Dług honorowy. Bezimienny. Tom 2

Podobała mi się "Prosta sprawa", więc koniecznie muszę zamówić "Dług honorowy". Liczę na świetną rozrywkę.

"Dług honorowy" poleciła mi koleżanka. Kompletnie nie wiedziałam czego się spodziewać, gdyż było to moje pierwsze zetknięcie z Wojciechem Chmielarzem. Muszę jednak przyznać, że książka mi się spodobała i chętnie zapoznam się bliżej z innymi dziełami tego autora. Powieść jest bardzo wciągająca. Klimat jest niespokojny i lekko specyficzny, co moim zdaniem jest największym plusem tej książki. Jest w niej bardzo dużo wątków, więc trudno narzekać na nudę. Bardzo dużo się w niej dzieje, akcja jest niezwykle dynamiczna. Zakończenie trochę przewidywalne, co moim zdaniem działa na niekorzyść, ale generalnie książka jest bardzo dobra.

Książka pod tytułem Dług honorowy autorstwa Wojciecha Chmielarza to druga część cyklu Bezimienny. Zarówno pierwsza, jak i druga część cyklu wywarła na mnie ogromne wrażenie. Po przeczytaniu pierwszej części wiedziałam, że autor postawił sobie bardzo wysoko poprzeczkę. W związku z tym miałam nieco obaw dotyczących tego, czy druga cześć będzie równie dobra i szczerze nie zawiodłam się. Uwielbiam tego typu historie i polecam wszystkim. Autor stworzył pomiędzy bohaterem, a czytelnikiem więź i to chyba za to cenię tę książkę najbardziej. Bardzo zawiązałam się z bezimiennym. Zachwyca mnie również duża ilość wątków pobocznych, które doskonale wpisują się w całość.

Od pewno czasu zacząłem nałogowo czytać kryminały. Wciągnął mnie w to, mój starszy brat, który polecił mi swojego ulubionego autora, Pana Wojtka Chmielarza. Nie zastanawiając się długo, nabyłem tytuł "Dług honorowy" i stwierdzam, że mój braciszek ma doskonały gust. Książka jest rewelacyjnie napisana, wspaniale oddaje klimat grozy i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Pisarz doskonale potrafi wciągnąć czytelnika w nierozwikłane tajemnice, rewelacyjnie żonglując emocjami stworzonych przez siebie postaci. Książkę przeczytałem w kilka dni i już nie mogę się doczekać, aż kupie kolejne tytuły tego autora. Polecam.

Bardzo lubię książki pana Wojciecha Chmielarza. Jeszcze nie czytałam książki „Dług honorowy”, ale czytałam pozytywne opinie na jej temat. Bardzo mnie kusi, aby ją zamówić.

Bezimienny zafascynował mnie już w trakcie pierwszej lektury „Prostej sprawy”. Niepokorny, zdecydowanie miał swoje za uszami i 7gdy musiał, potrafił się posunąć naprawdę daleko, ale było coś, co cenił ponad wszystko, czyli honor. Taki kowboj ze starego westernu tylko współcześnie, czyli bez konia, butów z ostrogami, kapelusza i rewolweru. Jak sam tytuł wskazuje, w drugim tomie właśnie honor zapewnia nową przygodę naszemu bohaterowi, a właściwe dług, który ma do spłacenia.

I znowu jak w westernie: nasz bezimienny ląduje w małej wsi na skraju niczego, gdzie jest jedynym obcym, do tego niechcianym. Większość mieszkańców nastawiona jest do niego wrogo i nie umilają mu pobytu w Wilkach. On jednak nie daje się przepłoszyć, przynajmniej dopóki nie znajdzie prawdziwego mordercy nastolatki, a tym samym nie uniewinni mężczyzny, który siedzi w areszcie, czekając na rozprawę.

Dlaczego tak bardzo polubiłam bohatera, o którym niemal nic nie wiem prócz tego, że zawsze stara się być sprawiedliwy, unikać konfliktów (niezbyt mu to wychodzi) i potrafi walczyć? Bo choć nie jest kryształowy, wyznaje całkiem słuszne wartości i po prostu uwielbiam jego analizy sytuacji. Bo narracja zbudowana jest w sposób, dzięki któremu dokładnie poznajemy myśli naszego bezimiennego. Mamy jak na tacy jego oceny sytuacji, działań pozostałych bohaterów i przypuszczenia. Sceny walki również napisane są świetnie, czyli obrazowo i realistycznie. Nasz bezimienny nie żałuje nam również kilku ciekawostek o konstrukcji ludzkiego ciała, jego słabych i mocnych punktach.

Więc w „Długu honorowym” mamy bohatera w pełnym znaczeniu tego słowa, zabójstwo, które pozostaje tajemnicą dla sporej części mieszkańców wsi Wilki, ale prócz tego dostajemy wątek rasizmu, wstydliwą tajemnicę sprzed lat, dzieci okłamujących rodziców, plantację marihuany pod samym nosem policji oraz ludzi którzy za swoje niepowodzenia obwiniają innych do stopnia, który zakrawa o biały kaftan bezpieczeństwa i ma opłakane skutki. Wszystko to tworzy bardzo intrygującą całość.

Książka napisana świetnie, czytało się niezwykle przyjemnie. Wojciech Chmielarz w „Długu honorowym” znowu pokazał, że pisać to ON potrafi świetnie. I choć niektórych rzeczy domyśliłam się przed czasem, nadal nieziemsko się bawiłam przy lekturze. Gorąco polecam, nawet bez sięgania po pierwszy tom.

Czytając pierwszą część (Prosta Sprawa) miałam lekki niedosyt, bo cała historia opierała się na dosyć naiwnym i niewiarygodnym wątku dotyczącym głównych bohaterów. Tym razem autor nie zostawia nam pola do narzekań. Logiczna i dopracowana historia i fantastyczna kreacja bohaterów, to wszystko składa się na porywającą powieść sensacyjną. Chmielarz nie zawodzi, kolejna książka, w której widać bardzo dobry research i umiejętności pisarskie. Czasami chcę zadać pytanie autorowi, czy wszystko co opisuje, to na pewno fikcja? Polecam

Macie takich autorów, że ich książki czytacie w ciemno?

Dla mnie jednym z takich pisarzy jest Wojciech Chmielarz, a jego kolejna książka, czyli "Dług honorowy" tylko utwierdza mnie w tym przekonaniu. Jest to kontynuacja "Prostej sprawy", więc i w tej części mamy bezimiennego bohatera, który ma do spłacenia kolejny dług, tym razem u Czarnego. Bohater ma zająć się sprawą śmierci dziewczyny z miejscowości Wilki. O morderstwo oskarżono Traszkę, ale Czarny jest przekonany, że to nie ON zabił Olę. Okazuje się, że mieszkańcy Wilków wiele ukrywają, no i sporo się tam dzieje, głównie złego.

Ale książkę, przyjemnie się pochłania, jest dużo wątków, które zgrabnie się łączą i moje ulubione sceny walki jak te w zwolnionym tempie w filmie akcji. Co prawda liczyłam na to, że trochę więcej dowiemy się o głównym bohaterze i jego przeszłości, że to nie będzie zwykły kryminał, ale i tak było super i czekam na kolejne przygody Bezimiennego.

Wojciech Chmielarz nie obniżył w książce literackiego kunsztu po poprzedniej pozycji tej serii. Muszę przyznać, że bardzo zaintrygowała mnie fabuła. Ponadto autor bardzo dokładnie pokazał czytelnikowi wszystkie mechanizmy, które rządzą społeczeństwem, zależnościami, a także hierarchią wartości. Pozycja jest na pograniczu powieści sensacyjnej, kryminału i thrillera. Czytelnik otrzyma od Chmielarza ogromną dawkę sensacji. Fabuła była stosunkowo szybka i nieprzerysowana. Autor podjął decyzję o przedstawieniu historii z perspektywy kilku osób. Bardzo ułatwiło to czytelnikom zrozumienie wszystkich wątków.

Tytułowy dług honorowy, to dług, który na kartach tej powieści spłaca Bezimienny wobec Czarnego. By wyrównać rachunki bohater został zobowiązany do rozwiązania zagadki śmierci młodej dziewczyny. Niby zabójca siedzi w więzieniu, ale jak tylko Bezimienny pojawia się w wiosce Wilki i zaczyna się orientować w sytuacji, staje się jasne, że za kratkami siedzi niewinny człowiek.

Ale w tej małej, nieprzyjaznej wiosce, w której pozornie nic się nie dzieje, wkrótce ma dojść do jeszcze gorszych zbrodni. W tle wydarzeń pojawia się również wątek hodowli marihuany. Okazuje się, że nie tylko teraźniejszość wioski jest naznaczona krwią, ale również jej przeszłość kryje mroczne tajemnice. Autor bardzo ciekawie rozrysowuje szkice psychologiczne postaci.

Książka wciąga od pierwszej strony, a akcja przyspiesza tępa z każdą kartką. Również zakończenie bardzo przypadło mi do gustu - w postaci opowieści o wybaczeniu i o tym, że długi trzeba spłacać.

Szczerze przyznam, że byłam zaskoczona intensywnością akcji w "Prostej sprawie" dlatego też z niecierpliwością czekałam na jej kontynuację. I oto jest "Dług honorowy" Wojciecha Chmielarza.

"Każdy z nas ma swoje długi do spłacenia", a Bezimienny wisi przysługę Czarnemu. Ma pomóc mu znaleźć winnego śmierci siedemnastoletniej dziewczyny.

Lubię jak się dzieje, a Wy?

Kolejna zagadkowa sprawa, która ewidentnie do prostych nie należy. Niesamowicie szybka i dynamiczna akcja nie pozwala na złapanie oddechu. Każdy rozdział zakończony tak, że po prostu nie masz wyjścia i musisz czytać dalej.

W poprzedniej części mieliśmy walkę z czasem o ratunek dla śmiertelnie chorego dziecka, to powodowało spore emocje, tutaj mamy morderstwo, gangsterkę, mordobicie, plantacje marihuany i plan zamachu, trochę sporo jak na jedną z pozoru sielską i anielską wieś. Jak widać, skrywa ona niejednego trupa w szafie, a zwłaszcza pewną, wstydliwą tajemnicę z przeszłości, którą za wszelką cenę będzie próbowała chronić.

Autor wywleka tutaj na światło dzienne wszystkie nasze przywary: nienawiść do obcych, których ubrał w skórę Romów, brak tolerancji dla wszelkiej odmienności, miłość do hajsu i zielonego.

Bezimienny spotyka się tu z niewytłumaczalną agresją. Oczywiście kibicujemy mu we wszystkich poczynaniach, bowiem mimo środków przymusu, których zmuszony jest użyć, robi to w dobrej wierze.

To człowiek zagadka, samotny wilk i cholernie inteligentny zawodnik. Ktoś, kto wierzy w ideały i według nich stara się postępować. Czy uda mu się odkryć skrzętnie skrywane tajemnice mieszkańców wsi?

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Bardzo lubię książki Wojciecha Chmielarza, jego styl literacki. "Dług honorowy" to dalsze losy Bezimiennego, opisango wcześniej w "Prostej sprawie". Podobnie jak w części pierwszej główny bohater ma do spłacenia dług honorowy. Tym razem ma ON pomóc Czarnemu w odnalezieniu prawdziwego mordercy młodej dziewczyny. "Dług honorowy" można czytać nie znając pierwszej częśći, ale zdecydowanie lepiej zacząć od "Prostej sprawy". Nadal dla czytelnika główny bohater jest wielką tajemnicą,liczę więc, że powstanie kolejna część przygód Bezmiennego. Akcja powieści trzyma w napięciu, czyta się szybko, albo przynajmniej chce się ją przeczytać jak najszybciej.

Dług honorowy to klasyczna powieść sensacyjna w konwencji westernowej, gdzie spotykamy głównego bohatera – samotnego mściciela, który robi porządek i znika. Trochę właśnie taki jest nasz bohater; tajemniczy Bezimienny, którego personaliów nadal nie poznajemy. W sumie nawet nie wydaje się to takie ważne. Ważne natomiast jest to, co i jak robi. A wplątuje się w kolejne kłopoty.

A wszystko zaczyna się od próby rozwiązania zagadki śmierci siedemnastoletniej dziewczyny. Kto i dlaczego zabił Olę? Tego będzie starał się dowiedzieć bohater. Zwłoki ofiary zostały znalezione na łodzi, która cudem uniknęła spalenia, czego nie można powiedzieć o jej ciele. Częściowo zwęglone zwłoki nosi ślady brutalnej zbrodni. O jej popełnienie zostaje oskarżony właściciel łódki, odludek Traszka. Bezimienny jednak nie wierzy w jego winę (nie tylko zresztą on). Mała społeczność Wilków, wsi w województwie lubuskim, nie jest przyjaźnie nastawiona do obcych, o czym nasz bohater bardzo szybko się przekona. Nie pomoże też drążenie przez niego tajemnic przeszłości, które miały nigdy nie zostać odkryte. A przy okazji nadepnie na odcisk pewnym Holendrom, którzy na terenie tej „sielskiej” wsi urządzili sobie hodowlę konopi. Jak widać, spokój Bezimiennemu nie jest pisany, a raczej gość lubi pakować się w tarapaty. Niektórzy już tak mają.

W Prostej sprawie mógł liczyć na wsparcie analityczki ABW, Justyny. Nie inaczej jest również i tym razem. Kto jeszcze wyciągnie do naszego bohatera pomocną dłoń? Nie zdradzę. Przeczytajcie i dowiedzcie się sami. Wszystkiego nie muszę wam chyba podawać na tacy. Podtrzymuję swoje zdanie z pierwszej części, że bohater przypomina mi mieszankę samotnego mściciela z westernów z mistrzem sztuk walki. Uważam, że takiego faceta lepiej mieć zawsze po swojej stronie, inaczej można skończyć kiepsko.

W Długu honorowym dzieje się całkiem sporo i bardzo intensywnie, choć książka rozpoczyna się spokojnie. Bywają momenty, że naprawdę trudno jest zaczerpnąć oddech. Zdarza się, że włoski stają na skórze. Z wściekłości i bezsilności zaciska się dłonie w pięści żałując, że żaden z wrogów Bezimiennego się nam pod te pięści nie nawinie. Jestem pewna, że książkę będziecie chcieli pochłonąć, nie robiąc ani chwili przerwy. Tylko apeluję do was, nie zaczynajcie czytać zbyt późno, bo z pewnością zarwiecie nockę.

Po lekturze drugiego tomu nadal jestem zdania, że obie książki to prawie gotowy scenariusz na świetny film albo serial. Powiem wam, że powieść czyta się rewelacyjnie. Płynie się przez tę opowieść bez najmniejszych przeszkód i tylko co jakiś czas wypływa się, żeby zaczerpnąć tchu. Genialna proza, Panie Chmielarz! Od początku jestem Pana fanką.

Dług honorowy ma tę wyjątkową zaletę, że można go czytać bez znajomości części pierwszej. Bohater jest ten sam, ale kompletnie nic nie tracimy z fabuły. Ja już ostrzę sobie pazurki na trzecią odsłonę z Bezimiennym. Może tym razem autor Wyrwy zdradzi chociaż jego imię. Zdecydowanie polecam.

Bezimienny powraca do nas w wielkim stylu.

Tym razem ma do spłacenia dług honorowy wobec Czarnego, który postanawia wykorzystać okazję i zleca Bezimiennemu zadanie. W Wilkach ma odnaleźć mordercę młodej dziewczyny, pomimo faktu, iż zatrzymany już został mężczyzna podejrzany o ten czyn. Okazuje się jednak, ze wieś skrywa więcej sekretów niż ktokolwiek jest w stanie sobie wyobrazić, a mieszkańców łączy zmowa milczenia. Co takiego dzieje się w Wilkach, że mieszkańcy chcą za wszelką cenę wygonić z nich obcych? Czego się boją? Rozwiązanie sprawy jest prawdziwym szokiem dla wszystkich.

***

Autor po raz kolejny porywa czytelnika w niezapomnianą i niebezpieczną podróż, która tylko z pozoru wydaje się łatwa do przebycia. Bardzo podoba mi się styl pisania Chmielarza, przez co czytanie jego powieści to czysta przyjemność. Tak było i tym razem. Główny bohater wciąż pozostaje postacią bardzo tajemniczą, ale jednocześnie bardzo ostrożną i sprytną. Podróżowanie z nim przez tę historię to czysta przygoda. Autor zapewnia czytelnikowi wiele emocji i elementów zaskoczenia, co dodatkowo podnosi walory książki. Fabuła jest bardzo zgrabnie skonstruowana i niezwykle wciągająca, co powoduje, że książkę się pochłania a nie czyta. Jest tutaj kilka wątków, które mają zmylić czytelnika, jednak wszystkie są ze sobą zgrabnie połączone, co utrudnia samodzielne śledztwo. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego zakończenia, albo raczej obstawiałam zupełnie inne powody, dla których dziewczyna została zamordowana. Autor jednak potrafi w wielu momentach zaskoczyć i robi to do ostatniej strony.

Bezimienny bohater od początku nurtuje swoimi tajemnicami i umiejętnościami. Sprawa Oli mu śmierdzi, lecz dług honorowy musi spłacić. Niby wszystko do siebie pasuje w logiczną całość, ale kilka rzeczy nurtuje bohatera, dlatego nie odpuszcza.

Nieprzyjazna atmosfera Wilków otacza jak obręcz i nie chce wypuścić. Emocje wiszą w powietrzu. Zmowa milczenia i nienawiść łączą mieszkańców lepiej niż więzy krwi. Nie dość, że wszędzie stoją drewniane rzeźby wilków, to w tej wiosce ludzie patrzą na siebie wilkiem. Miejscowi żyją obok siebie, nikt nikomu nie wchodzi w paradę, ale plotki krążą szybko. Chmielarz świetnie dobiera nazwy miejscowości i tworzy małe społeczności. Obok wsi po drugiej stronie jeziora mieszkają Holendrzy, którzy zajmują się handlem narkotykami. Oni też mają swoje tajemnice. Młodzież także, ale ich wątek był dla mnie najbardziej przewidywalny.

„Dług honorowy” to wielowątkowa powieść sensacyjna przedstawiona z perspektywy kilku bohaterów, pełna dynamicznych zwrotów akcji z dobrym zakończeniem, zmuszającym do chwili refleksji. Powieść o spłacaniu długów, złu tkwiącym w ludziach, nietolerancji, rasizmie, kompleksach, popełnionych błędach, zadawnionych urazach, manipulacji, nienawiści, zemście, różnicach w światopoglądzie, skomplikowanych relacjach rodzinnych, handlu narkotykami, macierzyństwie. Zręcznie poprowadzona narracja, stopniowane napięcie i umiejętnie budowany klimat powodują, że powieść wciąga i trudno się od niej oderwać. Poznajcie porządną społeczność Wilków, odrzyjcie ją z warstw kłamstw i niedomówień, odkryjcie ukryte tajemnice, by poznać głęboko ukrytą prawdę.

Bezimienny po ostatniej akcji, jest winien Czarnemu przysługę. Mężczyzna w ramach długów musi dowiedzieć się kto stoi za brutalnym morderstwem nastolatki. Co prawda inny siedzi w areszcie i czeka na proces... ale czy to faktycznie ten człowiek?

Zadanie nie będzie łatwe, bo Czarny coś ukrywa i nie koniecznie ma ochotę zdradzić przyjacielowi swoje sekrety.

Dodatkowo atmosfera miejsca nie sprzyja. Wilki to mała miejscowość owiana aurą tajemniczości. Ludzie mają swoje za uszami, ale jak to w małych społecznościach często bywa, trzymają sie razem i nie chcą wywlekać brudów przed obcymi.

Już w czasie pierwszej wizyty w Wilkach okazuje się, że miejscowi nie dadzą sympatią przybyszy. Zwłaszcza Czarnego, który jest Romem... zwykłe uprzedzenie czy może stoi za tym coś więcej?

Akcja nie jest już tak dynamiczna jak w poprzedniej części, ale dzieje się dużo. Wszystkie te momenty ciszy i spokoju to swego rodzaju cisza przed burzą i to założenie sprawdzą się w tym przypadku. Bezimeinny nie traci animuszu a jego analityczny umysł pracuje na najwyższym poziomie. Z gracją łączy elementy układanki.

Bardzo ciekawie zostało przestawione wiejskie społeczeństwo, zamknięte w swojej małej zbiorowości, ze swoimi demonami przeszłości, tajemnicami, niechętni do kontaktu z obcymi. Nie mówiąc już o dopuszczaniu ich do lokalnych wydarzeń z przeszłości.

Cały zamysł na jakim została oparta fabula wydaje się bardzo ciekawy i niepokojący jednocześnie.

Bezimienny, co i rusz odbija się echem od muru milczenia a miejscowi patrzą na niego wilkiem, ale mężczyzna swoje głupi spłaca. Droga do rozwikłania zagadki będzie bardzo kręta, ale zadanie nie przewyższy możliwości głównego bohatera.

I choć nie znamy jego imienia to z całą pewnością można zauważyć, że nie wpisuje się w typowe ramy, działa intuicyjnie, ale zawsze dobrze na tym wychodzi.

Podobała mi się i czekam na kolejną część z Bezimiennym🙂👍

Tak dla fanów kryminałów!

Ja kupowałam na prezent i był trafiony !!

Chmielarz ostatnio idzie bardziej w sensację niż w thriller i bardzo mi się to podoba. Co więcej, dużo lepiej odbieram "Dług honorowy" niż "Prostą sprawę" - powieść w której dopiero poznajemy Bezimiennego.

W "Długu honorowym" wszystko wydaje się mieć większy sens. Jest mała miejscowość, tajemnica z przeszłości i całkiem świeża sprawa morderstwa. Jest też wartka akcja. Czyta się to wspaniale. W dodatku na koniec po prostu ujęła mnie postawa Czarnego. Takiego zakończenia się nie spodziewałam :)

„Dług honorowy” to drugi tom cyklu z Bezimiennym. Pierwsza część „Prosta sprawa” bardzo przypadła mi do gustu. Czy podobnie było w przypadku jej kontynuacji?

Otóż nie do końca. Tak jak w pierwszej części fabuła była według mnie szybka, wartka i przede wszystkim nieprzerysowana, tak w tym przypadku były momenty ze zbyt długimi opisami i przede wszystkim spora część wydarzeń była zbyt przekolorowana. Sama fabuła była dopracowana i zaskakująca, jednak to zaskoczenie w dużej mierze wywołane było sytuacjami, które spotykały bohaterów. Niektóre z nich były dla mnie po prostu za bardzo naciągane i trudne do zrozumienia. Główny bohater Bezimienny nadal wywoływał we mnie sympatię, przede wszystkim ze względu na jego proste, wnikliwe, analityczne i konkretne podejście do zaistniałych wydarzeń. Jego honorowość to cecha, którą nieczęsto spotyka się u takich facetów. Pozostali bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani i widać, że w tej kwestii autor nie wyszedł z wprawy.

Autor kolejny raz stworzył szybką sensację, z wyrazistym bohaterem, podobnym do Chucka Norrisa. Pewny siebie i nieustraszony, nie boi się stawić czoła niebezpiecznym sytuacjom, jego działania są przemyślane, w imię dobrej sprawy ryzykuje swoje życie, a honorowość to jego drugie imię. Pomysł umiejscowienia akcji w małej lubuskiej wsi bardzo mi się spodobał, bo sama mieszkam w podobnej. Tajemnica z przeszłości łącząca jej mieszkańców także była ciekawa, a połączenie jej z ich uprzedzeniami, wiejskimi konszachtami, młodymi chłopakami z chorymi przekonaniami, grupą holenderskich dilerów oraz morderstwem młodej dziewczyny, było zaskakującym zabiegiem. Mi połączenie tych wszystkich wątków nie do końca się spodobało, bo w pewnym momencie stały się one dla mnie przejaskrawione, a cała historia zaczęła przypominać mi western, których szczerze nie cierpię. Mimo to doceniam postać Bezimiennego, dopracowaną fabułę i styl, który różni się od tego, który do tej pory znałam z innych powieści autora. Myślę, że każdy powinien sam przekonać się, czy taka forma twórczości autora bardziej przypadnie do gustu.

Na kontynuacje "Prostej Sprawy", nie mogłam się wprost doczekać. Kiedy więc tylko "Dług honorowy" pojawił się w księgarniach, od razu poszedłem go kupić i po przeczytaniu tej powieści mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że jest to naprawdę dobra książka dorównująca pierwszemu tomowi z cyklu "Bezimienny". Wojtek Chmielarz ma w mojej opinii doskonały styl, dzięki któremu jego powieści czyta się bardzo szybko i przyjemnie, wprost się je pochłania niemal od razu, jak tylko weźmie się je do ręki. Jeśli mam być szczera to z czystym sumieniem polecam kontynuacje losów bohaterów z "Prostej sprawy". Drugi tom jest naprawdę świetny i warto po niego sięgnąć.

"Dług honorowy "- Wojciecha Chmielarza to po prostu cudeńko, które się bierze ostrożnie do ręki i zaczyna czytać tak, żeby nic nie umknęło. Uwielbiam tego autora i jak na razie nigdy mnie nie zawiódł. Tym razem opisuje wszystkie możliwe inności ludzkie, na które większość nie daje pozwolenia. Wytyka palcami, przezywa, izoluje się od nich. To, że ktoś jest Romem, to na pewno musi być złodziejem, to, że ktoś jest skinem, to też nie pasuje do innych, to, że jest biedny, że nie ma matki i wiele innych to jest zły. Ma się trzymać z daleka od tzw. porządnej społeczności. Jest to wstrętne, bo ta tzw. porządna społeczność jest o wiele gorsza, bo nieprzewidywalna. Świetnie w tej książce pan Wojciech to wszystko opisuje i sami możemy, stwierdzić jak jest naprawdę. Bardzo polecam przeczytać w wolny dzień, bo jak się zacznie, nie ma możliwości się oderwać.

Wojciecha Chmielarza oraz jego twórczości miłośnikom polskich kryminałów z pewnością nie trzeba przedstawiać. Wielbicielom innych zaś gatunków, nazwisko to z pewnością również nie raz, obiło się już o uszy. Chmielarz już od wielu bowiem lat dostarcza nam kolejne, bardzo poczytne i popularne książki na pograniczu thrillera, kryminału oraz powieści sensacyjnej.

Podobnie jest i tym razem, czytelnik "Długu honorowego" dostaje solidną dawkę sensacji, która mimo polskich realiów dostarcza wiele wartkiej akcji oraz scen rodem z filmów gangsterskich.

Kontynuacja "Prostej sprawy", to kolejna część cyklu, w którym nasz Bezimienny bohater zostaje wplątany w sprawy, w które nie do końca chciałby się mieszać, a już z pewnością takie, które bezpośrednio go nie dotyczą. Z racji jednak swojej postawy moralnej oraz przyświecającej mu dewizy, że wszystkie długi należy spłacić, znajduje się w samym centrum rozgrywających się w Wilkach wydarzeń.

W niewielkiej lubuskiej wsi dochodzi bowiem do morderstwa młodej dziewczyny, szybko udaje się wytypować oraz aresztować jednego z mieszkańców wioski, jako głównego podejrzanego. Wydawałoby się, że na tym cała historia powinna się zakończyć. W tej powieści jest to jednak dopiero początek szeregu zdarzeń, które wstrząsną życiem wszystkich mieszkańców niewielkiej miejscowości. Na prośbę Czarnego Bezimienny trafia do Wilków, aby odkryć co tak naprawdę wydarzyło się tej felernej nocy oraz kto stoi za morderstwem dziewczyny. Czarny jest bowiem przekonany, że z pewnością złapano i aresztowano nie tego człowieka. Dlaczego ta sprawa w ogóle go interesuje? Bezimienny i tego spróbuje się dowiedzieć.

