Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Sylwia Ł. w dniu 2017-01-22

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   4 z 5 osób uznało recenzję za przydatną

   W naszym kraju in vitro jest tematem budzącym wiele kontrowersji, a także stawiającym mnóstwo pytań, na które niełatwo jednoznacznie odpowiedzieć. Każdy ma prawo do wyrażenia własnego zdania na ten temat, o ile nie stara się na siłę przekonać kogoś, że zupełnie nie ma racji, a do tego nie zna życia i jest pozbawiony jakiejkolwiek wiedzy czy wyższych uczuć. Jedno jest pewne - łatwo stawiać wyroki, kiedy samemu nie miało się większych problemów z zajściem w ciążę...
   
   Agnieszka od zawsze marzyła o posiadaniu sześciorga dzieci, które byłyby jej oczkiem (i to nie jednym) w głowie. Niestety los bywa bardzo przewrotny, często toczy się zupełnie innym torem, niż byśmy tego oczekiwali. Kobieta po nieudanym małżeństwie nie potrafiła znaleźć odpowiedniego partnera nadającego się na dłuższy związek, a tym bardziej wychowywanie wspólnego dziecka. Z tego względu Agnieszka zdecydowała się na in vitro - aktualnie ciesząc się 3-letnią córeczką Anią, a do tego planując kolejnego maluszka. Nie może pozwolić sobie na ciążę bez poważnej ingerencji, ponieważ cierpi na poliendokrynopatię (jej organizm wytwarza antyciała atakujące tarczycę, trzustkę oraz jajniki), chorobę Hashimoto, w wieku dwudziestu lat przeszła przedwczesną menopauzę, a do tego posiada dość znaczną nadwagę.
   
   "Życie Agnieszki przypomina grę Tetris. Klocki o różnych kształtach spadają z góry, trzeba je szybko umiejscowić tak, żeby dopasowały się do reszty i zrobiły miejsce dla nowych. Odkąd urodziła się Ania, klocki przyśpieszyły, Agnieszka przeszła do kolejnego etapu, ale nie nadąża. Jeden nieprawidłowy ruch i klocki spadają bezładnie jeden na drugi, zlepiają się jak jej krwinki czerwone i blokują oddech." *
   
   Postronni obserwatorzy mogliby stwierdzić - jesteś młoda; jeszcze znajdziesz odpowiedniego mężczyznę; wyluzuj, wszystko w swoim czasie. Niestety kobieta, tak jak wiele innych w aktualnych czasach, ma problemy zdrowotne, które utrudniają, a niejednokrotnie uniemożliwiają, zajście w ciążę w sposób naturalny. Czy to od razu oznacza, że kobieta jest mniej wartościowa i, skoro jej organizm nie pozwala na ciążę, to ma zrezygnować z posiadania upragnionego dziecka? Jak można oceniać kogoś po tym, że pragnie potomstwa? Najwięcej do powiedzenia mają ci, którym wystarczyła chwila uniesienia, aby doszło do zapłodnienia. Szczęściarze... którzy nie powinni dyskredytować tych, którzy takowego farta nie mają.
   
   Pokuszę się o stwierdzenie, iż bezpłodność oraz niepłodność (tak, to dwa różne pojęcia medyczne!) to błyskawicznie postępująca choroba cywilizacyjna, o której nie było tak głośno kilkadziesiąt lat temu. Chroniczny stres, nieustanny pęd za wszystkim, sztucznie modyfikowana żywność czy zanieczyszczenia powietrza i wody sprawiają, że nasze organizmy przestają funkcjonować tak, jak należy. Niestety skutki bywają opłakane, a problemy z zajściem w ciążę mogą dotknąć również młodych ludzi, wydających się idealnymi okazami do bycia mamą i tatą.
   
   Pierwsze dziecko poczęte w Polsce przy wykorzystaniu metody in vitro urodziło się 12 listopada 1987 roku w Białymstoku, co napawa mnie dumą, bo to "moje" miasto. W tych czasach zapłodnienie pozaustrojowe było wykonywane nieodpłatnie, jednak od 1991 roku wymaga ono ogromnych nakładów pieniężnych ze strony potencjalnych rodziców. W naszym kraju problemem jest brak regulacji prawnych dotyczących medycyny reprodukcyjnej. Ponadto ogrom osób przeciwnych in vitro wytacza solidny argument jakoby zarodki były niszczone w klinikach. Wiele ludzi nie zdaje sobie sprawy, że większość klinik wymaga zgody rodziców na opłacanie przechowywania zamrożonych zarodków - kiedy pieniądze przestaną wpływać, to lekarze mają prawo przekazać zarodki do adopcji prenatalnej, a nie do niszczenia ich! Niektórzy również nie mają pojęcia o istnieniu ministerialnego programu, który wprowadził ograniczenie liczby zapładnianych komórek jajowych do sześciu (u młodych kobiet) bądź niewielu więcej (u kobiet starszych po trzeciej próbie leczenia). Cóż poradzić na te niesprawiedliwe życie - jednym wystarcza jedna impreza, aby doszło do zapłodnienia, a innym nie udaje się po kilkunastu latach starań...
   
