Zwiastun burzy. Wojny Wikingów. Tom 2

Cala seria to istny majstersztyk!

Ale to wydanie to istna porażka. Wydawnictwo OTWARTE o ile można ich nazwać wydawnictwem chyba nigdy nie widziało tej książki na oczy, błędy ortograficzne czy też brak niektórych liter w słowach to w tej serii standard... KOMPLETNA PORAŻKA

Historia jest MEGA ale szukajcie innego wydania...

Pierwszy tom sagi Wojny Wikingów wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie i byłam przekonana, że stanowi ON wstęp do obłędnej i niesamowitej sagi, która podbije moje serce. Choć póki co ciężko jednoznacznie stwierdzić, czy faktycznie tak jest, bowiem seria ta liczy sobie osiem tomów, a ja mam za sobą zaledwie dwa, to mimo wszystko przyznaję, że zmierza to właśnie w tym kierunku. Zwiastun burzy okazał się być powieścią równie angażującą, a może nawet i nieco bardziej, co Ostatnie królestwo! Póki co moje oczarowanie serią nie przemija i nie mogę się doczekać chwili, w której sięgnę po kontynuację losów Uhtreda.

Cała recenzja: [Adres usunięty]

Zwiastun Burzy, podobnie jak część pierwsza, nie trafi do każdego czytelnika. Trzeba lubić taki klimat. Atmosferę nasączoną zapachem walki, krukami latającymi nad ciałami poległych, odgłosy toporów uderzających o tarcze. Z pewnością nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu 300 stron opisu zbliżającej się wojny, w tym jak Duńczycy plądrują ziemię Wessexu, zabijają i gwałcą, oraz ponad 100 stron opisu samej walki. Zwiastun burzy jest pełen niemocy i zwątpienia Sasów, którzy każdego dnia tracą nadzieję na odzyskanie utraconego królestwa. To obraz wygnanego króla, który całe dnie spędza na kolanach modląc się do Boga.

Opowieść Bernarda Cornwella wydaje się tak spokojna, tak melancholijna, pleciona w sentymentalny wręcz sposób. Główny bohater Uhtred w tym tomie powoli odnajduje swoje miejsce, w końcu decyduje komu odda swój miecz, choć wgłębi nadal ma wątpliwości. To jeden z moich ulubionych bohaterów w literaturze w ogóle.

Zwiastun burzy zawiera wiele świetnych momentów, które utwierdzają mnie w przekonaniu, że w przyszłości na pewno będę wracała do tej historii. To opowieść o rozdarciu między byciem Sasem z krwi a staniem się Duńczykiem w dzieciństwie z braku innego wyboru. To walka między chrześcijańskim Bogiem a bogami, w których wierzą wikingowie. To poświecenie w imię ojczyzny, a żeby odnieść zwycięstwo, trzeba być przygotowanym na straty. Wiecie, że ciężko pisać o tym, co ma dla nas duże znaczenie, a drugi tom Wojen Wikingów jest dla mnie kolejnym arcydziełem spod pióra Cornwella. Nie mogę doczekać się trzeciej części!

Zwiastun burzy. Wojny Wikingów tom drugi. Bernard Cornwell

Zwiastun burzy jest kontynuacja pierwszego tomu pt.: ,,Ostatnie królestwo".

I powiem wam, że jest bardzo dobrą kontynuacją. Można nawet powiedzieć, że ten tom jest lepszy niż jego poprzednik.

Tom drugi nadal opowiada nam historię Uhtreda, który pomimo zwycięstwa nad Duńczykami popada w niełaskę u króla Alfreda. Toczy ON wewnętrzną walkę po której stronie się opowiedzieć.

Chce bronić Anglii, i chce jednocześnie włączyć o boku Ragnara.

Pomimo konfliktu z jakim w swoim sercu musi mierzyć główny bohater, widać, że od pierwszego tomu znacznie dojrzał, jednocześnie zachowując w sobie coś z Wikinga.

W chaosie jest taka radość. Zrzuć całe zło świata za drzwi i powiedz ludziom, że nigdy, przenigdy nie powinni otwierać drzwi, a to zostanie otwarte, ponieważ w zniszczeniu jest czysta radość.

I pomimo lojalności jaką ślubował ON królowi Alfredowi , jest ON też lojalny wobec tych, których najzwyczajniej w świecie lubi i szanuje.

Jest większa wojna, Niedobry. Nie walka między Saksonią i Duńczykiem, ale między Bogiem a diabłem, między dobrem a złem! Jesteśmy częścią tego!

Jestem bardzo ciekawa jak w dalszych tomach wykreuje się jego postać, ponieważ jest to dopiero tom drugi z ośmiu, więc z pewnością Uhtred może się zmienić o 180 stopni. Jednak na chwilę obecną, jest ON naprawdę interesującą postacią, która autorowi się naprawdę udała.

Moim zdaniem na największą uwagę w tym tomie zasługują Uhtred, co jest logiczne. I król Alfred, którego mamy możliwość poznać bardziej szczegółowo. Pobyć z nim trochę i poznać jego tok myślenia.

Alfred nie chciał słuchać. Był sprytnym człowiekiem, może tak sprytnym jak każdy człowiek, ale nie rozumiał bitwy. Nie rozumiał, że bitwa to nie tylko liczby, to nie poruszanie się wysokimi kawałkami, i nie chodzi nawet o to, kto ma przewagę w podłożu, ale o pasję i szaleństwo oraz krzyczącą, nieopanowaną wściekłość.

Pomimo tego, że nie jest on, w mojej opinii, pozytywnym bohaterem, to ja to bardzo polubiłam.

Jednak nie będę was zanudzać fabułą tej książki. Musicie sami się przekonać, czy wciągnie was pomiędzy swoje strony tak jak mnie.

Powiem wam, że przy tej części bawiłam się o wiele lepiej niż przy pierwszym tomie.

Często mówi się o klątwie drugiego tomu. Jednak tą autora, moim zdnaiem, nie spotkała.

A wręcz drugi tom jest dla mnie o wiele lepszy niż pierwszy.

Tak jak w pierwszym tomie Bernard Cornwell spisał się fantastycznie, wciągając mnie w kartki swojej powieści.

Wydaje mi się, że mało który autor potrafi tak pisać. Z fikcji literackiej pomieszane z historią, stworzyć coś takiego, że aż człowiek nie chce się odrywać od książki.

A końcowe starcie Duńczyków z Anglikami to literacki majstersztyk.

Dosłownie się czułam jakby była na polu bitwy i patrzyła na wszystko z boku.

Dopiero co skończyłam czytać drugi tom, a już czekam na trzeci. To chyba najlepsza reklama dla książki.

Polecam każdemu z ręką na sercu.