Lampiony. Cztery żywioły Saszy Załuskiej. Tom 3

Niestety wielkie rozczarowanie, liczyłem na dużo więcej, a dostałem przeciętny kryminał.

Bardzo nietypowa i z pewnością daleka od schematu powieść kryminalna. Trzecia część serii z Saszą Załuską na czele to książka, z którą trzeba się dobrze zapoznać, by móc w pełni wejść w jej świat. Główną bohaterką tej historii jest zmagająca się z zawodowymi problemami profilerka. Odważna, zdolna, niemniej kobieta z bagażem słabości. Ludzka, prawdziwa, taka, jakby przyszło jej istnieć naprawdę. Daleko jej do superbohaterki, stąd chwilami może wydawać się nieco mdła. Dla mnie kreacja Saszy jest jednak w pełni akceptowalna. Aczkolwiek czytelnik nie przez cały czas ma okazję cieszyć się jej towarzystwem. „Lampiony” to bowiem zbiór różnorodnych osobowości, zaś przekrój społeczeństwa jest tutaj tak obszerny, że chwilami można się pogubić. Spora ilość bohaterów drugoplanowych, od policjantów, arabów, po meneli, nie przyćmiewa drugiej istotnej i charakternej postaci, a jest nią bez wątpienia miasto, w którym cała ta historia ma miejsce.

Akcja powieści została ulokowana w Łodzi. Tym razem polska metropolia nie odkrywa jedynie mdłej roli tła, a wychodzi na pierwszy plan w całej swojej okazałości. Katarzyna Bonda poznała i pokazała ją od podszewki, wytykając przywary i wady. Pojawiają się owiane złą renomą ulice, jest podróż po licznych alejach oraz typowi mieszkańcy. Książka może okazać się smacznym kąskiem dla tych zapoznanych już z Łodzią czytelników, ale i ludzi, którzy nigdy nie mieli okazji tam być. Ja osobiście odwiedziłam ją tak dawno temu, że niewiele z tego pamiętam, choć teraz mam wrażenie, jakbym dopiero co wróciła z długiej podróży po owym wojewódzkim mieście.

Autorka posługuje się plastycznym językiem dopasowując dialogi do opisywanego środowiska, które ulega zmianom. Jest mowa rynsztokowa czy slogany wyjęte rodem z policyjnego komisariatu. I chociaż bohaterom w wielu sytuacjach nie jest wesoło, Katarzyna Bonda przemyciła w treść odrobinę humoru. Jest interesująco, chociaż nie bez wad.

Przyznam szczerze, że na początku mnogość różnorodnych, niepowiązanych wątków zbiła mnie z tropu. Miałam wielki problem z aklimatyzacją. Trudno było mi zmusić się do tego, by brnąć w to dalej, a jednak czułam, że książka będzie tego warta i niewiele się pomyliłam. Kosztowało mnie to cierpliwości, wytrwałości i nadziei. Lubię dobre finały i tutaj takiego się doczekałam. Pytanie tylko, czy i Wy będziecie na tyle zdeterminowani? „Lampiony” to wbrew pozorom taka powieść, w której sensacja nie goni sensacji. Są tutaj spektakularne wydarzenia, chociaż chwilami potrafi wiać nudą. Mam względem niej mieszane uczucia, bo z jednej strony podobało mi się, z drugiej – liczyłam na większe „wow”.

Obszerna, oryginalna, zaskakująca. „Lampiony” to nietuzinkowy i wielowątkowy kryminał z genialną kreacją tła, jakim jest nasza polska Łódź. Dobry finał, ciekawy motyw, niełatwe do przewidzenia wydarzenia i tajemnica. Obok zalet tej powieści paradują jednak wady, a największą z nich okazuje się panujący przez długi czas chaos związany z tuzinem różnych bohaterów, a to może zniechęcić. Katarzyna Bonda to pisarka z głową pełną dobrych pomysłów i talentem godnym poznawania. Chętnie przeczytam kolejne jej powieści, chociaż nie nadałabym jej przydomka królowej tego gatunku. Może kolejny raz uda się jej w całości zdobyć moje serce, kto wie. Przygodę z Lampionami kończę więc zadowolona, choć z kilkoma „ale”.

