Bolesław Prus

Bolesław Prus, a właściwie Aleksander Głowacki był słynnym polskim pisarzem, prozaikiem i nowelistą. Urodził się 20 sierpnia 1847 roku w Hrubieszowie, a zmarł 19 maja 1912 roku w Warszawie. Tworzył w okresie pozytywizmu i współtworzył polski realizm. Był także kronikarzem Warszawy, myślicielem i popularyzatorem wiedzy. Działał jako propagator turystyki, szczególnie tej pieszej i rowerowej.  

W chwili wybuchu powstania styczniowego, mając zaledwie szesnaście lat, dołączył do oddziału powstańczego. W bitwie pod Białką odniósł ranę na karku, a proch strzelniczy osmalił mu oczy. Przez udział w powstaniu autor spędził kilka miesięcy w więzieniu. Mimo to konsekwencją urazu było przewrażliwienie oczu, które zmuszało go do chodzenia w ciemnych okularach.

Bolesław Prus pod wpływem nabytej wiedzy stał się zwolennikiem pozytywistycznej pracy u podstaw i budowania postępu wśród najbiedniejszych. Pracował i uczył się w Warszawie. Zatrudniał się głównie jako guwerner, korepetytor, fotograf i ślusarz. Próbował również swoich sił jako dziennikarz.

Za debiut prasowy autora uznaje się artykuł społeczny z 1972 roku: “Nasze grzechy”. Większość opowiadań, nowel, a następnie powieści Prusa była po raz pierwszy publikowana na łamach gazet, z którymi współpracował. Pierwszą dużą powieścią Prusa, która zyskała uznanie krytyków była “Placówka”. Następnie powstała “Lalka” (z początku przyjęta negatywnie), “Emancypantki” i w końcu, chwalona do dziś, powieść historyczna “Faraon”.