Jakby jutra miało nie być

"Nie może mi tego obie­cać.

Tłu­mię płacz, za­ci­skam usta. Żal roz­ry­wa mi serce. Przed mo­men­tem czu­łam, że wy­gra­łam wszyst­ko. Dla­cze­go teraz mam wra­że­nie, że wszyst­ko tracę?"

Myślałam, że będzie słodko, romantycznie i uroczo, a było, dosyć traumatycznie, zwłaszcza, że zupełnie nie spodziewałam się tego, co tu się wydarzyło.

"Jakby jutro miało nie być" to opowieść o miłości, która pojawia się nieoczekiwanie, o trudnych relacjach rodzinnych i skrywanych uczuciach, które prowadzą do tragedii. Jest naprawdę ciekawie i do samego końca nie będziemy pewni czy Oliwia i Adam odnajdą swoje szczęśliwe zakończenie.

Zabierając się za lekturę przygotujcie się, że doświadczycie całego wachlarza emocji i że pochłonięcie tę historię za jednym razem.

,,Nasze spojrzenia krzyżują się i choć mam wrażenie, że w jego oczach widzę kompletną pustkę, mój oddech przyspiesza. Jasny gwint! Nie wiem, co się ze mną dzieje. Chrząkam, starając się pozbyć niekomfortowego uczucia(...) Czuję jak uderzenie gorąca rozpala mnie od środka. Ściska mnie w gardle".

Początkowe spotkanie Oliwii i Adama nie wypada najlepiej. Ona czuje to, co w cytacie, a on ledwo ją zauważa. Za to jej siostra wciąż mizdrzy się w jego stronę chwiejna od nadprogramowych procentów, których nie brakuje i jemu. Nie wie co się z nią dzieje, gdyż nie podejrzewała siebie o takie uczucia względem osoby, która była podejrzana o morderstwo własnej małżonki. Jednak jej przeczucia, że to dopiero początek złych wydarzeń, całkowicie się sprawdziły. No któż by sobie odmówił przystojniaka w mundurze? Z pewnością nie jej siostra Malwina. Zamierza bowiem go zdobyć i wykorzystuje do tego swoją siostrę. Kiedy jednak Oliwia wyrusza na spotkanie z Adamem nic nie dzieje się tak jak powinno. Odkrywają bowiem swoje prawdziwe osobowości, zdejmując klapki z oczu, które przykleili im obcy ludzie. Czy jednak to wystarczy? Co musi się stać, by ujrzeli się takimi jakimi są?

Jeśli jest na świecie jeszcze ktoś, kto nie zna pióra autorki, to niech żałuje, bo nikt tak malowniczo nie opisuje emocji jak właśnie pani Weronika Tomala. Jej książki się pochłania jakby faktycznie jutra miało nie być. Tekst to prawdziwa delicja, gdzie wiemy o tym, iż środek składa się z galaretki, tylko nie wiemy o jakim smaku. Niby jej pióro jest proste, ale tak prawdziwe, tak ozdobne jak pióro pawia. Nie można jego nie podziwiać. Coollen Hoover byłaby z niej dumna:-)

Książkę czytamy w pierwszej osobie z perspektywy postaci której imię widnieje w nowym rozdziale. Bohaterowie są dobrze przedstawieni pod względem uczuć i wyglądu, choć będzie to rozłożone w czasie. Każdy z nich skrywa jakąś tajemnicę, która wychodzi dopiero na końcu. Przy tej pozycji zaskoczy was uczucie wzruszenia, ale nie powiem dlaczego. Nie będę się rozdrabniać, po prostu bardzo ją wam polecam!

Niewielką miejscowość, w której wszyscy się znają, obiega wiadomość o powrocie z zagranicznej misji Adama Wejchera, młodego żołnierza. Adam ma za sobą trudną przeszłość – kiedy jego żona popełniła samobójstwo, wielu podejrzewało go o dokonanie morderstwa.

Przystojnego żołnierza ma na oku pewna siebie Malwina. Jednak wypadki nie układają się po jej myśli i rozżalona skarży się siostrze, łagodnej Oliwii. Ta postanawia zainterweniować i spotyka się z mężczyzną, by bez ogródek powiedzieć mu, co o nim myśli. Konfrontacja przynosi zaskakujący skutek. Adam i Oliwia odkrywają, że nie są tacy, za jakich na początku się mieli, a wzajemne uprzedzenia to najmniejsza z przeszkód, jaka pojawi się na ich drodze.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki i okazuje się, że za mną już wszystkie powieści Weroniki. Po jej książki za każdym razem sięgam w ciemno, bo wiem, że miło spędzę czas z bohaterami powieści i z pewnością poczuję pewną refleksje, w przypadku "Jakby jutra miało nie być" oczywiście też tak było! Styl autorki jest bardzo lekki i przyjemny, a przez fabułę po prostu się płynie, ja wciągnęłam się już od pierwszych stron i nie było mowy o odłożeniu książki, póki nie poznam zakończenia. Historia przedstawiona jest z perspektywy obojga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Wszystkie postaci tej powieści zostały niezwykle realnie ukazane, jestem pewna, że większość z nas z powodzeniem mogłaby się z nimi utożsamić, podzielając ich problemy dnia codziennego czy rozterki życiowe. Zostało naprawdę świetnie wykreowani. Można powiedzieć, że ta historia ma w sobie trochę motywu hate - love, który został w bardzo ciekawy sposób pokazany. Bohaterowie będą zmuszeni mierzyć się z wieloma przeciwnościami losu, by w końcu zaznać odrobiny szczęścia, jednak okażą się one wcale mnie takie łatwe do pokonania. Za Adamem ciągnie się trudna przeszłość, którą cały czas odciska piętno na jego obecnym życiu, natomiast Oliwia żyje w cieniu siostry Malwiny, która wielokrotnie nią manipuluje i jest naprawdę niezłą intrygantką. Autorka oprócz rodzącego się uczucia pomiędzy głównymi bohaterami porusza również wiele ważnych i ponadczasowych kwestii: zazdrość, zawiść, niespełniona miłość, samobójstwo. Autorka pokazuje również jakie wielkie znaczenie głównie w małych miejscowościach ma plotka i jak niepotwierdzone opinię, dowody mogą wpłynąć na życie człowieka. Poraz kolejny świetnie spędziłam czas z książką autorki i czekam już na kolejne jej powieści, bo jestem szalenie ciekawa czym mnie jeszcze zaskoczy. Polecam! Moja ocena 9/10.

Zdarza się, że zupełnie niespodziewanie, że dany autor zjedna sobie naszą sympatię i każda jego kolejna powieść będzie dla nas wielkim wydarzeniem. Musi nam wówczas odpowiadać wszystko, od kreacji bohaterów, przez emocje, po rozgrywane wydarzenia. A ja, szczerze mogę przyznać, że trafiłam jedynie na garstkę takich pisarzy, w których jedno z czołowych miejsc zajmuje nieoceniona Weronika Tomala.

To autorka, która zaskakuje spostrzegawczością świata. Fabuły jej powieści bez problemu możemy przenieść do prawdziwego życia, ponieważ wszystko o czym czytamy ma swoje podłoże w rzeczywistości. Nie inaczej jest z "Jakby jutra miało nie być", czyli najnowszą propozycją Weroniki, która opowiada o miłości, drugich szansach, wybaczaniu oraz zrozumieniu, które jak się okazuje, nie zawsze łatwo przychodzą. Bohaterowie, a w szczególności jeden z nich, zostali wystawieni na poważną próbę a ja czytając zastanawiałam się, czy faktycznie uda się im wszystkim pokonać mentalne bariery.

Przenosimy się do małej miejscowości, w której sąsiedzi doskonale wiedzą o sobie wszystko. A jeśli nie wiedzą to na pewno się domyślają i mają swoje przekonania. To właśnie tutaj wraca Adam Wejcher kończąc swoją zagraniczną misję. Jako żołnierz widział dużo tragedii, ale los mimo to i tak zdecydował się zrzuć na jego barki jeszcze więcej, ponieważ jego żona popełniła samobójstwo a dookoła mówiło się, że mężczyzna mógł być zaangażowany w tą tragedię. Adam szukał jedynie spokoju i ukojenia po przeżytych tragediach, ale nie spodziewał się, że stająca na jego drodze Oliwia zapewni mu coś zupełnie przeciwnego.

Pomiędzy dwójką głównych bohaterów szybko można wyczuć wzajemną chemię, ale oni sami ulegają poczuciu pierwszego wrażenia. A to nie wypada zbyt dobrze. Obydwoje mają na swój temat mylne przekonanie, więc gdy w końcu wyjaśniają nieporozumienia czytelnik może czerpać rosnącą przyjemność z fabuły, która ewidentnie prowadzi nas ku romantycznemu rozwinięciu. Jednak nie wszystko okaże się takie proste, ponieważ między Adamem a Oliwią pojawi się też siostra dziewczyny Malwina, która również wtrąci swoje trzy grosze w dalszych wydarzeniach. I choć wydaje się, że czytać będziemy o klasycznym trójkącie miłosnym to nic nie będzie takie oczywiste a ostatnie sceny przed finałem udowodnią, że autorka od samego początku miała konkretny plan dla wszystkich.

"Jakby jutra miało nie być" to jednak nie banalny romans a powieść obyczajowa pełna ukrytych wartości oraz znaczeń. Autorka w inteligentny sposób przemyca między wierszami swoje przemyślenia i pokazuje nam zupełnie inny punkt spojrzenia na niektóre sytuacje. To opowieść o drugich szansach, zrozumieniu oraz lekcja pokory dla tych, którzy lubią oceniać innych w wykonaniu bardzo emocjonalnym, zaskakującym i dającym do myślenia.

❤Recenzja❤

Premiera 19.07.2022



„Jakby jutra miało nie być” – Weronika Tomala

Miłość może zdarzyć się w najmniej oczekiwanym momencie. Czasem obca osoba potrafi być bliższa niż rodzina. Wojsko, które zmienia ludzi. Czy taki przypadek ma szansę na szczerą i akceptowalną miłość ?

Oliwia, młoda miłośniczka zwierząt. Prowadzi własną zagrodę z słodkimi lamami i kozami. To jej wielka pasja, która daje jej pieniądze na życie. Jest bardzo miłą, delikatna i pomocną osobą. Stara się nie słuchać plotek, zawsze ma własne zdanie na czyjś temat. Uważa, że nie można zawierzać temu co mówią inni. Jednocześnie jest waleczna jak lwica, która za swoją rodzinę jest w stanie skoczyć w ogień. Szkoda tylko, że nie zawsze działa to w obie strony. Kiedyś została mocno zraniona więc jest ostrożna, ale jak widzi, że ktoś jest wart jej uwagi to potrafi mocno zawalczyć.

Adam przeżył piekło na wojnie. Widzi niewinnych ludzi z których uchodzi życie. Walczy z ludźmi, którzy bronią swojej jak dla nas niedorzeczniej wiary. Kobiety nie mają nic i są traktowane jak przedmioty. Codziennie musi na to patrzeć i walczyć. Miał kiedyś kochającą żonę, ale popełniła samobójstwo. Dlaczego to zrobiła ? Nikt nie wie. Po mieście chodzą tylko krzywdzące Adama plotki. Po ciężkiej misji wraca do domu. Jedna noc, która była błędem stawia na jego drodze Oliwię. Broni się prze tym uczuciem, ale intryguje go coraz bardziej.

Adam to dobry facet, który w życiu wiele przeżył. Jego życie nie było łatwe. A teraz przeżywa wszystko jeszcze mocniej i bardziej. Czy otworzy się na miłość ? I czy inni ludzie pozwolą na to?

Ich relacja zaczęła się w niezbyt miłych okolicznościach. Ona broni honoru siostry, a on pragnie tylko spokoju. Niewinne przypadkowe spotkania doprowadzają do tego, że stają się sobie coraz bliżsi. Kolejne potajemne spotkania powodują, że chemia między nimi się potęguje. W swoim towarzystwie czują się najlepiej. Dbają o swoje dobro, łakną bliskości i rozmowy. Pomimo, że krótko się znają poczułam ich więź. Nie była zbyt wylewna, ale za to czuła i kompletna.

Autorka poruszyła bardzo trudny temat, jakim jest wojna. To ciężkie czasy gdzie giną niewinni ludzie. To przez jakieś dziwne wizje władz cierpią inni. Chociaż nic nie zrobili i nie zasłużyli na tak los. Psychika wojskowego również mocno na tym cierpi. Ciągle o tym myśli i się zadręcza. To bardzo odpowiedzialna i straszna praca, dla ludzi o mocnych nerwach.

Autorka stworzyła bardzo lekką obyczajówkę z romansem i innymi dodatkami, które mocno urozmaiciły fabułę. Intrygi, tajemnice, potajemne spotkania a nawet obsesja powoduje, że zaciskałam zęby i byłam ciekawa co z tego wszystkiego wyniknie. Bohaterowie mają ciężkie życie. Ciągle muszą coś komuś udowadniać. A obsesja pewnej osoby zaburza całe szczęście. Ta książka jest pełna śmierci, bólu i cierpienia. Czułam wewnętrzny ból i niedowierzanie, że życie jest tak trudne i są takie ciężkie przypadki. Łzy same płynęły po policzku. Jednak na mojej twarzy także pojawiał się uśmiech a nawet szczery śmiech.

Książka ma wszystko czego oczekuję od dobrej obyczajówki. Romans który musi mocno się napracować aby przezwyciężyć ciężkie czasy. Całą paletę dobrych i złych emocji i uczuć. Bohaterów z trudami życia. Po prostu czuć prawdziwość tej historii. Nie mogłam się oderwać i chciałam więcej. Kartka za kartką i już byłam na końcu. Wart było czekać na tę książkę tyle czasu.

10/10 ❤️

„Jakby jutra miało nie być” to historia samotnego mężczyzny, któremu życie dało w kość. Adam Wejchera to żołnierz, który często wyjeżdża na misje. Jest wdowcem oskarżonym przez lokalnych mieszkańców o zamordowanie żony. Prawda jest jednak zupełnie inna. Popełniła ona samobójstwo a Adam przez lata nie mógł pozbyć się uczucia, że to przez niego żona odebrała sobie życie.

Pewnego dnia na drodze Adamowi stanęły dwie siostry. Nachalna Malwina i Oliwia. Ta druga była bardziej zrównoważona. Wpadka Malwiny nie układa się tak jakby sobie wymarzyła. Żali się Oliwi, a ta z kolei niewiele myśląc biegnie do Adama by mu dobitnie powiedzieć co o nim myśli.

Z czasem ta dwójka zbliża się do sobie, a wzajemne uprzedzenia znikają. Ale początkowa niechęć do siebie to najmniejszy problem z jakim przyjdzie im się zmierzyć. Co takie wydarzy się w ich życiu? Czy Malwina i rodzice dziewczyn zaakceptowali ten związek? I czy udało im się na przekór wszystkim być razem? Przekonajcie się sami.

Tak jak wspomniałam, autorka potrafi dostarczyć czytelnikowi niemało emocji. Od irytacji, wzruszenia, smutku, uczucia niesprawiedliwości po radość i ulgę, że prawdziwe uczucie ma szanse przetrwać wszystko. Moją ulubioną postacią jest Adam. Pani Weronika odkrywała przed nami jego cechy charakteru stopniowo. Prawie do końca zadawałam sobie pytanie, jaki on miał udział w samobójstwie żony. Autorka pokazuje również, że warto czasami pozbyć się uprzedzeń i nie zwracać uwagi na to co inni mówią o kimś. Często jest to bowiem, tylko głupie, ludzkie gadanie, które rani ludzi. Książka należy do tych co z jednej stronie chce się już wiedzieć jakie będzie zakończenie, a z drugiej ma się ochotę z bohaterami pozostać dłużej. Niedługo już za oknem zaświta do nas jesień. Powieść polecam na tę porę roku, która otuli niczym koc i pozwoli na chwilkę zapomnieć o otaczającym nas świecie.

„Myśli potrafią być najgorszym wrogiem człowieka. Zalążkiem czego bardzo niebezpiecznego. Mogą przynieść więcej złego niż nieprzemyślany czyn.”

Małomiasteczkowa społeczność, gdzie wszyscy wszystko o sobie wiedzą, a plotki i pomówienia są na porządku dziennym. Oliwia mieszka z rodzicami i młodszą siostrą Malwiną od zawsze faworyzowaną przez matkę. Ojciec dochodzi do siebie po ciężkiej chorobie. Dziewczyna planowała się usamodzielnić, wyprowadzić z domu, ale widząc jaka jest sytuacja, nie potrafi zostawić matki ze wszystkim. Od niedawna prowadzi dobrze prosperującą „Mięciutką Dolinę”, hoduje zwierzęta, do których coraz liczniej przyjeżdżają rodziny z dziećmi. Niedawno powrócił z misji Adam Wejcher, żołnierz, który ma za sobą bolesną przeszłość. Przystojny żołnierz zwraca uwagę Malwiny, dziewczyna zagina na niego parol.

Nigdy nie wiemy jaką niespodziankę szykuje dla nas życie. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje i niepokoi. Fabuła jest bardzo emocjonalna, ukazuje trudne życiowe ścieżki, po których przyszło kroczyć naszym bohaterom. Pani Weronika umiejętnie gra na naszych emocjach, robi to przejmująco, bardzo realnie i szczerze. Rewelacyjnie ukazani bohaterowie, to zwykli ludzie, jakich spotykamy w naszej codzienności. Nieidealni, prostolinijni, tacy swojscy. Narracja toczy się z perspektywy Oliwi i Adama, mamy dokładny wgląd w ich serca i umysły, oboje skradli moje serce. Oliwia jest niesamowitą osobą, serdeczna, wyrozumiała, życzliwa, bardzo kocha zwierzęta. Adam ma za sobą bolesną przeszłość, z którą nie potrafi się pogodzić. Swój ból przeżywa w samotności. Malwina - egoistka, manipulantka, która z premedytacją wykorzystuje innych do własnych celów.

Pokomplikowane relacje rodzinne, brak zrozumienia, matka, która faworyzuje jedno z dzieci. Poczucie obowiązku wobec bliskich, lojalność. Miłość, która przychodzi niespodziewanie, niesie nadzieję na szczęście. Skomplikowany trójkąt, dwie siostry i on, nie wszystko jest takie jak nam się początkowo wydaje. Demony z przeszłości, które nie pozwalają cieszyć się z życia. Niesłuszne poczucie winy, obwinianie się o śmierć ukochanej osoby. Trudne wybory jakie stawia przed nami życie. Przyjaźń, która okazuje się czymś zupełnie innym, niszczącym.

Afganistan – piekło na ziemi.

Piękna opowieść o miłości, o obsesji, o trudnych wyborach i o demonach z przeszłości. Tchnie szczerością, realizmem, niesie pozytywną energię. Bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

Weronika Tomala powraca do nas z nową książką o tytule „Jakby jutra miało nie być”.

Historią o miłości, potajemnych schadzkach i obsesjach, które czają się wokół uczucia rodzącego się wokół Adama i Oliwi. Dwójki ludzi, których spotkanie przynosi zaskakujące skutki.

„Jakby jutra miało nie być” to piękna książka o dość pogmatwanym uczuciu, które narodziło się z niechęci i nienawiści. Początkowo wydawało się, że jest to historia wielowątkowa i dość skomplikowana. Jednak nic z tych rzeczy. Historia tak naprawdę jest dość prosta i wyszedł z tego fajny romans, z którym miło spędziłam czas. Oczywiście w książce znajdziemy także ważne tematy jak chociażby samobójstwo, czy zderzenie się ze sobą dwóch przeciwnych światów. Sielankowego życia właścicielki hodowli Alpak i żołnierza wracającego do ciężkiej rzeczywistości po misji w Afganistanie. Widzimy jak ciężko takiemu człowiekowi powrócić do normalności, z jakimi traumami musi się on mierzyć. Chociaż muszę przyznać, że znając ten problem od wewnątrz stwierdzam, że w książce został on tylko muśnięty i był raczej tłem dla całej powieści. A szkoda, bo mógł zostać znacznie lepiej pociągnięty, a przy tym nie przyćmiewać głównego wątku pięknej miłości. Podczas czytania nie da się nie czuć emocji, jakie przeżywają Adam i Oliwia. Autorka zrzuca bomba za bombą nie tylko na nich, ale i na czytelnika. Do czego muszę się doczepić to samo zakończenie, które jakoś mnie nie usatysfakcjonowało. Odniosłam wrażenie, że autorka napisała je dość pośpiesznie i nie wyjaśniła wszystkich rzeczy tak jakbym się tego spodziewała.

Jeszcze kilka słów o bohaterach, którzy są bardzo realistyczni. W wielu momentach odnosi się wrażenie, jakbyśmy czytali o osobach które bardzo dobrze znamy.

