W pułapce

O twórczości Magdy Stachuli słyszałam wiele dobrego. Postanowiłam więc zapoznać się z jedną z jej powieści. Mowa o ,,W pułapce".

Klara pamiętała, że brała udział w imprezie, wsiadła do taksówki i film jej się urwał. Obudziła się dwa dni późnej na klatce schodowej, nie pamiętała, co się z nią działo przez ten okres. Dowiedziała się, że jakiś czas temu Polkę z Berlina spotkało to samo. Postanowiła wraz z przyjaciółką przeprowadzić śledztwo na własną rękę.

Chyba miałam względem tej książki za wielkie oczekiwania. Ze wszech stron czytałam, jak dobra jest twórczość tej autorki i jak to warto się z nią zapoznać. Niestety, ale ,,W pułapce" okazała się być dla mnie bez szału. Cała intryga, sieć powiązań jest naprawdę zgrabnie obmyślona, ale nic poza tym.

,,W pułapce" Magdy Stachuli to książka przez większość czasu nudna, która momentami się rozkręca, ale na pewno nie stanie się książką mrożącą krew w żyłach.

Nudna, męczyła mnie. Zazwyczaj pochłaniam książkę w kilka godzin, do tej podchodziłam kilka razy, aby tylko skończyć, mieć za sobą - nie odłożyć na półkę w połowie przeczytaną. Przewidywalna, mało wciągająca, ciągnie się jak flaki z olejem. Jestem na nie!

„ W pułapce „, jest trzecią powieścią w dorobku autorki, a drugą po „ Idealnej” przeczytaną przeze mnie. Na zakończenie recenzji napisałam wtedy, że sięgnę po kolejną książkę Stachuli. „ Idealna” na swój sposób mi się podobała, chociaż miałam parę zastrzeżeń, ale debiutom można wiele wybaczyć i przymknąć oko na małe niedociągnięcia. Natomiast, co do powieści „ W pułapce „, moje oczekiwania były już dużo większe. Książka reklamowana, jako wciągający mroczny thriller psychologiczny, niezbyt obszerna, bo zaledwie trzysta stron, którą czytałam tydzień czasu. Dlaczego?

Wciągnęła mnie na samym początku i czytałam z bijącym sercem, chyba udzieliła mi się psychoza bohaterek, ale później stopniowo emocje opadały, a historia już tak nie trzymała w napięciu. Trudno mi się było skupić, gdyż przeskakiwanie z jednej bohaterki na drugą nie ułatwiało mi czytania. Lektura była coraz mniej wciągająca i zwyczajnie zaczęła mnie nużyć.

W powieści mamy trzy bohaterki, których narracja jest prowadzona pierwszoosobowo. Iza, która rok temu straciła przytomność na stacji benzynowej, zniknęła w tajemniczych okolicznościach, a gdy się po kilku dniach odnalazła, zupełnie nie pamiętała, co się z nią działo. Klara, która rok później po suto zakrapianej imprezie budzi się na klatce schodowej, a po powrocie do swojego mieszkania z przerażeniem stwierdza, że jest dwa dni później, a ona nic nie pamięta, co robiła po wyjściu z prywatki. I wreszcie pisane kursywą przeżycia porwanej i torturowanej kobiety, której tożsamości nie znamy. Bardzo szczegółową odpowiedź czytelnik dostaje na końcu, żeby wszystko dokładnie zrozumiał i nie musiał się za bardzo przemęczać domysłami.

Tak prowadzona narracja, jaką zastosowała Stachula, wymaga od pisarza nie lada umiejętności, aby zachować równowagę i w równym stopniu skupić uwagę czytelnika na losach wszystkich bohaterów. Niestety „ W pułapce „, z dużym zainteresowaniem śledziłam historię Lisy, natomiast postać Klary jest dużo słabiej wykreowana i jakoś nie przyciągnęła mojej większej uwagi, z kolei wątek porwanej kobiety zamiast podkręcać emocje, był przegadany. Sądziłam nawet, że to retrospekcje przeżyć Lisy lub Klary. Zachować odpowiedni balans pomiędzy wszystkimi wątkami, to nie lada wyzwanie i mało, któremu autorowi się to udaje. Pani Magdzie też niestety nie wyszło, chociaż bardzo się starała. Rozwiązanie zagadki też mnie nie zaskoczyło i nie zrobiło wrażenia, pewnie dlatego, że osoba, która stała za porwaniami okazała się zupełnie kimś innym, niż się spodziewałam. Autorka za bardzo skupiła się na roli ofiar, zapominając o porywaczu, a chciałoby się coś więcej na jego temat dowiedzieć. Gdyby bardziej wnikliwie go opisała, to narracja bardzo by na tym zyskała.