Sasza, Sasza, Saszeńka… Na szczęście ten super policjant przeżył więc nie muszę Cię ścigać po całym świecie. Załuska w nowej powieści Katarzyny Bondy pod tytułem „Lampiony” trafia do Łodzi. Ktoś podpala i morduje ludzi w starych kamienicach – ale to jest wątek poboczny. To jest opowieść o starych i młodych cwaniakach, o porządnych ludziach, o bezdomnych i milionerach, o policjantach i złodziejach. Ale to też jest wątek poboczny. To powieść o mieście Łódź według mnie. O Łodzi na kanałach i wodzie, o mieście meneli, o Piotrkowskiej i zakamarkach, o grodzie czterech kultur, o manufakturze, o zamkniętych fabrykach włókienniczych, o rapie, muralach, kamienicach i ludziach z krwi i kości. Cudowna, twarda, bolesna, śmieszna, zachwycająca opowieść o Łodzi. A w samym środku Sasza – profilerka, która wciąż walczy z demonami przeszłości. Ma dziecko, ma partnera, niby wszystko jest w porządku ale jednak złe sny nadal budzą ją w środku nocy. W ostatnim części tej tetralogii mam nadzieję że uda jej się przezwyciężyć i walkę o dziecko i o przyszłość. Ale to później. Teraz wczuj się w Łodź, podążaj za piromanem, idź z bunkrołazami do starych kanałów i daj się ponieść. Ja przepadłam po uszy. Katarzyna Bonda to Mistrz. Absolutnie polecam “Lampiony”.

Opowieść o Łodzi, o niskich pobudkach ludzkich, o zazdrości i w końcu o tym, że skorumpować można prawie każdego – trzeba tylko podać właściwą cenę.

Sasza zostaje wezwana do Łodzi do pomocy przy sprawie, która od jakiegoś czasu nie daje spokoju temu miastu i władzom, które próbują zaprowadzić w nim porządek. Jako profilerka Sasza ma rozpracować osobowość podpalacza, w międzyczasie okazuje się, że do tego wszystkiego dochodzi też profil bombera. Nie jest to łatwe zadanie, bowiem okazuje się, że sprawa ciągnie się już od dłuższego czasu, a powiązania ludzkie są bardzo zagmatwane.

Dla czytelnika również jest to lektura wymagająca skupienia na tym co czyta, na historiach różnych osób, a później wymagająca bardzo dużej dedukcji aby łatwo skojarzyć fakty ze sobą. Przez pierwsze sto stron ukazywani są nam różni bohaterowie, mieszkańcy Łodzi, których poznajemy życie, lub chociaż najważniejsze momenty o których warto wiedzieć.

Do tego wszystkiego dochodzi oczywiście również życie osobiste Saszy i jej problemy zawodowe, które również warto znać, a ten kto czytał poprzednie tomy o Załuskiej, na pewno z chęcią dowie się o kolejnych jej losach.

Osobiście bardzo lubię kryminały policyjne, ale nie przepadam szczególnie za takimi, które w trakcie pokazują zbrodnie i same nasuwają zakończenia i rozwiązania. O Lampionach można na pewno powiedzieć, że ta książka nie należy do grupy kryminałów banalnych – tutaj trzeba trochę samemu dedukować, pomyśleć i porozwiązywać zagadkę wspólnie z policjantami. Nie należy ten kryminał też do takich, gdzie dopiero w końcowych momentach dowiadujemy się wszystkiego o sprawcach i dopiero wtedy odkrywamy pobudki które nimi kierowały. Jak więc nazwać kryminał, który znajduje się pośrodku? Pozostawiam to do Waszej oceny.

Końcówka wstrząsająca, nigdy bym się nie spodziewała, że tak wszystko się zakończy i tak bardzo wprawi mnie w osłupienie. Pozostaje tylko pytanie, co stanie się teraz? Co to wszystko oznacza?

