100 dni słońca

Czasem najpiękniejsze rzeczy to te, których nie widzimy. Kiedy szesnastoletnia Tessa tymczasowo traci wzrok, myśli, że jej świat się zawalił. Nie może spełniać się w swojej pasji, a codzienność przestała ją cieszyć. Czy wzrok powróci? A co jeśli nie? Takie pytania zadaje sobie codziennie, dopóki jej dziadkowie nie umieszczają w lokalnej gazecie ogłoszenia, o poszukiwaniu osoby do pomocy młodej dziewczynie w pisaniu poezji. Czy powrót do pasji przywróci jej uśmiech i radość? A może ten pomysł wcale jej się nie spodoba? Jedno jest pewne, na jej drodze staje Weston Ludovico, chłop pełen życia, uśmiechy, czarujących żartów i optymizmu… tylko czemu każdy patrzy na niego z takim współczuciem? Czy mówiąc, że wie, przez co przechodzi Tessa, jest szczery? Choć niechęć dziewczyny jest duża, to Weston wraca. Czemu? Bo jedyna sytuacja, w której traktowany jest jak zwykła osoba, a nie przez pryzmat swojej historii.

Każda strona tej książki była pełna mojego zachwytu. Uwielbiam historie z głębią, które docierają prosto do serca, a ta właśnie taka była. Ból bohaterów, który przeplatał się z nadzieją na lepsze jutro, był czymś nie do opisania. Ja dałam się porwać poznawaniu świata na nowo przez Tesse, bo poza wzrokiem możemy świat „zobaczyć” na inne sposoby, węchem, dotykiem czy słuchem! Często nie skupiamy się na tym, co nas otacza, ślepo ufamy temu, co widzimy, ale świat jest o wiele bardziej skomplikowany, o czym przekonuje się nasza główna bohaterka. Pomimo wielu negatywnych myśli i nieudanych prób, Weston daje jej siłę do dalszej walki.

Czemu on tak się uparł, aby pomóc niewidomej dziewczynie? Takie pytanie zadaje sobie Tessa, bo jako jedyna poznała go najpierw od innej strony, od duszy, a nie z wyglądu. Co się stanie, gdy w końcu będzie mogła go ujrzeć? Jak wiele trudnych chwil czeka naszych bohaterów? I najważniejsze, czy Wes pokona wewnętrzną barierę i pozwoli jej się ujrzeć, takim, jaki jest?

Długo zbierałam się do napisania tej recenzji, bo ta książka dosłownie wyciągnęła ze mnie wszystko łzy, ale też całą nadzieję. Ciężko czyta się o dwójce tak młodych osób, dotkniętych losem. Wyciągnięcie z tej książki lekcji jest najważniejszym jej puntem. Wniosek, który mam nadzieję, że każdy z niej wyniesie, jest taki, że łatwo ocenić jest kogoś, kogo nie widzimy. Poza wzrokiem poznajemy kogoś także sercem, a to jest najważniejsze! 🌼

To było piękne. Po prostu piękne. Weston niesamowicie starał się dla Tessy, ona chciała aby ktoś w końcu odnalazł dla niej słońce, a on chciał aby ktoś w końcu nie patrzył na niego przez pryzmat jego niepełnosprawności... Jeszcze bardziej rozczuliło mnie to, że ta książka jest podzielona na zmysły i w każdej części Weston pokazuje Tessie jaką moc ma słuch, węch, smak, dotyk.. Dawno nie czytałam takiej książki, któraby oplotła moje serce z każdej strony. A ta to zrobiła i to w swój jedyny niepowtarzalny sposób. Ta powieść niesie ze sobą niesamowite przesłanie - cieszmy się najdrobniejszymi rzeczami i momentami, bo możemy kiedyś to utracić. Tak bardzo było mi szkoda Tessy oraz Westona z powodu ich stanu zdrowia, ale też podziwiałam ich siłę, odwagę i determinację. Tak się cieszę, że odnaleźli siebie ❤️‍🩹 Jedna z lepszych książek młodzieżowych, I swear.