Wielu czytelników się zachwyca powieścią pisząc, że doskonale wpisuje się w nurt domestic noir. No cóż nie potrafię podzielić tych zachwytów, bo albo ta historia nie trafiła w mój gust, albo miałam zbyt wygórowane oczekiwania, ale w końcu każdemu ma prawo podobać się coś innego. Książka napisana poprawnie i dość interesująco, ale efektu WOW nie było i ta powieść raczej w pamięć mi nie zapadnie.

„To straszne, że jedni ludzie tak łatwo potrafią ukryć swoją prawdziwą naturę za fasadą przybranej twarzy, a inni ślepo w to wierzą. „

"W pułapce" to moje trzecie spotkanie z twórczością Magdy i w gruncie rzeczy jest to całkiem zgrabnie skonstruowany thriller. Skąd więc taka a nie inna ocena? Otóż przy czytaniu nie odczuwałam żadnych silniejszych emocji, inaczej niż w przypadku "Trzeciej", gdzie irytowałam się z powodu postaci Elizy. Niemniej intryga układa się w logiczną całość i to według moich przeczuć - co zarazem może być plusem, jak i minusem.

Przez powieść prowadzą nas w zasadzie 3 narratorki, będące ofiarami chorego psychicznie porywacza. Lisę oraz Klarę dzieli rok czasu od traumatycznych wydarzeń, których nie pamiętają a także... śmierć tej pierwszej. Oraz naturalnie zupełnie inne sposoby radzenia sobie z koszmarem niepamięci. Natomiast te fragmenty, które początkowo brałam za retrospekcje z porwania jeszcze innej ofiary okazały się w rzeczywistości być teraźniejszością i rozgrywać niemalże równoległe z działaniami Klary. Więcej z fabuły nie zdradzę.

Jedyną rzeczą która mi przeszkadzała podczas czytania było wrażenie, że autorka miejscami stawiała obok siebie za dużo przymiotników, zupełnie jakby dość nieudolnie popisywała się znajomością synonimów. Tak czy inaczej, nie żałuję czasu spędzonego na lekturze "W pułapce". Mimo tematyki był to czas przyjemnie spożytkowany.

Porwania to najczęstsze przestępstwo w wielu krajach. Nawet nie wiemy kiedy i gdzie czeka na nas psychopata z workiem w ręku i substancją odrzucającą, aby nas uśpić i wywieźć na drugi koniec kraju.

Nieważne, czy jesteśmy w swoim domu, okolicy, czy mieszkaniu ON wszędzie cię dopadnie i zawłaszczy zamykając twoje nieprzytomne ciało w ciemnej piwnicy. A wtedy nie ma ratunku znikąd, jesteś zdana albo na siebie, albo na łaskę tego świra który cię porwał.

Klara to nastolatka, która ma już szczerze dość swojego despotycznego ojca – policjanta. Dlatego, kiedy oboje z matką wyjeżdżają na pogrzeb kogoś z rodziny, szybko wymyka się z domu i robi to co wszyscy w jej wieku – idzie na imprezę.

Następnego ranka Klara niespodziewanie budzi się na klatce schodowej, która prowadzi do jej mieszkania, czyżby za bardzo wczoraj w nocy zabalowała?

Dlaczego nic nie pamięta i dlaczego ma wielkie siniaki na wnętrzu ud?

Pierwsza myśl, która aż wrzeszczy dziewczynie w głowie to gwałt, następnie po kilku godzinach skrupulatnych dochodzeń w związku z imprezą udaje się Klarze ustalić, że wszystko co pamięta to zielona taksówka, do której wsiadała. Następne kilka dni przemija na telefonach do znajomych i ustaleniu najprawdopodobniejszej wersji zdarzeń. Szybko jednak wychodzi na jaw, że dziewczyna została uprowadzona, znarkotyzowana, że nic nie pamięta, a następnie odstawiona po kilku dniach pod dom. Jeszcze dziwniejsze okazuje się, to że Klara szukając jakiekolwiek pomocy w internecie natrafia na pewne zgłoszenie, porwanej dziewczyny w Niemczech. Historia Lisy z Berlina jest łudząco podobna do jej własnej, porwana, przetrzymana i nieoczekiwanie odstawiona na leśny parking z dala od cywilizacji.

Niestety w tej całej uciesze, ktoś w końcu może pomóc biednej Klarze, okazuje się, że opuściła jeden, kluczowy szczegół, Lisa z niewyjaśnionych powodów, zaraz po porwaniu zmarła, czy jej los będzie taki sam?

W końcu doczekałam się kryminału, który jest w pewien sposób bardzo przerażający i jednocześnie dobry sam w sobie. Dwie dziewczyny, które nie mają ze sobą nic wspólnego, a jednak w jakiś straszliwy sposób powiązane znikają z dnia na dzień i nic nie pamiętają. Okrutny psychopata, który czai się za rogiem bloku jest bardziej niebezpieczny niż zwykły złodziejaszek z nożem. Może zrobić ci rzeczy, o których nawet nie miałaś pojęcia, a gdy cię już sobie upatrzy nie da ci spokoju.

Co jest gorsze strach, czy świadomość, że za kilka godzin już nie będziesz istnieć?

W pułapce.

Magda Stachula.

Dla wielbicieli thrillerów nie lada gratka. Kolejny thriller psychologiczny autorstwa Magdy Stachuli. Książka napisana z dobrym pomysłem, stopniuje napięcie i rozszerza listę postaci biorących udział w opisywanych zdarzeniach. Akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach czasowych, bez zbędnych komplikacji ale wciąga czytelnika w rozgrywkę myślową „ kto to może być ?”.

Autorka w ciekawy sposób rysuje portrety poszczególnych postaci a także umiejętnie dozuje napięcie. W miarę czytania przypuszczenia rozkładają się na wszystkich uczestników gry, by na koniec niespodziewanie pogrążyć jedną osobę. Na okres letni, na wakacyjną lekturę, książka nadaje się znakomicie.

Książkę wydało Wydawnictwo Znak Literanova.

Zdzisław Ruszkowski

Gdy Klara budzi się na klatce schodowej jest przerażona i zdezorientowana. Ostatnie co pamięta to impreza, jednak nie ma pojęcia, jak dotarła do domu i co stało się po przyjęciu. Jej lęk jest coraz większy, kiedy dociera do niej, iż luka w głowie sięga aż dwóch dni. Stopniowo oszołomienie zamienia się w determinację, by dowiedzieć się, co działo się z nią w ciągu ostatnich godzin i kto jest za to odpowiedzialny. W śledztwie postanawia jej pomóc przyjaciółka. Szybko odkrywają, że jakiś czas temu podobny wypadek spotkał inną kobietę. Wydaje się, że rozmowa z nią pomoże rozwikłać zagadkę, jednak sprawa okaże się bardziej skomplikowana, niż to mogło wydawać się na początku. Dodatkową przeszkodą stają się lęki dziewczyny, czuje się stale obserwowana, osaczona.

Co takiego przydarzyło się Klarze?

I czy sprawa obu kobiet rzeczywiście ma wspólny mianownik?

"Czarna dziura. Zupełna pustka. Czy powinnam zadzwonić na policję? Powiedzieć, że rano obudziłam się na schodach na dole kamienicy, że nie pamiętam, jak się tam znalazłam i co się ze mną działo przez dwa dni? Czy potraktują mnie poważnie, czy zechcą przejrzeć kamery do monitoringu, żeby wyjaśnić do jakiego samochodu wsiadłam i w która stronę pojechałam?"

Nareszcie miałam okazję poznać twórczość Magdy Stachuli i jestem z tego ogromnie zadowolona. Historia zahipnotyzowała mnie już na samym wstępnie. Autorka w perfekcyjny sposób buduje napięcie, świetnie zwodzi czytelnika. Akcja powieści prowadzona jest trójtorowo, w różnych czasach, co jeszcze silniej podsyca napiętą już atmosferę. Poznajemy zarazem losy Klary, Lisy, kobiety, która przeszła przez podobną tragedię jakiś czas temu i pomału próbuje wrócić do normalnego życia, ale także otrzymujemy relację z tortur, jakich zaznaje tajemnicza dziewczyna, przetrzymywana przez niebezpiecznego mężczyznę. Czytelnik stara się dowieść, iż sprawy te łączy jeden oprawca, jednak brak dowodów nie ułatwia mu rozwiązania zagadki.

Zaburzenie lękowe Klary zostało opisane niezwykle sugestywnie, wręcz namacalnie, błyskawicznie udziela się osobie czytającej. Staje się ona przestraszona, podejrzliwa wobec każdego, chęć rozwikłania zagadki jest priorytetem, dlatego z entuzjazmem i w napięciu pochłania ona kolejne strony. Gehenna, jakiej zaznaje tajemnicza, przetrzymywana kobieta wywołuje ciarki na plecach i dodatkowe skoki adrenaliny. Współczujemy jej, boimy się o nią, a z drugiej strony za wszelką cenę pragniemy jak najszybciej odkryć, kim ona właściwie jest.