Książki Chmielarza pochłaniam już namiętnie od kilku lat. Uwielbiam jego sposób pisania oraz wykreowanych przez niego bohaterów. Każda z jego nowych pozycji zawsze przypada mi do gustu i jeszcze nigdy nie byłam żadną zawiedziona. Jest to zdecydowanie autor, po którego twórczość mogę sięgać w ciemno. "Dług honorowy" nie odbiega pod tym względem od swoich poprzedniczek. Fani autora powinni być w pełni usatysfakcjonowani, a i nowi czytelnicy z pewnością dadzą się wciągnąć w tę historię.

Autor, którego twórczość miałam już wcześniej okazję poznać i polubić, jedynie utwierdza mnie w przekonaniu, że jest naprawdę dobry w tym, co robi.

To kolejny tom cyklu o bezimiennym, ale ja czytałam go jako pierwszy i przyznam szczerze, że w ogóle to nie przeszkadzało w rozumieniu akcji. Faktem jestem, że zdarzają się powiązania z poprzedniego tomu, których nie do końca rozumiałam podczas czytania, ale nie miało to większego znaczenia.

Bezimienny bohater ma do spłacenia dług u Czarnego, który prosi go o rozwiązanie sprawy morderstwa dziewczyny, za której zabójstwo został zatrzymany Traszka. Czarny jednak nie wierzy w jego winę, choć nie chce wyjawic dlaczego w ogóle zdecydował się na pomóc temu mężczyźnie.

Wilki to niewielka miejscowość, gdzie nic ciekawego się nie dzieje, a brak zasięgu i dostępu do internetu pomimo XXI wieku jest wciąż normalnością. Jednak to tutaj zdecydowali się zamieszkać Holendrzy, którzy wynajmują kemping u miejscowej sołtyski. To również tutaj doszło do brutalnego morderstwa młodej, spokojnej dziewczyny, której ciało znaleziono spalone na łodzi miejscowego dziwaka.

Pojawienie się w Wilkach Czarnego i jego kumpla wzbudza wielkie poruszenie i niechęć ludzi, którzy za wszelką cenę starają się zrobić wszystko, aby Ci opuścili jak najszybciej wioskę.

Książka, która ciekawi, czyta się ją z wielkim zapałem i zaciekawieniem. Choć rozwiązanie zagadki nie jest wielkim zaskoczeniem, bo ja w trakcie czytania celnie wytypowałam winnego, to jednak końcówka odkrywa przed czytelnikiem wiele rozwiązań, które dają klarowną całość sytuacji. Akcja toczy się szybko i w książce nie ma zbędnych opisów, które mogłyby nudzić czytelnika.

Autor przedstawia nam historię z perspektywy kilku osób, co zdecydowanie ułatwia rozumienie wszystkich wydarzeń. Jego twórczość jest bardzo przyjemna i przystępna dla czytelników, niezależnie od wielu. Myślę, że książka przypadnie do gustu każdemu, kto już wcześniej twórczość autora pokochał, ale również pomoże zdobyć nowych miłośników jego twórczości.

Zdecydowanie polecam.

Do przeczytania tej książki skłoniły mnie pozytywne opinie czytelników, jednak z twórczością Chmielarza znamy się nie od dziś. Mam jednak dość mieszane uczucia odnośnie tej książki. Niby była bardzo ciekawa i ujmująca jednak momentami była zbyt chaotyczna. Po książki Chmielarza sięgam dość często, ze względu na to, że nie wieje w nich nudą i można je czytać z zapartym tchem, nie czując upływającego czasu. Ta jest taka sama. Świetne dialogi, postacie i zagadka. Uwielbiam jego twórczość. Gdyby nie ten chaos, a może to mój brak skupienia? Całość oceniam jednak bardzo pozytywnie i polecam wszystkim.

O Wojciechu Chmielarzu usłyszałem niedawno, za poleceniem znajomego kupiłem właśnie tą książkę. Fabuła jest strasznie nieszablonowa, doskonała budowa relacji między bohaterami skłania do dalszego czytania z jeszcze większą motywacją. Akcja z początku "leci jak krew z nosa", co zmienia się wraz z dalszymi stronami. Nie idzie opisać jak bardzo zaintrygowały mnie losy "Bezimiennego", jestem pewien, że przy najbliższej okazji zakupie kolejne części. Ciekawym aspektem jest prowadzenie historii z różnych perspektyw, jest to coś z czym mam styczność pierwszy raz i uważam, że jest to interesująca opcja (choć czasami irytująca). Reasumując, polecam z czystym sercem!

Wojciech Chmielarz to jeden z moich ulubionych polskich pisarzy, kiedy więc dowiedziałam się, że wychodzi kolejny tom cyklu "Bezimienny", to naprawdę nie mogłam się doczekać. Po przeczytaniu książki okazało się, że moje oczekiwania zostały w stu procentach spełnione. Autor w drugim tomie swojego cyklu skonstruował bardzo przemyślaną oraz ciekawą fabułę, którą uzupełniają moim zdaniem świetnie napisane dialogi. Ta powieść sensacyjna polskiego mistrza powieści kryminalnych to książka, którą mogę każdemu z zupełnie czystym sumieniem polecić. Sięgnijcie po nią, a z pewnością nie pożałujecie, obiecuję.

Chmielarz należy do tego typu pisarzy, którzy nie obniżają lotów. Tak jest i tym razem.

