Przeminęło z wiatrem

To najlepsza książka jaką przeczytałam w całym moim życiu. Cały czas coś się dzieje, nie można się od niej oderwać a po przeczytaniu chce się dowiedzieć jeszcze więcej

,,Mimo wszystko, życie się dzisiaj nie kończy.’’

Z książką ,,Przeminęło z wiatrem’’ zetknęłam się po raz pierwszy 3 lata temu, zupełnie przez przypadek. Rozpoczynając czytanie powieści, nie byłam świadoma tego, jak bardzo zmieni ona moje preferencje czytelnicze. Teraz mogę śmiało stwierdzić, że za sprawą Margaret Mitchell odkryłam nieocenioną wartość literatury klasycznej.

Urodzona w 1900 r. ,,córka Południa’’, zainspirowana opowieściami swojej babki o jej wojennych doświadczeniach, stworzyła ponadczasową historię o postaci, która w swojej waleczności i hardości była niesamowita, inspirująca, uwodzicielska. Ów bohaterką jest Scarlett O’Hara, którą wojna secesyjna nauczyła walki o swoje racje i pozycję w świecie naznaczonym konwenansami. W powieści, oprócz motywów historycznych, nie brakuje także wątków miłosnych. Scarlett, nazywana przez niektórych ,,secesyjną feministką’’, nie stroniła od towarzystwa mężczyzn. Jej dwa pierwsze małżeństwa skończyły się tragicznie, a trzecie nie różniło się wiele od pozostałych z wyjątkiem, że z Rhettem Butlerem (mężem numer trzy) łączyła ją specyficzna więź – ON nie był gentlemanem, a ona nie była damą. Jak potoczyły się ich losy? Tego oczywiście nie zdradzę.

Z całego serca zachęcam do przeczytania tej (już 85-letniej!) powieści, której popularność, blask i styl z pewnością nie przeminą z wiatrem.

Pamiętam z dzieciństwa, że moja babcia czytała Przeminęło z wiatrem. Była to gruba książka, którą babcia zabierała ze sobą w każdą podróż. Nie bardzo rozumiałem dlaczego. Później obejrzałem film i owszem zrobił ON na mnie wrażenie, ale nie porwał mnie zbytnio.

Po książkę Przeminęło z wiatrem sięgnąłem dopiero niedawno i to całkiem przypadkiem. I teraz już wiem, co w tej książce widziała moja babka. Jest to piękna opowieść o tym jak silna potrafi być kobieta i jak wiele jest w stanie poświęcić by ocalić to co kocha. Książka mnie wzruszyła i pokazała, że nie ma takiej siły, która mogła by powstrzymać kobietę. Myślę, że każda dziewczyna, kobieta powinna ją przeczytać.

Długo przymierzałam się do przeczytania tej pozycji - opis fabuły niezbyt mnie zachęcił, a sam gatunek nie należy do moich ulubionych. Jako fanka fantastyki jestem przyzwyczajona i oczekuję od powieści ciągłych zwrotów akcji, nietuzinkowych bohaterów i jednym słowem - dużo wrażeń. Obawiałam się, że nie znajdę tego w "Przeminęło z wiatrem " Pani Margaret. Niesłusznie jak się okazało. Już po kilku stronach zafascynował mnie świat amerykański doby wojny secesyjnej, a barwna postać Scarlett przyciągnęła moją uwagę. Choć nie mogę powiedzieć, że polubiłam główną bohaterkę, niezmiennie mnie irytowała swoim zachowaniem, a za bardziej sympatyczną postać uznałam chociażby Melanię Wilkes.. Nie lubiłam, ale byłam nią zafascynowana - przedziwny koktajl próżności, chciwości, hartu ducha i irlandzkiej miłości do ziemi. Z zapartym tchem śledziłam losy bohaterki i innych cudownie wykreowanych bohaterów . Przewracając kolejne strony, wchłaniało się klimat XIX wiecznego kraju Południowców, pełnego bawełny, hucznych balów i barbecue.

"Przeminęło z Wiatrem" to powieść, która towarzyszy mi od wczesnego dzieciństwa. i nieodłącznie kojarzy mi się z moją babcią. Wspólnie bardzo często oglądałyśmy ekranizację. Oczywiście jako mała dziewczynka nie za bardzo rozumiałam o co w tym wszystkim chodzi. I trudno się dziwić. Ale z całą pewnością największe wrażenie robiły na mnie kostiumy. Gdy byłam nastolatką przyszedł czas na książkę. Powiem szczerze, że nie od razu mi się spodobała. Odstraszająco zadziałała przede wszystkim jej grubość. Ale z każdą stroną wpadałam jak śliwka w kompot. Akcja pochłaniała mnie bez reszty... Od dawana nie jestem już nastolatką. Ale do "Przeminęło z Wiatrem" zawsze chętnie wracam. Uważam, że ta powieść wcale się nie zestarzała i każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

Nie do końca rozumiem, nad czym wszyscy się zachwycają - "Przeminęło z wiatrem" jest dobrą powieścią, jednak raczej nie wzbudziło we mnie zachwytu. Owszem, książka napisana jest żywym językiem, posiada ciekawie wykreowane postaci, jednak mam pewien niedosyt. Może wynika to z czasów, w których toczy się akcja powieści - to już nie moja bajka.