Zagadkowy, mroczny klimat i umiejętne stopniowanie napięcia to bez wątpienia największe zalety tej powieści. Akcja jest niesłychanie wartka, nie daje czytelnikowi wytchnienia, zaintrygowany jest do tego stopnia, że nie potrafi przerwać czytania nawet na chwilę. Ta książka wciąga tak bardzo, że na czas lektury całkowicie zapominamy o otaczającej nas rzeczywistości, wszystkimi zmysłami przebywamy obok postaci i staramy się za wszelką cenę poznać oprawcę i jego motywy.

"Zimny chów, który zafundował mi ojciec, ma jedną zaletę. Zrobił też ze mnie sprytną zawodniczkę, która sprawnie unika ciosów, panuje nad stresem i wciąż jest gotowa do walki. Dowiem się, co stało się tamtej nocy. Muszę poznać prawdę, nie potrafię się pogodzić z utratą tych kilkudziesięciu godzin."

Autorka stworzyła wyrazistych, wielowymiarowych, przekonujących bohaterów. Mamy okazję wniknąć w umysł ofiar, poznajemy ich największe lęki, rozterki. Jak każdy posiadają również wady, mają jakieś grzeszki na sumieniu. Jedyne czego mi zabrakło to dokładniejsze zagłębienie się w psychice samego oprawcy, możliwości szczegółowego zanalizowania motywów nim kierujących. Pomijając ten jeden drobiazg, muszę przyznać, że Magda Stachula udowodniła, iż potrafi świetnie zwodzić czytającego, bawi się z nim w kotka i myszkę, podsuwa mylne tropy, po to, by go jeszcze silniej zaintrygować tą dopracowaną fabułą.

Zakończenie jest niezwykle udane, dokładnie takie, jakiego oczekują fani thrillerów psychologicznych. Zaskakuje i szokuje, uświadamiając czytelnikowi, jak bardzo został zmanipulowany. Właśnie taką nieprzewidywalność kocham w książkach, czyni ona z lektury wyjątkowo pasjonującą przygodę, która wywołuje lawinę intensywnych, pobudzających emocji.

"W pułapce" to zaskakujący, niemiłosiernie wciągający i trzymający w ogromnym napięciu thriller psychologiczny, od którego nie łatwo się oderwać. Dopracowana, ciekawa fabuła, tajemniczy klimat, złożone postacie oraz dopieszczona umiejętność autorki zwodzenia i mącenia w głowie czytelnikowi tworzą nieprzewidywalną, emocjonującą lekturę, która w pełni usatysfakcjonuje fanów mocnych wrażeń. Gwarantuję, iż krocząc po jej stronach poczujecie się osaczeni i pełni obaw, wcielicie się w rolę ofiary. To jedna z tych pozycji, jaką po prostu przeżywa się całym sobą. Jeśli lubicie mocne, nieobliczalne powieści z zakończeniem wbijającym w fotel, ta książka was zachwyci!

Polecam gorąco!

Przeczytałam od razu kiedy przyszła. Krótka, wciągająca z dobrym językiem i sposobem prowadzenia akcji.

Zauważyłam, że ostatnio coraz więcej książek, w których akcja dzieli się na przemyślenia kilku osób. W tej książce była to niestety wada. Oczywiście dużo nam to mówiło, ja nie mogłam się wręcz oderwać. Tylko, że.. No właśnie. Kiedy już się wczytałam to nagle rozdział się kończył, a ja musiałam na nowo się wgrywać w całą przedstawioną treść, a później domyśliłam się całego zakończenia i nie miałam efektu wow, którego tak się spodziewałam. Mogę jednak znaleźć zaletę jaką było przywiązanie do bohaterów, autentycznie się z nimi polubiłam, rozumiałam ich problemy, obawy i chciałam aby rozwiązali swoją zagadkę.

Ta pozycja zostawiła po sobie świetne wrażenie, ponieważ jak napisałam wyżej nie mogłam się od niej oderwać. To coś idealnego na wieczór. Przy tej książce można wypić herbatę, usiąść pod kocem, albo na tarasie z orzeźwiającym sokiem. Stron nie jest bardzo dużo, zaledwie 300 co tworzy idealnie rozłożoną w czasie akcję i nie nudzi nas.

Fabuła opowiada o dziewczynie, która budzi się na klatce schodowej i nie pamięta co działo się przez dwa dni. Próbuje odkryć co się stało i znajduje drugą dziewczynę, którą spotkało to samo rok wcześniej. Tylko, że ta dziewczyna znika, a czytelnik równocześnie poznaje jej postać trzy miesiące po wypadku. Sprawia to, że zaczynamy się zastanawiać co wydarzy się za moment, dlaczego stracimy tę osobę skoro teraz o niej czytamy. Idziemy z dziewczynami, ich psychiką i próbą podniesienia się przez zaledwie krótką chwilę, ale wszystko bardzo na nas oddziałuje. Historia jest realistyczna i wymaga od nas skupienia. Polecam bardzo mocno, ja się nie zawiodłam.

Instagram - unirosbooks

Już od jakiegoś czasu powtarzam, że literatura polska w niczym nie ustępuje europejskiej, a nawet światowej. Nowa książka Magdy Stachuły jest doskonałym tego przykładem. Jako fanka gatunku, czytująca dziesiątki kryminałów rocznie, wyrobiłam w sobie pewną wrażliwość i w przypadku większości książek jestem w stanie przewidzieć ich zakończenie. Tym razem mój szósty zmysł, nawet we współpracy z kobiecą intuicją, miał trudny orzech do zgryzienia, i łamiąc sobie na nim zęby musiał się poddać. Pani Magdo, chciałam podziękować, za zagadkę, która była niezłym treningiem dla moich synaps mózgowych i za dreszczyk emocji, który sprawił, że zaczęłam baczniej zwracać uwagę czy drzwi są oby na pewno zamknięte.

Klara budzi się na klatce schodowej kamienicy, w której mieszkają jej rodzice. Kiedy ostatkiem sił dociera do mieszkania okazuje się, że od czasu kiedy utraciła kontakt z rzeczywistością upłynęły dwie doby. Ostatnim co pamięta jest taksówka, do której wsiadła wracając z sobotniej imprezy. Dziewczyna odnajduje na swoim ciele ślady sugerujące, że mogła paść ofiarą gwałtu.

Jej prywatne śledztwo, doprowadza ją do przypadku dziewczyny, którą rok wcześniej spotkało coś podobnego. Czy obie sprawy coś łączy?

Kiedy Klara znajduje na swojej wycieraczce prezent zdaje sobie sprawę, że to jeszcze nie koniec. Jej prześladowca wciąż jest blisko.

To druga książka Magdy Stachuli, którą przeczytałam, i podobnie jak "Trzecią" jestem nią totalnie zauroczona. Autorka kolejny raz stworzyła thriller doskonały, klimatyczny, trzymający w napięciu i z fenomenalnym zakończeniem, które zadowoli nawet najbardziej wymagających czytelników. "W pułapce" to niezwykle "klaustrofobiczna" książka, której fabuła w większości rozgrywa się w głowach naszych bohaterów. Młode kobiety zostają uprowadzone. Po kilku dniach odzyskują świadomość jednak dotyka ich amnezja. Nie pamiętają nic ze zdarzeń kilku poprzednich dni. Nie widzą co z nimi zrobił porywacz. Czy stały się ofiarą gwałtu? Czy ktoś robił na nich eksperymenty? Gdzie przebywały? Co robiły? Wszystko przykrywa kurtyna, której nie są w stanie samodzielnie podnieść. Wydaje mi się, że niewiedza jest gorsza niż świadomość. Z traumą po tragicznych doświadczeniach możemy sobie poradzić, a co jeśli nie wiemy co jest naszym wrogiem? Jak wytłumaczyć najbliższym, policji oraz psychologom, że boimy się nieznanego, jednak nie jesteśmy w stanie wytłumaczyć czego? Jak będziemy odbierani przez środowisko kiedy przyznamy się, że urwał nam się film? Czy potraktują poważnie nas i lęk, z którym żyjemy? Właśnie ten lęk przeradzający się w paranoję jest głównym tematem książki i towarzyszy czytelnikowi cały czas. To właśnie ON skłania nas do zastanowienia, wejścia w buty naszych bohaterek i zadania sobie pytania : co my byśmy zrobili w takiej sytuacji? Ten mroczny klimat, ten świat paranoi i psychozy do którego zabiera nas autorka, jest tak namacalny, tak rzeczywisty, że często łapałam się na tym że patrzę przez ramię, sprawdzam czy zamknęłam okna. Na ulicy patrzyłam z podejrzliwością na innych przechodniów. Mogę śmiało powiedzieć, że udzielił mi się klimat powieści. A czy nie to jest założeniem każdego autora? Mieć wpływ na uczucia czytelnika? Coś zmienić w jego postrzeganiu świata? Muszę przyznać , że Magda Stachula jest mistrzynią manipulacji, dlatego jej książki są wyjątkowe.

