Po prostu bądź

„Po prostu bądź „ - Magdalena Witkiewicz

poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, śmierci, macierzyństwie... o losach Poli, Alexa i Łukasza.

Powieść pełna różnych emocji – wzruszenie, radość, smutek, nadzieja, zaskoczenie, niedowierzanie... raz się uśmiechasz, a innym razem nasz łzy w oczach..

Książka pokazuje jakie życie jest kruche, że należy sie cieszyć z każdego dnia...

jest miłość, zakochanie...a za chwile żałoba, rozpacz, smutek,...po bardzo wielu emocjach jak zaprzeczenie, gniew, depresja przychodzi czas na zrozumienie, pogodzenie sie z przeszłością, by żyć dalej...

książka zmusza do refleksji...

Ostatnio coraz częściej przekonuje się do rodzimych autorów i zaczynam czytać ich książki z nieskrywaną przyjemnością. Jednak dopóki nie poznałam twórczości Magdaleny Witkiewicz nie podejrzewałam nawet, że będę czekać na moment, w którym sięgnę po więcej niż jedną książkę polskiego autora. Wydawać by się mogło to niemożliwe, a tu proszę.

„Po prostu bądź” to po prostu piękna książka. Żałuję, że nie sięgnęłam po nią wcześniej, ponieważ chyba nie miałam jeszcze okazji czytać tak pięknej książki o miłości wywodzącej się z przyjaźni. O najpiękniejszym rodzaju miłości jaki może być. Nie sposób przy tej książce się nie wzruszyć. To historia, która wciąga od pierwszych stron. Trudno się nie zgodzić z wydawcą, bo to naprawdę najpiękniejsza książka o miłości.

Aleksandra

Po prostu bądź to piękna historia przedstawiająca wszystkie odcienie miłości. Pełna bólu, sprzecznych emocji i miliona łez. Zapada głęboko w pamięć i pozostaje w niej na długo. Polecam wielbicielom Magdaleny Witkiewicz, jak i osobą, które twórczości tej pani nie znają. Może właśnie ta powieść sprawi, że zechcecie więcej?

całość recenzji na --->

[Adres usunięty]

Przepiękna historia. Pełna uczuć, emocji, straty. Cała gama emocji gwarantowana. Uwielbiam takie powieści. Magdalena Witkiewicz niezawodna, jak zawsze.

Recenzja

[…] (…) a życie pędzi cały czas do przodu. Jest jak pociąg dalekobieżny. Jedzie ze stałą prędkością, zgodnie ze swoim rozkładem. Na nikogo nie czeka. Nie można go ot tak zatrzymać w polu. Ale to ty decydujesz, do którego wagonu wsiądziesz i na jakiej stacji. Ty decydujesz, czy w ogóle wsiądziesz, czy będziesz stała z boku i obserwowała tych, co właśnie podróżują(…)Życie. Jak nie wsiądziesz, ten pociąg i tak dalej pojedzie. A ty nie będziesz wiedziała, czy razem z tym wagonem, który właśnie odjechał, nie opuściła cie również twoja życiowa szansa[…]

A wy zaryzykowalibyście? Weszlibyście do tego wagonu czy zostali na stacji?

Pola, a właściwie Paulina, najmłodsza ze swoich sióstr, postanawia przeciwstawić się rodzicom i dostaje się na studia. Studia o których zawsze marzyła. Zostaje najlepszą studentką na roku. Tam też poznaje swego wykładowcę, w którym zakochuje się z wzajemnością. Niestety nie mogą być razem. Ale się nie poddają i w końcu po zaliczeniu przedostatniego semestru, zostają oficjalnie parą. Jednakże sielanka nie trwa wiecznie bo? Tego sami musicie się dowiedzieć czytając tą piękną historię o trudnej miłości, stracie, traumie, bólu i szukaniu prawdziwego szczęścia.

Tyle pięknych, mądrych słów padło w tej książce, że raz po raz się wzruszałam. Łzy nie przestały płynąć, bo autorka pięknie przedstawiła tą historię. Historię o miłości pomiędzy dwojgiem ludzi, o walce o swoje marzenia, o traumie, o ciężkim powrocie do rzeczywistości. O szukaniu szczęścia, ale takiego prawdziwego, które w końcu się uśmiechnęło. O wsparciu i o po prostu byciu. Byciu tu i teraz. Bez żadnych górnolotnych słów, dźwięków. Jestem oniemiała tym co przeczytałam i z chęcią przeczytam jeszcze więcej książek od autorki.

Polecam tą pozycję. Jestem przekonana, że wiele łez popłynie gdy zaczniecie czytać. Gdy piękne i mądre słowa wzruszą Was i utkwią wam w głowie. Pamiętajcie miłość jest cudowna, ale o nią trzeba dbać i nie trzeba wielkich słów. Wystarczy być.

Książka, nieprawdopodobna, niesamowita, piękna, smutna, wzruszająca i pokrzepiająca jednocześnie. Pożyczyła mi ją koleżanka. Piękna, przyciągająca wzrok okładka. Długo czekałam żeby ją przeczytać jakby instynktownie czując, że emocjonalnie mnie zmiażdży. Raczej unikam smutnych i dramatycznych fabuł, omijam książki o umieraniu, o chorobach i innych dramatach, życie samo w sobie jest trudne i nie specjalnie mam ochotę dowalać sobie smutnymi książkami ale dla Magdy Witkiewicz zrobiłam wyjątek. Wczoraj podjęłam się zadania. Nie mogłam się oderwać. Przeżywałam i płakałam.

Bohaterka doświadcza nieprawdopodobnej, tragicznej straty. Zostaje w nieciekawej sytuacji życiowej i nie widzi dla siebie przysłowiowego „światełka w tunelu”. Ale obok czeka ktoś… Zawsze gotowy.

Ta książka to symbol tego, że koniec może być jednocześnie początkiem, że miłość nie umiera nigdy i że zawsze wychodzi słońce.

Książki Magdaleny Witkiewicz zawsze serwują dużą dawkę emocji. Ta na pewno jest wyjątkowa. Zdecydowanie podbiła moje serce. Takie światełko w mroku.

Z każdą czytaną książką lubię twórczość Magdaleny Witkiewicz bardziej. “Po prostu bądź” czytało mi się wyśmienicie, szybko. Ta historia wciąga i nie zostawia na czytelniku suchej nitki. Miłość to nie jest łatwa sprawa, a przekonali się o tym bohaterowie tej książki.

.

Paulina wychowała się na wsi, jej rodzice byli konserwatywni i zaplanowali już jej idealne życie na swoim gospodarstwie. Była najmłodsza, więc na nią spadł ten przykry obowiązek. Jednak dziewczyna nigdy się na to nie godziła, była mądra, dobrze się uczyła, miała ambicje i marzenia. Wbrew bliskim opuszcza rodzinne gniazdo bez grosza przy duszy, wspierana jedynie przez przyjaciela i zaczyna studia. Tam poznaje Aleksandra i jego przyjaciela Łukasza, a ich losy splotą się już na zawsze.

.

Ta historia tak jak piękna, tak samo jest i bolesna. Tyle ile bohaterowie, a zwłaszcza Paulina musieli przejść to nie jedna osoba już dawno by się poddała pod takim ciężarem. Wszystko dzieje się w nadmorskim polskim mieście, więc dodatkowo czuć ten bałtycki klimat, szum morza. To nie jest prosta historia, dla niektórych nawet może być łamaczem tabu. Jakiego? Sami musicie się przekonać. Niezmiernie polecam, mnie ta książka rozwaliła.

Życie głównej bohaterki, Pauli jest w pełni zaplanowane przez rodziców. Według nich dziewczyna ma skończyć szkołę, wyjść za mąż za porządnego chłopak z tej samej wioski i odziedziczyć całe gospodarstwo po nich. Jednak ona ma zupełnie inne plany: chce pójść do liceum, a potem na studia na kierunku architektura. Mimo sprzeciwu swoich rodziców, dziewczyna stawia na swoim i spełnia swoje marzenia. Pomaga jej w tym nie kto inny, jak wybrany dla niej chłopak z sąsiedztwa, Adrian. Ci młodzi ludzie to najlepsi przyjaciele i kochają się, ale jak brat z siostrą. Paula będąc na czwartym roku studiów, zakochuje się w doktorze Aleksandrze Dembskim. Jak dalej potoczą się losy Pauli? To musicie sami przeczytać.

Początkowo fabuła może nie wydawać się zbyt powalająca. Jednak już w połowie książki, autorka sprawiła, że moje serce rozsypało się na milion kawałków.

Styl pisania Magdaleny Witkiewicz uwielbiam, a jej książki dosłownie pochłaniam. Kiedy zaczynam czytać, nie sposób jest mi się oderwać od nich.

Ta historia, podobnie jak każda tej autorki, skradła moje serce. Razem z głównymi bohaterami przeżywałam ich problemy, chwile pełne smutku, jak i radości.

Przyznam, że Paula czasem mnie denerwowała. Zupełnie nie doceniała tego, co otrzymała. Z drugiej strony starałam się zrozumieć jej zachowanie i niewykluczone, że będąc w takiej sytuacji, postąpiłabym bardzo podobnie.