Przeczytajcie 🥹💛

Jeśli miałabym opisać tę historię w paru słowach to na pewno użyłabym tych: delikatna, wzruszająca, smutna.

”-Nie potrzebujesz tego, wiesz? Wyglądasz pięknie bez makijażu. Ale z makijażem też wyglądasz pięknie. Zawsze wyglądasz pięknie. Nawet kiedy płaczesz.”

Tessa w wyniku wypadku traci wzrok. Jej świat w jednym momencie się zawalił. Weston to chłopak, który jak nikt inny potrafi zrozumieć Tessę. To on uczy ją jak na nowo cieszyć się każdym dniem. Jak funkcjonować za pomocą pozostałych zmysłów. Weston wypełnił tę historię nadzieją. Nadzieją, której starczyłoby na kilka osób.

„Siedzicie tu, oddychacie, widzicie, słyszycie, pewnie czujecie jakieś smaki, zapachy, a po wyjściu ze szkoły poczujecie słońce na twarzy. To kilka naprawdę dobrych powodów, aby nie być nieszczęśliwym. A jeśli będziecie szukać, znajdziecie nowe. Ale musicie wybierać. I to cały czas. Każdego dnia, o każdej godzinie, czasami w każdej minucie. Musicie wybierać tę drogę.”

Ta książka jest tak piękna!!! W każdym tego słowa znaczeniu. W środku i z zewnątrz. Każda strona, zdanie i słowo było warte przeczytania!! Trafia do moich ulubieńców🥹🩵

Tessa traci wzrok na 100 dni. Przed wypadkiem pisała wiersze, które później zamieszczała na swoim blogu. Tylko teraz nie ma już takiej możliwości… Dziadkowie postanawiają jej pomóc zamieszczając ogłoszenie w gazecie o poszukiwaniu kogoś kto będzie spisywał jej wiersze i zamieszczał je na blogu. Tessa nie jest zachwycona tym pomysłem i prosi dziadków o skasowanie wpisu. Zanim to się dzieje, ogłoszenie dostrzega Weston - syn redaktora gazety…

Kiedy Weston pierwszy raz przychodzi do Tessy prosi jej babcie aby nie wspominała o jego sekrecie, bo to właśnie on pomoże im zrozumieć się nawzajem. Czasami nie trzeba czegoś widzieć, żeby to zrozumieć. Zwłaszcza jeśli chodzi o pierwszą prawdziwą miłość.

Historia Tessy i Wesa to przepiękna droga do poznania siebie nawzajem przez zmysły, serce i umysł. Tessa panicznie boi się wyjść z domu po wypadku. Cały czas obwinia się o coś, na co nie miała wpływu. Nie widzi tego co jest przed nią, przez co nie czuje się bezpiecznie. Wes pokazał jej ten sam niebezpieczny świat z innej perspektywy przez zmysły i zaufanie. Okazuje się, że więcej można dostrzec nie widząc tego co jest dookoła nas.

„100 Dni Słońca” to piękny i wrażliwy romans przy którym łatwo się wzruszyć. Niepełnosprawność Tessy sprawia, że musi ona w pełni zaufać swoim pozostałym zmysłom, a jej relacja z Wesem staje się przez to „pierwotna” i pełna nadziei. To właśnie nadzieja daje jej motywację, żeby wytrwać do końca. Codziennie odlicza dni do momentu w którym znów będzie mogła ujrzeć świat. A może do momentu zobaczenia Wesa?

Jestem zachwycona jak z pozoru prosta fabuła, potrafi oczarować. Przez te 100 dni Tessa zmieniła całkowicie swoje postrzeganie świata. Najpierw pragnęła wrócić do „normalności” i odzyskać wzrok. Potem chciała pozbyć się męczącego Wesa. A na końcu zrozumiała, że prawdziwa miłość jest wtedy, kiedy doświadcza się ją każdym zmysłem, a wzrok jest sprawą drugorzędną.

Największy skarb kryje się tam, gdzie nasz wzrok już nie dociera.

Od początku nie mogłam oderwać się od książki. Wciągająca i wzruszająca. Stałam się ,,najlepszą przyjaciółką" bohaterów.

Przeczytałam ją jednym tchem. Pięknie napisana książka.

Dobry wieczór

Macie już plany na majówkę?

~ współpraca reklamowa barter ~

,,100 dni słońca" makeyourstorymatter wydawnictwoyoung

Tessa ulega wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego traci wzrok, na szczęście jest nadzieja że ta sytuacja jest tymczasowa. Lekarze twierdzą że dziewczyna odzyska go za mniej więcej 100 dni, jednak ona sama w to nie wierzy, jest załamana i czuję że odebrano jej szansę na normalne i szczęśliwe życie. Dziadkowie chcąc ją wesprzeć, postanawiają znaleźć dla niej kogoś, kto pomoże jej robić to co kocha, czyli spisywać jej wiersze i umieszczać na blogu, w tym celu umieszczają ogłoszenie w lokalnej gazecie. No i w tedy pojawia się Weston, chłopak naprawdę sporo przeszedł w życiu, jako jeden z niewielu jest w stanie wczuć się w sytuację Tessy. Bardzo chce jej pomoc, jednak nie chce by dziewczyna wiedziała skąd tak dobrze umie odnaleźć się w jej sytuacji, a przede wszystkim nie chce współczucia.

Co wyniknie ze spotkania tej dwójki? Czy Weston będzie wstanie pomóc Tess i przebić się przez mor który wokół siebie zbudowała?

Sytuacja Tessy nie jest łatwa, dziewczyna miała prawo się załamać, lecz to tak naprawdę wydarzenia z życia Westona dają do myślenia, a jego siła zachwyca. Książka wzrusza, ale daje nadzieje i pokazuje że w żadnej sytuacji nie należy wybierać najłatwiejszej drogi, zwanej przez chłopaka pustynią, jaką jest poddanie się i rozpacz, a walczyć i próbować żyć pełnią życia.

Cudowna wzruszająca lektura, pełna emocji, miałam przy niej łzy w oczach nie tylko ze wzruszenia, no i to cudowne zakończenie, bardzo bardzo polecam. Takie młodzieżówki moge czytać codziennie

[współpraca reklamowa]

Jedna z najbardziej komfortowych książek, które ostatnio czytałam!

Od praktycznie samego początku wciągnęłam się w fabułę. Styl pisania mnie pochłonął i całą lekturę przeczytałam bardzo szybko, a te kilka godzin było na 100% przyjemnym spędzeniem czasu.

Książka porusza ciężki temat: niepełnosprawności, jest on delikatnie opisany, ale autorka nie zmniejszyła jego powagi. Pokazane zostało jak przez zwykłą głupotę i lekceważenie można zmienić bieg swojego życia o 360 stopni. Świetnie czytało mi się opisy uczuć głównych bohaterów i powolne przekonywanie się Tessy do Westona.

Bohaterów polubiłam. Szczególnie Westona, przez co Tessa mnie irytowała w momentaach, gdy go obrażała, ale ta irytacja była czymś uzasadnionym, przecież nagle został jej odebrany wzrok. Ale wracając! Uwielbiam Westona 🥹 Jego czułość, troskliwość, determinacja podbiły moje serce. Rozdziały z jego perspektywy na maxa mi się spodobały. Natomiast relacja głównych bohaterów również była przeurocza, wzajemne wsparcie i wspólne pokonywanie strachu 🤍☀🌻

„100 dni słońca” mogę opisać jako piękną książkę, która daje nadzieję i wprowadza jasność, gdy człowiek otoczony jest ciemnością, dodatkowo otula jak ciepły kocyk 🥹 Polecam!

★★★★,5/5