"W pułapce" jest majstersztykiem pod względem kreacji postaci. Autorka wykazała się szczodrością i każdego z bohaterów wyposażyła w zestaw atrybutów pozwalających nam określić ich osobowość, zżyć się z nimi, poczuć do nich sympatię lub zapałać nienawiścią. W momencie kiedy czytelnik już myśli, że wie co będzie dalej, fabuła robi zwrot o 180 stopni. Czarne staje się białym a nasi przyjaciele wrogami. Stachula ukazuje świat w krzywym zwierciadle, gdzie nie wiemy komu ufać, świat gdzie morderca staje się ofiarą.

Książka ta to również analiza ludzkiej psychiki i jej metamorfozy pod wpływem czynników zewnętrznych. Klara została wychowana w rodzinie gdzie liczy się dyscyplina. Jej ojciec jest policjantem i wymaga od swojej córki bezwzględnego posłuszeństwa . Dziewczyna żyje w ciągłym strachu, boi się że nie spełni oczekiwań. Kiedy dochodzi do porwania nie zgłasza sprawy na policję, przeświadczona że o całej sprawie dowie się jej ojciec. Gdzieś w podświadomości kryje się obawa, że nie zostanie zrozumiana i potraktowana jak ofiara. W końcu pijąc i chodząc na imprezy sama sprowokowała lawinę wydarzeń. To właśnie przez ojca stała się niedowartościowana i straciła pewność siebie.

Z kolei Lisa wychowana została w rodzinie gdzie zamiast kierować się zasadą "zimnego chowu" obdarzano się miłością. Dziewczyna wyrosła na pewną siebie, lubianą i korzystającą z uroków życia kobietę. Dopiero porwanie diametralnie zmieniło jej psychikę. Zamknęła się w sobie, wymieniła zamki w swoich drzwiach jak i te do swojego umysłu. Każda twarz była twarzą potencjalnego prześladowcy, każdy cień jego cieniem. Porwanie wyzwoliło tę mroczną część jej duszy, z której nawet nie zdawała sobie sprawy.

Autorka pozwala nam również spędzić czas wraz z porywaczem, poznać go. To właśnie te fragmenty miały największy wpływ na mój odbiór książki. Tortury, którym poddawał swoje ofiary odczuwałam na własnej skórze. I choć wiedziałam, że mam do czynienia z psychopatą to za sparwą zręcznego pióra autorki wydawał się ON niepokojąco "ludzki".

W przypadku thrillerów psychologicznych najcięższą sprawą jest napisać dobre zakończenie. W tym przypadku autorce udało się dopiąć wszystko na ostatni guzik. Zakończenie jest zaskakujące a autorka pozostawiła w nim furtkę, która daje możliwość dopisania kontynuacji. Jednak czy tego właśnie bym chciała? Może takie na poły otwarte zakończenie daje pole do popisu wyobraźni czytelnika?

"W pułapce" jest jednym z lepszych thrillerów psychologicznych napisanych przez naszego rodzimego autora. Nie powstydziłby się go sam Harlan Coben czy Alex Cava. To jedna z tych książek, od których nie można się oderwać, no chyba żeby sprawdzić czy nikt się nie skrada za oknem. To powieść, która gra nam na emocjach, angażuje wszystkie zmysły, to powieść której akcja rozgrywa się w psychice, zarówno bohaterów jak i czytelnika. Z niecierpliwością czekam na kolejną powieść autorki, choć już sama nie wiem czy może być lepiej. Polecam gorąco.

Kiedy Klara budzi się po sobotniej imprezie, z przerażeniem uświadamia sobie, że gdzieś umknęły jej dwa dni. Z niepokojem zauważa także dziwne siniaki na swoim ciele. Szukając informacji, pozwalających jej wyjść z amnezji, trafia na podobny przypadek i postanawia skontaktować się z poszkodowaną. Co przydarzy się Klarze podczas poszukiwań odpowiedzi na nurtujące ją pytania?

Pamiętam, jakie wrażenie zrobiła na mnie „Idealna”. Nie zapomniałam również „Trzeciej”, choć moim zdaniem wypadła ona nieco słabiej. Zaintrygowanie, ciekawość i fakt, że te książki mocno zapadły mi w pamięć sprawiły, że zwyczajnie nie mogłam przejść obojętnie obok nowej książki Magdy Stachuli.

„W pułapce” czyta się szybko od początku do końca. To jedna z tych powieści, które sprawiają, że mamy chęć poznać ją natychmiast, by przekonać się, jakie sekrety skrywa na swych stronach. Takie tajemnice i niedopowiedzenia przyciągają szczególnie, magnetyzując i zachęcając, by ani na chwilę nie odkładać książki na półkę. Zauważyłam już wcześniej, że to element charakterystyczny dla twórczości autorki. Mimo rozwoju akcji i wychodzenia na światło dzienne kolejnych faktów, przez cały czas mamy wrażenie, że czegoś nam brakuje. Zagłębiamy się w lekturę z nieustannym przekonaniem, że Stachula jeszcze zaskoczy, a ona chowa w rękawie kilka asów, które rzuca na stół tuż przed końcem „zabawy”.

Co ciekawe, tym razem, naprawdę nie jest łatwo rozgryźć przygotowaną przez nią zagadkę. Wszystko wydaje się dość spójne i logiczne, a jednak brakuje nam czegoś, co połączyłoby poszczególne elementy fabuły. Tajemnice te budzą w czytelniku ciekawość, która mimo upływu czasu i pokonywania kolejnych stron w stanie pewnego zawieszenia, nie przeradza się w zniecierpliwienie czy żal. Wręcz przeciwnie- chętnie i cierpliwie czekamy na wielki finał, wierząc, że to, co otrzymamy w zamian spełni wszystkie nasze oczekiwania.

Poznając kolejne rozdziały nie potrafiłam rozwiązać tej zagadki samodzielnie. Zazwyczaj chętnie wchodzę w szranki z autorem, podczas lektury prowadząc własne śledztwo i próbując wytropić mordercę czy też sprawcę książkowego zła. Tym razem musiałam pokornie poczekać, aż Stachula uchyli rąbka tajemnicy, co nie było łatwe, a jednak na swój sposób fascynujące. Jak już wspomniałam, przy okazji poprzednich powieści autorki przekonałam się, że fabuły, które nam proponuje, wbrew temu, co mogłoby się wydawać, są naprawdę intrygujące i nieszablonowe. I choć może nie każdemu przypadną one do gustu, to absolutnie nie można odmówić Stachuli fantazji i wyobraźni.

Tym razem powołała się na coś, z czym każdy z nas spotkał się już wcześniej. Wykorzystała pomysł, który każdego dnia zdaje się zyskiwać na popularności. I choć nie wszyscy z tej opcji skorzystali, na pewno wszyscy o niej słyszeli. A jednak nie przypominam sobie, żebym wcześniej spotkała się z wykorzystaniem takiego pomysłu do zbudowania książkowej fabuły. Dzięki temu chętnie przymknęłam oko na pewne niedociągnięcia, a raczej elementy, które moim zdaniem nie do końca w tej książce zagrały.

Bardzo podoba mi się, w jaki sposób autorka opowiada swą historię, umiejętnie łącząc przeszłość z bieżącymi wydarzeniami i dzięki temu budując napięcie, stopniowo w czytelniku narastające. Według mnie to najkorzystniejszy wybór prowadzenia narracji, który sprawdza się praktycznie zawsze, szczególnie w przypadku takich tajemniczych i mrocznych historii.

Czy coś bym w tej powieści zmieniła? Nie jestem pewna. Być może popracowałabym nieco nad charakterystykami bohaterek, które moim zdaniem wypadły nieco nijako i nie wzbudziły we mnie większych emocji. Wydaje mi się, że pod tym względem Stachulę stać na więcej.

„W pułapce” to przemyślana, dopracowana i zgrabnie napisana książka. Szczerze mówiąc, podobnie jak „Trzecia”, tak i ten tytuł nie zdobył całkowicie mojego serca i wciąż tym najcieplejszym uczuciem darzę „Idealną”. Myślę jednak, że warto dać jej szansę- by przekonać się, jaki motyw wykorzystała autorka przy budowaniu fabuły i by poznać człowieka, który zrujnował życie książkowych bohaterek.

Blisko dwa lata temu mieliśmy okazję poznać debiutancką powieść Magdy Stachuli pt. "Idealna", która triumfem podbiła serca polskich czytelników, stawiając jednocześnie tę autorkę w gronie najbardziej popularnych i obiecujących pisarzy spod znaku thrillera i powieści kryminalnej. Dziś mamy przyjemność odkrycia kolejnej - trzeciej już książki tej intrygującej autorki, która to nosi tytuł "W pułapce", i która to ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Znak Literanova!

Główną bohaterką opowieści jest Klara - młoda dziewczyna, która pewnego ranka budzi się w nieznanym jej miejscu, nie pamiętając jak tam się znalazła. Budzi, odkrywa niepokojące ślady na swoim ciele i uświadamia sobie, że nie pamięta nic z ostatnich 48 godzin... Po pierwszym szoku i załamaniu, Klara postanawia odkryć prawdę o dramatycznych wydarzeniach z ostatnich dwóch dni, docierając wkrótce tym samym do innej kobiety, którą kilka miesięcy wcześniej spotkał ten sam los. Chcąc się skontaktować ów osobą, Klara zaczyna towarzyszyć niepokojące przeczucie, iż jest przez kogoś nieustannie obserwowana i śledzona... Poczucie tu podsyca tajemnicza przesyłka, która zamieni jej życie w najprawdziwszy koszmar...

Najnowsze dzieło Magdy Stachuli, oferuje nam sobą niezwykle interesujące, emocjonujące i porywające spotkanie z rasowym thrillerem psychologicznym. Thrillerem, wypełnionym napięciem, mocnym emocjami, niesamowitym klimatem strachu, lęku, osaczenia i niepewności względem tego, co jest jawą, a co tylko wytworem chorej wyobraźni... Wspaniali bohaterowie, nieprzewidywalna i zaskakująca fabuła, wyśmienity język, sprawny warsztat pisarski oraz umiejętne dozowanie napięcia ze strony na stronę - oto największe atuty tej powieści, która bez wątpienia stanie się wielkim bestselerem najbliższych miesięcy!

Co nas zachwyca w tej książce najbardziej...? Otóż wydaje się, że przede wszystkim fascynująca, nieoczywista i niedająca się przewidzieć oś głównych wydarzeń, oparta nie tylko na konfrontacji głównej bohaterki z tajemniczym sprawcą jej koszmaru..., ale także i z własnymi lękami, strachem, szalejącą wyobraźnią i obawą o to, czy aby z jej psychiką jest wszystko tak, jak być powinno. To właśnie ten aspekt wydaje się być tu najbardziej intrygujący, ciekawy i nieoczywisty, a tym sam tak bardzo fascynujący podczas naszego spotkania z tym dziełem. Myślę, że mamy tu do czynienia z absolutną kwintesencją psychologicznego thrillera z najwyższej półki, który zachwyci każdego fana i miłośnika tego gatunku!

Wielką siłą tej książki jest bez wątpienia kreacja jej głównej bohaterki - Klary. To wyjątkowa, bardzo inteligentna, a przy tym niezwykle tajemnicza i nieodgadniona kobieta, która budzi w nas przeróżne odczucia - od współczucia począwszy, a na irytacji, skończywszy. Ale to właśnie ta wielowymiarowość tej postaci i nie oczywistość jej postępowania, tak bardzo nas tu ciekawią i skłaniają do tego, by chcieć ją poznawać w jak największym stopniu i jak najdłużej towarzyszyć jej w prywatnym śledztwie, przemieniającym się stopniowo w walkę o życie. To kolejna wspaniała - i co bardzo istotne kobieca postać, która zrodziła się wyobraźnią tej autorki... Wielkie "chapeau ba"!

Śledztwo, podróże, stopniowe odkrywanie prawdy i walka ze złem - oto główne elementy tej opowieści, ale tak naprawdę to jej aspekt psychologiczny wydaje się być tu najważniejszym. Magda Stachula raz jeszcze zagłębie się tu bowiem w otchłań ludzkiej psychiki, wydobywając z niej na powierzchnię to, co najciekawsze, ale też i chyba najstraszliwsze... To strach, szaleństwo, okrucieństwo i nieustanne poczucie osaczenia, które nie daje żyć... I wszystko to jest naturalne, realne i jak najbardziej autentyczne, co tylko i wyłącznie potęguje nasz strach, ale też i zachwyt nad tą opowieścią!

"W pułapce", to kolejna znakomita powieść w dorobku Magdy Stachuli, o której chyba możemy już mówić - "królowa polskiego thrillera psychologicznego"! Ten tytuł jak najbardziej należy się tej autorce, co potwierdza dobitnie także i ta pozycja. Emocje, klimat, fascynująca aura tajemnicy i niedopowiedzenia oraz wielce zaskakujący i bardzo spektakularny finał - oto, co czeka na was podczas spotkania z tą lekturą!