Magdalena Witkiewicz pisze tak rzeczywiste historie, że nie raz zastanawiam się, czy nie jest ona oparta na prawdziwym życiu. Autorka buduje fabułę w ten sposób, że gdy już myślimy, że znamy zakończenie, to zawsze coś musi się zepsuć. Trochę w myśl powiedzenia: „Chcesz rozbawić Pana Boga, powiedz mu o swoich planach”. I nie wiem jak Wy, ale ja się z tym zgadzam w 100%.

Historia opisana w książce przypomina nam również, jak ważna jest rozmowa z drugą osobą. Warto jest mówić o swoich problemach, o tym, co nam przeszkadza, co nas boli, bo zostawianie niedopowiedzeń, to najgorsze rozwiązanie. Szczerość jest bardzo ważna.

Poruszony zostaje również temat żałoby. Każdy inaczej przeżywa ten trudny czas. Dlatego czasem warto dać sobie pomóc i spotkać się z psychologiem. Może ON da nam wskazówki, jak na nowo zacząć postrzegać otaczający nas świat i znów zacząć żyć pełnią życia.

Najważniejsze to zrobić ten pierwszy krok i otworzyć na oścież te lekko uchylone drzwi. Pokonać lęk przed tym, co nas tam czeka.

Bardzo mi się podobało, że do każdego rozdziału była dopisana piosenka. Na samym jego początku znajduje się fragment utworu wraz z tytułem i wykonawcą. Świetny pomysł! O ile się nie mylę, tak samo autorka zrobiła w książce „Jeszcze się kiedyś spotkamy”. Muszę stwierdzić, że dzięki temu przypomniałam sobie wiele zapomnianych świetnych piosenek.

Książki Magdaleny Witkiewicz z całego serca Wam polecam. I bardzo się cieszę, że ta historia została ponownie wydana, bo uważam, że jak najwięcej osób powinno ją przeczytać 😍.

Po książki Magdaleny Witkiewicz sięgam regularnie już od kilku lat. Zawsze poprawiają mi humor, są równocześnie mądre i życiowe. Tak też było w przypadku książki dla kobiet pt. "Po prostu bądź" od księgarni Tania Książka. Powieść wydana została w 2015 roku, a teraz doczekała się odświeżonej okładki i ku uciesze czytelników znów trafiła do sprzedaży...

Główną bohaterką książki jest Pola. Kobieta po skończonym liceum postanawia wbrew ogromnemu sprzeciwowi rodziców rozpocząć studia. W ten sposób bliscy zupełnie się od niej odsuwają na kilka dobrych lat pozostawiając Polę samej sobie i licząc iż na studiach powinie jej się noga i wróci pokornie do domu. Tak się jednak nie dzieje. Pola pomimo ogromnych trudności i fatalnego położenia radzi sobie na studiach rewelacyjnie. Otrzymuje nawet stypendium naukowe, które pozwala jej jako tako związać koniec z końcem. Studiuje architekturę, a rysunek jest jej wielką pasją. Pomimo trudności można więc powiedzieć, że jest z siebie dumna i zadowolona z podjętych wcześniej decyzji. Jednym z jej wykładowców jest Aleksander. Mężczyzna wbrew regulaminowi obowiązującemu na uczelni zbliża się do kobiety. Gdy więc w końcu przestaje ją uczyć para może otwarcie mówić o swoim związku. Pola bardzo szybko zachodzi w ciążę, młodzi biorą ślub, kupują mieszkanie. Można powiedzieć, że ich życie przypomina bajkę. Niestety ta bajka nie będzie miała szczęśliwego zakończenia. Jeszcze przed rozwiązaniem Aleksander ginie w wypadku samochodowym. Pola załamuje się. Kilka miesięcy później bliski przyjaciel jej oraz Aleksandra - Łukasz proponuje kobiecie małżeństwo. Jaką decyzję podejmie Pola? Czy będzie jeszcze kiedyś szczęśliwa? Czy poradzi sobie bez wsparcia rodziny, pozbawiona środków do życia? A może zdecyduje się na ślub z rozsądku, na swoisty układ zawarty na określony czas?

Historia już od pierwszych stron wydała mi się ciekawa i wciągająca. Była też zaskakująca i pełna zwrotów akcji. Zakończenia nie sposób było przewidzieć, więc do ostatnich stron czytelnikowi towarzyszyły ogromne emocje. Droga do szczęścia głównej bohaterki okazała się bardzo trudna i wyboista. Najpierw wielkie szczęście potem ogromna tragedia. Gdyby nie kilkoro najbliższych osób trudno było by jej to wszystko udźwignąć. No i ten układ budzący tak wielkie kontrowersje, a z drugiej strony dający bohaterce nadzieję na lepsze jutro.

