Love On The Brain

Bee z pewnością skradnie Wasze serce. Jest to postać, która w większości przypadków mówi to co myśli co dla mnie w tej historii działało na plus - bo postacią, która skrywała swoje uczucia i przemyślenia był Levi. Dziewczyna obraca się w świecie naukowym, ponieważ jest świetną neurobiolożką. Dostała ona szansę na rozwój swojej kariery i miała dowodzić w nowym projekcie NASA. Jej radość z tego powodu jest dosłownie namacalna. Niestety radość dziewczyny szybko przygasa, kiedy okazuje się, że będzie współprowadzić projekt ze słynnym inżynierem Levim. Ta dwójka miała już ze sobą styczność na uczelni, niestety wtedy zdecydowanie za sobą nie przepadali. Mężczyzna niejednokrotnie podczas studiów doktoranckich zachowywał się wobec Bee jak dupek i dawał jej do zrozumienia jak bardzo jej nie lubi.

.

W książce bardzo wyraźnie mamy przedstawiony temat kobiet w męskim środowisku naukowym. Autorka przy pomocy Bee pokazuje jak kobiece postacie są lekceważone i nie traktowane poważnie przez męską część zespołu. Inni naukowcy dla zasady podważaj zdanie Bee, nie zgadzają się z nią, czasem jej nie słuchają. Dopiero kiedy otrzyma ona poparcie od Leviego pozostali pracownicy akceptują jej zdanie.

.

Jesteśmy świadkami tego jak dwójka naszych bohaterów pracuje wspólnie nad projektem. Chcąc nie chcąc spędzają oni ze sobą sporo czasu i udaje im się wypracować pewien schemat porozumienia. Bee często żartuje z tego, że Levi jej nienawidzi, a mężczyzna niejednokrotnie nie ma siły przebicia, aby wyprowadzić ją z błędu. Budowanie tego całego napięcia świetnie wpłynęło na kluczowe rozdziały książki jeśli chodzi o wątek romantyczny. A musicie wiedzieć, że na pewnym etapie historii dzieje się!

.

Bee jest postacią sarkastyczną i bardzo charyzmatyczną. Uwielbiałam czytać jej ironiczne myśli i teksty, którymi raczyła Leviego. Widać jej profesjonalne podejście do pracy i to jak bardzo jej na niej zależy. Przez to jakie akcje odwalili jej najbliżsi Bee boi się zaangażowania, bo uważa, że prędzej czy później i tak zostanie porzucona. I ciężko się jej dziwić, kiedy poznałam jej historię było mi jej naprawdę szkoda. Dziewczyna od czasu do czasu lubi również popadać w małe tarapaty, z których wyciąga ją Levi. A on.. Och.. Levi to kolejny idealny książkowy mąż. Chociaż nie jest typem, który od razu wyłoży kawę na ławę to jak już coś powie, to zapiera to dech w piersi. Uwielbiam to jaki momentami był władczy i zdecydowanie troskliwy. W książce jest wiele uroczych fragmentów, z których przekonacie się, że mówię prawdę.

.

Dla mnie ta książka jest świetna. Naprawdę bawiłam się cudownie z bohaterami. Niejednokrotnie się śmiałam, wzdychałam do tego jaki Levi jest dla Bee, wkurzałam się za nieprzychylność losu. W książce jest również motyw z małą intrygą, który potrafił utrzymać napięcie i moje zainteresowanie. Książka typu Love on the brain to idealna pozycja na wyjście z zastoju czytelniczego. To idealny wybór podczas wakacyjnego wyjazdu czy do poczytania w parku. Zdecydowanie Wam ją polecam, jeśli nie mieliście jej w swoich planach czytelniczych.

"Love on the brain" to książka, która mnie rozbawiła, pozytywnie nastroiła, a dodatkowo dostarczyła sporo ciekawostek na temat życia Marii Skłodowskiej-Curie.

To świetny romans, którego akcja dzieje się w laboratoriach NASA. Bee i Levi są arcywrogami od czasu studiów doktoranckich, a teraz przyszło im wspólnie pracować nad tajnym projektem. Uwielbiam motyw hate - love w takim wydaniu 🥰 Cięte riposty, inteligentne przytyki, wrogie myśli i próby wzajemnego lekceważenia swojej obecności 😛 Wszystko na nic...

Autorka po raz kolejny udowodniła, że ma niesamowite poczucie humoru, niesamowitą wiedzę naukową i nietuzinkowe pomysły na fabułę.

Historia sama w sobie jest dość przewidywalna, choć niektóre momenty mogą zaskoczyć 🤣 Nie będziecie się nudzić, bo autorka zadbała o odpowiednie napięcie, oprawę, wydarzenia poboczne i rozbrajające teksty Bee 🤣

Pokochałam Bee niemalże od pierwszego zdania, a Levi to wymarzony książkowy mąż.

Jeśli chcecie poprawić sobie humor i szukacie dobrego romansu to "Love on the brain" będzie idealnym wyborem.

Pamiętajcie, że to książka 18+, więc będzie też pikantne, ale w bardzo dobrym stylu.

Genialnie mi się to czytało

„W jego oczach widzę tylko szczerość. Coś się we mnie w tym momencie rodzi. Coś bolesnego, a jednocześnie pięknego. Coś, czego jeszcze nie potrafię rozgryźć ani zrozumieć”.

KOCHAM TĘ KSIĄŻKĘ. Całym sercem! Ali Hazelwood tworzy takie powieści, że ja się rozpływam. Dosłownie i tak po prostu! ♥

„Love on the Brain. Gdy miłość uderza do głowy” to totalna cudowność.

Naukowe „wtrącenia” w powieści tworzyły jej wyjątkowy klimat. Neurobiologia jest sama w sobie (dla mnie) tak bardzo ciekawa, że czuję się w tym klimacie i czuję ekscytację bohaterów, gdy kochają to, co robią.

Bee ma niesamowity charakter, ale gdy ta kobieta się na coś uprze, to nie sposób wybić jej to z głowy. Jest nieufna, ale życie dało jej też niezłego kopa, aby mogła taka być.

Zakochałam się w Levim – w jego osobowości - skrytej, tajemniczej, trochę wstydliwej, ale też tej troskliwej. Dosłownie zakochałam się w każdym zachowaniu, które miałam okazje „dojrzeć” na przestrzeni kolejnych rozdziałów.

Uczucie między bohaterami było niesamowite. Niedopowiedzenia między nimi nie pozwoliły na złapanie tchu, bo każdy ich ruch szczegółowo śledziłam i poddawałam analizie.

Ali Hazelwood w swojej powieści stawia na kobiety – ich prawa i trudy dyskryminacji, z którymi muszą się mierzyć. Porusza tematy w sposób, które są jednocześnie bolesne, ale też dodają siły do walki o swoje potrzeby i siebie.

Zauroczyła mnie również obsesja Bee na punkcie Marii Skłodowskiej-Curie. Czytać o jej osiągnięciach i autorytecie, które inspirowały główną bohaterkę było czymś!

Czy ja muszę dodawać coś więcej? Jestem zauroczona! I uzależniona!💙💖💙

Przyznam szczerze, że chyba na żadną książkę nie czekałam tak, jak na tę 😍

Czytając zagraniczne opinie spodziewałam się, że Love on the Brain będzie wierną kopią The Love Hypothesis. Jako, że poprzednia książka autorki, to jeden z najlepszych romansów jakie przyszło mi czytać, sięgnęłam po premierę z ogromnym podekscytowaniem.

I wiecie co? Nie zawiodłam się.

Rzeczywiście, można jej zarzucić powielanie schematów, podobne motywy, niemal identyczne zachowania bohaterów, no i koncepcję opartą na tych samych fundamentach. Jednak mimo to, jakkolwiek absurdalnie to brzmi, nie czułam, że czytam to samo. Czerpałam ogromną radość z lektury, którą pochłonęłam w zastraszającym tempie. Zupełnie nie mogłam oderwać się od tej historii.

Jestem pewna, że przeczytam wszystko, absolutnie wszystko, co wyjdzie spod pióra Ali Hazelwood i będę tak samo zachwycona. Uwielbiam bohaterów, których kreuje. To, jaką niezręczną atmosferę stwarza, jak naiwne są jej postacie, ale przy tym przeraźliwie urocze.

Mogłabym jej naprawdę wiele zarzucić, ale nie mam zamiaru tego robić. Przeczytałam tę książkę z wielką przyjemnością i choć The Love Hypothesis stoi na czele mojego romansowego podium, zaraz za nią jest Bee i Levi, charakterystyczne, przeurocze postacie z Love on the Brain. Może i Levi nie dorównuje Adamowi pod kątem bycia gburem wszech czasów, a zachowanie Bee jest dosłownie odrobinę mniej niezręczne, pokochałam ich całym sercem.

A sceny, które sprawiają, że ta piękna różowa okładka, staję się książka dla dorosłych? (18+) Zdecydowanie bardziej intensywne niż w swojej poprzedniczce.

No cóż, co mogę napisać więcej, niż:

Kocham, kocham, kocham! 🤍

Przyznanie grantu realizowanego z NASA było dla Bee jak spełnienie marzeń. Była świetna w dziedzinie neurobiologii i wiedziała, że to idealny projekt dla niej. Do momentu, kiedy się dowiedziała, że współprowadzącym projekt będzie Levi, mężczyzna który nienawidził jej w czasie studiów doktoranckich. Ale czy Bee miałaby pozwolić, że jej wróg zniszczy jej szansę na przełom w karierze? Czy tak postąpiłaby Maria Skłodowska-Curie?

To, że Bee jest fanką Marii Skłodowskiej-Curie (i cały związany z tym wątek) to przyjemny polski akcent, dzięki któremu dowiedziałam się wielu ciekawostek o naszej noblistce. I o tym, jak była ona ignorowana jako pionierka w dotąd głównie męskim świecie nauki.

Książkę przeczytałam błyskawicznie. Trochę byłam zła na siebie, że nie zostawiam jej sobie na jakiś dłuższy piątkowy wieczór, żeby się delektować, tylko czytam, choćby urywkami, w każdym możliwym momencie, gdy tylko nikt nic do mnie nie mówi, co niestety zdarza się rzadko. Wiecie, mam w domu pięciolatkę, która bardzo lubi mówić i dwulatka, który chce mówić, wtedy kiedy ona mówi. Ale nawet to nie przeszkodziło mi skończyć książki zbyt szybko. Była po prostu zbyt dobra, żeby ją odłożyć.

Do tej pory zastanawiam się, która z tych dwóch książek Ali Hazelwood była lepsza. Skłaniam się chyba minimalnie ku „The Love Hypothesis” (i pewnie sobie w wakacje znów po nią sięgnę), ale to nie znaczy, że „The Love on the Brain” była zła. Obie to cudowne komedie romantyczne, ciepłe, zabawne, miejscami gorące, ale przede wszystkim z pełne chemii, z powoli rozkręcającym się napięciem miedzy bohaterami i relacją typu hate-love. Uwielbiam!

