Ciche cuda

" [...] Bierność — jest oddaniem decyzji w ręce innych.

Agresywność — jest podejmowaniem decyzji za innych.

Asertywność — jest podejmowaniem własnych decyzji. I braniem za nie odpowiedzialności. [...]".

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny H. Niemczynow. Co jakiś czas obserwuję tę autorkę na Fb i Instagramie i widzę ją uśmiechniętą. Mówię sobie co pogodna autorka. Ta to w życiu musi mieć dużo szczęścia. Czytając książkę "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" odkryłam, co kryje się za tym pięknym uśmiechem. Powiem wam, że byłam w głębokim szoku. Autorka tyle w życiu przeszła, a mimo tego ciągle jest pogodną osobą. Wierzę, że zawdzięcza to Bogu i swojemu Aniołowi Stróżowi.

W tej książce autorka dzieli się opowieściami ze swojego życia. Dosłownie odsłania, obnaża się przed nami. Jej historie tak wzruszyły mnie, że nie mogłam przestać płakać. Autorka trafiła głęboko do mojego serca.

Do swojego czytelnika mówi tak, jak do najlepszej przyjaciółki. Bardzo miło mi się zrobiło, bo czytając, czułam się, jakby Anna H. Niemczynow siedziała obok mnie i opowiadała mi swoje osobiste historie.

Tę książkę polecam każdemu czytelnikowi.

Autorka daje dobre rady. Warto z nich skorzystać, żeby iść przez życie z uśmiechem.

Podobają mi się modlitwy, które znalazłam w tej książce. Są godne uwagi.

Znalazłam tutaj również fotografie autorki.

Jak mówi sama autorka, tylko przebaczenie z głębi serca może dać nam prawdziwe szczęście. Coś w tym jest. A czy wy umiecie tak naprawdę przebaczać i nie wypominać? Czy mówicie "wybaczam" ale wypominam?

Bardzo trafne jest stwierdzenie, które znalazłam w tej książce "Wszyscy jesteśmy ofiarami ofiar". Czy zgadzacie się z tym?

Jeżeli szukacie dobrego poradnika oraz lubicie czytać wspomnienia znanych osób, to z czystym sercem polecam najnowsze dzieło Anny H. Niemczynow pod tytułem "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem".

Jestem szczęśliwa i zachwycona, że mogłam przeczytać tak bardzo osobiste zapiski. Dziękuję autorce, że się z nami podzieliła swoim życiem.

Ta książka zasługuje na miejsce na mojej liście top 5 miesiąca.

Zobaczcie, jak autorka Anna H. Niemczynow odnalazła swoją drogę do Boga. Piękne świadectwo wiary.

Ps.

Nie warto szufladkować autora do jednego gatunku literackiego. Ta książka to udowadnia.

Książka jest inna niż te, które przeważnie czytam, dlatego recenzja będzie też trochę inna. Nie znajdziemy w niej fikcyjnej historii. W takim razie co znajdziemy? Historię życia autorki, a jednocześnie wiele jej przemyśleń. Pani Anna H. Niemczynow przeszła w życiu wiele i dzieli się z nami, jak to wszystko wyglądało, jak „otwierała” oczy na pewne sprawy, jak podnosiła się po kolejnym upadku. Jednocześnie jest wiele wspierających, motywujących słów, które niejednokrotnie wywołały uśmiech na mojej twarzy.

Czyta się ją naprawdę szybko, a podczas czytania towarzyszy wiele emocji. Szczerze powiedziawszy, nawet po jej skończeniu jeszcze na długo je czułam. Autorka nie unika trudnych tematów, nie koloryzuje, a jednocześnie wplata we wszystko nutkę humoru. Mnie zdecydowanie się to spodobało.

To nie jest pierwsza książka napisana przez panią Anne H. Niemczynow i na pewno nie ostatnia, jaką przeczytałam. Według mnie zdecydowanie warto po nią sięgnąć, aby poznać jej historię, a jednocześnie „naładować” się pozytywną energią. Z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Znacie twórczość Anny H. Niemczynow?

Czytałam kilka książek Ani. Chyba nie ma drugiej autorki, która z taką lekkością i precyzją opowiada o zwyczajnym życiu. Umie zamknąć codzienność w kilku slowach, przedstawić ją tak, że czytelnik jest jak zaczarowany - nie może się oderwać. I często nie są to historie radosne. Mają wiele barw i odcieni, ale Ania ma tą umiejętność wydobywania najpiękniejszych barw nawet z najciemniejszych odcieni szarości.

