Audiobook Dom Starlingów mp3

Wczoraj skończyłam księżkę, którą miałam przyjemność przeczytać dzięki współpracy reklamowej z Wydawnictwem Mova. Mowa tutaj o „Domu Starlingów” pióra Alix E. Harrow.

Opis znajdziecie na drugim zdjęciu.

Wyobraźnie sobie miasteczko, gdzie pył z kopalni osiada wszędzie, a rzeka jest tak zanieczyszczona, że nie można nawet do niej wejść by nie dostać wysypki. Jest szaro, buro i ponuro, a jedyna perspektywa pracy to elektrownia albo sklep.

W takiej mieścinie o mylącej nazwie Eden mieszka Opal wraz z bratem. Dziewczyna zrobi dosłownie wszystko by zapewnić mu lepszą przyszłość. Będzie kraść, kłamać i oszukiwać, sama dla siebie nie widząc nadziei na lepsze jutro. Opal w popiele pokrywającym wszystko pogrzebała swoje marzenia, nawet nie czyta już jedynej książki zostawionej jej przez matkę o „krainie Pod”. Jednak dalej ma swoje koszmary i dziwne przyciąganie do Domu Starlingów, gdzie mieszkała jej autorka. Dom stary, tajemniczy i podobno nawiedzony, do którego wejścia strzeże kuta rzeźbiona brama i długa ścieżka wśród wiekowych drzew. Dodatkowo nie raz skrywa go mgła, a jego właściciel chociaż młody nie wyściubia nosa poza tego bramy. Jednak dziewczynę tak ciągnie do tego domu, że zaczyna w nim pracę jako sprzątaczka. Nie wie jeszcze jak bardzo dom i jego właściciel odmienią ją i jej życie.

„Dom Starlingów” jest historią inną niż się spodziewałam. Jej mrok wylewał się z każdej strony do tego stopnia, że czytałam tą historię początkowo tylko rano. Ta gotycka historia wywołuje ciarki na plecach. Czytając miałam non stop wrażenie, że coś złego kryje się w ciemności. Niby nic takiego w niej się nie działo, ale jej ponury i mroczny klimat powodował, że moja wyobraźnia działała na maksa. Ta historia mimo że nie ma w niej zbyt wiele akcji wciąga. Powoduje, że razem z Opal z ciekawością odkrywamy tajemnice starego domu oraz jego właściciela.

Jednak „Dom Stalingów” to nie tylko historia domu, ale przede wszystkim historia o nadziei i miłości. Miłości, jaką może żywić do siebie tylko rodzeństwo sierot, ale także tej romantycznej, która zrodzić się może nawet w największych ciemnościach.

Wiecie co mnie jeszcze zafascynowało? Bohaterzy tej historii. Są tak inni od tych wszystkich wymuskanych bohaterów z sześciopakiem i idealnymi kształtami. Oboje są samotni, oboje są ignorowani przez społeczeństwo, oboje brzydcy. Do tego Opal jest postacią tak szarą moralnie, że dawno o takiej nie czytałam.

Nie sposób też nie wspomnieć o Domie, którego historia i tajemnice sięgają wielu pokoleń wstecz, a odkrywanie ich wiąże się z wielkim niebezpieczeństwem.

“Dom Starlingów” Alix E. Harrow wydana została w odpowiednim czasie w roku – jesień rozgaszcza się coraz mocniej, zbliża się Halloween... Jest to historia osadzona na szkielecie powieści gotyckiej, mocno na nim bazująca, zarówno w samych kreacjach postaci, jak i w pojawiających się elementach tła. Mamy więc mroczną, starą rezydencję, w której podobno straszy, zresztą ilość plotek o niej krążąca, jest naprawdę trudna do zliczenia. Mamy jej mieszkańca, samotnego mężczyznę, który nigdy nie zapuszcza się poza mury tej posiadłości. Jest i młoda dziewczyna, która znajduje drogę do tego domu, która go oswaja. Jest delikatny wątek miłosny i mgła baśniowości, legend, zarówno o miejscu, jej mieszkańcach, jak i samej wiosce. Jednak najważniejsze jest to, co pod - a specjalnie używam tego słowa, bo nawiązuje ono do tytułu baśni, którą napisała znana lokatorka tej rezydencji, od której zresztą wzięła się jej nazwa - Eleanor Starling, która po napisaniu “Krainy Pod” zniknęła i ślad po niej zaginął. A my, pod tą dosłowną warstwą “Domy Starlingów”, dostajemy wiele. To opowieść pełna krzywd i maskowanego bólu, pełna fałszu, brudu i niezrozumienia. Historia o otwarciu wzroku i o bliznach, jakie sami sobie zadajemy, choć wydaje nam się, że robi je ktoś inny. Smutna, ale mocna w przekazie historia podana w baśniowej, momentami rysowanej grubą kreską prozie. Idealna refleksja na jesień!