Lubicie amerykańskie komedie romantyczne? Zdarza mi się niekiedy takie filmy oglądać, a ostatnio nawet takie książki czytać. Lekkie, romantyczne i strasznie schematyczne. Niejednokrotnie wam narzekałam na schematyczność w książkach, jednak w przypadku “Love on the brain” Ali Hazelwood, owa schematyczność nie przeszkadza mi, a nawet cieszyłam się nią. Niekiedy potrzeba nam takich prostych historii, które dają pocieszenie, nie trzeba się nad nimi za dużo rozwodzić, jedyne co trzeba to cieszyć się miłą lekturą. Ten tytuł właśnie dzięki swojej schematyczności skojarzył mi się z amerykańską komedią romantyczną. Powiedzcie prawdę, niejednokrotnie można spotkać się z dwoma przyjaciółkami, jedna kolorowa i zadowolona z życia a druga gotka, często prawiąca o śmierci. Do tego dodajmy motyw hate-love, który okazał się nad wyraz rozdmuchany, oczywiście nie zapomnijmy o ogromnym przyrodzeniu głównego bohatera, który musiał być tak wielki i niejednokrotnie musiało być to wspominane, ponieważ inaczej można byłoby zapomnieć, że to książka Ali Hazelwood.

Bee Königswasser uwielbia Marię Skłodowską Curie, swoje działania opiera na myśli: co zrobiłaby Maria? Ostatnio jej życie się posypało, najlepsza przyjaciółka przespała się z jej narzeczonym, przez co Bee decyduje, że w jej życiu nie jest potrzebna miłość. Wystarczy jej praca i osiągnięcia naukowe oraz fakt, że dostała się do elitarnego programu NASA. Levi Ward to prawdziwy przystojniak, wysoki, umięśniony i posiadający piękne i niezwykle zielone oczy. Do tego dodajmy fakt, że jest cenionym inżynierem i właśnie on będzie osobą, z którą Bee musi ściśle współpracować. Kilka lat temu poznali się w innych okolicznościach, jednak Ward od samego początku pokazywał, że nie cierpi Bee, więc teraz nie widzi jej się praca z człowiekiem, który nią gardził. Czy uda im się zakopać topór wojenny?

Często spotykacie się z nawiązaniami w książce do naszych rodaków, oczywiście chodzi mi o książki zagraniczne. W “Love on the brain” bardzo często jest wspominana Maria Skłodowska Curie, ale to nie wszystko, sama główna bohaterka jest w jednej części polką, a dokładniej jej matka była w połowie polką. Ucieszył mnie ten fakt, ponieważ mało kiedy spotykam się z polskim akcentem w zagranicznych książkach.

Bohaterowie są świetnie napisani, nie spodziewałam się, że w lekkim romansie spotkam główną bohaterkę, do której będę żywić takie uczucia, kibicowałam jej, cieszyłam się razem z nią i przeżywałam każde niepowodzenie. Tak samo miałam z Levim, chłopak był bardzo przewidywalny, jednak na tyle słodki, że ciężko było mi doszukać się jakichś jego wad. Nie można również zapomnieć o humorze, który dosłownie wylewa się ze stron, nieistniejący kot, który atakuje jak prawdziwy tygrys to mój ulubiony fragment książki. Co prawda miała ona swoje dziwaczne momenty, autorka chyba z nich słynie, ponieważ w obu jej książkach czułam niekiedy zażenowanie. Jednak chyba zostało mi się pogodzić z tym i czekać na kolejną książkę autorki i jakoś przymknąć oko na jej momenty żenady.

Ten tytuł jest pełen pikantnych scen, napisanych dość dobrze, jednak nie idealnie i ze smakiem. Choć przyznam, że czytałam dużo gorzej opisane sceny erotyczne, więc nie mogę ich zaliczyć jako jakiś minus książki.

Nie mogę zapomnieć, że spotkamy się tu z bardzo ważnym tematem, jaki jest niesprawiedliwe traktowanie kobiet, czy osób z niższych klas społecznych w świecie naukowców. Ten temat bardzo mnie zaciekawił i mam nadzieję, że w innych książkach autorka go również pociągnie.

Polecam wam ten tytuł, jako lekką książkę, którą się szybciutko czyta, która rozbawi i wzbudzi same ciepłe uczucia. Za egzemplarz do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu Muza i You and Ya.

Bee jest wielką fanką Marii Curie. Jako naukowiec podziwia ją i marzy o własnym sukcesie. Gdy NASA wybiera ją do wspólnego projektu nie wierzy we własne szczęście. Całą jej radość znika wraz z informacją, że jej najbliższym wspólnikiem będzie Levi Ward, największy wróg z czasów studiów. Nieziemsko przystojny, ale równie oziębły wróg nr 1.

Uwielbiam graficzne okładki, ale nie jestem zapewne w tym odosobniona 😉

Kocham relacje Bee i Levi'ego. Hate-love to relacja, która ostatnio przoduje w czytanych przeze mnie pozycjach, ale jak to często w życiu bywa, cienka jest linia między nienawiścią, a miłością.

Tylko jakimi uczuciami darzy się tych dwoje tak naprawdę? Powłóczyste , ukratkowe spojrzenia chodź pełne zgryzoty dialogi .

Bardzo spodobał mi się humor tej książki, namiętność bohaterów oraz ich rozwijającą się relację.

Bee reprezentuje bardzo silną, kobiecą osobowość, która nie boi się walczyć o prawa kobiet w bardzo zamkniętym męskim środowisku naukowców. To historia dla miłośników kotów i Marii Curie, faktów o jej życiu jest tu całkiem sporo. Miłośnicy Gwiezdnych wojen tez znajdą tu coś dla siebie, a także miłośnicy kolibrów, neurobiologii i sportu . To książka dla każdego.

Chyba mam kolejną ulubiona autorkę 😉

"Love on the brain", to kolejna książka Ali Hazelwood, która skradła moje serce i zawładnęła myślami.

💘🧠Główna bohaterka, Bee, jest neurobiolożką i właśnie dostała posadę w NASA. To ściśle tajne, ale powiem Wam - wspólnie z inżynierami ma skonstruować innowacyjny hełm dla kosmonautów. Brzmi mega fajnie, problem w tym, że projektem zarządza Levi Ward - facet, który na studiach zatruwał Bee życie. W książkce znajdziecie więc wątek enemies to lovers, a także mnóstwo typowego dla Ali humoru który do mnie osobiście bardzo trafia.

