Winna

Kolejna świetna książka Pani Alicji Sinickiej. Pokazuje ,że należy uważać, kogo wpuszczamy do swojego serca. Pokazuje, że chciwość nie popłaca. Lekka pikanteria, dodaje pazura tej książce. Gorąco polecam

Książka ciekawa ,lekko i przyjemnie się czyta.

Gorąco polecam.

Wspaniała książka ,przyjemnie się czyta .

Serdecznie polecam.

Na szczęście przygodę z Autorką zaczęłam od "Obserwatorki". Gdyby to była "Winna" - skończyłabym na niej. To jest tak słabe, że z obawą patrzę na czekającą w kolejce do czytania "Służącą". Język i narracja nieporadne, sztuczne i pretensjonalne, chwilami nieco grafomańskie ("utonęłam w jego błękitnych oczach, ocienionych rzęsami przypominającymi skrzydła ćmy"... ). Pseudo-psychologiczne rozważania bohaterki obnażają nieznajomość tematu, a miejsce akcji, postaci i cała sceneria plastikowe jak z kiepskiego amerykańskiego filmu. Szkoda, bo historia mogłaby się obronić. Do tego trafiłam na małe wydanie - maleńki druk, kiepska jakość papieru spowodowały, że miałam ochotę książkę odłożyć.

Książka super nie zawiodła mnie A zakończenie jak zwykle zaskakujące 😉

Książka wciąga maksymalnie zakończenie zaskakuje i oto chodzi. Chciałoby się w 5 minut przeczytać całą. Na pewno sięgnę po więcej tytułów tej autorki.

Ksiazka jest super wciągająca od pierwszej strony polecam

Obiecałam Wam przedwczoraj opinie i łapcie ją! ♥️

Trafiłam na tę książkę dość przypadkiem. Na FP Autorki pojawiła się informacja, że poszukiwani są recenzenci. Po przeczytaniu opisu od razu jakoś książka bardzo mi sie skojarzyła z płytą "Winna" Chylińskiej i pomyślałam, że przeczytam ją i sprawdze czy skojarzenie miałam dobre 😂

.

"Winna" to książka, która namieszała mi w głowie. Nie ukrywam, że na początku spodziewałam się kolejnej takiej samej historii o "trudnej miłości" która przezwycięży wszystko i będzie tak "mocna" jak klej kropelka. Wiecie jak ja sie mogłam sromotnie pomylić? Owszem, z samego początku tak właśnie jest. Zdrada partnera, poznanie tajemniczego Jima i zawrotnie kiełkujący związek. Tylko, że w tej historii mamy coś, co was zmiażdży, przeżuje i wypluje a potem jeszcze podepcze dla pewności. Autorka moim zdaniem zrobiła bardzo dobrą robotę jeśli chodzi o fabułę i połączenie erotyki z thrillerem. Świetnie zrównoważone gatunki, które razem połączone dały iście wybuchową mieszankę. Książkę czytało mi się bardzo dobrze i bardzo szybko. Jak wiecie rzadko czytam książkę w jeden dzień, a tak właśnie było teraz. Od książki moim zdaniem nie sposób było się oderwać. Czytając tę książkę nie można się spodziewać co będzie dalej. Koniec spada na nas jak bomba atomowa. Zupełnie z zaskoczenia

.

Jeśli chodzi o postacie to tutaj wielki plus z mega serduchem ode mnie. Wyraziste, dobrze poprowadzone - zdobyły moje serce całkowicie. Co prawda, niektórzy mogą teraz sie przyczepić "A Wendy? Przecież ona jest taka jak inne". Może i tak. Ale Autorka tutaj przepięknie pokazała brak pewności siebie i próbe akceptacji której takie osoby potrzebują. Do tego ta bohaterka umie zaskoczyć w niektórych momentach swoimi decyzjami. Co do Jima... Ojeju... TO JEST MÓJ MĄŻ. Świetnie wykreowana postać, z bardzo dobrze ułożonym motywem a jednocześnie tak nieprzewidywalna, że to jest istne... Miodzio! .

Polecam! Kurde, no polecam! Musicie przeczytać tę książkę. Ona musi się znaleźć na waszej "must have" liście i tyle!

„Wendy ma dopiero 25 lat, a czuje się tak, jakby była w potrzasku. Z jednej strony kontroluje ją jej własny ojciec i wpędza w poczucie niekończącej się winy. Z drugiej zaś mężczyzna, którego pokochała jak nikogo wcześniej, zadaje jej cios prosto w serce.

Wydaje się, że mężczyźni z jej życia skutecznie i konsekwentnie ją ranią i raz za razem zawodzą. Jednak Wendy mimo to postanawia dać szansę Jimowi, przystojnemu wojskowemu, który przypadkiem trafia do jej pogmatwanego życia. Czy będzie ON szansą Wendy, aby w końcu była szczęśliwa?

Jim pozornie okazuje się wszystkim, czego Wendy potrzebuje. Jednak mężczyzna może wcale nie mieć tak dobrych zamiarów, jak mogłoby się wydawać. Może się okazać, że jej dotychczasowe troski będą błahostką wobec zagrożenia życia jej bliskich.

Romans z wątkami sensacyjnymi, który porywa od pierwszych stron!”

Alicja Sinicka kupiła serca wielu czytelników, w tym moje swoją debiutancką powieścią „Oczy wilka”. Gdy dowiedziałam się, że wydawnictwo Kobiece, wydaje jej kolejną książkę, wiedziałam, że koniecznie będę musiała ją przeczytać. I tym razem Alicji Sinickiej udało się mnie zaciekawić i przenieść na karty powieści, bym jako niemy bohater obserwowała pełną emocji i napięcia historię Wendy.

„Winna” to książka, którą można uznać niewątpliwie za romans, w którym pojawia się sporo intryg i wątków sensacyjnych. Osobiście uwielbiam taką literaturę, więc naprawdę świetnie spędziłam przy tej książce czas. I choć książka jest małym grubaskiem, bo ma pond 400 stron, to dzięki lekkiemu stylowi autorki przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. To książka, przy której nie można się nudzić, a emocje wylewają prawie z każdej strony. To historia, w której nic nie jest oczywiste, pojawiają się nieoczekiwane zwroty akcji, a dreszczyk napięcia towarzyszy nam do ostatniej strony. Autorka wie, jak zaciekawić czytelnika, by ten nie chciał nawet na chwilę odłożyć książkę na półkę.

Na początku akcja książki toczy się dość leniwie, ale myślę, że to przemyślany zabieg autorki, by uśpić czujność czytelnika. Później wszystko się zmienia, nabiera tempa i pojawia się wiele zwrotów akcji i zawirowań. Przyznam się Wam szczerze, że do końca nie byłam pewna, kto tak naprawdę jest chorym psychopatą. Jak już pisałam wyżej, zakończenie naprawdę mnie zaskoczyło i było prawdziwą wisienką na torcie.

Dużym plusem książki, jest pierwszoosobowa narracja, dzięki której mamy możliwość w stu procentach poznać Wendy oraz zaznajomić się z jej myślami, jej obawami oraz możemy na własnej skórze poczuć wszechogarniający ją strach. Myślę, że ją polubicie i będzie trzymać kciuki, by dziewczyna znalazła w sobie siłę do czekającej ją walki…

„Winna” to powieść, którą serdecznie Wam polecam. W tej książce znajdziecie świetne połączenie romansu z sensacją i jestem przekonana, że historia Wendy porwie Was w głąb fabuły już od pierwszej strony.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.

Rzadko sięgam po romanse. W sumie nie ma w tym nic dziwnego, zważywszy na to, że znaczna ich część to według mnie wzorowe przykłady wodolejstwa, tudzież, mówiąc po ludzku, pisania o niczym. W dodatku mało co tak mi działa na nerwy, jak: (a) wzdychanie do siebie co pięć sekund (b) tonięcie w czyichś oczach, (c) zalewająca bohaterkę fala pożądania... i inne tego typu wyrażenia (dotyczące różnych części ciała), które w romansidłach występują zazwyczaj w ilościach hurtowych.

Kolejna rzecz, która mnie irytuje (nie tylko w romansach zresztą) to... schematy. Gdy po raz kolejny natrafiam na tę samą historię, tylko obleczoną w trochę inne słowa, mam ochotę rzucić nieszczęsną powieścią o ścianę i tylko szacunek do książki hamuje mnie przed tym czynem. Ale pokusa jest - i to nie mała.

Dlatego trochę podejrzliwie podeszłam do lektury "Winnej". Bo choć jej opis sugerował mi, że trafiłam na naprawdę dobrą historię, to trochę bałam się, że "romansowa" otoczka może ją skutecznie popsuć. Czy moje obawy były uzasadnione? Tego dowiecie się z poniższej recenzji!

"Jedna chwila może zmienić całe życie. Najgorsze jest to, że człowiek nigdy się jej nie spodziewa. Budzi się jak zwykle rano i nie wie, że to właśnie dziś. Dziś wszystko zacznie biec w innym kierunku, niezależnie od wolu zainteresowanego. Czasem myślę, że obok mojego łóżka mogłaby stać czerwona lampka, która zapalałaby się tuż po tym, gdy otworzę oczy, wysyłając prosty komunikat: "To dziś, Wendy". Dziś wszystko się zmieni. Wówczas ostrożnie stawiałabym kroki wyczulona na każdy, nawet najmniejszy kamyczek. Tylko czy to na cokolwiek by się zdało?"

Książka opowiada o Wendy. Wendy, która - jak zresztą wskazuje sam tytuł - jest winna. Winna śmierci brata, winna wszelkim niepowodzeniom jej ojca, winna temu, że zakochała się w nieodpowiednim mężczyźnie. Cały czas żyje w tym poczuciu winy, które skutecznie pogłębia jej chora relacja z rodzicami - a właściwie z jednym rodzicem. Nic więc dziwnego, że gdy dowiaduje się o zdradzie Warrena, postanawia się od niego odciąć. Ma dość straconych szans i osób, które cały czas ją ranią. Potrzebuje chwili przerwy. Wytchnienia. Odpoczynku. Gdy na horyzoncie pojawia się Jim, uznaje to za idealny do pretekst do zrealizowania swoich planów. Problem w tym, że jej relacja z Jimem zaczyna wymykać się spod kontroli i zamieniać w coś poważnego - a tego nie przewidziała. W dodatku okazuje się, że mężczyzna skrywa kilka tajemnic - tak jak ona...