Trzymając w rękach "Ciche cuda" nie wiedziałam co znajdę w środku, liczyłam kolejna ciekawą historię pisaną życiem. Nie czytałam opisu, ponieważ książki Ani biorę w ciemno. Otrzymalam o wiele więcej, niż mogłam sobie wyobrazić. Otrzymalam otwarte serce i serdeczny uścisk książkowej przyjaciółki - bo właśnie tak odebrałam autorkę. Ta książka to kilkanaście wspomnień z życia Anny Niemczynow, które niewątpliwie wywarły ogromny wpływ na to, kim się stała. To opowieść o walce Ani o samą siebie. Ta książka jest jak spowiedź, gdzie autorka bez owijania w bawełnę wyznaje co ją spotkało, jak wyglądały jej wzloty i upadki oraz jak sobie z tym wszystkim poradziła. To nie jest poradnik, nie znajdziecie tu cudownych rad, za to możecie znaleźć inspiracje do tego, by coś zrobić w swoim życiu, by nie popełnić tych samych błędów, co autorka. Ania zahacza o tak różne aspekty życia, że z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie i w wielu fragmentach może zobaczyć siebie.

Już nie raz pisałam, że książki znajdują nas w odpowiednim momencie. I z tą też tak było. Słowa autorki podziałały na mnie jak plasterek na zranioną duszę. Poznawałam historię Ani, a w myślach opowiadałam swoją, co zadziałało oczyszczająco.

I choć moje problemy wydają się być błahe w porównaniu z tym, co przeżyła Ania, doceniam jej zamysł, by wspierać, by po prostu być przy tych wszystkich, którzy tego potrzebują, wirtualnie, poprzez słowo, a jednak blisko.

Nie raz uronilam łezkę pod czas lektury, a jednocześnie z każdym przeczytanym zdaniem stawałam się silniejsza, bo czułam się zrozumiana i zaopiekowana przez autorkę. Niesamowite, prawda?

Książkę polecam każdemu, kto będąc na życiowym zakręcie czuje się samotny i niezrozumiany, a już na pewno wszystkim fanom twórczości Ani, którzy już dawno odkryli, że słowa Anny Niemczynow potrafią czynić cuda, ciche małe cuda.

Ta książka @annahniemczynow_official zdecydowanie różni się od tych, które miałam przyjemność czytać.

Na zdjęciach publikowanych w internecie autorka jawi się jako pełna energii i charyzmy, radosna i zawsze pięknie uśmiechnięta kobieta, z ciepłymi ognikami w oczach. W życiu nie przyszłoby mi do głowy jak wiele przeszła w życiu.

Ta książka to zbiór opowieści z życia autorki. Intymne wyznania, które moim zdaniem świadczą o niebywałej odwadze. Bo trzeba takową mieć, aby mówić z taką szczerością o bolesnych doświadczeniach.

Molestowanie, trudne dzieciństwo i brak wsparcia najbliższych, anoreksja, rozwód, samotne macierzyństwo, a to i tak nie koniec.

Chylę czoła, bo niejedna osoba załamałaby się pod ciężarem tych bolesnych doświadczeń. Jestem pełna podziwu siły, determinacji i wiary, która pomogła Pani Ani podnieść się z kolan, wybaczyć i iść dalej, by spełniać swoje marzenia.

Bardzo poruszająca, a zarazem pobudzająca do refleksji i pokrzepiająca lektura.

Coraz częściej sięgam po biografie czy autobiografie i z przyjemnością czytałam tą historię. Znalazłam w niej szczerość, prawdziwość, smutek, żal, bezradność, miłość, nadzieję, szczęście, wiarę w siebie i ludzi ale przede wszystkim dużo uśmiechu. Widać, że historia jest napisana z uczuciem i podejrzewam, że wiele emocji kosztowało autorkę wrócenie do niektórych ciężkich wspomnień. Czuć w tej historii autentyczność i niesamowitą atmosferę, nie mogłam się oderwać od lektury. Autorka dużo przeszła, życie jej nie rozpieszczało, wręcz przeciwnie za każdym małym sukcesem ponownie życie rzucało jej kłody pod nogi, ale ona się nie poddała, modliła się i wierzyła że Bóg jej pomoże i tak się stało, teraz jest szczęśliwą kobietą z pasją i pozytywnym nastawieniem.

Autorka zabiera nas w podróż po zakamarkach swojego życia i odkrywa przed czytelnikami swoje dobre i źle chwile. Piękna, choć momentami bolesna historia, która może być drogowskazem dla innych kobiet, które aktualnie przechodzą trudne chwile i nie widzą w siebie.

Chyba zgodzicie się ze mną, iż Anna H. Niemczynow wszystkich zaraża swoim przepięknym uśmiechem. Ale ten uśmiech nie wziął się znikąd. Autorka zdradza, że pracuje na niego każdego dnia. W "Cichych cudach. Z zachwytu nad życiem" w niewymuszony, ale jakże prawdziwy sposób zwierza się nam ze swoich życiowych doświadczeń. Opowiada nam o chwilach radosnych, słodkich, ale i tych gorzkich, bolących. Nie jest więc tak, że ta radość na jej twarzy jest od zawsze. Pozory mogą zmylić. Jednak znalazła w sobie siłę potrzebną do walki o lepsze jutro. Nie myślcie jednak, że książka miała na celu wywołać u czytelnika głęboki smutek i żal. Autorka zachowała we wszystkim umiar, subtelność i dyskretność, a mimo to dała nam kopa do działania, siłę, by wziąć życie w swoje ręce.

Problemy, jakie tu spotkamy, mogą równie dobrze dotyczyć i nas samych. Anoreksja, bulimia, uzależnienie od sportu, "zły dotyk", brak odpowiedniego zainteresowania ze strony rodziców, nieudane małżeństwo, samotne macierzyństwo czy błędne decyzje. Wszystkie te doświadczenia potraktowała z należytą powagą. Nauczyła się pokory, wybaczania, wdzięczności oraz szacunku do samej siebie i drugiego człowieka. Głęboka wiara w Boga autorki pomaga jej otworzyć się na nowy rozdział w życiu, na nową przyszłość.

To, że Ania wpuściła nas do znacznej części swojego życia i osoby, myślę, że mnie będzie znacznie łatwiej radzić sobie z moimi własnymi problemami. Takiej lektury potrzebowałam. Książki, która da mi nadzieję i wiarę, że wszystko jeszcze przede mną. Że nawet po upadku, trzeba się podnieść i dalej przeć do przodu. Nikt z nas nie jest idealny, ale jest wartościowy mimo popełnianych błędów, jest na tym świecie po coś.

W książce znalazło się sporo zdjęć z prywatnego archiwum autorki, które są doskonałym uzupełnieniem tego, o czym przeczytamy. 

Szukacie książki, która będzie do bólu życiowa, realna, szczera i napisana z sercem? Zapewniam, że "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" spełnią wszystkie Wasze oczekiwania. Trzeba nie lada odwagi, by uchylić nam rąbka swojej codzienności i życia. A Ania robi to z otwartością i wylewnością... Mnie zszokowała swoją historią. Kolejny raz ktoś mnie zaskoczył. To lektura wyjątkowa, nietypowa, trochę jakby autobiografia. Polecam!

„Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem” to książka, która mnie zachwyciła pod wieloma względami. Gdy zaczęłam ją czytać, to nie mogłam przestać. Od pierwszych stron byłam pełna podziwu siły jakiej w sobie miała i ma Pani Ania Niemczynow, autorka wielu wspaniałych powieści. Książka ta jakby odpowiedzią na pytania czytelników: Skąd pomysł na daną historię? I skąd na jej twarzy taki uśmiech? Bo oprócz wspaniałych książek, jest ona również włościanką najpiękniejszego uśmiechu. Jednak by dzisiaj czerpać z życia co najlepsze i tak uśmiechać się trochę w życiu już przeszła.

„Ciche cuda” to książka o niej samej. Opowiada o swoim dzieciństwie, pierwszych miłościach, a później o małżeństwie, które było tak naprawdę tylko na papierze. O samotności i o walce o siebie. O zerwaniu ze stereotypami, że „Ania bierze wszystko”. O swojej relacji z Bogiem, z którym kłóci się po to, by zaraz go przepraszać. Książka przepełniona jest z jednej strony smutkiem, a z drugiej strony wiarą i nadzieją. Bije z niej siła i czułość. Słowa pani Ani wspierają na duchy.

Autorka w tej książce pokazuje nam prawdziwą siebie. I chociaż jest osobą, która wiele już przeszła w życiu, potrafi z niego wyciągnąć wnioski.