   Przeciwnicy in vitro argumentują swój wybór, zarzucając, że jest to projektowanie dziecka, z czym nie do końca można się zgodzić, wszak większość cech i umiejętności zależy od środowiska wychowawczego, a nie od tego, z jakiego nasienia skorzysta kobieta... Ponadto, czy przypadkiem nawiązując bliższą relację z mężczyzną, nie wybieramy go na podstawie wyglądu czy cech charakteru, mając gdzieś z tyłu głowy myśl, iż byłby dobrym potencjalnym ojcem naszych dzieci? Zatem, jak możemy obwiniać kobiety, korzystające z zapłodnienia pozaustrojowego, o to, że chcą stworzyć sobie idealne dziecko? Nie trafiają do mnie również stwierdzenia typu: przecież tyle dzieci czeka w domu dziecka, zaadoptuj jakieś i daj mu szczęśliwy dom. Okej, w porządku, to dlaczego Ty, posiadając własne dzieci, nie weźmiesz pod opiekę potrzebującego, biednego i smutnego malucha, który z pewnością będzie Ci wdzięczny za to? Błagam, nie bądźmy hipokrytami...
   
   Nie będę wchodzić w dyskusje z osobami, które są stanowczo na nie, jedynie dlatego, że są utwierdzone w przekonaniu, że to nieetyczne bądź niezgodne z ich wiarą. Uważam, że porozmawiać o tym można z kimś, kto głębiej wszedł w temat i poznał zarówno zdanie za, jak i przeciw, a do tego podaje konkretne i racjonalne argumenty oparte na faktach, a nie tym, co gdzieś się usłyszało czy przeczytało, a w zasadzie jest zupełnie wyrwane jest z kontekstu. Nie cierpię prowokacji oraz rzucania półsłówkami, aby tylko zdenerwować tych, którzy mają pełną świadomość tego, iż niekiedy in vitro jest jedyną możliwością posiadania dziecka.
   
   Zatem może czasami warto wziąć sobie do serca przysłowie, według którego mowa jest srebrem, a milczenie złotem i nie oceniać ludzi, kiedy nie posiada się zielonego pojęcia o tym, co przeszli w swoim życiu, a także ile wysiłku wnieśli w to, aby w ich domu można było usłyszeć śmiech dziecka...
   
   * cytat ze str. 8
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Sylwia S. w dniu 2022-12-26

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Książka pt. "Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro" autorstwa Karoliny Domagalskiej pomaga poszerzyć horyzonty myślowe, zwłaszcza u osób, które są dość konserwatywne. Autorka pisze o wspomaganiu rodzicielstwa. Robi to we wspaniały sposób, ponieważ nie ocenia przy tym nikogo i nie krytykuje. Tym samym pomogła mi przestać to robić. Dzięki tej lekturze patrzę dziś w inny sposób na ludzi, którzy muszą mierzyć się z bezpłodnością. Myślę, że powinien ją przeczytać każdy przeciwnik metody in vitro.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Nina K. w dniu 2022-12-25

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Książka "Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro" porusza bardzo drażliwy społecznie temat. Jest historiami rodzin, które skorzystały z zapłodnienia pozaustrojowego, ale również opisuje całą procedurę in vitro, wyjaśnia wiele kwestii od strony "technicznej". W pozycji trochę brakuje emocji, jest to raczej dawka faktów, które jednak znacznie rozszerzą wiedzę odnośnie in vitro i obalają wiele mitów. Jeśli ktoś interesuje się tematem i szuka rzetelnych faktów z pierwszej ręki to polecam pozycję.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Tadeusz D. w dniu 2022-12-24

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Wydawnictwo Czarne słynie ze swoich bardzo dobrych reportaży. Bardzo polecam, w szczególności osobom, które albo nie wiedzą za dużo o metodzie in vitro, ale osobom, które starają się o dzieci i mają problem, a wydaje im się, że nie ma rozwiązania. Na pewno książka jest wieloetapowa. Nie brakuje w niej szczęścia i nadziei, a jednocześnie może nas zaskoczyć i zmartwić. Na pewno na brawa zasługuje autorka, która nie ocenia. To bardzo cenne, głównie jeśli mamy tak ciężki temat. Dla mnie książka bardzo ważna, do której na pewno wrócę.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Super Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Aleksander S. w dniu 2022-12-23

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Książka została napisana w sposób bardzo autentyczny. Oprócz tematu in-vitro podejmuje też zagadnienia pokrewne, takie jak macierzyństwo zastępcze i adopcja. Obszerny reportaż powstał na podstawie historii opowiedzianych przez wiele osób, dlatego momentami można odnieść wrażenie, że całość jest napisana bez większego ładu.
   
   Z racji, iż in-vitro to temat ważny i dość kontrowersyjny (a przynajmniej w Polsce), warto mimo wszystko sięgnąć po tę pozycję, aby poznać historie „z pierwszej ręki” – to zupełnie zmienia spojrzenie.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 2 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję