Jak nie spieprzyć życia swojemu dziecku. Edukacja

Bardzo interesująca pozycja diagnozująca obecny stan edukacji oraz pilne potrzeby zmian w tym sektorze, uwzględniająca rolę rodziców, predyspozycje i wrodzone talenty dzieci. Szkoła, jak przekonuje autor na swoim prywatnym przykładzie - może być inspirującym doświadczeniem, kiedy zamiast niekończących się sprawdzianów i nauki na pamięć wspiera naturalne zdolności uczniów i ksztaltuje wartości cennych na dzisiejszym rynku pracy: kreatywności, elastyczności i współpracy. Polecam każdemu rodzicowi, który chce mieć w przyszłości szczęśliwe dziecko, podążające drogą swojego przeznaczenia, a nie tylko dobrze wykształconego specjalistę w listy atrakcyjnych - w oczach rodziców -zawodów.

Bardzo ciekawe i skłaniające do przemyśleń rozważania na temat współczesnego polskiego (i nie tylko polskiego) szkolnictwa.

W czasie lektury myślałam o tym, co takiego jest najważniejszego w edukacji. Czy musimy być niewolnikami ocen, egzaminów i podstawy programowej? Czego, dlaczego i jak powinny uczyć się dzieci? Jak my- dorośli/rodzice/nauczyciele możemy im w zdobywaniu tej wiedzy towarzyszyć?

Propozycje Autora dotyczące zmian w polskiej edukacji są chwilami kontrowersyjne, rewolucyjne, wydają się czasem trudne do zaakceptowania i przeprowadzenia, a jednocześnie nie można też odmówić Mu racji.

Dziecko/uczeń/nastolatek ma być w centrum naszego myślenia, Mamy je kochać i wspierać. Mamy pozwalać mu dokonywać wyborów. Niech się uczy tego, co chce, robi w życiu to, co kocha i co je interesuje. Opisujmy jego postępy. Nie każmy „1”; podkreślmy raczej, że czegoś po prostu „jeszcze” nie wie, ale jest w stanie to osiągnąć i to w końcu osiągnie. Nie zabijajmy w dziecku ciekawości świata. Pozwólmy mu szukać odpowiedzi na pytania, które je nurtują.

...i jak się z tym nie zgodzić?

Bardzo dobra książ[Adres usunięty] mama dwójki nastolatków śmiało mogę ją polecić.daje do myś[Adres usunięty]adzając zmiany podpowiedziane w książce zadziwiłam [Adres usunięty]ły szczerze zaskoczone ale zadowolone

Z czystym sumieniem mogę polecić tą książkę.

Jako że ostatnio dużo czytam o tak kulejącym u nas systemie edukacji zainteresowała mnie ta pozycja. I nie żałuje kupna. Mało tego uważam, że to obowiązkowa lektura nie tylko dla rodziców ale i nauczycieli.

Wspomnienia autora o tym jaką rodzice dali mu swobodę i jakie efekty to przyniosło to dla mnie powód żeby przystanąć i krytycznie pomyśleć o zafiksowanych na punkcie ocen rodzicach (tak, rodzicach, bo to oni wywołują te wyścigi prowadzące do depresji własnych dzieci). Czy warto w imię subiektywnych szkolnych ocen psuć swoje relacje z dzieckiem?

A może pozwólmy dzieciom zostać budowlańcem, mechanikiem czy lekarzem, ale z własnego wyboru.

Po co nam magister bez pracy, który i tak nie chce pracować w zawodzie wyuczonym? Nie lepiej żeby dziecko było mechanikiem i kochało swoją pracę?

Pozwólmy dzieciom na beztroską zabawę, uczenie się tego je pasjonuje i wspierajmy je w ich wyborach.

Aczkolwiek nie jestem zwolenniczką pozostawienia dziecku maksymalnej swobody. Uważam, że jako rodzice jesteśmy odpowiedzialni za to ile nasze dzieci spędzają czasu przy urządzeniach ekranowych i tu moim zdaniem konieczne jest wprowadzenie limitów.

System edukacji jaki obecnie jest każdy z nas doskonale wie. Dlaczego właśnie taki i czy da się coś z tym zrobić?

Mikołaj Marcela w swojej publikacji udowadnia, że system, jaki obecnie panuje, wywodzi się jeszcze z czasów zaboru pruskiego. Od tamtego czasu nic nie uległo zmianie. Najważniejsze dla rodziców są oceny ich dzieci i nie rozumieją, że każde z nich może mieć inne zainteresowania.

Jak najbardziej, jestem za lekcjami plenerowymi, dlatego też na zbiórkach harcerskich, kiedy tylko pogoda na to pozwala, wychodzimy na zewnątrz. Zgadzam się także z tym, że ocena nie świadczy o rzeczywistej wiedzy. Wychodzę jednak z założenia, że niekoniecznie należy mieć jedynkę lub powtarzać klasę, bo nie chce się na czas przygotować.

,,Jak nie spieprzyć życia swojemu dziecku" to publikacja, która może wywołać wiele sprzecznych uczuć, aczkolwiek jej przesłanie jak najbardziej do mnie trafia.