Bardzo denerwująca była dla mnie postać Scarlett, którą uznałabym za rozpieszczoną dziewczynę, która nie zaznała prawdziwego życia. Na szczęście autorka odmieniła jej los, dopiero wówczas Scarlett spokorniała i dało się ją polubić. W końcu przestała myśleć wyłącznie o sobie, o flirtowaniu czy o modzie. Ogółem książkę warto przeczytać, choćby z racji tego, że należy do światowej klasyki. Mnie nie zachwyciła, ale każdy ma swoją opinię.

Książka wzbudza skrajne emocje - jednych zachwyca, innych potrafi denerwować. Według mnie Mitchell mistrzowsko wykreowała postać Scarlett, tak charakterystyczne i niepowtarzalne osoby rzadko zdarzają się w książkach. Autorka trzyma się jednego schematu, pamiętając o najmniejszych szczegółach postaci. Widać, że książka jest dopracowana bardzo szczegółowo. Jeśli ktoś szuka dobrej pozycji z wartką akcją i wątkiem miłosnym w tle, powinien sięgnąć po "Przeminęło z wiatrem". Postać Scarlett przeszła już do historii, a na świecie chyba nie ma wiele osób, które nie znałyby tej kultowej książki. Powieść jest idealna na dłuższe wieczory ze szklaneczką dobrej herbaty i ciepłym kocem. Jej jedyny minus jest taki, że potrafi wciągać na długie godziny.

Klasyka w pięknej postaci. Historia Scarlet i Retta niesamowicie wciąga i nie można od niej się oderwać. Czyta się z zapartym tchem, a koniec powieści nadchodzi zdecydowanie za szybko. Obowiązkowa lektura nie tylko dla osób lubiących historie miłosne, ponieważ wątki wojny secesyjnej nadają jej niepowtarzalnego charakteru. Zapewnia czytelnikowi ogrom emocji i nie nudzi się, aż do samego końca, mimo iż początkowo wydaje się bardzo obszerna. Z pewnością jest to powieść, do której można wracać regularnie, a zawsze znajdzie się w niej coś, czego do tej pory się nie zauważało. Ciężko polubić głównych bohaterów, co dodatkowo sprawia jeszcze większą przyjemność czytania i poznawania dalszych ich losów.

Nigdy, nawet przez ułamek sekundy, nie pomyślałbym, że tak bardzo przypadnie mi do gustu tak stara historia. Jak to mówią, stare, ale jare. Rhett Butler i Scarlett O’Hara to dwie na pozór odmienne osoby, jednak połączyło ich coś tak mocnego i niemożliwego do opisania w jakichkolwiek słowach. Od pierwszego rozdziału pokochałem tę powieść za jej niesamowite piękno i doskonałość i mądrość, która bije z każdej strony. Pokazane w doskonały sposób życie ludzi przed w trakcie i po wojnie secesyjnej oraz zmiany, które zaistniały. Widzimy, jak jedno wydarzenie potrafi na stałe spowodować rysę na naszej duszy. To nie tylko powieść o pięknej miłości, ale także o życiu, cierpieniu, honorze i odwadze. „Przeminęło z wiatrem” wciągnęło i nie pozwoliło nawet przez sekundę odetchnąć. Dlatego zdecydowanie jest to powieść, którą powinna przeczytać każda osoba, nieważne, jakie gatunki preferuje.

Książkę "Przeminęło z wiatrem" czytałem jeszcze jako nastolatek i pamiętam, że historia mnie zachwyciła. Bardzo lubię książki, których akcja osadzona jest w XIX wieku, a ta pozycja łączy ze sobą historyczne wydarzenia i dobrze opracowane postaci oraz wątki. Słowa, które padają na końcu książki są wręcz kultowe. Główni bohaterowie to osoby, które tworzą świetną kreację, a o ich losach czyta się szybko, przyjemnie i co ważne, wzbudzają oni skrajne emocje. Jest to znak, że książka została naprawdę dobrze napisana. Powieść cieszyła się tak dużą popularnością, że doczekała się nie mniej kultowej ekranizacji, którą przyjemnie ogląda się nawet mimo upływu wielu lat. Osobiście szczerzę polecam książkę.