Książkę naprawdę czytało się miło i przyjemnie, czas spędzony nad lekturą mogę śmiało zaliczyć do miło spędzonego. Osobną sprawą jest też to, że Lampiony to już trzecia książka wydana przez Katarzynę Bondę, dwa poprzednie tomy to również bestsellery w kategorii kryminał policyjny. Polecam więc każdemu, bez względu na płeć czy wiek. Książka powinna się Wam spodobać i zachęcić do nadrobienia zaległości w poprzednich tomach (jeśli ich nie czytaliście), lub oczekiwać na kolejny tom, który już niedługo się pojawi.

Polecamy, zespół [Adres usunięty]

Książka mnie zawiodła. Nagromadzenie i splątanie wątków działa zdecydowanie na minus. Generalnie nie polecam.

Autorka posługuje się plastycznym językiem dopasowując dialogi do opisywanego środowiska, które ulega zmianom. Jest mowa rynsztokowa czy slogany wyjęte rodem z policyjnego komisariatu. I chociaż bohaterom w wielu sytuacjach nie jest wesoło, Katarzyna Bonda przemyciła w treść odrobinę humoru. Jest interesująco, chociaż nie bez wad.

Przyznam szczerze, że na początku mnogość różnorodnych, niepowiązanych wątków zbiła mnie z tropu. Miałam wielki problem z aklimatyzacją. Trudno było mi zmusić się do tego, by brnąć w to dalej, a jednak czułam, że książka będzie tego warta i niewiele się pomyliłam. Kosztowało mnie to cierpliwości, wytrwałości i nadziei. Lubię dobre finały i tutaj takiego się doczekałam. Pytanie tylko, czy i Wy będziecie na tyle zdeterminowani? „Lampiony” to wbrew pozorom taka powieść, w której sensacja nie goni sensacji. Są tutaj spektakularne wydarzenia, chociaż chwilami potrafi wiać nudą. Mam względem niej mieszane uczucia, bo z jednej strony podobało mi się, z drugiej – liczyłam na większe „wow”.

Katarzyna Bonda - jedna z najbardziej utalentowanych pisarek, która znajduje się w czołówce mojej prywatnej, jeżeli chodzi o książki kryminalne z pazurem. "Lampiony" to jej kolejna powieść, dzięki której na nowo można przyjrzeć się bohaterce Załuskiej. Chyba nikogo nie zdziwi fakt, że kolejna książka Bondy, którą ocenię tak wysoko. Wszystko jest napisane w sposób wzorowy. Główna bohaterka zapewnia jak zwykle ogrom wspaniałych emocji, dzięki czemu do końca nie wiadomo, jakie będzie tak naprawdę rozwiązanie całej sprawy. Jeżeli ktoś lubi takie tajemnicze zagadki i makabryczne zbrodnie, to książki Bondy są dla niego.

„Żywioły Saszy” to nowy serial TVN-u i Playera, który debiutuje w wymienionym serwisie, chociaż premiera telewizyjna została zaplanowana na wiosnę to, ale cyfrowi abonenci już teraz mogą poznać adaptację książki Katarzyny Bondy. „Lampiony” to trzeci tom cyklu zatytułowany Cztery żywioły Saszy Załuńskiej, nie tylko miałam okazję ją przeczytać, ale i także obejrzeć serial, o którym także Wam opowiem. Myślę, że jeśli znacie i cenicie twórczość Katarzyny Bondy, a postać Saszy jest Wam bliska i znana, to z pewnością takiej gradki nie możecie odpuścić.

Główną bohaterką książki „Lampiony”, na której podstawie powstał serial jest Sasza Załuńska, współpracująca z policją profilerka - kryminolożka przygotowująca portrety psychologiczne zabójców. Kobieta walczy z własnymi demonami z przeszłości z różnym skutkiem. W Łodzi grasuje podpalacz, który trzyma w ryzach miasto i sieje panikę. Nie widomo, który budynek będzie następny, gdzie uderzy i co puści z dymem? Kobieta stopniowo będzie budować profil psychologiczny przestępcy, który ma ułatwić śledczym ustalenie jego tożsamości. Podczas prób zrozumienia motywów podpalacza, Załuska zagłębia się w mroczne tajemnice jej własnej przeszłości, a to nie będzie proste. Czy jej się powiedzie?

