Anielski puch

Trzy kobiety, trzy pokolenia, trzy serca poszukujące miłości. Czy brak szczęścia do związków to kwestia pecha? Są zaradne, związane ze sobą i choć mężczyźni nigdy nie gościli w ich życiu na dłużej, marzą o prawdziwym, szczerym i stałym uczuciu, ale nie chcą się do tego otwarcie przyznać.

"Anielski puch", moja pierwsza książka przeczytana w tym roku, choć nie pierwsza czytana pozycja autorstwa Mariki Krajniewskiej, obfituje w emocjonalne zawirowania, tęsknotę, wzruszenie, samotność, ale również dużo miłości, choć nie każde uczucie, choćby najsilniejsze, ma szansę na przyszłość.

Trudno odnaleźć szczęście, jeśli wzrasta się w pewnych wzorcach, które później również się powiela. Historia niestety lubi się powtarzać.

Ujęła mnie relacja Anny z Natalią, choć iście anielska cierpliwość i wyrozumiałość Anny nieustannie mnie zaskakiwała. Niestety żadna z przedstawionych postaci nie wydała mi się szczególnie interesująca. Chwilami miałam też lekki mętlik w głowie, gubiąc się w tym, z perspektywy której bohaterki opisywane są wydarzenia.

Ja wiem, że to literatura obyczajowa, że tu istotne są emocje, uczucia, wartości, postawy, ale nie kupuję wielkiego uczucia, które nagle rodzi się i wybucha między dwojgiem ludzi w ciągu kilkunastu dni.

Pomijając trochę zastrzeżeń i niedociągnięć książkę czytało mi się bardzo szybko i całkiem przyjemnie. Jako zimowa, lekka lektura, stanowiąca odskocznię od kryminałów i thrillerów może być. 😉

To już moja druga książka tej autorki i drugie rozczarowanie. Książka jest nijaka. Nie wciąga. Nie polecam.

Anielski puch i jego magia

Dziś chcę Wam gorąco polecić powieść Mariki Krajniewskiej "Anielski puch", która w osobliwie ciepły i nastrojowy sposób wprowadza nas w świąteczny klimat i pozwala uwierzyć, że marzenia naprawdę się spełniają. Co prawda Boże Narodzenie już za nami, ale moim zdaniem magia tej bardzo uniwersalnej opowieści obyczajowej działa zawsze, nie tylko w okresie świąteczno - noworocznym i można po nią sięgnąć za każdym razem, gdy tylko zapragnie się spełniać marzenia, tak po prostu.

Zofia, Anna i Natalia - babka, matka i córka nie mają szczęścia do udanych związków z mężczyznami. To taki ich rodzinny dramat, swego rodzaju klątwa przechodząca z pokolenia na pokolenie. Bohaterki są odważne, samowystarczalne i zdeterminowane do radzenia sobie w życiu według własnych zasad. Ale nadchodzą święta, a wraz z nimi rodzinna tradycja wysyłania listu do Mikołaja. Kobiety od wielu już lat kultywują ten obrzęd wypisując na kartce specjalnej papeterii jedno tylko słowo - jedno największe marzenie i zostawiają list na parapecie, aby został zabrany przez wiatr...

"Listy mają moc, składają się bowiem ze słów, które długo skrywane przed światem wreszcie znajdują swoje miejsce i materializują się po stokroć. Jest to możliwe tylko w okresie świąt zimowych, bo wtedy przystajemy, zwalniamy tempo życia. A gdy zapisane marzenie zaczyna się spełniać, spada na ludzi anielski puch."

O czym marzą bohaterki? W jaki sposób świąteczna magia odmieni losy każdej z nich?

Powieść Mariki Krajniewskiej urzekła mnie swoim klimatem i ponadczasową wymową. Autorka pisze w niej o sprawach z pozoru prostych, oczywistych, ale dających wiele do myślenia. Bo każdy z nas ma prawo do marzeń i każdy może sobie pomóc je spełniać. "Anielski puch" już samym tytułem wprowadza nas w świat magii i świątecznych cudów, choć życie bohaterek dalekie jest od sielanki. Zofii nie daje spokoju trudna przeszłość, do której wstępu strzeże porcelanowa figurka baletnicy, Anna zmaga się z problemami zdrowotnymi, które stawiają pod znakiem zapytania jej dalszą pracę trenerki aerobiku, a siedemnastoletnia Natalia pragnie odnaleźć własną ścieżkę w życiu, ale najpierw musi stawić czoła odrzuceniu przez ojca. Ich zwyczajna codzienność ukazana została w bardzo realistyczny i wiarygodny sposób, bez zbytniego upiększania i naginania rzeczywistości.

