Czarne narcyzy. Lipowo. Tom 8

1. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Joanna K. w dniu 2017-07-26

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 4 osób uznało recenzję za przydatną

   Jak zwykle przyjemnie spędzony czas... :) Już czekam na kolejną część.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Małgorzata B. w dniu 2017-06-19

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   4 z 7 osób uznało recenzję za przydatną

   Każda nowa książka Puzyńskiej elektryzuje i powoduje dreszczyk emocji w mej duszy. Dotąd przeczytałam siedem tomów i recenzując je, nie ukrywałam zachwytu. Pomimo tego, że wszystkie zlewają się w mojej głowie w jedną, bardzo ekscytującą historię, nie można uniknąć porównań poszczególnych tomów. Najfajniejsze jest to, że można je podzielić na kilka kategorii. Najlepszy? Motylek. Najsłabszy? Łaskun. Najstraszniejszy? Utopce. Naj... można wymieniać długo.
   
   Autorka nie spuszcza z tonu ani na chwilę. Rozpoczynając lekturę "Czarnych narcyzów" bardzo szybko spotykamy się ze starymi przyjaciółmi z poprzednich tomów. Weronika, Emilia i Marek trwają na posterunku właściwie niezmienni. Zmienia się jedynie podejście do życia Klementyny Kopp i oczywiście Daniela Podgórskiego. Daniel, który w ostatnim tomie sporo stracił w moich oczach teraz powraca w blasku chwały. No może bez przesady, ale podniósł się z kolan i działa.
   
   Tym razem powieść płynnie nawiązuje do końcówki poprzedniego tomu. Właściwie pierwszy rozdział mógłby być kolejnym tej samej książki, ale to należy uznać raczej za zaletę, niż wadę. Bardzo szybko poznajemy legendę o diable, który opętał żonę leśniczego wskutek czego ta - poznawszy diabelską tajemnicę - opuszcza ten ziemski padół. Leśniczy postanawia zemścić się na czarcie za śmierć żony, a cała historia kładzie się cieniem na maleńkiej wiosce o nazwie Diabelec. Wszyscy boją się domu leśniczego i tego, co się w nim wydarzyło. Strach staje się wręcz paniczny, kiedy w tym domu znalezione zostaje ciało, a właściwie, to dwa... właściwie to trzy. Nie ulega wątpliwości, że śmierć przynajmniej jednej z tych osób, powiązana jest z odnalezieniem innych trzech ciał dużo, dużo wcześniej....
   
   Bardzo trudno jest opisać fabułę tak, aby nic nie zdradzić i nie zabrać potencjalnemu czytelnikowi przyjemności z czytania. Powieść jest bardzo rozbudowana, akcja toczy się wielowątkowo, a wydarzenia gonią jedno za drugim. Wielki szacunek dla autorki, która - pomimo wielości bohaterów zdarzeń, i powiązań - nie pogubiła się i konsekwentnie doprowadziła do rozwikłania zagadki.
   
   Jest jeden element, który w sadze o Lipowie szczerze uwielbiam. To umiejętność autorki prowadzenia czytelnika na popularnie zwane manowce. Już wydaje mi się, że wiem, już jestem tak blisko... i znowu coś zaskakuje. Pamiętam, że w kilku poprzednich tomach rozwiązanie zagadki było w zasięgu ręki właściwie od połowy książki, a nadal fabuła fascynowała. W "Czarnych narcyzach" też jest taki moment, w którym wydaje się, że wszystko zostało już wyjaśnione. Nic bardziej mylnego.
   
   Polecam każdemu. Bez wyjątku.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Super Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Radosław T. w dniu 2020-11-15

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Czarne narcyzy to zdecydowanie bardzo dobra książka, nic w tej części nie jest takie jakie się wydaje na początku. Bardzo fajna fabuła, kilka rożnych wątków, które sprawiają, że cieżko oderwać się od czytania. Sama historia Diabelca i domku drwala nadaje klimat tej części. Daniel po całkowitym stoczeniu się na samo dno, zaczyna pomału wchodzić na właściwe tory. Ciekawi mnie co zrobił Kasi Puzyńskiej, że tak mu się ostatnio od niej obrywa. Zresztą problemów z sprawą i tych osobistych w czarnych narcyzach nie brakuje. Klementyna odkąd została cywilem mam wrażenie, że jakaś taka bardziej ludzka się zrobiła co nie zmienia faktu że to jedna z lepszych i barwniejszych postaci. Czarne narcyzy mają w sobie to coś, kto przeczyta ten nie pożałuje.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Anna C. w dniu 2017-07-05

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 5 osób uznało recenzję za przydatną

   Jestem wielbicielką Kasi Puzyńskiej i jej kryminalnego cyklu o Lipowie. Jak pokazuje Autorka, prowincja nie musi być nudna. Na polskiej prowincji wiele się dzieje, spotykamy również niezwykle barwne postacie. Właśnie bohaterowie są bardzo mocną stroną powieści Katarzyny Puzyńskiej, ubarwiają je i odciskają swój ślad na całym cyklu. Tym razem opowieść bardzo mocno opiera się na barkach Daniela Podgórskiego, którego wspiera Weronika Nowakowska, a w rozwikłaniu zagadki kryminalnej towarzyszy mu nikt inny, tylko sama Klementyna Kopp. Wielbiciele Lipowa znakomicie znają te postacie :)
   
   Mamy lipiec, ciepłe letnie dni, a w Brodnicy obchodzone jest lipcowe Święto Policji. Podgórski ma doła, zwolniony z policji po perypetiach związanych z Domem Czwartym, topi smutki w alkoholu i pracuje jako nocny stróż. Była żona prosi go o podwiezienie jej i ich syna na uroczystości. Daniel zbiera się w sobie i staje na wysokości zadania. Spotyka tam swoich dawnych policyjnych kompanów i jest to impuls do działania. Postanawia wyjaśnić sprawę trojga zabitych, której nie dokończył i prosi o pomoc Klementynę Kopp.
   
   Tymczasem Weronika zawozi Wierę do lekarza i otrzymuje przedziwne smsy, wzywające ją na pomoc przez Valentine Blue. Kto to jest? Dziwna sprawa....
   
   To nie koniec lipowskich rozmaitości. Najpierw ginie na drodze Cyprian, syn Tamary, właścicielki cukierni. Okazuje się, że nie tylko został potrącony przez samochód, ale i zaatakowany siekierą. Emilia zostaje ściągnięta z uroczystości i oddelegowana do zajęcia się sprawą. Tropy prowadzą do Diabelca, gdzie trafia też Weronika, a w konsekwencji Daniel z Klemetyną.
   
   Czy wszystkie ścieżki prowadzą w tym tomie do Diabelca? Prawie! Ściągną tam policjanci z okolicy po śladach Pendolo. A Daniel będzie starał się oczyścić z zarzutów i odzyskać pracę. czy mu się to uda??? Przeczytajcie !
   
   Już się obawiałam, że przy ósmym tomie nic mnie nie zaskoczy... A jednak wyobraźnia Katarzyny Puzyńskiej chyba nie ma granic. Cykl trzyma bardzo wysoko poziom, a żaden tom nie zaliczył dotąd "doła". Każda książka jest inna, każda oryginalna, łączy je Lipowo i bohaterowie oraz fakt, że są znakomicie napisane. Uwielbiam ten cykl i za jakiś czas na pewno będę wracać do poszczególnych tomów. To nic, ze znam finał wątków kryminalnych, ale wciąż odkrywam na nowo bohaterów i łącze wątki oraz informacje w całość budując głębię ich postaci. Niektórych lubię bardziej, innych mniej, ale są niezbędni wszyscy w tych opowieściach. Nie ukrywam, że szczególną słabość mam do dość kontrowersyjnej postaci, jaką jest szorstka Klementyna Kopp. Dla mnie to jednak kobieta o złotym sercu, która doskonale ukrywa swoje słabości. Podgórski jest równie specyficzną postacią, przypomina mi trochę Huberta Meyera z powieści Katarzyny Bondy. Powiem krótko - mamy świetnie piszące Katarzyny w polskiej literaturze i tego się trzymajmy :) Polskie książki trzymają wysoki poziom literacki i bardzo chętnie po nie sięgam - Wam również polecam!
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Dominika S. w dniu 2017-08-26

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 6 osób uznało recenzję za przydatną

   „Ona w kwiaty wpatrzona
   
   Tęskni po swoim panie
   
   Czarne narcyzy miał w dłoniach
   
   Czarne narcyzy
   
   Dla niej…”
   
   WOW! Wiem, to mało profesjonalne rozpoczęcie recenzji, ale musicie mi wybaczyć, nie da się inaczej. Ta część sagi jest po prostu fantastyczna! Sagę o Lipowie poznałam dosyć późno, ponieważ krótko po premierze tomu siódmego pt. „Dom czwarty”. Jednak nie żałuję, widocznie tak właśnie miało być, dzięki temu również mogłam zapoznać się z całą serią „na raz”, bez wyczekiwania na kolejne tomy. A przyznam się Wam po cichu, że właśnie tak czytać lubię najbardziej. Dokładnie tak samo mam z serialami (amerykańskimi) – uwielbiam odkrywać takie, które już mają kilka sezonów i mogę dać się pochłonąć całej historii, bez niecierpliwego wyczekiwania na to, co stanie się dalej. I tak właśnie udało mi się z historią Daniela, Klementyny, Emilii, Weroniki i wszystkich pozostałych osób, które przewinęły się przez te tysiące stron od pierwszego tomu sagi o policjantach z Lipowa i Brodnicy, aż po dzień dzisiejszy.
   
   ~
   
   Do tej pory zawsze miałam jakieś „ale” do sagi, część książek wręcz wydała mi się nudna, bądź na siłę wypełniona „dodatkowymi” stronami, żeby zupełnie bez potrzeby spowolnić akcję, co w moim osobistym przekonaniu było zabiegiem zupełnie zbędnym. Lubię kiedy akcja dzieje się szybko – kiedy to co dzieje się w książce? Pędzi niczym Pendolino, nie dając mi „wysiąść” nawet na chwilę. Jeśli chodzi o bohaterów, czasem wraz z kolejnymi tomami zmieniali się w tak przerysowany sposób, że nie dało się ich w ogóle rozpoznać w tych „nowych wydaniach”. Nie mówiąc już o tym, że momentami język, bądź sposób opisu, brak wartkiej akcji czy po prostu nie do końca trafiony pomysł na fabułę, powodowały, że robiłam sobie przerwy w czytaniu, odkładałam daną książkę na bok, bądź zwyczajnie sięgałam po inną, żeby dać sobie odpocząć, złapać dystans i spróbować jeszcze raz. Pyza tym muszę się przyznać, że mam dosyć specyficzny charakter i przez to bardzo przywiązuję się do bohaterów – zależy mi na ich losie, kibicuję im, złoszczę się na nich, trzymam za nich kciuki, kibicuję im, albo przeklinam to, co robią; ich nie do końca trafione decyzje i to, co robią ze swoim życiem.
   
   ~
   
   „Czarne narcyzy”? Pochłonęłam w trzy dni. Nie da się ukryć, że było mi trudno oderwać się od książki i jestem tym faktem zachwycona. Czytałam wiele pozytywnych opinii na temat tej części, ale podchodziłam do nich z dosyć dużym dystansem, zwłaszcza, że niejednokrotnie nie zgadzałam się z tym zachwytem przy wcześniejszych tytułach. Tym razem jednak podpisuję się pod tymi opiniami obiema rękami i dodaję swoją! Książka jest rewelacyjna! W końcu mamy do czynienia z szybką akcją, fabułą, która wciąga już od pierwszych stron książki, nie pozwalając odłożyć jej na bok na dłużej. W końcu również bohaterowie tak przeze mnie ukochani? Zaczynają znowu zachowywać się tak? Jak powinni; w zgodzie ze swoim charakterem, historią i tym, jak zostali wykreowani. Znów mamy Daniela oddanego pracy w policji, skupionego i w pełni świadomego błędów, które popełnił. Mamy też Klementynę, która po zawirowaniach z ostatnich tomów? Pomału również odnajduje swoje miejsce w tej nowej dla niej rzeczywistości – osobiście bardzo cieszę się, że wraca wątek Teresy – nawet jeśli tylko w postaci jej syna, ale zawsze jest to kolejna cegiełka do zbudowania sobie wizerunku tej kobiety i prawdziwej roli, jaką odegrała w niełatwym i niejednoznacznym przecież życiu komisarz Kopp.
   
   ~
   
   Nie zdradzę za wiele z treści książki – ponieważ gdzie byłaby wtedy radość z jej przeczytania, prawda? Ale wspomnę choć tyle, że Diabeł maczał w tym wszystkim palce, brocząc krwią nie tylko okładkową siekierę, ale również dłonie ludzi, którzy dopuścili się opisanych w „Czarnych narcyzach” zbrodni. Historia opowiedziana w najnowszym tomie sagi o Lipowie nie pozwala czytelnikowi odetchnąć nawet na chwilę. Ciągłe zwroty akcji, mnożący się jak grzyby po deszczu podejrzani, trup, który „ściele się” gęsto? W pewnym momencie człowiek już nie wie zupełnie komu może ufać, komu wierzyć, kto mówi prawdę, a kto znowu kłamie. Po prostu rewelacja! Prawdziwy kryminał z krwi i kości – dokładnie taki, jak lubię najbardziej i muszę przyznać, że po raz pierwszy zakończenie nie zawodzi – trzyma w napięciu do ostatniej strony, mimo, że przecież wszystko wydawało się takie oczywiste już od pewnego momentu w książce. A jednak! Naprawdę polecam bez chwili wahania. Ja w końcu po raz pierwszy chyba mogę powiedzieć z czystym sumieniem? Że już nie mogę doczekać się kolejnego tomu!
   
   ~~~ Zapraszam na mój blog książkowy - [Adres usunięty] ~~~

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 2 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję