Królestwo Nikczemnych

Uwielbiam bohaterów, ciekawe jest to że jest dużo opisów jedzenia co według mnie dodaje klimatu i sprawia że książka jest unikatowa. Czekam na drugą część.

Bardzo lubię literaturę science fiction, w zasadzie od kiedy tylko czytanie stało się moją pasją sięgam po takie książki, które zwykle mnie nie zawodzą, tak trafiłam na 'Królestwo Nikczemnych' Kerri Maniscalco. Muszę powiedzieć, że jest to bardzo dobra książka, jednakże znalazłam parę uchybień, wg mnie czymś takim może być wątek miłosny, który co prawda został rozpoczęty jednak w moim odczuciu zabrakło konsekwencji, by pociągnąć go do końca. Są też tutaj opisy znakomitego jedzenia, które nieco mnie rozpraszały, gdyż zamiast skupiać się na wątku, myślałam, nad kwestiami kulinarnymi, mimo wszystko polecam.

Powieść jest moim pierwszym zetknięciem z twórczością autorki. Muszę też przyznać, że to spotkanie okazało się niezapomnianą przygodą. Takie fantasy to ja chętnie czytam. Wszystko w tej książce łączy się idealnie i spowite jest doskonałym klimatem.

"Królestwo Nikczemnych" to świetnie napisana mroczna powieść. Wydarzenia w niej przedstawione są bardzo wyraziste. Miałem przez to wrażenie, że jestem częścią tej opowieści i nie mogłem się od niej oderwać ani na chwilę. Napięcie budowane jest stopniowo i tak, żeby strona po stronie fabuła coraz bardziej pochłaniała. Końcówka jest znakomita, a po skończeniu czułem się tak, jakbym wrócił z innej rzeczywistości. Polecam i zachęcam do przeczytania.

Ksiazka zapowiadała się fajnie, ale im dłużej ją czytałam tym mniej logiki było w postępowaniu bohaterów w niej wykreowanych. Osobiście jestem zawiedziona, po tylu pozytywnych opiniach spodziewałam sie czegoś naprawdę dobrego.

O tej książce po raz pierwszy usłyszałam z zagranicznego booktoka. Była tam uważana za jedną z lepszych fantastyk. I właśnie tak ja nie mogłam się doczekać, aż zostanie wydana w Polsce, chociaż już niewiele mnie dzieliło od kupienia jej po angielsku. No ale doczekałam się i tak oto przedstawiam Wam recenzję tego cuda!

Główna bohaterka Emilia ma siostrę bliźniaczkę Vittorię. Pochodzą one z włoskiej rodziny wiedźm. Nie chcą zostać rozpoznane, więc robią wszystko, żeby do tego nie doszło. W mieście pojawia się morderca, który zabija takich jak one czyli streghe. Pewnego dnia jej siostra wychodzi z domu i już nie wraca. Dziewczyna znajduje jej zmasakrowane ciało i nie może się z tym pogodzić. Wpada w wielką rozpacz i obłęd. Postanawia, że znajdzie mordercę siostry za wszelką cenę i wymierzy sprawiedliwość.

Przyzywa do siebie za pomocą czarnej magii Pana Gniewu. Jest on jednym z Książąt Piekieł i ma 6 braci. Razem są nazwyani Nikczemnymi. To właśnie przed nimi była ostrzegana dziewczyna w opowieściach z dzieciństwa.

Mężczyzna uważa, że jest po stronie dziewczyny i chce z nią rozwiązać zagadkę serii tajemniczych morderstw.

Wszechobecne demony, śmierć i fantastyka to jest to co lubię! Czytając książkę czułam się jakbym naprawdę była we Włoszech. Możliwe,że to też za sprawą pysznych potraw, które były wszechobecne w tej książce.

Czytało mi się ją bardzo przyjemnie oraz szybko. Wszechobecne plot twisty, albo tajemnicza akcja sprawiały, że nie mogłam się oderwać, a kiedy już musiałam to zrobić, czyniłam to z wielką niechęcią.

Im zbliżamy się ku końcowi, tak skumulowane napięcie wzrasta do niewiarygodnych poziomów. Jest coraz więcej niebezpieczeństwa i emocji.

Czy spodziewałam się takiego zakończenia? Prosta odpowiedź, że nie. Wbiło mnie w fotel, a świadomość, że muszę czekać na kolejną część dobijała mnie niesamowicie.

Poznajemy w niej Pana Gniewu ( w angielskiej wersji jest to Wrath). No zakochałam się w nim! Jest co prawda trochę podobny do Rhysa, ale mi to nie przeszkadzało. Facet arogancki, tajemniczy, wzbudzający strach.

Obecna tutaj magia, nie jest byle jaka. O co mi chodzi? Po prostu jest wiarygodna. Czuć tutaj, że jest to książka fantastyczna. Wszystko wynika z czegoś, a nie jest brane tak “od czapy”.

Poznajemy tutaj wierzenia, które Emilia znała od małego. Dzięki temu możemy od początku wbić się w historię i czuć się jakby to my sami się w niej znajdowali.

Kartki przewracają się same i ja nie zorientowałam się kiedy już ją skończyłam. Przeczytanie jej zajęło mi 2 dni także jest to bardzo dobry wynik!

Wątek romantyczny nie jest przesadzony. Pomiędzy bohaterami czuć “chemię”, ale to nie jest tak, że po dniu znajomości już jest wielka miłość. Tutaj wszystko przebiega powoli, subtelnie.

Bardzo spodobała mi się także postać Nonny.. Jest to niezwykle silna kobieta, która potrafi walczyć o swoje, a kiedy przyjdzie co do czego to będzie bronić jak lwica, swoje młode.

Serdecznie polecam książkę! Nie będziecie się nudzić. szczególnie jeśli jesteś fanem fantastyki to twoja obowiązkowa pozycja czytelnicza! Mi teraz pozostaje tylko czekać na kolejną część.

Pssst dziękuję wydawnictwu za piękne dodatki do książki!!!

Z wielkim zainteresowaniem sięgnąłem po 'Królestwo Nikczemnych' Kerri Maniscalco, która to książka została mi polecona. Najpierw zwróciłem uwagę na okładkę, która powala na kolana, następnie urzekła mnie treść książki, która pochłonęła mnie na długie godziny. Książka rozbudza wyobraźnię, bardzo dużo tutaj magii, niezwykłych postaci, podziwiam wspaniały warsztat literacki. Książka rozkręca się powoli, dlatego radzę wykazać się cierpliwością, nie zniechęcając się przy tym. Ja wykazałem się cierpliwością i później akcja mocno przyspieszyła, polecam.

"W życiu, tak jak w grze, zmuszeni jesteśmy zadowolić się takim kartami, jakie przypadły nam podczas rozdania."

*

Emilia i jej bliźniaczka Vittoria od dziecka miały wpajany lęk przed czarną magią oraz Nikczemnymi. Co dzień uczyły się jak ukrywać swoją magię przed wścibskimi oczami zarówno zwykłych ludzi, jak i demonów kryjących się w ciemności. Jednak jak się okazuje codziennie powtarzane przestrogi, pewnego dnia przestają działać. Gdy jedna z sióstr zostaje brutalnie zamordowana, druga postanawia zemścić się za wszelką cenę... Nawet jeśli oznacza to współpracę z jednym z Nikczemnych.

*

Na samym początku chciałabym powiedzieć, że "Królestwo Nikczemnych" nie jest książką idealną... Jednak ma jednocześnie w sobie coś takiego, że nie mogłam się od niej oderwać i z łatwością przyszło mi pokochanie jej.

*

Na początku wytknę tej historii dwa podstawowe minusy:

🍷 Romans hate/love, w którym ciut za mało było, jak dla mnie, tego hate.

🍷 Nie do końca określony czas akcji... Serio nie jestem pewna, w jakie czasy z historycznego punktu widzenia próbowała wrzucić nas autorka. Zwłaszcza że spory zamęt wprowadza tu, jak na mój gust, dość współczesne zachowania postaci.

*

Jednak... Książka całkowicie kupiłam mnie swoim klimatem. Magia, wiedźmy, Piekielni Książęta, zagadki - są to motywy, które do mnie mocno przemawiają. Na szczególne wyróżnienie zasługuje też zgrabnie poprowadzone tempo akcji, które rozwija się bardzo stopniowo — od leniwych opisów po niedające chwili wytchnienia zwroty akcji . Podobało mi się to, ponieważ obecnie wiele książek wrzuca czytelnika niemal w sam środek głównych wydarzeń.

*

Jeśli chodzi o plusy, to muszę też wspomnieć o dwóch sprawach:

🍷 Jedzenie! Mamma Mia! Jak się czyta o tych wszystkich przysmakach, można z głodu paść.

🍷 Głowna bohaterka ma rodzinę! Mamę, tatę, bacie, wuja... i musicie przyznać, że w książkach tego typu jest to dość niecodzienne zjawisko.

*

"Królestwo Nikczemnych" oceniam na 7½/10. Co więcej, pomimo że pojawiło się tu kilka mankamentów, książka trafia na listę moich ulubieńców. Teraz zostaje czekać na drugi tom!

Myślę, że tej książki nie trzeba nikomu przedstawiać (ale na wszelki wypadek i tak wrzucę opis w komentarzu). Wszyscy długo czekaliśmy na polskie wydanie i dzięki naszemu ukochanemu #wydawnictwoyouandyabooks w końcu dostaliśmy ją w swoje ręce.

Ja przeczytałam ją już wcześniej w oryginale, ale i tak czekałam z niecierpliwością na polską premierę, bo byłam ciekawa tłumaczenia. Okazało się ogólnie dobre, poza tym, że przekład imion książąt piekielnych i niektórych innych elementów trochę przeszkadzały mi podczas czytania, może przez to, że jestem przyzwyczajona do angielskich imion i nazw z tej serii. Ale powiedzcie mi, że Wrath nie brzmi zdecydowanie lepiej niż Pan Gniewu... Dlatego też pozostanę przy jego oryginalnym imieniu.

A teraz już przejdźmy do zalet, ta część będzie znacznie dłuższa.

Od samego początku książki zostajemy zarzuceni ogromną ilością włoskiej kuchni. Aż ślinka cieknie podczas czytania! Wszystkie specjały były tak dobrze opisane, że czasami miałam wrażenie, że czuję ich zapach przez kartki.

Lubię też naszą główną bohaterkę, Emilię. Niby taka spokojna, niby ta nieśmiała i mniej przebojowa z sióstr, a jednak ma iskrę dziewczyna! Potrafi postawić się nawet diabłu i nie boi się sama stawić czoła piekielnym potworom. A to wszystko z miłości do siostry. Czasami zaskakiwały mnie podjęte przez nią decyzje, jednak zawsze udawało jej się z nich wyjść obronną ręką (nierzadko dzięki pomocnej dłoni Wratha...). A do tego to moja imienniczka, dlatego mam do niej jeszcze większy sentyment.

Do tego Wrath... Po prostu go uwielbiam i myślę, że każdy kto przeczyta "Królestwo Nikczemnych" też go pokocha (albo już pokochał jeżeli miał przyjemność sięgnąć po tą książkę). Do tego napięcie między Emilią a księciem piekieł... Można było je kroić nożem, było odczuwalne nawet przez papier. Do tego mamy tutaj zdecydowanie slow burn, napięcie rosło i rosło aż do końca książki. No i właśnie, cóż to było za zakończenie! Było dla mnie ogromnym zaskoczeniem, dopóki nie przeczytałam drugiej części nie wiedziałam, co tam się właściwie stało. (Chociaż powiem Wam w sekrecie, że drugi tom kończy się jeszcze większym szokiem.) Nie rozumiałam decyzji Emilii i tego, jakim cudem doszła do takiego rozwiązania problemu. Więcej nie mówię, bo nie chcę nikomu nic zaspojlerować i zepsuć zabawy. Więc jeżeli jeszcze nie macie "Królestwa Nikczemnych" na swojej półce, lećcie do księgarni i naprawcie swój błąd!

,,𝙺𝚛𝚘́𝚕𝚎𝚜𝚝𝚠𝚘 𝙽𝚒𝚔𝚌𝚣𝚎𝚖𝚗𝚢𝚌𝚑“-𝕂𝕖𝕣𝕣𝕚 𝕄𝕒𝕟𝕚𝕤𝕔𝕒𝕝𝕔𝕠🌙

,, Bliźniaczki Vittoria i Emilia wychowały się w Palermo pod czujnym okiem babki, sycylijskiej wiedźmy. Siostry – choć na co dzień ich życie kręci się wokół oliwy i bruschetty w rodzinnej restauracji – nie są zwykłymi dziewczynami. To czarownice ze starego rodu, którego korzenie sięgają Bogini Księżyca. Ich pochodzenie i magiczny talent może ściągnąć na nie duże niebezpieczeństwo - niejedna streghe zginęła już na stosie. Zaczyna się spełniać ponura przepowiednia i w okolicy dochodzi do morderstw nastoletnich dziewczyn.

Siły Złego tymczasem wkraczają na Sycylię. Nikczemni powrócili, by odzyskać dług krwi. Kiedy Emilia odkrywa okaleczone ciało zamordowanej siostry, poprzysięga zemstę i podejmuje prywatne dochodzenie.”~ opis od wydawcy

,,𝗪𝗶𝗲𝗱𝘇́𝗺𝗼, 𝗺𝘂𝘀𝗶𝗮𝗹𝗮𝗯𝘆𝘀́ 𝗯𝘆𝗰́ 𝗼𝘀𝘁𝗮𝘁𝗻𝗶𝗮̨ 𝗶𝘀𝘁𝗼𝘁𝗮̨ 𝘄𝗲 𝘄𝘀𝘇𝘆𝘀𝘁𝗸𝗶𝗰𝗵 𝘀́𝘄𝗶𝗮𝘁𝗮𝗰𝗵, 𝘇̇𝗲𝗯𝘆𝗺 𝗰𝗶𝗲̨ 𝘇𝗮𝗽𝗿𝗮𝗴𝗻𝗮̨𝗹. 𝗔𝗹𝗲 𝗻𝗮𝘄𝗲𝘁 𝘄𝘁𝗲𝗱𝘆 𝗺𝗼𝗴𝗹𝗼𝗯𝘆 𝘀𝗶𝗲̨ 𝗼𝗸𝗮𝘇𝗮𝗰́, 𝘇̇𝗲 𝗷𝗲𝘀𝘁𝗲𝗺 𝘀́𝗹𝗲𝗽𝘆 𝗻𝗮 𝘁𝘄𝗼𝗷𝗲 𝘄𝗱𝘇𝗶𝗲̨𝗸𝗶- 𝘀𝗽𝗼𝗷𝗿𝘇𝗮𝗹 𝗺𝗶 𝘄 𝗼𝗰𝘇𝘆 𝗶 𝗿𝘇𝗲𝗸𝗹: - 𝗽𝗿𝗼𝗽𝗼𝗻𝘂𝗷𝗲 𝗖𝗶 𝘁𝗲𝗿𝗮𝘇 𝗽𝗿𝘇𝘆𝗺𝗶𝗲𝗿𝘇𝗲 𝗸𝗿𝘄𝗶.“

Zawsze trudno mówić mi o książkach, które bardzo mi się podobały, ponieważ nie potrafię patrzeć na nie aż tak krytycznym okiem.

,,Królestwo Nikczemnych” to jedna z najlepszych pozycji fantastyczno/ romantycznych, jakie czytałam. Od pierwszych stron historia mnie pochłonęła, cały czas żyłam losami bohaterów. Klimat Włoch- nie do podrobienia. Wspaniałe opisy miejsc akcji, dużo potraw i magicznych rytuałów( chociaż patrząc na całokształt, jest tego dużo, co może nie każdemu przypaść do gustu).

Wątek romantyczny- przemyślany, powolny, konsekwentny. Dla fanów ,,enemies to lovers”- prawdziwa perełka.

Świat wykreowany przez autorkę jest oryginalny i mroczny. Cała książka jest idealnie wyważona, skupia się na wątkach po kolei i wszystkie stanowczo prowadzi.

Świetnie się przy niej bawiłam, nie mogę doczekać się kontynuacji!✨

„Królestwo Nikczemnych” Kerri Maniscalco

Emilia i jej siostra bliźniaczka Vittoria, wywodzą się z rodziny czarownic, jednak nie chcą rzucać się w oczy. Ich najbliżsi prowadza restaurację i udają zwyczajną rodzinę. Nie jest to łatwe, kiedy babcia wciąż przestrzega przed czyhającym złem i opowiada historie o Piekielnych Książętach.

Staje się jeszcze trudniejsze, kiedy dochodzi do tragedii.

Jak ja na tę książkę czekałam! Obserwowałam tę serię jeszcze zanim usłyszałam, że wyjdzie u nas i byłam przeszczęśliwa, kiedy usłyszałam o polskiej premierze. Nie spodziewałam się jednak, że po za historią o wiedźmach, które tak uwielbiam, dostanę tyle o włoskiej kuchni. Opisy przygotowywania i łączenia składników, aromatów i smaków, robią wrażenie. Na samą myśl o tej książce staję się głodna!

„Nikczemni przybywają, by odzyskać dług krwi”

Liczyłam na dobrą zabawę i dokładnie to dostałam! Nie jest to książka, która całkowicie uniknęła schematów czy małych głupotek. Ale fabuła jest na tyle ciekawa i angażująca, a całość sprawnie napisana, że zupełnie mi to nie przeszkadzało. Akcja jest fajnie rozpisana, nie biegnie na złamanie karku, ale akcenty, najważniejsze punkty są rozłożone tak, że książka przez całe 450 stron utrzymuje uwagę czytelnika.

Bardzo lubię motyw śledztwa, który jest dość ważnym wątkiem w środku powieści. Nasza dwójka bohaterów poszukuje kolejnych tropów, jednocześnie próbując się zgrać, a może powinnam powiedzieć rozgryźć. Wypada to super! Na tej części bawiłam się chyba najlepiej.

Później, kiedy elementy układanki zaczynają wskakiwać na swoje miejsce, robi się odrobinę chaotycznie. Choć podoba mi się, że niby wiele się dowiedziałam, rzeczy pozornie się wyjaśniły, ale tylko części mogę być w 100% pewna, reszta to wciąż domysły i założenia.

A samo zakończenie?! Ja chcę kolejny tom!

Czekałam na tę książkę bardzo, odkąd zobaczyłam zapowiedzi i cudnej urody okładkę, która w momencie mnie kupiła. Zasiadłam do lektury i przepadłam na dobrych kilka godzin. Właściwie nie miałam jakichś specjalnych oczekiwań wobec powieści. Wiedziałam, że jest tu motyw czarownic, mordercy, który pozbawia je życia i tajemniczego demona, który powiedzmy, że próbuje pomóc. No i jest magia rzecz jasna. Tyle mi wystarczyło i to spodziewałam się otrzymać. Nie spodziewałam się za to, że nie powinnam była zaczynać czytać tej książki z pustym żołądkiem. O rany! Ile tam smaków, ile zapachów. Aż ślinka cieknie od samego czytania. Ale mało tego, miejsce, w którym owe potrawy są przygotowywane, również nie jest zwyczajne. To małe, niezwykle urokliwe miasteczko na Sycylii, tak malowniczo opisane w powieści, że nic, tylko zacząć się pakować na wakacje i wyjechać właśnie tam. Naprawdę spodziewałam się w książce fantasy wszystkiego, ale nie tego. Widać w powieści zamiłowanie autorki do przyrządzania potraw, widać też, że ma w tym doświadczenie. Jedzenie jest tu robione z miłością, z dbałością o estetykę, wysoką jakość i dobry smak. Potrawy i klimat włoskiego miasteczka to elementy, które czynią powieść Maniscalco czymś wyjątkowym, a na pewno sprawiają, że różni się od innych książek fantasy z podobnymi motywami. Słowem, jest niebanalna.

Jeśli chodzi o samą fabułę, jest naprawdę ciekawa. Podoba mi się już sam pomysł na połączenie śledztwa, które prowadzi Emilia z motywem podziemnego królestwa, które zamieszkują Nikczemni. Jeśli dołożyć do tego całkiem sporą dawkę starodawnej magii, wychodzi intrygująca mieszanka. Powieść wciąga od samego początku. Później jest jeszcze lepiej, bo dużo się dzieje. Czasem może aż za dużo, przez co do powieści miejscami wkrada się lekki chaos. Ale mimo to czyta się ją bardzo przyjemnie, szybko i w nieustającym napięciu. Motorem napędowym jest tu na pewno tajemnica zabójstw młodych czarownic, ale nie tylko ona, bo z biegiem akcji na jaw wychodzą kolejne sekrety. Emilia w trakcie śledztwa natrafia na kolejne znaki zapytania i kolejne wątpliwości. Okazuje się też, że niewiele wie o prawach rządzących tym magicznym światem. Wisienką na torcie tej opowieści są Książęta Piekieł. Jest ich siedmiu, a każdy z nich reprezentuje jeden z siedmiu grzechów głównych. W tym tomie poznajemy Chciwość, Zazdrość, Pychę i oczywiście Gniew, który pomaga głównej bohaterce (nie bezinteresownie) rozwikłać sprawę zabójstwa siostry. Gniew jest tak piękny i przystojny jak przebiegły i niebezpieczny. Chociaż Emilia i Gniew współpracują, widać między nimi wyraźną niechęć. Nie ufają sobie i każde stara się wykorzystać to drugie do własnych celów. Jestem bardzo ciekawa, jak potoczy się dalej ich relacja, bo iskrzy między nimi aż miło. Pierwszy raz spotykam się z takim przedstawieniem demonów w powieści i muszę przyznać, że bardzo mi się to podoba. Liczyłam być może na rozwinięcie wątku Nikczemnych i nieco szersze spojrzenie na ich podziemny świat. Zdaję sobie jednak sprawę, że to dopiero pierwszy tom cyklu i na wszystko jeszcze przyjdzie czas. W tej części autorka postawiła na tajemnicę do rozwiązania, mnóstwo wydarzeń i zwrotów akcji. Sama akcja jest bardzo dynamiczna i naprawdę ciężko oderwać się od książki, bo chcemy wiedzieć, jak to się wszystko skończy. Ale nie ma tak dobrze, bo to dopiero pierwszy tom. Maniscalco zatrzymuje akcję w najciekawszym momencie. Finał jest spektakularny, a na ciąg dalszy będzie trzeba trochę poczekać.

„Królestwo Nikczemnych” to świetne młodzieżowe fantasy, które pokochają również nieco starsi czytelnicy, którzy lubią szybką akcję, ciekawy, dobrze skrojony świat przedstawiony i intrygujących bohaterów, którzy skrywają wiele tajemnic. Niecierpliwie czekam na kontynuację, a Wam serdecznie tę książkę polecam!

„Mściwość stała się teraz częścią mnie, równie niezbędna mi do życia, jak serce czy płuca. Za dnia byłam przykładną córką i wnuczką, jednak wraz z nadejściem nocy wymykałam się z domu i przeczesywałam ulice gnana pragnieniem, by się zemścić”.

„Królestwo Nikczemnych” autorstwa Kerri Maniscalco.

Pierwsze spostrzeżenie, a właściwie rada, którą muszę umieścić na wstępie.

Nie czytajcie opisu z tyłu książki!! A jeśli już czytaliście, postarajcie się wymazać go z pamięci. Naprawdę pierwszych 70/80 stron czytałoby mi się znacznie lepiej, gdybym go nie przeczytała.

Także dlatego nie wstawiłam go do tego posta, by nie robić wam tego, co sobie zrobiłam. Postaram się, za to własnymi słowami powiedzieć czego możecie się spodziewać.

A więc mamy główną bohaterkę osiemnastoletnią Emilię z wiedźmie go rodu di Carlo. Dziewczyna na wskutek desperackich działań decyduje się przyzwać demona, a co zapewne już się domyślacie, jest srogo zakazane. Oczywiście, żeby akcja nie była, za nudna zamiast pomniejszego demona bohaterce trafia się sam książę piekieł, jeden z Nikczemnych. Razem będą prowadzić pewne śledztwo, a że nie pałają, do siebie zbytnio zaufaniem będą mieć utrudnione zadanie.

Co myślcie? Wasze tematy, czy nie?

Moje jak najbardziej. Cała książka ma naprawę rewelacyjny klimat. Magiczne inkantacje, rodowe legendy, wiedźmie tradycje, a także przepyszne jedzenie.

Tak, bo tego nie idzie nie zauważyć. W całej książce opisy potraw są naprawdę szczegółowe i pobudzające wyobraźnie, a co za tym idzie nasz apetyt. Jeśli więc słyszeliście już ostrzeżenia by, nie siadać do tej pozycji na głodnego to potwierdzam, jest to szczera i dobra rada.

Co się tyczy, akcji jej tępo jest dość stabilne. Cały czas coś się dzieje, jednak nie jest to nic takiego przyprawiającego o zawrót głowy. Mamy ciekawe wątki, dobrze ze sobą splecione i to wystarczy, by książę czytało sprawnie.

Do tego wszystkiego nasza główna bohaterka chodź, z początku wydaje się grzeczniutka i niewinna szybko okazuje się niezłą spryciarą. Nie raz pokaże, na co ją stać.

Bardzo polubiłam jej postać tak jak zresztą Księcia Gniewu. Już w wyobraźni widzę jego seksowne oblicze. Choć to może być akurat sprawka artów, których się naoglądałam przedpremierowo.

Zakończenie było słodko gorzkie. Z jednej strony się nieco domyślałam, ale z drugiej kilka faktów mnie zaskoczyło. Mam nadzieję, że będzie kontynuacja, bo zdecydowanie liczę na rozwinięcie wątku miłosnego.

Zapewne już się domyślacie, ale i tak muszę to napisać.

Gorąco polecam.

Słyszałam o tej pozycji naprawdę wiele dobrego, więc byłam niezwykle ciekawa czy mnie również wciągnie ten mroczny, włoski klimat. Choć początek odrobinę mi się dłużył, to im więcej czytałam tym bardziej się wciągałam i zakochiwałam w klimacie i fabule.

Bardzo spodobało mi się wplecenie wątku detektywistycznego, choć miał on pewne wady i w gruncie rzeczy bohaterka nie była tak zaangażowana w śledztwo jakby można było tego oczekiwać, ale nie przeszkadzało mi to, bo byłam tak zaangażowana w historie, że nie zwracałam uwagi na drobne niedociągnięcia.

Przyznaję, że wątek romantyczny pod koniec bardzo mnie zaskoczył, bo spodziewałam się trochę innego obrotu spraw i wprost nie mogę się doczekać kolejnych tomów, by dowiedzieć się jak sprawy dalej się potoczą 🥰.

Jeśli chodzi o bohaterów, to byli oni całkiem intrygujący, w szczególności Pan Gniewu i jego bracia, którzy dodali do historii mnóstwo mroku i tajemnicy 😊.

Podsumowując, jest to niezwykle wciągająca i angażująca historia, która zapewniła mi naprawdę świetną rozrywkę, a pełne plot twistów zakończenie sprawiło, że przez dłuższy czas nie mogłam przestać myśleć o tej książce ♥️. Gorąco polecam!

“Królestwo nikczemnych” to pierwszy tom włoskiej serii fantasy. Śledzimy losy Emilii - streghe, włoskiej czarownicy z jednego z najstarszych rodów, której bliźniaczka zostaje brutalnie zamordowana. Dziewczyna postanawia odnaleźć zabójcę swojej ukochanej siostry, jednak w miarę jej poszukiwań, okazuje się, że niewiele wie o prawach rządzących jej światem, a kolejne tajemnice stawiają na jej drodze kolejne znaki zapytania i wreszcie starą jak świat przepowiednię. Emilia musi stawić czoła Książętom Piekieł, z których każdy odpowiada za jeden z grzechów głównych, a także wszelkim potworom znanym jej do tej pory, jedynie z opowieści ukochanej Nonny, które były dla niej abstrakcją.

Duużo włoskiego jedzenia - po tym zdecydowanie poczuło się klimat Palermo. Do tego akcja napakowana wydarzeniami i zwrotami akcji z kolejnymi tajemnicami, przystojni książęta i dziewczyna, która odkrywa powoli swoje moce i możliwości. Bardzo dobrze bawiłam się czytając tę pozycję, była wciągająca i zdecydowanie czekam na drugą część. Muszę jednak przyznać, że momentami język był zbyt dosłowny, a tłumaczenia autorki przekraczały granicę konieczności robiąc z czytelnika kompletnego ignoranta lub po prostu głupka. Często też zachowanie Emilii było dość nielogiczne i chaotyczne. Co do samej fabuły, nie była ona bardzo spójna jak na razie - jestem ciekawa, czy kolejne części będą z nią spójne, czy też może pokaże się kilka dziur w logice autorki :D

W każdym razie była to dobra rozrywka!

Znacie to uczucie, kiedy macie wobec książki ogromne oczekiwania, ale po zakończeniu lektury nie potraficie jednoznacznie stwierdzić, czy się Wam podobała? Ja mam tak z „Królestwem nikczemnych”. Niesamowity pomysł i wspaniała sceneria zderzyły się tu z chaotycznym wykonaniem. Ale od początku.

Głowna bohaterka, Emilia należy do potężnego rodu Sycylijskich wiedźm. Kiedy jej siostra bliźniaczka, Vittoria, zostaje zamordowana, dziewczyna postanawia ją pomścić za wszelką cenę. W tym celu zawiera sojusz z jednym z Książąt Piekieł, czyli panem Gniewu.

Przyznam się, że naoglądałam się artów z Emilią i Gniewem i byłam naprawdę bardzo zaskoczona, ze wątek romansowy w zasadzie tu nie istnieje. Na próżno szukałam jakiejś chemii miedzy bohaterami, a ta odrobina, którą dostałam na koniec kompletnie nie pasuje do finału całej historii. Dosłownie zgłupiałam, po tym co się wydarzyło…

Ogólnie historia pozostawiła mnie z uczuciem totalnego zmieszania, bo choć zagadkę udało się rozwiązać , fabuła ma tyle luk, niedomówień i enigmatycznych rozwiązań, że chyba nie do końca ją zrozumiałam. Trochę tak jakby autorka zapomniała części swojego pomysłu przelać na papier licząc, że czytelnik sam domyśli się niektórych rzeczy. Jak dla mnie za dużo było tego chaosu…

Ciężko mi podsumować tę historię, bo z jednej strony bardzo mnie zaintrygowała, ale z drugiej nie spełniła moich oczekiwań. Zbyt wiele było tu niedomówień, za dużo luk w fabule i zdecydowanie za mało wyjaśnień. Od historii ciężko się oderwać, bo czytelnik chce w końcu się dowiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi, ale zakończenie nie przynosi zbyt wielu odpowiedzi. Wręcz przeciwnie, kończy się w samym środku akcji. Dlatego mimo, że wiele rzeczy mi się tu nie podobało, po prostu MUSZĘ przeczytać drugi tom. Kto wie, może wreszcie znajdę w nim to, czego oczekiwałam od początku.

"W życiu, tak jak w grze, zmuszeni jesteśmy zadowolić się takimi kartami, jakie przypadły nam podczas rozdania."

Cóż, ta książka ma mnóstwo dobrych stron. Niestety ma też mnóstwo złych. Bardzo długo wyczekiwałam na jej premierę i miałam ogromne oczekiwania. Być może dlatego też trochę się zawiodłam. Dzisiaj troszkę ponarzekam, ale cały czas miejcie w pamięci, że mimo wszystko, była to przyjemna książka i na koniec powiem dlaczego.

🌸 Przede wszystkim podczas czytania cały czas miałam wrażenie, że ja już znam tę historię. Niestety natrafimy tu na wiele znanych, popularnych motywów i jeśli ktoś czyta dużo fantastyki, to nie znajdzie tu nic nowego. Samo zakończenie również było dla mnie przewidywalne, ale nie wiem, czy to moja zasługa, czy kolejny minus.

🌸 Główna bohaterka, która na początku miała ogromny potencjał, z każdą stroną stawała się coraz bardziej nijaka i chociaż to wokół niej powinna się kręcić fabuła, to blakła i stawała się trochę takim tłem wydarzeń.

🌸 Dodatkowo akcja jest według mnie bardzo nierówna. Większość historii dosyć się dłużyła i o ile mi nie przeszkadzają długie opisy, to wiem, że nie każdy lubi jak fabuła jest rozwleczona. Z kolei na koniec wszystko strasznie przyśpieszyło i stworzył się lekki chaos.

Ale żeby nie było tak ponuro, przejdźmy teraz do zalet, bo też je tu znajdziecie.

🌸 Opisy jedzenia. Może zabrzmi to głupio, ale autentycznie pierwszy raz zrobiłam się tak głodna przez jakąś książkę! Po 44 stronach jechałam do sklepu po składniki na jakieś włoskie danie.

🌸 Na pochwałę zasługuje też kreacja świata, ponieważ jest on naprawdę złożony i ciekawy. O wszystkich historiach związanych z klątwami, magicznymi przedmiotami czy wydarzeniach z przeszłości czytałam z wielkim zainteresowaniem. Książka jest też bardzo klimatyczna - aż czuć było ten mrok pomiędzy wersami!

🌸 Sam pomysł też był świetny. W końcu rzadko spotykamy połączenie kryminału z fantastyką, a ja uwielbiam te dwa gatunki! Jednak przez cały czas czegoś mi brakowało i po przeczytaniu czułam niedosyt.

Podsumowanie znajdziecie w komentarzu ⬇️

Tak jak już wspomniałam jest to całkiem dobra książka. Ma swoje wady, ale nadrabia zaletami, a tych również jest trochę. Czy znajdzie się w ulubieńcach? Zdecydowanie nie, ale! Najważniejsza jest dobra zabawa, a ja się mimo wszystko świetnie bawiłam.

Jeśli czytacie dużo fantastyki, to nie oczekujcie, że ta książka Was zaskoczy, bo niestety nie jest to oryginalna historia. Ale jeśli chcecie dopiero zacząć przygodę z tym gatunkiem albo nie czytacie go za dużo to szczerze polecam!

Za egzemplarz i zaufanie dziękuję bardzo @youandyabooks ❤

A książkę znajdziecie tutaj!

[Adres usunięty]

„Królestwo Nikczemnych” to książka autorstwa Kerri Maniscalco wydana przez Wydawnictwo You&YA, Muza.

Emilia i Vittoria są siostrami, czarownicami, wywodzącymi się ze starego rodu rodzin należących do grona prawdziwych Cór Ksieżyca. Ich aktualne życie kręci się wokół kulinarnych przygód – pomagają one babci i rodzicom w prowadzeniu „restauracyjki”. Dziewczyny są jednak uświadamiane przez babcię – Nonnę Marię, że istnieją Nikczemni, że ich pochodzenie i magia, którą dysponują, mogą ściągnąć na nie niebezpieczeństwo.

Dziewczyny noszą ochronne amulety – jeden ze złota, drugi ze srebra. Wiedzą, że nie mogą ich nigdy ściągać, ani zbliżać do siebie. Jednak, gdy miały 8 lat zrobiły coś nieodpowiedzialnego, przez co Emilia od tego momentu jest w stanie dostrzegać migotliwą poświatę innych ludzi. Czy tym samym zwróciły jeszcze bardziej uwagę Nikczemnych na siebie?

Nikczemni to Malvagi, siedmioro książąt Piekieł. Członkowie rodu di Carlo powinni lękać się tylko czterech spośród nich. Są to: książę Gniewu, Chciwości, Zazdrości i Pychy. Nonna przestrzega dziewczyny, że: „Pierwszy pragnie posiąść waszą krew. Drugi skraść wasze serce. Trzeci – duszę. A czwarty wasze życie”. Siostry nie biorą historii babci aż tak bardzo na poważnie. Co innego im w głowach, zresztą Malvagi w ogóle kojarzą im się z wytworem wyobraźni, postrachem dla dzieci, dawno zapomnianą obawą, przegnaną przez La Prima Strega.

W książce bardzo podobała mi się kreacja głównych bohaterów. Siostry – Emilia i Vittoria – wyróżniały się, każda miała inny temperament. Tak samo od początku polubiłam Nonnę – mogłam wyobrazić sobie jej postać jako nawet swoją babcię, przekazującą wiedzę, wierzenia, ciągle pełną obaw i zmartwień, ale chcącą jak najlepiej dla wnuczek. Również podobało mi się to, jak zostali przedstawieni Nikczemni w formie bardziej wierzeniowej – jako demoniczni książęta, nawiedzający świat nocą w poszukiwaniu dusz. Dusze te porywają i zanoszą swojemu władcy. Ich głód nie zna umiaru. Nie spoczną, dopóki nie przegna ich świt. To wszystko brzmi tak mrocznie, fantastycznie, Tolkienowo.

Jeszcze dodajmy do tego podział piekła na dwory związane z grzechami, kojarzące się w kręgami piekła, a otrzymamy coś naprawdę świetnego! Cała otoczka rodu, z którego wywodzą się dziewczyny, jest zaś, moim zdaniem, utrzymana w klimacie Coco.

Tak samo plusem książki jest to, że początek jest ciekawy, a wykreowany świat należycie przedstawiony, bo podstawowe kwestie porusza Nonna, gdy dziewczynki mają osiem lat, więc język jest zrozumiały i pojęcia. Później, dokładnie dziesięć lat później, wszystko rusza pełną parą. Nie ma czasu na nudę i brak akcji.

W książce pojawia się motyw zabójstw w mieście, a także motyw zemsty. Bo tak się składa, że Vittoria bardzo szybko umiera (to nie spojler, jest na okładce!), a jej zrozpaczona siostra postanawia dopaść mordercę. Czy Emilii uda się wymierzyć sprawiedliwość? Czy będzie musiała posłużyć się czarną magią, zakazaną magią? Do tego dochodzi jeszcze fakt, że Emilia na swojej drodze „spotyka” jednego z Nikczemnych – Pana Gniewu, który, o dziwo, uważa, że jest po jej stronie i chce rozwiązać zagadkę morderstw. Czy wierzenia odnośnie Nikczemnych nie mówiły o wszystkim?

Moim zdaniem, książka jest napisana w bardzo fajnym klimacie. Wszystkie słowa, których znaczenia nie rozumiemy, są zaraz wytłumaczone lub jesteśmy w stanie zrozumieć je z kontekstu. Książka od początku wprowadza nas w rodzinny, kulinarny klimat, zapowiadając świetną lekturę. Później otrzymujemy mrok, upiorne miejsca, wątek śledztwa. I na szczęście to wynagradza fakt, że Emilia niekiedy podejmowała bardzo irracjonalne decyzje.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu You&YA, Muza.

Wydawnictwo You&YA weszło na rynek wydawniczy z przytupem, na początku roku zrobili prezent czytelnikom i wydali książkę Jennifer L. Armentrout, która ma wierne grono fanów w Polsce, potem dali szansę polskiej debiutantce, jej książka również podbiła serca czytelników. Teraz nadszedł czas na Kerri Maniscalco i książkę “Królestwo Nikczemnych” w przepięknej szacie graficznej. Nie lubię czytać opisów, przez co nieraz nacięłam się na tym i w moje ręce trafiała książka, która była na tyle kiepska, że żałowałam kupna jej. Jako okładkowa sroka biorę wszystko co się świeci i przyciąga oko i właśnie taką piękną grafiką przyciągnęła moją uwagę książka Kerri Maniscalco. Muszę przyznać, że nie żałuję ani chwili spędzonej przy “Królestwie Nikczemnych”, książka wciągnęła mnie od pierwszych stron i gdyby nie brak czasu, mogłabym ją pochłonąć w jeden dzień. Jeśli szukacie książki o magii, czarownicach i piekielnie przystojnych Książętach Piekielnych, jest to książka dla was i obiecuję Wam, że nie będzie się nudzić.

“W życiu, tak jak w grze, zmuszeni jesteśmy zadowolić się takimi kartami, jakie przypadły nam podczas rozdania.”

Akcja “Królestwa Nikczemnych” rozgrywa się w słonecznym Palermo we Włoszech, gdzie młoda wiedźma Emilia nie tylko interesuje się magią, lecz również uwielbia gotować i wymyślać nowe potrawy, które mogłaby zaserwować nie tylko w lokalu swoich rodziców, lecz również w swoim własnym lokalu, o którym marzy. Wydaje się, że jej marzenia spełzną na niczym, ponieważ ktoś morduje młode wiedźmy, a jedną z nich jest siostra bliźniaczka Emilii. Potencjalnych morderców jest kilku, dlatego młoda wiedźma rozpoczyna swoje własne śledztwo, dzięki któremu chce odnaleźć mordercę siostry. Jednym z największych pragnień młodej streghe jest zemsta na mordercy, dlatego decyduje się wykorzystać czarną magię, dzięki której przywołuje Pana Gniewu, jednego z siedmiu Książąt Piekieł, zwanego Nikczemnym. Jest to dopiero początek jej przygody z czarną magią, którą omijała szerokim łukiem przez wiele lat.

“Gałąź jest tylko kawałkiem drewna, dopóki nie wystrugamy z niej włóczni.”

Książka od samego początku jest pełna akcji, do samego końca cały czas się coś działo, a samo zakończenie wbiło mnie w fotel i żałowałam bardzo, że przyjdzie mi czekać na kolejny tom. Motyw podążania za Emilią w jej próbie odnalezienia mordercy siostry był bardzo przyjemny, w większości książek, w których był podobny motyw, nudziłam się, lecz w tej książce był on przedstawiony w bardzo ciekawy sposób. Dzięki dociekliwości młodej wiedźmy udało nam się zwiedzić kilka ciekawych miejsc i poznaliśmy kilku ciekawych bohaterów.

Jak już wspomniałam o bohaterach to przyznam się szczerze, że ciężko mi było się z nimi zżyć, choć Pan Gniewu jest bardzo interesującą postacią. Wydaje mi się, że sama Emilia miała potencjał by stać się bardzo ciekawą postacią, lecz w którymś momencie zaczęła mnie męczyć swoimi przemyśleniami. Potrafiła zagłębić się w swoich myślach podczas rozmowy z Panem Gniewu, przez co ciekawe dialogi były często przerywane przez jej wewnętrzny monolog i niejednokrotnie się gubiłam, gdy w końcu wracała autorka do dialogu. Dziecinne zachowanie głównej bohaterki również nie pomogło.

Autorka zbudowała dość mocny fundament potencjalnie genialnych bohaterów i mam nadzieję, że w kolejnych tomach się rozwiną i będzie tylko lepiej. Niejednokrotnie pierwszy tom książki z gatunku fantastyki to zapoznanie się z światem i często takie historie rozkręcają się powoli, “Królestwo Nikczemnych” zaś miesza w sobie fantastykę pełną magii wraz z kryminalnym wątkiem, co bardzo przypadło mi do gustu.

Podsumowując, książka ma swoje malutkie wady, lecz również i zalety, które przewyższają te złe odczucia i z przyjemnością sięgnę po kolejny tom i będę go oczekiwać z ekscytacją, ponieważ coś czuję, że kolejny tom będzie miał w sobie ogień, nie tylko ten piekielny. Za egzemplarz do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu You&YA.

“- Dlaczego źli bohaterowie zawsze ubierają się na czarno?

- Na czarnym materiale mniej widoczne są plamy krwi, wiedźmo.”

Rewelacyjna powieść o czarownicach i demonach, ale nie byle jakich a samych książętach piekieł! Smakowicie opowiedziana historia, która podpowie Wam niejednokrotnie co przygotować do jedzenia. To wszystko to o książce "Królestwo Nikczemnych" autorstwa Kerri Maniscalco, która została wydana nakładem wydawnictwa You&YA.

Emilia i jej bliźniaczka Vittoria są czarownicami, które ukrywając swoje moce żyją wśród ludzi. Bojąc się prześladowania ze strony łowców czarownic. Rodzina dziewczyn prowadzi restauracje, w której te chętnie pomagają. Wszystko się zmienia gdy Vittoria zostaje zamordowana i pozbawiona serca. Jej ciało odnajduje Emilia. Zrozpaczona postanawia znaleźć tego kto pozbawił życia jej siostrę i zemścić się za wszelką cenę. Decyduje się na użycie czarnej magii, która jest zakazana i gotowa jest ponieść tego cenę. Przyzywa demona stosując zaklęcie znalezione w rzeczach siostry. Jest to nie byle jaki demon, a sam Książę Gniewu. Jeden z Nikczemnych, przed którymi wielokrotnie była ostrzegana. Jest on gotów pomóc Emilii w odnalezieniu mordercy jej siostry i innych czarownic na wyspie. Czy nasza bohaterka może zaufać Nikczemnemu? Co przed nią ukrywa? A przede wszystkim kto jest mordercą? Jeśli jesteście tego ciekawi to sięgnijcie po powieść, dzięki której poznacie odpowiedzi na te pytania.

Opowieść, którą sprezentowała nam autorka jest w moim odczuciu rewelacyjna! Ta powieść jest niewiarygodnie wciągająca i zdecydowanie nie polecam czytania na pusty żołądek. Świat wykreowany przez autorkę skradł mi serce już od pierwszych stron. Ciekawy sposób kreacji nie tylko świata magii, ale i świata demonów. Podział piekła na siedem dworów związanych z grzechami to strzał w dziesiątkę. Bardzo mi się podoba również lokalizacja powieści, mała wyspa i zżyta społeczność. Niepowtarzalny klimat powieści sprawia, że nie chce się jej kończyć i pragnie się dłużej pozostać wśród bohaterów. Wątek kryminalny jaki tu dostajemy sprawia, że zaczynamy sami zastanawiać się kto jest winny zbrodni. Dla mnie połączenie fantastyki na tak wysokim poziomie z zagadką kryminalną to świetny pomysł. Dodatkowo akcja książki przebiega płynnie i nie wyczuwamy tu zagubienia w trakcie lektury mimo przeskoku w czasie.

Jeszcze się chwilę pozachwycam okładką i wydaniem książki, które aż pragnie się posiadać by pięknie zdobiła półkę. Już chciałabym mieć kontynuację w rękach i dowiedzieć się co będzie dalej z Emilią oraz Księciem Gniewu. Wam bardzo polecam tą powieść, zwłaszcza jeśli tak jak ja kochacie opowieści o czarownicach i demonach!

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu.

Dzięki „Królestwu nikczemnych” na nowo mogłam przenieść się do świata, gdzie obecna jest magia.

Emilia i Vittoria są siostrami streghe, czyli czarownicami wywodzącymi się ze starego rodu, którego korzenie sięgają samej Bogini Księżyca. Ich moc można traktować jako ogromny dar, ale i przekleństwo. Ponieważ to właśnie przez nią niejedna streghe w przeszłości straciła życie. Wszystko byłoby pięknie, gdyby na wyspie na nowo nie zaczął grasować morderca zabijający streghe, a jedną z ofiar nie byłaby sama Vittoria.

Tak naprawdę właśnie w tym momencie zaczyna się cała przygoda w tej książce. Otrzymujemy iście magiczny klimat z tajemniczym dreszczykiem i mrokiem. Przenosimy się w świat, gdzie mamy siedmiu Książąt, Siedem Grzechów, zagadki i tajemniczą przepowiednię. Także jak widzicie nie ma tutaj czasu na nudę. Fabuła jest interesująca, z ogromnym potencjałem, który w moim odczuciu może nie został do końca wyczerpany. Jednak w zupełności mi to nie przeszkadzało, ponieważ zestawienie ze sobą fantastyki z wątkiem kryminałym było dla mnie strzałem w dziesiątkę. Jedyne czego mi zabrakło to większego rozwinięcia dotyczącego wątku życia na wyspie pełnej czarownic i ich kultury. Całość strasznie mnie wciągnęła, więc nawet się nie obejrzałam, gdy skończyłam czytać książkę i pragnęłam poznać dalsze losy tej historii. Chociaż co także trzeba zaznaczyć momentami wkradał się do książki chaos, który sprawiał, że już nie do końca wiedziałam o co chodzi. Jednak szybko się odnajdywałam.

Jeżeli już wspomniałam o bohaterach to muszę przyznać, że mam do nich mieszane uczucia. W każdej z postaci troszeczkę czegoś mi brakowało, jednak to Emilia okazała się być przysłowiowym gwoździem do trumny. Kompletnie nie byłam w stanie zrozumieć jej dziecinnego zachowania, w obliczu wszystkich wydarzeń, których byliśmy świadkami.

„Królestwo nikczemnych” to książka, która ma zarówno swoje zalety, jak i wady. Sam pomysł na fabułę okazał się być bardzo ciekawy, tylko z wykonaniem poszło troszeczkę gorzej. Jednak nie przeszkadzało mi to w jakimś strasznym stopniu. Z książką tak naprawdę spędziłam bardzo udany czas, a zakończenie sprawiło, że na kolejną część czekam z ogromną niecierpliwością. Jakie książka wywrze na Was wrażenie? Przekonajcie się sami, bo sądzę, że większość fanów gatunku się nie zawiedzie.

„Królestwo Nikczemnych” to kolejna cudowna książka, na której premierę czekałam z niecierpliwością.

Emilia i jej siostra bliźniaczka Vittoria są wiedźmami, pochodzącymi ze starego rodu. Dziewczyny prowadzą spokojne życie w przepięknym mieście Palermo, pomagając swoim rodzicom i babci w prowadzeniu rodzinnej restauracji. Tą sielankę zaburza jednak brutalne morderstwo dokonane na jednej z bliźniaczek, Vittorii. Jej siostra ogarnięta smutkiem i chęcią zemsty postanawia odnaleźć mordercę I pomścić siostrę.

Pokochałam tą książkę od pierwszych stron i naprawdę będę wam ją polecać i wciskać w każdym możliwym momencie. Tak naprawdę czego tu nie kochać?

Motyw wiedźm, który kocham od dzieciństwa i uwielbiam go zarówno w książkach jak i serialach i filmach.

Mroczny, brutalny klimat i zagadkowe morderstwa, które główna bohaterka próbuje rozwikłać.

Cudowne opisy przyrządzanych potraw, od których podczas czytania aż cieknie ślinka.

No i wisienka na torcie, czyli oni. Nikczemni. Siedmioro książąt, którzy są władcami Piekła. Mroczni, źli, brutalni. A wśród nich ten jeden, dzięki któremu moje serce biło szybciej przez całą powieść, czyli Pan Gniewu. Wystarczyło, że tylko pojawił się w książce a ja już wiedziałam, że go pokocham. On i Emilia to duet, któremu będę kibicować i który na pewno trafi do listy moich ulubionych shipów.

Miałam wrażenie, że akcja w tej książce ciągle pędzi naprzód. Tutaj nie ma czasu na nudę. Jedno wydarzenie goni następne, pojawia się zagadka za zagadką, a czytelnik nie może się oderwać, bo chce wiedzieć co będzie dalej.

Zakończenie sprawia, że oczywiście z niecierpliwością będę czekać na kolejną część. Wszystkie wydarzenia dziejące się na ostatnich kartkach powieści sprawiły, że kompletnie nie wiem czego się spodziewać, ale to jeszcze bardziej mnie ekscytuje. Jestem pewna, że kolejna część to będzie jazda bez trzymanki.

Jeśli jeszcze się wahacie i nie wiecie, czy sięgnąć po „Królestwo Nikczemnych” to mówię wam żebyście rzucili wszystko i czytali tę książkę. Nie zawiedziecie się.

Na początku pragnę przypomnieć jaka ta okładka jest piękna. Gadżety do tej książki również są przecudowne!!! Co do książki - początkowo nie umiałam się wkręcić, ale potem było coraz lepiej. Według mnie świat był super wykreowany, a bohaterów bardzo polubiłam. Książka ma mój ulubiony wątek czyli enemies to lovers i jest to fantasy połączone z mini romansem. Postać Emilii była ciekawa, chociaż dziwiły mnie jej decyzje i kroki jakie podejmowała. Pan Gniewu - omgg jak ja polubiłam jego postać. Nie ukrywam chciałabym więcej go i Emilii razem… Pomimo wszystko najbardziej zaciekawiła mnie Vittoria - zamordowana siostra głównej bohaterki. Chciałabym więcej momentów dotyczących jej i pamiętnika, który prowadziła. Co do końcówki - matko co tam się stało! Zdecydowanie będę zmuszona przeczytać drugi tom, więc wyczekuję

Od kiedy dowiedziałam się, że "Królestwo nikczemnych" autorstwa Kerri Maniscalco będzie u nas wydane, wiedziałam że muszę to poznać.

Emilia i Vittoria to bliźniaczki, są streghe, czyli czarownicami, żyjącym wśród ludzi.

Od małego uczono je, by ukrywały swoje zdolności, XIX - wieczne Włochy to nie najlepszy czasy dla czarownic. Siostry są zupełnie różne. Emilia, spokojna i rozważna, za to Vittoria spontaniczna i szalona. Obie pomagają rodzicom w rodzinnej restauracji. W Palermo zaczyna dochodzić do morderstw, jedną z ofiar pada Vittoria. Zrozpaczona siostra zrobi wszystko by dowiedzieć się, kto zabił jej bliźniaczkę. Nawet posłuży się czarną magią. Czy uda jej się odnaleźć winnego???

Emilia, którą opowieści babci o Nikczemnych, traktowała jako bajki dla dzieci, musi szybko zmienić zdanie, gdy na jej drodze staje jeden z nich, Pan Gniewu. Wie, że mimo wszystko nie może mu ufać, bo Nikczemni myślą tylko sobie. Ale jako jedyny oferuje jej pomoc w znalezieniu zabójcy. Jak będzie się układała współpraca między nimi??? Czy będą w stanie sobie zaufać???

Od razu mogę wam powiedzieć, że ta książka wciąga na maxa. Świat stworzony przez autorkę jest nie tylko pełen magii, ale i mroczny. Niebezpieczeństwa czyhają w każdym momencie. Książęta Piekieł, demony, łowcy czarownic, to wszystko czeka na Emilię. Do tego intrygi, tajemnice i rodzinna klątwa. Wszystko odkrywamy razem z dziewczyną. Nic nie jest oczywiste. Cały czas historia trzyma nas w napięciu, co będzie dalej. Ciężko się od niej oderwać. Chcemy wiedzieć, jak to wszystko się potoczy. Czy uda jej się odkryć prawdę, to już musicie przekonać się sami. Ja jestem zachwycona tą książką. Do tego ciągle opisy potraw. Czytając to, przygotujcie się, że będziecie głodni 🤣. Czy od samego czytania da się przytyć 🤔🤭🤭🤭. Jeżeli lubicie książki o czarownicach, to idealna propozycja dla Was. Ja już nie mogę doczekać się kontynuacji, czuję że to co najlepsze dopiero przed nami😊. Polecam

Ostatnio miałam okazję przeczytać kilka głośnych premier, jednak nie czułam żeby spełniły moje oczekiwania. Zupełnie inaczej jest w przypadku "Królestwa Nikczemnych", które pokochałam już od pierwszej strony.

Styl autorki jest bardzo przyjemny, a książka niesamowicie wciąga i ciężko się od niej oderwać (polecam czytać kiedy macie więcej czasu). Już na samym początku dostajemy wydarzenia, które wzbudzają ciekawość i bardzo mocno zachęcają do dalszego czytania.

Bardzo podobał mi się świat wykreowany przez autorkę, choć nieco ciężej było mi się odnaleźć w czasie, w którym rozgrywa się historia.

Ogromnie doceniam system magiczny stworzony przez autorkę. Widzimy tu, że magia nie jest wszechmocna i ma różne ograniczenia.

Ponadto spotkamy tu wiele postaci rodem z mitów. Są tu między innymi demony, wampiry czy wilkołaki.

Bardzo polubiłam bohaterów wykreowanych przez autorkę.

Emilia i Gniew należą do moich ulubieńców, ale polubiłam również rodzinę czarownicy.

Dziewczyna nie poddaje się łatwo, wie czego chce, jest sarkastyczna, silna, ale i troskliwa i kochająca. Często podejmuje głupie decyzje, ale uważam, że ma ku temu powód i można ją usprawiedliwić (a przynajmniej ja będę, bo naprawdę lubię tę dziewczynę!)

Gniew natomiast jest jednym z Nikczemnych. Inteligentny książę piekła ze świetnym poczuciem humoru i nutką tajemniczości - nie wiem jak wy, ale ja to kupuję!

W książce jest bardzo dużo akcji, ale znajdą się również nieco spokojniejsze momenty. Do tego dostajemy mnóstwo tajemnic, których rozwiązania nie zawsze są takie oczywiste i proste.

Pojawiają się wszystkim bardzo dobrze znane schematy, jednak autorka ogrywa je w trochę inny sposób, co daje całej historii nieco świeżości.

Zakończenie książki sugeruje, że jest to jedynie wstęp do czegoś większego. Ja już nie mogę się doczekać kolejnych części, a wam bardzo polecam sięgnąć po "Królestwo Nikczemnych"!

Książka dostaje ode mnie 9/10 ⭐, bo 10 oszczędzam na kolejne tomy 😅

Miłego dnia! 🤍

Lubicie książki o wiedźmach, magii i demonach? Pełne ziół, tajemnic i... włoskich potraw? 😏 Jeśli tak, to na pewno sięgnięcie po "Królestwo Nikczemnych".

Akcja tej powieści rozgrywa się w Palermo, gdzie Emilia i jej bliźniaczka Vittorią, od najmłodszych lat uczone są, by wystrzegać się zabójczo przystojnych Książąt Piekieł. Nikczemni, nazywani też Malvagi, nie cofną się przed niczym, by zdobyć dusze śmiertelników, ale jeszcze bardziej pożądają dusz wiedźm...

Gdy dziewczyny osiągają pełnoletność jednak z nich ginie w makabryczny sposób, a druga zrobi wszystko, by dowiedzieć się kto to zrobił i wywrzeć na zabójcy zemstę. Nie cofnie się nawet przed przywołaniem demona...

Miałam problem z tą powieścią, gdyż początkowo fabuła rozwija się naprawdę wolno. Więcej tam było rozmyślań i analizowania wszystkiego przez główną bohaterkę niż jakiejkolwiek akcji. Dopiero w połowie książki wszystko ruszyło z kopyta i czytało mi się to o wiele lepiej, a wewnętrznych rozmyślań głównej postaci było trochę mniej.

Czas powieści jest nieokreślony - raczej nie są to czasy współczesne, ale też nie wydaje mi się by była to odległa przeszłość 🤔 (zauważyłam nawet stwierdzenie, że należy "zadzwonić na policję" ale może to być błąd, który będzie naprawiony podczas ostatecznej korekty).

Klimat powieści (zwłaszcza w drugiej połowie) przypadł mi do gustu. Tajemnice rodzinne, magia, kuszące moce Książąt i kryminalna intryga przemawia na plus tej historii.

Jest kilka potknięć, działania głównej bohaterki nie zawsze mają sens, ale jej decyzję można uzasadnić młodym wiekiem i naiwnością dziewczyny 🤔

Akcja kończy się oczywiście w takim momencie, że od razu chce się zacząć kolejny tom, gdyż ilość pytań, które nasuwają się po ostatnich wydarzeniach jest znaczna.

Czy domyślałam się kto jest odpowiedzialny za zbrodnię? Tak, choć nie od razu 😏 Czy sięgnę po kolejne tomy? Znowu - tak, choć mam nadzieję, że będą trochę lepsze.

Seria na pewno zdobędzie wielu fanów, zwłaszcza wśród wielbicieli wiedźmiej magii, przystojnych demonów i tajemnic.