Muszę przyznać, że kryminały staram się czytać, kiedy nadarza się okazja, ale jestem wybredna w ich doborze, staram się wybierać takie, które mnie nie zawiodą, jednak z tym bywa różnie. „Lampiony” są powieścią, która rozgrywa się w Łodzi, widać, że autorka wykonała tutaj kawał dobrej roboty, zebrała materiały, historie, zgłębiła wiedze na temat architektury, zupełnie jakby się przebywało w tym mieście, a może nawet w nim żyło od lat. Warto zwrócić uwagę na to, że autorka postawiła tutaj na wielowątkowość, przeplatała w treści różne wydarzenia, które miały miejsce odbywały się w różnych miejscach. Postać głównej bohaterki mogę określić, jako silną, ale niepozbawioną wad. Walcząca z nałogiem Sasza jest nieco zagubiona, chociaż nie mogę jej zarzucić braku umiejętności i siły, jest najlepsza w tym, co robi, a jak wypadła na ekranie? W rolę policjantki wcieliła się Magdalena Boczarska. Serial składa się z siedmiu odcinków, główna bohaterka, wraca do Polski z Wielkiej Brytanii, gdzie przez siedem lat studiowała i doskonaliła się w swoim zawodzie. Otrzymuje pierwsze zadanie, które wymaga od niej wyruszenia do Łodzi. W każdym kolejnym odcinku pojawi się nowy ślad prowadzący do rozwiązania sprawy. Oprócz Boczarskiej w serialu możemy zobaczyć Marcina Czarnika, Andrzeja Konopkę, czy też Arkadiusza Jakubika. Serial został zrealizowany bardzo sprawnie, a zdjęcia w połączeniu z montażem podkręcają pod względem dynamicznym kolejne wydarzenia. Napięcie, które budowane jest stopniowo, potęgowane kolejnymi scenami, co sprawia, że nie sposób jest zrezygnować z dalszego oglądania filmu. Doborowa obsada ukazuje, jak wspaniałym warsztatem aktorskim dysponuje, przez co zachęca do oglądania dalszych odcinków, mam nadzieję, że zdecydujecie się obejrzeć tą produkcję, kto wie, może przypadnie Wam do gustu?

Autor: Katarzyna Bonda

Tytuł:Lampiony

Tym razem wraz z Saszą trafimy do Łodzi, miasta starych fabryk, tajemniczych podziemi i tysięcy skomplikowanych ulicznych arterii. Architektura miasta stwarza idealne warunki dla zbrodni. W tej historii kryminalnej, Sasza Załuska będzie musiała zmierzyć się z nieprzewidywalnym podpalaczem i przy okazji z jednym ze swoich największych lęków - ogniem. Jakby tego było mało, jej myśli będą zaprzątały problemy osobiste.

Sasza w nowej kryminalnej zagadce dostrzeże szansę na ucieczkę od problemów i koszmarów przeszłości, które łaskoczą ją po piętach jak ogień pochłaniający łódzkie budynki.

Nie wiem co powiedzieć, ponieważ nie czytałam poprzednich tomów. Jednak spodobała mi się ta książka i chciałabym dokupić poprzednie, by przeczytać jeszcze raz, być może lepiej będzie mi się czytało. Autorka ma przyjemne choć czasem ciężkie dla mnie pismo. Kilka razy sama się pogubiłam, a związane to było z moimi obowiązkami, gdzie musiałam ją odkładać. Fabuła sama w sobie jest dobra. Wprowadzane fakty sprawiają, że jestem pod wrażeniem. W pewnych momentach czułam przerażenie, ale również i ulgę. W kilku miejscach w książce zachowanie głównej bohaterki działało mi na nerwach. Uważam, że mimo wszystko książka jest dobra, jednak może nie do końca dla mnie.

Ocena 8/10.

Po "Lampiony" sięgnęłam po przeczytaniu "Pochłaniacza" i "Okularnika", zaintrygowana dlaszymi losami głównej bohaterki tetralogii - Saszy Załuskiej. Sasza to kobieta po przejściach, samotnie wychowująca córkę, która wciąż walczy z własnymi demonami. W tej książce mamy też drugą główną "bohaterkę" - miasto Łódź, w którym tym razem rozgrywa się akcja opisywanej przez autorkę historii.

Sasza, na co dzień pracująca w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Gdańsku, zostaje skierowana do pomocy łódzkiej policji.

" - Mają tam podpalacza - ciagnął. - Znasz się na tym?

Skinęła głową.

- Pamiętam jak robiłas taka prezentację o podpaleniach. Trzy typy: piroman, ubezpieczenie i zemsta.

- Coś koło tego - mruknęła. Nie miała sił powiększać teraz jego wiedzy(…). Zdjęła okulary.

- Seryjny? Od kiedy jest problem?

- Tu dochodzimy do sedna - westchnął ciężko. Zgasił peta (…). - Nie chodzi o zwykłego piromana. To bomber. Wysadził wczoraj kilka budynków, a wcześniej próbowano rozpirzyć w drobny mak halę odlotów na Lublinku. Nie informowano o tym, bo zamach został udaremniony. Potrzebują wsparcia."

I tak profilerka, na dzień przed Wigilią, wyrusza do miasta włókniarek by podążyć tropem kolejnej niebezpiecznej zagadki.

Książkę, jak pozostałe powieści Pani Katarzyny, czyta się jednym tchem. Ponad sześćset stron powieści "łyknęłam" w ciągu niecałych trzech dni. Sposób pisania autorki bardzo mi odpowiada. Otwieram książkę i już po chwili nie widzę tekstu tylko w całości przenoszę się do kreowanego przez nią świata. Tym razem jednak odniosłam wrażenie, że ten świat to jakiś mroczny "roller coster" nad którym nikt nie panuje.

Powieść, tak jak i inne książki tej autorki, ma bardzo wiele wątków. Dotych czas bardzo to sobie ceniłam i z zachwytem obserwowałam jak te wątki się przeplatają by na końcu połączyć się w zaskakującą całość. Tym razem jednak jakby coś się poplątało, porwało i pogubiło. Po przeczytaniu "Lampionów" stwierdzam, że tych wątków i postaci było tam po prostu za dużo. Niektórzy z opisywanych dokładnie bohaterów (tak dokładnie, że podczas lektury miałam wrażenie, że będą stanowili jeden z głównych elementów historii) w rzeczywistości niewiele wnieśli do fabuły. Niektóre wątki, tak ciekawe, że z powodzeniem mogłyby same w sobie stanowić oś kolejnej zagadki rozwiązywanej przez tą lub inną bohaterkę, okazywały się historiami niemal bez znaczenia. No i w końcu Sasza… Zginęła gdzieś w tym wszystkim…

Jako mieszkanka Łodzi, nie mogę się nie odnieść do opisu mojego miasta w tej historii. W podziękowaniach autorka napisała:

"Dziękuję także wszystkim moim Czytelnikom, którzy niestrudzenie podsyłali mi łódzką muzykę, łódzkie opowieści, korygowali slang i wprost prześcigali się w znajdowaniu najlepszych lokalizacji "na podpałkę". Nigdy dotąd społeczność danego miasta nie była tak zaangażowana w pracę nad nową powieścią na etapie dokumentacji."

Mimo to, ja nie potrafię odnaleźć na kartach tej książki mojego miasta. Łódź w "Lampionach" jest szara, brudna, biedna i smutna… Wiem, że faktycznie moje miasto, zwłaszcza jeśli chodzi o poziom zamożności, odstaje od takich aglomeracji jak Kraków, Wrocław, Poznań czy oczywiście Warszawa ale też jej historia i historia jej mieszkańców tak bardzo różni się od historii wspomnianych miast…

Podsumowując, "Lampiony" nieco mnie rozczarowały choć uważam, że warte są przeczytania, a dla miłośników prozy Pani Katarzyny Bondy (jakim i ja się mienię) wręcz obowiązkowe. Myślę, że za jakiś czas wrócę do tej powieści, żeby spojrzeć na nią jeszcze raz, być może już z nieco innymi emocjami.

A teraz niecierpliwie czekam na "Czerwonego Pająka"

lavendiary

W sumie książka mnie nie zachwyciła. Straszne naplątanie wątków nie jest w tym przypadku zaletą. Szkoda.