💘🧠Podobał mi się pomysł, by akcję umieścić w siedzibie NASA, fajnymi wstawkami były też ciekawostki z dziedziny nauki. Autorka po raz kolejny pisze o sytuacji kobiet w naukowym świecie i znów obudziła we mnie feministycznego ducha walki o równouprawnienie. Płeć nie powinna decydować o zarobkach, czy wartości człowieka.

💘🧠Choć książkę czytało mi się przyjemnie, trochę zabrakło mi tu elementu zaskoczenia. Całą fabułę można rozgryźć po przeczytaniu pierwszego rozdziału, a zakończenie fatwo jest przewidzieć. Jeśli czytaliście poprzednią książkę autorki "The love hypothesis" na pewno rzucą wam się też w oczy podobieństwa między bohaterami obydwu powieści. Szczególnie Levi był niemal identyczny jak Adam. Bee była ciekawą postacią (naukowczyni z kolorowymi włosami, kolczykami, tatuażami, której idolką jest Maria Skłodowska Curie) ale irytowało mnie jej podejście do związków i to jak była uparta w kwestiach, a których nie miała racji.

💘🧠Czy mi się podobało? Oczywiście! To był cudowny comfort book, pełen śmiechu, wzruszeń i naukowych ciekawostek. Ali to jedna z tych autorek, których książki podobają mi się zawsze, bez względu na wszystko 🥰 Polecam!

Gdy Bee dołącza do renomowanego projektu w NASA jej wyobrażenia zostają zrujnowane gdy okazuje się, że będzie musiała pracować z Levim - inżynierem, który przez całe studia okazywał ku niej niechęć. Czy da radę współpracować z kimś kto od początku sabotuje jej projekt?

Kocham ich!! Bee jest totalnie pozytywnie zakręcona i pełna różnych kolorów - to bardzo złożona postać z specyficznym poczuciem humoru które akurat mnie (nerdowi) bardzo odpowiadało.

Levi...o wiele większe wrażenie zrobił na mnie niż Adam z TLH. Głównie dlatego, że był bardziej uroczy, jednoczenie dostał o wiele więcej gorących scen.

Oczywiście nie zabrakło typowego dla autorki feministycznego wydźwięku kobiet w świecie nauki i nawet mamy polski akcent - główna bohaterka ma bzika na punkcie Marie Skłodowskiej Currie.

Fabuła oparta na pracy w NASA po prostu wciągała od samego początku jednak nie sądziłam, że poznamy jeszcze bliżej rodzinę Leviego i jego problemy. Szczerze czułam, że było to trochę na siłę, by nadać jego postaci głębszy charakter co moim zdaniem było zbędne - Levi był perfecto od 1 rozdziału.

Muszę docenić też pracę jaką autorka wkłada w zapoznanie się z obszarem naukowym, którymi parają się bohaterowie i jak realnie pokazuje jak wygląda środowisko uniwersyteckie/biznesu. Uwierzcie mi na słowo- tam naprawdę takie rzeczy się dzieją.

UROCZA I NAIWNA

LOVE ON THE BRAIN. GDY MIŁOŚĆ UDERZA DO GŁOWY to książka, wobec której mam mieszane odczucia. Dlaczego? Już tłumaczę.

Bardzo podoba mi się pomysł na fabułę i osadzenie jej w naukowym świecie, a także wykorzystanie motywu nieco naciąganego enemies to lovers i he falls first. Nasi bohaterowie są zakręceni na punkcie nauki i trochę im przez to umyka ze świata relacji międzyludzkich. Do tego lepiej odnajdują się w prowadzeniu kont na Twitterze, niż w rozmowie ze sobą nawzajem. I jest to niezwykle urocze. Ale jednocześnie i bardzo naiwne, co momentami nieco mi zgrzytało. Już od pierwszych stron ta historia jest do bólu przewidywalna i wszelkie zwroty akcji są niestety mało odkrywcze, bo spodziewamy się ich od samego początku. Nawet czarne charaktery obstawiłam bezbłędnie już przy pierwszych problemach bohaterów. I trochę mnie raziło, że tak wykształceni ludzie, którzy prowadzą tak skomplikowane badania, są jednocześnie tak niedomyślni i ślepi, jeśli chodzi o ich życie prywatne. I to jest ogromny minus. Dlaczego więc przeczytałam książkę do końca? Bo gdy przymknęło się oko na te typowo wattpadowe naiwne zagrania, to wyłaniała się naprawdę urocza historia, w której poruszono też ważny problem nierównego traktowania kobiet w miejscu pracy. Czy to świat NASA, czy bardziej przyziemne dziedziny - kobiety nadal są traktowane gorzej niż mężczyźni, a ich praca jest niedoceniana i umniejszana. A Bee starała się na swój sposób z tym walczyć. Ponadto, na plus była kreacja postaci drugoplanowych. Reike, Rocio, Kaylee - te bohaterki zdecydowanie zyskały moją sympatię już od pierwszych stron. A do tego pojawiły się urocze koty, które odegrały ważne role - i to aż dwa! Podobał mi się też polski akcent - Bee nie dość, że miała polskie korzenie i przez jakiś czas tam mieszkała, to jeszcze jej idolką była Maria Skłodowska-Curie - uwielbiam takie smaczki!

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, z których każdy ma tytuł związany z częścią mózgu, co podkręca naukowe otoczenie naszej bohaterki. Bee jest również pierwszoosobową narratorką powieści i dzięki temu możemy ją lepiej poznać i zrozumieć jej zachowanie. Brak narracji Levi'ego powoduje, że nieco później dowiadujemy się oficjalnie co siedzi w jego głowie, ale nie ma powodów do obaw - jego odczucia są aż nadto widoczne, nawet i bez jego perspektywy w rozdziałach. Jeśli chodzi o styl pisania, jest on łatwy i przyjemny w odbiorze i nie miałam żadnych zgrzytów jeśli chodzi o słownictwo. Jeśli pojawiło się coś trudniejszego, zawsze pojawiało się wyjaśnienie.