Jak na mój gust taki opis mógłby znaleźć się równie dobrze na okładce thrillera. Ba, powiem nawet więcej - ciekawego thrillera. Intrygującego thrillera. Jednego z tych trillerów, które Ola zna, czyta, szanuje i baaardzo lubi. Dlatego postanowiłam dać "Winnej" szansę - pomimo moich wcześniejszych niezbyt udanych spotkań z romansidłami oraz inną książką autorki (mowa tu oczywiście o "Oczach wilka"), którą znielubiłam po poznaniu jej dziwacznego i strasznie naiwnego zakończenia, mimo iż całość prezentowała się naprawdę przyzwoicie.

Czy warto było zaryzykować? Cóż, nie zawiodłam się... choć parę rzeczy mi w tej książce nie grało. Ale o tym za chwilę - na razie opowiedzmy o zaletach tejże powieści.

Pierwszą zaletą - i być może najważniejszą - jest zakończenie "Winnej". Intrygujące, ciekawe, z pazurem i w sposób kontrolowany wyskakujące z kapelusza... czyli - krótko mówiąc - będące całkowitym przeciwieństwem zwieńczenia "Oczu wilka". Co więcej, dzięki niemu ostatecznie polubiłam główną bohaterkę "Winnej". To, na co się zdecydowała, gdy poznała prawdę na temat przeszłości swojej i jej najbliższych, zakrawa wręcz o heroizm - oczywiście na miarę naszych czasów. Mało kto potrafiłby się zmusić do czynu, którego ona dokonała. Udowodniła tym samym, że nie jest klasyczną bohaterką romansideł, która potrafi tylko wzdychać za swoją utraconą miłością. Nie, Wendy to mądra młoda kobieta, którą po prostu w przeszłości spotkało coś strasznego... i teraz musi za to pokutować. A dzięki temu, że cały czas przemawia do nas w powieści w pierwszej osobie, możemy ją jeszcze lepiej poznać i zrozumieć - a w przypadku postaci takiej jak ona jest to wręcz konieczne.

Pozostali bohaterowie "Winnej" wcale nie ustępują pola naszej Wendy. Większość z nich ma ciekawy, nieoczywisty życiorys. Dlatego nawet fakt, że poznajemy ich przez pryzmat dotychczasowych doświadczeń Wendy, nie sprawia, że od razu potrafimy określić, którzy z nich są ludźmi dobrymi, a którzy wręcz godnymi potępienia. Zresztą - nic w tej książce nie jest czarno-białe. Możemy się łatwo o tym przekonać, stopniowo zagłębiając się w losy Wendy i jej najbliższych. Nie wszyscy ludzie z jej otoczenia są tymi, za których się podają - a to czyni lekturę jeszcze ciekawszą i bardziej intrygującą.

Ponadto warto zwrócić uwagę na wątek brata Wendy... a właściwie jego śmierci. Jest bardzo dobrze skonstruowany, ciekawy. I choć nie pojawia się w "Winnej" na każdej stronie, to cały czas czujemy jego obecność. Świetny zabieg!

Ostatnią istotną zaletą, którą tutaj przytoczę, są dialogi występujące w "Winnej". Świetnie się bawiłam, "uczestnicząc" w wymianie zdań między bohaterami. Kojarzyły mi się z rozmowami Katy i Deamona z serii "Lux" - one też sprawiały mi frajdę... i to jaką! Z drugiej strony w "Winnej" nie brakuje też fragmentów trochę poważniejszych, co bardzo mnie cieszy.

"To ja jestem winna? Pewnie tak. Ja zawsze jestem winna".

Warto jednak zwrócić uwagę na niedociągnięcia w "Winnej". Pierwsze z nich dotyczy wątku brata Jima. Poznajemy go jako ćpuna i rozwydrzonego dzieciaka. Tego typu postaci zazwyczaj można w bardzo interesujący sposób rozwinąć, czyniąc z nich bohaterów z krwi i kości... ale tym razem tak się nie stało. Corbin to postać wręcz do bólu sztuczna i nienaturalna - szczególnie na tle pozostałych bohaterów "Winnej". Dlatego też strasznie mnie irytował, a w czasie scen, w których się pojawiał, co pięć sekund przewracałam oczyma.

Skoro już mówię o tym, co mi się w tej książce nie spodobało, wspomnę też o pewnej scenie, która po prostu ubawiła mnie do łez, choć - jak przypuszczam - miała za zadanie wywołać u mnie całkiem odmienną reakcję. Mowa tu o tym, co miało miejsce mieszkaniu Wendy, w którym - uwaga! - spotkali się dwaj panowie rywalizujący o względy Wendy. Z oczu zaczęły im się wtedy sypać gromy, a testosteron wręcz kipiał - taaak, to było raczej do przewidzenia. Starali się jednak w miarę kulturalnie rozmawiać... przynajmniej do chwili, gdy jednak jeden z nich wyciągnął rewolwer i zaczął mierzyć do drugiego. Wtedy po prostu parsknęłam śmiechem. Do tej kuriozalnej sytuacji doszło bowiem - znowuż, uwaga! - już po tym, gdy Wendy definitywnie zerwała z jednym z nich, a z drugim spotykała się od jakiegoś czasu. Przypominam, że mamy w tej książce do czynienia z osobami dorosłymi i dojrzałymi emocjonalnie, przynajmniej w teorii. Skąd więc takie zachowania rodem z piaskownicy?

Cóż, spuśćmy na to pytanie taktowną zasłonę milczenia. Tak chyba będzie lepiej.

Podsumowując: "Winna" to zaskakująco dobry romans. Mamy tu ciekawych bohaterów (z jednym niechlubnym wyjątkiem), wciągającą historię, która nie skupia się tylko na wątku miłosnym... no i genialne zakończenie, dzięki któremu polubiłam bohaterkę do tego stopnia, że chętnie wyszłabym z nią gdzieś na kawkę... bo, zdaje się, akurat za kawą to ona przepada. Dlaczego? Ha, by się tego dowiedzieć, musicie sięgnąć po "Winną"! Ja nic nie zdradzę.

Premiera: 13.02.2019 r.

Wydawnictwo Kobiece

Moja ocena: 7/10

Ależ dałam się wkręcić w zręcznie utkaną intrygę, jaką wymyśliła Alicja Sinicka. Dobrze, że nikt nie widział mojego zdziwienia przy lekturze końcowych stron tej powieści. Uwielbiam takie zwroty akcji, które fundują mi istny rollercoaster emocjonalny.

Alicja Sinicka to pochodząca z Oławy, matka, żona, inżynier i ekonomistka. Jest zapaloną czytelniczką i miłośniczką psów. Zadebiutowała bestsellerową powieścią pt. "Oczy wilka". Autorka każdą wolną chwilę poświęca na pisanie.

Wendy to dwudziestopięcioletnia kobieta, którą nieoczekiwanie zdradził ukochany mężczyzna. Oprócz tego, bohaterka od wielu lat obwinia się o śmierć brata, która całkowicie zmieniła jej rodzinę. Pewnego dnia Wendy poznaje Jima – przystojnego i niezwykle namiętnego wojskowego, którym jest mocno zauroczona. Bohaterce wydaje się, że w końcu znalazła swoją oazę spokoju do czasu, aż na horyzoncie pojawia się niebezpieczeństwo.

Po przeczytaniu pierwszych kilkunastu stron najnowszej powieści Alicji Sinickiej, byłam przekonana, że dostałam do ręki sztampową powieść obyczajową z rozbudowanym wątkiem romansowym. Jakież więc było moje zdziwienie, gdy w pewnym momencie akcja książki zaczęła zmierzać w kierunku sensacyjnym i pojawiły się przy tym wydarzenia, które trudno jednoznacznie zinterpretować. Wielkie brawa dla autorki za uśpienie mojej czujności i zaserwowanie mi sporej dawki tajemnicy oraz intrygi, która summa summarum, wbija w fotel. Jestem pewna, że scenariusz losów Wendy, jaki wymyśliła Alicja Sinicka, zaskoczy niejednego czytelnika.

Autorka ukazała losy Wendy poprzez pierwszoosobową narrację głównej bohaterki, co w tym przypadku jest moim zdaniem trafionym pomysłem. Dzięki temu bowiem Wendy nie jest w stanie niczego ukryć przed czytelnikiem – ani symptomów własnej traumy, ani miłosnych dylematów, ani w końcu strachu, który przeobraża się w odwagę do walki o własne życie. Dzięki temu zabiegowi można także bohaterkę tę obdarzyć wielką sympatią i zrozumieniem.

Niezwykle trafiony tytuł tej powieści posiada swoje symboliczne znaczenie. Wielka tragedia, jaka spotkała rodzinę Wendy, pozwala zadać sobie wiele pytań o aspekt psychologiczny obwiniania się o śmierć bliskiej osoby oraz przedłużania w nieskończoność procesu żałoby. To straszne, jak krótka chwila potrafi zniszczyć komuś życie na długie lata. Autorka bardzo obrazowo przedstawiła warstwę psychologiczną w tym kontekście i przyznam, że to dla mnie mocno interesująca płaszczyzna, ukazująca prawdę mówiącą o tym, że wszystko siedzi w naszej głowie.

Najnowsza powieść Alicji Sinickiej to książka, która powinna zadowolić miłośników romansowo-sensacyjnych klimatów. Po mistrzowsku skonstruowana intryga, jaką serwuje autorka, oplata bowiem swoimi mackami nieświadomego tej gry czytelnika, nie dając oderwać się od lektury ani na chwilę. "Winną" przeczytałam jednym tchem, a to chyba najlepsza rekomendacja.

to kolejna z 7 przeczytanych książek tej autorki,gdzie trudno przewidzieć zakończenie...jednak ze wszystkich jej wydań ta oceniam na 7 w skali do 10

mam wrażenie że jej talent sie rozwija co pokazała w Slużącej

tak czy owak na pewno warta przeczytania

Twórczość Alicji Sinickiej jest mi znana od stycznia tego roku dzięki thrillerowi "Stażystka", który ogromnie mi się podobał. Dlatego w oczekiwaniu na najnowszą "Obserwatorkę" postanowiłam sięgnąć po wydaną w 2019 roku "Winną". Czy zauroczyła mnie podobnie jak książka, którą już poznałam?

Wendy Palmer zerwała właśnie roczny związek z Warrenem Davisem, gdyż wyznał jej zdradę. Jednak nie jest w stanie odciąć się od niego całkowicie, ponieważ Warren jest dyrektorem kreatywnym w sieci restauracji jej ojca. To tym bardziej boli, ponieważ ona wciąż kocha, tęskni i nie może o nim zapomnieć.

