Czerwona księga

Carl Gustav Jung, szwajcarski psychiatra i psycholog, był najwybitniejszym uczniem Freuda. Dokonał częściowej krytyki psychoanalizy, stworzył też własną koncepcję psychologii analitycznej.

Carl Gustav Jung był szwajcarskim psychiatrą, psychologiem i ogólnie rzecz biorąc człowiekiem nauki. To jeden z twórców psychologii głębi, na bazie której opracował własną koncepcję psychologii analitycznej. Stanowiła ona częściową krytykę freudowskiej psychoanalizy. Jungowi zawdzięczamy wprowadzenie do psychologii takich pojęć, jak kompleks, introwersja, ekstrawersja, nieświadomość zbiorowa, a także synchroniczność czy archetyp.

Żył w latach 1875-1961. Był samotnym dzieckiem, miewał problemy w szkole i to zarówno w nauce, jak i w kontaktach z rówieśnikami. Wielkie wrażenie od najwcześniejszych lat wywierały na nim sny i koszmary, które stały się później inspiracją i materiałem do przemyśleń. Jung ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Bazylejskim. W 1900 roku rozpoczął w Zurychu pracę w klinice psychiatrycznej, zaś dwa lata później obronił pracę doktorską pt. "O psychologii i patologii tak zwanych zjawisk tajemnych". W roku 1903 poślubił Emmę Rauschenbach, z którą spędził ponad pięćdziesiąt lat życia.

Momentem przełomowym w karierze naukowej Junga było poznanie 19-letniej pacjentki, Sabiny Spielrein. W korespondencji lekarza z młodą Rosjanką po raz pierwszy pojawiło się wiele pojęć ważnych dla jego późniejszych prac (przeciwprzeniesienie, anima). On sam zaś zdobył wkrótce ogromne uznanie w oczach amerykańskich naukowców dzięki tzw. eksperymentowi skojarzeniowemu. Zaowocowało to częstą bytnością i wykładami w Stanach Zjednoczonych. W 1909 roku otworzył prywatną praktykę w Küssnacht i prowadził ją do końca życia.

Zygmunt Freud uważał Junga (z którym poznał się w 1907 roku) za swego najwybitniejszego ucznia i następcę. Jednak koniec przyjaźni tych znakomitych uczonych nastąpił w momencie, gdy Jung ogłosił drukiem pracę "Symbole przemiany. Analiza preludium do schizofrenii". Przedstawił w niej własne ujęcie kazirodztwa i libido. Jung sprzeciwiał się przede wszystkim upatrywaniu przez Freuda seksualnej motywacji w każdym bez wyjątku zachowaniu człowieka.

Swoją kolejną wielką pracę naukową, "Typy psychologiczne", opublikował Jung dopiero w 1921 roku. Jednak już wcześniej prowadził zapiski, które złożyły się na dzieło bodaj najbardziej nietypowe i osobiste. Zapiski te ozdabiał własnoręcznymi ilustracjami. Ujrzały one światło dzienne dopiero w roku 2009. Zostały wydane jako faksymile z przedmową pod tytułem "Czerwona księga".