PODSUMOWUJĄC

Love on the Brain. Gdy miłość uderza do głowy to urocza historia na miły wieczór, czy też popołudnie. Ogromny minus za naiwne zagrywki i niedomyślnych bohaterów, ale za to plus za ogólne wrażenia z lektury, bo czytało mi się przyjemnie, zdarzało mi się uśmiechnąć przy niektórych wydarzeniach (zwłaszcza tych z końcówki z kotką w roli głównej). Uroczy klimat, umiejętnie przełamany poważniejszym wątkiem kobiet w świecie zawodowym. Jeśli lubicie takie lekkie, niewymagające lektury, to będzie to coś dla Was, ale jeśli wolicie ambitniejsze lektury, to jednak poszukajcie czegoś innego.

Amanda Says

Poprzednia książka autorki (TLH) nie podeszła mi. Była przerysowane, absurdalna i po prostu głupiutka ( pamiętajcie, że to tylko moja opinia , jeśli Tobie się podobała to super ). Z lekką obawą sięgnęłam po kolejny tytuł.

Przyznam szczerze, że skusiła mnie do tego wspominana w książce Maria Skłodowska-Curie , którą uwielbiam i podziwiam tak jak Bee. No i NASA, które było w strefie marzeń co do miejsca pracy w innym moim wcieleniu.

Zaczęłam czytać książkę i przepadłam! Całkowicie wczułam się w jej akcję, raz dwa załapał wspólny język z Bee i zrozumiałam Leviego.

Środowisko pracy, głównie męskie, i odpowiedzialne zadanie, które ktoś sabotuje wywoływały we mnie sporo emocji.

Relacja Bee i Leviego była fajna, bez zbędnych podchodów czy udawania.

Przeszłość Bee w pełni rozumiem i pojmuję zamysł autorki na przebieg pewnej rozmowy w toalecie.

Uwielbiam!! Gdy Bee porównuje swoje życiowe sytuacje to wydarzeń z życia Marii Skłodowski-Curie ! Genialne zagranie i dodatkowa porcja wiedzy o naszej rodaczce .

Super jest też poruszenie wątku koszmarnych egzaminów na studia doktoranckie, które jednoczą wielu studentów na profilu #CoNaToMaria

I do tego genialny kot Leviego .

Jedyne do czego mogę się przyczepić to coś co spotykam w 99% erotyków, czyli męski sprzęt wielkości Pałacu Kultury. Bee wprost daje do zrozumienia, że się jej nie zmieści .serio, można było to sobie darować.

No uwielbiam tę historię! Będę pewnie jeszcze do niej wracać.

Uważaj, tutaj można się zakochać!

I naprawdę wiem, co sobie teraz myślisz. Skoro jestem taka kochliwa to, co to za ostrzeżenie, ale moi mili nie pamiętam, kiedy ostatni raz zarwałam noc dla książki. Czy istnieje poważniejszy symptom wskazujący na zauroczenie?

[Współpraca reklamowa z @youandyabooks @wydawnictwomuza]

Bee opowiada historię z magnetycznym wdziękiem i humorem. Zupełnie jakby siedziało się z nią w salonie przy butelce wina, a ona opowiadałaby, co działo się w jej życiu przez ostatnie kilka miesięcy. Zdecydowanie, bezapelacyjnie ją uwielbiam. Uśmiech nie schodził mi z twarzy.

Ile uroku ma ta opowieść będzie wiedziała tylko ta osoba, która da jej szanse, a zapewniam – spoiler alert – uroku jest nieskończona ilość. Poza tym uwielbiam ten moment w książkach, kiedy bohaterowie uświadamiają sobie, że słaba komunikacja (różne są jej powody) doprowadziła ich do miejsca, które zwyczajnie nie jest dla nich dobre i w końcu zaczynają ze sobą rozmawiać. Tak po prostu wyjaśniać niedopowiedzenia. Ich życie staje się lepsze, a przy tym moje, bo nie ma dla mnie nic ważniejszego niż to, że u ludzi (i bohaterów książkowych), których lubię dzieje się dobrze.

Nigdy też nie ukrywałam, że mam słabość do książek o mądrych ludziach. Tutaj zdecydowanie to mamy, co więcej cieszę się, że wielokrotnie zostało podkreślone, jak dyskryminowane są kobiety w świecie nauki, ile w tym środowisku krzywdzących poglądów i seksizmu.

Będę tę książkę wciskać wszystkim, bo każdy potrzebuje w życiu solidnej dawki uroku, humoru i cudowności. To totalny must read na wakacje!

PS Tima powinno zjeść stado wkurzonych oposów…

Wiedzieliście, że od pancernika można zarazić się trądem? Nie? Ja też nie. Dziękujmy Rocio i wystrzegajmy się tych mściwych, okrytych pancerzem ssaków. Chyba, że to niezbyt prawdziwa informacja, a ja dałam się nabrać tak jak Bee, kiedy usłyszała o spin-offie Kubusia Puchatka pisanego przez Kinga.

To by było na tyle ciekawostek. Przejdźmy do konkretów.

Fakt pierwszy. Kocham lekkie romanse z humorem, charakterystycznymi postaciami. A jeśli jeszcze dodatkowo porusza on jakiś naprawdę istotny temat, to jestem kupiona.

Przeanalizujmy więc „Love on the brain”. Lekki romans? Odhaczamy i przy okazji zaznaczamy, że jest to książka zdecydowanie 18+, przez dosyć sporo występującej tu erotyki. Humor? To myślę jest dla każdego bardzo indywidualna kwestia, więc ocenę pozostawiam Wam. Ja śmiałam się wielokrotnie. Charakterystyczne postacie? Pomyślmy… fioletowo-włosa, wykolczykowana neurobiolożka będąca psychofanką Marii Curie prowadząca popularne konto na Twitterze, wysoki na prawie dwa metry naukowiec-weganin żyjący z czarnym siedemnastoletnim kotem, zakochany w jednej dziewczynie niezmiennie od studiów i na koniec młoda, mroczna asystentka naszej Bee marząca tylko o tym, żeby spotkać ducha feministki w siedzibie NASA. Brzmi wystarczająco oryginalnie? Odhaczam. I ważny temat… Niesprawiedliwe traktowanie kobiet wśród naukowców, stereotypowe postrzeganie płci pięknej jako tę „gorszą” i „mniej inteligentną”, podważenie sensowności egzaminów wstępnych umożliwiających rozpoczęcie studiów doktoranckich, nieuwzględnianie czyichś dokonań w pracy nad ważnym projektem, czy ostatecznie strach przed odrzuceniem, samotnością i zranieniem przez najbliższych oraz niespełnione oczekiwania rodziców i poczucie nie bycia wystarczająco dobrym. Odhaczam.

I dobrze, może wielki plot-twist pt. „Kim jest Ćmak?” ani trochę mnie nie zaskoczył (od początku wiedziałam kim jesteś), a dziwne zachowanie Levi’ego nawet na moment mnie nie zmyliło (dziwne, że zmyliło ono Bee, ale chyba na tym polegają romanse, prawda?), ale i tak świetnie bawiłam się podczas czytania, a lekkim szokiem było dla mnie odkrycie intrygi tego „złego bohatera”. Jak dla mnie, było to naprawdę dobre zakończenie, mimo że widziałam, iż nie wszystkim przypadło ono do gustu. Ale o gustach się nie dyskutuje. Utwierdzam się w przekonaniu, że naprawdę lubię książki Ali ze środowiska naukowców i czekam na więcej podobnych tytułów.

„Love on the Brain” jest już dostępne w księgarniach! Nie wiem, czy tylko ja tak czekałam na kolejną książkę Ali Hazelwood, ale mam nadzieję, że nie. Powieść jest lekką, zabawną historią z dynamiczną relacją głównych postaci. Dzięki naukowym wtrąceniom mogłam lepiej poczuć klimat lektury, która opowiada o uczuciu łączącym dwójkę naukowców.

Książka, dzięki lekkiemu językowi, jest do pochłonięcia w jeden wieczór. Fabuła zdecydowanie intryguje, a bohaterowie zapadają w pamięć. Bee jest charyzmatyczną bohaterką, która emanuje pewnością siebie. Levi zdecydowanie ma potencjał na zostanie kolejnym książkowym mężem wielu czytelniczek. Osobiście śledziłam ich relację z niemałym zainteresowaniem i piszczałam jak małe dziecko, kiedy zaczynało między nimi iskrzyć.

Polecam „Love on the Brain” dla osób ceniących lekkie powieści, w których nie brakuje humoru. Książka jest jednym z ciekawszych romansów poruszających pozycję kobiet w środowisku naukowym.

Ostatnio mam mega farta do romansów które wybieram na lekturę ;) kiedy zobaczyłam że ukaże się kolejna książka Ali Hazelwood wiedziałam że będę musiała ją przeczytać ;) po TLH i nowelkach pod jednym dachem oraz skazani na siebie miałam wielkie oczekiwania jeśli chodzi o #Loveonthebrain ;) jednak i tym razem zakochałam się w historii którą stworzyła autorka jak i w bohaterach ;) Levi jest po prostu BOSKI , nie sposób się nie zakochać w tym uroczym, słodkim mężczyźnie który do tego jest niezłym przystojniakiem. Jednak od początku.

Levi i Bee poznają się na studiach jednak kilka nieporozumień powoduje że wszyscy uważają ich za wrogów a nasza bohaterka wprost pała do niego nienawiścią i choć początkowo wydaje się że wspólna współpraca to najgorsza rzecz jaka mogła ją spotkać to z dnia na dzień dostrzega plusy a kwestie z przeszłości powoli zostają rozwiązane i przegadane. Nie mogę nie wspomnieć całej tej naukowej otoczki, projektu dla NASA i nerdowkich wstawek odnośnie choćby gwiezdnych wojen dodajemy do tego fascynację naszej bohaterki Maria cury skłodowską a jestem pewna że tak jak ja w myślach widzicie już serial teorię wielkiego podrywu. I nie oceniajcie mnie ale zawsze gdy czytam książki autorki to właśnie ten serial puszczam sobie w tle :P

Bee to szalona, otwarta osóbka która zwraca na siebie uwagę choćby kolorowymi włosami, Levi wydaje się poważny i odpowiedzialny, nie radzący sobie z emocjami i okazywaniem ich mężczyzna. Ta dwójka przez sposób w jaki została wychowana ma swoje problemy jednak jak by nie było to geniusze w swoich dziedzinach. Wiecie co jest niesamowite ? że Ali hazelwood sprawia iż nauka jest seksowna i to bardzo. To nie jest jakiś bełkot którego nie rozumieliśmy w szkole ale jej historie wzbudzają chęć poznania wszystkich tych pojeć i poczucia tej ekscytacji związanej z nauką i jej odkryciami, doświadczeniami. Jejku a chemia pomiędzy tą dwójką? Istnie kosmiczna, ale czy można było spodziewać się czegoś innego skoro pracują razem ramię w ramię tworząc hełm dla astronautów. ?

Czytajcie! Czytajcie !

Ps. miłośnicy kotów to lektura obowiązkowa dla was :P

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Nauka ma w [motyla nóżka] założenia. Jedyne, czego można w niej być pewnym, to fakt, że niczego nie można być pewnym. Nauka i tak zrobi, co zechce. Jak ja, cholera, uwielbiam naukę!"

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Love on the brain. Gdy miłość uderza do głowy" autorstwa Ali Hazelwood ma dzisiaj premierę.

Bee dostaje pracę marzeń, ale jest jeden minus. Będzie musiała współpracować z Levim Wardem, swoim arcywrogiem. To tylko trzy miesiące, więc powinnam dać radę, zanim dojdzie do rękoczynów🤭. Ale nic nie wychodzi tak, jak miało być. Zaczyna się od braku sprzętu, nikt nie traktuje jej poważnie, a projekt wisi pod znakiem zapytania. I tutaj na ratunek przychodzi Levi. Wspiera ją, naprostuje pracowników, a nawet poprze jej decyzje. Ktoś go podmienił, czy co? Czy możliwe by Bee, od początku źle interpretowała jego zachowanie???

Bee, nie da się nie polubić. Jej idolką jest Maria Curie Skłodowska, przytacza nam ciekawe fakty z jej życia i przy okazji mówi do niej, jak ma jakiś problem. Nie wierzy w miłość. Uważa, że każdy kiedyś odejdzie, jest to kwestia tylko czasu, by wszystko się posypało. Dlatego nie ryzykuje, raz to zrobiła i nie wyszło. Teraz skupia się tylko na pracy. Z jej perspektywy, mamy napisaną historię. Jest zagubiona, jak Levi zmienia swoje nastawianie do niej. Nie wie, o co może mu chodzić. Dopiero szczera rozmowa wyjaśni wiele spraw. Levi to ten nieśmiały i uroczy, mimo że na to nie wygląda, a Bee głośna, wygadana i mało domyślna 🤭. Ich relacja to takie niepewne podchody. Ona nie wie o co mu chodzi, a on boi się przyznać do uczuć, bo myśli że ma męża.

Uwielbiam tą książkę❤️❤️❤️. Jak do niej usiadłam, to odłożyłam ją dopiero jak skończyłam. Nie da się od niej oderwać. Wszystko mi się tutaj podobało i idealnie pasowało. Uwielbiam humor autorki. Cały czas miałam uśmiech na twarzy. Ta historia jest słodka i urocza, ale nie tylko. Poruszany jest temat dyskryminacji kobiet w świecie naukowym. Ale Bee się nie daje, walczy o swoje. Ta książka o wiele bardziej mi się podobała niż "The love hipotesis". Jeżeli lubicie historie romantyczne, to jest to książka dla was. Każda romantyczna dusza zakocha się w niej, tak jak ja❤️❤️❤️. Polecam ❤️❤️❤️

Bee jest neurobiolożką, fanką Marii Curie, aktywistką incognito w feministycznym ruchu wśród naukowczyń oraz wielbicielką miałczących indywidualistów na czterech łapach. Ponadto jest barwna (w przenośni i dosłownie) oraz ma wspaniałe, idealnie sarkastyczne poczucie humoru. Niestety brak jej szczęścia w miłości, dlatego postanawia całym sercem pokochać naukę. Jej kariera rusza do przodu, kiedy dostaje propozycję z NASA, by wziąć udział w projekcie neuro-inżynierskim. Los jednak nie jest tak łaskawy, jak początkowo jej się wydawało. Bee ma bowiem współprowadzić projekt ze swoim największym wrogiem, Levim Wardem. I choć ona nigdy nie miała z nim problemu, on od czasu studiów tak bardzo jej nienawidził, że ledwie mógł na nią patrzeć. Ich pierwsze dni współpracy zapowiadają koszmar, jednak szybko okazuje się, że Levi tak naprawdę stoi po stronie Bee, czego kobieta nie potrafi pojąć. Jak się później okazuje, zaskoczy ją jeszcze kilka rzeczy.

Narracja prowadzona jest przez główną bohaterkę, która jest wprost wspaniała. Już od pierwszej strony polubiłam styl, który w przypadku przekładów jest wspólnym dziełem zarówno autora jak i tłumacza. (Panie Filipie Sporczyk, szczerze gratuluję. Świetna robota!) Nie raz i nie dwa zostałam rozbawiona, rozgrzana do czerwoności i wzruszona. Sporo tego zawdzięczam właśnie sposobowi przekazu i barwnej wypowiedzi. Właściwie komentarze Bee bawiły mnie bardziej niż sama akcja, chociaż tej też nie mogę niczego zarzucić. Oj, działo się wiele, zwłaszcza pod koniec.

Lubię, gdy literatura popularna porusza ważne tematy. W „Love on the brain” też miało to miejsce. Weźmy chociaż traktowanie kobiet w świecie naukowców, czy gdziekolwiek indziej. Niby dopuszcza się je do stanowisk, ale dziwnym trafem niemal zawsze zarabiają gorzej niż mężczyzna na tym samym szczeblu, często też są ignorowane. Ali Hazelwood pokazała jedną zależność. Kobieta pośród mężczyzn z ten samej branży jest nierzadko ignorowana, nikt nawet nie chce jej wysłuchać. Chyba że trafi się jeden z mężczyzn, który zechce to zrobić i ją poprze. Wtedy rośnie prawdopodobieństwo, że reszta pójdzie jego śladem. Bez męskiego autorytetu za plecami kobieta robi za mebel. Wiem, że w wielu branżach sytuacja się zmienia, ale jednak bywają takie miejsca, gdzie nadal panuje średniowiecze.

Drugim tematem, który został wspomniany, były niesprawiedliwe i zupełnie oderwane od rzeczywistości sposoby kwalifikacji na studia doktoranckie, które w Stanach bazują na testach ( - nie wiem, jak u nas). Testy te są okropnie drogie i nie mają nic wspólnego ze sprawdzeniem wiedzy badanego. Największą szansę na zdanie mają osoby pochodzące z bogatych rodzin.