„Szczęście nie jest ani dziełem przypadku, ani darem bogów. Szczęście to coś, co każdy z nas musi wypracować dla samego siebie.” Według myśli Erichem Frommana autorka stara się kierować w swoim życiu.

Jeśli jesteście fanami twórczości pani Ani, to bardzo polecam najbardziej osobistą jej książkę, „Ciche cuda”.

Przepiękna okładka, która zapowiada solidną porcję pięknych wzruszeń. Na początek chciałam zapytać z czym kojarzy Wam się p. Anna, o czym pierwszym myślicie, kiedy słyszycie jej nazwisko?

U mnie zdecydowanie pierwsza myśl to jej cudowny, szeroki uśmiech. Autentyczny. Śmieją się usta i oczy. Z książki możemy dowiedzieć się, że nie zawsze tak było. Bardzo pozytywnie zaskoczyły mnie również w sierpniu relacje na IG z pielgrzymki na Jasną Górę. Uznałam wtedy autorkę za szczerą i odważną.

Czy cuda można uznać za jedną z form terapii? Można. Dlaczego nie. Sama jako dziecko zapisywałam dziesiątki brulionów bo zauważyłam, że pomagało mi to poradzić sobie z trudnymi emocjami i ciężkimi myślami.

Pani Ania pokazała siebie bez filtrów, obnażając się z największych tajemnic, niewygodnych prawd. Udowodniła, że jest tylko człowiekiem, który płacze, popełnia błędy, tęskni, kłóci się z mężem, ma trudne doświadczenia i bywa impulsywna. Jest jak każda z nas.

Nastawiałam się trochę na przyjemną laurkę pełną wzruszeń i lekcji życiowym okraszonych sentencjami, dającymi nadzieję. Tymczasem byłam wdzięczna, za każdą z modlitw i każde zdjęcie z prywatnego archiwum. Nie ma ludzi idealnych, ale są ludzie którzy starają się każdego dnia być dobrymi.

Jestem też wdzięczna za napisanie, że można wierzyć w Boga, chodzić do kościoła i ćwiczyć jogę. Mantry, afirmacje mają takie znaczenie jakie im nadamy.

Lektura cudów to świetna okazja żeby przytulić swoje wewnętrzne dziecko. Spojrzeć na nie z czułością i wyrozumiałością. Uwierzyć, że jesteśmy wartościowi mimo swoich błędów życiowych, złych decyzji i nie do końca takich wymarzonych relacji rodzinnych i przyjacielskich jakie byśmy sobie życzyli.

Najbardziej zaskoczyło mnie to tajemnicze H. przed nazwiskiem, które sobie tłumaczyłam jako skrót drugiego imienia np. Hanna.

Jest to piękna autobiografia i drogowskaz dla wszystkich osób, które być może ciągle tkwią w przeszłości i nie mogą sobie lub innym przebaczyć. Z całego serca polecam

Biorąc do ręki najnowszą książkę @annahniemczynow zupełnie nie spodziewałam się tak prawdziwej i intymnej historii z życia pani Ani. Czytając ją wylałam sporo łez. 🥺❤️ Niezwykle refleksyjna, bardzo pouczająca i oczyszczająca opowieść. Patrząc na wykreowany w mediach wizerunek autorki, nie przeszło mi nawet przez myśl, jak wiele musiała przejść, ile wycierpieć i jaką walkę stoczyć, by dotrzeć tam, gdzie dziś jest. 🤍

•

Autorka nie ucieka od trudnych tematów. Szczerze przyznaje się do swoich błędów i opowiada o przeszłości. O dzieciństwie, które nie było sielanką, o trudach dorastania, zaburzeniach, nieudanych związkach i małżeństwie, które nie miało szansy przetrwać. Dzieli się swoimi doświadczeniami i wlewa nadzieję do naszych serc. Pragnie, abyśmy w codzienności odkrywali "małe cuda", doceniali, to co zostało nam dane, nauczyli się przebaczać, nawet jeśli nikt o to nie prosi. Każdemu zdarzają się potknięcia i porażki, ważne jest byśmy umieli wyciągnąć z nich lekcję i z pokorą szli przez życie. Autorka odnalazła siłę w Bogu i modlitwie, ale nie narzuca nam swoich poglądów. Ukazuje jedynie drogę jaką możemy obrać. Ścieżkę, która być może pozwoli nam odnaleźć ukojenie i zmotywuje do działania.

•

Skłaniająca do przemyśleń, wzruszająca i budująca opowieść. 🩷 Prywatne zdjęcia pani Ani oraz cudowna okładka to dodatkowe atuty tej książki. 😍 Przeczytałam w jeden wieczór. 😊 Serdecznie polecam! 🥰

•

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwoluna . ❤️

CUCHE CUDA to niezwykle szczera i intymna książka, mogłabym rzec, autobiografia Anny H. Niemczynow.

Książka dzieli się na kilka opowieść, gdzie autorka opowiada o swoich życiowych doświadczaniach, przeżyciach i wniosków, które wyciągnęła na przyszłość, bo nic nie dzieje się bez przyczyny. Porusza w niej wiele trudnych tematów jak anoreksja, bulimia, czy nieudane małżeństwo. To swoista podróż do wnętrza samego siebie, skłaniająca nas do refleksji, przewartościowania naszego życia i zwracanie uwagi na małe cuda.

Dzięki tej książce Anna H. Niemczynow stała się dla mnie prawdziwa kobieta, z krwi i kości, z problemami, które zdołała przezwyciężyć, a nie tylko nazwiskiem na okładce. Będę również inaczej patrzeć na jej twórczość, ponieważ już wiem, że pod przykrywką fikcji, w większości opowiada je przez pryzmat swoich doświadczeniach.

Poryczałam się w czasie czytania tej książk.Jest to najszczerszy,prawdziwy i dodający otuchy pamiętnik z życia autorki.Przedstawia życiorys,jej zmagania,problemy,zmaganiam z anoreksją,bulimią,przemocą fizycznej,słowną i seksualną,alkoholizmem i dużo dużo więcej.

Zawiera szczere słowa,które pokazują,że życie wcale nie jest proste.Trzeba z nim walczyć,gdy kłody rzucane są pod nogi.

Jest to autobiografia pokazująca,że nawet po trudnym czasie,ciągłej pracy warto czekać na cud i czekać na lepsze jutro.Bo los zależy wyłącznie od nas samych.Nie pozwólmy,aby inne osoby odebrały nam radość życia!!!

Emocje przelewają się z każdym rozdziałem.Dostarczone rady,modlitwy i sugestie dają siłę do działania,by nie poddawać się w trudnych chwilach.Pojawiają się łzy,które są oczyszczające i budujące.

Nie spodziewałam się tak prawdziwej historii płynącej prosto serca.Miałam wrażenie,że Ania mówi wprost do mnie.Radzi,doradza i ostrzega…Jestem pod ogromnym wrażeniem poznania jej historii.Brawo za odwagę i pokazanie czytelnikom,że każdy z nas ma swój „krzyż” w swoim życiu.Trzeba go zaakceptować i nie poddawać się!

Jęli chcecie poznać prawdziwą Anie H.Niemczynow i jej walkę to musicie przeczytać tą książkę.

Jest to książka bardzo wartościowa i budująca.

Koniecznie musicie ja przeczytać.Polecam

"Pracuj nad sobą, wzrastaj w prawdzie, w czystości serca, rozwijaj się jako człowiek. Wówczas przyciągniesz to, co sam sobą reprezentujesz. My, ludzie, kobiety i mężczyźni, jesteśmy jak lustra. Odbijamy się w sobie i to jest piękne".

Jest to moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Książka, którą otrzymałam jest inna, jedyna w swoim rodzaju. Można powiedzieć, że to jest jej autobiografia. Opowieść o dziewczynie, która mimo przeciwności losu, stara się żyć nie tylko marzeniami. Autorka daje tu cząstkę siebie, ukazuje swoje życie. Dzieli się swoimi przeżyciami, wzlotami i upadkami. Zabiera nas w podróż, która ukazuje trudy dzieciństwa, borykanie się z bulimią oraz uzależnieniem od sportu. Nie tylko poprzestaje na tym, jest również nieudane małżeństwo, samotne macierzyństwo oraz praca od rana do nocy by zapewnić godne życie.

Autorka nie unika trudnych tematów, jest szczera, odważna i pełna pozytywnej energii. Wierzy, a wiara czyni cuda. Nie narzeka na swoje porażki, stara się wyciągnąć wnioski i cenne lekcje, które budują i dają siłę. Książka może zmotywować niejedną osobę, zasmucić i wywołać uśmiech na twarzy. Życie nie jest wcale takie kolorowe i piękne jak zdjęcia np. na socjal mediach. Gorąco polecam z pewnością nie będziecie potrafili oderwać się od lektury.