Jego głosem. Seria arabska. Tom 4

✔️PREMIERA 01.06.2022✔️

"Taki je­stem – zły, ułom­ny od uro­dze­nia, od po­cząt­ku po­zba­wio­ny szans na dobre, war­to­ścio­we życie. Gdy­bym na­ro­dził się w świe­cie zwie­rząt, za­pew­ne by­ło­by mi ła­twiej niż mię­dzy ludź­mi, gdzie po­żą­da­ne są spo­łecz­ne umie­jęt­no­ści, gdzie da się szyb­ko kogoś zra­nić – zwłasz­cza tych, któ­rzy mieli tego pecha i od­da­li nam swoje serce."

Myślałam, że nie potrzebuję pełnego zamknięcia historii Izabelli i Omara, lekko otwarte zakończenie trzeciego tomu było dla mnie zupełnie w porządku, ale... no właśnie, po przeczytaniu "Jego głosem", zmieniłam zdanie, jednak go potrzebowałam. Co więcej, chyba ta część podobała mi się najbardziej, była bardziej spokojna i dojrzała. Akcja rozgrywa się parę lat później, nasi bohaterowie sporo przeszli i wydaje się, że ich życie wreszcie wskoczyło na właściwe tory, są niemal pewni, że bolesną przeszłość zostawili za sobą, ale czy na pewno?

Ten tom przybliża nam bardziej postać Omara, dowiemy się co w nim tak naprawdę siedzi, jednak decyzję, czy zasługuje on na wybaczenie, autorka zostawia czytelnikowi. Zdaję sobie również sprawę, że wybory jakich dokona Izabell, mogą budzić kontowersje, jednakże ja podeszłam do tego z otwartą głową i sercem, pamiętając, że życie nie jest czarno-białe, a nigdy nie wiadomo jakbyśmy my zachowali się na jej miejscu.

"Jego głosem" jest klamrą, która perfekcyjnie zamyka Serię Arabską i przyznam szczerze, że będzie mi jej brakowało.

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

🌸 "Jego głosem" autorstwa Beaty Majewskiej to czwarta i ostatnia część "Serii arabskiej".

🌸 W życie Izabelli po raz kolejny wkracza książę Omar, który postanawia wyznać kobiecie powód swojego postępowania.

Czy Izabella wysłucha Omara?

Jakimi motywami kierował się Omar?

Co takiego ukrywał przed Izabellą?

Czy ta historia będzie miała szczęśliwe zakończenie?

🌸 Finałowy tom serii arabskiej, który zamyka tą burzliwą historię miłosną, oraz wyjaśnia nam postępowanie Omara.

Autorka zamyka wszystkie wątki, i daje również głos Omarowi, z którego perspektywy dowiadujemy się między innymi jakie były jego motywy postępowania, oraz poznajemy jego tajemnicę, która wszystko wyjaśnia.

Czy jednak jego zachowanie względem kobiety można usprawiedliwić? Nawet jeśli tak, to czy można zapomnieć o tym jak ją traktował?

Ja nie wiem czy pomimo poznania prawdy byłabym w stanie mu wybaczyć, oraz z nim być gdybym była na miejscu Izy, na pewno nie mogłabym o tym zapomnieć.

Trzeba jednak pamiętać również o tym, że są dwie strony każdej historii, a prawda czasami tkwi po środku. Dlatego historia przedstawiona ze strony Omara była bardzo potrzebna.

Autorka daje nam zakończenie, jakiego się spodziewałam i jakie na pewno usatysfakcjonuje wiekszą część czytelników.

Jak dla mnie świetna seria, którą polecam wszystkim miłośnikom nietypowych historii miłosnych.

[RECENZJA]

JEGO GŁOSEM

Autor: Beata Majewska

Wydawnictwo: MIRAŻ

Premiera: 01.06.2022

Tom 4: Seria Arabska

JEGO GŁOSEM to finałowy tom serii Arabskiej. Każda z trzech poprzednich części zaskakiwała mnie coraz bardziej, a cały cykl z tomu na tom stawał się jeszcze ciekawszy. W JEGO WRÓG działo się bardzo dużo, nie zabrakło zaskoczeń, wzruszeń, a nawet działań na granicy życia i śmierci. Wydawać by się mogło, że na tym tomie można zamknąć serię. Ale Beata Majewska przygotowała dla bohaterów jeszcze jeden rozdział ich historii, a dla Czytelników kolejne zaskakujące niespodzianki. Co ciekawe tym razem do głosu dochodzi również Omar. Wcześniej wszystkie rozdziały pisane były tylko z perspektywy Izabelli. Czy w końcu poznamy motywy działania księcia? Czy pokazał swoją prawdziwą twarz? A może jest zupełnie innym człowiekiem?

JEGO WYSOKOŚĆ MA GŁOS

Iza względnie wróciła do równowagi i ułożyła swoje życie w Polsce. Sensem jej istnienia stały się dzieci. Kobieta nie zapomniała o przeszłości, ale skupia się na tym co tu i teraz. Udowodniła wszystkim i samej sobie, że jest niesamowicie silna i jest w stanie przetrwać wiele. Od wydarzeń z udziałem Omara minęło już kilka lat. Sarnecka nie miała kontaktu z księciem i udało jej się względnie wyciszyć emocje minionych wydarzeń. Okazuje się jednak, że książę Omar al-Saud nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Nagle i niespodziewanie pojawia się w życiu dawnej ukochanej. Co takiego wydarzyło się u Omara, że postanowił spotkać się z Izą? Jaką propozycję złoży kobiecie? Czy dawna ukochana, po tym co zrobił, będzie chciała jeszcze z nim rozmawiać?

Tom czwarty znów rzuca zupełnie inne światło na całą historię. Tym razem w dużej części fabuła skupia się na Omarze, na motywach jego dotychczasowego postępowania. Mężczyzna stara się wyjaśnić co nim kierowało, co było prawdziwe, a kiedy skrywał się pod maską. Czytelnik pozna jego największy sekret oraz sporo tajemnic związanych z jego rodziną. Mężczyzna wydaje się, że wiele zrozumiał, przemyślał, doszedł do pewnych wniosków. Czy Iza będzie potrafiła mu wybaczyć? Czy ta dwójka ma przed sobą jakąkolwiek szansę na wspólną przyszłość? Autorce udało się również pozamykać wszystkie wątki. Przedstawione zostały również dalsze perypetie postaci drugoplanowych. Autorka stara się też trochę rozwiać mit dotyczący związków Europejek z mężczyznami pochodzącymi z Bliskiego Wschodu. Wiele zależy od tego czy swoją przyszłość budują w kraju kobiety czy wśród arabskiej kultury. Jak zakończy się historia Izy i Omara? Przekonajcie się sami! Niewątpliwie seria arabska wzbudza w Czytelniku wiele emocji i na długo pozostaje w pamięci.

„Seria arabska” Beaty Majewskiej opowiada historię Izy i Omara, saudyjskiego księcia. Ich związek początkowo był prawdziwą sielanką, by z czasem zmienić się w gwałtowną burzę, z której Iza wyszła mocno pokiereszowana. Ukojenie znalazła przy boku Dawida oraz dzieci, które powstały z ich związku. Jednak i tutaj szczęście nie trwało długo. Dawida zabrała choroba. Jakby tego było mało, jakiś czas po jego śmierci do życia Izabeli powraca Omar. Pragnie wybaczenia. I właśnie tutaj pojawia się pytanie: Czy wszystko można wybaczyć? Czy można rzucić w niepamięć to co było złe, a pozostawić tylko dobre wspomnienia? Jak wiele trzeba, by odkupić swoje winy i odbudować dawno utracone zaufanie? Mnie strasznie nurtowały wszystkie te pytania. Aż mnie skręcało, by poznać zakończenie tej niezwykłej historii.

Po pierwsze tym którzy jeszcze nie czytali poprzednich tomów „Serii arabskiej” radzę, by jak najszybciej nadrobili zaległości. Słuchajcie, naprawdę warto. Choćby po to, by dogłębnie poznać bohaterów, polubić ich lub znienawidzić (bo mam przeczucie, że kilka takich czytelniczek też się znajdzie). By w pełni pojąć czwarty, ostatni tom serii trzeba znać pełną historię Izy i Omara. W tym wypadku jest to konieczne, by odpowiednio wczuć się w przeżycia bohaterów, zrozumieć ewenement ich relacji.

„Jego głosem” wywołała we mnie wiele emocji. Był moment, w którym miałam ochotę zakrzyknąć „No rzesz kuźwa! Nie może być!” Zdarzyło się to w chwili, gdy zorientowałam się, w jakim kierunku zmierza powieść. Zakończenie, które przeczuwałam, było dla mnie nie do pojęcia. Całkiem sprzeczne z logiką, pozbawione jakiegokolwiek sensu. Ale im dalej byłam, im dłużej czytałam, tym silniej rozumiałam bohaterów. Bo powiedzmy sobie szczerze, ile wspólnego z rozsądkiem ma miłość? Otóż to, kompletnie NIC.

Propos miłości, kto zna pióro Beaty Majewskiej, ten wie, że pięknie potrafi o niej pisać. W tym i poprzednim tomie "serii arabskiej" pokazała prawdziwe piękno nie tylko uczucia damsko-męskiego, ale również czystej, matczynej miłości do dzieci. Ja, jako matka zostałam dotknięta jej słowami w samo serducho i może wyjdę na mazgaja, ale rzecz jasna uroniłam kilka łez wzruszenia. Za te chwile, za te emocje, bardzo, ale to bardzo jestem Pani Beatce wdzięczna. Kolejny, prawdziwy majstersztyk, którego z całego serca gratuluję!

Co daje ta powieść, rzecz jasna prócz wspaniałej rozrywki z książką? Pozwala na refleksję i to nie jedną. Weźmy choćby wątek choroby dwubiegunowej albo swoiste ostrzeżenie, by przed związkiem z osobą wywodzącą się z całkiem innej kultury, porządnie się zastanowić. Nie, nie chodzi tutaj o rasizm, czy inne uprzedzenia, bo od tego jestem daleka, tak samo jak Beata Majewska. Trzeba sobie jednak zdać sprawę, że taki partner wychowywał się w zupełnie innych warunkach, może inaczej postrzegać świat, mieć zdecydowanie inne przyzwyczajenia i oczekiwania. Taki związek to masa obustronnych kompromisów, bardzo dużo wyrozumiałości, cierpliwości, a nierzadko również wyrzeczeń. Wydaje mi się, że nie każdy byłby na to gotowy. Dlatego lepiej porządnie wszystko przemyśleć przed podjęciem ostatecznych kroków, niż później płakać nad rozlanym mlekiem. Ponadto cała seria wytyka niejedno uprzedzenie, którym jesteśmy przesiąknięci. Może mniej niż jeszcze kilka lat wcześniej, ale jednak. Jest niezwykle cennym przypomnieniem i wytknięciem pewnych wad, którymi cechuje się nasze społeczeństwo.

Jeśli któraś czytelniczka „Serii arabskiej” jeszcze się waha, by sięgnąć po „Jego głosem”, radzę przestać się wygłupiać i jak najszybciej iść do biblioteki, księgarni, czy innego miejsca z którego bierzecie lektury. Ta powieść Wami wstrząśnie emocjonalnie, możliwe że w pewnym momencie zdenerwuje, ale przede wszystkim da do myślenia. Tak czy siak możecie mi wierzyć, że będziecie wertować kolejne karty powieści z zawrotną prędkością i zaangażowaniem.

Osobom, które do tej pory przechodziły obok „Serii arabskiej” obojętnie, radzę się zatrzymać i przeczytać choć kilka stron poczynając od pierwszego tomu. Dajcie sobie kilka rozdziałów, a zobaczycie, ani się obejrzycie, będziecie sięgać po „Jego głosem”.

Poprzednie tomy serii bardzo mi przypasowały i czytałem je z zapartym tchem. Kiedy usłyszałem, że pojawiła się czwarta część, wiedziałem, że muszę szybko po nią sięgnąć i przekonać się, jak przedstawiona historia potoczy się dalej. Bardzo ciekawa narracja, przedstawienie szczegółów oraz poprowadzenie opowieści. Wiele emocji, które zmieniają się, wybuchają, są tak dynamiczne, że cała lektura jest niesamowitym doznaniem. Naprawdę szkoda mi, że już doczytałam do końca ;). Polecam każdej osobie, która chce przeczytać niebanalną opowieść, w której wiele się dzieje.

Izabella nareszcie ułożyła sobie życie. Wraz z dziećmi i Dawidem miała prowadzić spokojne i szczęśliwe życie. Los jednak często bywa przewrotny. Nie zawsze zgadza się z naszymi planami. Do kobiety powracają bolesne wspomnienia z przeszłości. Książę Omar niespodziewania ponownie wkracza do jej życia. Tym razem kierują nim zupełnie inne intencje. Czy będą one szczere?

Czuję, że muszę rozpocząć tą recenzję od pewnej informacji. Po przeczytaniu prologu, który zawierał zaledwie trzy zdania, ja już wiedziałam, że to będzie dobra książka. Poczułam gęsią skórkę na rękach. I nie do końca jestem w stanie wyjaśnić dlaczego tak jest, ale bardzo zżyłam się z tymi bohaterami, przez co ta historia wzbudza we mnie ogromne emocje.

Czwarty tom serii nareszcie sprawia, że możemy bliżej poznać postać Omara. Zostają ujawnione skrywane tajemnice. Uwielbiam rozdziały, które były prowadzone z jego perspektywy, ponieważ wreszcie mogłam zrozumieć co nim kieruje i w małym stopniu byłam gotowa usprawiedliwić jego działania. Myślę, że każdy kto miał styczność z tą serią, wie do jakich nieludzkich zachowań posuwał się mężczyzna. Dziś po przeczytaniu „Jego głosem” jesteśmy wstanie zrozumieć co było przyczyną jego zachowań.

Nie zawiodłam się również jeżeli chodzi o postać Izabeli. Całkowicie rozumiem jej zachowanie. Boi się tego co przyniesie przyszłość. Nie wie jak ma się zachować w stosunku do Omara. Gdy poznaje prawdę stara się go zrozumieć, jednak sytuacja w której się znalazła nie jest czarno – biała. W tej odsłonie na pierwszy rzut oka wysuwa się jej siła. Stała się kobietą pewną siebie i bardzo odważną. Pogodziła się z przeszłością i stara się kroczyć przez życie z podniesioną głową. Ja zawsze będę powtarzać, że jestem ogromną fanką silnych kobiecych charakterów, dlatego i tym razem Iza skradła moje serce.

Dużym zaskoczeniem dla mnie okazała się postać Agnieszki, matki Dawida. Kobieta wykazała się ogromną siłą i determinacją stając oko w oko z bezwzględnym Omarem. Pokazała siłę i odwagę jaka drzemie w zdeterminowanej kobiecie. Walczyła o bezpieczeństwo swoich najbliższych, co ja osobiście bardzo cenię.

Książka „Jego głosem” jest znakomitym zakończeniem tej serii autorki. Nie mogłam oderwać się od lektury, ponieważ autorka hipnotyzowała mnie na każdym kroku. Bez wątpienia ta seria arabka jest jedną z lepszych fabuł z jakimi miałam przyjemność się spotkać. Historia Izabeli, Omara i Dawida z pewnością przypadnie Wam do gustu. Jest to seria bardzo mroczna, pełna tajemnic i odkupienia win. Tutaj nie było miejsca na przypadek, wszystko zostało skrupulatnie zaplanowane. Ja z pewnością za jakiś czas powrócę do tej historii. Wiem, że nie będę mogła się jej oprzeć. A Was zachęcam do zapoznania się z całą serią. Gwarantuję, że nie będziecie zawiedzeni!

"Jego głosem" to już ostatnia część serii arabskiej autorstwa Beaty Majewskiej. Co mogę Wam powiedzieć na wstępie? To zdecydowanie nie tego się spodziewałam. Autorka mega mnie zaskoczyła i to na mega, mega plus!!!

Kompletnie niebanalna i nieprzewidywalna opowieść, potrafiąca wywołać cały wachlarz uczuć. Od zaskoczenia i smutku, na samym początku, po łzy strachu i łzy szczęścia w trakcie, a kończąc na...... A nie! Nie powiem Wam na jakich emocjach kończy się książka, ale zachęcę Was do sięgnięcia i sprawdzenia czy ta historia z arabskim księciem na czele ma szansę na happy end ;)

Autorka w sposób bardzo lekki i przyjemny prowadzi nas przez niełatwe sytuacje. W książce pojawiła się też taka, przy której włoski na ciele stanęły dęba, a oczy myślałam, że wyjdą mi z orbit. Chodzi mi o Dawidka i sytuację bardzo mocno z nim związaną? Ci co czytali, doskonale na pewno wiedzą o czym mówią. No ja byłam pod ogromnym wrażeniem jak już przebrnęłam przez ten fragment i się poryczałam. Tak, dokładnie, poryczałam się jak dziecko. Do teraz mam łzy w oczach jak sobie o tym pomyślę.

Całą historia zdecydowanie jest napisana w świetny sposób, z dawką humoru i nieodzownymi emocjami. Ja gorąco polecam całą serię

,,Nikt nie jest całkiem zły, tak samo jak nikt nie jest całkiem dobry".

Myślę, że ten cytat idealnie opisuje naszego bohatera Omara. Co prawda Izabela nie spodziewała się, że on ponownie zagości w jej życiu, aczkolwiek gdzieś tam jej myśli skupiały się wokół jego osoby. Niestety w momencie kiedy tylko się pojawia Izabela jest przerażona. Boi się, że ponownie zagrozi jej bezpieczeństwu, lecz on znając doskonale swoje prawa nie zamierza w pierwszym kontakcie nic robić. Prosi ją tylko o wybaczenie.

Nie wiem tylko czy pamiętacie, że w tomie trzecim Izabela była szczęśliwa z innym. To miała być miłość na całe życie, a skończyła się tak szybko, jak szybko Dawid wydał ostatnie tchnienie. Niby nie cierpiał długo, jednak ból po jego stracie mocno wrył się w sercu naszej bohaterki. Co prawda wokół niej kręci się inny mężczyzna, jednak nie jest to osoba, która zasługuje na jej uznanie. W życiu nie wystarczy chcieć, trzeba również obopólnie podążać w tym samym kierunku.

Naszą bohaterkę odwiedzi dość dobrze znana para, która odkryje przed nią tajemnicę Omara. Z pewnością będą czegoś od niej chcieli, choć otwarcie przyznają coś innego. Pozwoli to jednak jej zrozumieć pewna aspekty zachowania Omara. Jak myślicie, czy to oznacza, że mu wybaczy i da kolejną szansę na odkupienie win?

Nie jest dla mnie nowością, że autorka potrafi nas zaskoczyć w najmniej odpowiednim momencie. Sama jestem pod urokiem Omara, choć od części pierwszej zdążył już sobie nie raz naskrobać. Jak widać duma nie pozwalała mu na przyznanie się do czegoś, choć nawet gdyby wcześniej coś o tym było wiadomo, to nie wiem czy by coś zmieniło. Przy nim ewidentnie nie da się usiedzieć w spokoju bez względu na to jakie wywołuje w nas emocje. Jest to tom czwarty i pluję sobie w twarz, że ostatni. Jak dla mnie ta seria mogłaby trwać w nieskończoność, a wszystko przez przyjemne pióro autorki. Nie raz pokazała, że potrafi pisać z klasą i na wysokim poziomie. W każdej części nas zaskakuje, dlatego zachęcam was do przeczytania całej serii od początku:-)

„Ponoć czas leczy rany, rozmywa kontury naszych przeżyć, nawet te najbardziej traumatyczne, pokrywając je coraz mniej przejrzystym woalem zapomnienia."

Życie Izabelli wróciło do normalności, w końcu może odetchnąć z ulgą, przestać się bać, oglądać za siebie. Jej codzienność z Dawidem i dziećmi wydaje się być szczęśliwa. Niestety kolejny raz życie szykuje dla niej bolesny cios, traci Dawida. Jakby tego było mało w jej życie ponownie wkracza książę Omar al-Saud. Co nim kieruje? Czego od niej chce?

Czwarty ostatni tom… uch co za emocje. Myślałam, że Autorka nie da rady mnie zaskoczyć, a jednak, pomyliłam się i to bardzo. Zdecydowanie ta część jest spokojniejsza, fabuła ukazuje pokomplikowane i zaskakujące ludzkie losy. Pani Beata niczego nie wybiela, nie tuszuje i nie słodzi, z łatwością i empatią oddaje emocje, jakie stają się udziałem naszych bohaterów. A ci ciekawie, naturalnie, wyraziście ukazani, to charakterne, niejednoznaczne osobowości. Izę polubiłam już w pierwszym tomie, moja sympatia do tej szczerej, sympatycznej, silnej kobiety niezmiennie trwa. Omar – z jednej strony fascynuje, a z drugiej nigdy nie chciałabym go spotkać w życiu realnym. Tym razem on też dostaje głos - co bardzo mi się podobało. Widzimy jego wewnętrzne rozterki, zmagania, wątpliwości, porywy serca. Zachodzą w nim liczne zmiany, nie jest już tym samym człowiekiem, zmaga się ze swoją przeszłością, z chorobą, ukrywa wiele tajemnic.

Ponowne pojawienie się w życiu Izy Omara, całkowicie burzy jej spokój. Prosi ją o wybaczenie… Czy po tym co jej zgotował, jaki dla niej był, ma prawo prosić o coś takiego? Zmienił się? Czy kobieta może mu zaufać, wybaczyć? Serce mówi jedno, rozum zupełnie coś innego.

Całkowicie dałam się porwać tej emocjonującej, nietuzinkowej, zaskakującej historii. Cała seria, przez którą się płynie, ukazuje życie, które nie ma nic wspólnego z bajką. Pełna miłosnych uniesień, przeplatanych tragicznymi chwilami, intensywna, kusząca przygoda. Poczułam satysfakcję, wewnętrzną radość. Była to jedna z lepszych serii jakie miałam ostatnio okazję przeczytać. Bardzo polecam, czytajcie – warto! Tatiasza i jej książki:)

Seria arabska autorstwa Beaty Majewskiej całkowicie zdominowała moje czytelnicze myśli w tym roku. Nie przesadzam – po skończeniu tomu trzeciego miałam kaca książkowego, którego nie potrafiło zaspokoić nic. Dopiero po czasie udało mi się wrócić na dobre tory z czytaniem, jednak nie zmieniło to faktu, iż historia Izy i Omara na trwałe zapisała się w mojej pamięci. Kiedy więc dowiedziałam się, że premierę będzie miała czwarta, tym razem już ostatnia część serii - oszalałam z radości. Czy i ta książka okazała się tak dobra, jak poprzednie? Odpowiedź na to pytanie w tej recenzji.

Iza pokonała swój strach i nareszcie odetchnęła pełną piersią. Miał być happy end, w którym główne role odgrywać miała właśnie ona, Dawid i ich dzieci. Los jednak brutalnie sobie z niej zadrwił, a przeszłość po raz kolejny wyciąga ręce w jej stronę. Teraźniejszość wcale nie maluje się w cieplejszych barwach, a smutek i ból zaczynają dominować w życiu Izy. Co więcej, przeszłość też nie jest taka barwna, jakby się można tego spodziewać. Do życia kobiety wraca książę Omar. Czego może chcieć? Czy Iza będzie w stanie mu wybaczyć i zapomnieć wyrządzone krzywdy?

Tom czwarty niespodziewanie okazał się dość sentymentalny i sprawił, że realnie zatęskniłam za czytaniem poprzednich części. Ja wiem, że to może brzmieć dziwnie i raczej niezrozumiale, lecz podczas lektury tej książki przypominały mi się wszystkie emocje, które odczuwałam podczas poznawania historii Izy, Omara, a później i Dawida. Myślę, że to świadczy tylko o tym, jak dobre są to książki i jak mocno potrafią zawrócić czytelnikowi w głowie.

Główni bohaterowie książki przeszli ogromną zmianę i za to jestem w pewnym sensie wdzięczna autorce. Nie pozwoliła ona na to, by jej postaci stały w miejscu, a zamiast tego jako czytelniczka mogłam zobaczyć, jak wiele spraw udało się im poukładać i jak mocne zmiany zaszły w nich samych. Iza stała się kobietą jeszcze bardziej pewną siebie, która doskonale zna swoją wartość, a jej uwaga skupia się głównie na dzieciach, które stanowią dla niej najważniejszy element życia. Omar z kolei zaczął zdawać sobie sprawę z tego, jak traktował Izę oraz jaki był jego charakter. To tylko pokazało mi, jak umiejętnie Beata Majewska potrafi prowadzić swoich bohaterów i kolejno wskazywać im odpowiednią drogę do dobrych zmian.

O samym piórze autorki nie będę się za bardzo rozpisywać - po prostu jest ono bardzo dobre, dzięki czemu zarówno przez tą konkretną, jak i poprzednie dosłownie się płynie. Sama akcja jest dynamiczna, choć trzeba przyznać, iż w tej pozycji odrobinę zwalnia. Ta książka daje czas na przypomnienie sobie wcześniejszych zdarzeń, na zastanowienie się nad nimi oraz pewnego rodzaju rozważanie o tym, czy bylibyśmy w stanie przetrwać to, co Iza. Beata Majewska nie zapomina również o tak ważnej kwestii, jak wybaczenie wyrządzonych krzywd, które nigdy nie jest łatwe i przyjemne, a jednak często warto się na nie zdobyć.

Jego głosem to niemalże idealne domknięcie całej historii Izy i Omara. Absolutnie nic bym w nim nie zmieniła i jestem bardzo wdzięczna za to, że mogłam poznać całą tę serię. Zdecydowanie są to książki, które zostaną ze mną na długo i z pewnością będę chciała do nich wrócić w przyszłości. Jeżeli lubicie książki, w których dość szeroko przewija się wątek kultury arabskiej, a przy tym nie brakuje emocji, to zdecydowanie powinniście poznać tę serię.

Minęło kilka lat od koszmaru, jaki zgotował jej Omar. Dzięki pomocy osób, po których się tego nie spodziewała, przeżyła, wróciła do Polski i wspólnie z Dawidem mogła, wychowywać syka. Niestety ich wspólna przyszłość nie trwa zbyt długo, a podstępna choroba odbiera jej go. Teraz jej życie jest dość uporządkowane. Samotnie wychowuje dwójkę dzieci-Dawidka i Sarę, mieszka za granicą, a do kraju wraca na wakacje, prowadzi własną firmę, projektuje tkaniny. Chociaż czasami jest samotna, jest również szczęśliwa i nie czuje potrzeby zmian. Miała nadzieję, że rozdział po tytułem Omar jest już dla niej zamknięty, jednak życie postanowiło ją zaskoczyć.

Kiedy wraz z dziećmi przebywają w Polsce i pod domem widzi samochód z Omarem, jest przerażona. Boi się, że jej koszmar powrócił, że jest w niebezpieczeństwie nie tylko ona, ale również jej dzieci. Jednak mężczyzna nie po to przyjechał. Wiele się u niego zmieniło, zaczął się leczyć, zmienił podejście do życia i ludzi. Teraz pragnie tylko jednego - przebaczenia od kobiety, która jest miłością jego życia, którą tak bardzo zranił, której życie zamienił w piekło. Co kierowało Omarem? Czy Izabela zdecyduje się na rozmowę i poznanie pewnych faktów z życia księcia? Jak zakończy się historia Izy i Omara?

Seria Arabska to jedna z moich ulubionych serii, poprzednie tomy mnie zachwyciły, a silne emocje towarzyszy nie tylko podczas czytania, ale jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony. Kiedy dowiedziałam się, że będzie czwarty tom, bardzo się ucieszyłam. Jak wrażenia po przeczytaniu? Jestem zachwycona, moim zdaniem jest to doskonałe zakończenie serii.

Tym razem książkę czytamy nie tylko z perspektywy Izy, ale również Omara i to, czego się o nim dowiedziałam, mocno mnie zszokowało. Autorka wyjaśnia nam wszystkie tajemnice i sekrety, domyka wszystkie sprawy, pozwala wiele zrozumieć. W tym tomie akcja jest troszkę wolniejsza, jednak książka ani trochę mniej nie wciąga. To niecałe 450 stron dostarczających czytelnikowi ogromną ilość emocji.

Jeśli chodzi o bohaterów przeszli wiele zmian. Niestety tym razem nie mogę zbyt wiele zdradzić o nich, nie zdradzając jednocześnie zbyt wiele z fabuły. Powiem tylko tyle, że to, co się dowiedziałam o Omarze, mocno mnie zaskoczyło i pozwoliło trochę inaczej na niego spojrzeć.

Moim zdaniem książka pt.: „Jego głosem” to doskonałe zakończenie arabskiej serii. Z wielką przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

To miał być czas, kiedy Iza wreszcie zacznie żyć po swojemu, bez lęku, nieprzewidywalności, ciesząc się po prostu codziennością, czerpiąc z życia co najlepsze, czując się spełniona i kochana. Jednak to nie takie proste. Okazuje się, że życie wciąż ma dla niej wiele niespodzianek.

Wciąż jest w nim miejsce na straty, ból, tęsknotę, a tym, co daje jej siłę, są dzieci.

Nadchodzi dzień kiedy po raz kolejny musi stanąć oko w oko z koszmarem z przeszłości. Człowiekiem, którego miała zamiar już nigdy więcej nie spotkać. Człowiekiem, który dał jej ogrom szczęścia, a jednocześnie stał się największym koszmarem życia. Omar al-Saud znów wkracza w jej życie. Czego tym razem chce od Izy? Czyżby chciał wyrównać rachunki? Dokonać zemsty?

Przyznaję, byłam strasznie ciekawa, jak autorka poprowadzi finałowy tom tej serii. Czy będzie to "lanie wody" ze zbieraniną informacji z poprzednich części, czy może po prostu słodki happy end. O nie moi drodzy, takie cuda, to nie u Beaty Majewskiej. Nie byłaby sobą, gdyby znów nie wstrząsnęła czytelnikami, sprawiając, że po lekturze miałam ochotę krzyczeć. A dlaczego zapytacie? O tym za momencik.

"Jego głosem" to tom najmocniej poświęcony głównemu bohaterowi serii.

To tutaj dowiemy się, co tak naprawdę siedziało i siedzi w jego głowie (pewnie niektórzy dodadzą "chorej") Odkryjecie, dlaczego był tak bardzo zmienny, dlaczego raz zabierał Izę na szczyty nieba, by potem zrzucać w czeluście piekieł. Tym razem na pewno zobaczycie w nim więcej prawdziwego człowieka, niż tylko bajecznego księcia. Zobaczycie Omara jako logicznego, cierpliwego mężczyznę, potrafiącego odnaleźć się w nowych sytuacjach.

To, co mnie osobiście zadziwia w ostatnim tomie, to zachowania Izy. Naprawdę, nie mogę się pogodzić z tym, jak ona podchodzi do Omara po tym wszystkim, co przez niego przeszła.

Naprawdę, nie brak mi empatii, potrafię nie klasyfikować, czy skreślać ludzi, nie jestem rasistką, ale moja logika i instynkt samozachowawczy na pewno nie pozwoliłby mi na takie zachowanie jak ona. Tym razem, chyba po raz pierwszy nie stają za nią murem, a wręcz mam ochotę nią potrząsnąć i wrzasnąć "co ty robisz?!".

Wybaczyć to jedno, ale zapomnieć w imię miłości, to zupełnie coś innego. Dlatego też jestem strasznie ciekawa waszych wrażeń po lekturze, tego jak Wy widzicie teraz tę historię i jak odpowiedzielibyście na końcowe pytanie. Czy ktokolwiek z Was zgodzi się z moją opinią?

Jeśli chodzi o samą lekturę, to jest to coś fantastycznego, doskonałego, co sprawiło, że nie mogłam się oderwać od czytania, a jednocześnie nie chciałam jej kończyć. Autorka jest mistrzynią takich emocjonalnych, zaskakujących i wręcz szokujących treści. Nigdy nie wiem, co znajdę na kartach i co znowu sprawi, że będę przeklinać w myślach. To mnóstwo ciekawych faktów, humoru, paraliżującego chwilami dramatu, szczypta egzotyki doprawiona erotyką. To bohaterowie, za którymi będziecie tęsknić. To najlepsza seria tego roku! Polecam.

Beata Majewska „Jego głosem”

„Potrzebowałem resetu, a nic tak nie zmienia człowieka jak jego własna, prawie przeżyta śmierć.”

Izabella po śmierci Dawida Acnera sama wychowuje dwójkę dzieci. Nie jest jej łatwo, bo tęskni za partnerem, który dawał jej poczucie bezpieczeństwa i dużo miłości. Pewnego razu, wracając do domu zauważa czarną limuzynę, a w niej saudyjskiego męża, który powinien nie żyć. A jednak Omar przeżył strzelaninę, i jedynie czego teraz pragnie to przebaczenie za krzywdy, które wyrządził żonie. Jak Iza postąpi? Czy odpuści mu winy?

Czy bylibyście w stanie wybaczyć swojemu oprawcy, gdyby ten błagał o wybaczenie i szczerze tego żałował? 

„Nikt nie jest całkiem zły, tak samo jak nikt nie jest całkiem dobry.”

„Jego głosem” to dopełnienie i kontynuacja dalszych losów bohaterów. Dzięki tej książce możemy dowiedzieć się, jakie są odczucia i myśli księcia Omara. W poprzednich tomach nie mogłam zrozumieć jego zachowania, więc uważam, że ta część (ostatnia) jest naprawdę potrzebna. 

Omara wciąż nie lubię. Ale w książkach muszą być ci, których darzymy sympatią i ci, którzy tej sympatii od nas nie dostaną. Nie da się wszystkich złych rzeczy zasłonić chorobą psychiczną, skoro wiemy, co nam dolega warto sobie pomóc i dążyć do polepszenia stanu. Czy musi wydarzyć się tragedia, byśmy się ocknęli?

Powieść o trudnych decyzjach, demonach przeszłości, przezwyciężenia strachu, wybaczaniu. Gorąco polecam arabską serię, nie tylko ze względu na kulturę, a przede wszystkim ogrom emocji i niosącego przesłania. Coś, co lubię w powieściach p. Beaty ❤️

Seria arabska autorstwa Beaty Majewskiej zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Trzeci tom, w tamtym czasie widziany oczami wielu czytelników jako finalny, wprawił wiele osób w stan osłupienia. Autorka tak pokierowała losami bohaterów, że nie w sposób było tego przewidzieć. W efekcie cykl trafił na moją listę ulubionych, jeśli chodzi o twórczość tej pisarki. Jakże ogromne było moje zdziwienie i jakże wielka była radość kiedy okazało się, że to wcale nie koniec. Beata Majewska postanowiła postawić nową kropkę nad „i”, szokując informacją o czwartej części. „Jego głosem” miała przedstawiać perspektywę Omara i dalsze losy postaci, u których wciąż sporo się dzieje. Czy to zatem kontynuacja, po którą warto sięgnąć?

ZARYS FABUŁY

Mogłoby się wydawać, że Izabella odnalazła już swoje szczęście u boku Dawida. Mąż podarował jej to, czego tak łaknęła. Miłość, bezpieczeństwo, normalność i dzieci. Już wszystko miało być tak, jak sobie wymarzyła. Jednak paskudny los potrafi zesłać niespodzianki w najmniej oczekiwanym momencie. Całe szczęście posypało się jak domek z kart.

Teraz powraca on, Omar. Jego wysokość, który najwyraźniej ma coś do powiedzenia. Czy jest coś, co może usprawiedliwiać jego zachowanie? Można by już z góry powiedzieć, że nie. Jednak nie wszystkie rzeczy są takie, jakimi mogłyby się wydawać. A prawda lubi mieć doprawdy przeróżne oblicza. Nadszedł czas na jego głos. Czy zostanie wysłuchany?

ONA, POTURBOWANA PRZEZ PRZESZŁOŚĆ I ON, JEGO WYSOKOŚĆ

Główna bohaterka to kobieta, która wiele przeszła. Doświadczenia, nieraz trudne, uświadomiły jej, że tak naprawdę pragnie normalności. Wielki romans zakończył się porażką, a ona sama wyszła z tego wszystkiego pokiereszowana, ale zwycięsko. Izabella to nie żadna trzpiotka, która śni o namiętności. Teraz cierpi, bo życie kolejny raz zadało jej cios. Ale musi być silna, bo ma dla kogo. I jest. Kiedy więc w jej życiu kolejny raz pojawia się Omar, nie ma zamiaru padać przed nim na kolana (dosłownie i w przenośni ;) ). Czy da mu szansę na rozmowę? Czy będzie w stanie zrozumieć jego perspektywę? Omar to bohater znienawidzony. W ostatnim czasie zdążył napsuć czytelniczkom Arabskiej serii wiele nerwów. I wielu osobom podpaść. I jak dopuścić go tutaj do głosu? Jak mu wybaczyć? Okazuje się, że jego wysokość nie jest taki doskonały, jakby się mogło wydawać. Skrywa o wiele więcej tajemnic, niż można byłoby przypuszczać. A nowa perspektywa odkrywa jego zupełnie inną, bardziej ludzką twarz. Otóż czasami warto zanurzyć się głębiej, by dotrzeć do prawdy. A by odnaleźć ją teraz, należy poznać jego głos.

WIELKI POWRÓT I JEGO GŁOS

U głównej bohaterki sporo się dzieje. Nie będę spolerować, jednak szepnę tylko, że jej szczęśliwe życie ulega radykalnej zmianie. Punktem zwrotnym staje się przyjazd Omara. Autorka bardzo celnie nadała powieści taki, a nie inny tytuł, bo fabuła przez długi czas przypomina spowiedź głównego bohatera. Wydarzenia opowiedziane właśnie jego głosem. Po raz pierwszy Omar demaskuje swoje słabości. Bez obaw, to nie jest odgrzewany kotlet i powielona akcja książki ukazana z innej perspektywy. Mamy tutaj dalszy ciąg, namiętny i niemniej zaskakujący niż w poprzednich tomach. Nie pomyślałam, że uda się Beacie Majewskiej znaleźć wytłumaczenie dla Omara i jego paskudnych poczynań. A tutaj przyznaję z ukłonami, że to się udało! Przyznaję, takiej opcji się nie spodziewałam. I kolejny raz mamy dowód na to, że nie warto patrzeć powierzchownie, a tym bardziej powierzchownie innych oceniać.

PODSUMOWANIE

Historia o miłości, tej tragicznej, nieszczęśliwej, ale i prawdziwej, wymagającej czasu. O pewnym problemie rzutującym na życie, o dramatach, które wciąż odbijają się echem. Opowieść o przebaczeniu, o drugiej szansie, wciąż namiętna. Ale na wszystko musi przyjść odpowiedni czas. Autorka konsekwentnie do wydarzeń przeszłości i utraconego zaufania nie rzuca bohaterów w swoje ramiona na wstępie. Nie znikają uprzedzenia i wspomnienia jak za dotknięciem magicznej różdżki. Jeśli myślicie, że to naciągana kontynuacja, bardzo się mylicie. Koniecznie trzeba ją poznać. Jak i całą, oryginalną serię.