Wendy jest doktorantką psychologii na Uniwersytecie Kalifornijskim, gdzie współpracuje ze swoją przyjaciółką Emmą. Gdy w jej życiu pojawia się Jim - kapitan piechoty morskiej, Wendy staje się potulna i jak zahipnotyzowana wciąż za nim podąża. Mężczyzna daje jej bezpieczeństwo, zabiera na spacery, na kawę; ich bliskość staje się czymś szczególnym dla obojga, jednak... Wendy jest rozdarta między dwoma facetami, między dwiema rzeczywistościami...

Równolegle z problemami sercowymi Wendy, poznajemy demony z jej przeszłości. Wciąż skarży się na relacje z ojcem, które diametralnie pogorszyły się dziewięć lat temu, gdy uznał ją winną wypadku, w którym zginął Ethan, jej młodszy brat. Żadne z nich nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo mylą się co do tego, kto jest winny...

Aż do wątku z bezą, akcja powieści po prostu się toczy - spotkania z Jimem, Emmą, rodziną, trochę pracy, rozterek - dopiero z chwilą, gdy ubijanie białek się nie udaje, Alicja Sinicka włączyła dopalacze! Dopiero od tej chwili dowiadujemy się, w jaką pułapkę - zapowiadaną w opisie na okładce - wpadła Wendy. Byłam zszokowana, że dwie doktorantki psychologii nie odszyfrowały prawdziwego "ja" uroczego kapitana. Z narastającym napięciem, strachem i przejęciem, w ekspresowym tempie przeczytałam ostatnie sto stron, nie byłam w stanie odłożyć książki i nie miałam żadnego pomysłu ani podejrzeń, jak autorka postanowi zakończyć historię Wendy i jej rodziny. Naprawdę drżałam!

Zapytacie czy ponoszących ciśnienie wydarzeń nie można było przewidzieć? Czy nie było znaków, dziwnych zachowań, podejrzanych rozmów czy zaskakujących spotkań? Czy ani bohaterka ani czytelnik nie mogli snuć przypuszczeń komu tak naprawdę można w tej powieści zaufać? Otóż były, niejasności, nierozwiązane kwestie, niewyjaśnione zdarzenia, ale żadne nie niepokoiły na tyle, by móc odkryć prawdę przed finałem. Nic nie jest takie, jakie się wydawało...

Czy "Winna" przebiła w moim odczuciu "Stażystkę"? Nie! Gdybym przeczytała historię Wendy wcześniej, uznałabym że jest świetna; ale zbyt długo nużył mnie początek (pomimo obietnicy okładkowej, że wciąga od pierwszej strony), później też nie było fajerwerków, trzeba na nie sporo poczekać. Dlatego z uwagi na fakt, że sięgnęłam po "Winną" dopiero po perypetiach Klaudii to właśnie historia z Oławy a nie San Francisco skradła moje serce. Niemniej dla ostatnich stu stron warto sięgnąć po opowieść o Wendy, tylko polecam Wam zwracać większą uwagę na dziwne detale.

To powieść z dreszczykiem, której akcja skupia się na bohaterce spragnionej miłości i potrzebie akceptacji. To dlatego tak bardzo ulega wpływom mężczyzn - zarówno manipulantów jak i kłamców. Wciąż powraca do demonów z przeszłości i nie potrafi o nich zapomnieć, widzi je choćby w osobie ojca czy rękawicy z piłką w rodzinnym domu. Czuje się winna w wielu sytuacjach, w żaden sposób nie potrafi ukoić poczucia winy. Bohaterka jest przykładem na to, że człowiek zmienia się pod wpływem życiowych doświadczeń. Bo jak nie poddać się śmierci brata, depresji matki i obwinianiu ojca? Ile może znieść szesnastoletnia dziewczyna?

Podsumowując - "Winna" to historia o poczuciu winy, odwadze, determinacji, wyrzutach sumienia, cierpieniu, odtrąceniu, chciwości i prawdzie. Opowieść będąca dowodem na to, że w życiu nie można być niczego pewnym - ktoś nam bliski nagle straci życie (i nie dotyczy to tylko Wendy w tej powieści) a ktoś inny okaże się potworem. Polecam Waszej uwadze.

Przypadkiem kupiona ale warta uwagi polecam , nie da się przy niej nudzić

Oniemiałam, niezły chaos! Alicja Siniecka zakręciła mną niczym mała dziewczynka bączkiem. Kocham takie niespodzianki i jestem niezmiernie uradowana, że autorka wywinęła mi taki numer. Super!

Porywająca, nie spodziewałam się, że tak się zanurzę w ten świat i problemy tej bohaterki. Przeżywałam jej rozterki i walczyłam z przeciwnościami losu razem z nią, jakbym całą tam była.

Wendy ma 25 lat, ale w swoim życiu już wiele przeszła. Niegdyś wesoła i przebojowa dziewczyna pod wpływem wypadku, w którym ginie jej brat dziewczyna zmienia się nie do poznania. Czuje się winna. Zawsze. Za wszystko. Nieoczekiwanie otrzymuje kolejny cios — mężczyzna, którego kocha zdradził ją i choć do wszystkiego się przyznał Wendy nie potrafi mu wybaczyć. Przypadkowo poznany Jim wywraca jej życie do góry nogami. Czy dzięki niemu Wendy odzyska poczucie własnej wartości? Czy wreszcie przestanie być tylko winna?

Zacznę od plusów, bo choć książka podobała mi się średnio to jednak nie jestem zupełnie na nie. Na pewno nie brakuje w niej emocji i zwrotu o 180 stopni, fabuła jest dość ciekawie poprowadzona, wątek kryminalno-sensacyjny całkiem logicznie współgra z całością. Ja lubię czarne charaktery, a w „Winnej” ich nie brakuje ;) Kolejnym plusem jest to, że książka od pewnego momentu staje się wciągająca, pochłania uwagę i nie zwraca się uwagi na otaczający świat. W całości skupiamy się na tym książkowym, a to zawsze cenię niezależnie od gatunku. Co jeszcze przemawia na plus? Jim — do kreacji jego osoby nie mam zastrzeżeń, jest intrygujący, tajemniczy i pociągający w bardzo drapieżny sposób. Lubię takich mężczyzn, są chodzącym seksapilem w najbardziej męski sposób. Jeżeli nie wiecie o co chodzi to przeczytajcie ;) Drugą postacią, która też autorce niewątpliwie „wyszła” to ojciec głównej bohaterki. Człowiek zdaje się apodyktyczny, wymagający i bardzo chłodny, ale z czasem i w nim coś tam drga, okazuje się, że ma drugie oblicze. Autorka męskich bohaterów tworzy w bardzo ciekawy sposób. Kobiety — bo w końcu główną postacią jest Wendy, z kobietami jest gorzej. Przynajmniej dla mnie jest gorzej, ale nie każdy musi mieć takie same odczucia. Zanim przejdę do Wendy to kilka słów o jej matce, kilka, bo właściwie nie ma o kim opowiadać. Osoba, która — moim zdaniem - jest najbliższa dziecku tu jest po prostu przeźroczysta. Jest tłem, powiedziałbym, że meblem, który można przestawić w zależności od humoru bardziej na przód, lub gdzieś w najdalszy kąt. Nie widziałam dla niej roli w tej powieści, jest to jest, gdyby jej nie było to też nic by się nie stało. Wendy. Główna bohaterka jest dla mnie dziwna, tak, to najlepsze słowo, jakie mogę znaleźć. Dziewczyna chyba nie wie nic o otaczającym ją świecie, nie wie, że w Afganistanie jest misja pokojowa — serio? można tego nie wiedzieć żyjąc w kraju, który tę misję zaczął? Ogólnie przeszkadza jej dwulicowość i kłamstwa, w końcu Warren dopuścił się zdrady, ale już nie przeszkadza jej to, że idzie do łóżka z Jimem, choć cały czas myśli o byłym. I nie jest to jednorazowa sprawa, bo Wendy cały czas analizuje, porównuje, myśli i mówi o Warrenie, dla mnie to dziwne, a na miejscu Jima chyba bym się wściekła. Jednak to moje zdanie, jeżeli chcecie wyrobić sobie własne zdanie to przeczytajcie "Winną” dla mnie ta bohaterka jest zdecydowanie na nie.

Powieść ogólnie napisana jest dobrze, płynnie, nie ma w niej jakichś nieścisłości, ogółem wszystko się trzyma kupy. Książka zawiera sceny seksu, czy wzbudzą w Was przyspieszone bicie serca nie wiem, mnie rozbawiły dlaczego? Przytoczę fragment:

Zakłada prezerwatywę, po czym zsuwa ze mnie całkiem stringi i wchodzi jak dowódca armii podbijającej teren wroga, bezwzględnie władczo. Zagarnia to co do niego należy, podczas gdy wróg kładzie ręce na jego ramionach i oddaje mu się, bezapelacyjnie.

-Połóż się na brzuchu

To polecenie sprawie sprawia, że mój oddech staje się płytki, urywany, a po policzkach płyną strugi zimnych impulsów.

Te zimne impulsy są dla mnie ogromną zagadką, a porównanie pozostawię bez komentarza. Podsumowując — książka taka sobie, nie rzuciłam nią w kąt, choć bywały momenty, że chciałam. Potem zrobiło się ciekawie i do końca przebrnęłam już bez większych problemów, ale i bez zbytniego zachwytu. Przekonajcie się sami, bo może będziecie mieli zupełnie inne odczucia.

Alicję Sinicką poznałam za sprawą „Oczu wilka”, które pokochała także moja mama. Już wtedy zrozumiałam, że autorka opowiadając swoją opowieść nie lubi wykładać wszystko od razu na talerz, woli trzymać asa w rękawie, utrzymywać poziom tajemnicy, który łechta niebezpiecznie naszą nieodpartą chęć wiedzy. Zauroczyłam się poprzednią książką, dlatego, kiedy Wydawnictwo Kobiece pokazało swoje premiery, nie mogłam nie chcieć otrzymać jej do recenzji. Musiałam spróbować, przekonać się, czy „Winna” zostanie utrzymana w podobnym klimacie, czy będzie dla mnie czymś nowym, odkrywczym. Jakie są moje wrażenia? Ciekawi? To lecimy!

„Samotność. To ona wiodła w nim prym. Choć wciąż mieszkaliśmy razem, wszyscy zamknęliśmy się na siebie. Cierpieliśmy osobno, nie dzieląc się swoim bólem, nie rozmawiając o przeszłości. Pamiętam tylko ten raz. Jedną, jedyną rozmowę, wtedy w szpitalu. „Wendy, Wendy, Wendy” i przez nią postrzegałam później ojca. Wręcz obsesyjnie go obserwowałam. Wszystko, co zrobił, miało dla mnie znaczenie, przy każdym jego geście zadawałam sobie pytanie: „Winna czy niewinna?”.

Sinicka porywa nas do malowniczego San Francisco, oprowadza po China Town, opisuje niesamowitą architekturę, kiedy zamykamy oczy, jesteśmy w stanie usłyszeć to miasto. Poczuć powietrze na twarzy, usłyszeć, jego gwar. Akcja „Winnej” właśnie tam ma miejsce, przewracając kolejne strony dostrzegamy piękno poszczególnych wnętrz, które zostały rozrysowane ze szczególną dbałością o szczegóły.

Autorka opowiada nam przeżycia pewnej dwudziestopięciolatki – Wendy Palmer, która jest doktorantką psychologii, w swoim krótkim życiu przeszła naprawdę wiele. Ojciec kontroluje ją na każdym kroku, mogłoby się wydawać, że ma ją za małą dziewczynkę, która bez jego nadzoru nie poradzi sobie w dorosłym życiu. Nie jest szczęśliwa. Pochodzi z bogatej rodziny, pracuje na uczelni, mogłoby się wydawać, że życie przed nią stoi otworem, sielanka, a jednak nie do końca.

"Jedna chwila może zmienić całe życie. Najgorsze jest to, że człowiek nigdy się jej nie spodziewa. Budzi się jak zwykle rano i nie wie, że to właśnie dziś. Dziś wszystko zacznie biec w innym kierunku, niezależnie od woli zainteresowanego".

Zachowanie ojca wpędza ją w coraz to większe poczucie winy, ale to nie wszystko, cierpieniom nie ma końca, cios nadchodzi od osoby, która powinna dać jej wsparcie, być w najtrudniejszym czasie i kochać. Tak, jej ukochany- Warren, przyznaje się do zdrady. Dziewczyna nie potrafi tego wybaczyć, a jej poczucie własnej wartości drastycznie spada, chociaż nigdy tak naprawdę nie było zbyt wysokie. W przeszłości wydarzyło się coś, co mocno nadszarpnęło jej psychiką, ale nie tylko, dotknęło całą rodzinę Palmer. Dziewięć lat temu Wendy miała wypadek samochodowy, nie tylko była kierowcą pojazdu, ale także miała pasażera, który nie wyszedł z tego cało. Jej młodszy brat Ethan zmarł, a jego odejście na zawsze wyryło się w kręgosłupie dziewczyny. Czuje się, jakby nosiła na skórze piętno, czuje się winna tego, co spotkało rodzinę. Nie potrafi sobie przebaczyć, zwłaszcza, że jej ojciec zdaje się ją obwiniać, tak przynajmniej myśli.

„To przez niego uwierzyłam, że ktoś może mnie bezinteresownie pokochać. Tymczasem znowu się okazało, że nie zasługuję na miłość. Kobieta często bierze podświadomie na siebie winę za zdradę. To ja jestem winna? Pewnie tak. Ja zawsze jestem winna".

Życie Wendy przypomina nie mały galimatias, obwinia się o utratę braciszka i spowodowanie wypadku, nie może zerwać kontaktu z Warrenem, gdyż pracuje z jej ojcem. Sinicka doskonale ukazała wagę takich relacji, bohaterka nie potrafi odetchnąć pełną piersią czując się tłamszona. Wiele się zmienia, kiedy poznaje pewnego mężczyznę- Jima Corwella, w którym widzi nadzieję na to, aby los się odmienił. Koniec udręk, bolącego serca i zapomnienie o krzywdach zrodzonych ze zdrady byłego mężczyzny. Nie wszystko jednak jest takie, jakie się wydaje, Jim ma pewne zamiary wobec dziewczyny, czy będą one szczere? Kim jest ten żołnierz? Czy jest mężczyzną, któremu można ufać? Czy Wendy powinna uciekać od niego jak najdalej? Czy związek z Warrenem rozpadł się na dobre, przecież nie tak łatwo jest przestać kochać?

Nasza bohaterka zna się na psychologii, człowiek nie ma przed nią żadnych sekretów, a jednak sama cierpi, nie potrafi sobie pomóc, a przede wszystkim przebaczyć. Widać, że jest kobieta wrażliwą i boryka się z tragedią nie potrafiąc szczerze porozmawiać z ojcem o swoich przypuszczeniach, może wtedy część tych negatywnych uczuć stałaby się lżejsza. Stara się być dzielna, żyć z piętnem obwiniania o śmierć Ethana, iść w przyszłość, chociaż jest grząska, zaczyna być niepewna. Zdrada mężczyzny, którego kocha, nowy związek, na który tak w pełni nie jest gotowa, chociaż bardzo tego chce. Wbrew pozorom nie jest to zwykłą i lekka obyczajówka, opisująca trudną miłość, proces dojrzewania bohaterów, oj nie, Sinicka przygotowała nam prawdziwą petardę! Pojawia się niebezpieczeństwo i wątek sensacyjny! Będzie się działo!

Można powiedzieć, że „Winna” jest powieścią o tym, że warto jest odnaleźć w sobie odwagę, szukać takich rozwiązań, które wbrew pozorom nie są proste, czasem warto iść pod wiatr, wtedy nagroda będzie słodsza. Warsztat Alicji Sinickiej jest bardzo dobry, unika językowych kwiatków, potrafi zainteresować czytelnika i utrzymać napięcie, trafnie przekazać emocje wykreowanych bohaterów. Nie rozczarowała mnie, książka była dla mnie równie dobra, jak „Oczy wilka”. Narracja jest prowadzona w pierwszej osobie, poznajemy opowieść z punktu widzenia Wendy, scalamy się z nią, chłoniemy jej emocje i wszelkie wątpliwości. Poznajemy wszystkie myśli, lęki i sekrety. Żyjemy jej życiem, analizujemy każdy wybór, podjęty przez kobietę krok.

Bardzo podoba mi się sposób kreacji męskich bohaterów, żołnierz Jim, jest niezwykle tajemniczym osobnikiem, pociągającym, zwracającym na siebie uwagę. Dla tych czytelników, którzy uwielbiają ciekawych czarne charaktery, mogę powiedzieć, że się nie zawiodą.

Sinicka ukazuje rodzinny dramat, próby pogodzenia się ze stratą bliskiej osoby, od popadania w objęcia winy i wyrzutów sumienia poprzez cierpienie. Naprawdę im współczułam, bałam się wyrazić, czy poczuć na własnej skórze to, z czym borykała się główna bohaterka. Fabuła jest spójna, nie dopatrzyłam się w niej jakiś błędów logicznych, z całą pewnością znajdzie swoich pozytywnych odbiorców.

Ostatnio ponoć straszę zdjęciami, dlatego dla odmiany i „wyhamowania” wzięłam się za „Winną” Alicji Sinickiej. Autorkę poleca wiele znanych blogerek, więc pod wpływem impulsu zgłosiłam się po egzemplarz recenzencki. Czy żałuję? Zapraszam.

Wendy ma 25 lat, ale w swoim życiu już wiele przeszła. Niegdyś wesoła i przebojowa dziewczyna pod wpływem wypadku, w którym ginie jej brat dziewczyna zmienia się nie do poznania. Czuje się winna. Zawsze. Za wszystko. Nieoczekiwanie otrzymuje kolejny cios — mężczyzna, którego kocha zdradził ją i choć do wszystkiego się przyznał Wendy nie potrafi mu wybaczyć. Przypadkowo poznany Jim wywraca jej życie do góry nogami. Czy dzięki niemu Wendy odzyska poczucie własnej wartości? Czy wreszcie przestanie być tylko winna?

Zacznę od plusów, bo choć książka podobała mi się średnio to jednak nie jestem zupełnie na nie. Na pewno nie brakuje w niej emocji i zwrotu o 180 stopni, fabuła jest dość ciekawie poprowadzona, wątek kryminalno-sensacyjny całkiem logicznie współgra z całością. Ja lubię czarne charaktery, a w „Winnej” ich nie brakuje ;) Kolejnym plusem jest to, że książka od pewnego momentu staje się wciągająca, pochłania uwagę i nie zwraca się uwagi na otaczający świat. W całości skupiamy się na tym książkowym, a to zawsze cenię niezależnie od gatunku. Co jeszcze przemawia na plus? Jim — do kreacji jego osoby nie mam zastrzeżeń, jest intrygujący, tajemniczy i pociągający w bardzo drapieżny sposób. Lubię takich mężczyzn, są chodzącym seksapilem w najbardziej męski sposób. Jeżeli nie wiecie o co chodzi to przeczytajcie ;) Drugą postacią, która też autorce niewątpliwie „wyszła” to ojciec głównej bohaterki. Człowiek zdaje się apodyktyczny, wymagający i bardzo chłodny, ale z czasem i w nim coś tam drga, okazuje się, że ma drugie oblicze. Autorka męskich bohaterów tworzy w bardzo ciekawy sposób. Kobiety — bo w końcu główną postacią jest Wendy, z kobietami jest gorzej. Przynajmniej dla mnie jest gorzej, ale nie każdy musi mieć takie same odczucia. Zanim przejdę do Wendy to kilka słów o jej matce, kilka, bo właściwie nie ma o kim opowiadać. Osoba, która — moim zdaniem - jest najbliższa dziecku tu jest po prostu przeźroczysta. Jest tłem, powiedziałbym, że meblem, który można przestawić w zależności od humoru bardziej na przód, lub gdzieś w najdalszy kąt. Nie widziałam dla niej roli w tej powieści, jest to jest, gdyby jej nie było to też nic by się nie stało. Wendy. Główna bohaterka jest dla mnie dziwna, tak, to najlepsze słowo, jakie mogę znaleźć. Dziewczyna chyba nie wie nic o otaczającym ją świecie, nie wie, że w Afganistanie jest misja pokojowa — serio? można tego nie wiedzieć żyjąc w kraju, który tę misję zaczął? Ogólnie przeszkadza jej dwulicowość i kłamstwa, w końcu Warren dopuścił się zdrady, ale już nie przeszkadza jej to, że idzie do łóżka z Jimem, choć cały czas myśli o byłym. I nie jest to jednorazowa sprawa, bo Wendy cały czas analizuje, porównuje, myśli i mówi o Warrenie, dla mnie to dziwne, a na miejscu Jima chyba bym się wściekła. Jednak to moje zdanie, jeżeli chcecie wyrobić sobie własne zdanie to przeczytajcie "Winną” dla mnie ta bohaterka jest zdecydowanie na nie.

Powieść ogólnie napisana jest dobrze, płynnie, nie ma w niej jakichś nieścisłości, ogółem wszystko się trzyma kupy. Książka zawiera sceny seksu, czy wzbudzą w Was przyspieszone bicie serca nie wiem, mnie rozbawiły dlaczego? Przytoczę fragment:

Zakłada prezerwatywę, po czym zsuwa ze mnie całkiem stringi i wchodzi jak dowódca armii podbijającej teren wroga, bezwzględnie władczo. Zagarnia to co do niego należy, podczas gdy wróg kładzie ręce na jego ramionach i oddaje mu się, bezapelacyjnie.

-Połóż się na brzuchu

To polecenie sprawie sprawia, że mój oddech staje się płytki, urywany, a po policzkach płyną strugi zimnych impulsów.

Te zimne impulsy są dla mnie ogromną zagadką, a porównanie pozostawię bez komentarza. Podsumowując — książka taka sobie, nie rzuciłam nią w kąt, choć bywały momenty, że chciałam. Potem zrobiło się ciekawie i do końca przebrnęłam już bez większych problemów, ale i bez zbytniego zachwytu. Przekonajcie się sami, bo może będziecie mieli zupełnie inne odczucia.

Alicja Sinicka debiutowała w 2017 roku powieścią Oczy wilka, która już wtedy pozwoliła mi dostrzec potencjał u autorki. Dziś w moje ręce wpadła jej druga powieść Winna, która tylko to potwierdziła.

„Jedna chwila może zmienić całe życie. Najgorsze jest to, że człowiek nigdy się jej nie spodziewa. Budzi się jak zwykle rano i nie wie, że to właśnie dziś. Dziś wszystko zacznie biec w innym kierunku, niezależnie od woli zainteresowanego.”

Wendy to kobieta, która od dziewięciu lat zmaga się z poczuciem winy za śmierć swojego brata. Jest przekonana, że ojciec przez te wszystkie lata cały czas ją o to obwinia, choć tak naprawdę ona nie miała wpływu na wydarzenia sprzed lat. Nie może otworzyć się przed ojcem, tak samo jak ON przed nią przez co, ich relacje są nieco oziębłe. Od roku spotyka się z Warrenem, który pomógł się jej jakoś podnieść. Do czasu, kiedy oświadcza jej, że ją zdradził. Wendy nie może mu wybaczyć, choć każda komórka jej ciała cały czas reaguje na tego mężczyznę. Poznaje przypadkowo Jima, który jest stanowczy a zarazem niezwykle troskliwy. Czy pomoże jej zapomnieć o zdradzie Warrena?

Rodzice nigdy nie potrafią się pogodzić ze śmiercią dziecka. Każde próbuje sobie radzić na swój sposób, by jakoś żyć i iść na przód. Zamykają się w sobie, zamiast porozmawiać z pozostałymi członkami rodziny. Odcinają się od uczuć, są oziębli, nie potrafią cieszyć się życiem. A może gdyby mieli w sobie dość siły, by stawić temu czoła ich życie potoczyłoby się inaczej?

Wendy to dziewczyna niezwykle krucha, która wciąż obawia się ojca i jego oskarżeń. Studiuje i wykłada psychologię, więc świetnie potrafi rozgryźć myśli innych ludzi. Obserwuje jak się zachowują i wyciąga własne wnioski. Kiedy w jej życiu pojawia się Jim, wszystko zaczyna się zmieniać. Ona wciąż kocha Warrena, a Jim nie może tego znieść. Między tą dwójką mężczyzn ciągle dochodzi do spięć. W życiu dziewczyny zaczynają się dziać rzeczy, których nie można do końca wyjaśnić. Czy Warren, po tym co ich łączyło mógłby stać się dla niej niebezpieczny? Na światło dzienne wychodzą nowe fakty dotyczące tego feralnego wypadku sprzed 9 lat. Jak Wendy sobie z tym wszystkim poradzi?

Alicja Sinicka napisała świetną powieść, która jest intrygująca, tajemnicza i niezwykle wciągająca. Nie można się od niej oderwać. Fabuła przemyślana, dobrze skonstruowana, sprawia, że czytelnik jest ciekawy tego, kim będzie oprawca który prześladuje Wendy i jej ojca. Wykreowane postacie są barwne, żywe, skrywające swoje własne sekrety. Potrafią zaciekawić swoją osobą, a dzięki autorce poznajemy ich dość dobrze. Zarówno Warren jak i Jim to osoby, które mi się spodobały. Lecz im więcej się o nich dowiadywałam, tym bardziej do jednego z nich traciłam zaufanie (nie mogę zdradzić do którego). Akcja dzieje się błyskawicznie, nie ma czasu na nudę. A im bliżej końca powieści, tym poziom naszej adrenaliny się zwiększa. Autorka zadbała o to, by napięcie nas nie opuszczało, tylko sprawiało ogromne palpitacje serca. No i to zakończenie, jest jak tykająca bomba, nie wiemy w którym momencie wybuchnie i nas zaskoczy.

Powieść czyta się przyjemnie, język autorki jest przemyślany, mamy tutaj wiele wynaturzeń psychologicznych, dzięki którym lepiej postrzegamy szczególne postacie. Książka opowiada o wciąż goniącej przeszłości, takiej niedającej o sobie zapomnieć, o trudnych relacjach z ojcem, o braku akceptacji, o ciągłym poczuciu winy, a przede wszystkim o potrzebie miłości i akceptacji. To trzeba przeczytać!

„Ludzie za bardzo ufają pozorom, patrzą, ale nie widzą, słyszą, ale nie słuchają, czują, ale nie rozumieją.”

"Winna" to historia, która porwie Was już od pierwszych stron. Będziecie z zapartym tchem śledzić losy bohaterów, zastanawiając się kto tu tak naprawdę jest winny, a kto nie. Przygotujcie się na ogrom sensacji, która na długo nie pozwoli Wam o sobie zapomnieć. Szczerze polecam!

Wendy ma dopiero 25 lat, a czuje się tak, jakby była w potrzasku. Z jednej strony kontroluje ją jej własny ojciec i wpędza w poczucie niekończącej się winy. Z drugiej zaś mężczyzna, którego pokochała jak nikogo wcześniej, zadaje jej cios prosto w serce.

Wydaje się, że mężczyźni z jej życia skutecznie i konsekwentnie ją ranią i raz za razem zawodzą. Jednak Wendy mimo to postanawia dać szansę Jimowi, przystojnemu wojskowemu, który przypadkiem trafia do jej pogmatwanego życia. Czy będzie ON szansą Wendy, aby w końcu była szczęśliwa?

Jim pozornie okazuje się wszystkim, czego Wendy potrzebuje. Jednak mężczyzna może wcale nie mieć tak dobrych zamiarów, jak mogłoby się wydawać. Może się okazać, że jej dotychczasowe troski będą błahostką wobec zagrożenia życia jej bliskich.

"(...) granica między obwinianiem a poczuciem winy jest bardzo cienka."

Doskonale pamiętam debiutancką powieść Alicji Sinickiej, która bardzo przypadła mi do gustu. Dlatego byłam ciekawa jak wypadła kolejna jej książka. Poprzeczka była wysoko zawieszona i muszę z satysfakcją przyznać, iż autorka sprostała moim wymaganiom.

Sięgając po tę książkę zupełnie nie byłam przygotowana na to, że oprócz szeroko rozbudowanej warstwy obyczajowej i psychologicznej otrzymam dobrze nakreślony wątek sensacyjny. Autorka wprowadziła w odpowiednie miejsca sporą dozę tajemnicy oraz intrygi. Dzięki temu w pewnym momencie po prostu zostałam wbita fotel!

Pisarka, jak już wyżej nadmieniłam, zadbała również o dogłębną analizę psychologiczną głównej bohaterki. Poznajemy jej myśli, uczucia, obawy, strach, rozterki, przemyślenia. Bez problemu możemy ją zrozumieć, polubić, kibicować. Pierwszoosobowa narracja to strzał w dziesiątkę! Inna forma zdecydowanie nie pozwoliłaby na tak wnikliwe wejście do jej świata. Stalibyśmy jakby z daleka. A tak czujemy jakbyśmy to my sami tego wszystkiego doświadczali. I tu od razu wspomnę o emocjach. Emocjach, które jeszcze długo po skończeniu lektury nam towarzyszą.

"Samotność. To ona wiodła w nim prym. Choć wciąż mieszkaliśmy razem, wszyscy zamknęliśmy się na siebie. Cierpieliśmy osobno, nie dzieląc się swoim bólem, nie rozmawiając o przeszłości. Pamiętam tylko ten raz. Jedną, jedyną rozmowę, wtedy w szpitalu. "Wendy, Wendy, Wendy" i przez nią postrzegałam później ojca. Wręcz obsesyjnie go obserwowałam. Wszystko, co zrobił, miało dla mnie znaczenie, przy każdym jego geście zadawałam sobie pytanie: "Winna czy niewinna?""

Przypadek Wendy prowadzi nas do jednej ważnej konkluzji. To to, że wszystko siedzi w naszej głowie i tylko my mamy wpływ na to czy pozwolimy, byśmy niepotrzebnie obwiniali się przez lata za coś, na co tak do końca nie mieliśmy wpływu.

"To przez niego uwierzyłam, że ktoś może mnie bezinteresownie pokochać. Tymczasem znowu się okazało, że nie zasługuję na miłość. Kobieta często bierze na siebie winę za zdradę. To ja jestem winna? Pewnie tak. Ja zawsze jestem winna."

Niemal przez całą książkę postać Warrena, jak i Jima była dla mnie nie lada wyzwaniem, trudna do jednoznacznej oceny. Ich zachowanie budziło we mnie wiele pytań, który z nich jest tym dobrym, a może obaj są źli? Dopiero pod koniec książki wszystko wskoczyło na swoje miejsce i muszę przyznać, że takiego obrotu spraw zupełnie się nie spodziewałam. Kiedy już niby byłam przekonana, że coś tam wiem, wielokrotnie zostałam zaskoczona rozwojem wydarzeń.

"Jedna chwila może zmienić całe życie. Najgorsze jest to, że człowiek nigdy się jej nie spodziewa. Budzi się jak zwykle rano i nie wie, że to właśnie dziś. Dziś wszystko zacznie biec w innym kierunku, niezależnie od woli zainteresowanego."

Ta historia dobitnie pokazuje, jak przez grę pozorów człowiek może cierpieć. Że nie wszystko jest takie, jakim się nam wydaje. Ile może wynikać z tego nieporozumień, które często prowadzą do tragedii.