„Kolekcjonujemy doświadczenia. Te cudowne, które chcemy zostawić ze sobą na zawsze, i te złe, które chcielibyśmy czym prędzej wymazać z pamięci. Te drugie, paradoksalnie, zostają z nami najdłużej. Nie mamy wpływu na to, jakie wyzwania postawi przed nami los i jak ciężki będzie nasz bagaż trudnych wspomnień. Ale to od nas zależy, w jaki sposób go poniesiemy. Czy weźmiemy ze sobą wózek, który ułatwi sprawę, czy też zarzucimy ten ładunek na plecy i pójdziemy z nim, co- raz niżej upadając pod jego ciężarem.”

„Jakby jutra miało nie być” to książka, z którą mile spędziłam kilka wieczorów. Historia kończy się happy endem jak na rasowy romans przystało. Pomimo kilku niedociągnięć o których wspomniałam całość jest naprawdę świetna. Dlatego jeżeli szukacie lekkiego romansu, który jednak skłania do refleksji to koniecznie sięgnijcie po nową książkę Weroniki Tomali.

U schyłku wakacji, miło jest poczytać książkę, która odstresowuje i nie trzeba zastanawiać się nad treścią. Ot, czyta się coś dla przyjemności i raz dwa pochłania ją w całości. I lekkie romanse spełniają tę funkcję idealnie.

Weronika Tomala opowiada historię dość pogmatwanego uczucia pomiędzy żołnierzem Adamem, a Oliwią, wrażliwą właścicielką farmy alpak. Początkowa nienawiść i niechęć, szybko przeradza się w dość silne uczucie, które nie może rozkwitnąć tak, jak chcieliby główni zainteresowani.

To książka, która zapowiadała się na szalenie skomplikowaną i wielowątkową. A tak naprawdę wyszedł z tego miły romans z małymi przeszkodami. Fakt, że autorka wplotła w fabułę problemy wywołane traumatycznymi przeżyciami, ukazała trudny proces zdrowienia i oswajania się ze swoimi demonami. Szkoda tylko, że nie poświęciła im więcej uwagi. Odnosiłam wrażenie, że to, o czym pisała to jedynie wstęp do relacji między dwojgiem ludzi i tylko zaznaczenie problemu bez rozbudowywania go dalej. Żal mi było jednak szczegółowych informacji, których tu ewidentnie zabrakło, bo zostały jedynie muśnięte przez autorkę.

Najbardziej przykro było mi kiedy czytałam zakończenie. Wygląda to tak, jakby autorka się spieszyła i bardzo chciała zakończyć tę historię. Wyjaśnia sprawy połowicznie. Nie wskazuje problemów, jedynie podsumowuje i zakańcza historię właściwie w kilku zdaniach.

Jest to powieść na jeden wieczór, którą czyta się w towarzystwie herbaty i tabliczki czekolady. Summa summarum kończy się wyjątkowo cukierkowym happy endem, który zwykle szybko podnosi poziom endorfin i daje miłe odczucie radości.

[RECENZJA PATRONACKA]

JAKBY JUTRA MIAŁO NIE BYĆ

Autor: Weronika Tomala

Wydawnictwo: Zysk i Ska

Premiera: 19.07.2022

JAKBY JUTRA MIAŁO NIE BYĆ to już ósma powieść Autorki i druga wydana w tym roku, a w planach oczywiście kolejne. Weronikę Tomalę pamiętam jeszcze zanim napisała własną książkę. Wciąż prowadzi bowiem bloga KTO CZYTA KSIĄŻKI ŻYJE PODWÓJNIE, gdzie zamieszcza recenzje i polecajki książek innych Autorów. Czytałam wszystkie książki Weroniki i coraz trudniej wybrać jest mi tą NAJ. Myślę jednak najnowsza książka przebiła poprzednią.

MIŁOŚĆ, POTAJEMNE SPOTKANIA, OBSESJA. CZY PRAWDZIWE UCZUCIE MA SZANSĘ PRZETRWAĆ, KIEDY WOKÓŁ CZAI SIĘ ZŁO?

Głównym bohaterem książki jest Adam Wejcher – młody żołnierz, który właśnie wrócił po misji w Afganistanie. Mężczyzna mieszka w małej miejscowości, a jego powrót urasta do rangi sensacji. Okazuje się, że wśród lokalnej społeczności krążą na jego temat legendy. Jego żona Sonia popełniła samobójstwo, ale sporo osób oskarża go o morderstwo.

W niedalekiej okolicy mieszkają również dwie siostry. Każda zupełnie inna z charakteru i wyglądu. Oliwia prowadzi Mięciutką Dolinę czyli gospodarstwo z profilem turystycznym, posiada kozy i dwie alpaki Coco i Chanel. Spokojna, pracowita, poważnie myśląca o przyszłości. Malwina zmienia mężczyzn jak rękawiczki, lubi być podziwiana, uważa się za atrakcyjną, bywa porywcza, zazdrosna i… wredna. Adam od razu wpada jej w oko. A to zwiastuje kolejne kłopoty. Którą z sióstr wybierze Adam? Czy jest on dobrym człowiekiem? Jak jego trudna przeszłość wpłynie na to kim jest teraz? Czy mężczyzna poróżni siostry?

Weronika Tomala ma zdecydowanie smykałkę do wyszukiwania nowym tematów i motywów. Każdego miesiąca ukazuje się mnóstwo książek, wydaje się, że wszystko już było. Jednak Autorka zawsze potrafi zaskoczyć swoich Czytelników. Tym razem postawiła na wątek żołnierza oraz sióstr. Niby zawsze gdzieś w książkach pojawia się rodzeństwo, ale ich więź nie stanowi głównego motywu książki. Malwina ma dość wybuchowy charakter, a Oliwia jest jej zupełnym przeciwieństwem. Ogniem zapalnym konfliktu staje się mężczyzna. Adam jest postacią dość tajemniczą, nie do końca wiadomo co o nim myśleć. Z biegiem czasu zaczyna jednak wzbudzać coraz większą sympatię. Wszystkie rozdziały pisane są z perspektywy Oliwi i Adama. Jest to powieść jednotomowa, pod koniec z przeskokiem czasowym. Od samego początku miałam skojarzenie, że Mięciutka Dolina znajduje się gdzieś w pobliżu Stajni Wilczyńskich. A na festynie Oliwia spotka Lilkę. Kolejny raz bardzo przyjemny małomiasteczkowy klimat i zwierzęta. Były już konie, teraz pojawiły się kozy i alpaki –sympatyczne zwierzątka i super imiona Coco i Chanel. Książka naprawdę wciąga i ciężko ją odłożyć. Kiedy już wydawało się, że wszystko się ułoży i będzie happy end. Na bohaterów spada bomba informacji i złych wiadomości przez co ich życie zostanie wywrócone do góry nogami. Czy po tym co się wydarzy będą jeszcze szczęśliwi? Nawet przez moment nie spodziewałam się takiego obrotu wydarzeń. Autorka po raz kolejny mnie zaskoczyła. Jestem bardzo zadowolona po lekturze. Serdecznie polecam!

Jakby jutra miało nie być" Weronika Tomala Wydawnictwo Zysk i S-ka będzie mieć swoją premierę 19 lipca. Powieść pełna emocji, zwrotów akcji, niejednokrotnie zaskakuje i wzrusza. Nasuwa się pytanie kto z nas jest perfekcyjny? Kto jest nieomylny i nigdy się nie myli? Wszyscy mamy prawo popełniać błędy, a nawet cieszyć się tą możliwością.

Kiedy nachodzi Cię chęć zaszufladkowania kolejnej osoby zacznij działać. Okaż osobiste zainteresowanie drugim człowiekiem, zapytaj, poszukaj wyjaśnień, bądź cierpliwy. Każdego dnia na nowo walcz z pułapką, jaką jest ocenianie innych!

"Za długo otaczałem się przeszłością. Czas zrobić krok naprzód. Przecież jeszcze nie umarłem. Żyję i powinienem z tego korzystać".

Adam Wejcher wraca w rodzinne strony po kolejnej misji w Afganistanie. Nie jest tam mile widziany, łatka którą stworzyli mieszkańcy ciągnie się za nim od śmierci żony. Nikt nie jest ide­al­ny, ale nie można osądzać kogoś po pozorach,zasłyszanych plotkach. Pomimo tego Malwina obrała go sobie za cel, wszak to bardzo przystojny mężczyzna. Dziewczyna dostała to na co zasłużyła i zostaje potraktowana tak jak powinna w takiej sytuacji. Skarży się starszej siostrze Oliwii, ta chcąc ratować dobre imię siostry postanawia rozmówić się z Adamem. Oliwia nie wie, że ta rozmowa zmieni jej poukładane życie. Los stawia na jej drodze Adama kolejny raz. Wtedy obydwoje doświadczają czegoś o czym dawno zapomnieli. Rozgoryczona Malwina i demony przeszłości dadzą o sobie znać w najmniej oczekiwanym momencie.