Zdecydowanie jestem oczarowana powieścią pisarki. Okazała się emocjonująca i wciągająca, a samo zakończenie optymistyczne i pełne nadziei. Na miłość nigdy nie jest bowiem zbyt późno, nawet po wielkiej burzy wschodzi przecież słońce. Poli udało się je dostrzec i skierowała twarz właśnie w stronę jego ciepłych promieni. Można też, jak nieraz określali to bohaterowie powiedzieć, że wsiadła do właściwego pociągu, nie przegapiła tego, który zatrzymał się na jej stacji tylko ten jeden jedyny raz. Jak widzicie ta historia choć bardzo tragiczna jest też bardzo wartościowa, mądra i po prostu piękna. Gorąco ją wam polecam ;)

Postanowiłam dobrze wykorzystać nadprogramową ilość wolnego czasu i zapoznać się z jedną z wcześniejszych powieści Magdaleny Witkiewicz.

Paulina całe życie wychowywała się na zapadłej wsi, nie znała innego życia. Już od urodzenia rodzice wiedzieli, że dziewczyna skończy naukę na szkole średniej, znajdą jej męża i będzie zajmowała się gospodarstwem. Pola miała jednak inne plany i postanowiła zdawać na architekturę.

Romans, miłość, namiętność, ale też łzy i rozpacz. Te wszystkie emocje możemy zaznać, czytając powieść Magdaleny Witkiewicz. Nie jest to cukierkowa publikacja, w której zawsze wszystko układa się po myśli bohaterów. Jest nieprzewidywalna, dokładnie taka, jak nasze życie.

,,Po prostu bądź" Magdaleny Witkiewicz to pozycja, z którą zapoznałam się bardzo szybko. Idealnie sprawdzi się jako szybka lektura na wolne popołudnie.

"Po prostu bądź" to wzruszająca i pełna emocji książka. Przepełniona miłością, radością ale też smutkiem. Główna bohaterka ucieka z rodzinnego domu przed rodzicami, którzy nie liczą się z jej marzeniami, pasją. Zaplanowali dla niej przyszłość nie biorąc pod uwagę tego, że najmłodsza córka inaczej widzi swoje życie. Dzięki przyjacielowi udaje jej się dostać na wymarzone studia i spróbować zrealizować swoje marzenia. Chociaż zdana wyłącznie na siebie, odrzucona przez rodziców, świetnie sobie radzi. Poznaje prawdziwą miłość, taką która ma miejsce tylko w bajkach. Wszystko dzieje się szybko, jest mnóstwo planów, nadziei na wymarzone szczęście. Życie pisze jednak swoje scenariusze, nie zawsze takie jakbyśmy chcieli. Los był okrutny dla Poli i Aleksandra. W trudnych chwilach miała obok kogoś, kto wyciągnął do niej pomocną dłoń. Gdy tego potrzebowała stał za nią murem i bezinteresownie wspierał. To dzięki przyjaźni i przyjaciołom Pola przetrwała. Choć jej życie nie było usłane różami w końcu pojawiła się iskierka nadziei. Nadziei na miłość, która zrodziła się z przyjaźni. Piękna, trwała i silna.

"Życie jest zbyt krótkie, by przejść przez nie samotnie. Proszę, po prostu bądź." To piękna, romantyczna historia. Uczy nas, że życie to cenny dar i trzeba go dobrze wykorzystać. Trzeba mieć odwagę, by marzyć wbrew wszystkiemu i wszystkim. Życie jest zbyt krótkie, by tracić je na nieporozumienia. Kolejny dzień może nam wiele dać, ale równie dużo może zabrać. Miłość jest cenna i trzeba o nią dbać. "Miłość przychodzi bezszelestnie, nikogo nie uprzedza. Równie cicho odchodzi, niezauważona." Książki Magdaleny Witkiewicz napisane są niezwykle emocjonalnie. Czyta się je jednym tchem. Losy wykreowanych przez autorkę bohaterów pochłaniają tak, że nie sposób na dłużej oderwać się od lektury. Bardzo polecam i zachęcam do sięgnięcia po inne tytuły napisane przez Panią Magdalenę.

Moją pierwszą książką Pani Witkiewicz była ,,Szkoła żon" byłam nią zafascynowana do tego stopnia, że postanowiłam przeczytać kolejne. Książka ,,Po prostu bądź" opowiada historię, która wzbudziła we mnie nieoczekiwane emocje. Powróciłam myślami do beztroskich czasów studenckich w których poznałam swego męża. Moją pierwszą miłość. Pani Witkiewicz w cudowny, subtelny i wysmakowany sposób opisuje sceny miłosne... Czytając tą książkę uśmiechałam się do siebie samej ale jest to również momentami prawdziwy wyciskacz łez...oczywiście wszystko się pięknie kończy ale łapie za serducho. Całą książkę przeczytałam w jeden wieczór i już kupuję inne książki Pani Witkiewicz. Mogę śmiało powiedzieć, że to moja ulubiona autorka.

Idealna nie tylko na święta, po tej książce doceniasz każdy dzień i nie zapominasz powiedzieć kocham, każdego dnia ❤️

Dorastasz w małej wiosce, gdzie każdy od małego wie co będzie robił w przyszłości. Jednak Ty dorastając masz coraz więcej planów do zrealizowania. Nie chcesz zajmować się gospodarstem, lecz pragniesz studiować i się rozwijać. Mimo zakazu rodziców, wyjeżdzać do większego miasta gdzie podejmujesz studia, które od zawsze Cię interesowały. Początki życia w nowym mieście nie są łatwe, tym bardziej, że musisz sobie radzić sama. Mimo, że jest ciężko nie chcesz dać satysfakcji rodzinie i nie poddajesz się. Świetnie się uczysz, dzięki czemu egzaminy nie stanowią dla Ciebie problemu.

Pewnego razu na zajęciach spotykasz przystojnego profesora, który zwraca na Ciebie uwagę. Mimo, że jest od Ciebie kilka lat starszy, czujesz, że spotkałaś kogoś z kim możesz porozmawiać i być sobą. Uczucie, które rodzi się między Wami nie powinno mieć miejsca, ponieważ Ty jesteś studentką a ON Twoim nauczycielem. Jednak do skończenia nauki pozostaje niewiele czasu, przez który planujecie się ukrywać a następnie ujawnić.

Szczęście, którym mieliście cieszyć się już zawsze, nie trwało zbyt długo. Stało się coś strasznego przez co straciłaś miłość swojego życia. Jednak nie możesz się teraz załamać, musisz żyć bo masz dla kogo. Jest jeszcze ktoś kogo ta tragedia dotknęła równie głęboko jak Ciebie... Przyjaciel Twojego ukochanego, który postanowił być zawsze, jeśli tylko mu na to pozwolisz.

Bardzo przyjemna książką. Język, którym posługuje się autorka jest prosty, dzięki czemu książkę czyta się błyskawicznie. Historia, która została przedstawiona daje sporo do myślenia. Pokazuje jak niewiele trzeba aby stracić ukochaną osobę. Jak mało potrzeba aby zauważyć osobę, która zawsze jest przy nas. Książka przy której nie sposób się nie wzruszyć.

"Po prostu bądź" to książka o miłości, o stracie, trudnych relacjach i nadziei na lepsze jutro.

Paulina to młoda dziewczyna, która wychowuje się na wsi. Jej rodzice już zaplanowali jej przyszłość, zostanie z nimi i będzie pomagać w gospodarstwie. Jednak dziewczyna nie o takim życiu marzy, chce się wyrwać z domu, chce studiować i osiągnąć coś w życiu. I realizuje swój plan wbrew woli rodziców, co będzie miało fatalne skutki w ich relacji.

Paulina poznaje Aleksa, wykładowcę. Z czasem ich relacja przeradza się w miłość, a czasem w małżeństwo.

Pewnego dnia dochodzi do strasznej tragedii. Paulina może liczyć już tylko na wspólnego znajomego jej i Aleksa, Łukasza.

"Możemy się umówić i zawrzeć pewnien pakt. Pewnie nie taką miłość wymarzyłaś sobie w snach. Lecz może pokochasz mnie za jakiś czas".

Takie słowa dziewczyna usłyszy od przyjaciela. Czy, zgodzi się na ten układ?

Bardzo zachwyciła mnie ta historia. Z jednaj strony przedstawia relację córki z rodzicami, która im się przeciwstawia. Rodzice do tego stopnia unoszą się honorem, że nie chcą mieć z córką nic wspólnego.

Z drugiej strony mamy relację przyjacielskie, które pokazują jak wiele haosu może wprowadzić brak rozmowy.

Paulina to dzielna dziewczyna, która może być przykładem dla innych. Wiele w życiu wycierpiała, ale nie poddała się, bo dla kogo żyć i ma na kogo liczyć.