"Winna" to niebanalna powieść o rodzinie żyjącej w cieniu tragedii i niekończącej się żałobie. To romans z dobrze skrojonym wątkiem sensacyjnym o potrzebie akceptacji, niskim poczuciu własnej wartości i winie, samotności oraz grze pozorów. Alicja Sinicka kolejny raz zaserwowała mi historię, od której w żaden sposób nie potrafiłam się oderwać. Gorąco polecam!

sza-[Adres usunięty]

Ta książka to zdecydowanie 100% kobieca literatura! Ja wprost nie mogłam oderwać się od rozterek i przygód Wendy. Na początku wydawać nam się może, że otrzymujemy zwykły i prosty romans, lekką powieść obyczajową, szybko jednak zmienimy zdanie na temat tej książki! Jeśli macie kogoś kogo chcielibyście przekonać do thrillerów, lub sami cały czas obawiacie się tego gatunku, to ta powieść zdecydowanie może sobie z tym poradzić.

Bardzo dobra pierwszoosobowa narracja, którą ja w książkach uwielbiam. Mamy sporo rozterek i przemyśleń głównej bohaterki. Sporo psychologii i analizy i czasami te momenty w książkach mnie przerastają i nudzą, tutaj jednak były świetnie napisane i nie chciałam z nich ominąć ani słowa! Co więcej, powiem Wam, że mimo tego, że na początku zapoznałam się z autorką, potem czytałam, i czytałam, i czytałam i z całym

szacunkiem... ciężko mi było uwierzyć, że książka jest w 100% polska! Samo wydawnictwo zdradza nam bardzo mało, opis jest okrojony i nie

wiedziałam za bardzo na co mogę liczyć. Dzięki temu jednak, tak pozytywnie się zaskoczyłam!

Świetne i kobiece połączenie romansu, obyczaju, psychologii i kryminału. Jak dla mnie - jedna z trzech najlepszych książek wydawnictwa jakie ostatnio czytałam! Kto w końcu jest winny? Musicie dowiedzieć się po przeczytaniu!

Pozory mylą i tutaj autorka punktuje! Znakomite zwroty akcji, mocne osobowości, fabuła zbudowana nie na siłę i bardzo zręcznie przedstawiona. Książka daje frajdę, dobry nabytek.

13.02.2019 r. nakładem Wydawnictwa Kobiecego ukazała się druga książka Pani Alicji Sinickiej – Winna. Bardzo chciałam przeczytać tą powieść – byłam po prostu ciekawa. Na stronie Wydawnictwa ciekawa zapowiedź książki Pani Alicji:

„Wendy jest winna, bo brała udział w wypadku, w którym zginął jej brat. Jest winna, bo zdradził ją mężczyzna , którego pokochała. Jest winna, bo kiedy poznała Jima, myślała że jest zupełnie inny. Dziewczyna jest winna, bo miała nadzieję, ze nowa miłość wyleczy jej złamane serce. Z tego powodu, ludzie których kochała i którzy tak boleśnie ją zranili, znajdą się w niebezpieczeństwie. Czy Wendy będzie mogła ich obronić?”

Główną bohaterką jest Wendy, 25-letnia psycholożka, która nie potrafi poradzić sobie z wyrzutami sumienia. Dziewczyna przeszła wiele terapii, poszła na studia z psychologii, jednak nie potrafi sobie pomóc. Cały czas obwinia się o śmierć brata. Zabrała kluczyki do samochodu ojcu i wybrali się z bratem na przejażdżkę. Podczas ruszania ze skrzyżowania wjechał w nich samochód i brat zginał. Od ponad 9 lat Wendy nie może poukładać swoich relacji z ojcem. Wydaje jej się, że ojciec obwinia ją za śmierć brata. Wydaje jej się, że w jego oczach ciągle widzi wyrzuty.

Wendy poznajemy, gdy po raz kolejny jej świat się zawala. Mężczyzna z którym spotykała się od ponad roku, informuję ją, że dopuścił się zdrady. Skrzywdzona dziewczyna za namową koleżanki wkracza w kolejny związek i poznaje Jima.

Jesteście ciekawi co będzie dalej? Koniecznie przeczytajcie tą powieść. Zdecydowanie polecam - Zaczytana.

Winna, czy niewinna?

Miałam pewne obawy przed przeczytaniem tej książki, bo romanse mnie nużą i nawet słynnego Greya nie dałam rady doczytać do końca. Spotkało mnie jednak miłe zaskoczenie, bo mimo, że książkę można uznać niewątpliwie za romans, to elementy sensacyjne i intrygi wplecione w całość sprawiły, że przeczytałam ją w jeden wieczór. Dodatkowo przyjemny, lekki język oraz naturalne dialogi dopełniły pozytywnego odbioru.

Wendy, młodą psycholożkę, poznajemy w nie najlepszym momencie jej życia. Roczny związek z Warrenem, który sprawił, że zaczęła czuć się bezpiecznie, rozpada się przez zdradę ukochanego. Dziewczyna, aby odreagować, rzuca się w wir nowej znajomości. Z czasem Jim okazuje się dla niej ostoją, a nie tylko lekarstwem na zdradę. Wspiera ją w trudnych relacjach z ojcem, który obwinia ją za śmierć brata. Poczucie winy towarzyszy dziewczynie od 9 lat i trauma z nim związana odciska piętno na jej życiu. Jim sprawia, że zaczyna odzyskiwać wiarę w siebie i pomału staje się dawną Wendy, przebojową „blondi z Nobb Hill”. Czy jednak Wendy właściwie ulokowała swoje uczucia?

Tłem do niełatwej historii miłosnej, w której dominuje niepewność, poczucie winy i widmo tej drugiej/tego drugiego, są wydarzenia jak z dobrego thrillera. Autorka wprowadza je dość leniwie, usypiając naszą czujność, by w pewnym momencie uderzyć z siłą tornada. Kto okaże się psychopatą? Warren, który za wszelką cenę próbuje odzyskać ukochaną, posuwając się nawet do grożenia bronią? Czy Jim, wkraczający coraz bardziej w jej życie i będący idealną odpowiedzią na wszystkie jej potrzeby? Czy w sytuacji zagrożenia życia swojego i bliskich Wendy znajdzie w sobie siłę i odwagę do walki?

To książka, przy której nie można się nudzić, wzbudza całą paletę emocji już od pierwszych stron. Pierwszoosobowa narracja pozwala zajrzeć w głąb umysłu bohaterki, wczuć się w jej dylematy, traumę, strach i sprawia, że żywimy do niej prawdziwą sympatię.

Najbardziej zaskakuje zakończenie. Nie spodziewałam się takiej petardy.

Jeżeli lubicie niebanalne historie miłosne z dodatkiem dreszczyku (niekoniecznie pożądania), ta książka jest dla Was. Ja przeczytałam ją z dużą przyjemnością i choć moje nastawienie do romansów się nie zmieniło, to połączenie gatunków, szczególnie w takim wykonaniu, jak najbardziej do mnie przemawia.

Wydarzenia z przeszłości wpłynęły na jej teraźniejszość. Bowiem coś co wydarzyło się kilka lat temu do dziś daje o sobie znać w najmniej oczekiwanych momentach. Wendy wiele przeszła w swoim życiu. Mimo traumatycznych wydarzeń stara się iść do przodu. Ma pracę, kochającego chłopaka, tylko stosunki z rodzicami od wypadku jej brata niestety nie należą do najlepszych. Mimo wszystko bohaterka stara się żyć i funkcjonować. Próbuje sprawić, aby wszystko szło w lepszym kierunku. Jednak jedna wiadomość burzy jej szczęście i wprowadza zamęt do częściowo poukładanego życia. Mimo złych chwil i kryzysu, Wendy poznaje tajemniczego Jima, który wzbudza w niej mieszane uczucia. Intryguje ją, a z drugiej zaś strony irytuje swoim aroganckim zachowaniem. Czy ich spotkanie to zwykły przypadek?

Książka, która od pierwszych stron wzbudza wiele emocji. Bohaterowie, którzy są świetnie wykreowanymi postaciami. Autorka idealnie stopniuje napięcie, tak aby na końcu nas zaskoczyć.

"Winna" to rewelacyjna książka, która pokazuje jak niezwykle ważne są stosunki z najbliższą rodziną. Jak krytyka jednego z rodziców może zaburzyć w dziecku postrzeganie własnej wartości. Jak osoba, którą wydawałoby się, że znamy potrafi uderzyć w nasz czuły punkt i sprawić, że nasz świat się rozpada.

Niebanalna historia, którą bardzo polecam. Na pewno nie będziecie się przy niej nudzić.

„Jedna chwila może zmienić całe życie. Najgorsze jest to, że człowiek nigdy się jej nie spodziewa. Budzi się jak zwykle rano i nie wie, że to właśnie dziś. Dziś wszystko zacznie biec w innym kierunku, niezależnie od woli zainteresowanego.”

Wendy od dziewięciu lat żyje w poczuciu winy. W przeszłości brała udział w wypadku, w którym zginął jej młodszy brat. Od tamtej pory ojciec na każdym kroku daje jej odczuć, że jest winna. Na domiar złego rozstała się właśnie z partnerem, który przyznał się że ją zdradził. Kiedy przypadkowo poznaje Jima, ma nadzieję że w końcu będzie szczęśliwa i dzięki niemu wyleczy złamane serce. Nie spodziewa się jednak, że właśnie to spotkanie przyniesie ze sobą tyle złych konsekwencji i wydarzeń, które zagrażać będą życiu osób które kochała i którzy ją skrzywdzili.

„Winna” to moje pierwsze spotkanie z autorką. Przyznaję, że kiedy tylko na pierwszych stronach dostałam informację, że Wendy jest psychologiem bałam się, że w książce znajdę mnóstwo psychologicznego „bełkotu”, który zaraz mnie odrzuci. Autorka jednak mile mnie zaskoczyła, bowiem co prawda nie brakuje w książce rozmyślań bohaterki z psychologią w tle, jednakże książka napisana jest bardzo prostym językiem i nawet zachęca do lektury, momentami skłaniając nas tym samym do refleksji. Historia opowiedziana jest z perspektywy głównej bohaterki, i właśnie ta książka pozwoliła mi docenić narrację pierwszoosobową. Dzięki pomysłowemu pisaniu, autorka stworzyła obraz smutnej, zranionej kobiety, i z pewnością bardzo dużo kobiet może wczuć się w jej sytuację. Jestem przekonana, że większość kobiet odczuwa podobne emocje w tych samych okolicznościach, które towarzyszyły Wendy. Choć początkowo bardzo zagubiona, z czasem zdaje sobie sprawę że bardzo dużo siedzi tylko w jej głowie, i to przekłada się na jej zachowanie. Dzięki spojrzeniu Jima na sytuacje, które spotykają Wendy, kobieta jest zmotywowana i zastanawia się nad wieloma aspektami dotyczącego jej życia.

„Winna” to przyjemny romans, w którym nie zabraknie także czegoś dla fanów akcji. W fabułę bowiem autorka doskonale wplotła kilka znakomitych wątków sensacyjnych i intrygi. Moja czujność została uśpiona i trwałam w tym aż do końcowych stron. Powieść podobała mi się za jej tempo, które dla mnie było wręcz idealne. Cała historia pokazuje, że nie wszystko jest takie jakie się nam wydaje. Gdy już myślałam, że wiem co się dzieje, autorka dała kolejną niespodziankę, dzięki której zaczynałam wątpić w to czego do tej pory byłam przekonana. Napięcie budowane było stopniowo, co jakiś czas otrzymywaliśmy kolejną niewiadomą, a na koniec zaskoczenie totalne! Nie spodziewałam się na pewno właśnie takiego obrotu sytuacji, jaki został ukazany pod koniec książki.

W książce każdy dialog i każda scena są niezbędne dla całości. Prawda jest taka, że książce nie mogę niczego zarzucić. Jest to jedna z lepszych książek, które miałam przyjemność przeczytać, a do tego to książka polskiej autorki!

Pierwsza moja ocena była łagodna (3), ponieważ była to druga - po "Obserwatorce" przeczytana przeze mnie książka tej autorki. Gdyby była pierwsza - na pewno nie sięgnęłabym po następną! Dlatego dość długo "przymierzałam się do czekających na półce "Służącej" i "Stażystki".

Jedna wspólna cecha bohaterek książek A Sinickiej, która mnie wybitnie irytuje to ich wyłączne skupienie na samych sobie, ciągłe rozbieranie na pierwiastki swoich odczuć, emocji i ciągłego STRACHU! Ciągnące się stronami infantylne autoanalizy wyrośniętych pensjonarek, męczą i nudzą. Jednocześnie - te wsłuchane w siebie panienki podejmują tak idiotyczne decyzje, zachowują się tak nieracjonalnie, że początkowe współczucie przechodzi w rozdrażnienie, a w końcu śmieszy.

"Wnna"- na dodatek grzeszy ...grafomianią - jak nigdy tego nie robię - książkę wyrzuciłam na śmietnik.

"Stażystka" i "Służąca" to jakby ta sama książka z drobnymi zmianami - w niczym nie odbiegaj a też od "wzorca": zapatrzone w siebie, jak zawsze- bardzo atrakcyjna zewnętrznie bohaterka podejmuje tak nielogiczne, głupie decyzje, że nie mogłam się zdobyć na współczucie dla jej "strasznego położenia", żadnego "dreszczyku", zero kibicowania, zero sympatii. Przeczytałam do końca, bo byłam ciekawa jak autorka z tego wybrnie.

Szkoda czasu- nie polecam

Podsumowując - pomysł jest, ale język i irytująca maniera, powielany schemat bohaterki - jeśli to ma być "literatura kobieca" to ja chyba nie jestem kobietą, bo zdecydowanie więcej wymagam

Zdarzają się w życiu takie chwile kiedy nic nie idzie po naszej myśli. Kiedy dzieje się cos złego. W czym uczestniczymy, choć nie jesteśmy sprawcami. Pozostaje wina. Smutek i żal. Czas nie ubłagalnie gna do przodu w swoim tempie a my tkwimy w takim zawieszeniu,w poczuciu odpowiedzialności. Z cichym głosem w naszej głowie szepcącym nam, że jesteśmy winni. Że to wszystko przez nas. Winna, winna, winna... Szybko można uwierzyć w to, prawda?

Wendy Parker obwinia się za wydarzenia z przeszłości. Za śmierć Ethana. W końcu to ona prowadziła auto. To ona przeżyła a ON zmarł. Od tamtej chwili jej kontakt z ojcem uległ pogorszeniu. Przez jego zachowanie nie może pozbyć się poczucia winy. Ojciec, John, właściciel restauracji. I to nie jednej. Jego prawą ręką w biznesie jest Warren Davis, który przy okazji jest chłopakiem Wendy. Połączenie zawodowe i prywatne? Czy to aby wyjdzie im na plus? Wendy jako psycholog pomaga ludziom. Założyła nawet bloga. Pomaga innym - ale sobie nie potrafi. Jej przyjaciółka Emma robi co może, by pomóc koleżance po fachu. Gdy pewnego dnia Warren oświadcza naszej głównej bohaterce, że ją zdradził ta nie waha się ani minuty. Zostawia go - ale przecież i tak będą się widywać w pracy ojca i na bankietach. To może okazać się ponad jej siły. Gdy na jej drodze staje Jim Corwell zaczyna wierzyć, że będzie dobrze. On, taki idealny. Prawie nierealny. Jak ze snu. Jest opiekunem matki i Corbina. Młodszy braciszek nie bawi się w uprzejmości. Dlaczego taki jest? Czy to autentycznie strata ojca taką zmianę wywołała? Czy Jim jest żołnierzem tak jak mówi? Niestety prawda jaką odkryje wywoła na niej ogromny szok. Na nas zresztą też.

Historia mogła być błaha. Opisana lekko. Jak obyczaj. Ale autorka pokusiła się po psychologiczna analizę głównej bohaterki. Jej rozważań i myśli. A dołączenie mrocznej akcji wbiło mnie w fotel. Zaczęłam czytać i przepadłam. Świat Wendy wciągnął mnie. Z niecierpliwością i strachem przekręcałam kolejne kartki z niepewnością co tam zastane. W jakim kierunku zmierzy akcja? Co z tego wyniknie. A najbardziej byłam zaskoczona tym, kim tak na prawdę jest Jim. Długo siedziałam i rozmyślałam. Portret psychologiczny mężczyzny stworzony w punkt. Jak można być takim człowiekiem?

Życie w ciągłym poczuciu winy jest męczące i frustrujące. Pozbawia radości i przyjemności z czerpania pełnymi garściami z życia. Bez akceptacji rodziny. Z ich spojrzeniami. Bezgłośnym obarczaniu za coś, co wynikło bez naszej winy. Uczestnik a sprawca - różnica jest kolosalna. Wystarczy umiejętnie je rozpoznać i rozdzielić. Chcemy poczuć tę akceptacje i poparcie. Los bywa zaskakujący, gdy stawia nam kogoś na drodze. Wierzymy, że to szczęście. Że nadchodzą lepsze chwile. Nawet najlepszy specjalista może się czasami pomylić w ocenie drugiego człowieka. Gdy serce zakłóca umysł. Gdy chcemy wierzyć i odczuwamy sercem, zamiast skupić się na symptomach zła.

Oj, historia skrywająca się pod tą niepozorną okładką bardzo mnie zszokowała. Nawet po opisie nie spodziewałam się, że fabuła będzie taka mroczna. Genialna książka. Czyta się ją szybko bo uzależnia. Pokazuje nam, jak bardzo możemy pomylić się w osądzeniu drugiego człowieka. Droga do prawdy jest męcząca a sama prawda pozbawi nas tchu.

Polecam

Kolejna świetna książka, którą chcę Wam polecić. Tyle, co tu się dzieje.

Jest zdrada, romans, intryga, śmierć oraz zaskakujące zakończenie.

Czyli wszystko, co powinno się znajdować w książce. "Winną" po prostu pochłonęłam.

Było to moje pierwsze spotkanie z książką @alicja_sinicka . Wiem,że ma na swoim koncie jeszcze jedną powieść, już jest zapisana by przeczytać w najbliższym czasie. :) Wendy ma 25lat, jest doktorantką psychologii. Jak na psychologa, jest bardzo zagubioną osobą. Nosi w sobie poczucie winy. Od czasu wypadku obwinia się o śmierć brata. Bohaterkę poznajemy w smutnych okolicznościach, otóż zdradził ją narzeczony, o co także się obwinia. "To ja jestem winna? Pewnie tak. Ja zawsze jestem winna"

Z drugiej strony, ojciec chce ją ciągle kontrolować, wpędza w poczucie winy.

W końcu, to ona siedziała za kierownicą, to ona prowadziła. Czy ojciec ma rację ? Czy wypadek był winą Wendy ?

Któregoś dnia Wendy poznaje Jima. Dziewczyna boi się, boi się zaufać, boi się,że znów zostanie zraniona. Jednak przełamuje swój strach. Jim jest przystojnym wojskowym, kapitanem. Dzięki niemu Wendy zaczyna inaczej patrzeć na świat.

Ale czy Jim jest faktycznie tym, za kogo się podaje ? Czy wypadek, w ktorym zginął brat Wendy,był nieszczęśliwym wypadkiem, a może miał zginąć ktoś inny ? Kim jest Jim ? Jakie sekrety wyjdą na jaw ? Czy Wendy przestanie obwiniać się o wypadek ? Autorka wymyśliła bardzo dobrą historię. Ukazała ból rodziny. Ból po stracie bliskiej osoby. Ból, który rodzina powinna przechodzić razem. A czy tak było w przypadku Wendy ? Każde z rodziców przeżywalo żałobę na własny sposób. Jednak to Wendy żyła z poczuciem winy.Z jednej strony poczucie winy, z drugiej zdrada. Wendy stała się łatwym celem. Łatwym celem manipulacji. "Jest taka skłonność w ludzkim umyśle, wynikająca z potrzeby akceptacji. Polega na tym, że lgniemy do ludzi, którzy często nas krzywdzą, ale od czasu do czasu potrafią sprawić,że czujemy się docenieni i wartościowi. Lgniemy do nich bardziej niż so tych, którzy zawsze są troskliwi i wyrozumiali." Co jeszcze się wydarzy? Zapraszam do zapoznania się z lekturą :) Dziękuję autorce za egzemplarz 🙂😘

Bardzo zaciekawiła mnie ta opowieść. Stopniowe podkręcanie napięcia, swoisty suspens, intensywność emocji, wręcz eksplozja emocji w ostatniej części książki. Wow!