Podoba mi się sposób pisania autorki. Jej styl jest lekki, przejrzysty, język prosty, a humorystyczne dialogi i niektóre komiczne sytuacje powodują, że książkę bardzo dobrze się czyta. Jej lektura nie zabierze więcej niż jeden - dwa wieczory. Gdybym miała pokusić się o wyszukanie jakiś podobieństw, czy porównań to powieść "Anielski puch" z uwagi na atmosferę, ciepło i pozytywną energię bijącą z każdej strony przywodzi mi na myśl cykl "Malownicze" Magdaleny Kordel. Chętnie poznałabym dalsze perypetie bohaterek aby się przekonać, czy anielski puch spadający z nieba nie utracił swojej wyjątkowej mocy.

Cieszę się, że dzięki klubowi recenzenta serwisu [Adres usunięty] miałam możliwość przeczytać właśnie tę powieść. Polecam serdecznie nie tylko w świątecznym czasie.

Anielski puch, jak cudownie to brzmi, jeszcze lepiej kojarzy się z ciepłem, czymś dobrym i przyjemnym.

Książkę otrzymałam w wigilijny poranek, jednak przygotowania do świąt, nie pozwoliły mi zabrać się za nią od razu. Święta to czas bliskości, rodzinnych spotkań, śpiewania kolęd, obdarowywania prezentami i dzielenia się opłatkiem. Te święta, były jednak tak bardzo inne od tych wszystkich w moim życiu, bo ograniczenia nie pozwoliły na spotkania w większym gronie najbliższych. Jednak dało się wszystko w miarę ogarnąć. Na czytanie znowu zabrakło czasu, zbliżał się Nowy Rok, więc postanowiłam bardziej się zmobilizować i wziąć za czytanie.

Anielski puch, to historia Zofii, Anny i Natalki. Trzy kobiety połączone więzami rodzinnymi, trzy pokolenia kobiet które pragną miłości a niestety los w tej kwestii nie był dla nich łaskawy. Każda z nich nie odnalazła dotychczas wielkiej miłości. Zofia całe życie tęskniła za matką która ją opuściła, Anna pozostawiona przed laty przez męża, stroni od mężczyzn i nie chce ułożyć sobie życia na nowo, już nie wierzy że może być jeszcze kochana. Natalka ulega swemu sercu i zakochuje się w nieodpowiednim chłopaku, co z tego może wyniknąć?

Pomimo tych wszystkich przeciwności losu, które spotykają kobiety, one podtrzymują rodzinną tradycję i co roku piszą list do Świętego Mikołaja, prosząc go o spełnienie ich marzeń. Czy zbliżające się Święta zmienią coś w ich życiu? Czytając powieść Mariki Krajniewskiej, na początku trochę nie mogłam się odnaleźć. Historia była przedstawiona przez każdą z bohaterek i trochę gubiłam się, kto teraz opowiada. Po jakimś czasie nie było już z tym problemu, jednak niektórym może to bardzo przeszkadzać. Tradycja pisania listów do Mikołaja przez dorosłe już osoby, też była trochę nieprawdopodobna, ale nie niemożliwa.Święta to piękny czas i wszystko może się zdarzyć. Książkę czytało się bardzo przyjemnie. Żałuję że nie przeczytałam jej jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia co z pewnością pozwoliło by, spojrzeć na całą historię jeszcze bardziej nastrojowo.

Książkę otrzymałam z klubu recenzenta serwisu na kanapie

Lubię książki o tematyce świątecznej, więc z ciekawości wziąłem do ręki to, co napisała pani Krajniewska. Ogólnie mogę powiedzieć, że książka jest fajna, aczkolwiek czytałem już nieco lepsze, jeżeli chodzi o święta. Chociaż nie mówię, że tą skreślam całkowicie. Jest bardzo przyjemna i lekka, dzięki czemu cała historia się nie dłuży. Taka książka idealna na jeden, dwa lub trzy zimowe wieczory. Ja akurat całość przeczytałem w jeden wieczór, bo miałem tyle czasu wolnego. Historia jest fajna, czasem nieco się za mocno gmatwa, ale ogół naprawdę oceniam pozytywnie. Mogę ją Wam śmiało polecić do czytania.