychowującą gromadkę dzieci? Czy możliwe jest zrealizowanie marzeń o kierowaniu własnym życiem w świecie zdominowanym przez mężczyzn?

Mimo, że z zapartym tchem śledziłam poczynania wszystkich „małych kobietek”, to największe emocje wzbudzała we mnie postać Jo i jej próby realizacji marzenia o zostaniu pisarką. Okazuje się bowiem, że mimo talentu, dziewczyna nie może liczyć na wydanie swojej twórczości, gdyż zdeterminowana przez ograniczenia płci redakcja oczekuje od niej opowieści odpowiednich dla pań, czyli ckliwych romansów, w których heroina po wielu przeciwnościach losu poślubia swojego wybranka, bądź też umiera, gdy jej się to nie udaje. Zatem zmagania z Jo doskonale ukazują stan ówczesnego środowiska literackiego oraz jego stosunku do kobiet piszących utwory odmienne niż to, czego się spodziewa po ich płci.

O książce „Małe kobietki" pierwszy raz usłyszałam kilka lat temu w jednym z odcinków serialu „Przyjaciele". Na jakiś czas zapomniałam o tej pozycji, lecz gdy natrafiłam na jej tytuł w Internecie to od razu przypomniała mi się reakcja Joey'ego na tę historię i postanowiłam ją przeczytać. Przeczytałam ją kilka miesięcy temu, jednak patrząc na nowe, ilustrowane wydanie stworzone przez Wydawnictwo MG zapragnęłam przeczytać jeszcze raz tę książkę i jestem pozytywnie zaskoczona.

Książka „Małe kobietki" zachwyciła mnie już od pierwszych stron. Historia zaczyna się od świątecznego, zimowego czasu, czyli idealnie na czytanie o niej w grudniowe wieczory. Już na samym początku poznajemy wszystkie cztery siostry oraz ich mamę. Od pierwszych stron poznajemy także ich charaktery, zwyczaje i sposób życia. Wszystkie postacie mają głowy pełne niecodziennych pomysłów, o których aż chce się czytać. Do tego wszystkiego niesamowite pióro pani Alcott, które sprawia, że z tej historii bije ciepło i nie chce się od niej odrywać.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona książką „Małe kobietki", gdyż czytanie jej po raz drugi w tym samym roku wcale nie spowodowało, że się przy niej nudziłam. Ponownie z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy rodziny Marchów i mimo że wiedziałam co się zaraz stanie to myślałam tylko o tym, że zaraz pojawi się ten fajny moment albo ten smutny i miałam ogromną ochotę przeczytać ten fragment jeszcze raz. Nie mam w zwyczaju wracanie do książek, a na pewno nie po tak krótkim czasie i jestem zafascynowana tym, że „Małej kobietki" sprawiły, że wróciłam ponownie do tej historii i mam ochotę jeszcze raz ją przeczytać. No ale poczekam do stycznia, bo Wydawnictwo MG zapowiedziało wznowienie drugiej części, czyli „Dobre żony" i jestem ciekawa czy również tak mi przypadnie do gustu.