Jestem świeżo po skończeniu "Winnej" i niestety mam do niej bardzo mieszane uczucia. Chyba największy problem miałam z tym, że autorka nie za dobrze potrafiła zainteresować czytelnika swoją historią. Wyglądało to mniej więcej tak, że najpierw wydarzenia były bardzo intrygujące i aż chciało się czytać dalej, jednak już po chwili tępo wydarzeń malało i wszystko robiło się nudne. Tak było w kółko... Oprócz tego bardzo irytowała mnie główna bohaterka - Wendy. Historia "Winnej" zaczyna się od momentu, gdy dziewczyna zrywa ze swoim chłopakiem - Warrenem, który ją zdradził. Od tego momentu stara się żyć dalej i nie myśleć o nim, jednak niezbyt dobrze jej to idzie. Na swojej drodze napotyka pewnego nieznajomego, z którym zaczyna mieć coraz bliższą relacje. Spędzając z nim czas nadal wspomina i myśli o Warrenie. W tej historii tworzy się trójkąt miłosny, o którym nie czytało mi się najlepiej. Dołożę do tego jeszcze nienawiść ojca do Wendy, którą dziewczyna za bardzo sobie dopowiadała. On wcale nie był taki zły, a ona uważała go za zło najgorsze.

Niestety "Winna" niezbyt przypadła mi do gustu co widać po ocenie oraz moich odczuciach. Zauważyłam jednak, że bardzo dużo osób lubi tę historię, więc może osobom czytającym tę wypowiedzieć również się ona spodoba.

Wendy czuje się winna przez własnego ojca i swoje myśli, wciąż zadręcza się wydarzeniami z przeszłości, ale teraz wcale nie jest jej łatwiej. Myślała, że Warren jest miłością jej życia, ale ON zranił ją i sprawił, że znowu poczuła się winna. Chcąc zapomnieć o uczuciach do byłego chłopaka Wendy odnajduje miłość i akceptację w ramionach niezwykle przystojnego Jima, który sprawia, że wreszcie czuje się dowartościowana. Gdy życie dziewczyny zaczyna układać się na nowo, odkrywa coś, co może nie tylko zagrozić jej rodzinie, ale także zburzyć wszystko to, co do tej pory udało jej się zbudować.

Pierwsze 100 stron "Winnej" zapowiada ciekawą historię, przy której można odpocząć i spędzić miło czas. Jednak im dalej, tym lepiej. Z czasem coraz bardziej wciągałam się w losy bohaterów, dialogi stawały się naturalniejsze, wydarzenia z książki bardziej szokujące. Postać Wendy jest bardzo skomplikowana, nie łatwo było mi ją przejrzeć, szczególnie na samym początku. Wydawało mi się, że nie będę w stanie jej polubić - irytowała mnie jej potrzeba ciągłego tłumaczenia i zbyt wielkie posłuszeństwo względem ojca, który swoim zachowaniem na to nie zasługiwał. Jednak z czasem poznawałam Wendy coraz lepiej i wtedy przyszło zrozumienie, potrafiłam spojrzeć na niektóre sprawy z jej perspektywy, mając na względzie wydarzenia z przeszłości.

Zakończenie książki niesamowicie mnie zaskoczyło i przekreśliło moje spojrzenie na jednego z bohaterów, który od początku wydawał mi się wielowymiarowy i wiedziałam, że nie posiada tylko jednego oblicza, jednak mimo wszystko udało mu się zdobyć moją sympatię. Tymczasem okazuje się, że czytelnik nie ma pojęcia o tym, co wychodzi na jaw pod koniec "Winnej".

Tym, co wyróżnia tę książkę od innych jest bardzo wnikliwe zagłębienie się w postać głównej bohaterki. Tak jak już wspomniałam, jest to osoba skomplikowana, potrzeba czasu na jej zrozumienie i to mi się podobało - stopniowe odkrywanie tego, co skrywa w sobie Wendy, śledzenie jej decyzji i możliwość powrotu do przeszłości.

W "Winnej" pojawia się jeszcze jeden wątek, o którym muszę wspomnieć, a mianowicie relacja głównej bohaterki z ojcem. Oboje darzą się nietypowym uczuciem, ciążą między nimi widma przeszłości i niewypowiedziane zarzuty. Wplecienie tego do książki to zdecydowanie wspaniały pomysł. Nie zabraknie emocji, uczuć, zaskoczeń i pełnych napięcia sytuacji. Pojawi się ciekawy romans, trudne wybory i nieuniknione konsekwencje.

Warto poznać tę historię, bo nie jest jak setki innych, to wyjątkowa opowieść, która porusza trudne tematy i niewątpliwie wciąga. 🌸

Moja ocena: 4,5

@bookliszek : Co robi z nami zdrada? Jak wpływa na nasze późniejsze relacje? Sprawia, że jesteśmy silniejsi i zdystansowani, ostrożni? Czy wręcz przeciwnie-stajemy się spontaniczni i łasi na wszystko co ponownie wzmocni naszą pewność siebie i podwyższy samoocenę, nawet kosztem trzeźwej oceny sytuacji?

Winną (Wendy) poznajemy tydzień po tym jak rozstała się z facetem, który ją zdradził, ale wciąż o nią walczy. Warren, bo o nim mowa, to seksowny przystojniak, prawa ręka jej ojca, bardzo wpływowego i zamożnego biznesmena. Mimo rozstania, często to komfort Warrena rodzice Wendy stawiają wyżej niż uczucia własnej córki. Wynika to też z pewnego wydarzenia z przeszłości. Sytuacja staje się na tyle nieznośna, że Wendy wielokrotnie analizuje wszystkie zewnętrzne bodźce. Wraz z nią wgłębiamy się w samo pojęcie zdrady. Czy można zdradę zamknąć w jakieś ramy, oszacować skalą szkodliwości? Czy jedna wyrządza mniejsze szkody psychiczne niż inna? Może zdrada to po prostu zdrada, koniec, kropka i żadna, nawet najsilniejsza miłość tego nie przeskoczy. Mimo natłoku sprzecznych sygnałów Wendy ma swoją teorię na ten temat i konsekwentnie się jej trzyma. Nawet intuicja nie jest w stanie zaburzyć stanu w którym trwa.

W życiu Winnej niespodziewanie szybko pojawia się też nowa, obiecująca znajomość-Jim. Zawsze opanowany i trzeźwo myślący Bad Boy o dobrym sercu. Żołnierz, patriota, czynnie biorący udział w misjach w Afganistanie, a do tego opiekujący się matką-wdową i młodszym bratem. Staje się ON podporą Wendy, jej obrońcą i pocieszycielem. Wspiera w drodze do zapomnienia. Mężczyzna jest jak z bajki, ale czy Wendy zdaje sobie sprawę, że bajkom nie powinno się zawierzać? Kim tak naprawdę jest Jim i jaki ma związek z wydarzeniami z jej przeszłości?

Polecam!

„Winna” Alicji Sinickiej namieszała mi w głowie. Spodziewałam się powieści z przewagą wątku romantycznego. Zaskoczeniem okazał się bardzo dobrze rozwinięty motyw sensacyjny, który moim zdaniem uratował całą książkę.

Dwudziestopięcioletnia Wendy ma za sobą traumatyczne wydarzenie. Dziewczyna czuje się winna, bo dziewięć lat temu brała udział w wypadku, w którym zginął jej młodszy brat. Od tego momentu relacje z jej ojcem uległy pogorszeniu, gdyż ON obwinia ją za ten wypadek. Sposobem na poradzenie sobie z traumą miał być związek z Warrenem. Po roku bycia ze sobą mężczyzna pewnego dnia wyznaje Wendy, że ją zdradził, a jej serce ponownie zostaje złamane. Aby zapomnieć o mężczyźnie, którego wciąż kocha, wiąże się z nowo poznanym Jimem. Przystojny wojskowy okazuje się wszystkim, czego Wendy potrzebuje. Dziewczyna powoli odzyskuje wiarę w siebie i wierzy, że może być jeszcze szczęśliwa, może nie czuć się winna. Jednak Jim skrywa pewną tajemnicę i może wcale nie mieć tak dobrych zamiarów, jak mogłoby się to wydawać. Ludzie, których kochała, znajdą się w niebezpieczeństwie i jedynie Wendy będzie mogła ich obronić. Czy jej się to uda?

Pierwsze strony książki aż kipią od emocji. Wendy, choć uporała się z traumą, to wciąż czuje się winna za wypadek, za śmierć brata i rozbicie własnej rodziny. Przy każdym spotkaniu ojciec daje jej odczuć, że wszystko to jej wina. W chwili, gdy poznajemy bohaterkę, doktorantkę psychologii, wybranek jej serca właśnie zawiódł jej zaufanie i ją zdradził. Czy to także wina Wendy? Jak na zawołanie dziewczyna w całkiem niespodziewanych okolicznościach poznaje Jima. Powoli przestaje myśleć o Warrenie, próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Choć Jim wydaje się idealnym kandydatem na męża, to nie polubiłam go. Nie jestem w stanie podać racjonalnego wytłumaczenia, ale przez całą książkę mnie drażnił i jak się okazuje, miałam powód, by go nie lubić.

Autorka bardzo sprytnie uśpiła moją czujność, właściwie czytało mi się prawie całą książkę bardzo leniwie, nawet sennie. Choć były tu emocje, nie znalazłam w książce niczego odkrywczego. Zdradzona i obarczona winą kobieta próbuje ułożyć sobie życie u boku opiekuńczego Jima. Jest kilka kłótni między Wendy a Warrenem i Jimem, ale wszystko właściwie zmierza ku szczęśliwemu zakończeniu u boku nowego partnera. I tu wyraźnie widać przewagę wątku romantycznego z małymi wstawkami sensacji. Nie mogłam się wciągnąć w historię i wydawało mi się, że nawet jeśli nie doczytam książki, porzucę ją w połowie, to i tak niewiele stracę, bo przecież zakończenie jest przewidywalne. Wtem wydarzyło się coś, co zmieniło zdecydowanie postrzeganie tej książki i sprawiło, że czytałam książkę na przyspieszeniu, z wypiekami i z ogromnym niedowierzaniem. Autorka zaserwowała na sam koniec taką petardę, że aż brak mi słów! Cała historia ułożyła się w jedną całość, wszystkie moje wcześniejsze zapytania i wątpliwości zostały wytłumaczone. Wyjaśniło się, kto tak naprawdę jest tutaj dobry, a kto jest złym bohaterem.

„Winna” jest książką z rozbudowanymi wątkami psychologicznymi, ale nie martwicie się, nie znajdziemy tu psychologicznego bełkotu. Uświadomi nam natomiast, jak ważne są relacje rodzinne oraz jaką rolę odgrywa poczucie winy. Jeśli podczas lektury przyjdzie Wam do głowy, by przerwać czytanie, nie róbcie tego, zakończenie rekompensuje wszystko!