Podsumowując, „Love on the brain” skradła mi serce. Przeczytałam świetnie napisaną, szalenie romantyczną i przezabawną historię, a przy tym poznałam cudownych bohaterów, którzy są tak wyraziści jak sama Bee. (Kiedy już poznacie ją osobiście, zrozumiecie, co mam na myśli. 😉 ) Polecam całym sercem. Nie pamiętam już, kiedy ostatnio miałam w rękach równie dobrą komedię romantyczną. Zatem nie zastanawiajcie się wcale, będziecie bardziej niż zadowoleni. Przyjemności z lektury.

„Love on the brain. Kiedy miłość uderza do głowy” to lekka, zabawna i bardzo przyjemna lektura, od której trudno się oderwać.

Jeśli chodzi o całokształt to książka bardzo mi się podobała i z chęcią sięgnę po kolejne tytuły tej autorki.

To komedia romantyczna z naukowcami w rolach głównych. Oni trochę inaczej postrzegają świat i miłość.

Podobał mi się też sam zamysł przedstawienia w tej pozycji walki o równe prawa kobiet jak i osób nieuprzywilejowanych jednak, tylko zamysł.

Niestety kobiety w tej książce to odklejone feministki, które niekiedy gadają głupoty. Mówią o równości ale kiedy przychodzi co do czego sprowadzają wszystko albo do seksualności albo płci. Jak kontakty w gabinecie, obściskiwanie się etc. są odebrane przez bohaterki źle, nie dlatego, że ogólnie takie zachowanie jest niedopuszczalne ale dlatego że dotyczyło to lesbijek…

Takie ukazywanie, że niektórym wolno wszystko, a jeśli jest potępione to nie dlatego, że jest to nie na miejscu, a dlatego, że dotyczy kogoś, kto chce żeby mu było wszystko wolno.

Niestety było jeszcze dużo tego typu fragmentów i sytuacji. Kusiło mnie żeby wtedy odłożyć książkę, no bo bądźmy poważni… Jeszcze był taki fragment kiedy Bee miała problem z tym, że Levi słucha takiej muzyki jakiej lubi, a nie muzyki kobiet albo jakichś mniejszości. Pozostawię to bez komentarza…

Ogólnie sama historia jest świetna. Myślę, że warto po nią sięgnąć i przymknąć oko na fragmenty tego typu. Chociaż trochę smutno, bo ta historia mogłaby być o wiele lepsza.

Po przeczytaniu „The Love Hypothesis” wiedziałam, że będę w ciemno sięgać po każdą kolejną książkę Ali Hazelwood i okazuje się, że „Love on the Brain” zachwyciło mnie już od pierwszych stron.

Autorka ma niezwykle lekkie pióro, a jej książki pochłaniam w jeden wieczór. Naukowa otoczka niezwykle mnie fascynuje, a wzmianka na pierwszej stronie o Marii Skłodowskiej-Curie była dla mnie przyjemnym zaskoczeniem. Jak się okazało ta niezwykle silna i niestety niedoceniona kobieta była inspiracją do stworzenia całej powieści i postaci Bee, czyli naszej głównej bohaterki.

Ali jak nikt inny potrafi kreować silne kobiece postaci i pomimo, że wszyscy bohaterowie książki są świetni to jednak kobiety są tutaj górą. Bee to postać niezwykle silna, niezależna, dążąca do celu i przede wszystkim znająca swoją wartość. Kolejny raz zostajemy przeniesieni w naukowe środowisko, gdzie sukces odniosą kobiety tylko i wyłącznie te, które nie dają sobie w kaszę dmuchać i oczywiście Bee całkowicie się do nich zalicza. Podobnie jak w pierwszym tomie na drodze tej silnej kobiety musiał stanąć mężczyzna - Levi. Ich romantyczna relacja jest opisana ze smakiem i w porównaniu z TLH zbliżeń jest znacznie więcej. Mężczyzna należy do tych, których po prostu nie da się nie lubić.

Pomimo, że żyjemy w XXI wieku to codziennie wiele kobiet jest dyskryminowanych i nie branych na poważnie przez swoją płeć. To właśnie o tym pisze autorka i ukazuje walkę kobiet o swoje prawa. Walkę przeciw różnego rodzaju stereotypom i ogromnej sile jaka drzemie w każdej z nas. Oczywiście w książce wątków jest wiele i tworzą one ze sobą niesamowitą całość po którą zdecydowanie warto sięgnąć.

„Love on the Brain” wczoraj rano zaczęłam i to było tak przyjemne, że czytałam w każdej możliwej chwili. Smażyłam naleśniki i ciągle czytałam (i tak kilka przypaliłam ale kto by się tam przejmował 🤭) oczywiście do wieczora skończyłam 🤭

Bardzo przyjemna, romantyczna, a jednak z bohaterami, którzy mimo naukowych tytułów niekoniecznie zawsze stąpają twardo po ziemi. Przyznaje, że jest dość przewidywalna, jednak ta ciekawość nakręcała mnie z całej siły, czekałam kiedy w końcu się domyślą wszystkiego. Początkowo miałam Leviego za typowego buraka, co oczywiście z biegiem czasu się zmieniło 🤭 Bee za to jest absolutnym świrem gdy mowa o życiorysie M.C. Skłodowskiej, szanuje za taką chęć chłonięcia i przyswajania wiedzy jeśli chodzi o wszystko co związane z naukami ścisłymi. Z przyjemnością przypatrywałam się jej uwielbieniu.

Nieporozumienie, które potrafi namieszać w całej tej relacji, a mimo tego ogląda się ją i czuje ciepło na sercu, nawet jeśli były momenty gdzie nie wszystko układało się tak jak powinno. W pewnych momentach może wzruszyć, nie wyciska łez, jednak porusza kilka sznurków, które odpowiadają za szybsze bicie serca. Spędziłam z nią naprawdę cudowny czas.

Ogólnie mogę powiedzieć, że była Za-rą-BEE-sta 😅😆