Historia bezimiennego bohatera zaczyna się, kiedy jego znajomy - Czarny, chce aby ten udowodnił niewinność skazanego za morderstwo Traszki. Nie podając szczegółów jadą do wsi Wilki, gdzie od razu czują niechęć mieszkańców. Czarny wyjeżdża dla dobra sprawy, a główny bohater zostaje, chcąc spłacić dług. Cedzić szybko zaczyna poznawać tajemnice mieszkańców.

To co jest najlepsze w tej książce to mnogość wątków i postaci. Powoduje to, że nie można się nudzić, a tempo jest bardzo szybkie. Historie przeplatają się co nadaje całości kolorytu.

Można czepiać się wątku zemsty młodzieży, jest przewidywalny, jednak nie ujmuje całości.

To książka o zemście, karze, ale też o wykluczeniu i jego konsekwencjach.

Każdy, kto lubi pióro Chmielarza, powinnien sprawdzić najnowsza pozycję. Warto!

Jeden dług został spłacony w poprzedniej części, ale żeby go wypełnić do samego końca Bezimienny musiał zaciągnąć kolejny. Tym razem już nie miał wyboru i co by to nie było musiał go spłacić. Tak jak już wspomniałam przy poprzedniej części podoba mi się, że Bezimienny ma swój własny kodeks moralny i do długów podchodzi honorowo.

Bardzo szybko odzywa się do niego Czarny ze sprawą, którą ma rozwiązać. Wysyła Bezimiennego do niewielkiej lubuskiej wsi Wilki, gdzie została zamordowana młoda dziewczyna. Bezimienny ma odkryć kto ją zamordował, bo według Czarnego główny podejrzany, który jest w więzieniu tego nie zrobił.

Cała sprawa zaczyna nabierać tempa, gdy okazuje się, że są w to zamieszani holenderscy dilerzy oraz grupka młodych gniewnych mężczyzn. Nad sprawą unosi się też widmo dawnej sprawy, która jest tajemnicą mieszkańców Wilków, o której wszyscy milczą. Bezimienny znowu ma ręce pełne roboty i nie dość, że musi rozwiązać sprawę morderstwa to jeszcze w czasie jego pobytu w Wilkach musi uratować nie jedną osobę.

Książkę świetnie się czyta, a analityczny umysł Bezimiennego i rozłożenie każdej akcji na czynniki pierwsze daje tej historii takiego ciekawszego smaku. Już nieraz o tym wspominałam, że Wojciech Chmielarz to moje kryminalne odkrycie tego roku i ze względu na taką różnorodność na rynku książki trafiłam na niego dopiero w tym roku. Lepiej późno niż wcale i systematycznie będę nadrabiać wszystkie jego książki.

Dla wszystkich fanów wartkiej akcji bardzo polecam cykl z Bezimiennym. Jestem tylko ciekawa czy sam autor zna jego imię. 😅

Jako nałogowa czytelniczka, najbardziej lubię kryminały. Zawsze staram się sama rozwiązywać tajemnice i porównywać własne spostrzeżenia z tymi zwartymi w książce. Tytuł, jaki zapadł mi najbardziej w pamięci w ostatnim czasie to bez wątpienia "Dług honorowy" Wojtka Chmielarza. Pisarza znałam z innych powieści i zawsze jestem pod głębokim wrażeniem jego warsztatu artystycznego. Jak nikt inny potrafi wprowadzić nutę tajemniczości i fantastyczny klimat, który towarzyszy odbiorcy podczas przewracania kartek. Nie zawiodłam się równie i tym razem, odnajdując w tej pozycji wszystko, co uwielbiam w kryminałach. Polecam.

Jako czytelniczka, zawsze staram się zawsze dobierać takie tytuły, które od samego początku wciągają mnie swoją aurą tajemniczości i niebanalną fabułą. Tak właśnie trafiłam na książkę Wojciecha Chmielarza "Dług honorowy". Ta książka zdecydowanie urzekła mnie wyjątkowym klimatem, ciekawymi postaciami i dopracowanymi dialogami. Całość czyta się niezwykle przyjemnie i lekko, a autor w cudowny sposób potrafi sprawić, że czytelnik staje się niemym świadkiem opowiadanej historii. Dla mnie osobiście to jeden z lepszych kryminałów, jakie czytałam w swoim życiu, a było ich całkiem sporo. Polecam każdemu czytelnikowi.

Książkę "Dług honorowy" wybrałam sobie z portalu CzytamP[Adres usunięty]

Czekałam na tę książkę niecierpliwie, gdyż podobała mi się pierwsza książka z tej serii "Prosta sprawa", nie zawiodłam się również i tym razem, Wojciech Chmielarz moim zdaniem nie obniżył swoich lotów, jak czytam w niektórych opiniach. Wciągnęła mnie ta ciekawa historia i nie ukrywam, że po przeczytaniu jej, czekam już na następną część z niecierpliwością, końcówka książki na to zresztą wskazuje.

Akcja tej książki dzieje się w małej miejscowości Wilki, blisko niemieckiej granicy. Niewielka, zamknięta w sobie społeczność to jest bardzo intrygujący motyw w każdej niemal powieści. Gdy Czarny z Bezimiennym pojawiają się w tej wsi, to od razu czują do siebie niechęć mieszkańców. Po awanturze w barze, główny bohater prosi Czarnego aby dla dobra sprawy wyjechał, bo będąc tutaj, tylko jeszcze bardzie zaogni sytuację.

"Wreszcie dojechaliśmy do wsi o nazwie Wilki. Ciągnęła się wzdłuż głównej ulicy i rozrastała trochę na boki. Patrząc na nią z okien samochodu, widziałem same co najmniej stuletnie budynki. Większość, wykonana z czerwonej cegły lub muru pruskiego, wyglądała na solidną niemiecką robotę, a niemal przed każdym znajdowała się drewniana rzeźba. Wszystkie przedstawiały wilki."

Czarny poprosił Bezimiennego aby odnalazł prawdziwego mordercę nastoletnie Oli, mieszkanki tej wsi. Niby policja ujęła sprawcę i siedzi w areszcie, czekając na proces, lecz Czarny wie, że tamten tego nie zrobił. To również mieszkaniec Wilków, Traszka, agresywny i samotny dziwak. Nadpalone zwłoki dziewczyny znaleziono na jego łódce, nie miał alibi, gdyż sam mieszka na uboczu a dodatkowo w jego piwnicy, pod węglem znaleziono część ubrania Oli.

Bezimienny, rozmawiając z mieszkańcami o tym morderstwie, czuje ich niechęć i strach przed jakąkolwiek ingerencją w to śledztwo. Przy okazji poznaje niektóre tajemnice dotyczące mieszkańców wsi. Dochodzi do próby pobicia, jednak ON wychodzi z tego bez szwanku, czego nie można powiedzieć o jego napastnikach. W ramach interwencji, wkracza policjant Kotwica, ale przed aresztowanie broni Bezimiennego Aśka, jak się okazuje to córka sołtyski, próbująca stworzyć ośrodek wypoczynkowy nad jeziorem. Po drugiej stronie jeziora jest taki niby ośrodek, stary, zniszczony, który sołtysowa wynajmuje kilku Holendrom. Jak się okazuje, nie są oni tu przypadkowo, są również jedną z części zagadki, do której rozwiązania dąży nasz główny bohater.

Jest wiele wątków w tej powieści, jak również sporo wyrazistych, interesujących postaci jak na tak małe środowisko. Młodzież tych okolic nie ma tu żadnych możliwości rozwoju, brak mediów jak się okazuje może być jednym z powodów do wykluczenia z towarzystwa. Córka sołtyski Aśka, chciałaby temu jakoś zaradzić, kilka lat byłą w Anglii i po powrocie do rodzinnej wsi próbuje swoje plany wcielić w życie, trochę rozruszać ten marazm.

"Wyjąłem komórkę, żeby sprawdzić, czy Czarny do mnie oddzwonił. Nie oddzwonił. W dodatku tutaj również nie miałem zasięgu. Najwyraźniej była tu większa dzicz niż w Bieszczadach."

W książce tej jest dużo nienawiści, czasem nieuzasadnionej i nie wiadomo nawet do kogo skierowanej, o zemście i karze jako rodzaju satysfakcji na całe zło, które dotyka osoby pochłonięte żądzą zemsty. Konsekwencje takiego postępowania nie mogą być dobre.

Bezimienny poznaje tajemnicę okrutnej historii, która sprawiła, że Czarny nie wierzył w winę Traszki oskarżonego o zabójstwo młodej dziewczyny, dlatego chciał aby Bezimienny znalazł prawdziwego mordercę. Skrywana przez niemal całą wieś tajemnica wypływa po latach na powierzchnię...

Bezimienny to taki bohater, którego nie da się nie lubić, mimo tego, ze potrafi obić mordę i nie jest kryształowy, to jednak robi to dla dobra innych, nie dla samej przyjemności bójki i awantur. Może fakt, że jest tajemniczy, nie wiemy o nim zbyt wiele, lecz może dlatego jest taki przyciągający. Potrafi zrobić sam jeden porządek nawet tam, gdzie sobie nie mogą poradzić służby odpowiedzialne za to. To taki cichy, idealny, bezimienny bohater...

Mam nadzieję, że jeszcze będziemy mogli spotkać się z bezimiennym.

Polecam serdecznie.

A Wydawnictwu Marginesy bardzo dziękuję za miłą niespodziankę załączoną do książki.

Wojciech Chmielarz jak zwykle nie zawodzi.

Jego kolejna książka wciąga bez reszty, akcja tak pędzi, że czyta się to na jednym wdechu, a zakończenie wprawia w osłupienie.

" Dług honorowy" to kontynuacja " Prostej sprawy". Tym razem nasz Bezimienny bohater spłaca dług wobec Czarnego. Udaje do miejscowości Wilki, aby rozwikłać zagadkę morderstwa młodej dziewczyny. Na miejscu spotyka się z wrogo nastawionymi do niego mieszkańcami oraz odkrywa miejscowy nielegalny interes. Dodatkowo szybko pakuje w kolejne tarapaty z holenderskimi gangsterami.

Ja jestem zachwycona książką. Uwielbiam, gdy w powieści jest mnogość wątków i bohaterów a na koniec wszystko idealnie się łączy. Dodatkowo rozdziały kończą się w taki sposób, że nie byłam w stanie odłożyć książki, musiałam dowiedzieć co stanie się dalej.

" Dług honorowy" to bez wątpienia świetna powieść sensacyjna. Jest tam wszystko, czego, każdy fan tego gatunku potrzebuje-akcja, narkotyki, wątek kryminalny i dużo, dużo scen walki.

Mój ojciec to zwolennik wszelkiego rodzaju kryminałów, tych w telewizji oraz tych w wersji pisanej. Wraz z bratem zdecydowaliśmy, że na imieniny, zakupimy mu jakiś ciekawy tytuł. Nasz wybór padł na pozycję pt. "Dług honorowy ", którą zasugerował nam sprzedawca. Przejrzałem opinie i książka wydawała się ciekawa. Dla pewności przeczytałem kilkanaście stron i przyznam szczerze, że dawno nie czytałem tak wciągającej lektury. Nie bez powodu jej autor Wojciech Chmielarz, nazywany jest przez niektórych czytelników mistrzem kryminału. Precyzyjnie zrealizowana fabuła, zagmatwane tajemnice i charakterne postacie. Rewelacyjna opcja na prezent.