Co takiego spotkało Malwinę i jakie będą tego skutki? Czy Oliwia i Adam otworzą się na coś nowego? Czy przeszłość i popełnione błędy będą przeszkodą do szczęścia? Do czego doprowadzi zazdrość i zawiść najbliższych osób?

"W moim popieprzonym życiu nie było dotąd miejsca na szczęście. Pech mnie opuścił? Chce w to wierzyć, bo jeśli zaserwuje mi kolejne prawe sierpowe, mogę się już nie podnieść."

"Jakby jutra miało nie być" wywołuje ogrom emocji. Autorka stworzyła niezwykłą fabułę i wykreowała ciekawe postacie. Czytając książkę odczuwamy emocje wszystkimi zmysłami. Jednych bohaterów się lubi, drugich już nie. Sytuacja w której znaleźli się bohaterowie porusza do głębi. Miłość jest piękna i trudna. Jesli dołączymy do tego zazdrość i zawiść osób trzecich, nawet największa może nie dać rady, aby udźwignąć daną sytuację i przebaczyć od razu.

Kolejny raz autorka zostawia czytelnika z wieloma pytaniami i refleksjami. Jak wiemy życie nie jest proste, czasami jest lepiej, czasami gorzej. To właśnie osoby którymi, się otaczamy mogą Nam pomóc podnieść się i zawalczyć o swoje szczęście.

Osobiście jestem oczarowana tą historią i sposobem jej przekazania, wszystko pasuje do siebie idealnie. Ja biorę wszystkie książki autorki w ciemno wiedząc, że czeka mnie kolejna uczta czytelnicza.

Żyjmy tak, jakby jutra miało nie być. Ale wiecie co, łatwiej powiedzieć niż zrobić. Często wracamy do przeszłości, mamy myśli, co by było gdyby, co mogliśmy jeszcze zrobić w danej sytuacji. Znaki zapytania tak naprawdę towarzyszą nam przez całe życie, a myśli, co by było gdyby nie odpuszczają od tak... same, to my musimy nauczyć się odpuścić i w końcu zacząć żyć, tak jak my chcemy, a nie tak jak ktoś od nas tego oczekuje.

„Zrzuciłaś na mnie bombę, która zniszczyła moją zbroję.”

Adam nadal nie może pogodzić się ze stratą żony i obwinia siebie za dawne wydarzenia. Jednak wojna nie pozwala na to, aby rozczulał się nad sobą. Tam trzeba walczyć i uważać na wszystko. Jednak kiedy jego misja się kończy wraca do dawnego miasta, domów i wszechobecnych plotek.

„Pogrążam się, pozwalając sobie wierzyć w to, że zasługuję na odrobinę szczęścia.”

Olivia kocha to co robi. Prowadzi alpakarnie, gdzie przyjmuje zwiedzających. Jednak pomimo radości, którą ukazuje innym pragnie także stabilizacji, miłości i mężczyzny, który będzie przy jej boku. Los chce, że na jej drodze staje Adam. Jednak jej siostra ma na niego chrapkę, więc Olivia odpuszcza. Ale czy z rodzącym się uczuciem da się bawić w kotka i myszkę ? Czy początkowa nienawiść i niechęć przerodzi się w coś więcej ? Czy Olivia będzie w stanie w końcu postawić na swoim, a nie słuchać tego, co ma do powiedzenia otoczenie ?

„Przez chwilę liczyło się tu i teraz. Jak na wojnie. Ryzykowałem jednak nie swoje życie, ale coś zupełnie innego. Swoje serce. Jak to patetycznie brzmi.”

Historia miłości zwykłych osób, które wiele przeszły, które wiele poświęciły. Ale mogłoby się wydawać, że gdy wszystko wydaje się wychodzić na prostą czarne chmury nadchodzą i nikt nie przewidzi tego, co się wydarzy.

Miłosny trójkąt, chora fascynacja i odkupienie. To wszystko Weronika umieściła w tej oto niepozornej książce. Świetnie wykreowane postaci, takie realne, bez zbędnych ozdobników. Historia, która nadaje się na dobry film i prawdziwa miłość, o której nigdy nie da się zapomnieć.

Szczerze Wam polecam. Świetna obyczajówka z wszystkimi elementami, które pasują do siebie niczym puzzle.